Manifesto ni Dr.

Jose Rizal

”Fellow countrymen: Upon my return from Spain I learned that my name

was being used as a rallying cry by some who had taken up arms. This information
surprised and grieved me but thinking that the whole affair was finished, I refrained
from commenting on something that could no longer be remedied. Now, rumors
reach me that the disturbances have not ceased. It may be that persons continue to
use my name in good or in bad faith; if so, wishing to put a stop to this abuse and to
undeceive the gullible, I hasten to address these lines to you that the truth may be
known. From the very beginning, when I first received information of what was
being planned, I opposed it, I fought against it, and I made clear that it was
absolutely impossible. This is the truth, and they are still alive who can bear witness
to my words. I was convinced that the very idea was wholly absurd — worse than
absurd, it was disastrous. I did more than this. When later on, in spite of my urgings,
the uprising broke out, I came forward voluntarily to offer not only my services but
my life and even my good name in order that they may use me in any manner they
may think opportune to smother the rebellion. For I was convinced of the evils
which that rebellion would bring in its train, and so I considered it a privilege if at
whatever sacrifice I could ward off so much useless suffering. This is also of record.

“Fellow countrymen: I have given many proofs that I desire as much as the
next man liberties for our country; I continue to desire them. But I laid down as a
prerequisite the education of the people in order that by means of such instruction,
and by hard work, they may acquire a personality of their own and so become
worthy of such liberties. In my writings I have recommended study and the civic
virtues, without which no redemption is possible. I have also written (and my words
have been repeated by others) that reforms, if they are to bear fruit, must come
from above, for reforms that come from below are upheavals both violent and
transitory. Thoroughly imbued with these ideas, I cannot do less than condemn, as I
do condemn, this ridiculous and barbarous uprising, plotted behind my back, which
both dishonors us Filipinos and discredits those who might have taken our part. I
abominate the crimes for which it is responsible and I will have no part in it. With all
my heart I am sorry for those who have rashly allowed themselves to be deceived.
Let them, then, return to their homes, and may God pardon those who have acted
in bad faith.”
 ISANG MANIFESTO PARA SA KABATAANG PILIPINO
Ni Rene Angelo G. Ambrocio

Itinuturing ng mga pilipino ang pagkakaroon ng edukasyon

bilang isang kayamanan, kayamanan na hindi mananakaw kailan
man. kayamang ipagmamalaki at magiging susi para sa
kinabukasan.

Sabi nga ng ating pambansang bayani na si Dr. Jose P. Rizal

na “Ang kabataan ang pag asa ng bayan”, totoo ang sinabi ng
ating pambasang bayani ngunit magiging mas epektibo ito kung
ang kabataan ay may sapat na karunungan na makukuha lamang
sa eskwekahan.

Kailangan mag-aral ang mga kabataan. Ito ang magdudulot

sa atin para sa kinabukasan. Iwasan ang mga masasamang bisyo
at lumakad sa ilaw ng pag aaral. Magsikap ng maigi hangga't
maag pa, para sa huli hindi tayo magsisi. Mabuti ng ngayon tayo
magsunog ng kilay kaysa bukas tayo ay nakatunganga.

Mag aral ng mabuti hangga't may panahon pa. Wag antayin

ang bukas na dumating at tayo ay magsisi dahil pinapalampas
natin ang pagkakataon para mag-aral. Ngayon, tayo ay may
pagkakataon, minsan lang ito dadaan kaya hangga't maari ay
huwag tayong mag-sawa sa pag-aaral dahil balang araw, ito ang
ating magiging sandata para harapin ang bukas.
 ISANG MANIFESTO HINGGIL SA KATOTOHANAN PARA
SA MGA KABATAAN
Ni Allen Kristoffer A. Andres

Nang isinilang tayo sa mundong ito, labis ang tuwa ng ating

mga magulang. Halos buong panahon nila ay iginugol sa pag-
aalaga sa atin. Noong tayo’y ipinagbubuntis pa lamang ay marami
na agad pangarap ang mga ito sa atin. Isa na dito ang pagiging
doktor, inhinyero at nars. Ang iba naman ay gusto tayo maging
abogado.

Paano natin makakamit ang mga ito? Ano kaya ang mga
dapat isaalang-alang at iwasan upang makamit ang mga ito?

Maraming mga kabataan ang nalululong sa masasamang

bisyo. Dahil na rin dito kaya naiiba ang landas ng ilan. Sinong
dapat sisihin? Ang magulang ba o tayo? Isang katotohanan na
nakakapagbigay ligaya ang bisyo ngunit makakahadlang ito sa
tagumpay kung magpapadala tayo dito. Ika nga nila, “Kabataan,
Pag-asa ng Bayan!”. Paanong magiging pag-asa ang kabataan
kung mismong tayo ay lulong sa masasamang bisyo?

Tayo na mga kapwa kabataan! Tayo na at patunayan natin

na kabataan talaga ang pag-asa ng bayan!
 PANAWAGAN: ISANG MANIFESTO HINGGIL SA PAGBABAGO
NG MGA KABATAAN
Ni Errol John M. Antonio

“Kabataan ang pag-asa ng bayan”, buhay pa ba ang kasabihang ito?

Kabataan tayo nga ba ang pag-asa? Tayo nga ba? Tayong mga kabataan sa
panahong ito ay may sapat na kakayahan upang maging pag-asa ng ating
bayan, ngunit sadyang may mga humahadlang sa daan patungong pag-asa
at isa rito ay ang ating mga bisyo.

Sadyang malikot ang ating mga isipan, kung anu-ano ang ating
naiisip at karamihan sa mga ito ay nagiging bisyo. Dapat nga ba tayong
umiwas sa mga bisyo? Lahat sa ating mga kabataan na may bisyo ay hindi
na kinakailangang mag-dalawang isip ukol sa tanong na iyon. Alam na
natin kung tayo’y hindi iiwas, ang ating buhay at kinabukasan ay
masesentro sa mga ito. Mabubuhay tayo sa mga bisyong ating
kinagawian.

Sa madaling salita, ang pagkakaroon ng bisyo ay maaaring hindi na

maging kontrolado kinalaunan. Tayo ay daranas ng walang hanggang
paghihirap sa malubhang karamdaman, ang kahihinatnan ay piitan,
institusyon o maging kamatayan. Hindi ba marami nang pangyayari ang
naganap at masama ang naging resulta nang dahil sa bisyo?, maaring pati
ikaw ay naranasan na ang mga pangyayaring iyon.

Bakit nga bang kailangang umiwas? Hindi na pinag-iisipan pa ang

tanong na iyan, tayo’y iiwas para sa ating kinabukasan. Hindi ba tayo
naawa sa ating mga magulang na dugo’t pawis ang tiniis para lang tayo’y
kanilang mapag-aral at ganito na lamang ba ang isusukli natin sa kanila?
Kapag tayo’y hindi umiwas, sino ba anag kawawa? Hindi ba tayo!? Huwag
nating hayaan mangibabaw ang kahihiyan sa ating mga kabataan. Oras na
para umiwas, oras para magbago, oras sa panibagong kinabukasan.
 KATOTOHANAN SA PAG-AARAL
Ni Victorino M. Aranza IV

Lahat ng tao ay nagnanais ng isang pamilyang may kumpletong

miyembro na nagtutulungan sa oras ng kagipitan. Ngunit madaming
problema ang kakaharapin mo upang magkaroon ka nito. Malaki ang
responsibilidad mo sa magiging anak mo kapag bumuo ka na ng iyong
pamilya. Isa na rito ang pagpapa-aral mo sa anak mo.

Bakit ba kailangan pang mag aral? Kailangan ba nating seryosohin

ito? Malaki ang parte sa buhay ng isang tao ang pag aaral. Ito ang
pundasyon ng isang tao sa pagtahak ng buhay. Masuwerte ka na kung
makatapos ka ng hayskul. Alam mo ba na hanggang hayskul lang ang
responsibilidad ng isang magulang para sayo. Kaya masuwerte ka kapatid
dahil ngayon nasa kolehiyo ka.

Hindi biro ang mag-paaral sa kolehiyo sa panahong ito. Tignan na

lang sa matrikula na binabayaran tuwing termino ng semestre. Halos
kalahati ang diperensya ng presyo sa pag aaral sa hayskul. Hindi din biro
ang mga akademikong kinukuha. Biruin mo ang paggugol mo ng isang
taon sa hayskul ay tatapusin mo lang ng isang oras sa kolehiyo.

Magpasalamat ka kapatid sapagkat nasa antas ka ng mga

masusuwerteng kabataan. Pasalamatan mo ang diyos at mga magulang
mo. Wag mong ipagsawalang bahala ang oportunidad na makapag aral sa
kolehiyo. Wag mong ubusin ang dugo at pawis ng magulang mo kung san
saang bagay na hindi mo naman kinakailangan. Wag mong sayangin ang
magandang bukas na naghihintay sayo kapatid at sa akin.
 MANIFESTO HINGGIL SA PAGPAPAMULAT SA
KATOTOHANAN
Ni Kenneth Q. Bagadiong

Napakadaming kabataan ngayon, lalo na at mga mag-aaral ang

nalululong sa masasamang bisyo. Ito ang pangunahing dahilan kung bakit
napakadaming napapariwara ang buhay. Hindi ba nila naiisip na ito ang
magiging daan sa kasiraan ng dapat sana ay maayos nilang kinabukasan?

Talaga namang mahirap kumawala sa pangil ng masamang

bisyo,lalo at ikaw ay lulong na dito ngunit hindi kailan man nawawalan ng
paraan para mapigilan masakit mang isipin ay talagang damang dama na
ang krisis pagdating sa ganitong usapin. Hindi malayo na sa susunod pang
mga taon ay lalo pa itong lalala at magdudulot pa ng malaking pagkasirasa
kinabukasan.

Bakit ko nasabi na masisira ang kinabukasan ng ating bansa kapag

nalulon sa masamang bisyo ang karamihan sa mga kabataan, lalo na sa
kapwa ko mag – aaral dahil ito sa kadahilanang “Ang kabataan ang
natitirang pag asa ng ng ating bansa”. Kung mapapariwara pa ang buhay
namen na sinasabing “natitirang pag asa ng bayan” anu kaya ang
mangyayari sa ating bansa.

Naniniwala pa rin ako na ang bawat krisis na dumadating ay may

katapusan.Ito ay maisasaaoys kung mismong mga kabataan, lalo na at
yaong mag aaral na lulogn sa masamang bisyo ay matutunang tanggapin
ang kanilang mga pagkakamali at buksan ang kalooban para sa
pagbabago. Sa ganoong paraan ay tiyak maitutuwid ang mga pagkakamali
at matitiyak ang kinabukasan ng bawat isa pati na rin ang bansa.