great'n'tough week...

I'm having a TOUGH week…. And it's in a very positive sense :)

Just thought I should take time to write a couple lines for my dear blog.

Today, I've reached an important milestone. I have presented a paper at an international conference about media ethics. All the participants were YSU/YSLU professors, and the audience included some students and academic staff.
My small report will be published in a guidebook for journalists, disseminated among universities that have journalism faculties and media organizations.

Later I'm going to deliver 2 sessions at a training on the effective use of the social networks for museum workers.

I have submitted an application for a very ambitious program, gathering all the required documents, writing all the statements, etc.
I am preparing my documents for an even more ambitious competition :) lots of papers to gather.. and things to write.. i can make it...

Yesterday I was on a TV talking about the cases of companies asking for employee passwords.

Starting from today my face can be seen on HSBC ads - billboards, web banners, and in a commercial on a TV, my voice can be heard in a radio ad :) … never thought I'd be offered to feature in a commercial and moreover, never thought I'd need to sign a document stating that I'm not a parliament elections candidate (TVs required it).

These days we are actively working on the organization of the TEDxKids@Yerevan event and another smaller TEDx event.

In my workplace, I'm managing a new big project (while finalizing the previous one) and also working on the proposals of some new interesting projects.

I am organizing Foursquare Day 2012 and received a cute swag from Foursquare itself and hope we'll have a great meetup!

In two days I'm leaving for an amazing new country I never thought I’d have a chance to visit. I will participate in a huge and exciting event with more than 700 participants from different countries. I will participate in some interesting and useful workshops and even make a small presentation myself. There will be opportunities to experience some amazing activities I could only see in movies before.

Besides, I'm very energetic and full of love because I have some GREAT people around me and I got convinced that the reality can feel even better than in the sweetest and cutest romantic situation seen in a music video.

I will be posting updates about my exciting activities in my FB and twitter pages and hopefully also eventually post a detailed post in my blog...

Just felt like writing

I'm frozen. It's the end of January and the winter has just arrived. I took my usual longest way to home from work in order to have a walk, but when i got home, i didn't feel my feet and fingers. Hate feeling cold!
I guess I have to limit my walks, despite the fact i badly need that time for organizing own thoughts, listening to music and checking the streets for "updates" in terms of stores and other news. Oh yea, i hate missing any important update in the city (well, and in general too).

The job

Since the holidays finished, I've been working like never before. I'm being quite productive, organized and even actually efficient. If before I was mainly just generating ideas and developing some of them up to a written project, these days I'm actually implementing the ideas and creating something measurable and complete.

I developed a workaholism of a certain level and didn't even notice how my job took over my entire life at the moment. My brain's CPU is 100% busy with job-related tasks, even if I'm taking a walk, having a shower or going to bed. I'm constantly making charts, organizing information into tables, creating task lists, reading stuff needed for specific projects. Although my super accessible netbook and the lovely MindManager are making my work more efficient and easy, i'm actually afraid that i will feel lost when i won't have them around. I also started to rely on an online task manager TeuxDeux, my daily planner (portable hard copy) and also a weekly planner that hangs out on my desk in the office. It may seem that i have to spend quite a while in synchronization between them, but actually I use all of them for different planning and so far it has made me considerably more productive.
So what, that I work on Saturdays and holidays and evenings and (shame on me) even Sundays (from home though)? To the people who wonder why I do this - I just wish them someday to have the amount of satisfaction, recognition and appreciation in the workplace that I do. I am never forced but driven by an intrinsic motivation.

via Design Crush

Btw, a small and interesting e-book on motivating creative people for your reading.
I hope this energy boost won't decrease in the near future, however I will put some emphasis on my social life too.

The habits

I also advanced in terms of self-management, getting rid of some bad habits and working on improving my health. I mostly used to have a plain coffee in the mornings and then having some buns at the lunch time. I did realize that it's unhealthy but didn't have an idea on what I can manage to prepare for myself as a breakfast when I'm in a constant rush in the morning (that's the reason for not having a breakfast at all). [oh yeah, I am a long sentences' fan]
Also, I almost didn't eat any dairy product which was bad for my teeth and bones.
In the recent weeks I started to actually eat curds mixed with mashed apple. This mix is both easy, light and tasty. Thanks to my cousin for the tip!
After that I am having my coffee in the office and I'm actually being early in the office! что не может не радовать..(и не только шефа :)

The music

I'm very busy and I do a bunch of critical stuff. I can't allow myself to feel down or negative in any way. I didn't choose it intentionally, but I feel that the only TV channel I actually feel like watching/listening is the MTV Dance. I'm jumping, dancing, singing like a teenager. I completely overwrote my music playlist and no pixel of melancholy can be seen there. It really helps to keep my mood up high.

The death
A relative passed away last week. He didn't live only 2 weeks till his 50th anniversary. It was a lung cancer. The ironic thing was that the wife of that man who died, has been smoking extensively the following days, because she had to calm her nerves and nothing could be done about it. She had lost her son just the previous year. Nobody can even begin to imagine how she actually feels now. Cigarettes help to calm the nerves, but they often become the reason people suffer.
I can't help myself from being anxious, realizing that my dad won't even consider quitting or limiting his smoking.
I also discovered something rather shocking for me. It's that the relatives sometimes prefer to hide from the cancer patient the real reason of their illness. The man died without knowing what he was dying from. And I was being convinced that it's a right thing to do. I won't go into details now, but I strongly believe that it's very, very wrong. Not for everyone, however...

photo via Titania Aelita

ուղղակի գրել էի ուզում... սա ստացվեց

Սիրում եմ գրելը: Ծանր ու հոգնացուցիչ օրվանից հետո, երբ երեկոյան համակարգչիս ջերմությունը զգում եմ ծնկներիս, ու ինձ էլ ի վիճակի եմ զգում ինչ-որ բան գրելու (կարևոր չի ինչ), արդեն ինձ սկսում եմ լավ ու բավարարված զգալ:
Այսօրը նշանավորվեց նրանով, որ ցուրտ էր: Առաջին անգամ այս սեզոնում սառցակալեցի ու մինչև վերջ դեռևս չեմ հալել: Հետո դեկտեմբերի 13-ն էր ու ես ճիշտ ժամանակին հիշեցի Jovanotti-ի "Per Te" երգը` իր ջերմ խոսքերով, որոնց մեջ է նաև "E' per te, il 13 dicembre" (Քո համար է դեկտեմբերի 13-ը...) ցավոք, այս օրը իմը չէր կարծես...

Հետո տեսա Լուսինը, որ այսօր առանձնահատուկ մեծ ու մոտիկ էր... երկար ժամանակ է արդեն ինչ այն հանդիսանում է իմ ու իմ աշխարհով սփռված մոտիկների շփման միջոցը :) Լուսնին նայելով մենք իրար հաղորդագրություններ ենք «թողնում» :) ու կարդում դրանք դարձյալ նրան նայելով..

Էլ ինչ օր էր....
*օր, երբ ես կոպտեցի փողոցում ինձ զզվացնող մի հիմար կերպարի
*երբ սկսեցի կարոտել մարդկանց, ում հավանաբար այլևս երբեք էլ չեմ հանդիպի` Ստամբուլից, Պետերբուրգից.. հիշեցի Պետերբուրգյան կիթառային երեկոները, երբ ДДТ, Браво, Наутилус, Сплин էինք երգում խմբովի ու ի դեպ, ռուսները էնպես լավ էին կարողանում նվագել ու երգել դրանք.. բոլորովին առանց ակցենտի ու հենց օրիգինալի նման x-)
*մի պահ ինձ զգացի փետրվար ամսին, Ռոտերդամում, միայնակ, կարոտած, արցունքներով Հախվերդյան լսելիս... ու ահագին երջանիկ զգացի որ աչքերս բացեցի ու տեսա հրապարակը - «Տանն եմ՛»:
*Կարոտեցի էլի մի քանի ընկերների... սկսեցի մտածել տեսնես իրենք ինձ երբ են հիշել վերջին անգամ... :Ճ ամեն դեպքում մտքով իրենց լիքը ջերմություն ուղարկեցի.. ոնց չլինի պետք կգա :))
*մտածեցի թե ինչ կարող եմ անել որ աշխատավայրում վիճակս բարելավվի... մտածածս գրելու հետ էր կապված, դրա համար ինքնըստինքյան իրականանալի էր ու դրական :)
-սկսեցի պատրաստվել ուրբաթ օրվա սեմինարի իմ թրեյնինգին (անձնային աճի հետ կապված, ավելի շուտ, վերնագիրը` «Ժամանակակից աշխարհը և առկա հնարավորությունները»): Ահագին լավ մտքեր ունեմ ու կանխազգում եմ որ շատ լավ կանցնի:
*փորձեցի պատկերացնել որ հաջորդ տարվանից կարող է շաբաթ օրերը այլևս աշխատանքի չլինեմ !!! Այդպիսի երջանկություն չեմ հիշում վերջին մի քանի տարիների ընթացքում.. շաբաթական միայն մեկ օր «հանգստանալով», այսքան ժամանակում հավաքված իմ հոգնածությունը մեկ էլ կարող է անցնել! պատկերացնում եմ աշխատունակությունս ինչքանով կբարձրանա:
*քանի որ աշխատավայրում, աշխատակիցների մոտիվացիան բարձրացնելու փոխարեն նորանոր սահմանափակումներ, վատ փոփոխություններ են իրականացնում, ստիպված ինքնամոտիվացիայի նոր միջոցներ եմ փորձում գտնել... նորից հարցնում եմ ինքս ինձ, թե ինչն է ինձ պահում, ծանրութեթև եմ անում տարբերակները..
*մտածեցի նրա մասին որ մոտիկ ընկերուհիս ձմռանը էստեղ չի լինելու, ու մտածեցի տեսնես երբ գա ու հանդիպենք, ես ինչպիսի՞ն կլինեմ: Ինչքանով փոխված կլինեմ, գործս ոնց կլինի.. բզիկս...:D
*հիշեցի որ իմ ամենահուսալի հակադեպրեսանտը լավ երաժշտությունն է: Դրական, ու տրամադրությանը համապատասխան, բայց վաղուցվանից չլսված երգերը հոգսերս մոռացնում են: Պետերբուրգից հետո իմ հակառուսական տրամադրությունները մեղմվեցին ու ռուսական երաժշտության հետ արդեն ուրիշ ասոցիացիաներ են... ДДТ լսելով հիշեցի մի քանի տարի առաջվա Արփիին, ու լավ հիշողություններ արթնացան :)
*Եվրոնյուսով տեսա որ Հռոմում Տիբրոսը (Tevere-ն) բարձրացել ու հեղեղում ա քաղաքը.. տխուր էր... մյուս կողմից զգացի որ վերջերս շուտ-շուտ հեռուստացույցով երևացող Վենեցիան ու Հռոմը տեսնելով` տանջագին մելանխոլիայի մեջ այլևս չեմ ընկնում: Երևի որովհետև զգում եմ, որ շուտով գնալու եմ.. ԶԳՈՒՄ ԵՄ!
*Հետո զգացի, որ վերջերս շարժվում եմ "what doesn't kill me, makes me stronger" կարգախոսով.. ցավոք վերջերս ավելի շատացել են ինձ կոտրել փորձող բաները, չնայած որ ես չեմ մտածում հանձնվել, ուղղակի մտածում եմ.. էտքան ուժեղ դառնամ, բա հետո՞:
*Լսելով Մորիսեթի "Thank U"-ն, սկսեցի կազմել իմ ցուցակը` all the things I'm thankful to - 2008 edition :) էնտեղ են RSS-ը` Google reader-ի հետ, բոլոր բզիկներս անխտիր, բլոգս, իմ մոտիկ ընկերները, ինչպես նաև ոչ մոտիկ մարդիկ, ում հետ առնչվեցի ու շատ բաներ սովորեցի... ուժեղացա :) ընկերությունը որտեղ աշխատում եմ ու աշխատակազմը, իմ սիրելի ֆոտոխցիկը ու laptop-ը! ...կարծես թե մնացածը հենց իմ միջից էր: Լավ, դեռ շուտ է տարին փակելու մասին խոսել.. ինձ այդ թեմայով գրելու բազում տողեր են սպասում :)))
*այսօր նորից մտածեցի որ իմ ներկայիս կարևորագույն թերությունը` lack of self presentation skills-ն է: Չափից դուրս համեստությունը ու քչախոս լինելը հանգեցնում են նրան, որ երբ իմ ունակություններից մեկի մասին խոսք է գնում, ինձ նայում են կարծես գլուխ եմ գովում կամ թիթիզանում եմ.. ահավոր է:

wedding preparations :)

A dress, shoes, accessories (purse, bijoux /earrings, necklace, bracelet/, belt, tights), nail color, hair style, make-up, outerwear, ... and all of this multiplied by 2 -- This is my preparation list for my cousin's wedding.

Nobody wanted it to happen this time of the year, but it happened as it happened :) and we have to wear something warmer during the first part (including the church ceremony) and then change it to something restaurant-friendly :)

I just came from their apartment, where they were getting ready - preparing the table, decorating rooms, the entrance etc :) and i saw my Gohar on her last eve of the unmarried life and at her current home.

The groom and his family will come and pick her up around 1pm and we'll head to the church. After the ceremony, the family goes to the groom's house and then at 5pm it's time for the great celebration in the restaurant :)

I guess this wedding will be according to Armenian traditions and you can expect colorful descriptions with photos from me soon. :)

here's the church "Surb Gayane" in Echmiadzin where the ceremony will take place tomorrow :)



This is the first wedding of such a close person to me and I'm very excited!

*Gone for nails, tomorrow I will be OFFLINE!!! :D

a Monday in November

8 cups of different teas, 2 cups of coffees, some warm water to drink. This is my today's liquid consumption statistics :D 2 days ago I got flu and today was my first day with a free nose but with hard coughing.

My day was successful also because of Sinead's voice today - loud and in a good quality, at my favorite and the most coziest department of our office with the most creative people - our Designers! ...  I just love watching the creative flow there - it's when they draw, brainstorm, joke and fool around :)

If you will be reading this, I must confess my workdays would be too boring without you, guys. I enjoy your company very much :)

So here are they:

(cookies by me :)

It was raining yesterday...

I was at work, staying an hour longer so it was getting dark and started to rain. The smell of the rain caught me right from the office window, i was guessing, i won't get home dry. I remembered that we have an "emergency" umbrella in the office, which is quite ugly, but i preferred rather to take it and not get wet and spoil the whole "my first rain" mood.

I had my recent bought hindi scarf with me - in bright colors, it was right on place :) I didn't plug my earphones, since this time i had something special to listen on the way home.
The rain was a light one, so i decided to walk home and not take the subway.

It was cold but i had the scarf, and i had the umbrella! I like that first 'cold'.
I'm not one of those whose first thought of "To-Do" when raining is to sit by the window, holding a hot cup of tea, covered in a blanket, in comfort. I actually like to walk under the rain, to feel the chill of drops on my skin and smell the wet streets.

Slowly walking I got home almost dry, but noticed that I sacrificed my nice Spanish earring (the one brought by my sister from Barcelona, in a Gaudi style.. :( It could possibly be fell down when I was  putting on my scarf) for the pleasant evening. The one left will remind me of this day. Not that bad, though…

Once, some months ago I did kind of a "bookmark" in my mind… I had a small dream-like something in my favorite "To Do in Life" things,…

That was a time when I was feeling homesick, missing my normal life in Yerevan, missing the city. I put a "mark" to "remember this moment when I'm walking in Yerevan streets, under the rain, feeling comfortable and happy".

This little memory made me happier that moment.

 

Last year in September i remember writing the famous "Wake me up when September ends" phrase and meaning that I wish September was soon gone. This year it could only mean "remind me when it's time to think of how to celebrate my BD" :)