‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪:‬‬

‫ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ )م‪ .‬اﻣﯿﺪ(‬

‫ﻧﺎﺷﺮ ﭼﺎﭘﯽ‪:‬‬
‫ﻣﺮوارﯾﺪ‬

‫ﻧﺎﺷﺮ دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ‪:‬‬
‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 5‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬

‫ﻓ ﻬ ﺮﺳ ﺖ‬
‫‪5‬‬ ‫ﻓ ﻬ ﺮﺳ ﺖ‬
‫‪11‬‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬
‫‪11‬‬ ‫ﻣ ﺸ ﺨ ﺼ ﺎ ت ﮐﺘ ﺎ ب‬
‫‪12‬‬ ‫زﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪ‬
‫‪12‬‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن‬
‫‪12‬‬ ‫ﯾﺎد‬
‫‪14‬‬ ‫ﻧﻐﻤﻪ ﻫﻤﺪرد‬
‫‪15‬‬ ‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫‪19‬‬ ‫ﺧﻔﺘﻪ‬
‫‪23‬‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬
‫‪32‬‬ ‫ﺷﻌ ﺮ‬
‫‪36‬‬ ‫ﺳﺘﺮون‬
‫‪38‬‬ ‫در ﻣﯿﮑﺪه‬
‫‪39‬‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺠﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬
‫‪41‬‬ ‫ﻧﻈﺎره‬
‫‪45‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬
‫‪48‬‬ ‫ﺳﻪ ﺷﺐ‬
‫‪50‬‬ ‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬
‫‪54‬‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫‪59‬‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد‬
‫‪61‬‬ ‫ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫‪64‬‬ ‫اﻧﺪوه‬
‫‪65‬‬ ‫ﻗﺼﻪ اي از ﺷﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 6‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬

‫‪66‬‬ ‫ﻣ ﺮ دا ب‬
‫‪70‬‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬
‫‪74‬‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن‬
‫‪76‬‬ ‫ﮔﺰارش‬
‫‪80‬‬ ‫ﺟﺮﻗﻪ‬
‫‪80‬‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ‬
‫‪80‬‬ ‫روﺷﻨﯽ‬
‫‪82‬‬ ‫ﮔﺮگ ﻫﺎر‬
‫‪84‬‬ ‫ﺑﯿﻤﺎر‬
‫‪86‬‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫‪90‬‬ ‫داوري‬
‫‪90‬‬ ‫آب و آﺗﺶ‬
‫‪92‬‬ ‫ﭘ ﺎﺳﺦ‬
‫‪94‬‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬
‫‪100‬‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ي دﯾﺪار‬
‫‪100‬‬ ‫ﭘﺮﻧﺪه اي در دوزخ‬
‫‪102‬‬ ‫ﭘﻨﺪ‬
‫‪103‬‬ ‫آواز َﮐَﺮك‬
‫‪105‬‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬
‫‪113‬‬ ‫ﻫ ﺴﺘ ﺎ ن‬
‫‪115‬‬ ‫ﺑﺎغ ﻣﻦ‬
‫‪117‬‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬
‫‪134‬‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬
‫‪134‬‬ ‫ﮐﺎوه ﯾﺎ اﺳﮑﻨﺪر؟‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 7‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬
‫‪139‬‬ ‫ﻏﺰل ‪1‬‬
‫‪142‬‬ ‫ﭼﻮن ﺳﺒﻮي ﺗﺸﻨﻪ‪...‬‬
‫‪143‬‬ ‫ﻣﯿ ﺮ ا ث‬
‫‪148‬‬ ‫ﮔﻞ‬
‫‪149‬‬ ‫ﻣ ﺮ دا ب‬
‫‪152‬‬ ‫ﻏﺰل ‪2‬‬
‫‪153‬‬ ‫ﺧﺰاﻧﯽ‬
‫‪155‬‬ ‫درﯾﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫‪155‬‬ ‫ﮔﻠﻪ‬
‫‪157‬‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ زاﻏﺎن‬
‫‪158‬‬ ‫ﻧﺎژو‬
‫‪159‬‬ ‫درﯾﻎ‬
‫‪160‬‬ ‫ﻃ ﻠ ﻮع‬
‫‪164‬‬ ‫ﻏﺰل ‪3‬‬
‫‪166‬‬ ‫ﺑﯽ دل‬
‫‪166‬‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬
‫‪173‬‬ ‫ﻗﻮﻟﯽ در اﺑﻮﻋﻄﺎ‬
‫‪175‬‬ ‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ‬
‫‪176‬‬ ‫و دا ع‬
‫‪177‬‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬
‫‪185‬‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ دل و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫‪187‬‬ ‫ﭘﯿ ﻐ ﺎ م‬
‫‪189‬‬ ‫ﺑﺮف‬
‫‪198‬‬ ‫ﻗﺼﯿﺪه‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 8‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬
‫‪202‬‬ ‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ‬
‫‪204‬‬ ‫ﻣﺮﺛﯿﻪ‬
‫‪205‬‬ ‫ﮔﻔ ﺖ و ﮔ ﻮ‬
‫‪207‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬
‫‪210‬‬ ‫ﺟ ﺮاﺣ ﺖ‬
‫‪212‬‬ ‫رﺑﺎﻋﯽ‬
‫‪212‬‬ ‫ﺧﻔﺘﮕﺎن‬
‫‪215‬‬ ‫ﻗﺎﺻﺪك‬
‫‪217‬‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬
‫‪217‬‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﯽ در دوردﺳﺖ‬
‫‪218‬‬ ‫ﮐﺘﯿﺒﻪ‬
‫‪222‬‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫‪233‬‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬
‫‪247‬‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬
‫‪255‬‬ ‫روي ﺟﺎده ي ﻧﻤﻨﺎك‬
‫‪258‬‬ ‫آواز ﭼﮕﻮر‬
‫‪261‬‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‬
‫‪262‬‬ ‫ﻏﺰل ‪4‬‬
‫‪263‬‬ ‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‬
‫‪265‬‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬
‫‪268‬‬ ‫در اﯾﻦ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬
‫‪270‬‬ ‫و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫‪270‬‬ ‫ﺳﺒ ﺰ‬
‫‪272‬‬ ‫ﺻﺒ ﺢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 9‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬
‫‪274‬‬ ‫ﻧﻤﺎز‬
‫‪276‬‬ ‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬
‫‪278‬‬ ‫ﻫﻨﮕﺎم‬
‫‪280‬‬ ‫ﻧﻮﺣﻪ‬
‫‪282‬‬ ‫راﺳﺘﯽ‪ ،‬اي واي‪ ،‬آﯾﺎ‬
‫‪283‬‬ ‫رﺑﺎﻋﯽ‬
‫‪283‬‬ ‫ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎ و ﺑﺎﻏﻬﺎ‬
‫‪286‬‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬
‫‪287‬‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬
‫‪295‬‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬
‫‪295‬‬ ‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰ در زﻧﺪان‬
‫‪300‬‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬
‫‪305‬‬ ‫ﻏﺰل ‪6‬‬
‫‪309‬‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪1‬‬
‫‪312‬‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪2‬‬
‫‪315‬‬ ‫ﻣﺮغ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫‪317‬‬ ‫آن ﭘﻨﺠﺮه‬
‫‪318‬‬ ‫آن ﺑﺎ ﻻ‬
‫‪320‬‬ ‫دوزخ اﻣﺎ ﺳﺮد‬
‫‪320‬‬ ‫ﺷﻬﺎ ب ﻫﺎ و ﺷ ﺐ‬
‫‪321‬‬ ‫ﯾﯿﻼﻗﯽ‬
‫‪322‬‬ ‫آﻧﮏ! ﺑﺒﯿﻦ ‪...‬‬
‫‪323‬‬ ‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫‪326‬‬ ‫روز و ﺷﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 10‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬
‫‪326‬‬ ‫درﯾﻐﺎ‬
‫‪327‬‬ ‫ﺷﻤﻌﺪان‬
‫‪327‬‬ ‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‪...‬‬
‫‪329‬‬ ‫آوار ﻋﯿﺪ‬
‫‪330‬‬ ‫ﭘﺎرﯾﻨﻪ‬
‫‪331‬‬ ‫ﻣﺮُدم! اي ﻣﺮُدم‬
‫‪333‬‬ ‫درﺑﺎره ﻣﺮﮐﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 11‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬

‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬

‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﮐﺘﺎب‬
‫ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﻪ ‪ :‬اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‪ ،‬ﻣﻬﺪي‪.1369 - 1307 ،‬‬
‫ﻋﻨﻮان و ﻧﺎم ﭘﺪﯾﺪآور ‪ :‬ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر‪ /‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ )م‪ .‬اﻣﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻧﺸﺮ ‪ :‬ﺗﻬﺮان‪ :‬ﻣﺮوارﯾﺪ‪.1369 ،‬‬
‫ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻇﺎﻫﺮي ‪ 408 :‬ص‪.‬‬
‫ﻓﺮوﺳﺖ ‪ :‬اﻧﺘﺸﺎرات ﻣﺮوارﯾﺪ؛ ‪.5‬‬
‫ﺷﺎﺑﮏ ‪1725 :‬رﯾﺎل ؛ ‪1800‬رﯾﺎل )ﭼﺎپ ﺳﻮم( ؛ ‪ 8800‬رﯾﺎل )ﭼﺎپ ﭼﻬﺎرم( ؛ ‪18000‬رﯾﺎل )ﭼﺎپ ﺷﺸﻢ( ؛ ‪25000‬رﯾﺎل )ﭼﺎپ ﻫﻔﺘﻢ( ؛‬
‫‪35000‬رﯾـﺎل‪ :‬ﭼـﺎپ دﻫـﻢ ‪ : 9-10-6026-964‬؛ ‪55000‬رﯾـﺎل‪ :‬ﭼـﺎپ ﺳـﯿﺰدﻫﻢ ‪ : 0-10-6026-964-978‬؛ ‪69000‬رﯾـﺎل )ﭼﺎپ‬
‫ﭼ ﻬ ﺎ ر د ﻫﻢ (‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﺳﻮم‪.1371 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﭼﻬﺎرم‪.1374 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﭘﻨﺠﻢ‪.1375 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﺷﺸﻢ‪.1379 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﻫﻔﺘﻢ‪.1381 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ دﻫﻢ‪.1385 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‪.1388 :‬‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ‪ :‬ﭼﺎپ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‪.1389 :‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ‪ :‬ﺷﻌﺮ ﻓﺎرﺳﯽ ‪ --‬ﻗﺮن ‪14‬‬
‫رده ﺑﻨﺪي ﮐﻨﮕﺮه ‪/ PIR7945 :‬آ‪1369 16‬‬
‫رده ﺑﻨﺪي دﯾﻮﯾﯽ ‪8 :‬ﻓﺎ‪1/62‬‬
‫ﺷﻤﺎره ﮐﺘﺎﺑﺸﻨﺎﺳﯽ ﻣﻠﯽ ‪ :‬م ‪490-69‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 12‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬

‫زﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪ‬
‫ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ )م‪.‬اﻣﯿﺪ( )‪ (1369-1307‬ﺷﺎﻋﺮ ﻧﻮﮔﺮاي اﯾﺮاﻧﯽ و از ﭘﯿﺮوان ﺳﺒﮏ ﻧﯿﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫زﻣﺴﺘﺎن‬
‫ﯾﺎد‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬
‫آن ﺷﺐ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﻟﻄﻒ و ﺻﻔﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻦ ﺑﻮدم و ﺗﻮران و ﻫﺴﺘﯽ ﻟﺬﺗﯽ داﺷﺖ‬
‫وز ﺷﻮق ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زد و روﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺎه از ﺧﻼل اﺑﺮﻫﺎي ﭘﺎره ﭘﺎره‬
‫ﭼﻮن آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎي ﺷﻬﺮﯾﻮر ﺻﻔﺎ داﺷﺖ‬
‫آن ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﻮد از اوﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﻫﺎي ﻣﺮداد‬
‫ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺗﭙﻪ اي ﮐﻮﺗﺎه و ﺧﺎﮐﯽ‬
‫در ﺧﻠﻮﺗﯽ از ﺑﺎغ ﻫﺎي اﺣﻤﺪ آﺑﺎد‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮاﻣﻮﺷﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﺳﺮﺑﯽ ﮐﻪ از آن دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ‬
‫دزدﯾﺪه ﺑﻮدم ﭼﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‬
‫از ﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﮔﯿﻼن ﺣﺮف ﻣﯽ زد‬
‫آراﻣﺶ ﺻﺒﺢ ﺳﻌﺎدت در ﺳﺨﻦ داﺷﺖ‬
‫آن ﺷﺐ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﻟﻄﻒ و ﺻﻔﺎ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺎﻫﯽ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺤﺒﻮﺑﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻗﻮﻟﯽ‪ ،‬ﯾﺎ ﻗﺮاري‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 13‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﻪ اﺷﻌﺎر ‪ :‬ﻣﻬﺪي اﺧﻮان ﺛﺎﻟﺚ‬

‫ﮔﺎﻫﯽ ﻟﺒﯽ ﮔﺴﺘﺎخ‪ ،‬ﯾﺎ دﺳﺘﯽ ﮔﻨﻪ ﮐﺎر‬

‫در ﺷﻬﺮ زﻟﻔﯽ ﺷﺐ روي ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬آري‬
‫ﻣﻦ ﺑﻮدم و ﺗﻮران و ﻫﺴﺘﯽ ﻟﺬﺗﯽ داﺷﺖ‬
‫آراﻣﺸﯽ ﺧﻮش ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن آراﻣﺶ ﺻﻠﺢ‬
‫آن ﺧﻠﻮت ﺷﯿﺮﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 14‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻐﻤﻪ ﻫﻤﺪرد‬

‫و اﻧﺪك ﻣﺎﺟﺮا را‬

‫روﺷﻨﮕﺮان آﺳﻤﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻟﯿﮑﻦ‬
‫ﺑﯿﺶ از ﺣﺮﯾﻔﺎن زﻫﺮه ﻣﯽ ﭘﺎﯾﯿﺪ ﻣﺎ را‬
‫وز ﺷﻮق ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زد و روﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫آن ﺧﻠﻮت از ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺧﺎﻟﯽ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻏﺮوب زﻫﺮه‪ ،‬وﯾﻦ ﺣﺎﻟﯽ دﮔﺮ داﺷﺖ‬
‫او در ﮐﻨﺎري ﺧﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ در ﮐﻨﺎري‬
‫در ﺧﻮاب ﻫﻢ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‬
‫ﻣﺎه از ﺧﻼل اﺑﺮﻫﺎي ﭘﺎره ﭘﺎره‬
‫ﻧﻐﻤﻪ ﻫﻤﺪرد‬
‫آﯾﻨﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ از آن اوج ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺷﺐ رﺳﯿﺪ از ره و آن آﯾﻨﻪ ﺧﺮد ﺷﺪه‬
‫ﺷﺪ ﭘﺮﮐﻨﺪه و در داﻣﻦ اﻓﻼك ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺗﺸﻨﻪ ام اﻣﺸﺐ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺎز ﺧﯿﺎل ﻟﺐ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮاب ﻧﻔﺮﺳﺘﺪ و از راه ﺳﺮاﺑﻢ ﻧﺒﺮد‬
‫ﮐﺎش از ﻋﻤﺮ ﺷﺒﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺤﺮ ﭼﻮن ﻣﻬﺘﺎب‬
‫ﺷﺒﻨﻢ زﻟﻒ ﺗﻮ را ﻧﻮﺷﻢ و ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﺒﺮد‬
‫روح ﻣﻦ در ﮔﺮو زﻣﺰﻣﻪ اي ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ دﮔﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬اي ﺧﻮاب ﺑﺮو‪ ،‬ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺰن‬
‫اﯾﻦ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﻋﻤﯿﻖ‬
‫وه ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪه اي از دل ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ ﻣﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 15‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬

‫ﻣﯽ رﺳﺪ ﻧﻐﻤﻪ اي از دور ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ‪ ،‬اي ﺧﻮاب‬

‫ﻣﮑﻦ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﺟﺎدو را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﮑﻦ‬
‫زﻟﻒ ﭼﻮن دوش‪ ،‬رﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ دوش ﻣﮑﻦ‬
‫اي ﻣﻪ اﻣﺮوز ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺗﺮم از دوش ﻣﮑﻦ‬
‫در ﻫﯿﺎﻫﻮي ﺷﺐ ﻏﻤﺰده ﺑﺎ اﺧﺘﺮﮐﺎن‬
‫ﺳﯿﻞ از راه دراز آﻣﺪه را ﻫﻤﻬﻤﻪ اي ﺳﺖ‬
‫ﺑﺮو اي ﺧﻮاب‪ ،‬ﺑﺮو ﻋﯿﺶ ﻣﺮا ﺗﯿﺮه ﻣﮑﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮم دﺳﺘﺨﻮش زﯾﺮ و ﺑﻢ زﻣﺰﻣﻪ اي ﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ داﻣﻦ اﻟﺒﺮز ﺳﯿﻪ دوﺧﺘﻪ ام‬
‫روح ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻣﺪن ﻣﺮغ ﺷﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ در ﭘﻨﺠﻪ ﻏﻢ ﻗﻠﺐ ﻣﺮا ﻣﯽ ﻓﺸﺮد‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ اي ﺧﻮاب‪ ،‬ﻧﺒﺮد ﻣﻦ و دل زﯾﻦ ﺳﺒﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮغ ﺷﺐ آﻣﺪ و در ﻻﻧﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺧﺰﯾﺪ‬
‫ﻧﻐﻤﻪ اش را ﺑﻪ دﻟﻢ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎل ﻧﺴﯿﻢ‬
‫آه ‪ ...‬ﺑﮕﺬار ﮐﻪ داغ دل ﻣﻦ ﺗﺎزه ﺷﻮد‬
‫روح را ﻧﻐﻤﻪ ﻫﻤﺪرد ﻓﺘﻮﺣﯽ ﺳﺖ ﻋﻈﯿﻢ‬
‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﻮازش ﻫﺎي ﻟﺤﻦ ﻣﺮﻏﮑﯽ ﺑﯿﺪار دل‬
‫ﺑﺎﻣﺪادان دور ﺷﺪ از ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺟﺎدوي ﺧﻮاب‬
‫ﭼﻮن ﮔﺸﻮدم ﭼﺸﻢ‪ ،‬دﯾﺪم از ﻣﯿﺎن اﺑﺮﻫﺎ‬
‫ﺑﺮف زرﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 16‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 17‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎرد از ﮔﯿﺴﻮي ﮔﻠﮕﻮن‪ ،‬آﻓﺘﺎب‬

‫ﺟﻮي ﺧﻨﺪان ﺑﻮد و ﻣﻦ در اﺷﮏ ﺷﻮﻗﺶ ﮔﺮم ﮔﺮم‬
‫ﮔﺮد ﺷﺐ را ﺷﺴﺘﻢ از رﺧﺴﺎر و ﺟﺎﻧﻢ ﺗﺎزه ﺷﺪ‬
‫ﺷﺎﻧﻪ در ﮔﯿﺴﻮي ﻣﻦ ﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ آﺛﺎر ﺧﻮاب‬
‫وز ﮐﺸﺎﮐﺸﻬﺎش ﻃﺮح ﮔﯿﺴﻮاﻧﻢ ﺗﺎزه ﺷﺪ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ روﺷﻦ ﺑﻮد روي ﮔﯿﺘﯽ از ﺧﻮرﺷﯿﺪ و اﺑﺮ‬
‫اﺑﺮﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﻏﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ دم ﻣﯽ ﭘﺮﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﺴﺒﯿﺪه ﻧﻘﺶ ﺷﺎخ ﻫﺎي ﺑﯿﺪ ﺑﻦ‬
‫ﮔﺎه ﻣﺤﻮ و ﮔﺎه رﻧﮕﯿﻦ ﻟﯿﮏ ﺑﺎ ﻗﺪي ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﺮه ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮود ﺻﺒﺤﺪم ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ‪ :‬ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻣﺎدر ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ؟ ﻗﺼﺪي ز آن ﺳﺮود‬
‫ﻟﮏ ﻟﮏ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﻻ زد ﺳﺮ و ﻏﻠﯿﺎن ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﺟﻔﺖ او در آﺷﯿﺎن ﺧﻔﺘﻪ ﺳﺖ ﺑﺮ آن ﺷﺎخ ﺗﻮد‬
‫آن ﻧﺸﺎط اﻧﮕﯿﺰ روح ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎﻣﺪاد‬
‫ﭼﻮن ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺟﻔﺎ آﻣﯿﺨﺖ در ﻏﻢ ﻫﺎي ﻣﻦ‬
‫ﺣﺰن ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻢ درد اﺳﺖ و ﻫﻢ درﻣﺎن درد‬
‫ﺳﺎﯾﻪ اﻓﮑﻦ ﺷﺪ ﺑﻪ روح آﺳﻤﺎن ﭘﯿﻤﺎي ﻣﻦ‬
‫ﺧﻨﺪه ﮐﺮدم ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﺣﺰﯾﻦ‬
‫ﺧﻨﺪه اي‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺧﻨﺪه اي ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر‬
‫ﺧﯿﺮه در ﺳﯿﻤﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻓﻠﮏ ﻧﺎم ﺗﻮ را‬
‫ﺑﺮ زﺑﺎن آوردم ﺗﺎﺑﻨﺪه ﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﯾﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 18‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ارﻣﻐﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﭘﺮﻧﯿﺎن اﺑﺮﻫﺎ ﺑﺎﻏﯽ ﺷﮑﻔﺖ‬

‫وز ﻣﯿﺎن ﺑﺎغ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ ﺟﻤﺎﻟﯽ ﺗﺎﺑﻨﺎك‬
‫آﻣﺪ از آن ﻏﺮﻓﻪ زﯾﺒﺎي ﻧﻮراﻧﯽ ﻓﺮود‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ ،‬آﺳﻤﺎﻧﯽ ﭘﯿﮑﺮي ﭘﺮ ﻧﻮر و ﭘﺎك‬
‫در ﮐﻨﺎر ﺟﻮي‪ ،‬ﺑﺎ روﯾﯽ درﺧﺸﺎن اﯾﺴﺘﺎد‬
‫وز ﻧﮕﺎﻫﯽ روح ﺗﺎرﯾﮏ ﻣﺮا ﺗﺎﺑﻨﺪه ﮐﺮد‬
‫ﺳﺠﺪه ﺑﺮدم ﻗﺎﻣﺘﺶ را ﻟﯿﮏ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﯽ ﺗﭙﯿﺪ‬
‫دﯾﺪﻣﺶ ﮐﺎﻫﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﺠﻮﺑﯽ ﻣﻦ ﺧﻨﺪه ﮐﺮد‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ :‬ﮐﯿﺴﺘﯽ؟ زﯾﺮا زﺑﺎن در ﮐﺎم ﻣﻦ‬
‫از ﺷﮑﻮه ﺟﻠﻮه اش ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﯾﺎرﺳﺖ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ او رﻣﺰ ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮد‬
‫ﮐﺰ ﻟﺒﺶ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﻣﺴﺘﯽ آوري اﯾﻦ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺖ‬
‫اي ﺟﻮان‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ از ﻣﻦ ﮐﯿﺴﺘﯽ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺎن ﻣﺤﺰون ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺟﻮاب‬
‫ﻣﻦ ﺧﺪاي ذوق و ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺧﺪاي ﺷﻌﺮ و ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺪاي روﺷﻨﯽ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺧﺪاي آﻓﺘﺎب‬
‫از ﻣﯿﺎن اﺑﺮﻫﺎي ﺧﺴﺘﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 19‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﻔﺘﻪ‬

‫اﻣﻮاج ﻧﻮر‬
‫ﻧﯿﺰه ﻫﺎي ﺗﯿﺮﮔﯽ ﭘﯿﺮي زرﯾﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻫﺴﺘﯽ از ﮐﻒ داده را‬
‫ﻫﺪﯾﻪ آوردن ز ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ‪ ،‬آﯾﯿﻦ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻧﮏ ﺑﻪ راﯾﺖ ﻫﺪﯾﻪ اي آورده ام از ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاز ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ در ﻏﻢ ﺷﺐ ﻫﺎي ﻫﺠﺮ‬
‫ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﺰه ﺗﺎ ﮐﻪ درج ﺧﺎﻃﺮش‬
‫ﮔﻮﻫﺮ اﻧﺪوزد ز ﻏﻢ ﻫﺎي ﺗﻮ در درﯾﺎي ﻫﺠﺮ‬
‫اﯾﻨﮏ اﯾﻦ ﭘﺎﮐﯿﺰه ﺗﻦ ﻣﺮﻏﮏ‪ ،‬ره آورد ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭘﯿﮑﺮي دارد ﭼﻮ روﺣﻢ ﭘﺎك و ﭼﻮن ﻣﻮﯾﻢ ﺳﭙﯿﺪ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺮغ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﻣﺎوراي آﺳﻤﺎن‬
‫ﺑﺎل ﺑﺮ ﻓﺮق ﺧﺪاي ﺣﺴﻦ و ﮔﻞ ﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮﯾﺪ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ اي ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺗﻮران ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ رﺧﺴﺎر ﻣﻦ‬
‫اﺷﮏ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺧﺒﺮدارت ﮐﻨﻨﺪ از ﻣﺎﺟﺮا‬
‫دﯾﺪم آن ﻣﺮﻏﮏ ﭼﻮ ﻣﻨﻘﺎر ﮐﺒﻮد از ﻫﻢ ﮔﺸﻮد‬
‫ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﺪ ﻋﺸﻖ ﻣﺤﺠﻮب ﻣﻦ و ﺣﺴﻦ ﺗﻮ را‬
‫ﺧﻔﺘﻪ‬
‫آﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻬﺮ از آن دور دورﻫﺎ‬
‫آﺷﻔﺘﻪ ﺣﺎل ﺑﺎد ﺳﺤﺮﺧﯿﺰ ﻓﺮودﯾﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﺑﺮ آﺷﻔﺖ ﺧﺎﮐﺪان‬
‫زان داﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎد ﮐﺸﯿﺪﯾﺶ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 20‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﻔﺘﻪ‬

‫ﺷﺐ ﻫﻤﭽﻮ زﻫﺪ ﺷﯿﺦ ﮔﺮﻓﺘﺎر وﺳﻮﺳﻪ‬

‫روز از ﻧﻬﺎد ﭼﺮخ ﭼﻮ ﺷﯿﻄﺎن ﺷﺘﺎب ﮐﻦ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺗﺒﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ دﺧﺘﺮي ﻋﻔﯿﻒ‬
‫ﺑﻨﯿﺎد زﻫﺪ و ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻘﻮا ﺧﺮاب ﮐﻦ‬
‫آن اﺧﺘﺮان ﭼﻮ ﻟﺸﮑﺮﯾﺎن ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ ﭘﯽ اﺳﺘﺘﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬
‫اﻓﺸﺎﻧﺪه ﻣﻮي دﺧﺘﺮﮐﯽ ارﻣﻨﯽ ﺑﻪ روي‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﻧﻪ ﻋﺪل‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﯿﺪاد‪ ،‬ﮔﺮگ و ﻣﯿﺶ‬
‫ﺳﻮﺳﻮ ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﻃﻮل ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭼﺮاغ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺮ ﺗﺎج ﺗﺎﺑﻨﺎك ﺳﺘﻮن ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻮج ﺑﺎده ﭘﺸﺖ ﺑﻠﻮرﯾﻦ اﯾﻐﻬﺎ‬
‫ﯾﺎ رﻗﺺ ﻻﻟﻪ زار ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻧﺴﯿﻢ‬
‫آﻣﺪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﮔﻮش ﻏﺮﯾﻮي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﻧﻘﺎره ﺑﺎ ﺗﻐﻨﯽ ﻣﻨﺤﻮس و دﻟﺨﺮاش‬
‫ﻧﺎﻗﻮس ﺷﻮم ﻣﺮده دﻻن اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺰ ﻟﺤﺪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﯿﺪه اﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﮕﯿﺰه ﻣﻌﺎش‬
‫ﺗﻮأم ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺮود ﭘﺮ اﺑﻬﺎم ﻣﺬﻫﺒﯽ‬
‫در آﺳﻤﺎن ﺗﯿﺮه ﻧﻌﯿﺐ ﻏﺮاب ﻫﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ز ﺑﺲ ﺧﺮوش ﮐﻪ ﻣﯽ آﻣﺪم ﺑﻪ ﮔﻮش‬
‫ﻏﻠﺘﺎن ﺷﺪﻧﺪ از ﺑﺮ اﻟﺒﺮز آب ﻫﺎ‬
‫ﻣﻦ در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭼﻮ ﺟﺎن ﻋﺰﯾﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 21‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﻔﺘﻪ‬

‫ﺷﻮرﯾﺪه ﻣﻮ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺻﺤﺮا ﻗﺪم زﻧﺎن‬

‫از ﺷﻬﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 22‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﻔﺘﻪ‬

‫و اﻫﻞ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﯿﻞ در ﮔﺮﯾﺰ‬

‫ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﺎده ﭼﺸﻢ ز ﺗﻮﻓﺎن ﺗﯿﺮه ﺟﺎن‬
‫ﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﻬﺎده ﭼﺸﻢ و روان‪ ،‬دﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﯿﺐ‬
‫وز ﻓﺮط ﮔﺮد و ﺧﺎك ﺑﻪ ﮔﺮدم ﺣﺼﺎرﻫﺎ‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﮔﺮﻓﺖ راه ﻣﺮا ﭘﯿﮑﺮي ﻧﺤﯿﻒ‬
‫ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﮐﻮه‪ ،‬در ﻗﺪم ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎرﻫﺎ‬
‫دﯾﺪم ﺑﻪ ﭘﺎي ﮐﺎخ رﻓﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻪ اش‬
‫راﺣﺖ ﻏﻨﻮده ﺑﻪ داﻣﺎن ﮐﻬﮑﺸﺎن‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﻣﺮد زار و ﻓﻘﯿﺮي ﮐﻪ ﺟﺒﻪ اش‬
‫ﻏﺮﺑﺎل ﺑﻮد و ﻫﺎدي ﻏﻢ ﻫﺎي ﺑﯿﮑﺮان‬
‫ﮐﺎﺧﯽ ﻗﺸﻨﮓ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﺑﯿﺪادﻫﺎي ﺷﻮم‬
‫ﻣﻬﺘﺎب رﻧﮓ و دﻟﮑﺶ و ﺟﺎن ﭘﺮور و رﻓﯿﻊ‬
‫ﻣﺮدي اﺳﯿﺮ دوزخ اﯾﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﻣﺮز و ﺑﻮم‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮه اي ﮐﻪ ﮔﻢ ﺷﺪه از ﮔﻠﻪ اي وﺳﯿﻊ‬
‫از ﮐﺎخ رﻓﺘﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺷﻮق ﺗﺎ ﻓﻠﮏ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﺎده ز ﺣﻠﻘﻮم ﮐﻮزه ﻫﺎ‬
‫وان ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺧﻔﺘﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮏ‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﺻﻮت ﻣﺮد ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آه ﻋﺠﻮزه ﻫﺎ‬
‫ﺗﻌﺒﯿﺮ آه و ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ و ﻧﯿﺶ و ﻧﻮش را‬
‫وﯾﻦ ﭘﺮده ﻓﺼﯿﺢ ﻣﺠﺴﻢ ﻋﯿﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 23‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫دﻧﯿﺎي ﻇﻠﻢ و ﺟﻮر ﺳﺒﺎع و وﺣﻮش را‬

‫آن ﯾﮏ ﺑﻪ ﻓﻮق ﻣﺴﮑﻨﺖ از ﻇﻠﻢ و ﺟﻮر اﯾﻦ‬
‫اﯾﻦ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﻣﻘﺪرت از دﺳﺘﺮﻧﺞ آن‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎ ﺳﺮور و ﺷﺎدي و ﻋﯿﺶ و ﻃﺮب ﻗﺮﯾﻦ‬
‫و آن ﺑﺎ ﻋﺬاب و ذﻟﺖ و اﻧﺪوه ﺗﻮأﻣﺎن‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ روح ﺧﻔﺘﻪ آن ﻣﺮد ﺑﯽ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﯽ ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ اي؟ ﺑﻨﮕﺮ آﻓﺘﺎب زد‬
‫ﺑﺮ ﺧﯿﺰ و ﻣﺮد ﺑﺎش‪ ،‬وﻟﯿﮑﻦ ﺣﺬر‪ ،‬ﺣﺬر‬
‫زﻧﻬﺎر‪ ،‬ﺑﯽ ﮔﺪار ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ آب زد‬
‫ﻫﻤﺪرد ﻣﻦ! ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ! اي ﻣﺮد ﺑﯿﻨﻮا‬
‫آﺧﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ زﻧﺪه اي‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﻮاب ﺟﻬﻞ ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﺮد ﻧﺒﺮد ﺑﺎش ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﻬﻦ ﺳﺮا‬
‫ﮐﺎري ﻣﺤﺎل در ﺑﺮ ﻣﺮد ﻧﺒﺮد ﻧﯿﺴﺖ‬
‫زﻧﻬﺎر‪ ،‬ﺧﻮاب ﻏﻔﻠﺖ و ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﮐﻮﺷﺶ اﺳﺖ اﮔﺮ ﭼﺸﻢ واﮐﻨﯽ‬
‫ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺗﻮان ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ ﺗﺎ ﻫﺰار ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﯽ‬
‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬
‫در ﻫﻮاي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ‬
‫وﻗﺖ ﺑﺪرود ﺷﺐ‪ ،‬ﻃﻠﻮع ﺳﺤﺮ‬
‫ﭘﯿﻠﻪ اش را ﺷﮑﺎﻓﺖ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 24‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫آﻣ ﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 25‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫از دﺧﻤﻪ ﺳﯿﺎه ﺑﻪ در‬

‫ﺑﺎل ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﻮق ﺑﺮ ﻫﻢ زد‬
‫از ﻧﺸﺎط ﺗﻨﻔﺲ آزاد‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺮﺻﯽ و آﺷﻔﺘﻪ‬
‫ﻫﻤﺮه آرزو ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‬
‫ﻧﻘﺶ رﺧﺴﺎر ﺑﺎﻣﺪاد ﻫﻨﻮز‬
‫ﺑﻮد ﭘﺮ ﺳﺎﯾﻪ از ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺳﺮد‬
‫داﺷﺖ ﻧﻘﺎش ﺧﺴﺘﻪ از ﭘﺴﺘﻮ‬
‫ﮐﺎﺳﻪ رﻧﮓ زرد ﻣﯽ آورد‬
‫رد ﺷﺪ از دﺷﺖ ﺻﺒﺢ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺮﺻﯽ و آﺷﻔﺘﻪ‬
‫دﯾﺪ در ﭘﯿﻠﻪ زار دﻧﯿﺎﯾﯽ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺎز و ﺑﺼﯿﺮت ﺧﻔﺘﻪ‬
‫اي! ﭘﺮواﻧﮕﮏ! روي ﺑﻪ ﮐﺠﺎ؟‬
‫آﻣﺪ از ﭘﯿﻠﻪ زار آواﯾﯽ‬
‫ﺑﺎد ﺳﺮد ﺧﺰان ﺳﯿﻪ ﮐﻨﺪت‬
‫ﭼﻪ ﺟﻨﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﯿﺠﺎﯾﯽ‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﺮواﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﺼﻞ ﺧﺰان‬
‫ﻧﯿﻢ ﭘﺮواﻧﻪ ﮐﺮﻣﮑﯽ ﮔﻔﺘﺎ‬
‫ﻻاﻗﻞ ﺑﺎش ﺗﺎ ﺑﻬﺎر آﯾﺪ‬
‫ﻻاﻗﻞ ﺑﺎش ‪ ...‬ﻣﺤﻮ ﺷﺪ آوا‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 26‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫رد ﺷﺪ از دﺷﺖ ﺻﺒﺢ ﭘﺮواﻧﻪ‬

‫ﺑﻪ ﭼﻤﻨﺰار ﻧﯿﻤﺮوز رﺳﯿﺪ‬
‫ﺷﻬﺮ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎي زرﯾﻦ ﺑﺎل‬
‫ﻧﻮر ﺟﺮﯾﺎن ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫اوه‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﻏﺮﯾﺐ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫از ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻂ و ﺧﺎل؟‬
‫ﺷﻬﺮ ﻋﺸﺎق روﺷﻨﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﻬﺮ ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﺎي زرﯾﻦ ﺑﺎل‬
‫ﻧﻪ ﻏﺮﯾﺒﻢ ﻣﻦ‪ ،‬آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻢ‬
‫از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺷﻌﺮ آﻣﺪه ام‬
‫ﺧﺴﺘﻪ از ﭘﯿﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﺦ ﺷﺪه‬
‫از ﺳﯿﻪ دﺧﻤﻪ ام ﺑﺮون زده ام‬
‫ﻫﻤﺮﻫﻢ آرزو‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺷﻌﺮ‬
‫آردﻫﺎ ﺑﯿﺨﺖ‪ ،‬ﭘﺮ وزن آوﯾﺨﺖ‬
‫ﺑﺎﻓﺘﻪ از دل و ﺗﻨﯿﺪه ز ﺟﺎن‬
‫ﺧﺎﻃﺮم ﻧﻘﺶ ﺣﻠﻪ ﻫﺎ اﻧﮕﯿﺨﺖ‬
‫از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺷﻌﺮ ﭘﺎرﯾﻨﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﻃﻔﻞ ارﻏﻨﻮن ﺳﺎزم‬
‫ارﻏﻨﻮن ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي روح ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫دردﻧﺎك اﺳﺖ و وﺣﺸﯽ آوازم‬
‫اﯾﻨﮏ از راه دور آﻣﺪه ام‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 27‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫آرزوﻣﻨﺪ آرزوي دﮔﺮ‬

‫در دﻟﻢ ﺧﻔﺘﻪ ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎي ﺣﺰﯾﻦ‬
‫از ﺗﻤﻨﺎي رﻧﮓ و ﺑﻮي دﮔﺮ‬
‫اوه‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ راه دور! ﺑﯿﺎ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ داري ﺗﻮ آرزوي اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻤﻦ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺎزه و زﯾﺒﺎﺳﺖ‬
‫روزﻫﺎ رﻓﺖ و روزﻫﺎ آﻣﺪ‬
‫ﺑﻮد ﭘﺮواﻧﻪ ﮔﺮم ﻟﺬت و ﮔﺸﺖ‬
‫روزﻫﺎﯾﯽ ﭼﻪ روزﻫﺎي ﺧﻮﺷﯽ‬
‫در ﭼﻤﻨﺰار ﻧﯿﻤﺮوز ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺷﺒﯽ دﯾﺪ آرزوﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﻫﻤﻪ دﻟﻤﺮده اﻧﺪ و اﻓﺴﺮده‬
‫ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﺷﺎن دروغ و ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎﺷﺎن ﻏﺮﯾﺐ و ﭘﮋﻣﺮده‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ وﻗﺖ درﻧﮓ‬
‫اﯾﻦ ﮔﻠﺴﺘﺎن دﮔﺮ ﻧﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﻣﺮد دروغ و ﺗﺰوﯾﺮم‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ از ﻫﻮاي اﯾﻦ ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑ ﺸﻨﯿ ﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 28‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ‬

‫داﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ آﻓﺘﺎب ﺑﮕﻔﺖ‬
‫ﻏﻢ ﭘﺮواﻧﻪ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺷﺪ‬
‫روزﻫﺎ رﻓﺖ و او ﻧﻪ ﺧﻮرد و ﻧﻪ ﺧﻔﺖ‬
‫آﻓﺘﺎب ﺑﻠﻨﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﯿﺮ‬
‫ﻣﻦ دﮔﺮ زﯾﻦ ﺣﺠﺎب دل زده ام‬
‫دوﺳﺖ دارم ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﮐﻪ ز ﭘﺮواﻧﮕﯽ ﮐﺴﻞ ﺷﺪه ام‬
‫ﻋﺼﺮ ﺗﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﻨﺪ ﻏﺮوب‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اي روﺷﻦ‬
‫ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪ از ﭼﻤﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ‬
‫آه ‪ ...‬ﺑﺪرود‪ ،‬اي ﺷﮑﻔﺘﻪ ﭼﻤﻦ‬
‫ﺑﺎل ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺷﻮق ﺑﺮ ﻫﻢ زد‬
‫از ﻧﺸﺎط ﺗﻨﻔﺲ آزاد‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺮﯾﺺ و آﺷﻔﺘﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه آرزو ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ روي؟ ﭘﺮﺳﺘﻮي ﺧﺮد‬
‫از ﭼﻤﻨﺰار آﻣﺪ اﯾﻦ آوا‬
‫ﻻاﻗﻞ ﺑﺎش ﺗﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺻﺒﺢ‬
‫ﻻاﻗﻞ ﺑﺎش ‪ ...‬ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺖ ﺻﺪا‬
‫از ﭼﻤﻨﺰار ﻧﯿﻤﺮوز ﭘﺮﯾﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 29‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫ﻫﻤﺮه آرزو ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ‬

‫در ﻏﺒﺎر ﻏﺮوب دود اﻧﺪود‬
‫دﯾﺪ از دور ﺑﺮج و ﺑﺎروﯾﯽ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﺧﯿﺴﺎﻧﺪه در ﺳﻮاﺣﻞ ﺷﺐ‬
‫ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺮﺟﯽ ﺑﻠﻨﺪ و دود زده‬
‫ﺑﺮج ﻣﺘﺮوك دﯾﺮ ﺳﺎل‪ ،‬ﻋﺒﻮس‬
‫ﺑﺎ ﻧﻘﻮﺷﯽ ﻋﻠﯿﻞ و ﻣﺴﺦ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻪ رﺟﺒﺎن ﭘﯿﺮﮐﯽ ﺳﯿﺎه ﺟﺒﯿﻦ‬
‫در ﺳﻪ ﮐﻨﺠﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺴﺖ ﻏﺮور‬
‫و ﺑﻪ ﮔﺮد اﻧﺪرش ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ‬
‫دو ﺳﻪ ﻧﻮ ﭘﺎ ﺣﺮﯾﻒ ﭘﺮ ﺷﺮ و ﺷﻮر‬
‫ﺑﺮ ﺟﺪار ﻫﺰار رﺧﻨﻪ ﺑﺮج‬
‫ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺲ ﻧﻘﺶ ﺑﺎ ﺧﻄﻮط زﻣﺨﺖ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﭼﻨﺪ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬
‫ﻣﯿﻮه رﻧﺞ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ ﻟﺨﺖ‬
‫ﮔﺎه ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ‬
‫از ورم ﮐﺮده ﭼﺸﻢ ﺣﯿﺮاﻧﯽ‬
‫ﮔﺎه ﺑﺮ ﭘﺮده اي ﻏﺒﺎر آﻟﻮد‬
‫ﻃﺮح ﮔﻨﮕﯽ ز داس دﻫﻘﺎﻧﯽ‬
‫رﻫﮕﺬر ﺑﺮ دﻫﺎن ﺑﺮج ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬وه‪ ،‬اﯾﻦ ﭼﻪ ﺑﺮج ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 30‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫در ﭘﺲ ﭘﺮده ﻫﺎي ﻧﻪ ﺗﻮﯾﺶ‬

‫آن ﻧﮕﺎه ﺷﺮاره ﺑﺎر از ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺻﻒ ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺸﺮده ﺗﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‬
‫دره ﺷﺐ ﻋﻤﯿﻖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫آﺳﻤﺎن ﺑﺎ ﻫﺰار ﭼﺸﻢ ﺣﺴﻮد‬
‫در ﻧﻈﺎرت دﻗﯿﻖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﻫﯽ! ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﺳﮑﻮت ﺑﺮج ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﻫﯽ! ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﭘﺮﻧﺪه ﻣﻐﻤﻮم‬
‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎﯾﮑﯽ؟ ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﯽ؟‬
‫ﺑﺎﻧﮓ زد ﺑﻪ رﺟﺒﺎن در آن ﺷﺐ ﺷﻮم‬
‫ﺑﺮج ﻣﺎ ﺑﺮج ﭘﺮده داران اﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﻪ ﮐﺲ را ﺑﻪ ﺑﺮج ﻣﺎ ره ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﮔﺬارت اﻓﺘﺎده ﺳﺖ؟‬
‫ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺗﻮ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻧﺎم ﺗﻮ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫از ﺷﺒﺴﺘﺎن ﺷﻌﺮ آﻣﺪه ام‬
‫ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﭘﯿﺸﻪ ام‪ ،‬ﺳﺨﻨﮕﻮﯾﻢ‬
‫ﻣﺮﻏﮑﯽ راه ﺟﻮي و رﻫﮕﺬرم‬
‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎﯾﮑﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﻢ‬
‫ﻣﺮغ ﺳﻘﺎﯾﮑﻢ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ‬
‫ﺗﺸﻨﮕﺎن را ﺑﻪ آب و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 31‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬

‫داﻧﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫و ﭘﺮﺳﺘﻮﯾﻢ آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻋﻤﺮ در ﮐﺎر آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫داﻧﻢ اﯾﻦ را ﮐﻪ در ﺟﻮار ﺷﻤﺎ‬
‫ﮐﺸﺘﺰاري ﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﺰار ﻋﻄﺶ‬
‫آﻣﺪم ﮐﺰ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮزم‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن رﯾﺰم آب ﺑﺮ آﺗﺶ‬
‫آﻣﺪم ﺑﺎ ﻫﺰار اﻣﯿﺪ ﺑﺰرگ‬
‫و ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎم ﺧﺮد و ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫آﻣﺪم ﺗﺎ ازﯾﻦ ﻣﺼﺐ ﻋﻈﯿﻢ‬
‫راه درﯾﺎي ﺗﺸﻨﻪ ﮔﯿﺮم ﭘﯿﺶ‬
‫ﺑﺮج ﻣﺎ ﺟﺎي اﯾﺎن ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ آن ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺎز ﻧﻮ ﭘﺎﯾﮏ‬
‫ﺗﺸﻨﮕﺎن را ﺑﺨﺎر ﺑﺎﯾﺪ داد‬
‫دور ﺷﻮ دور‪ ،‬ﻣﺮغ ﺳﻘﺎﯾﮏ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ﮐﺸﺘﺰار ﻋﻄﺸﺎن دﯾﺪ‬
‫در ﮐﻨﺎرش اﻓﺘﺎده ﭘﯿﮑﺮ ﻏﻢ‬
‫در ﺑﻪ ﻣﻨﻘﺎر ﻣﺮغ ﺳﻘﺎﯾﮏ‬
‫ﺑﺮگ ﺳﺒﺰي ﻟﻄﯿﻒ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺒﻨﻢ‬
‫رﻓﺘﻪ در ﺧﻮاب‪ ،‬ﺧﻮاب ﺟﺎوﯾﺪان‬
‫وﻗﺖ ﺑﺪرود ﺷﺐ‪ ،‬ﻃﻠﻮع ﺳﺤﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 32‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻌﺮ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮕﯽ ﮐﺒﻮد و ﮔﺮد آﻟﻮد‬

‫رﻫﮕﺬر‪ ،‬ﺟﻨﮕﺠﻮي ﺑﯽ ﺳﻨﮕﺮ‬
‫ﺷﻌﺮ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮﻧﺪه اي ﮐﻪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎﻧﺪه ﺣﻮﺻﻠﻪ اش‬
‫ﻣﯽ ﭘﺮد ز ﻻﻧﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﭘﺮ ﻋﻄﺸﯽ‬
‫ﻣﯽ رود ﺑﺮون ﺷﺎﻋﺮ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ز ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫د ر ر ﻫ ﺶ‪ ،‬ﮔ ﺬ ر ﮔ ﺎ ﻫ ﺶ‬
‫ﻫﺮ ﺟﻤﺎل و ﺟﻠﻮه ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﯾﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﻧﮕﺮد‬
‫آن ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﯿﺮ ﮔﺪا‬
‫و آن دوﻧﺪه آب ﮐﺪر‬
‫وان ﮐﺒﻮﺗﺮي ﮐﻪ ﭘﺮد‬
‫در ر ﻫ ﺶ ﮔ ﺬر ﮔ ﺎ ﻫ ﺶ‬
‫ﻫﺮ ﺧﺮوش و ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﻨﻮد‬
‫ز آن ﺻﻐﯿﺮ دﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫و آن ﻓﻘﯿﺮ ﻃﺎﻟﻊ ﺑﯿﻦ‬
‫و آن ﺳﮓ ﺳﯿﻪ ﮐﻪ دود‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 33‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻌﺮ‬

‫ز آﻧﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ دﯾﺪ و ﺷﻨﯿﺪ‬

‫ﭘﺮﺗﻮي ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ‬
‫در دﻟﺶ ﮔﺬارد رﻧﮓ‬
‫ﮔﺎه از آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﺎه دوﯾﺎﻧﻪ‬
‫دور ﻣﺎﻧﺪ ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬
‫ﭼﻮن ﻋﻘﺎب ﮔﺮدون ﮔﺮد‬
‫ﺻﯿﺪ ﺧﻮد در اوج اﺛﯿﺮ‬
‫ﺟﻮﯾﺪ و ﻧﻤﯽ ﺟﻮﯾﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺑﺴﺎن آﯾﻨﻪ اي‬
‫ز آن ﻧﻘﻮش زود ﮔﺬر‬
‫ﮔﻮﯾﺪ و ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺒﺴﻤﯽ ﻣﻐﺮور‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ دﯾﺪ‬
‫ز آﻧﭽﻪ دﯾﺪ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺷﻨﻮد‬
‫در دﻟﺶ ﻓﺘﺪ ﻧﻮري‬
‫وﯾﻦ ﺟﻮاﻧﻪ ﺷﻌﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻄﻔﻪ اي ﻏﺒﺎر آﻟﻮد‬
‫ﻗﻠﺐ او ﺑﻪ ﺟﻮﺷﯿﺪ‬
‫ﺳﯿﻨﻪ اش ﮐﻨﺪ ﺗﻨﮕﯽ‬
‫ز آﺗﺸﯽ ﮔﺪازﻧﺪه‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 34‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻌﺮ‬

‫ارﻏﻨﻮن روﺣﺶ را‬

‫ﺳﺨﺖ در ﺧﺮوش آرد‬
‫ﯾﮏ ﻧﻬﺎن ﻧﻮازﻧﺪه‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ او داده اﺳﺖ‬
‫ﺑ ﺎ ﺳﭙ ﺎ ر ﺷ ﯽ ر ﻧ ﮕﯿ ﻦ‬
‫ﭘﺮﺗﻮي ز اﻟﻬﺎﻣﯽ‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﮕﺮد‬
‫راه ﺧﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮد ﭘﯿﺶ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ ﮔﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ او ﮐﻨﺪ ﮐﺎري‬
‫ﮐﺰ ﺟﺮﻗﻪ اي ﮐﻢ ﻋﻤﺮ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ اي ﺑﺮﻗﺼﺎﻧﺪ‬
‫وز ﻧﮕﺎه آن ﺷﻌﻠﻪ‬
‫ﯾﺎ ﮐﻨﺪ ﺗﻨﯽ را ﮔﺮم‬
‫ﯾﺎ دﻟﯽ را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 35‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻌﺮ‬

‫ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﮐﻒ ﮔﯿﺮد‬
‫ﺧﻮرد و ﺧﻮاب و آﺳﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ‬
‫اﻓﮑﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺷﻌﺮ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﺶ‬
‫ﭘﺮده ﺑﺮ در ﮔﻮﺷﺶ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺳﯿﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﺧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻓﺮو ﺧﺸﮑﺪ‬
‫ﺷﻤﻊ ﻫﺎ ﻓﺮو ﻣﯿﺮد‬
‫ﻧﻘﺶ ﻫﺎ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰد‬
‫ﺗ ﺎ ﺧﯿ ﺎ ل ر ﻧ ﮕﯿﻨ ﯽ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺷﻌﺮ ﺑﭙﺬﯾﺮد‬
‫ﻣﯽ زﻧﺪ ﺑﺮ آن ﺳﺎﯾﻪ‬
‫از ﻣﻼل ﯾﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‬
‫از ﻏﺮوب ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﯾﮏ ﻣﺎدر‬
‫اﻓﺘﺨﺎر ﯾﮏ ﻣﺼﻠﻮب‬
‫اﻋﺘﻤﺎد ﯾﮏ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫روﺷﻨﯿﺶ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺑ ﺎ ﺗﺒ ﺴﻢ ا ﺷ ﮑ ﯽ‬
‫ﯾﺎ ﻓﺮوغ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 36‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺘﺮون‬

‫ﭘﺮده ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺑﺮ آن‬

‫از ﺣﺠﺎب ﺗﺸﺒﯿﻬﯽ‬
‫ﯾﺎ ﻏﺒﺎر اﯾﻬﺎﻣﯽ‬
‫و آن ﺟﺮﻗﻪ ﮐﻢ ﻋﻤﺮ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ اي ﺷﻮد رﻗﺼﺎن‬
‫در ﺧﻼل ﺑﺲ دﻓﺘﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﺪش رﺧﺴﺎر؟‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﻪ اﺷﺪش ﻣﻘﺪار؟‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ آﯾﺪش ﺑﺮ ﺳﺮ؟‬
‫ﺳﺘﺮون‬
‫ﺳﯿﺎﻫﯽ از درون ﮐﺎﻫﺪود ﭘﺸﺖ درﯾﺎﻫﺎ‬
‫ﺑﺮ آﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﯿﻠﻪ ﮔﺮ‪ ،‬ﺑﺎ اﺷﮑﯽ آوﯾﺰان‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ آﻣﺪه اﻧﺪ از راه‬
‫ﺑﮕﺴﺘﺮدﻧﺪ ﺑﺮ ﺻﺤﺮاي ﻋﻄﺸﺎن ﻗﯿﺮﮔﻮن داﻣﺎن‬
‫ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫اﯾﻨﮏ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻬﯿﻦ ﻓﺮزﻧﺪ درﯾﺎﻫﺎ‬
‫ﺷﻤﺎ را‪ ،‬اي ﮔﺮوه ﺗﺸﻨﮕﺎن‪ ،‬ﺳﯿﺮاب ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻪ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ و ﻣﻄﺒﻮع اﺳﺖ ﻣﻬﺘﺎب ﭘﺲ از ﺑﺎران‬
‫ﭘﺲ از ﺑﺎران ﺟﻬﺎن را ﻏﺮﻗﻪ در ﻣﻬﺘﺎب ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺑﭙﻮﺷﺪ ﻫﺮ درﺧﺘﯽ ﻣﯿﻮه اش را در ﭘﻨﺎه ﻣﻦ‬
‫ز ﺧﻮرﺷﯿﺪي ﮐﻪ داﯾﻢ ﻣﯽ ﻣﮑﺪ ﺧﻮن و ﻃﺮاوت را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 37‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺘﺮون‬

‫ﻧﺒﯿﻨﻢ ‪ ...‬واي ‪ ...‬اﯾﻦ ﺷﺎﺧﮏ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺟﺎن اﺳﺖ و ﭘﮋﻣﺮده‬

‫ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﻓﺴﻮن ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﺻﺤﺮا‬
‫زﺑﺮدﺳﺘﯽ ﮐﻪ داﯾﻢ ﻣﯽ ﻣﮑﺪ ﺧﻮن و ﻃﺮاوت را‬
‫ﻧﻬﺎن در ﭘﺸﺖ اﯾﻦ اﺑﺮ دروﻏﯿﻦ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‬
‫ﻣﻪ از ﻗﻌﺮ ﻣﺤﺎﻗﺶ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد ﺑﺮ اﯾﻦ ﺗﺰوﯾﺮ‬
‫ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻏﺎر ﺗﯿﺮه ﺑﺎ ﺧﻤﯿﺎزه ﺟﺎوﯾﺪ‬
‫ﮔﺮوه ﺗﺸﻨﮕﺎن در ﭘﭻ ﭘﭻ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ اﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﺎن اﺑﺮ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﭘﯽ ﻫﺰاران روﺷﻨﯽ دارد‬
‫وﻟﯽ ﭘﯿﺮ دروﮔﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي اﻓﺴﺮده‪:‬‬
‫ﻓﻀﺎ را ﺗﯿﺮه ﻣﯽ دارد‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺑﺎرد‬
‫ﺧﺮوش رﻋﺪ ﻏﻮﻏﺎ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻏﻮل آﺳﺎ‬
‫ﻏﺮﯾﻮ از ﺗﺸﻨﮕﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎران اﺳﺖ ‪ ...‬ﻫﯽ! ﺑﺎران‬
‫ﭘﺲ از ﻫﺮﮔﺰ ‪ ...‬ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ‪ ...‬ﭼﻨﺪان ﺑﺪ ﻧﺸﺪ آﺧﺮ‬
‫ز ﺷﺎدي ﮔﺮم ﺷﺪ ﺧﻮن در ﻋﺮوق ﺳﺮد ﺑﯿﻤﺎران‬
‫ﺑﻪ زﯾﺮ ﻧﺎودان ﻫﺎ ﺗﺸﻨﮕﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 38‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﻣﯿﮑﺪه‬

‫ﻣﺎت‬
‫ﻓﺸﺮده ﺑﯿﻦ ﮐﻒ ﻫﺎ ﮐﺎﺳﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ﻗﺮاري را‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻦ ﭘﺪر ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد‬
‫ﻣ ﯽ دا ﻧ ﻢ‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺣﺴﺮت و ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎري را‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎران ﻧﯿﺎﻣﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎران ﻧﻤﯽ آﯾﺪ؟‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ وﻟﯽ اﯾﻦ اﺑﺮ ﺑﺎراﻧﯽ ﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ‬
‫ﺑﺒﺎر اي اﺑﺮ ﺑﺎراﻧﯽ! ﺑﺒﺎر اي اﺑﺮ ﺑﺎراﻧﯽ‬
‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ از ﻣﻦ ﻟﺒﺎن ﺧﺸﮏ ﻋﻄﺸﺎﻧﻢ‬
‫ﺷﻤﺎ را‪ ،‬اي ﮔﺮوه ﺗﺸﻨﮕﺎن! ﺳﯿﺮاب ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺻﺪاي رﻋﺪ آﻣﺪ ﺑﺎز‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻏﻮل آﺳﺎ‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎران ﻧﯿﺎﻣﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎران ﻧﻤﯽ اﯾﺪ؟‬
‫ﺳﺮ آﻣﺪ روزﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺻﺤﺮا‬
‫ﮔﺮوه ﺗﺸﻦ ﮔﺎن در ﭘﭻ ﭘﭻ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‬
‫آﯾﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﺎن اﺑﺮ اﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪر ﭘﯽ ﻫﺰاران روﺷﻨﯽ دارد؟‬
‫و آن ﭘﯿﺮ دوره ﮔﺮد ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻫﺮآﮔﯿﻦ‬
‫ﻓﻀﺎ را ﺗﯿﺮه ﻣﯽ دارد‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺑﺎرد‬
‫د ر ﻣ ﯿﮑ ﺪ ه‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 39‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺠﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬

‫در ﻣﯿﮑﺪه ام‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ‬

‫ﻣﯽ ﺣﺎﺿﺮ و ﻣﻦ ﻧﺒﺮده ام ﺳﻮﯾﺶ دﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﻣﺸﺐ ﺑﺒﻮﺳﻢ اﯾﻦ ﺳﺎﻗﯽ را‬
‫ﮐﻨﻮن ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﯿﺨﻮد و ﻣﺴﺖ‬
‫در ﻣﯿﮑﺪه ام دﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫واﻧﺪر ﺟﺎﻣﻢ دﮔﺮ ﻧﻤﯽ ﺻﻬﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﺠﺮوﺣﻢ و ﻣﺴﺘﻢ و ﻋﺴﺲ ﻣﯽ ﺑﺮدم‬
‫ﻣﺮدي‪ ،‬ﻣﺪدي‪ ،‬اﻫﻞ دﻟﯽ‪ ،‬آﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻫﺮ ﮐﺠﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻔﺮه ﭘﺮ ﻧﺎز و ﻧﻌﻤﺘﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪي ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ وﺻﻞ ﺧﻮدي ﭘﺮي‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺮم‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﮕﻮ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ دﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺮي‬
‫ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﮕﻮي‪ :‬ﺑﻨﻮش اﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻮش آن‬
‫اي ﻣﯿﺰﺑﺎن ﮐﻪ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻧﺎز اﺳﺖ ﺑﺴﺘﺮت‬
‫ﺑﮕﺬار ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺖ ﺑﯿﻔﺘﻢ ﮐﻨﺎر ﺗﻮ‬
‫ﺑﮕﺬار ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻨﻮﺷﻢ ز ﺳﺎﻏﺮت‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬آري‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ درﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﻮد ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺣﺠﺎب‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﻮد ﺳﺪ راه وﺻﻞ‬
‫دﯾﻮاﻧﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﯾﺪ و ﻣﺴﺖ و ﺧﻮش و ﺧﺮاب‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 40‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﮐﺠﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬

‫ﮔﻪ ﻣﯽ ﭼﺮم ﭼﻮ آﻫﻮي ﻣﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ و ﻟﺐ‬

‫در دﺷﺖ ﮔﯿﺴﻮي ﺗﻮ ﮐﻪ ﺻﺎف اﺳﺖ و ﺑﯽ ﺷﮑﻦ‬
‫ﮔﻪ ﻣﯽ ﭘﺮم ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮد آن دو ﻧﻮ ﮔﻞ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻫﻦ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬آري‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 41‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻈﺎره‬

‫ﺑﻪ ﺷﺮم و ﺷﻮق‬

‫دﺳﺘﻢ ﺧﺰد ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺴﺘﺎن ﻧﺮم ﺗﻮ‬
‫واﻧﺪر دﻟﻢ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺷﻮد ﺻﺪ ﮔﻞ از ﻏﺮور‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﻨﻢ آن دو ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻠﮕﻮن ز ﺷﺮم ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻨﺪه زن ﭼﻮ ﮐﺒﮏ‪ ،‬ﮔﺮﯾﺰﻧﺪه ﭼﻮن ﻏﺰال‬
‫ﻣﻦ در ﭘﯿﺖ ﭼﻮ در ﭘﯽ آﻫﻮ ﭘﻠﻨﮓ ﻣﺴﺖ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺗﺮا ﺑﮕﯿﺮم و دﺳﺘﺎن ﻣﻦ روﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ آري ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺷﺎد ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺴﺘﻢ دود ﺣﺮﯾﺺ‬
‫ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﭘﺮ ﻧﻮر و ﺻﺎف ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮﻣﺮ ﻣﻼﯾﻢ ﺟﺎﻧﺪار و ﮔﺮم ﺗﻮ‬
‫ﺑﺮ روي و ران و ﮔﺮدن و ﭘﺴﺘﺎن و ﻧﺎف ﺗﻮ‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺷﻮق دﺳﺖ ﻧﻮازش ﮐﺸﻢ ﺑﺮ آن‬
‫ﮔﻠﺪﯾﺲ ﭘﺎك و ﭘﺮدﮔﯽ ﻧﺎزﭘﺮورت‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ دﻟﻢ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺮم‬
‫اي ﻣﯿﺰﺑﺎن ﮐﻪ ﭘﺮ ﮔﻞ ﻧﺎز اﺳﺖ ﺑﺴﺘﺮت‬
‫ﺗﻮ ﺷﻮخ ﭘﻨﺪﮔﻮي‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺸﻢ و ﺑﻪ ﻧﺎز ﺧﻮش‬
‫ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﭘﻨﺪ ﻧﺸﻨﻮ‪ ،‬ﺑﯽ رﺣﻢ‪ ،‬ﺑﯽ ﻗﺮار‬
‫و آﻧﮕﻪ دﮔﺮ ﺗﻮ داﻧﯽ و ﻣﻦ‪ ،‬وﯾﻦ ﺷﺐ ﺷﮕﻔﺖ‬
‫وﯾﻦ ﮐﻨﺞ دﻧﺞ و ﺑﺴﺘﺮ ﺧﺎﻣﻮش و رازدار‬
‫ﻧﻈﺎره‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 42‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻈﺎره‬

‫‪1‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﻬﯽ ﮔﻤﺸﺪه در ﮐﻬﻨﻪ ﺧﺎﻃﺮات‬
‫ﭘﻬﻠﻮي دﯾﻮار ﺗﺮك ﺧﻮرده اي ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻟﺐ ﯾﮏ ﭘﻠﻪ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮي آﺷﻔﺘﻪ‪ ،‬دﻟﯽ ﺧﺎﻟﯽ از اﻣﯿﺪ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬرد ﺑﺮ ﺗﻦ دﯾﻮار‪ ،‬ﺑﯽ ﺷﺘﺎب‬
‫در ﺧﻂ زﻧﺠﯿﺮ‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﮐﺎروان ﻣﻮر‬
‫ﻧﺎﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺴﯽ ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد آﻫﺴﺘﻪ ز ﻣﺪ ﻧﻈﺎره دور‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﻮرﺛﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ‬
‫دوﺧﺘﻪ ﮐﺲ ﺣﺎﺷﯿﻪ واري ﻧﺨﺶ ﺳﯿﺎه‬
‫ﯾﺎ وﺳﻂ ﺻﻔﺤﻪ اي از ﮐﺎﻏﺬ ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﻣﺸﮑﯿﻦ ﻗﻠﻤﯽ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ راه‬
‫اﻧﺪﮐﯽ از ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻣﻮر دورﺗﺮ‬
‫ﺗﺎر ﺗﻨﯿﺪه ﯾﮑﯽ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﭘﯿﺮ‬
‫ﻣﯽ ﭘﻠﮑﺪ دور و ﺑﺮ ﺗﺎرﻫﺎي ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻓﺮو دوﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﻪ اي ﺣﻘﯿﺮ‬
‫ﺧﻮش ﺗﺮ ازﯾﻦ ﭘﺮده ﻓﻀﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻫﯿﭻ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ازﯾﻦ ﭘﺸﻪ ﻏﺬا ﻋﻨﮑﺒﻮت ﮔﻔﺖ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ از وزوز اﯾﻦ ﭘﺸﻪ ﻧﻐﻤﻪ اي‬
‫ﻋﯿﺶ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ و ﻫﻤﯿﻦ‪ :‬ﮐﺎر و ﺧﻮرد و ﺧﻔﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 43‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻈﺎره‬

‫از ﭼﻤﻦ دﻟﮑﺶ و ﺻﺤﺮاي دﻟﮕﺸﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ ﺧﻮش اﻟﺤﺎن ﻣﮕﺴﯽ ﻗﺼﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮش ﺗﺮ ازﯾﻦ ﭘﺮده‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 44‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻈﺎره‬

‫ﻓﻀﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻫﯿﭻ‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﯾﺐ اﺳﺖ و دروغ اﺳﺖ آن ﺳﺨﻦ‬
‫‪2‬‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ و درﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﯿﭗ‬
‫ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻧﻮر ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﺪم ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﺮ ﻟﺐ اﯾﻦ ﭘﻠﻪ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام‬
‫ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻣﻮر ﻫﻤﯽ آﯾﺪم ﺑﻪ ﭘﯿﺶ‬
‫ﭘﻨﺪ دﻫﻨﺪم ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺷﻮ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺟﻮﻻﻫﮕﺎن ﭘﯿﺮ‬
‫ﮐﻪ ات زﻧﺪ آن ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺪﺳﯽ ﺑﺴﯽ ﺻﻼ‬
‫ﮐﻪ ات رﺳﺪ از ﻧﺎي ﺳﺮوﺷﯽ ﺑﺴﯽ ﺻﻔﯿﺮ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﺎ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﺷﺪ‬
‫ﮐﻮﻟﯽ ﺷﻮرﯾﺪه ﺳﺮم ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪه ام‬
‫زﯾﻦ ﮔﻨﻪ‪ ،‬اي روﺑﻬﮑﺎن دﻏﻞ! ﻣﺮا‬
‫ﻣﺮگ دﻫﺪ ﺗﻮﺑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮگ درﻧﺪه ام‬
‫ﺑﺎز ﻓﺘﺎدم ﺑﻪ ﺧﺮاﺳﺎن ﻣﺮﮔﺒﺎر‬
‫ﻏﻤﺰده‪ ،‬ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬ﻓﺮوﺧﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺼﻢ ﮐﺎﻣﻞ‬
‫دزدي و ﺑﯿﺪاد و رﯾﺎ اﻧﺪر آن ﺣﻼل‬
‫ﺣﺮﯾﺖ و ﻣﻮﺳﻘﯽ و ﻣﯽ در آن ﺣﺮام‬
‫‪3‬‬
‫ﭘﻬﻠﻮي دﯾﻮار ﺗﺮك ﺧﻮرده اي ﮐﻪ ﻧﻮز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 45‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬

‫ﻣﯽ ﮔﺬرد ﺑﺮ ﺗﻦ او ﮐﺎروان ﻣﻮر‬

‫ﺑﺮ ﻟﺐ ﯾﮏ ﭘﻠﻪ ﭼﻮﺑﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﻬﯽ ﮔﻤﺸﺪه در ﺧﺎﻃﺮات دور‬
‫ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬
‫‪1‬‬
‫ﺣﯿﻒ از ﺗﻮ اي ﻣﻬﺘﺎب ﺷﻬﺮﯾﻮر‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ وﯾﺮاﻧﻪ ﻣﺤﺰون ﺑﺘﺎﺑﯽ‬
‫وز ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮔﯿﺮي ﺳﺮاغ زﻧﺪﮔﯽ را‬
‫اﻓﺴﻮس‪ ،‬اي ﻣﻬﺘﺎب ﺷﻬﺮﯾﻮر‪ ،‬ﻧﯿﺎﺑﯽ‬
‫ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﭘﮋﻣﺮده‪ ،‬ﺧﺎﻣﻮش‬
‫"ﺑﺮ ﺟﺎي رﻃﻞ و ﺟﺎم ﻣﯽ "ﺳﺠﺎده زرق‬
‫"ﮔﻮران ﻧﻬﺎدﺳﺘﻨﺪ ﭘﯽ "در ﻣﻬﺪ ﺷﯿﺮان‬
‫"ﺑﺮ ﺟﺎي ﭼﻨﮓ و ﻧﺎي و ﻧﯽ "ﻫﻮ ﯾﺎ اﺑﺎاﻟﻔﻀﻞ‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﺟﺎن ﺳﻮز ﻣﺴﮑﯿﻨﺎن‪ ،‬ﻓﻘﯿﺮان‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﯿﭽﺎره ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﻫﺎ‬
‫‪2‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﺰون" زﻧﯽ "ده ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ‬
‫ﮐﺰ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺎدر ﺳﯿﺎه دﯾﺪم اي ﻣﺎه‬
‫آري" زﻧﯽ ده ﺳﺎﻟﻪ "ﺑﺸﻨﻮ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ‬
‫اﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﺴﺖ و درد آﻟﻮد و ﺟﺎﻧﮑﺎه‬
‫وﯾﻦ ﺟﺎ ﺟﺰ اﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻧﺒﯿﻨﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 46‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬

‫ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ زن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎدرش آﻣﺪ‬

‫از ﯾﮏ ده ﮔﯿﻼن ﺑﻪ ﺳﻮداي زﯾﺎرت‬
‫آن ﻣﺎدرك ﻧﺎﮔﺎه ﻣﺮد و دﺧﺘﺮك ﻣﺎﻧﺪ‬
‫و اﯾﻨﮏ ﺷﺪه ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮐﺴﺐ و ﺗﺠﺎرت‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﺪاد‪ ،‬اي ﻣﻬﺘﺎب‪ ،‬ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫ﺑﯿﻨﯽ ﮔﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﺑﻪ ﮔﺎﻣﯽ‪ ،‬رﻗﺖ اﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﯾﺎد ﻫﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻋﺎﺟﺰي از ﻋﻤﺮ ﺑﯿﺰار‬
‫ﯾﺎ زﯾﻦ دو ﻧﻔﺮت ﺑﺎرﺗﺮ ﺷﯿﺦ رﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ روي ﺑﺎرﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺳﺮﺑﺎر‬
‫ﭼﻮن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 47‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬

‫ﻟﮑﻪ ﻫﺎي ﻧﻨﮓ و ﻧﺎﻫﻤﺮﻧﮓ وﺻﻠﻪ‬

‫‪3‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﭼﺮا ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯽ؟ اي ﻣﻬﺘﺎب‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮد‬
‫اﯾﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻏﻤﮕﯿﻦ دﯾﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺟﻨﺒﯿﺪن ﺧﻠﻘﯽ ﮐﻪ ﺧﺸﻨﻮدﻧﺪ و ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫در دام ﯾﮏ زﻧﺠﯿﺮ زرﯾﻦ‪ ،‬دﯾﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻨﺪي اﻣﺎ ﮔﺮﯾﻪ دارد ﺣﺎل اﯾﻦ ﺷﻬﺮ‬
‫ﺷﺸﺼﺪ ﻫﺰار اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ و ﺧﺴﺒﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺤﺰون و ﮐﻬﻨﺴﺎل ﻧﻘﺎره‬
‫داﯾﻢ وﺿﻮ را ﻧﻮ ﮐﻨﻨﺪ و ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻬﻨﻪ‬
‫از اﺑﺮوي ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﺘﺎره‬
‫وز ﺣﺎﺻﻞ رﻧﺞ و ﺗﻼش ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺤﺮوم‬
‫از زﻧﺪﮔﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮوﻏﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻟﮏ‬
‫در ﺧﺸﻢ آن زﻧﺠﯿﺮﯾﺎن ﺧﺮد و ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺧﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﺷﺎن ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻢ رﻧﮓ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺸﺖ دﺷﻤﻦ در ﮔﻠﻮﻫﺎﺷﺎن ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫واﻧﺪر ﺳﺮود ﺑﺎﻣﺪادﯾﺸﺎن ﻓﺸﺮده ﺳﺖ‬
‫زﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮود زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺮون ﺗﺮاود‬
‫ﻫﻤﺮاه ﮔﺮدد ﺑﺎ ﺑﺴﯽ ﻧﺠﻮاي ﻟﺐ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺮزش دل ﻫﺎي ﻧﺎراﺿﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﻟﻐﺰد ﺑﺮ ﺳﮑﻮت ﻧﯿﻤﺸﺒﻬﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 48‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﻪ ﺷﺐ‬

‫وﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﺗﻮ اﻣﯿﺪ ﻓﺮدا‬

‫‪4‬‬
‫اي ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮس! ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻏﻠﯿﻆ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻪ ﻧﯿﺴﺖ آن ﻣﺸﻌﻞ ﮐﻪ ﻣﺎن روﺷﻦ ﮐﻨﺪ راه‬
‫ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﺻﺒﺤﻢ ﮐﻪ دﻧﯿﺎﯾﯽ ﺷﻮد ﻏﺮق‬
‫در روﺷﻨﯽ ﻫﺎي زﻻل ﻣﺸﺮﺑﺶ‪ ،‬آه‬
‫زﯾﻦ ﻣﺮگ ﺳﺮخ و ﺗﻠﺦ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﻟﺐ آﻣﺪ‬
‫ﺳﻪ ﺷﺐ‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬
‫روزﻧﻪ اي از اﻣﯿﺪ‪ ،‬ﮔﺮم و ﮔﺮاﻣﯽ‬
‫روﺷﻨﯽ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﺎز ﺑﺮ دل ﺳﺮدم‬
‫داﯾﻢ از آن ﻟﺬﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻢ و ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﺑﻪ ﻧﺒﺮدم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮدم ﮔﺎﻫﮕﺎه وﺳﻮﺳﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﺎي دﻟﻪ دل! ﭼﺸﻢ ازﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﻓﺮو ﭘﻮش‬
‫ﯾﺎد ﮔﻨﺎﻫﺎن دﻟﭙﺬﯾﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ آرد ﮐﻪ‪ :‬اي ﺷﯿﻄﺎن! ﺧﺎﻣﻮش‬
‫وﺳﻮﺳﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ در دﻟﻢ ﻧﮑﻨﺪ راه‬
‫ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ او ﮔﻨﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﺮﮔﻢ و ﮔﺮگ ﮔﺮﺳﻨﻪ ام ﻣﻦ و ﮔﻮﯾﻢ‬
‫ﻣﺮگ ﻣﮕﺮ زﻫﺮ ﺗﻮﺑﻪ ام ﺑﭽﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 49‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﻪ ﺷﺐ‬

‫دوﻣﯿﻦ‬
‫ﺑﺎز ﺷﺐ آﻣﺪ‪ ،‬ﺣﺮﻣﺴﺮاي ﮔﻨﺎﻫﺎن‬
‫ﺑﺎز در آن ﺑﺮگ ﻻﻟﻪ راه ﻧﮑﺮدﯾﻢ‬
‫واي دﻻ! اﯾﻦ ﭼﻪ ﺑﯽ ﻓﺮوغ ﺷﺒﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺣﯿﻒ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺸﺐ و ﮔﻨﺎه ﻧﮑﺮدﯾﻢ‬
‫اي ﻟﺐ ﮔﺮم ﻣﻦ! اي ز ﺗﻒ ﻋﻄﺶ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺑﺎش ﮐﻪ ﺳﯿﺮت ﮐﻨﻢ ز ﺑﻮﺳﻪ ﺷﺎداب‬
‫از ﻟﺐ و دﻧﺪان و ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ‬
‫رﺷﮏ ﺑﺮد ﻻﻟﻪ و ﺳﺘﺎره و ﻣﻬﺘﺎب‬
‫اﺧﺘﺮﮐﺎن! ﺷﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 50‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬

‫ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم ﺑﺎز‬

‫ﺑﺴﺘﺮم از اﻧﺘﻈﺎر ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﻣﻦ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ام‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮﺷﻢ ﮐﻪ روح ﮔﻨﺎﻫﺎن‬
‫ﺷﺎد ﺷﻮد‪ ،‬ﺷﺎد‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﺐ دﮔﺮ از ﻣﻦ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺖ ﺷﻌﻒ ﻣﯽ روم ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮم اﻣﺸﺐ‬
‫ﺑﺮ دو ﻟﺒﻢ ﺧﻨﺪه‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺪ روز‬
‫ﺑﺎز ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﻌﺎدت ﺗﻮ ﭼﻪ ﻗﺪر اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ! اي ‪ ...‬ﺑﺴﺘﺮ ﭘﯿﺮوز‬
‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬
‫‪1‬‬
‫ﻫﻮا ﺳﺮد اﺳﺖ و ﺑﺮف آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎرد‬
‫ز اﺑﺮي ﺳﺎﮐﺖ و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ‬
‫زﻣﯿﻦ را ﺑﺎرش ﻣﺜﻘﺎل‪ ،‬ﻣﺜﻘﺎل‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺪ ﭘﻮﺷﺶ ﻓﺮﺳﻨﮓ‪ ،‬ﻓﺮﺳﻨﮓ‬
‫ﺳﺮود ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯽ روزن ﺷﺐ‬
‫ﺳﺮود ﺑﺮف و ﺑﺎران اﺳﺖ اﻣﺸﺐ‬
‫وﻟﯽ از زوزه ﻫﺎي ﺑﺎد ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺐ ﻣﻬﻤﺎن ﺗﻮﻓﺎن اﺳﺖ اﻣﺸﺐ‬
‫دوان ﺑﺮ ﭘﺮده ﻫﺎي ﺑﺮف ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎد‬
‫روان ﺑﺮ ﺑﺎل ﻫﺎي ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎران‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 51‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬

‫درون ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯽ روزن ﺷﺐ‬

‫ﺷﺐ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺳﺮد زﻣﺴﺘﺎن‬
‫آواز ﺳﮓ ﻫﺎ‬
‫»زﻣﯿﻦ ﺳﺮد اﺳﺖ و ﺑﺮف آﻟﻮده و ﺗﺮ‬
‫ﻫﻮا ﺗﺎرﯾﮏ و ﺗﻮﻓﺎن ﺧﺸﻤﻨﺎك اﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﺪ ‪ -‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﮔﺎن ‪ -‬ﺑﺎد‪ ،‬زوزه‬
‫وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﯿﮑﺒﺨﺘﺎن را ﭼﻪ ﺑﺎك اﺳﺖ؟«‬
‫»ﮐﻨﺎر ﻣﻄﺒﺦ ارﺑﺎب‪ ،‬آﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﺮ آن ﺧﺎك اره ﻫﺎي ﻧﺮم ﺧﻔﺘﻦ‬
‫ﭼﻪ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ و ﻣﻄﺒﻮع اﺳﺖ‪ ،‬و آﻧﮕﺎه‬
‫ﻋﺰﯾﺰم ﮔﻔﺘﻦ و ﺟﺎﻧﻢ ﺷﻨﻔﺘﻦ «‬
‫»وز آن ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﺳﻔﺮه ﺧﻮردن«‬
‫»و ﮔﺮ آن ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ «‬
‫»ﭼﻪ ﻋﻤﺮ راﺣﺘﯽ دﻧﯿﺎي ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﭼﻪ ارﺑﺎب ﻋﺰﯾﺰ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ «‬
‫»وﻟﯽ ﺷﻼق! اﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺖ «‬
‫»ﺑﻠﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد ﺑﺎﯾﺪ‬
‫درﺳﺖ اﺳﺖ اﯾﻨﮑﻪ اﻟﺤﻖ دردﻧﺎك اﺳﺖ‬
‫وﻟﯽ ارﺑﺎب آﺧﺮ رﺣﻤﺶ آﯾﺪ‬
‫ﮔﺬارد ﭼﻮن ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮد ﺧﺸﻤﺶ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻔﺶ و ﺑﺮ ﭘﺎﯾﺶ ﮔﺬارﯾﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 52‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬

‫ﺷﻤﺎرد زﺧﻤﻬﺎﻣﺎن را و ﻣﺎ اﯾﻦ‬

‫ﻣﺤﺒﺖ را ﻏﻨﯿﻤﺖ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرﯾﻢ «‬
‫‪2‬‬
‫ﺧﺮوﺷﺪ ﺑﺎد و ﺑﺎرد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮف‬
‫ز ﺳﻘﻒ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯽ روزن ﺷﺐ‬
‫ﺷﺐ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺳﺮد زﻣﺴﺘﺎن‬
‫زﻣﺴﺘﺎن ﺳﯿﺎه ﻣﺮگ ﻣﺮﮐﺐ‬
‫آواز ﮔﺮگ ﻫﺎ‬
‫»زﻣﯿﻦ ﺳﺮد اﺳﺖ و ﺑﺮف آﻟﻮده و ﺗﺮ‬
‫ﻫﻮا ﺗﺎرﯾﮏ و ﺗﻮﻓﺎن ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﺪ ‪ -‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﮓ ﻫﺎ ‪ -‬ﺑﺎد‪ ،‬زوزه‬
‫زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﯿﻦ اﺳﺖ «‬
‫»ﺷﺐ و ﮐﻮﻻك رﻋﺐ اﻧﮕﯿﺰ و وﺣﺸﯽ‬
‫ﺷﺐ و ﺻﺤﺮاي وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 53‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﮕﻬﺎ و ﮔﺮﮔﻬﺎ‬

‫و ﺳﺮﻣﺎ‬
‫ﺑﻼي ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺳﺮﻣﺎي ﭘﺮ ﺳﻮز‬
‫ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ دﺷﺖ و ﺑﺮ ﻣﺎ «‬
‫»ﻧﻪ ﻣﺎ را ﮔﻮﺷﻪ ﮔﺮم ﮐﻨﺎﻣﯽ‬
‫ﺷﮑﺎف ﮐﻮﻫﺴﺎري ﺳﺮ ﭘﻨﺎﻫﯽ «‬
‫»ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺘﻮان‬
‫در آن آﺳﻮد ﺑﯽ ﺗﺸﻮﯾﺶ ﮔﺎﻫﯽ‬
‫دو دﺷﻤﻦ در ﮐﻤﯿﻦ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬داﯾﻢ‬
‫دو دﺷﻤﻦ ﻣﯽ دﻫﺪ ﻣﺎ را ﺷﮑﻨﺠﻪ‬
‫ﺑﺮون‪ :‬ﺳﺮﻣﺎ درون‪ :‬اﯾﻦ آﺗﺶ ﺟﻮع‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ارﮐﺎن ﻣﺎ اﻓﮑﻨﺪه ﭘﻨﺠﻪ «‬
‫»و ‪ ...‬اﯾﻨﮏ ‪ ...‬ﺳﻮﻣﯿﻦ دﺷﻤﻦ ‪ ...‬ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه‬
‫ﺑﺮون ﺟﺴﺖ از ﮐﻤﯿﻦ و ﺣﻤﻠﻪ ور ﮔﺸﺖ‬
‫ﺳﻼح آﺗﺸﯿﻦ ‪ ...‬ﺑﯽ رﺣﻢ ‪ ...‬ﺑﯽ رﺣﻢ‬
‫ﻧﻪ ﭘﺎي رﻓﺘﻦ و ﻧﯽ ﺟﺎي ﺑﺮﮔﺸﺖ «‬
‫»ﺑﻨﻮش اي ﺑﺮف! ﮔﻠﮕﻮن ﺷﻮ‪ ،‬ﺑﺮاﻓﺮوز‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮن‪ ،‬ﺧﻮن ﻣﺎ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮن‪ ،‬ﺧﻮن ﮔﺮﮔﺎن ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮن‪ ،‬ﺧﻮن ﻓﺮزﻧﺪان ﺻﺤﺮاﺳﺖ «‬
‫»درﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎ‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬زﺧﻢ ﺧﻮرده‪،‬‬
‫دوﯾﻢ آﺳﯿﻤﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺑﺮف ﭼﻮن ﺑﺎد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 54‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫وﻟﯿﮑﻦ ﻋﺰت آزادﮔﯽ را‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬آزادﯾﻢ‪ ،‬آزاد «‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ‪ ...‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ازﯾﻦ راﻫﮕﺬر ﻣﯽ ﮔﺬرﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻤﻪ آﺳﻮدﮔﯽ و ﻧﺎز و ﻏﺮور‬
‫ﻣﺴﺖ و ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﮑﻮت‬
‫ﺑﻪ زﻣﯿﻦ و ﺑﻪ زﻣﺎن ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺪ‬
‫او درﯾﻦ دﺷﺖ ﺑﺰرگ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ي ﺗﺎرﯾﮏ زﻣﯿﻦ‬
‫در ﺳﺤﺮﮔﺎه ﺷﺒﯽ ﺳﺮد و ﺳﯿﺎه‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﺸﻢ ﮔﺸﻮد‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ راز ﻧﮕﻔﺖ‬
‫در ﻣﺴﯿﺮش ﻧﻪ ﮔﯿﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻧﺮﺳﺖ‬
‫رﻫﺮوي ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﻨﺎرش ﻧﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻔﺘﺮي ﻧﯿﺰ در او ﺑﺎل ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪﯾﻢ ﺷﺐ و روزش ﺑﻮدم‬
‫ﺻﺒﺢ ﯾﮏ روز ﮐﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ از ﺧﻮاب‪ ،‬ﻧﺪﯾﺪم او را‬
‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‪ ،‬دﯾﺮي ﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ‪ ...‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 55‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫رﻫﺮوان ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺎﺳﻮدﻧﺪ‬

‫ﺧﻮﺷﺪل و ﺧﺮم و ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﻟﺬت ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﺮم ﺳﯿﺮ و ﺳﻔﺮ و زﻣﺰﻣﻪ ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ‪ ...‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﺳﺒﺰه ﻫﺎي ﺗﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﻃﻮﻃﯽ ﺷﺎد‬
‫ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﮔﻞ‪ ،‬ﭼﻮن ﻃﺎووس ﻣﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ اﯾﻦ داﻣﻨﻪ ﺗﺎن دﺳﺘﯽ ﮐﺸﺖ‬
‫ﻧﻘﺸﺘﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﯾﺎ ﭼﻮ زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ‬
‫او‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 56‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﺑﺮ آن ﺗﭙﻪ دور‬

‫ﭘﺎي آن ﮐﻮه ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ز اﺑﺮ‬
‫دم آن ﻏﺎر ﻏﺮﯾﺐ‬
‫ﺑﻮﺗﻪ وﺣﺸﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻏﻢ آﻟﻮد زﻣﯿﻦ‬
‫در ﻏﺮوﺑﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﺸﻢ ﮔﺸﻮد‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ او رﻫﮕﺬري ﮐﺮد ﺳﻼم‬
‫ﻧﻪ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ ﺑﺮد ﭘﯿﺎم‬
‫ﻧﻪ ﺑﺮ او اﺑﺮي ﯾﮏ ﻗﻄﺮه ﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺮ او ﻣﺮﻏﯽ ﯾﮏ ﻧﻐﻤﻪ ﺳﺮود‬
‫ﻣﻦ ﻧﺪﯾﻢ ﺷﺐ و روزش ﺑﻮدم‬
‫ﺻﺒﺢ ﯾﮏ روز ﻧﺒﻮد او‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ‬
‫از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ﺷﻤﺎ‬
‫ﻃﺎووﺳﺎن ﻓﺎرغ و ﺧﺎﻣﻮش ﻧﮕﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻧ ﮕ ﯽ ﺑ ﯽ ﻏﻢ و ﺑﯿ ﮕ ﺎ ﻧ ﻪ‬
‫ﻃﻮﻃﯿﺎن ﺳﺮ ﺧﻮش و ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﻢ آوردﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ﺷﻤﺎ‬
‫اﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ درﯾﻦ ﺧﻠﻮت ﺻﺤﺮاي ﺑﺰرگ‬
‫ﺷﺐ ﮐﻪ اﯾﺪ‪ ،‬ﭼﻮ ﻫﺰاران ﮔﻠﻪ ﮔﺮگ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 57‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻻﺷﻪ رﻧﺠﻮر زﻣﯿﻦ دوﺧﺘﻪ اﯾﺪ‬

‫واﻧﺪر آﻫﻨﮓ ﺑﯽ آزرم ﻧﮕﻬﺘﺎن ﺗﮏ و ﺗﻮك‬
‫ﺳﮑﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﻗﻠﺐ و ﺳﯿﻪ اﻣﺎ ﺑﻪ زر اﻧﺪوده ز اﺣﺴﺎس و ﺷﺮف‬
‫ﺣﯿﻠﻪ ﺑﺎزاﻧﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ‪ ،‬اﻧﺪوﺧﺘﻪ اﯾﺪ‬
‫او در آن ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻐﻤﻮم اﻓﻖ‬
‫اﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻬﺠﻮري ﺑﻮد‬
‫ﮐﺰ ﭘﺲ ﭘﺴﺘﻮي ﺗﺎرﯾﮏ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫در دل ﻧﯿﻤﺸﺒﯽ ﺧﻠﻮت و اﺳﺮار آﻣﯿﺰ‬
‫ﺑﺎ دﻟﯽ ﻣﻠﺘﻬﺐ از ﺷﻌﻠﻪ ﻣﻬﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﺸﻢ ﮔﺸﻮد‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮداﺑﯽ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﭘﯿﺮ‬
‫ﻫﺸﺖ ﺑﺮ ﭘﻮﻟﮑﺶ از وي ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺮ او ﭼﺸﻤﯽ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﭘﺮاﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ راه ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﮐﺲ او را ﺑﻨﻤﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺷﺒﯽ رﻓﺖ و ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ‬
‫از ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﻢ ﻣﻦ‪ ،‬اي ‪ ...‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﮔﺮگ ﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﻧﮕﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻫﻢ ﺻﺪا زوزه ﺑﺮ آوردﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ‪ ،‬ﻧﺪﯾﺪﯾﻤﺶ‬
‫ﻧﺎم‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺸﻨﯿﺪﯾﻤﺶ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 58‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﻧﯿﻢ ﺷﺐ ﺑﻮد و ﻫﻮا ﺳﺎﮐﺖ و ﺳﺮد‬

‫ﺗﺎزه ﻣﺎه از ﭘﺲ ﮐﻬﺴﺎر ﺑﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎزه زﻧﺪان ﻣﻦ از ﭘﺮﺗﻮ ﭘﺮ اﻟﻬﺎﻣﺶ‬
‫ﮐﺰ ﭘﺲ ﭘﻨﺠﺮه اي ﻣﯿﻠﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و آن ﭘﺮﺳﺘﻮ ﮐﻪ ﭼﻨﺎن ﮔﻤﺸﺪه اي داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻨﻮز‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻃﻠﺒﺶ ﻏﻤﺰده ﺑﻮد‬
‫ﻣﺎه او را دم آن ﭘﻨﺠﺮه آورد و ﺑﻪ وي‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺮا‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 59‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد‬

‫داد ﻧﺸﺎن‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮔﻤﺸﺪه ي ﺑﯽ ﺳﺎﻣﺎن‬
‫ﮐﻪ درﯾﻦ دﺧﻤﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺳﯿﺎه‬
‫ﮐﺎﻫﺪش ﺟﺎن و ﺗﻦ و ﻫﻤﺖ و ﻫﻮش‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﺳﺮد و ﺧﻤﻮش‬
‫ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ام آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ‪ ،‬آﺗﺸﯽ ﺟﺎﻧﺴﻮز‬
‫ﻫﺮ ﻃﺮف ﻣﯽ ﺳﻮزد اﯾﻦ آﺗﺶ‬
‫ﭘﺮده ﻫﺎ و ﻓﺮش ﻫﺎ را‪ ،‬ﺗﺎرﺷﺎن ﺑﺎ ﭘﻮد‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﯽ دوم ﮔﺮﯾﺎن‬
‫در ﻟﻬﯿﺐ آﺗﺶ ﭘﺮ دود‬
‫وز ﻣﯿﺎن ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﻢ ﺗﻠﺦ‬
‫و ﺧﺮوش ﮔﺮﯾﻪ ام ﻧﺎﺷﺎد‬
‫از درون ﺧﺴﺘﻪ ﺳﻮزان‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﺮﯾﺎد‪ ،‬اي ﻓﺮﯾﺎد! اي ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ام آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ‪ ،‬آﺗﺸﯽ ﺑﯽ رﺣﻢ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﺳﻮزد اﯾﻦ آﺗﺶ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮن دل‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ و ﭼﺸﻢ در و دﯾﻮار‬
‫در ﺷﺐ رﺳﻮاي ﺑﯽ ﺳﺎﺣﻞ‬
‫واي ﺑﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﻮزد و ﺳﻮزد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 60‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺮﯾﺎد‬

‫ﻏﻨﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﭘﺮوردم ﺑﻪ دﺷﻮاري‬

‫در دﻫﺎن ﮔﻮد ﮔﻠﺪان ﻫﺎ‬
‫روزﻫﺎي ﺳﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎري‬
‫از ﻓﺮاز ﺑﺎﻣﻬﺎﺷﺎن‪ ،‬ﺷﺎد‬
‫دﺷﻤﻨﺎﻧﻢ ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻓﺘﺤﺸﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ آﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻧﺎﻇﺮ‬
‫در ﭘﻨﺎه اﯾﻦ ﻣﺸﺒﮏ ﺷﺐ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﯽ دوم‬
‫ﮔﺮﯾﺎن ازﯾﻦ ﺑﯿﺪاد‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﺮﯾﺎد‪ ،‬اي ﻓﺮﯾﺎد! اي ﻓﺮﯾﺎد‬
‫واي ﺑﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﺳﻮزد اﯾﻦ آﺗﺶ‬
‫آﻧﭽﻪ دارم ﯾﺎدﮔﺎر و دﻓﺘﺮ و دﯾﻮان‬
‫و آﻧﭽﻪ دارد ﻣﻨﻈﺮ و اﯾﻮان‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺮ از ﺗﺎول‬
‫اﯾﻦ ﻃﺮف را ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫وز ﻟﻬﯿﺐ آن روم از ﻫﻮش‬
‫ز آن دﮔﺮ ﺳﻮ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰد‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﺮدش دود‬
‫ﺗﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﺷﻮد ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﺧﻔﺘﻪ اﻧﺪ اﯾﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻫﻤﺴﺎي ﮔﺎﻧﻢ ﺷﺎد در ﺑﺴﺘﺮ‬
‫ﺻﺒﺢ از ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺸﺖ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬
‫واي‪ ،‬آﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ از ﺧﻮاب‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 61‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻧﻢ از ﭘﯽ اﻣﺪاد؟‬

‫ﺳﻮزدم اﯾﻦ آﺗﺶ ﺑﯿﺪادﮔﺮ ﺑﻨﯿﺎد‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﺮﯾﺎد‪ ،‬اي ﻓﺮﯾﺎد! اي ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻟﺐ ﻫﺎ ﭘﺮﯾﺪه رﻧﮓ و زﺑﺎن ﺧﺸﮏ و ﭼﺎك ﭼﺎك‬
‫رﺧﺴﺎره ﭘﺮ ﻏﺒﺎر ﻏﻢ از ﺳﺎل ﻫﺎي دور‬
‫در ﮔﻮﺷﻪ اي ز ﺧﻠﻮت اﯾﻦ دﺷﺖ ﻫﻮﻟﻨﺎك‬
‫ﺟﻮي ﻏﺮﯾﺐ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﯽ آب و ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎم‬
‫اﻓﺘﺎده ﺳﻮت و ﮐﻮر‬
‫ﺑﺲ ﺳﺎل ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺰ آن ﮐﻮه ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﭘﯿﮏ و ﭘﯿﺎم روﺷﻦ و ﭘﺎﮐﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺳﺖ‬
‫وﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 62‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫ﺟﻮي ﺧﺸﮏ‪ ،‬رﻫﮕﺬر ﭼﺸﻤﻪ اي ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫در اﻧﺘﻈﺎر ﺳﺎﯾﻪ اﺑﺮي و ﻗﻄﺮه اي‬
‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ راه ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬اﻣﺪﯾﺶ ﺗﺒﻪ ﺷﺪه ﺳﺖ‬
‫ﺑﺲ ﺳﺎل ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ آن ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺰرگ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻌﺒﺮ دﯾﺮﯾﻦ رواﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺧﺸﮑﯿﺪه اﺳﺖ؟ ﯾﺎ ره دﯾﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﯿﺶ؟‬
‫او ﺳﺎز ﺷﻮق ﺑﻮد و ﺳﺮود و ﺗﺮاﻧﻪ داﺷﺖ‬
‫و ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺎز و ﺳﺮود و ﺗﺮاﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫در ﮔﻮﺷﻪ اي ز ﺧﻠﻮت دﺷﺖ اوﻓﺘﺎده ﺧﻮار‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ زوال و ﻓﻨﺎ‪ ،‬در ﺟﻮار ﻣﺮگ‬
‫ﺑﺎ آن ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻫﻤﺪم دﯾﺮﯾﻦ دﯾﺮ ﺳﺎل‬
‫آن ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﺗﺸﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎر ﮐﻬﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ او ﻧﻪ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﻣﺮغ و ﻧﻪ ﺑﺎر و ﺑﺮگ‬
‫آﻧﺠﺎ‪ ،‬در اﻧﺘﻈﺎر ﻏﺮوﺑﯽ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ راه ﻣﺎﻧﺪه ﻣﺮﻏﯽ ﺑﺮ او ﮔﺬر ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﯿﻨﺪ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﺑﺴﯽ دور و وﻗﺖ دﯾﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺧﺸﮑﺶ‪ ،‬ﻏﺮﯾﺐ وار‬
‫ﺳﺮ زﯾﺮ ﺑﺎل ﺑﺮده‪ ،‬ﺷﺒﯽ را ﺳﺤﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ آن ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻧﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺟﻮي ﺧﺸﮏ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ اﺳﺖ ﺑﺎ وي و ﻫﻤﺮاز و ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ‬
‫وز ﺳﺎل ﻫﺎي ﺳﺎل‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 63‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺸﻌﻞ ﺧﺎﻣﻮش‬

‫در ﮔﻮﺷﻪ اي ز ﺧﻠﻮت اﯾﻦ دﺷﺖ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ‬

‫ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ ﭘﯿﮑﺮ رﻧﺠﻮر ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‬
‫اي ﺟﻮي ﺧﺸﮏ! رﻫﮕﺬر ﭼﺸﻤﻪ ﻗﺪﯾﻢ‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﭘﺮﻧﺪه ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ آﺳﻤﺎن‬
‫ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ و ﺑﺮ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﻮ ﺑﺎل‬
‫آﯾﺎ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮔﺸﻮده اي‬
‫از ﮔﺮدش زﻣﺎﻧﻪ و ﻧﯿﺮﻧﮓ آﺳﻤﺎن؟‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮب ﯾﺎدم آﯾﺪ ز آن روز و روزﮔﺎر‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﺗﻮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺻﻔﺎ ﯾﺎ ﺳﺮور ﺑﻮد‬
‫و آن ﭘﺎك ﭼﺸﻤﻪ ﺗﻮ ازﯾﻦ دﺷﺖ دﯾﻮﻻخ‬
‫ﺑﺲ دور و دور ﺑﻮد‪ ،‬و ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫ﮐﺰ ﮐﻮﻫﺴﺎر ﺟﻮدي‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﻮه ﻃﻮر ﺑﻮد‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ دﯾﺪه ﻧﺪﯾﺪ و ﻗﺪم ﻧﺮﻓﺖ‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻗﻄﺮه ﻗﻄﺮه ﭼﮑﺪ از زﺑﺎن ﺑﺮگ‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ذره ذره ﺗﺮاود ز ﺳﻘﻒ ﻏﺎر‬
‫روﺷﻦ ﭼﻮ ﭼﺸﻢ دﺧﺘﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺎك ﭼﻮن ﺑﻬﺸﺖ‬
‫دوﺷﯿﺰه ﭼﻮن ﺳﺮﺷﮏ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺳﺮد ﭼﻮن ﺗﮕﺮگ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮب ﯾﺎدم آﯾﺪ ز آن ﭘﯿﭻ و ﺗﺎﺑﻬﺎت‬
‫و آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 64‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫اﻧﺪوه‬

‫آﻫﻮان ز ﻟﺒﺖ آب ﺧﻮرده اﻧﺪ‬

‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ داﺷﺘﯽ از ﺑﯿﺪﻫﺎي ﺳﺒﺰ‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺗﻮ ﭘﻞ و ﺑﻮد آﺳﯿﺎ‬
‫و آﻧﺠﺎ ﮐﻪ دﺧﺘﺮان ده آب از ﺗﻮ ﺑﺮده اﻧﺪ‬
‫و ﮐﻨﻮن‪ ،‬ﭼﻮ آﺷﯿﺎﻧﻪ ﻣﺘﺮوك‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه اي‬
‫در اﯾﻦ ﺳﯿﺎه دﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸﺎن وﺳﻮت و ﮐﻮر‬
‫آه اي ﻏﺮﯾﺐ ﺗﺸﻨﻪ! ﭼﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪي‬
‫ﻟﺐ ﻫﺎ ﭘﺮﯾﺪه رﻧﮓ و زﺑﺎن ﺧﺸﮏ و ﭼﺎك ﭼﺎك‬
‫رﺧﺴﺎره ﭘﺮ ﻏﺒﺎر ﻏﻢ از ﺳﺎل ﻫﺎي دور؟‬
‫اﻧﺪوه‬
‫ﻧﻪ ﭼﺮاغ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﮔﯽ ﭘﯿﺮ‬
‫ﻧﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﻏﺮﯾﺐ ﮐﺎرواﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ و ﮔﻤﺮاه‬
‫ﻣﺎﻧﺪه دﺷﺖ ﺑﯿﮑﺮان ﺧﻠﻮت و ﺧﺎﻣﻮش‬
‫زﯾﺮ ﺑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺎرد‬
‫در ﺷﺐ دﯾﻮاﻧﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ دﺷﺖ او ﻫﻢ دل اﻓﺴﺮده اي دارد‬
‫در ﺷﺐ دﯾﻮاﻧﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه دﺷﺖ ﺑﯿﮑﺮان در زﯾﺮ ﺑﺎران‪ ،‬آه‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﺑﺎرد اﯾﻦ اﺑﺮ ﺳﯿﺎه ﺳﺎﮐﺖ دﻟﮕﯿﺮ‬
‫ﻧﻪ ﺻﺪاي ﭘﺎي اﺳﺐ رﻫﺰﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺻﻔﯿﺮ ﺑﺎد وﻟﮕﺮدي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 65‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ اي از ﺷﺐ‬

‫ﻧﻪ ﭼﺮاغ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﮔﯽ ﭘﯿﺮ‬

‫ﻗﺼﻪ اي از ﺷﺐ‬
‫ﺷﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺒﯽ آرام و ﺑﺎران ﺧﻮرده و ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺷﻬﺮ ﺑﯽ ﻏﻢ ﺧﻔﺘﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮐﻠﺒﻪ اي ﻣﻬﺠﻮر‬
‫ﻓﻐﺎن ﻫﺎي ﺳﮕﯽ وﻟﮕﺮد ﻣﯽ اﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش از دور‬
‫ﺑﻪ ﮐﺮداري ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫درون ﮐﻮﻣﻪ اي ﮐﺰ ﺳﻘﻒ ﭘﯿﺮش ﻣﯽ ﺗﺮاود ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎﯾﯽ زرد‬
‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﺶ ﺧﻮاﺑﯿﺪه در آراﻣﺸﯽ دﻟﺨﻮاه‬
‫دود ﺑﺮ ﭼﻬﺮه او ﮔﺎه ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺪ داﺳﺘﺎن از ﺑﺎغ رؤﯾﺎي ﺧﻮش اﯾﻨﺪي‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﺑﯿﺪار‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد در ﺳﮑﻮت ﭘﺮ درد‬
‫ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺮوز‪ ،‬ﻓﺮدا را ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد؟‬
‫ﮐﻨﺎر دﺧﻤﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﺳﮕﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺧﺸﮏ ﺳﺮﮔﺮم اﺳﺖ‬
‫دو ﻋﺎﺑﺮ در ﺳﮑﻮت ﮐﻮﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ‬
‫دل و ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻪ ﻣﯽ‪ ،‬ﯾﺎ ﮔﺮﻣﯽ اﻧﮕﯿﺰي دﮔﺮ ﮔﺮم اﺳﺖ‬
‫ﺷﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺒﯽ ﺑﯿﺮﺣﻢ و روح آﺳﻮده‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﺤﺮ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮔﺮﯾﺪ دﮔﺮ در دﺧﻤﻪ ﺳﻘﻒ ﭘﯿﺮ‬
‫و ﻟﯿﮑﻦ ﭼﻮن ﺷﮑﺴﺖ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 66‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫ﺑﻪ دﻧﺪان ﺳﮕﯽ ﺑﯿﻤﺎر و از ﺟﺎن ﺳﯿﺮ‬

‫زﻧﯽ در ﺧﻮاب ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﺑﯿﺪار‬
‫ﺧﯿ ﺎ ﻟ ﺶ ﺧ ﺴﺘ ﻪ‪ ،‬ﭼ ﺸ ﻤ ﺶ ﺗ ﺎ ر‬
‫ﻣﺮداب‬
‫ﻋﻤﺮ ﻣﻦ دﯾﮕﺮ ﭼﻮن ﻣﺮداﺑﯽ ﺳﺖ‬
‫راﮐﺪ و ﺳﺎﮐﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 67‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫و آرام و ﺧﻤﻮش‬
‫ﻧﻪ از او ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﺪ ﻣﻮج و ﺷﺘﺎب‬
‫ﻧﻪ در او ﻧﻌﺮه زﻧﺪ ﺧﺸﻢ و ﺧﺮوش‬
‫ﮔﺎﻫﮕﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﭘﯿﺮ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه و ﺧﺴﺘﻪ در او ﺑﮕﺮﯾﺰد‬
‫وز ﺧﺮاﻣﯿﺪن ﭘﯿﺮاﻧﻪ ي ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻣﻮﺟﮑﯽ ﺧﺮد و ﺧﻔﯿﻒ اﻧﮕﯿﺰد‬
‫ﯾﺎ ﯾﮑﯽ ﺷﺎﺧﻪ ﮐﻢ ﺟﺮأت ﺳﯿﻞ‬
‫راه ﮔﻢ ﮐﺮده‪ ،‬ﭘﻨﺎه آوردش‬
‫و ارﻣﻐﺎن ﺳﻔﺮي دور و دراز‬
‫ﻣﺸﻌﻠﯽ ﺳﺮخ و ﺳﯿﺎه آوردش‬
‫ﺑﺸﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﮔﺮم و ﻏﺮﯾﺐ‬
‫اﻧﺰواي ﺳﯿﻪ و ﺳﺮدش را‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﻨﺪ ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ ﮐﻨﺪ‬
‫دل آﺳﻮده ﺑﯽ دردش را‬
‫ﯾﺎ ﺷﺒﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ‬
‫ﻟﻨﮕﺮ اﻧﺪازد در ﺳﺎﺣﻞ او‬
‫ﻧﺎﺧﺪا ﺻﺒﺢ ﭼﻮ ﻫﺸﯿﺎر ﺷﻮد‬
‫ﺑﺎر و ﺑﻦ ﺑﺮﮐﻨﺪ از ﻣﻨﺰل او‬
‫ﯾﺎ ﯾﮑﯽ ﻣﺮغ ﮔﺮﯾﺰﻧﺪه ﮐﻪ ﺗﯿﺮ‬
‫ﺧﻮرده در ﺟﻨﮕﻞ و ﺑﮕﺮﯾﺨﺘﻪ ﭼﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 68‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫دﯾﮕﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ رﺳﺪ‪ ،‬زار و ﺿﻌﯿﻒ‬

‫دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ ﺷﻮد از رﻓﺘﻦ ﺳﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺤﺘﻀﺮ و ﺧﻮن آﻟﻮد‬
‫اﻓﺘﺪ‪ ،‬آﺳﻮده ز ﺻﯿﺎد ﺑﺮ او‬
‫ﺑﺸﮑﻨﺪ آﯾﻨﻪ ﺻﺎﻓﺶ را‬
‫ﻣﺎﻫﯿﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮﻧﺪ از ﻫﻤﻪ ﺳﻮ‬
‫ﮔﺎﻫﮕﺎه ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮﻏﺎﺑﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ از روز ﺑﺮ او ﺧﯿﻤﻪ زﻧﻨﺪ‬
‫ﺷﺒﯽ آﻧﺠﺎ ﮔﺬراﻧﻨﺪ و ﺳﺤﺮ‬
‫ﺳﺮ و ﺗﻦ ﺷﺴﺘﻪ و ﭘﺮواز ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ورﻧﻪ ﻣﺮداب ﭼﻪ دﯾﺪﯾﻪ ﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻏﯿﺮ ﺷﺎم ﺳﯿﻪ و ﺻﺒﺢ ﺳﭙﯿﺪ؟‬
‫روز دﯾﮕﺮ ز ﭘﺲ روز دﮔﺮ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﯽ ﺛﻤﺮ و ﭘﻮچ و ﭘﻠﯿﺪ؟‬
‫اي ﺑﺴﺎ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدب ﮔﺬﺷﺖ‬
‫زﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺳﯿﻪ و ﮐﻮﺗﻪ اﺑﺮ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺳﺎﮐﺖ و آرام ﮔﺮﯾﺴﺖ‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪ اﺑﺮ ﺳﺘﺒﺮ‬
‫و اي ﺑﺴﺎ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﻣﯽ ﮔﺬرد‬
‫ﻏﺮﻗﻪ در ﻟﺬت ﺑﯽ روح ﺑﻬﺎر‬
‫او ﺑﻪ ﻣﻪ ﻣﯽ ﻧﮕﺮد‪ ،‬ﻣﺎه ﺑﻪ او‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 69‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫ﺷﺐ دراز اﺳﺖ و ﻗﻠﻨﺪر ﺑﯿﮑﺎر‬

‫ﻣﻪ ﮐﻨﺪ در ﭘﺲ ﻧﯿﺰار ﻏﺮوب‬
‫ﺻﺒﺢ روﯾﺪ ز دل ﺑﺤﺮ ﺧﻤﻮش‬
‫ﻫﻤﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ و ﺟﺰ اﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﺑﯽ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﯽ ﺟﺮ و ﺟﻮش‬
‫دﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮه اي ﭘﺎك ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﻧﻪ در او رﺳﺘﻪ ﮔﯿﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻠﯽ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺮ او ﻣﺎﻧﺪه ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻄﯽ‬
‫اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﺗﭙﺸﯽ‪ ،‬ﺧﻮن دﻟﯽ‬
‫اي ﺧﻮﺷﺎ آﻣﺪن از ﺳﻨﮓ ﺑﺮون‬
‫ﺳﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 70‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬

‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺮ ﺳﻨﮓ زدن‬

‫ﮔﺮ ﺑﻮد دﺷﺖ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﻫﻤﻮار‬
‫ور ﺑﻮده درﺧﺖ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪن‬
‫اي ﺧﻮﺷﺎ زﯾﺮ و زﺑﺮﻫﺎ دﯾﺪن‬
‫راه ﭘﺮ ﺑﯿﻢ و ﺑﻼ ﭘﯿﻤﻮدن‬
‫روز و ﺷﺐ رﻓﺘﻦ و رﻓﺘﻦ ﺷﺐ و روز‬
‫ﺟﻠﻮه ﮔﺎه اﺑﺪﯾﺖ ﺑﻮدن‬
‫ﻋﻤﺮ" ﻣﻦ "اﻣﺎ ﭼﻮن ﻣﺮداﺑﯽ ﺳﺖ‬
‫راﮐﺪ و ﺳﺎﮐﺖ و آرام و ﺧﻤﻮش‬
‫ﻧﻪ در او ﻧﻌﺮه زﻧﺪ ﻣﺠﻮ و ﺷﺘﺎب‬
‫ﻧﻪ از او ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﺪ ﺧﺸﻢ و ﺧﺮوش‬
‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮش‬
‫ﺑﺸﮑﺎف از ﻫﻢ ﭘﺮده ﭘﺎك ﻫﻮا را‬
‫ﺑﺸﮑﻦ ﺣﺼﺎر ﻧﻮر ﺳﺮدي را ﮐﻪ اﻣﺮوز‬
‫در ﺧﻠﻮت ﺑﯽ ﺑﺎم و در ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺮ ﮐﺮده ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻓﻀﺎ را‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﺰ آن ﺗﺮاود ﻧﻮر ﺑﯽ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﻋﺼﻤﺖ‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺒﯿﻦ اﯾﻦ ﭘﺮ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎآﺷﻨﺎ را‬
‫دﻧﯿﺎ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در اوﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 71‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬

‫از آﺳﻤﺎن و ﺑا ﺮ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﺳﺘﺎره‬

‫از ﻣﺮغ ﻫﺎ‪ ،‬ﮔﻞ ﻫﺎ و آدم ﻫﺎ و ﺳﮓ ﻫﺎ‬
‫وز اﯾﻦ ﻟﺤﺎف ﭘﺎره ﭘﺎره‬
‫ﺗﺎ اﯾﻦ ﭼﺮاغ ﮐﻮر ﺳﻮي ﻧﯿﻢ ﻣﺮده‬
‫ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻬﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺎد ﮐﺮده‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮش و ﭘﺮده‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ رﻧﮕﯽ ﺗﺎزه دارد‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺸﺖ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﮐﺸﯽ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﯿﻬﻪ اﺳﺐ‬
‫وﻗﺘﯽ ﮔﺮﯾﺰد ﻧﻘﺶ دﻟﺨﻮاﻫﯽ ز ﭘﯿﺸﺖ‬
‫ﯾﺎ ﻫﻤﭽﻮ ﻗﻤﺮي ﺑﺎ زﺑﺎن ﺑﯽ زﺑﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺤﺰون و ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم و ﮔﺮم‪ ،‬آواز ﺧﻮاﻧﯽ‬
‫اي ﻻﻟﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ ﺑﺎﺷﯽ‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ ﺳﺮخ‬
‫ﯾﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺳﺒﺰ‬
‫اﻣﺎ ﻣﻦ از اﯾﻦ رﻧﮓ ﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪم‬
‫وز اﯾﻦ ﺳﯿﻪ دﻧﯿﺎ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در اوﺳﺖ‬
‫از آﺳﻤﺎن و ﺑا ﺮ و آدم ﻫﺎ و ﺳﮓ ﻫﺎ‬
‫ﻣﻬﺮي ﻧﺪﯾﺪم‪ ،‬ﻣﯿﻮه اي ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﭽﯿﺪم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 72‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬

‫وز ﺳﺮخ و ﺳﺒﺰ روزﮔﺎران‬

‫دﯾﮕﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻢ‪ ،‬دل ﺑﺮﯾﺪم‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﯿﻢ در ﺑﯿﺸﻪ ﺳﺮخ‬
‫ﯾﺎ ﺳﻨﮕﺮ ﺳﺒﺰ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﯿﺎﻫﻢ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺳﭙﯿﺪم ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﭙﯿﺪم‬
‫وز ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد و ﻫﺴﺖ و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﯿﺰارم و ﺑﯿﺰار و ﺑﯿﺰار‬
‫ﻧﻮﻣﯿﺪم و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 73‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮﮐﻢ ﻻﻟﻪ و آﻗﺎي ﻣﯿﻨﺎ‬

‫ﻧﻮﻣﯿﺪ و ﻧﻮﻣﯿﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ اﻣﯿﺪم‬
‫ﻧﺎزم ﺑﻪ روﺣﺖ‪ ،‬ﻻﻟﻪ ﺟﺎن! ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﺮوﺳﮏ‬
‫ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﻫﻔﺘﻪ اي ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺎﺷﯽ‬
‫ﺗﺎ در ﻣﯿﺎن دﺳﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﯾﮏ روز آن را ﺑﺸﮑﻨﯽ‪ ،‬وز ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﯽ‬
‫ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﺳﺒﺰ و ﺳﺮخ و رﻧﮕﯿﻦ‬
‫ﺑﺲ ﺳﺨﺖ و ﭘﻮﻻدﯾﻦ ﻋﺮوﺳﮏ ﻫﺎ ﺷﮑﺴﺘﻢ‬
‫و ﮐﻨﻮن دﮔﺮ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و وﻟﮕﺮد و ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻮﻟﯽ ي دﯾﻮاﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ‬
‫ور ﺑﺎده اي روزي ﺷﻮد‪ ،‬ﺷﺐ‬
‫دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ از ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺷﺮم دارم‬
‫اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ آﻣﺪم ﻣﻦ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ روز‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ و ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫ﺑﺮ دﺳﺖ ﻫﺎي ﭘﯿﺮ ﻣﺤﺮوم ﺑﺰرﮔﻢ‬
‫اﻣﺎ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ‬
‫اﻣﺮوز دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻤﮏ ﭘﺴﺘﺎﻧﮑﺖ را‬
‫ﺑﻔﺮﯾﺐ ﺑﺎ آن‬
‫ﮐﺎم و زﺑﺎن و آن ﻟﺐ ﺧﻨﺪاﻧﮑﺖ را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 74‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن‬

‫و آن دﺳﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮑﺖ را‬

‫ﺳﻮي ﺧﺪا ﮐﻦ‬
‫ﺑﻨﺸﯿﻦ و ﺑﺎ ﻣﻦ » ﺧﻮاﺟﻪ ﻣﯿﻨﺎ « را دﻋﺎ ﮐﻦ‬
‫زﻣﺴﺘﺎن‬
‫ﺳﻼﻣﺖ را ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺮﻫﺎ در ﮔﺮﯾﺒﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﯿﺎرد ﮐﺮد ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺘﻦ و دﯾﺪار ﯾﺎران را‬
‫ﻧﮕﻪ ﺟﺰ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ را دﯾﺪ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ره ﺗﺎرﯾﮏ و ﻟﻐﺰان اﺳﺖ‬
‫وﮔﺮ دﺳﺖ ِ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﻮي ﮐﺲ ﯾﺎزي‪،‬‬
‫ﺑﻪ اﮐﺮاه آورد دﺳﺖ از ﺑﻐﻞ ﺑﯿﺮون؛‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺳﻮزان اﺳﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﮐﺰ ﮔﺮﻣﮕﺎه ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ آﯾﺪ ﺑﺮون‪ ،‬اﺑﺮي ﺷﻮد ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﭼﻮ دﯾﻮار اﯾﺴﺘﺪ در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ‬
‫ﻧﻔﺲ ﮐﺎﯾﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ دﯾﮕﺮ ﭼﻪ داري ﭼﺸﻢ‬
‫ز ﭼﺸﻢ دوﺳﺘﺎن دور ﯾﺎ ﻧﺰدﯾﮏ؟‬
‫ﻣﺴﯿﺤﺎي ﺟﻮاﻧﻤﺮد ﻣﻦ! اي ﺗﺮﺳﺎي ﭘﯿﺮ ِ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﭼﺮﮐﯿﻦ!‬
‫ﻫﻮا ﺑﺲ ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮداﻧﻪ ﺳﺮد اﺳﺖ ‪ ...‬آي‪...‬‬
‫دﻣﺖ ﮔﺮم و ﺳﺮت ﺧﻮش ﺑﺎد!‬
‫ﺳﻼﻣﻢ را ﺗﻮ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮي‪ ،‬در ﺑﮕﺸﺎي!‬
‫ﻣﻨﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻫﺮ ﺷﺒﺖ‪ ،‬ﻟﻮﻟﯽ وش ﻣﻐﻤﻮم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 75‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫زﻣﺴﺘﺎن‬

‫ﻣﻨﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﺗﯿﭙﺎﺧﻮرده ي رﻧﺠﻮر‬

‫ﻣﻨﻢ‪ ،‬دﺷﻨﺎم ﭘﺴﺖ آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﻧﻐﻤﻪ ﻧﺎﺟﻮر‬
‫ﻧﻪ از روﻣﻢ‪ ،‬ﻧﻪ از زﻧﮕﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺑﯿﺮﻧﮓ ﺑﯿﺮﻧﮕﻢ‬
‫ﺑﯿﺎ ﺑﮕﺸﺎي در‪ ،‬ﺑﮕﺸﺎي‪ ،‬دﻟﺘﻨﮕﻢ‬
‫ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺎ! ﻣﯿﻬﻤﺎن ﺳﺎل و ﻣﺎﻫﺖ ﭘﺸﺖ در ﭼﻮن ﻣﻮج ﻣﯽ ﻟﺮزد‬
‫ﺗﮕﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺮﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮ ﺷﻨﯿﺪي‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 76‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰارش‬

‫ﺳﺮﻣﺎ و دﻧﺪان اﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ اﻣﺸﺐ آﻣﺪﺳﺘﻢ وام ﺑﮕﺰارم‬
‫ﺣﺴﺎﺑﺖ را ﮐﻨﺎر ﺟﺎم ﺑﮕﺬارم‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺤﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻣﺪاد آﻣﺪ؟‬
‫ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮ آﺳﻤﺎن اﯾﻦ ﺳﺮﺧﯽ ِ ﺑﻌﺪ از ﺳﺤﺮﮔﻪ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺣﺮﯾﻔﺎ! ﮔﻮش ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺮده اﺳﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﯾﺎدﮔﺎر ﺳﯿﻠﯽ ِ ﺳﺮد ِ زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ‬
‫و ﻗﻨﺪﯾﻞ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺪان‪ ،‬ﻣﺮده ﯾﺎ زﻧﺪه‬
‫ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﺳﺘﺒﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﻪ ﺗﻮي ِ ﻣﺮگ اﻧﺪود‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺣﺮﯾﻔﺎ! رو ﭼﺮاغ ﺑﺎده را ﺑﻔﺮوز‪ ،‬ﺷﺐ ﺑﺎ روز ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺳﻼﻣﺖ را ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﻮا دﻟﮕﯿﺮ‪ ،‬درﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺮﻫﺎ در ﮔﺮﯾﺒﺎن‪ ،‬دﺳﺖ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن‪،‬‬
‫ﻧﻔﺲ ﻫﺎ اﺑﺮ‪ ،‬دل ﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ و ﻏﻤﮕﯿﻦ‪،‬‬
‫درﺧﺘﺎن اﺳﮑﻠﺖ ﻫﺎي ﺑﻠﻮر آﺟﯿﻦ‬
‫زﻣﯿﻦ دﻟﻤﺮده‪ ،‬ﺳﻘِﻒ آﺳﻤﺎن ﮐﻮﺗﺎه‪،‬‬
‫ﻏﺒﺎر آﻟﻮده ﻣﻬﺮ و ﻣﺎه‪،‬‬
‫زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬دي ﻣﺎه ‪1334‬‬
‫ﮔﺰارش‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ! ﭘﺮ از ﮐﯿﻨﻪ ﺷﺪ ﺳﯿﻨﻪ ام‬
‫ﭼﻮ ﺷﺐ رﻧﮓ درد و درﯾﻐﺎ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫دل ﭘﺎﮐﺮوﺗﺮ ز آﯾﯿﻨﻪ ام‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 77‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰارش‬

‫دﻟﻢ دﯾﮕﺮ آن ﺷﻌﻠﻪ ﺷﺎد ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺧﺸﻢ و ﺧﻮن اﺳﺖ و درد و درﯾﻎ‬
‫ﺳﺮاﯾﯽ درﯾﻦ ﺷﻬﺮك آﺑﺎد ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ! زﻣﯿﻦ ﺳﺮد و ﺑﯽ ﻧﻮر ﺷﺪ‬
‫ﺑﯽ آزرم ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ازو دور ﺷﺪ‬
‫ﮐﻬﻦ ﮔﻮر ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺦ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻮر ﺷﺪ‬
‫ﻣﮕﺮ ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﭘﺮده آﺑﮕﻮن‬
‫ﺗﻮ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ اي ﺑﺮ ﺳﺮﯾﺮ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺪرت رﺷﺘﻪ ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن؟‬
‫ﺷﺒﯽ ﺟﺒﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﻦ و ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ‬
‫ﻓﺮودي از آن ﺑﺎرﮔﺎه ﺑﻠﻨﺪ‬
‫رﻫﺎ ﮐﺮده ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺑﺒﯿﻦ‬
‫زﻣﯿﻦ دﯾﮕﺮ آن ﮐﻮدك ﭘﺎك ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭘﺮ آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﺎﺳﺖ داﻣﺎن وي‬
‫ﮐﻪ ﺧﺎﮐﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺰ ﺧﺎك ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮان ﺗﻮ ﮔﻮﯾﺎ دﮔﺮ‬
‫زﺑﺎﻧﺸﺎن ﻓﺴﺮده ﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ روز و ﺷﺐ‬
‫دروغ و دروغ آورﻧﺪت ﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ دﯾﮕﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮ را ﺑﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ‬
‫درﯾﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﻣﺤﺮاب ﺗﺎرﯾﮏ‪ ،‬ﺑﺲ‬
‫ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه ﻫﺴﺖ و ﭘﺮﺳﺘﻨﺪه ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 78‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰارش‬

‫ﻋﻠﯽ رﻓﺖ‪ ،‬زردﺷﺖ ﻓﺮﻣﻨﺪ ﺧﻔﺖ‬

‫ﺷﺒﺎن ﺗﻮ ﮔﻢ ﮔﺸﺖ‪ ،‬و ﺑﻮداي ﭘﺎك‬
‫رخ اﻧﺪر ﺷﺐ ﻧﯽ رواﻧﺎن ﻧﻬﻔﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺳﺖ ﺟﺰ ﻣﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‬
‫دﮔﺮ ﻧﺎﮐﺴﺎﻧﻨﺪ و ﻧﺎﻣﺮدﻣﺎن‬
‫ﺑﻠﻨﺪ آﺳﺘﺎن و ﭘﻠﯿﺪ آﺳﺘﯿﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎغ ﻫﺎ ﭘﯿﺮ و ﭘﮋﻣﺮده اﻧﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ راه ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 79‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺰارش‬

‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﯽ رﻫﮕﺬر‬
‫ﻫﻤﻪ ﺷﻤﻊ و ﻗﻨﺪﯾﻞ ﻫﺎ ﻣﺮده اﻧﺪ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﻣﺮده اي‪ ،‬ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺪ؟ ﮐﻪ ﺟﻮﯾﺪ؟ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن دﻫﺪ؟‬
‫وﮔﺮ زﻧﺪه اي‪ ،‬ﮐﺎﯾﻦ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﮕﺮ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﭙﻬﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮدﻧﺪ روزي ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮ از اﻣﺮ و ﻧﻬﯽ ﺗﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪه اﻧﺪ؟‬
‫ﻣﮕﺮ ﻣﻬﺮ و ﺗﻮﻓﺎن و آب‪ ،‬اي ﺧﺪا‬
‫دﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ در ﭘﻨﺠﻪ ﭘﯿﺮ ﺗﻮ؟‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ‪ :‬ﺑﺴﻮز‪ ،‬و ﺑﺮوب‪ ،‬و ﺑﺮاي‬
‫ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬اي ﭘﯿﺮ ﭘﺮﯾﺸﺎن! ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻤﯿﺮان‪ ،‬ﮐﻪ دوﻧﻨﺪ‪ ،‬و ﮐﻤﺘﺮ ز دون‬
‫ﺑﺴﻮزان‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬و ز آن ﺳﻮي ﭘﺴﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ ﺑﺸﻨﻮ اﯾﻦ ﻧﻌﺮه ﺧﺸﻢ را‬
‫ﺑﺮاي ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﯽ‬
‫زﻣﯿﻨﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯽ ﺣﯿﺎ ﭼﺸﻢ را؟‬
‫ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﺮدﺑﺎري ﺑﺮاي ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﻣﻦ اﯾﻦ ﺻﺒﺮ و ﺳﻨﮓ ﺗﻮ را‬
‫ﻧﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ اﺳﺖ؟‬
‫ازﯾﻦ ﻏﺮﻗﻪ در ﻇﻠﻤﺖ و ﮔﻤﺮﻫﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 80‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺟﺮﻗﻪ‬

‫ازﯾﻦ ﮔﻮي ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﺎﺳﭙﺎس‬

‫ﭼﻪ ﻣﺎده ﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﻗﺮن ﻫﺎي ﺗﻬﯽ؟‬
‫ﮔﺮان اﺳﺖ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺮ دوش ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮان اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺰ ﭘﺲ ﺷﺮم و ﺷﺮف‬
‫ﺑﻔﺮﺳﻮد روح ﺳﯿﻪ ﭘﻮش ﻣﻦ‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ! ﻏﻢ آﻟﻮده ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻪ ام‬
‫ﭘﺮ از ﺧﺸﻢ و ﺧﻮن اﺳﺖ و درد و درﯾﻎ‬
‫دل ﺧﺴﺘﻪ ﭘﯿﺮ دﯾﻮاﻧﻪ ام‬
‫ﺟﺮﻗﻪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﺎه و روي ﺷﺎداب و ﺻﻔﺎي دل‬
‫ﮔﻞ ﺑﺎغ ﺷﺐ و درﯾﺎ و ﻣﻬﺘﺎب اﺳﺖ ﭘﻨﺪاري‬
‫درﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﻤﺎر و ﺧﺴﺘﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﯿﺪ ﻧﻘﺶ او در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮاب اﺳﺖ ﭘﻨﺪاري‬
‫ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ‪ :‬ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ اوﯾﯽ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ داﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻋﺎﺷﻖ اوﯾﻨﺪ‬
‫ﻟﯿﮏ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ ،‬ﯾﺎرب‬
‫ﻧﮑﻨﺪ راﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ؟‬
‫روﺷﻨﯽ‬
‫اي ﺷﺪه ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺻﺒﻮر‬
‫ﭘﯿﺶ دروغ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 81‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺟﺮﻗﻪ‬

‫ﺑﺴﺘﻪ ﭼﻮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺟﺎوﯾﺪﮔﺮ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ روي ﻫﻤﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪﻫﺎ‬
‫ﻣﻦ ز ﺗﻮ ﺑﺎور ﻧﮑﻨﻢ‪ ،‬اﯾﻦ ﺗﻮﯾﯽ؟‬
‫دوش ﭼﻪ دﯾﺪي‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﻨﯿﺪي‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮاب؟‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ‪ ،‬دﻻ! ﻓﺮخ و ﻓﺮﺧﻨﺪه ﺑﺎد‬
‫دوﻟﺖ اﯾﻦ ﻟﺮزش و اﯾﻦ اﺿﻄﺮاب‬
‫زﻧﺪه ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺗﭙﺶ ﮔﺮم ﺗﻮ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻧﺪﯾﺪه ﺳﺖ و ﻧﺒﯿﻨﺪ دﮔﺮ‬
‫ﭘﺎك ﺗﺮ از آه ﺗﻮ ﭘﺮواﻧﻪ اي‬
‫ﺑﺮ ﮔﻞ ﯾﺎدي ﻧﻨﺸﯿﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 82‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺮگ ﻫﺎر‬

‫دﮔﺮ‬
‫ﮔﺮگ ﻫﺎر‬
‫ﮔﺮگ ﻫﺎري ﺷﺪه ام‬
‫ﻫﺮزه ﭘﻮي و دﻟﻪ دو‬
‫ﺷﺐ درﯾﻦ دﺷﺖ زﻣﺴﺘﺎن زده ﺑﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻣﯽ دوم‪ ،‬ﺑﺮده ز ﻫﺮ ﺑﺎد ﮔﺮو‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ ﭼﻮ دو ﮐﺎﻧﻮن ﺷﺮار‬
‫ﺻﻒ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ را ﺷﮑﻨﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﯽ رﺣﻤﯽ و ﻓﺮﻣﺎن ﻓﺮار‬
‫ﮔﺮگ ﻫﺎري ﺷﺪه ام‪ ،‬ﺧﻮن ﻣﺮا ﻇﻠﻤﺖ زﻫﺮ‬
‫ﮐﺮده ﭼﻮن ﺷﻌﻠﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺳﯿﺎه‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ آﺳﻮده و ﺑﯽ ﺑﺎك ﺧﺮاﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﺮم‬
‫آه‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ ،‬آه‬
‫آه‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ از آن ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮ ﻟﺬت و ﺷﻮق‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﻧﮕﺮي‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﻧﻮﻣﯿﺪ ز ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ دﻓﺎع‬
‫زﯾﺮ ﭼﻨﮓ ﺧﺸﻦ وﺣﺸﯽ و ﺧﻮﻧﺨﻮار ﻣﻨﯽ‬
‫ﭘﻮﭘﮑﻢ! آﻫﻮﮐﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﻏﺎﻓﻞ‬
‫ﮐﺰ ﮔﺰﻧﺪم ﻧﺮﻫﯽ‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻣﻨﯽ‬
‫ﭘﺲ ازﯾﻦ دره ژرف‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 83‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﺮگ ﻫﺎر‬

‫ﺟﺎي ﺧﻤﯿﺎزه ﺟﺎدو ﺷﺪه ﻏﺎر ﺳﯿﺎه‬

‫ﭘﺸﺖ آن ﻗﻠﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ز ﺑﺮف‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﺧﺒﺮي‬
‫ور ﺗﻮ را ﮔﻔﺘﻢ ﭼﯿﺰ دﮔﺮي ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺒﻮد‬
‫ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ دﮔﺮي‬
‫ﻣﻦ ازﯾﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻌﺼﻮم ﺗﻮ‪ ،‬اي ﺷﻌﻠﻪ ﭘﺎك‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻮزم و دﻧﺪان ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﻣﯽ ﻓﺸﺮم‬
‫ﻣﻨ ﺸﯿ ﻦ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﻣﻨ ﺸﯿ ﻦ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ داﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ و ﺑﯽ ﭘﺎ و ﺳﺮم؟‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ داﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﻫﺮ ﻧﮕﻪ ﺳﺎده ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺟﻨﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﯿﺎزي‪ ،‬ﭼﻪ ﻏﻤﯽ ﺳﺖ؟‬
‫ﯾﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺮ ﻋﺼﻤﺖ و ﻧﺎز‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ اﻓﺘﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻋﺬاب و ﺳﺘﻤﯽ ﺳﺖ‬
‫دردم اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ‬
‫دردم اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ دﮔﺮ‬
‫از ﺟﻬﺎن دورم و ﺑﯽ ﺧﻮﯾﺸﺘﻨﻢ‬
‫ﭘﻮﭘﮑﻢ! آﻫﻮﮐﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺟﻨﻮن ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ از اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﻣﮕﺮم ﺳﻮي ﺗﻮ راﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺮوغ ﻧﮕﻬﺖ‬
‫ورﻧﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎراﯾﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 84‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯿﻤﺎر‬

‫ﺑﯽ ﺗﻮ؟ ﭼﻮن ﻣﺮده ﭼﺸﻢ ﺳﯿﻬﺖ‬

‫ﻣﻨ ﺸﯿ ﻦ ا ﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‪ ،‬ﻣﻨ ﺸﯿ ﻦ‬
‫ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﮑﻦ‪ ،‬اي ﭘﺮده ﻃﻨﺎز ﺣﺮﯾﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺮاري ﺷﺪه ام‬
‫ﭘﻮﭘﮑﻢ! آﻫﻮﮐﻢ‬
‫ﮔﺮگ ﻫﺎري ﺷﺪه ام‬
‫ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ﺑﯿ ﻤ ﺎ ر م‪ ،‬ﻣ ﺎ د ر ﺟ ﺎ ن‬
‫ﻣ ﯽ دا ﻧ ﻢ ‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺑ ﯿ ﻨ ﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﻟﺮزي‬
‫از ﮐﺎرم‪ ،‬رﻓﺘﺎرم‪ ،‬ﻣﺎدر ﺟﺎن‬
‫ﻣ ﯽ دا ﻧ ﻢ ‪ ،‬ﻣ ﯽ ﺑ ﯿ ﻨ ﯽ‬
‫ﮔﻪ ﮔﺮﯾﻢ‪ ،‬ﮔﻪ ﺧﻨﺪم‬
‫ﮔﻪ ﮔﯿﺠﻢ‪ ،‬ﮔﻪ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫و ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺎ روزش‬
‫ﺑﯿﺪارم‪ ،‬ﺑﯿﺪارم‪ ،‬ﻣﺎدر ﺟﺎن‬
‫ﻣﯽ داﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﯽ‬
‫ﮐﺰ دﻧﯿﺎ‪ ،‬وز ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﻫﺸﯿﺎري‪ ،‬ﯾﺎ ﻣﺴﺘﯽ‬
‫از ﻣﺎدر‪ ،‬از ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 85‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯿﻤﺎر‬

‫از دﺧﺘﺮ‪ ،‬از‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 86‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬

‫ﻫﻤﺴﺮ‬
‫از اﯾﻦ ﯾﮏ‪ ،‬و آن دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﯿﺰارم‪ ،‬ﺑﯿﺰارم‪ ،‬ﻣﺎدر ﺟﺎن‬
‫ﻣﻦ دردم ﺑﯽ ﺳﺎﺣﻞ‬
‫ﺗﻮ رﻧﺠﺖ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺳﺎﺣﺮ ﺷﻮ‪ ،‬ﺟﺎدو ﮐﻦ‬
‫درﻣﺎن ﮐﻦ‪ ،‬دارو ﮐﻦ‬
‫ﺑﯿ ﻤ ﺎ ر م‪ ،‬ﺑﯿ ﻤ ﺎ ر م‪ ،‬ﺑﯿ ﻤ ﺎ ر م‪ ،‬ﻣ ﺎ د ر ﺟ ﺎ ن‬
‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﻮﯾﺎ دﮔﺮ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ راﯾﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ اي‬
‫ﺟﻨﺒﯿﺪ ﻣﺸﺖ ﻣﺮگ و در آن ﺧﺎك ﺳﺮد ﮔﻮر‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫روح ﻣﺮا‪ ،‬ﭼﻮ روزن ﺗﺎرﯾﮑﺨﺎﻧﻪ اي‬
‫اﻣﺎ ﺑﺴﺎن ﺑﺎز ﭘﺴﯿﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺳﺖ از آن ﭘﺲ ﻧﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ‬
‫ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻮد‬
‫از آﺷﯿﺎن ﺳﺎده روﺣﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ وار‬
‫ﮐﺰ روﺷﻨﯽ ﭼﻮ ﭘﻨﺠﺮه اي از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻮد‬
‫ﺧﻨﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻼﻣﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻏﺮور‬
‫ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺗﺮ از آن ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 87‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬

‫ﮐﺎي ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﭘﯿﺮ‬

‫آﯾﺎ دﮔﺮ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه اﺳﺖ؟‬
‫ﭼﺸﻤﻢ ﭘﺮﯾﺪ ﻧﺎﮔﻪ و ﮔﻮﺷﻢ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﻮت‬
‫ﺧﻮن در رﮔﻢ دوﯾﺪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺻﻠﯿﺐ رﺳﻢ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬اي ﺳﺘﺎره ﻫﺎ‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ز ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﺳﮑﻮت‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪم از ﻧﻔﺲ ﮔﺮم اﯾﻦ ﭘﯿﺎم‬
‫ﻋﻄﺮ ﻧﻮازﺷﯽ ﮐﻪ دل از ﯾﺎد ﺑﺮده ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ درﯾﻎ‪ ،‬ﮐﺎﯾﻦ دل ﺧﻮﺷﺒﺎورم ﻫﻨﻮز‬
‫ﺑﺎور ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﮐﺂورده را ﺑﻪ ﻫﻤﺮه ﺧﻮد ﺑﺎد ﺑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﺧﯿﺎل ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺒﺢ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺎﯾﻪ ﺑﻮد‬
‫ﯾﺎ آن ﺳﺘﺎره ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﻤﺤﻪ زاد و ﻣﺮد‬
‫ﭼﺸﻤﮏ زد و ﻓﺴﺮد‬
‫ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ در ﭘﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻃﻼﯾﻪ ﺑﻮد‬
‫اي آﺧﺮﯾﻦ درﯾﭽﻪ زﻧﺪان ﻋﻤﺮ ﻣﻦ‬
‫اي واﭘﺴﯿﻦ ﺧﯿﺎل ﺷﺒﺢ وار ﺳﺎﯾﻪ رﻧﮓ‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده ﻫﺎي ﺑﻠﻮرﯾﻦ اﺷﮏ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﺎ ﯾﺎد دﻟﻔﺮﯾﺐ ﺗﻮ ﺑﺪرود ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫روح ﺗﻮ را و ﻫﺮزه دراﯾﺎن ﭘﺴﺖ را‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ وداع ﺗﻠﺦ ﻣﻠﻮﻻﻧﻪ ي ﻧﺠﯿﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 88‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬

‫ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻟﻮﻟﯽ ﻣﻼﻣﺘﯽ و ﭘﯿﺮ و ﻣﺮده دل‬
‫ﺗﻮ ﮐﻮﻟﯽ ﺟﻮان و ﺑﯽ آرام و ﺗﯿﺰ دو‬
‫رﻧﺠﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﭘﯿﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ را‬
‫ﺣﻖ داﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮو‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻠﻮﻟﯽ ز ﺻﺤﺒﺘﻢ‬
‫آن ﭘﺎﮐﯽ و زﻻﻟﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ در ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫و آن ﺟﻠﻮه ﻫﺎي ﻗﺪﺳﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ ز دور و دﻟﻢ ﻣﯽ ﺗﭙﺪ ز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 89‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻓﺴﺎﻧﻪ‬

‫ﺷﻮق‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﺮاﺑﺮ و ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫اﯾﻦ رﻧﺞ ﮐﺎﻫﺪم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺮا‬
‫در ﻣﻦ رﯾﺎ ﻧﺒﻮد ﺻﻔﺎ ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻦ روﺳﺘﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻧﻔﺴﻢ ﭘﺎك و راﺳﺘﯿﻦ‬
‫ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﻟﯿﻠﯽ و ﻣﺠﻨﻮن ﻧﺒﻮد ‪ ...‬آه‬
‫ﺷﺮم آﯾﺪم ز ﭼﻬﺮه ﻣﻌﺼﻮم دﺧﺘﺮم‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﺒﻮد ﻗﺼﻪ ﯾﻌﻘﻮب دﯾﮕﺮي‬
‫اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ دو روح ﺟﻮان‪ ،‬از دو ﻣﺮد ﺑﻮد‬
‫ﯾﺎ اﻟﻔﺖ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﮐﺒﮏ و ﮐﺒﻮﺗﺮي‬
‫اﻣﺎ ﭼﻪ ﻧﺎدرﺳﺖ در آﻣﺪ ﺣﺴﺎب ﻣﻦ‬
‫از ﻣﺎ دو ﺗﻦ ﯾﮑﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اي درﯾﻎ‬
‫ﻏﻤﺰ و ﻓﺮﯾﺒﮑﺎري ﻣﺸﺘﯽ ﺣﺴﻮد ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﺎ را ﭼﻮ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اي درﯾﻎ‬
‫ﻣﺴﻤﻮم ﮐﺮد روح ﻣﺮا ﺑﯽ ﺻﻔﺎﯾﯿﺖ‬
‫ﺑﺪرود‪ ،‬اي رﻓﯿﻖ ﻣﯽ و ﯾﺎر ﻣﺴﺘﯽ ام‬
‫ﻣﻦ ﺧﺮدي ﺗﻮ دﯾﺪم و ﺑﺨﺸﺎﯾﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ‬
‫ور ﻧﯿﺰ دﯾﺪه اي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺎي ﭘﺴﺘﯽ ام‬
‫ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪم و ﻣﻼل و ﻏﻤﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻪ اي ﺗﻮ ﺷﺎد‬
‫ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺪﺗﺮ از آن ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 90‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫داوري‬

‫اي ﭼﺸﻤﻪ ﺟﻮان‬

‫ﮔﻮﯾﺎ دﮔﺮ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫داوري‬
‫ﻫﺮ ﮐﻪ آﻣﺪ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺑﺴﺖ و رﻓﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﺪﺑﺨﺖ و ﺧﻮار و ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ‬
‫ز آن ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬ﺟﺰ دروغ و ﺟﺰ دروغ؟‬
‫زﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ و ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ؟‬
‫آب و آﺗﺶ‬
‫آب و آﺗﺶ ﻧﺴﺒﺘﯽ دارﻧﺪ ﺟﺎوﯾﺪان‬
‫ﻣﺜﻞ ﺷﺐ ﺑﺎ روز‪ ،‬اﻣﺎ از ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻫﺎ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻘﺪس آﺗﺸﯽ ﺑﻮدﯾﻢ و آب زﻧﺪﮔﯽ در ﻣﺎ‬
‫آﺗﺸﯽ ﺑﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺑﯽ زﯾﺒﺎ‬
‫آه‬
‫ﺳﻮزدم ﺗﺎ زﻧﺪه ام ﯾﺎدش ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻮدﯾﻢ‬
‫آﺗﺸﯽ ﺳﻮزان و ﺳﻮزاﻧﻨﺪه و زﻧﺪه‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺲ ﭘﺎﮐﯽ روﺷﻦ‬
‫ﻫﻢ ﻓﺮوغ و ﻓﺮ دﯾﺮﯾﻦ را ﻓﺮوزﻧﺪه‬
‫ﻫﻢ ﭼﺮاغ ﺷﺐ زداي ﻣﻌﺒﺮ ﻓﺮدا‬
‫آب و آﺗﺶ ﻧﺴﺒﺘﯽ دارﻧﺪ دﯾﺮﯾﻨﻪ‬
‫آﺗﺸﯽ ﮐﻪ آب ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮ آن‪ ،‬ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﻣﺎ ﻣﻘﺪس آﺗﺸﯽ ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺎ آب ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 91‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫داوري‬

‫آب ﻫﺎي ﺷﻮﻣﯽ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﺑﯿﺪاد‬

‫ﺧﺎﺳﺖ ﻓﺮﯾﺎدي‪ ،‬و درد آﻟﻮد ﻓﺮﯾﺎدي‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﺎن ﻓﺮﯾﺎدم‪ ،‬آن ﻓﺮﯾﺎد ﻏﻢ ﺑﻨﯿﺎد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 92‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ‬

‫و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺑﺮد‪ ،‬اﯾﻦ از ﯾﺎد‬
‫ﮐﺂﺗﺸﯽ ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﺮ ﻣﺎ آب ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ و ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫ور رود ﺑﻮد و ﻧﺒﻮدم‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﯽ رود‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ؟ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ؟‬
‫درﯾﻦ ﭘﻠﯿﺪ دﺧﻤﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺳﯿﺎه ﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺒﻮدﻫﺎ‬
‫ﺑﺨﺎرﻫﺎ و دودﻫﺎ؟‬
‫ﺑﺒﯿ ﻦ ﭼ ﻪ ﺗﯿ ﺸ ﻪ ﻣ ﯽ ز ﻧ ﯽ‬
‫ﺑﻪ رﯾﺸﻪ ﺟﻮاﻧﯿﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻤﺮ و زﻧﺪﮔﺎﻧﯿﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺴﺘﯿﺖ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﯿﺖ‬
‫ﺗﺒﻪ ﺷﺪي و ﻣﺮدﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻮرﮐﻦ ﺳﭙﺮدﻧﯽ‬
‫ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ؟ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ ؟‬
‫ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻢ ؟ ﺑﯿ ﺎ ﺑﺒﯿ ﻦ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﯾﻼن ﺗﻬﻤﺘﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 93‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﺎﺳﺦ‬

‫ﭼﻪ ﺳﺎن ﻧﺒﺮد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬

‫اﺟﺎق اﯾﻦ ﺷﺮاره را‬
‫ﮐﻪ ﺳﻮزد و ﮔﺪازدم‬
‫ﭼﻮ آﺗﺶ وﺟﻮد ﺧﻮد‬
‫ﺧﻤﻮش و ﺳﺮد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد و ﮐﯿﺴﺖ دﺷﻤﻨﻢ؟‬
‫ﯾ ﮕ ﺎ ﻧ ﻪ دﺷ ﻤ ﻦ ﺟ ﻬ ﺎ ن‬
‫ﻫﻢ آ ﺷ ﮑ ﺎ ر‪ ،‬ﻫﻢ ﻧ ﻬ ﺎ ن‬
‫ﻫﻤﺎن روان ﺑﯽ اﻣﺎن‬
‫ز ﻣ ﺎ ن‪ ،‬ز ﻣ ﺎ ن‪ ،‬ز ﻣ ﺎ ن‪ ،‬ز ﻣ ﺎ ن‬
‫ﺳﭙﺎه ﺑﯿﮑﺮان او‬
‫دﻗﯿﻘﻪ ﻫﺎ و ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻏﺮوب و ﺑﺎﻣﺪادﻫﺎ‬
‫ﮔ ﺬ ﺷﺘ ﻪ ﻫ ﺎ و ﯾ ﺎ د ﻫ ﺎ‬
‫رﻓﯿﻖ ﻫﺎ و ﺧﻮﯾﺶ ﻫﺎ‬
‫ﺧﺮاش ﻫﺎ و رﯾﺶ ﻫﺎ‬
‫ﺳﺮاب ﻧﻮش و ﻧﯿﺶ ﻫﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺐ ﺷﺎﯾﺪ و اﮔﺮ‬
‫ﭼﻮ ﮐﺎش ﻫﺎي ﮐﯿﺶ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺴﺎ ﺧﺴﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﻞ‬
‫ﺑﺴﺎ ﭘﺴﺎ ﭼﻮ ﭘﯿﺶ ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 94‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫دروغ ﻫﺎي دﺳﺖ ﻫﺎ‬

‫ﭼﻮ ﻻف ﻫﺎي ﻣﺴﺖ ﻫﺎ‬
‫ﺑ ﻪ ﭼ ﺸﻢ ﻫ ﺎ‪ ،‬ﻏﺒ ﺎ ر ﻫ ﺎ‬
‫ﺑ ﻪ ﮐ ﺎ ر ﻫ ﺎ‪ ،‬ﺷ ﮑ ﺴﺘ ﻬ ﺎ‬
‫ﻧﻮﯾﺪﻫﺎ‪ ،‬درودﻫﺎ‬
‫ﻧﺒﻮدﻫﺎ و ﺑﻮدﻫﺎ‬
‫ﺳﭙﺎه ﭘﻬﻠﻮان ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ دﺧﻤﻪ ﻫﺎ و دام ﻫﺎ‬
‫ﭘﯿ ﺎ ﻟ ﻪ ﻫ ﺎ و ﺟ ﺎ م ﻫ ﺎ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﮑﻮت ﻫﺎ‬
‫ﺟﻮﯾﺪن ﺑﺮوﺗﻬﺎ‬
‫ﺷﺮاب ﻫﺎ و دودﻫﺎ‬
‫ﺳﯿﺎه ﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺒﻮدﻫﺎ‬
‫ﺑﯿ ﺎ ﺑﺒﯿ ﻦ‪ ،‬ﺑﯿ ﺎ ﺑﺒﯿ ﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎن ﻧﺒﺮد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ را‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ زرد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬
‫ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﺳﺮﮔﺮم‬
‫ﻣﺮدي ﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮودي ﻏﻤﻨﺎك‬
‫ﺧﺴﺘﻪ دﻟﯽ‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪ دﻟﯽ‪ ،‬ﺑﯿﺰار‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 95‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫از ﺳﺮ ﻓﮑﻨﺪه ﺗﺎج ﻋﺮب ﺑﺮ ﺧﺎك‬

‫اﯾﻦ ﺷﺮزه ﺷﯿﺮ ﺑﯿﺸﻪ دﯾﻦ‪ ،‬آﯾﺖ ﺧﺪا‬
‫ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺑﺎك و ﺑﯿﻢ و ادا‬
‫ﺳﻮي ﻋﺠﻢ ﮐﺸﯿﺪه دﻟﺶ‪ ،‬از ﻋﺮب ﺟﺪا‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﺎج ﻋﺮب ﺷﻮق ﮐﻮچ ﺑﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺳﺮاﯾﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺳﺮود و ﺳﺮ دﮔﺮ دارد‬
‫ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ‪ ،‬ﻧﺎﻻن و ﺑﯽ ﻗﺮار‬
‫ﺑﺎ درد و ﺳﻮز ﮔﺮﯾﺪ و ﮔﻮﯾﺪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﭼﻮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻧﯿﻤﻪ رﺳﺪ ﺧﯿﺰم‬
‫وز اﯾﻦ ﺳﯿﺎه زاوﯾﻪ ﺑﮕﺮﯾﺰم‬
‫ﭘﻨﻬﺎن رﻫﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ و ﺑﺎ ﺷﻮق ﻣﯽ روم‬
‫ور ﺑﺎﯾﺪم دوﯾﺪن‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮق ﻣﯽ دوم‬
‫ﮔﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد در؟‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا داد ﻣﯽ زﻧﻢ‬
‫ﺳﺮ ﻣﯽ ﻧﻬﻢ ﺑﻪ درﮔﻪ و ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺧ ﺴﺘ ﻪ د ل‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 96‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫ﺷﮑﺴﺘﻪ دل ﻏﻤﻨﺎك‬
‫اﻓﮑﻨﺪه ﺗﯿﺮه ﺗﺎج ﻋﺮب از ﺳﺮ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻫﯿﻬﺎي! ﻫﺎي! ﻫﺎي‬
‫اي ﺳﺎﻗﯿﺎن ﺳﺮﺧﻮش ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ اﻟﺴﺖ‬
‫راﻫﻢ دﻫﯿﺪ اي! ﭘﻨﺎﻫﻢ دﻫﯿﺪ اي!‬
‫اﯾﻨﺠﺎ‬
‫درﻣﺎﻧﺪه اي ز ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﯿﺪل ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
‫آواره اي‪ ،‬ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ اي‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه ﺑﯽ ﭘﻨﺎه‬
‫آه‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻧﻔﻮرم و ﺑﺎ دوﺳﺖ دﺷﻤﻨﻢ‬
‫اﻣﺸﺐ ﻋﺠﯿﺐ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﯽ دارد‬
‫ﭘﺎ ﻣﯽ زﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎج ﻋﺮب‪ ،‬ﮔﺮﯾﺎن‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺎل ﺧﻮﺷﯽ دارد‬
‫اﻣﺸﺐ ﻣﻦ از ﺳﻼﺳﻞ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﺳﯿﺮ از اﺻﻮل و ﻣﯿﻮه و ﺷﺎخ درﺧﺖ دﯾﻦ‬
‫و ز ﺷ ﮏ و ا ز ﯾ ﻘﯿ ﻦ‬
‫وز رﺟﺲ ﺧﻠﻖ و ﭘﺎﮐﯽ داﻣﺎن ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺨﺘﻢ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 97‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ ﺳﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪه ﺑﻮدم‬
‫از ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻃﻌﻦ‬
‫وز ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺑﯿﻢ‬
‫دﯾﮕﺮ دﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ازﯾﻦ ﺣﺮﻣﺖ و ﺣﺮﯾﻢ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﻃﻌﻦ و ﻃﻨﺰ‬
‫ﺣﺘﯽ ﮔﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﻌﺮه ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺗﻠﺦ و ﺗﻨﺪ‬
‫ﻏﯿﺒﺖ ﮐﻨﺎن و ﺑﺪﮔﻮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﺪا؟‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪه ام ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎﺷﻢ از او ﺟﺪا؟‬
‫ﺻﺎﺣﺒﺪﻟﯽ ز ﻣﺪرﺳﻪ آﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎه‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮي ﻣﻠﻮل ز ارﮐﺎن ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺨﺖ از ﻓﺮﯾﺐ و رﯾﺎ‪ ،‬از دروغ و ﺟﻬﻞ‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺑﺎد ‪ -‬ﮔﻮﯾﺪ ‪ -‬ﺑﻨﯿﺎن ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮش و ﺧﯿﺎل ﺧﻮﺷﯽ دارد‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺟﺪال ﺧﻮﺷﯽ دارد‬
‫و ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻧﯿﻤﻪ رﺳﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫او در ﺧﯿﺎل ﺧﻮد را ﺑﯿﻨﺪ‬
‫ﮐﺎوراق ﺷﻤﺲ و ﺣﺎﻓﻆ و ﺧﯿﺎم‬
‫اﯾﻦ ﺳﺮﮐﺸﺎن ﺳﺮ ﺧﻮش اﻋﺼﺎر‬
‫اﯾﻦ ﺳﺮﺧﻮﺷﺎن ﺳﺮﮐﺶ اﯾﺎم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 98‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫اﯾﻦ ﺗﻠﺨﺎﮐﺎم ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺷﻨﮓ و ﺷﻮر ﺑﺨﺖ‬

‫زﯾﺮ ﻋﺒﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﺨﺖ‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰد‬
‫و آب ﺳﺒﻮي ﮐﻬﻨﻪ و ﭼﺮﮐﯿﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭘﺎي‬
‫ﺑﺮ ﺧﺎك راه رﯾﺰد‬
‫اﻣﺸﺐ ﺷﮕﻔﺖ ﺣﺎل ﺧﻮﺷﯽ دارد‬
‫و ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺷﺐ ز ﻧﯿﻤﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫او‪ ،‬در ﺧﯿﺎل‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﯿﻨﺪ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﺳﺖ و رﺳﯿﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻘﺎه‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ در‬
‫و او ﺳﺮ ﺑﻪ در ﮔﺬاﺷﺘﻪ و از ﺷﮑﺎف آن‬
‫ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﻗﺼﻪ ﺧﻮد را‬
‫ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ و ز ﻫﻮل دﻟﺶ ﺟﻮش ﻣﯽ زﻧﺪ‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻗﺼﻪ او ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﮔﺎه ﺧﻠﻮت ﻏﻤﻨﺎك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 99‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮود ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬

‫ﻧﯿﻤﺸﺐ‬
‫ﮔﺮدون ﺑﺴﺎن ﻧﻄﻊ ﻣﺮﺻﻊ ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ ﮔﻮﻫﺮﯾﺶ آﯾﺘﯽ از ذات اﯾﺰدي‬
‫آﻓﺎق ﺧﯿﺮه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻦ در ﺳﭙﻬﺮ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ آﯾﺎت ﺳﺮﻣﺪي‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺨﺘﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺨﺘﻢ‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺨﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ آﻣﺪم‬
‫ﺷﻤ ﺎ‬
‫اي ﺳﺎﻗﯿﺎن ﺳﺮﺧﻮش ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ اﻟﺴﺖ‬
‫اي ﻟﻮﻟﯿﺎن ﻣﺴﺖ ﺑﻬﺎﯾﺎن ﮐﺮده ﭘﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﯿﺎم ﮐﺮده رو‬
‫آﯾﺎ اﺟﺎزه ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﺷﺐ ﺧﻠﻮت اﺳﺖ و ﻫﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‬
‫او در ﺧﯿﺎل ﺧﻮد را‪ ،‬ﺑﯽ ﺗﺎب‪ ،‬ﺑﯽ ﻗﺮار‬
‫ﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺖ ﮐﻮﺑﺪ ﭘﺮ ﮐﻮب‪ ،‬ﺑﺮ دري‬
‫ﺑﺎ ﻻﺑﻪ و ﺧﺮوش‬
‫اﻣﺎ دري ﭼﻮ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮرد ﻣﺸﺖ ﺑﺮ ﺳﺮي‬
‫راﻫﻢ دﻫﯿﺪ اي! ﭘﻨﺎﻫﻢ دﻫﯿﺪ اي!‬
‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺪ اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺐ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه‬
‫اي ﻗﻮم‪ ،‬ﭘﺸﺖ در ﻣﮕﺬارﯾﺪش‬
‫اي ﻗﻮم‪ ،‬از ﺑﺮاي ﺧﺪا‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 100‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ي دﯾﺪار‬

‫ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن‪ ،‬ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﺳﺮﮔﺮم‬
‫ﻣﺮدي ﺳﺖ دل ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺗﻨﻬﺎ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺳﺮود و ﺳﺮ دﮔﺮ دارد‬
‫اﻣﺸﺐ ﻫﻮاي ﮐﻮچ ﺑﻪ ﺳﺮ دارد‬
‫اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ز دوﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ‬
‫ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ اﻣﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ‬
‫راﻫﻢ ‪ ...‬دﻫﯿﺪ‪ ،‬اي! ‪ ...‬ﭘﻨﺎﻫﻢ دﻫﯿﺪ ‪ ...‬اي!‬
‫ﻫﻮ ‪ ...‬ﻫﻮي ‪ ....‬ﻫﺎي ‪ ...‬ﻫﺎي‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ي دﯾﺪار‬
‫ﻟﺤﻈﻪ دﯾﺪار ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎز ﻣﻦ دﯾﻮاﻧﻪ ام‪ ،‬ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﻟﺮزد‪ ،‬دﻟﻢ‪ ،‬دﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﺎز ﮔﻮﯾﯽ در ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮي ﻫﺴﺘﻢ‬
‫ﻫﺎي! ﻧﺨﺮاﺷﯽ ﺑﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﮔﻮﻧﻪ ام را‪ ،‬ﺗﯿﻎ‬
‫ﻫﺎي‪ ،‬ﻧﭙﺮﯾﺸﯽ ﺻﻔﺎي زﻟﻔﮑﻢ را‪ ،‬دﺳﺖ‬
‫و آﺑﺮوﯾﻢ را ﻧﺮﯾﺰي‪ ،‬دل‬
‫اي ﻧﺨﻮرده ﻣﺴﺖ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ دﯾﺪار ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ‬
‫ﭘ ﺮ ﻧ ﺪ ه ا ي در د وز خ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪش ﭼﻮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ از زادﮔﺎﻫﺶ ﺳﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 101‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ي دﯾﺪار‬

‫ﮐﻪ آﻧﺠﺎ آﺗﺶ و دود اﺳﺖ‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪش‪ :‬زﺑﺎن ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽ ﻟﯿﺴﺪ ﭘﺮ ﭘﺎك ﺟﻮاﻧﺖ را‬
‫ﻫﻤﻪ درﻫﺎي ﻗﺼﺮ ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺷﺎد ﻣﺴﺪود اﺳﺖ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪش‪ :‬ﻧﻮازش ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺻﺤﺮا ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬درﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﻪ رﻧﺞ اﺳﺖ و رﻧﺠﯽ ﻏﺮﺑﺖ آﻟﻮد اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﯾﺪ از ﺟﺎن ﭘﻨﺎﻫﺶ ﻣﺮﻏﮏ ﻣﻌﺼﻮم‬
‫درﯾﻦ ﻣﺴﻤﻮم ﺷﻬﺮ ﺷﻮم‬
‫ﭘﺮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮودﯾﺪ؟‬
‫ﻧﺸﺴﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺟﯽ ﺑﻮد ﺧﻮرده ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫در آن ﻣﺮدي‪ ،‬دو ﭼﺸﻤﺶ ﭼﻮن دو ﮐﺎﺳﻪ زﻫﺮ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺪرش رودي ﺑﻮد‪ ،‬و ﺑﺎ رودش ﺳﺮودي ﭼﻨﺪ‬
‫ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ درد آﻟﻮد و ﺑﺎ ﮔﺮﻣﯽ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 102‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﻨﺪ‬

‫ا ز د ر د ﻣ ﯽ ﮔ ﻔﺘﻨ ﺪ‬
‫وﻟﯽ زود از ﻟﺒﺶ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺰوﯾﺮ‬
‫ﺗﻔﻮ ﺑﺮ آن ﻟﺐ و ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﭘﺮﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﮔﺮ آﯾﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮودﯾﺪ؟‬
‫ﻧﺸﺴﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﻮد ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﺮ درﺧﺘﯽ ﻟﺨﺖ‬
‫ﺳﺮي در زﯾﺮ ﺑﺎل و ﺟﻠﻮه اي ﺷﻮرﯾﺪه رﻧﮓ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺪ ﺗﻨﮕﺪل ﻣﺮﻏﮏ؟‬
‫ﻋﻘﺎﺑﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻮد و در ﺧﺎﻃﺮ ﺧﯿﺎل دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﭘﺨﺖ‬
‫ﭘﺮﯾﺪ آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬وﻟﯽ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد‬
‫ﻏﺒﺎر و آﺗﺶ و دود اﺳﺖ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻨﺪش ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮودﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ درﻫﺎي ﻗﺼﺮ ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺷﺎد ﻣﺴﺪود اﺳﺖ‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﺪ از ﺷﮑﻮاي آن ﮔﻮﻫﺮ ﮐﻪ دارد ﭼﻮن‬
‫ﺻﺪف ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﺪ از اﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎي ﺷﻮم ﭘﺮ ﺗﺸﻮﯾﺶ‬
‫ﭼﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬آه‬
‫ﮐﺰ آن ﭘﺮواز ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ درﯾﻦ وﯾﺮاﻧﻪ ﻣﺴﻤﻮم‬
‫ﭼﻮ دوزخ ﺷﺶ ﺟﻬﺖ را ﭼﺎر ﻋﻨﺼﺮ آﺗﺶ و آﺗﺶ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭘﺮﻫﺎي ﭘﺎﮐﺶ ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮودﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸﺎن ﻣﺮﻏﮏ ﻣﻌﺼﻮم؟‬
‫ﭘﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 103‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آواز َﮐَﺮك‬

‫ﺑﺨﺰ در ﻻﮐﺘﯽ ﺣﯿﻮان! ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ‬

‫ﻧﻬﺎﻧﯽ دﺳﺘﺶ اﻧﺪر دﺳﺖ ﻣﺮگ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺒﺎدا ﭘﻮزه ات ﺑﯿﺮون ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺮف و ﺑﺎران و ﺗﮕﺮگ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻗﺰاﻗﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻧﻪ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺳﻔﺮه ﺟﻮ ﮐﻨﺎران‬
‫ﻫﻨﻮزي دوﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ‬
‫ازﯾﻦ ﺑﯿﺮاﻫﻪ ﺗﺎ ﺷﻬﺮ ﺑﻬﺎران‬
‫ﻣﺒﺎدا ﭼﺸﻢ ﺧﻮد ﺑَﺮ ﻫﻢ ﮔﺬاري‬
‫ﻧﻪ ﭼﺸﻢ اﺧﺘﺮ اﺳﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﮔﺮگ اﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﻪ ﮔﺮﮔﻨﺪ و ﺑﯿﻤﺎر و ﮔﺮﺳﻨﻪ‬
‫ﺑﺰرگ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻏﻢ‪ ،‬اي ﮐﻮدك! ﺑﺰرگ اﺳﺖ‬
‫ازﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﺳﯿﻪ داﻧﯽ ﭼﻪ ﺑﺎرد؟‬
‫ﺧﺪﻧﮓ ﻇﺎﻟﻢ ﺳﯿﺮاب از زﻫﺮ‬
‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ زﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰﯾﻢ‬
‫ﭼﻪ در ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﭼﻪ در ﺻﺤﺮا‪ ،‬ﭼﻪ در ﺷﻬﺮ‬
‫ز ﺑﺲ ﺑﺎران و ﺑﺮف و ﺑﺎد و ﮐﻮﻻك‬
‫زﻣﺎن را ﺑﺎ زﻣﯿﻦ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺒﺮد اﺳﺖ‬
‫ﻣﺒﺎدا ﭘﻮزه ات ﺑﯿﺮون ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺨﺰ در ﻻﮐﺘﯽ ﺣﯿﻮان! ﮐﻪ ﺳﺮد اﺳﺖ‬
‫آواز َﮐَﺮك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 104‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آواز َﮐَﺮك‬

‫» ﺑﺪه ‪ ...‬ﺑﺪﺑﺪ ‪ ...‬ﭼﻪ اﻣﯿﺪي؟ ﭼﻪ اﯾﻤﺎﻧﯽ؟«‬

‫»ﮐﺮك ﺟﺎن! ﺧﻮب ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯽ‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ آواز ﭘﺎﮐﺖ را درﯾﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺧﺮاب آﺑﺎد‬
‫ﭼﻮ ﺑﻮي ﺑﺎل ﻫﺎي ﺳﻮﺧﺘﻪ ات ﭘﺮواز ﺧﻮاﻫﻢ داد‬
‫ﮔﺮت دﺳﺘﯽ دﻫﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 105‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫در دﻧﺠﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﺑﺎش‪.‬‬

‫ﺑﺨﻮان آواز ﺗﻠﺨﺖ را‪ ،‬وﻟﮑﻦ دل ﺑﻪ ﻏﻢ ﻣﺴﭙﺎر‬
‫ﮐﺮك ﺟﺎن! ﺑﻨﺪه دم ﺑﺎش ‪«...‬‬
‫» ﺑﺪه ‪ ...‬ﺑﺪﺑﺪ‪ ...‬راه ﻫﺮ ﭘﯿﮏ و ﭘﯿﻐﺎم ﺧﺒﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎل و ﭘﺮ‪ ،‬ﺑﺎِل ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﻗﻔﺲ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و در ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ‪« ...‬‬
‫»ﮐﺮك ﺟﺎن! راﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮب ﺧﻮاﻧﺪي‪ ،‬ﻧﺎز آوازت‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ آواز ﺗﻠﺨﺖ را ‪«...‬‬
‫»ﺑﺪه ‪ ...‬ﺑﺪﺑﺪ ‪ ...‬دروﻏﯿﻦ ﺑﻮد ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻫﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫دروﻏﯿﻦ اﺳﺖ ﻫﺮ ﺳﻮﮔﻨﺪ و ﻫﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫و ﺣﺘﯽ دﻟﻨﺸﯿﻦ آواز ِ ﺟﻔِﺖ ﺗﺸﻨﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ‪«...‬‬
‫»ﻣﻦ اﯾﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺳﺮودت را‬
‫ﻫﻢ آواز ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎي آه ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭘﺮواز ﺧﻮاﻫﻢ داد‬
‫ﺑﻪ ﺷﻬﺮ آواز ﺧﻮاﻫﻢ داد‪« ...‬‬
‫»ﺑﺪه ‪ ...‬ﺑﺪﺑﺪ ‪ ...‬ﭼﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪي؟ ﭼﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﯽ؟‪«...‬‬
‫»ﮐﺮك ﺟﺎن! ﺧﻮب ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺮم ﻧﺮﻣﮏ اﺷﮑﯽ اﻓﺸﺎﻧﺪن‬
‫زدن ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ اي ‪ -‬دور از ﮔﺮاﻧﺎن ‪ -‬ﻫﺮ ﺷﺒﯽ ﮐﻨﺞ ﺷﺒﺴﺘﺎﻧﯽ «‬
‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻓﺮوردﯾﻦ ‪1335‬‬
‫ﭼﺎووﺷﯽ‬
‫ﺑﺴﺎن رﻫﻨﻮرداﻧﯽ ﮐﻪ در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻮﯾﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 106‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻮﻟﺒﺎر ِ زاد ِ ره ﺑﺮ دوش‬

‫ﻓﺸﺮده ﭼﻮﺑﺪﺳﺖ ﺧﯿﺰران در ﻣﺸﺖ‬
‫ﮔﻬﯽ ﭘُﺮ ﮔﻮي و ﮔﻪ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫در آن ﻣﻬﮕﻮن ﻓﻀﺎي ﺧﻠﻮت اﻓﺴﺎﻧﮕﯿﺸﺎن راه ﻣﯽ ﭘﻮﯾﻨﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ راه ﺧﻮد را ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ آﻏﺎز‬
‫ﺳﻪ ره ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ اﻧﺪر‬
‫ﺣﺪﯾﺜﯽ ﮐﻪ اش ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻧﯽ ﺑﺮ آن دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ :‬راه ﻧﻮش و راﺣﺖ و ﺷﺎدي‬
‫ﺑﻪ ﻧﻨﮓ آﻏﺸﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺷﻬﺮ و ﺑﺎغ و آﺑﺎدي‬
‫دو دﯾﮕﺮ‪ :‬راه ﻧﯿﻤﺶ ﻧﻨﮓ‪ ،‬ﻧﯿﻤﺶ ﻧﺎم‬
‫اﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﯽ ﻏﻮﻏﺎ‪ ،‬و ﮔﺮ دم در ﮐﺸﯽ آرام‬
‫ﺳﻪ دﯾﮕﺮ‪ :‬راه ﺑﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎم‬
‫ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺲ دﻟﻢ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫و ﻫﺮ ﺳﺎزي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﺪ آﻫﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﺎ ره ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮدارﯾﻢ‬
‫ﻗﺪم در راه ﺑﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ آﺳﻤﺎن ﻫﺮ ﮐﺠﺎ آﯾﺎ ﻫﻤﯿﻦ رﻧﮓ اﺳﺖ؟‬
‫ﺗﻮ داﻧﯽ ﮐﺎﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺳﻮي آﺳﻤﺎن ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﻮي ﺑﻬﺮام‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎوﯾﺪ ﺧﻮن آﺷﺎم‬
‫ﺳﻮي ﻧﺎﻫﯿﺪ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 107‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 108‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫ﺑﺪ ﺑﯿﻮه ﮔﺮگ ﻗﺤﺒﻪ ي ﺑﯽ ﻏﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻣﯽ زد ﺟﺎم ﺷﻮﻣﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎم ﺣﺎﻓﻆ و ﺧﯿﺎم‬
‫و ﻣﯽ رﻗﺼﯿﺪ دﺳﺖ اﻓﺸﺎن و ﭘﺎﮐﻮﺑﺎن ﺑﺴﺎن دﺧﺘﺮ ﮐﻮﻟﯽ‬
‫و اﮐﻨﻮن ﻣﯽ زﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﻏﺮ" ﻣﮏ ﻧﯿﺲ "ﯾﺎ" ﻧﯿﻤﺎ"‬

‫و ﻓﺮدا ﻧﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ زد ﺑﻪ ﺟﺎم ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎ‬

‫ﺳﻮي اﯾﻦ ﻫﺎ و آن ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﻬﻨﺪﺷﺖ ﺑﯽ ﺧﺪاوﻧﺪي ﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﻧﺒﻀﻢ‬
‫ﻫﺰاران اﺧﺘﺮش ﭘﮋﻣﺮده و ﭘﺮ ﭘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎك اﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﻬﻞ ﮐﺎﯾﻦ آﺳﻤﺎن ﭘﺎك‬
‫ﭼﺮا ﮔﺎه ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭼﻮن ﻣﺴﯿﺢ و دﯾﮕﺮان ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ زﺷﺘﺎﻧﯽ ﭼﻮ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪاﻧﻨﺪ و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﺂن ﺧﻮﺑﺎن‬
‫ﭘﺪرﺷﺎن ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫و ﯾﺎ ﺳﻮد و ﺛﻤﺮﺷﺎن ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺑﯿﺎ ره ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮدارﯾﻢ‬
‫ﻗﺪم در راه ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﺪارش‬
‫ﺑﺴﺎن ﺷﻌﻠﻪ آﺗﺶ‬
‫دواﻧﺪ در رﮔﻢ ﺧﻮن ﻧﺸﯿﻂ زﻧﺪه ﺑﯿﺪار‬
‫ﻧﻪ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ دارم‪ ،‬ﭘﯿﺮ و ﺳﺮد و ﺗﯿﺮه و ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ﭼﻮ ﮐﺮم ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺑﯽ دم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 109‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫ﮐﻪ از دﻫﻠﯿﺰ ﻧﻘﺐ آﺳﺎي زﻫﺮ اﻧﺪود رگ ﻫﺎﯾﻢ‬

‫ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺴﺘﺎن دﺳﺖ ﺑﺮ دﯾﻮار‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻗﻠﺐ ﻣﻦ‪ ،‬اﯾﻦ ﻏﺮﻓﻪ ﺑﺎ ﭘﺮده ﻫﺎي ﺗﺎر‬
‫و ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺻﺪاﯾﺶ ﻧﺎﻟﻪ اي ﺑﯽ ﻧﻮر‬
‫"ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻫﻼ! ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻫﺎي! ‪ ...‬ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺎم آورد؟‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي؟‬
‫ﻓﺸﺎر ﮔﺮم دﺳﺖ دوﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪي"؟‬
‫و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻮر آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺘﯽ از ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﺮده اي ﻫﻢ رد ﭘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ اﻻ ﭘﺖ ﭘﺖ رﻧﺠﻮر ﺷﻤﻌﯽ در ﺟﻮار ﻣﺮگ‬
‫ﻣﻠﻮل و ﺑﺎ ﺳﺤﺮ ﻧﺰدﯾﮏ و دﺳﺘﺶ ﮔﺮم ﮐﺎر ﻣﺮگ‬
‫وز آن ﺳﻮ ﻣﯽ رود ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻏﺮﻓﻪ اي دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ اﻣﯿﺪي ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺪ از ﻫﻮاي ﺗﺎزه آزاد‬
‫وﻟﯽ آﻧﺠﺎ ﺣﺪﯾﺚ ﺑﻨﮓ و اﻓﯿﻮن اﺳﺖ ‪ -‬از اﻋﻄﺎي دروﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺟﻬﺎن ﭘﯿﺮ اﺳﺖ و ﺑﯽ ﺑﻨﯿﺎد‪ ،‬ازﯾﻦ ﻓﺮﻫﺎدﮐﺶ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫وز آﻧﺠﺎ ﻣﯽ رود ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﺎ‬
‫ﭘﺲ از ﮔﺸﺘﯽ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺑﺎر‬
‫ﺑﺪان ﺳﺎن ﺑﺎز ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﺳﺮ اﻧﺪر ﻏﺮﻓﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 110‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫ﺑﺎ ﭘﺮده ﻫﺎي ﺗﺎر‬

‫"ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ"؟‬
‫و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻫﻤﺎن ﺷﻤﻊ و ﻫﻤﺎن ﻧﺠﻮاﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻤﺎن اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯽ ﻫﻤﭽﻮ آن ﭘﯿﺮ ﺑﻪ درد آﻟﻮده ﻣﻬﺠﻮر‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ"ﺑﻪ ﮐﺠﺎي اﯾﻦ ﺷﺐ ﺗﯿﺮه ﺑﯿﺎوﯾﺰم ﻗﺒﺎي ژﻧﺪه ﺧﻮد را"؟‬
‫ﺑﯿﺎ ره ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮدارﯾﻢ‬
‫ﻗﺪم در راه ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫ﮐﺠﺎ؟ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﯿﺪ‬
‫ﺑﺪآﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻏﺮوب ﻣﺎ‬
‫زﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺮده ﺷﺒﮕﯿﺮﺷﺎن ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﺑﺪان دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ راﯾﺘﯽ زرﺑﻔﺖ و ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬زود‬
‫وزﯾﻦ دﺳﺘﺶ ﻓﺘﺎده ﻣﺸﻌﻠﯽ ﺧﺎﻣﻮش و ﻧﺎﻟﺪ دﯾﺮ‬
‫ﮐﺠﺎ؟ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ‬
‫ﭼﻮﮔﻞ روﯾﯿﺪه ﺷﻬﺮي روﺷﻦ از درﯾﺎي ﺗﺮ داﻣﺎن‬
‫و در آن ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ داﯾﻢ روﯾﺪ و روﯾﺪ ﮔﻞ و ﺑﺮگ ﺑﻠﻮرﯾﻦ ﺑﺎل ﺷﻌﺮ از آن‬
‫و ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺪ از آن ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫"ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻫﻤﻮار ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد رﻧﺞ آﺑﯿﺎري ﮐﺮدن ﺑﺎﻏﯽ‬
‫ﮐﺰ آن ﮔﻞ ﮐﺎﻏﺬﯾﻦ روﯾﺪ"؟‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 111‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫ﺑﻪ آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ روزي دﺧﺘﺮي ﺑﻮده ﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ ﻣﺮﮔﺶ ﻧﯿﺰ ﭼﻮن ﻣﺮگ ﺗﺎراس ﺑﻮﻟﺒﺎ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮن ﻣﺮگ ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺮگ ﭘﺎك دﯾﮕﺮي ﺑﻮده ﺳﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ؟ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ از ﻧﻮازش ﻧﯿﺰ ﭼﻮن آزار ﺗﺮﺳﺎﻧﻢ‬
‫ز ﺳﯿﻠﯽ زن‪ ،‬ز ﺳﯿﻠﯽ ﺧﻮر‬
‫وزﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺮ دﯾﻮار ﺗﺮﺳﺎﻧﻢ‬
‫درﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ُﻋَﻤﺮ ﺑﺎ ﺳﻮط ِ ﺑﯽ رﺣﻢ ﺧﺸﺎَﯾﺮﺷﺎ‬
‫زﻧﺪ دﯾﻮاﻧﻪ وار‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺮ درﯾﺎ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮده ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ رگ ﻫﺎي ﻓﺴﺮده ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ زﻧﺪه ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮده ﻣﻦ‬
‫ﺑﯿﺎ ﺗﺎ راه ﺑﺴﭙﺎرﯾﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﺒﺰه زاراﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﮐﺲ ﮐﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺪروده‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در آن ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﮑﺮ و دوﺷﯿﺰه ﺳﺖ‬
‫و ﻧﻘﺶ رﻧﮓ و روﯾﺶ ﻫﻢ ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن از ازل ﺑﻮده‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮﻧﯿﻦ ﭘﺎك و ﭘﺎﮐﯿﺰه ﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي آﻓﺘﺎب ﺷﺎد ﺻﺤﺮاﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮕﺬارد ﺗﻬﯽ از ﺧﻮن ﮔﺮم ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫و ﻣﺎ ﺑﺮ ﺑﯿﮑﺮان ﺳﺒﺰ و ﻣﺨﻤﻞ ﮔﻮﻧﻪ درﯾﺎ‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪازﯾﻢ زورق ﻫﺎي ﺧﻮد را ﭼﻮن ﮐﻞ ﺑﺎدام‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 112‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﺎووﺷﯽ‬

‫و ﻣﺮﻏﺎن ﺳﭙﯿﺪ ﺑﺎدﺑﺎن ﻫﺎ را ﻣﯽ آﻣﻮزﯾﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎد ﺷﺮﻃﻪ را آﻏﻮش ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ‬
‫و ﻣ ﯽ را ﻧ ﯿ ﻢ ﮔ ﺎ ﻫ ﯽ ﺗ ﻨ ﺪ ‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 113‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﺎن‬

‫ﮔﺎه آرام‬
‫ﺑﯿﺎ اي ﺧﺴﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ دوﺳﺖ! اي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ دﻟﮑﻨﺪه و ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺲ دﻟﻢ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﺎ ره ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮدارﯾﻢ‬
‫ﻗﺪم در راه ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎم ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫ﻫﺴﺘﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ از ﭘﺎك و ﻧﺎﭘﺎك اﺳﺖ‬
‫وز ﮐﻢ وﺑﯿﺶ زﻻل آب و آﯾﯿﻨﻪ‬
‫وز ﺳﺒﻮي ﮔﺮم و ﭘﺮ ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻧﺎﭘﺎك ﯾﺎ ﻫﺮ ﭘﺎك‬
‫دارد اﻧﺪر ﭘﺴﺘﻮي ﺳﯿﻨﻪ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ اي دارد ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺪ ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن از وي‬
‫ﮔﻮﯾﺪ اﯾﻦ ﻧﺎﭘﺎك و آن ﭘﺎك اﺳﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺴﺎن ﺷﺒﻨﻢ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫وان ﺑﺴﺎن ﻟﯿﺴﮑﯽ ﻟﻮﻟﻨﺪه در ﺧﺎك اﺳﺖ‬
‫ﻧﯿﺰ ﻣﻦ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ اي دارم‬
‫ﺑﺎ ﺳﺒﻮي ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﮐﺰ آن ﻣﯽ ﺗﺮاود زﻫﺮ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ از دردﻧﺎك اﻓﺴﺎﻧﻪ اي دارم‬
‫ﻣﺎ اﮔﺮ ﭼﻮن ﺷﺒﻨﻢ از ﭘﺎﮐﺎن‬
‫ﯾﺎ اﮔﺮ ﭼﻮن ﻟﯿﺴﮑﺎن ﻧﺎﭘﺎك‬
‫ﮔﺮ ﻧﮕﯿﻦ ﺗﺎج ﺧﻮرﺷﯿﺪﯾﻢ‬
‫ورﻧﮕﻮن ژرﻓﻨﺎي ﺧﺎك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 114‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫﺴﺘﺎن‬

‫ﻫﺮﭼﻪ اﯾﻦ‪ ،‬آﻟﻮده اﯾﻢ‪ ،‬آﻟﻮده اﯾﻢ‪ ،‬اي ﻣﺮد‬

‫آه‪ ،‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ؟‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺴﺖ آﻟﻮده اﯾﻢ‪ ،‬آري‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻫﺴﺘﺎن ﻫﺴﺖ و ﺑﻮدﮔﺎن ﺑﻮده اﯾﻢ‪ ،‬اي ﻣﺮد‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮ آن ﻫﺴﺘﺎن اﯾﻨﮏ ﺟﺎوداﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﻓﺴﺮي زروش ﻫﻼل آﺳﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻫﺎﻣﺎن‬
‫ز اﻓﺘﺨﺎر ﻣﺮگ ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬در ﻃﺮﯾﻖ ﭘﻮك‬
‫در ﺟﻮار رﺣﻤﺖ ﻧﺎراﺳﺘﯿﻦ آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﻏﻨﻮده اﯾﻢ‪ ،‬اي ﻣﺮد‬
‫ﮐﻪ دﮔﺮ ﯾﺎدي از آﻧﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ور ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺰ در ﻓﺮﯾﺐ ﺷﻮم دﯾﮕﺮ ﭘﺎﮐﺠﺎﻧﺎن ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ از ﭘﺎك و ﻧﺎﭘﺎك اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺴﺖ آﻟﻮده اﯾﻢ‪ ،‬اي ﭘﺎك! و اي ﻧﺎﭘﺎك‬
‫ﭘﺴﺖ و ﻧﺎﭘﺎﮐﯿﻢ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﺎن‬
‫ﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﯽ ﻏﻢ ﭘﺎك ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ؟‬
‫آن ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﮐﻪ زد در ﺧﻮﻧﺸﺎن ﭘﺮﭘﺮ‬
‫ﺳﺮﺑﯽ ﺳﺮد ﺳﭙﯿﺪه دم‬
‫ﺑﯽ ﺟﺪال و ﺟﻨﮓ‬
‫اي ﺑﻪ ﺧﻮن ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ آﻏﺸﺖ ﮔﺎن ﮐﻮﭼﯿﺪه زﯾﻦ ﺗﻨﮓ آﺷﯿﺎن ﻧﻨﮓ‬
‫اي ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ ﭘﺮ ﻣﯽ زد آﻧﺠﺎ ﻣﺮغ دردم‪ ،‬اي ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ار ﻣﺴﺘﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﻫﻮﺷﯿﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 115‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎغ ﻣﻦ‬

‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ داﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﺴﺖ آﻟﻮده ﻣﺮدم‪ ،‬اي ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ‬

‫در ﺳﮑﻮت ﺑﺮج ﺑﯽ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪه ﺗﺎن ﻫﻤﻮار‬
‫ﻧﯿﺰ در ﺑﺮج ﺳﮑﻮت و ﻋﺼﻤﺖ ﻏﻤﮕﯿﻨﺘﺎن ﺟﺎوﯾﺪ‬
‫ﻫﺎي ﭘﺎﮐﺎن! ﻫﺎي ﭘﺎﮐﺎن! ﮔﻮي‬
‫ﻣﯽ ﺧﺮوﺷﻢ زار‬
‫ﺑﺎغ ﻣﻦ‬
‫آﺳﻤﺎﻧﺶ را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 116‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎغ ﻣﻦ‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻨﮓ در آﻏﻮش‬

‫اﺑﺮ‪ ،‬ﺑﺎ آن ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ ﺳﺮد ﻧﻤﻨﺎﮐﺶ‬
‫ﺑﺎغ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ‬
‫روز و ﺷﺐ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺳﮑﻮت ﭘﺎك ﻏﻤﻨﺎﮐﺶ‬
‫ﺳﺎز او ﺑﺎران‪ ،‬ﺳﺮودش ﺑﺎد‬
‫ﺟﺎﻣﻪ اش ﺷﻮﻻي ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﺳﺖ‬
‫ور ﺟﺰ اﯾﻨﺶ ﺟﺎﻣﻪ اي ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﺲ ﺷﻌﻠﻪ زر ﺗﺎر ِ ﭘﻮدش ﺑﺎد‬
‫ﮔﻮ ﺑﺮوﯾﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﺮوﯾﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ در ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‪،‬‬
‫ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﺎﻏﺒﺎن و رﻫﮕﺬاري ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﺎغ ﻧﻮﻣﯿﺪان‪،‬‬
‫ﭼﺸﻢ در راه ﺑﻬﺎري ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ز ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺮﺗﻮ ِ ﮔﺮﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﺎﺑﺪ‬
‫ور ﺑﻪ روﯾﺶ ﺑﺮگ ِ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻧﻤﯽ روﯾﺪ‬
‫ﺑﺎغ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ زﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫داﺳﺘﺎن از ﻣﯿﻮه ﻫﺎي ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮدوﻧﺴﺎي اﯾﻨﮏ ﺧﻔﺘﻪ در ﺗﺎﺑﻮت ِ‬
‫ﭘﺴﺖ ِ ﺧﺎك ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫ﺑﺎغ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﯽ‬
‫ﺧﻨﺪه اش ﺧﻮﻧﯽ ﺳﺖ اﺷﮏ آﻣﯿﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 117‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺟﺎودان ﺑﺮ اﺳﺐ ِ ﯾﺎل اﻓﺸﺎن ِ زردش ﻣﯽ ﭼﻤﺪ در آن‬

‫ﭘﺎدﺷﺎه ﻓﺼﻞ ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﺰ‬
‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬
‫‪1‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ روز آﻣﺪه‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺷﺐ‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ‪ ،‬ﮔﻨﺞ ﮐﻬﻨﺴﺎل آزﻣﻮن‬
‫ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻮاره اي و ﺗﻔﻨﮕﯽ و دﺷﻨﻪ اي‬
‫ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ رو‪ ،‬ز ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬارد ﻗﺪم ﺑﺮون‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻫﻨﻮز در ﭘﺸﻪ ﺑﻨﺪ ﺳﺤﺮﮔﻬﺎن‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺴﯽ رازﻫﺎ در او‬
‫اﻣﺎ ﺳﺤﺮ ﺳﺘﺎي و ﺳﺤﺮﺧﯿﺰ ﻣﺮﻏﮑﺎن‬
‫اﻓﮑﻨﺪه اﻧﺪ و ﻟﻮﻟﻪ ز آوزﻫﺎ در او‬
‫ﺗﺎ وﺣﺶ و ﻃﯿﺮ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺳﺒﺰﭘﻮش‬
‫دﯾﮕﺮ ز ﻧﻮﺷﺨﻮاب ﺳﺤﺮ ﭼﺸﻢ وا ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ روزﻫﺎي دﮔﺮ‪ ،‬ﺷﻬﺮ ﺧﻮﯾﺶ را‬
‫ﮔﺮم از ﻧﺸﺎط و زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺎﺟﺮا ﮐﻨﻨﺪ‬
‫‪2‬‬
‫ﭘﺮ ﺟﺴﺖ و ﺧﯿﺰ و ﻏﺮش و ﺧﻤﯿﺎزه ﮔﺸﺖ ﺑﺎز‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﺧﻮاب ﮔﻮﯾﯽ از ﺳﺮ ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ ﮔﺮاﻧﺒﺎر از ﺗﻔﻨﮓ‬
‫اﯾﻨﮏ ﺑﻪ آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮕﻞ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 118‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ آﺑﺸﺎر ﭼﻮ آﯾﯿﻨﻪ اي ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎز روز و ﺷﺐ ﺟﻨﮕﻞ اﺳﺖ و ﮐﻮه‬
‫ﮐﻮﻫﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻧﻬﺎده ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺳﺮد اﺑﺮ‬
‫اﺑﺮي ﮐﻪ داده ﭘﯿﮑﺮه ﮐﻮه را ﺷﮑﻮه‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬وه‪ ،‬دﺳﺖ ﻣﻦ ﻓﺴﺮد‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺮد اﺳﺖ دﺳﺖ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ات ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬اﮔﺮ زﻣﻬﺮﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﻦ ﮔﺮﭼﻪ ﭘﯿﺮ و ﭘﻮده و ﮐﻢ ﻃﺎﻗﺘﻢ‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 119‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫وﻟﯽ‬
‫اﯾﻦ زﻫﺮ ﺳﺮد ﺳﻮز ﺗﻮ را ﻫﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ام! اي آﺑﺸﺎر ﺳﺮد‬
‫اﻣﺮوز ﺑﺎز ﺷﻮر ﺷﮑﺎري ﺳﺖ در ﺳﺮم‬
‫ﺑﯿﻤﺎر ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ‬
‫از ﭘﺎ ﻓﺘﺎده ﺣﺎﻣﯽ ﮔﺮد دﻻورم‬
‫اﮐﻨﻮن ﺷﮑﺎر ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﻮزﻧﯽ ﺳﺖ ﺧﺮدﺳﺎل‬
‫در زﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﻧﺎروﻧﯽ آرﻣﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺷﺎﺧﮑﯽ ز ﺑﺮگ ﺗﻬﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﺑﻪ ﮐﺒﺮ‬
‫ﺷﺎخ ﺟﻮان او ﺳﺮ و ﮔﺮدن ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎه و ﺧﻮش ﻧﮕﻬﺶ‪ ،‬ﻫﻮﺷﯿﺎر و ﺷﺎد‬
‫ﺗﺎ دور دﺳﺖ ﺧﻠﻮت ﮐﺸﯿﺪه راه‬
‫ﮔﺎه اﺣﺘﯿﺎط را ﻧﮕﺮد ﮔﺮد ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑﺎز اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮ دﻟﺨﻮاه ﺧﻮد ﻧﮕﺎه‬
‫ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﻣﯽ ﭼﻤﺪ ﺧﻮش و ﺑﺎ ﻫﻤﮕﺎن ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﭼﺮد و ﺳﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﻇﻬﺮ‪ ،‬ﺗﺸﻨﻪ ﺗﺮ از ﻻﺷﻪ ﮐﻮﯾﺮ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮش ﺑﻪ ﺳﻮي دره اي ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﻮ ازﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎي ﮐﻮه‬
‫ﮔﺴﺘﺮده ﺗﻦ ﮔﺸﺎده ﺗﺮك ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺳﺒﺰ‬
‫وﯾﻦ اﻃﻠﺲ ﺳﭙﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺟﻠﻮه ﮐﺮده ﺑﯿﺶ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 120‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺑﯿﺪار و ﺧﻮاب ﻣﺨﻤﻞ ﭘﺮ ﻣﻮج و ﭼﯿﻦ ﺳﺒﺰ‬

‫آﯾﺪ ﺷﮑﺎر ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﮕﺮش ﮔﺮم و ﭘﺮ ﻋﻄﺶ‬
‫ﻣﻦ در ﮐﻤﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﭘﺸﺖ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ آب ﺧﻮرد و ﺳﺮ از ﺟﻮي ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‬
‫در ﮔﻮش او ﺻﻔﯿﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﭘﯿﮏ ﻣﻦ ﮐﻪ‪ :‬ﻣﺮگ‬
‫آن دﯾﮕﺮان ﮔﺮﯾﺰان‪ ،‬ﻟﺮزان‪ ،‬دوان ﭼﻮ ﺑﺎد‬
‫اﻣﺎ درﯾﻎ! او ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﺎك‬
‫ﺑﺮ دره ﻋﻤﯿﻖ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺴﺘﻮي ﺟﻨﮕﻞ اﺳﺖ‬
‫ﻟﺨﺘﯽ ﺳﮑﻮت ﭼﯿﺮه ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺮد و ﺗﺮﺳﻨﺎك‬
‫ز آن ﭘﺲ دوﺑﺎره ﺷﻮر و ﺷﺮ آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﻧﻪ ﺑﻮده ﮔﺮگ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮده ﺳﺖ ﻣﯿﺶ را‬
‫وﯾﻦ ﻣﺎم ﺳﺒﺰ ﻣﻮي‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮﺷﮑﺎر ﭘﯿﺮ‬
‫از ﯾﺎد ﻣﯽ ﺑﺮد ﻏﻢ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮﯾﺶ را‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ روز رﻓﺘﻪ وﻟﯽ ﺷﺐ ﻧﯿﺎﻣﺪه‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ و ﺧﻤﯿﺪه و ﺧﺮد و ﻧﻔﺲ زﻧﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻻﺷﻪ ﮔﻮزن ﺟﻮاﻧﻢ‪ ،‬رﺳﻢ ز راه‬
‫واﻧﺪازﻣﺶ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ‪ ،‬آﻟﻮده ﻫﻤﭽﻨﺎن‬
‫در ﻣﺮﻣﺮ زﻻل و روان ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﺮد ﺧﺮد‬
‫از ﺧﻮن و ﻫﺮ ﭘﻠﯿﺪي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 121‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺑﯿﺮون و اﻧﺪرون‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻤﺶ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺗﻮ دﯾﺪي ﻫﺰار ﺑﺎر‬
‫وز دﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﺸﯿﺪي و ﺷﺴﺘﯽ ﻫﺰار ﺧﻮن‬
‫ﺧﻮن ﮐﺒﻮد ﺗﯿﺮه‪ ،‬از آن ﮔﺮگ ﺳﺎﻟﺨﻮرد‬
‫ﺧﻮن ﺑﻨﻔﺶ روﺷﻦ از آن ﯾﻮز ﺧﺮدﺳﺎل‬
‫ﺧﻮن ﺳﯿﺎه‪ ،‬از آن ﮐﺮ و ﺑﯿﻤﺎر ﮔﻮر ﮔﺮ‬
‫ﺧﻮن زﻻل و روﺷﻦ‪ ،‬از آن ﻧﺮم ﺗﻦ ﻏﺰال‬
‫ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ام‪ ،‬اي آﺑﺸﺎر ﺳﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎز ﮔﺮدم از ﺳﻔﺮ اﻣﺮوز ﺳﻮي ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺑﮕﻮ ﺑﻪ دﮔﺮ ﺳﻮي ﻧﻨﮕﺮد‬
‫س از ﺑﺴﺘﺮ و ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻮ‪ ،‬از ﭘﺸﺖ و روي ﺗﻮ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﮔﺮم ﺗﺮ ﺷﻮد اﯾﻦ ﺳﺮد ﭘﯿﮑﺮت‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬آﺑﺸﺎر! ﻣﻦ دﮔﺮ از ﭘﺎ ﻓﺘﺎده ام‬
‫ﺟﻨﮕﻞ در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﻣﻬﺮي ﺧﺰان‬
‫ﻣﻦ در ﮐﻨﺎره دره ﻣﺮگ اﯾﺴﺘﺎده ام‬
‫از آﺧﺮﯾﻦ ﺷﮑﺎر ﻣﻦ‪ ،‬اي ﻣﺨﻤﻞ ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﺧﺮﮔﻮش ﻣﺎده اي ﮐﻪ دﻟﺶ ﺳﻔﺖ و زرد ﺑﻮد‬
‫ﯾﮏ ﻣﺎه و ﻧﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﺬرد‪ ،‬آوري ﺑﻪ ﯾﺎد؟‬
‫آن روز ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ آب ﺗﻮ ﺳﺮد ﺑﻮد‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﺪارد رﺧﺼﺖ ﺻﯿﺪ و ﺳﻔﺮ ﻣﺮا‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﯿﻞ ﭘﯿﮑﺮ ﻓﺤﻞ دﻻورم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 122‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫آن روز وه ﭼﻪ ﺑﺪ ﺷﺪ او ﻫﻢ ز ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬

‫ﺑﺮ ﮔﺮده اش ﺳﻮار‪ ،‬ﻣﻦ و ﺻﯿﺪ ﻻﻏﺮم‬
‫ﻣﯽ ﺷﺴﺖ دﺳﺖ و روي در آن آب ﺷﯿﺮ ﮔﺮم‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ‪ ،‬ﻏﺮﻗﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﯾﺶ‬
‫و آب از ﮐﻨﺎر ﺳﺒﻠﺘﺶ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻧﯿﻤﻪ ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﺶ‪ ،‬و ﻧﯿﺰ از ﺧﻼل رﯾﺶ‬
‫ﺗﺮ ﮐﺮد ﮔﻮش ﻫﺎ و ﻗﻔﺎ را‪ ،‬ﺑﺴﺎن ﻣﺴﺢ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﭗ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻮد ز ﮔﯿﻠﺶ ﻧﻪ ﮐﻢ ز ﭼﯿﻦ‬
‫و آراﺳﺘﻪ ﺑﻪ زﯾﻮر اﻧﮕﺸﺘﺮي ﮐﻠﯿﮏ‬
‫از ﺳﯿﻢ ﺳﺎده ﺣﻠﻘﻪ‪ ،‬ز ﻓﯿﺮوزه اش ﻧﮕﯿﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺴﺖ دﺳﺖ و روي و ﺑﻪ روﯾﺶ ﻫﺰار در‬
‫از ﺑﺎغ ﻫﺎي ﺧﺎﻃﺮه و ﯾﺎد‪ ،‬ﺑﺎز ﺑﻮد‬
‫ﻫﻤﺎﺳﻪ ي ﻗﺪﯾﻤﯽ او‪ ،‬آﺑﺸﺎر ﻧﯿﺰ‬
‫ﭼﻮن راﯾﺘﯽ ﺑﻠﻮرﯾﻦ در اﻫﺘﺰاز ﺑﻮد‬
‫‪3‬‬
‫ز آن ﻧﺮم ﻧﺮم ﻧﻢ ﻧﻤﮓ اﺑﺮ ﻧﯿﻤﺸﺐ‬
‫ﺗﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد ﺟﻨﮕﻞ و ﭘﺮ ﭼﺸﻤﮏ ﺑﻠﻮر‬
‫وز ﻟﺬت ﻧﻮازش زرﯾﻦ آﻓﺘﺎب‬
‫ﺳﺮﺷﺎر ﺑﻮد و روﺷﻦ و ﭘﺸﯿﺪه از ﺳﺮور‬
‫ﭼﻮن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 123‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﭘﺮ ﺷﮑﻮه ﺧﺮﻣﻨﯽ از ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ‬

‫ﮐﻪ اش در ﮐﻨﺎر ﮔﻮﺷﻪ رﮔﯽ ﭼﻨﺪ زرد ﺑﻮد‬
‫در ﺟﻠﻮه ﺑﻬﺎري اﯾﻦ ﭘﺮده ﺑﺰرگ‬
‫ﮔﻪ ﻃﺮح ﺳﺎده اي ز ﺧﺰان ﭼﻬﺮه ﻣﯽ ﻧﻤﻮد‬
‫در ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺳﺎﯾﻪ اش‬
‫ﺻﯿﺎد‪ ،‬ﻏﺮق ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ‪ ،‬راه ﻣﯽ ﺳﭙﺮد‬
‫ﻫﺮ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب ﮐﻮﭼﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ آﺷﻨﺎ‬
‫او را ز روي ﺧﺎﻃﺮه اي ﮔﺮد ﻣﯽ ﺳﺘﺮد‬
‫اﯾﻦ ﺳﮑﻨﺞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﻮز از ﺑﻠﻨﺪ ﺟﺎي‬
‫ﮔﺮدن رﻓﯿﻖ رﻫﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﯾﺮش ﺧﻄﺎ ﻧﮑﺮد و ﺳﺮ ﯾﻮز را ﺷﮑﺎﻓﺖ‬
‫اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮد؟ ﻣﺮدك ﺑﯿﭽﺎره ﻣﺮده ﺑﻮد‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ آن ﺟﻮاﻧﮏ ﻫﯿﺰم ﺷﮑﻦ رﺳﯿﺪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﻼم ﺟﻮاﻧﮏ ﺑﻪ ﺳﻮي وي‬
‫آن ﺗﮑﻪ ﻫﯿﺰﻣﯽ ﮐﻪ ز ﭼﻨﮓ ﺗﺒﺮ ﮔﺮﯾﺨﺖ‬
‫آﻣﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻮن ز ﻓﺮق ﻓﺸﺎﻧﺪ ﺑﻪ روي وي‬
‫اﯾﻨﺠﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ آن ﻟﮑﻪ ﻫﺎي ﺧﻮن‬
‫دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻫﯽ در ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه زﻣﺮﮔﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺑﺮف‬
‫و آﺛﺎر ﭼﻨﺪ ﭘﺎ ﮐﻪ از آن دور ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻣﮕﺮ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ او در ﮐﻤﯿﻦ ﺻﯿﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 124‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط و ﺧﻢ ﺧﻢ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﯽ دوﯾﺪ؟‬

‫آﮔﻪ در آﺑﮑﻨﺪ در اﻓﺘﺎد و ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﯿﺪ اﯾﻦ ﺷﻨﯿﺪ و ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺮﻏﯽ ﺷﺪ و ﭘﺮﯾﺪ‬
‫‪4‬‬
‫ﻇﻬﺮ اﺳﺖ و دره ﭘﺮ ﻧﻔﺲ ﮔﺮم آﻓﺘﺎب‬
‫ﻣﺴﺖ ﻧﺸﺎط و روﺷﻦ‪ ،‬ﺷﺎد و ﮔﺸﺎده روي‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﮑﻮﭼﻪ ي زﯾﺒﺎﯾﯽ از ﺑﻬﺎر‬
‫در ﺷﻬﺮي از ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺶ و رﻧﮓ و ﺑﻮي‬
‫اﻧﺒﻮه رﻫﮕﺬار در اﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺰرگ‬
‫در ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﺧﻮد‪ ،‬اﺳﺘﺎده ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﻧﺎﻗﻮس ﻋﯿﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻨﻮن ﻧﻮاﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫وﯾﻦ ﺧﯿﻞ رﻫﮕﺬر ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه ﮔﻮش ﻫﺎ‬
‫آﺑﺸﺨﻮر ﭘﻠﻨﮓ و ﻏﺰال و ﮔﻮزن و ﮔﻮر‬
‫در ﻗﻌﺮ دره ﺗﻦ ﯾﻠﻪ ﮐﺮده ﺳﺖ ﺟﻮﯾﺒﺎر‬
‫ﺑﺮ ﺳﺒﺰه ﻫﺎي ﺳﺎﺣﻠﺶ‪ ،‬ﮐﻨﻮن ﮔﻮزن ﻫﺎ‬
‫آﺳﻮده اﻧﺪ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از راز روزﮔﺎر‬
‫ﺳﯿﺮاب و ﺳﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﻤﻦ وﺣﺸﯽ ﻟﻄﯿﻒ‬
‫در ﺧﻠﻌﺖ ﺑﻬﺸﺘﯽ زرﺑﻔﺖ آﻓﺘﺎب‬
‫آﺳﻮده اﻧﺪ ﺧﺮم و ﺧﻮش‪ ،‬ﻟﯿﮏ ﮔﺎﻫﮕﺎه‬
‫دﺳﺖ ﻃﻠﺐ ﮐﺸﺎﻧﺪﺷﺎن ﭘﺎي‪ ،‬ﺳﻮي آب‬
‫آن ﺳﻮي ﺟﻮﯾﺒﺎر‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﭘﺸﺖ ﺷﺎخ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 125‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 126‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫و ﺑﺮگ‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ ﮐﺮده ﮐﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻔﻨﮓ‪ ،‬ﻗﺎﺻﺪ ﻣﺮﮔﯽ ﺷﺘﺎﺑﻨﺎك‬
‫ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه ﻣﻨﺘﻈﺮ‪ ،‬ﭘﺲ ﭘﺸﺖ درﻧﮓ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬اﯾﻦ اﺳﺖ ﺣﺎﺻﻠﺶ؟‬
‫ﺗﺮﮐﺶ ﺗﻬﯽ ﺗﻔﻨﮓ ﺗﻬﯽ‪ ،‬ﻣﺮگ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﺮد‬
‫ﻫﻮم ﮔﺮ ﺧﺪا ﻧﮑﺮده ﺧﻄﺎ ﮐﺮده ﯾﺎ ﻧﺠﺴﺖ‬
‫اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﻓﺸﻨﮓ ﺗﻮ ‪...‬؟ ﺻﯿﺎد ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﻧﻪ دﺳﺖ ﻟﺮزدم‪ ،‬ﻧﻪ دل‪ ،‬آﺧﺮ دﮔﺮ ﭼﺮا‬
‫ﺗﯿﺮم ﺧﻄﺎ ﮐﻨﺪ؟ ﮐﻪ ﺧﻄﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎر ﺗﯿﺮ‬
‫ﺗﺮﮐﺶ ﺗﻬﯽ‪ ،‬ﺗﻔﻨﮓ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﯿﺮ‪ ،‬ﭘﺲ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ؟ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﻣﺮد ﭘﯿﺮ‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﻫﺎن! آﻣﺪ آن ﺣﺮﯾﻒ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮب‬
‫زد ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺮق و ﺷﺮق! ﺧﺮوﺷﯿﺪ ﺗﯿﺮ و ﺟﺴﺖ‬
‫ﻧﺸﻨﯿﺪه و ﺷﻨﯿﺪه ﮔﻮزن اﯾﻦ ﺻﺪا‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﯿﺮ‬
‫از ﺷﺎﻧﻪ اش ﻓﺮو ﺷﺪ و در ﭘﻬﻠﻮﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫آن دﯾﮕﺮان ﮔﺮﯾﺰان‪ ،‬ﻟﺮزان‪ ،‬دوان ﭼﻮ ﺑﺎد‬
‫در ﯾﮏ ﺷﺘﺎﺑﻨﺎك رﻫﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﯿﺶ‬
‫ﻟﺨﺘﯽ ﺳﮑﻮت ﻫﻤﻨﻔﺲ دره ﮔﺸﺖ و ﺑﺎز‬
‫ﻫﺮ ﻏﻮك و ﻣﺮغ و زﻧﺠﺮه ﺑﺮداﺷﺖ ﺳﺎز ﺧﻮﯾﺶ‬
‫و آن ﺻﯿﺪ ﺗﯿﺮ ﺧﻮرده ﻟﻨﮕﺎن و ﺧﻮن ﭼﮑﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 127‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﮔﻢ ﺷﺪ درون ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺰرگ‬

‫واﻧﺪر ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﯽ آن ﻧﺸﺎن ﺧﻮن‬
‫آن ﭘﯿﺮ ﺗﯿﺮ زن‪ ،‬ﭼﻮ ﯾﮑﯽ ﺗﯿﺮ ﺧﻮرده ﮔﺮگ‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﺗﯿﺮم ﺧﻄﺎ ﻧﮑﺮد‪ ،‬وﻟﯽ ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﺸﺪ‬
‫ﻏﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺑﺮود ﻣﯽ رﺳﻢ ﺑﻪ آن‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﻣﯽ دوﯾﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺻﯿﺪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ ﺧﺴﺘﻪ و ﺧﺮد و ﻧﻔﺲ زﻧﺎن‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬داﻧﻢ اﮔﺮ ﭼﻪ آﺧﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ز ﭘﺎ ﻓﺘﺎد‬
‫اﻣﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻓﺮ ﺟﻮاﻧﯿﻢ ﮐﻮ؟ درﯾﻎ‬
‫آن ﻧﯿﺮوﯾﻢ ﮐﺠﺎ ﺷﺪ و ﭼﺎﻻﮐﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﻠﺪ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﯾﮏ دو ﺟﺴﺖ رﺳﺎﻧﻢ ﺑﻪ او‪ ،‬درﯾﻎ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺻﯿﺪ و ﺑﺮ ﭘﯽ ﺧﻮن ﻫﺎي ﺗﺎزه اش‬
‫ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﯽ دوﯾﺪ و دﻟﺶ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﺗﭙﯿﺪ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻮاره اي و ﺗﻔﻨﮕﯽ و دﺷﻨﻪ اي‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻬﺪ اﯾﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮي ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﻫﺎن‪ ،‬ﺑﺪ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺷﮑﻔﺖ ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺮده ﺧﻨﺪه اي‬
‫ﻟﺐ ﻫﺎي ﭘﯿﺮ و ﺧﻮن ﺳﺮور آﻣﺪش ﺑﻪ رو‬
‫ﭘﺎﯾﺶ وﻟﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 128‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺳﻨﮕﯽ و اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺮﭼﯿﺪ ﺧﻨﺪه را ز ﻟﺒﺶ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي او‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﻫﺎن‪ ،‬ﺑﺪ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻪ راه ﻣﻦ آﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ راه ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ره درﺳﺖ ﻣﯽ ﺑﺮدش ﺳﻮي آﺑﺸﺎر‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎن راه ﺑﯿﻔﺘﺪ ز ﭘﺎ وﻟﯽ‬
‫اي ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﭘﻬﻠﻮي آﺑﺸﺎر‬
‫ﺑﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮد او ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﯿﺮه ﺑﺨﺖ ﺑﺮد ﺑﺎر ﺧﻮﯾﺶ را‬
‫اي ﮐﺎش ﻫﺮ ﭼﻪ دﯾﺮ ﺗﺮك اوﻓﺘﺪ ز ﭘﺎ‬
‫ﮐﺂﺳﺎن ﮐﻨﺪ ﺗﻼش ﻣﻦ و ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ را‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ ﺑﺪوم ﮐﻮﻟﺒﺎر ﺧﻮﯾﺶ‬
‫اﻓﮑﻨﺪ و ﮐﺮد ﻧﯿﺰ ﺗﻔﻨﮓ ﺗﻬﯽ رﻫﺎ‬
‫ﺻﯿﺎد‪ :‬ﮔﻮ ﺗﺮﮐﺸﻢ ﺗﻬﯽ ﺑﺎش‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﻨﺠﺮم ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫ﯾﺎد از ﺟﻮاﻧﯽ ‪ ...‬آه ‪ ...‬ﻣﺪد ﺑﺎش‪ ،‬اي ﺧﺪا‬
‫‪5‬‬
‫دﺷﻮار و دور و ﭘﺮ ﺧﻢ و ﭼﻢ‪ ،‬ﻧﯿﻤﺮوز راه‬
‫ﻃﻮﻣﺎر واﺷﺪه در ﭘﯿﺶ ﭘﺎي او‬
‫ﻃﻮﻣﺎر ﮐﻬﻨﻪ اي ﮐﻪ ﺧﻂ ﺳﺮخ ﺗﺎزه اي‬
‫ﯾﮏ ﻗﺼﻪ را ﻧﮕﺸﺎﺗﻪ ﺑﺮ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي او‬
‫ﻃﻮﻣﺎر ﮐﻬﻨﻪ اي ﮐﻪ ازﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺴﯿﺎر و ﺑﯿﺸﻤﺎر ﺑﺮ او ﺑﺮﻧﻮﺷﺘﻪ اﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 129‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺑﺲ ﺻﯿﺪ زﺧﻢ ﺧﻮرده و ﺻﯿﺎد ﮐﺎﻣﮕﺎر‬

‫ﯾﺎ آن ﺑﺴﺎن اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ او ﺑﺮﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎن ﭘﺎي ﺗﺎزه ﮐﻪ او ﻣﺤﻮ ﮐﺮده اﺳﺖ‬
‫ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ و ﻋﻤﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﺷﺎك و ﺑﺮگ و ﺧﺎك‬
‫ﭘﺲ ﻋﺎﺑﺮ ﺧﻤﻮش ﮐﻪ دﯾﺪه ﺳﺖ و ﺑﯽ ﺷﺘﺎب‬
‫ﺑﺲ رﻫﻨﻮرد ﺟﻠﺪ‪ ،‬ﺷﺘﺎﺑﺎن و ﺑﯿﻤﻨﺎك‬
‫اﯾﻨﮏ ﭼﻪ اﻋﺘﻨﺎش ﺑﺪﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﮐﻮﻓﺘﻪ؟‬
‫و آن زﺧﻢ ﺧﻮرده ﺻﯿﺪ‪ ،‬ﮔﺮﯾﺰان و ﺧﻮن ﭼﮑﺎن؟‬
‫راه اﺳﺖ او‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ و دﮔﺮ ﻫﯿﭻ راه‪ ،‬راه‬
‫ﻧﻪ ﺳﻨﮕﺪل ﻧﻪ ﺷﺎد‪ ،‬ﻧﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن‬
‫‪6‬‬
‫ز آﻣﺪ ﺷﺪ ﻣﺪاوم وﺟﺎوﯾﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﻣﺪاد ﻇﻬﺮ ﺷﺪ و ﻇﻬﺮ ﻋﺼﺮ ﺗﻨﮓ‬
‫ﺧﻤﯿﺎزه اي ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎ ﺟﺴﺖ و دم ﻧﮑﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻮﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎز اﯾﻦ ﭘﻠﻨﮓ؟‬
‫آري‪ ،‬ﮔﺮﺳﻨﻪ اﺳﺖ و ﺷﻨﯿﺪه ﺳﺖ ﺑﻮي ﺧﻮن‬
‫اﯾﻦ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ زﯾﺒﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﭼﺎﺑﮏ دﻟﯿﺮ‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺗﺮي ﭼﻮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ز ﮐﺒﺮ دﯾﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽ ﺟﻬﺪ ز ﻗﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﻪ را ﮐﺸﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 130‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫زﯾﺮ‬
‫ﺟﻨﮕﺎوري ﮐﻪ ﺳﯿﻠﯽ او اﻓﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎك‬
‫ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﯽ ﻧﺤﯿﻒ‪ ،‬ﺷﺘﺮ را ﺑﻪ ﺿﺮﺑﺘﯽ‬
‫ﭘﯿﻞ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺑﺠﻮﯾﺪ ﺟﺰ ﺷﯿﺮ‪ ،‬ﻫﻢ ﻧﺒﺮد‬
‫ﺧﻮن اﺳﺖ اﮔﺮ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺟﺰ آب‪ ،‬ﺷﺮﺑﺘﯽ‬
‫اﯾﻨﮏ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮﯾﯽ و ﮔﻮﯾﯽ ﻏﺮﯾﺰه اش‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺠﻮم او را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﮔﻮش ﺑﺮﻓﺮاﺷﺘﻪ‪ ،‬در آن ﻓﻀﺎ دﻣﺶ‬
‫ﺑﺲ ﻧﻘﺶ ﻫﻮﻟﻨﺎك ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﻮي دوان و ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮏ‬
‫ﺧﺮﮔﻮش ﺑﯿﻢ ﺧﻮرده ﮔﺮﯾﺰد ز ﭘﯿﺶ ﮔﺮگ‬
‫ﺑﮕﺸﻮده ﺳﺒﺰ دﻓﺘﺮ ﺧﻮد ﺗﺎ ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻂ ﺳﺮخ ﺛﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺰرگ‬
‫‪7‬‬
‫ﮐﻬﺴﺎر ﻏﺮب ﮐﻨﮕﺮه ﺑﺮج و ﻗﺼﺮ ﺧﻮن‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮخ و ﻣﺸﺘﻌﻞ و ﭘﺮ ﻟﻬﯿﺐ ﺑﻮد‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ز ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻮه‬
‫ﻣﻐﺮب در آﺳﺘﺎن ﻏﺮوﺑﯽ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻮد‬
‫ﺻﯿﺎد ﭘﯿﺮ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﯽ ﺷﺘﺎب‬
‫و آرام‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﺰﯾﺪ و ﺑﻪ ره ﮔﺎم ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﺻﯿﺪش ﻓﺘﺎده ﺑﻮد دم آﺑﺸﺎر و او‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 131‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﭼﻞ ﮔﺎم ﺑﯿﺶ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ آرزو ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺷﺎد ﻧﯿﺰ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻨﻮن دﮔﺮ ﺑﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد آرزوي او‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد از ﺧﺪا‪ ،‬درﺳﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد آﻧﭽﻪ داﺷﺖ ز ﺟﺎن و دل آرزو‬
‫اﯾﻨﮏ ﮐﻪ روز رﻓﺘﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﺐ ﻧﯿﺎﻣﺪه‬
‫ﺻﯿﺪش ﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﺟﺎي آﺑﺸﺎر‬
‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ دﮔﺮ رﺳﺪ و ﭘﺎك ﺷﻮﯾﺪش‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﮐﺎر ﮐﺸﺘﻪ ﺧﻮد ﭘﺎي آﺑﺸﺎر‬
‫‪8‬‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﻏﺮش رﻋﺪ ز ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫واﻧﮕﺎه ‪ ...‬ﺿﺮﺑﺘﯽ ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﻪ رو ﺧﻮرد ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‬
‫زد ﺻﯿﺤﻪ اي و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺠﻨﺒﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد وﻟﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺪ ﻓﺮﺻﺖ و ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻏﺮش ﮐﻨﺎن و ﮐﻒ ﺑﻪ ﻟﺐ از ﺧﺸﻢ و ﺑﯽ اﻣﺎن‬
‫زاﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﺳﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺴﻠﺪ ﺳﺴﺖ ﺑﻨﺪ را‬
‫اﯾﻨﮏ ﭘﻠﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﺮ او ﺑﻮد و ﻣﯽ درﯾﺪ‬
‫او را‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﺮگ درد ﮔﻮﺳﭙﻨﺪ را‬
‫‪9‬‬
‫ﺷﺮم ﺷﻔﻖ ﭘﺮﯾﺪ ز رﺧﺴﺎره ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﻫﻮﻟﯽ ﺳﯿﺎه ﯾﺎﻓﺖ ﺑﺮ آﻓﺎق ﭼﯿﺮﮔﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 132‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﺷﺐ ﻣﯽ ﺧﺰﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ و ﺑﺎز ﭘﯿﺶ ﺗﺮ‬

‫ﺟﻨﮕﻞ ﻣﯽ آرﻣﯿﺪ در اﺑﻬﺎم و ﺗﯿﺮﮔﯽ‬
‫اﮐﻨﻮن دﮔﺮ ﭘﻠﻨﮓ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 133‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﮑﺎر )ﯾﮏ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ(‬

‫ﮐﻨﺎري ﻟﻤﯿﺪه ﺳﯿﺮ‬

‫ﻓﺎرغ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﺮغ در ﮐﻨﻒ آﺷﯿﺎن ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻟﯿﺴﺪ‪ ،‬ﻣﮑﺮد‪ ،‬ﻣﺰد‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯾﺶ اﻋﺘﻨﺎ‬
‫دﻧﺪان و ﮐﺎم‪ ،‬ﯾﺎ ﻟﺐ و دور دﻫﺎن ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺧﻮﻧﯿﻦ و ﺗﮑﻪ ﭘﺎره‪ ،‬ﭼﻮ ﮐﻔﺸﯽ و ﺟﺎﻣﻪ اي‬
‫آن ﺳﻮ ﺗﺮك ﻓﺘﺎده ﺑﻘﺎﯾﺎي ﭘﯿﮑﺮي‬
‫دﺳﺘﯽ ﺟﺪا ز ﺳﺎﻋﺪ و ﭘﺎﯾﯽ ﺟﺪا ز ﻣﭻ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻪ ﮔﺮدﻧﯽ و ﺳﯿﻨﻪ و ﺳﺮي‬
‫دﺳﺘﯽ ﮐﻪ از ﻣﭻ اﺳﺖ ﺟﺪا و ﻓﮑﻨﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﭘﻠﻨﮓ در اﺛﻨﺎي ﺟﻨﮓ ﭼﻨﮓ‬
‫ﻧﮏ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه و ﺑﺎد از ﮐﻔﺶ ﺑﺮد‬
‫آن ﻣﺸﺖ ﭘﺸﻢ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ آﻣﺪش ز ﺟﻨﮓ‬
‫و آن زﯾﻮر ﮐﻠﯿﮏ وي‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺮي ﮐﻪ ﺑﻮد‬
‫از ﺳﯿﻢ ﺳﺎده‪ ،‬ﺣﻠﻘﻪ‪ ،‬ز ﻓﯿﺮوزه اش ﻧﮕﯿﻦ‬
‫ﻓﯿﺮوزه اش ﻋﻘﯿﻖ ﺷﺪه‪ ،‬ﺳﯿﻢ زر ﺳﺮخ‬
‫اﯾﻨﺖ ﺷﮕﻔﺖ ﺻﻨﻌﺖ اﮐﺴﯿﺮ راﺳﺘﯿﻦ‬
‫در ﻻﺑﻪ ﻻي ﺣﻠﻘﻪ و اﻧﮕﺸﺖ ﮐﺮده ﮔﯿﺮ‬
‫زان ﭼﻨﮓ ﭘﺸﻢ ﺗﺎري و ﺗﺎراﻧﺪش ﻧﺴﯿﻢ‬
‫اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﻏﻨﻤﯿﺖ ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎل ﺟﻨﮓ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﻟﺮزد و ﻟﺮزاﻧﺪش ﻧﺴﯿﻢ‬
‫زﯾﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎي ﺣﺎدﺛﻪ ﭼﻞ ﮔﺎم دورﺗﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 134‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬

‫آن ﺻﯿﺪ ﺗﯿﺮ ﺧﻮرده ﺑﻪ ﺧﺎك اوﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬

‫ﭘﻮزي رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ آب و ﮔﺸﺎده ﮐﺎم‬
‫ﺟﺎن داده اﺳﺖ و ﺳﺮ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺟﻮ ﻧﻬﺎده اﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ رﯾﺰد آﺑﺸﺎر ﮐﻤﯽ دور از او‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﭘﺎﺷﺎن و ﭘﺮ ﭘﺸﻨﮓ‪ ،‬روان ﭘﺲ ﺑﻪ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب‬
‫ﺑﺮ ﺑﺸﻦ ﭘﻮﺳﺘﺶ ز ﭘﺸﻨﮕﯽ ﮐﻪ آب راﺳﺖ‬
‫ﺻﺪ در ﺗﺎزه اﺳﺖ درﺧﺸﻨﺪه و ﺧﻮﺷﺎب‬
‫‪10‬‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻏﻨﻮده ﺑﺎز در اﻋﻤﺎق ژرف ﺷﺐ‬
‫ﮔﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ ﻧﯿﻮﺷﺪ و ﭼﺸﻤﺶ ﻧﻤﯽ ﭘﺮد‬
‫ﺳﺒﺰ ﭘﺮي ﺑﻪ داﻣﻦ دﯾﻮ ﺳﯿﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاب‬
‫ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ را از ﯾﺎد ﻣﯽ ﺑﺮد ‪...‬‬
‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬
‫ﮐﺎوه ﯾﺎ اﺳﮑﻨﺪر؟‬
‫ﻣﻮج ﻫﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﻧﺪ‪ ،‬آرام و رام‬
‫ﻃﺒﻞ ﺗﻮﻓﺎن از ﻧﻮا اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﻌﻠﻪ ور ﺧﺸﮑﯿﺪه اﻧﺪ‬
‫آب ﻫﺎ از آﺳﯿﺎ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‬
‫در ﻣﺰار آﺑﺎد ﺷﻬﺮ ﺑﯽ ﺗﭙﺶ‬
‫واي ِ ﺟﻐﺪي ﻫﻢ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮش‬
‫دردﻣﻨﺪان ﺑﯽ ﺧﺮوش و ﺑﯽ ﻓﻐﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 135‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬

‫ﺧﺸﻤﻨﺎﮐﺎن ﺑﯽ ﻓﻐﺎن و ﺑﯽ ﺧﺮوش‬

‫آه ﻫﺎ در ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﮔﻢ ﮐﺮده راه‬
‫ﻣﺮﻏﮑﺎن ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻪ زﯾﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 136‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬

‫ﺑﺎل ﻫﺎ‬
‫در ﺳﮑﻮت ﺟﺎودان ﻣﺪﻓﻮن ﺷﺪه ﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﺑﻮد و ﻗﯿﻞ و ﻗﺎل ﻫﺎ‬
‫آب ﻫﺎ از آﺳﯿﺎ اﻓﺘﺎدﻫﺎﺳﺖ‬
‫دارﻫﺎ ﺑﺮﭼﯿﺪه‪ ،‬ﺧﻮن ﻫﺎ ﺷﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬
‫ﺟﺎي رﻧﺞ و ﺧﺸﻢ و ﻋﺼﯿﺎن ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺧﺸﮑﺒﻨﻬﺎي ﭘﻠﯿﺪي رﺳﺘﻪ اﻧﺪ‬
‫ﻣﺸﺖ ﻫﺎي آﺳﻤﺎﻧﮑﻮب ﻗﻮي‬
‫وا ﺷﺪه ﺳﺖ و ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮن رﺳﻮا ﺷﺪه ﺳﺖ‬
‫ﯾﺎ ﻧﻬﺎن ﺳﯿﻠﯽ زﻧﺎن ﯾﺎ آﺷﮑﺎر‬
‫ﮐﺎﺳﻪ ﭘﺴﺖ ﮔﺪاﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﺪه ﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﺧﻮان ﺑﯽ آب و ﻧﺎن‬
‫و آﻧﭽﻪ ﺑﻮد‪ ،‬آش دﻫﻦ ﺳﻮزي ﻧﺒﻮد‬
‫اﯾﻦ ﺷﺐ اﺳﺖ‪ ،‬آري‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﺑﺲ ﻫﻮﻟﻨﺎك‬
‫ﻟﯿﮏ ﭘﺸﺖ ﺗﭙﻪ ﻫﻢ روزي ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ و ﺷﻬﺮ ﺑﯽ ﺗﭙﺶ‬
‫و آﻧﭽﻪ ﮐﻔﺘﺎر اﺳﺖ و ﮔﺮگ و روﺑﻬﺴﺖ‬
‫ﮔﺎه ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻓﻐﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﮐﺸﻢ‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﺑﯿﺘﻢ ﺻﺪاﯾﻢ ﮐﻮﺗﻬﺴﺖ‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻣﺎدرم اﺳﺘﺎده‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 137‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬

‫ﻧﺎﻟﻪ اش ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ در ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎ‬

‫ﮔﻮﯾﺪم ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ‪ :‬ﻣﻦ ﻻﻟﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﮐﺮ‬
‫آﺧﺮ اﻧﮕﺸﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﺧﺎﻣﻪ اي‬
‫دﺳﺖ دﯾﮕﺮ را ﺑﺴﺎن ﻧﺎﻣﻪ اي‬
‫ﮔﻮﯾﺪم ﺑﻨﻮﯾﺲ و راﺣﺖ ﺷﻮ ﺑﻪ رﻣﺰ‬
‫ﺗﻮ ﻋﺠﺐ دﯾﻮاﻧﻪ و ﺧﻮدﮐﺎﻣﻪ اي‬
‫ﻣﻦ ﺳﺮي ﺑﺎﻻ زﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎﮐﯿﺎن‬
‫از ﭘﺲ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻫﺮ ﺟﺮﻋﻪ آب‬
‫ﻣﺎدرم ﺟﻨﺒﺎﻧﺪ از اﻓﺴﻮس ﺳﺮ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ از آن ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﯿﻨﺪ ﺟﻮاب‬
‫ﮔﻮﯾﺪ آﺧﺮ ‪ ...‬ﭘﯿﺮﻫﺎﺗﺎن ﻧﯿﺰ ‪ ...‬ﻫﻢ‬
‫ﮔﻮﯾﻤﺶ اﻣﺎ ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ‬
‫ﮔﻮﯾﺪم اﯾﻦ ﻫﺎ دروﻏﻨﺪ و ﻓﺮﯾﺐ‬
‫ﮔﻮﯾﻢ آن ﻫﺎ ﺑﺲ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮاﻧﺪه اﻧﺪ‬
‫ﮔﻮﯾﺪ اﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺮت‪ ،‬ﻃﻔﻠﺖ‪ ،‬زﻧﺖ‪...‬؟‬
‫ﻣﻦ ﻧﻬﻢ دﻧﺪان ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺮ ﺟﮕﺮ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ دم از ﮐﻮري زﻧﺪ‬
‫ﮔﻮش ﮐﺰ ﺣﺮف ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﺮ‬
‫ﮔﺎه رﻓﺘﻦ ﮔﻮﯾﺪم ﻧﻮﻣﯿﺪوار‬
‫و آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﮐﻪ‪ :‬اﯾﻦ ﺟﻬﻞ اﺳﺖ و ﻟﺞ‬
‫ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎ ﺷﺪ ﻓﺘﺢ‪ ،‬ﺳﻘﻒ آﻣﺪ ﻓﺮود‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 138‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬

‫و آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﻢ ﺳﺘﻮن اﺳﺖ و ﻓﺮج‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺮ از اﺷﮏ و ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻣﯽ دﻫﺪ اﻣﯿﺪ دﯾﺪار ﻣﺮا‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﺷﮑﺶ ﺧﯿﺮه از اﯾﻦ ﺳﻮي و ﺑﺎز‬
‫دزد ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺑﺮده ﺳﯿﮕﺎر ﻣﺮا‬
‫آب ﻫﺎ از آﺳﯿﺎ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ و ﺧﻮان اﯾﻦ و آن‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎن ﺑﺎده و اﻓﯿﻮن و ﺑﻨﮓ‬
‫از ﻋﻄﺎي دﺷﻤﻨﺎن و دوﺳﺘﺎن‬
‫آب ﻫﺎ از آﺳﯿﺎ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑ ﺎز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 139‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪1‬‬

‫ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ و ﻋﺪل اﯾﺰدي‬

‫و آﻧﭽﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﮔﻮﯾﺪم ﻫﺮ ﺷﺐ زﻧﻢ‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺴﺖ و ﺗﻬﯽ دﺳﺖ آﻣﺪي؟‬
‫آن ﮐﻪ در ﺧﻮﻧﺶ ﻃﻼ ﺑﻮد و ﺷﺮف‬
‫ﺷﺎﻧﻪ اي ﺑﺎﻻ ﺗﮑﺎﻧﺪ و ﺟﺎم زد‬
‫ﭼﺘﺮ ﭘﻮﻻدﯾﻦ ﻧﺎﭘﯿﺪا ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫رو ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﮔﺎم زد‬
‫در ﺷﮕﻔﺖ از اﯾﻦ ﻏﺒﺎر ﺑﯽ ﺳﻮار‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﺎﺷﺮﯾﻔﺎن ﻣﺎﻧﺪه اﯾﻢ‬
‫آب ﻫﺎ از آﺳﯿﺎ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑﺎز ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﻮج و ﺗﻮﻓﺎن ﻣﺎﻧﺪه اﯾﻢ‬
‫ﻫﺮ ﮐﻪ آﻣﺪ ﺑﺎر ﺧﻮد را ﺑﺴﺖ و رﻓﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﺪﺑﺨﺖ و ﺧﻮار و ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ‬
‫زآن ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬ﺟﺰ دروغ و ﺟﺰ دروغ؟‬
‫زﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ و ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ؟‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﻓﺮداي دﮔﺮ‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ دﯾﮕﺮي ﭘﯿﺪا ﺷﻮد‬
‫ﮐﺎوه اي ﭘﯿﺪا ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻣﯿﺪ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ اﺳﮑﻨﺪري ﭘﯿﺪا ﺷﻮد‬
‫ﻏﺰل ‪1‬‬
‫ﺑﺎده اي ﻫﺴﺖ و ﭘﻨﺎﻫﯽ و ﺷﺒﯽ ﺷﺴﺘﻪ و ﭘﺎك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 140‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪1‬‬

‫ﺟﺮﻋﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﻢ و ﺗﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﺑﺮ ﺧﺎك‬

‫ﻧﻢ ﻧﻤﮏ زﻣﺰﻣﻪ واري‪ ،‬رﻫﺶ اﻧﺪوه و ﻣﻼل‬
‫ﻣﯽ زﻧﻢ در ﻏﺰﻟﯽ ﺑﺎده ﺻﻔﺖ آﺗﺸﻨﺎك‬
‫ﺑﻮي آن ﮔﻤﺸﺪه ﮔﻞ را از ﭼﻪ ﮔﻠﺒﻦ ﺧﻮاﻫﻢ؟‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺎد از ﻫﻤﻪ ﺳﻮ ﻣﯽ دوم و ﮔﻤﺮاﻫﻢ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻢ و از دﯾﺪن او ﻣﺤﺮوﻣﻢ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺗﻦ دﺳﺘﻢ و از داﻣﻦ او ﮐﻮﺗﺎﻫﻢ‬
‫ﺑﺎده ﮐﻢ ﮐﻢ دﻫﺪم ﺷﻮر و ﺷﺮاري ﮐﻪ ﻣﭙﺮس‬
‫ﺑﺰدم‪ ،‬اﻓﺘﺎن ﺧﯿﺰان‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﺎري ﮐﻪ ﻣﭙﺮس‬
‫ﮔﻮﯾﺪ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﮕﻮي‬
‫ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ آوردم ﺑﺎغ و ﺑﻬﺎري ﮐﻪ ﻣﭙﺮس‬
‫آﺗﺸﯿﻦ ﺑﺎل و ﭘﺮ و دوزﺧﯽ و ﻧﺎﻣﻪ ﺳﯿﺎه‬
‫ﺟﻬﺪ از دام دﻟﻢ ﺻﺪ ﮔﻠﻪ ﻋﻔﺮﯾﺘﻪ آه‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و آن آرزوي ﮔﻤﺸﺪه ام‬
‫ﭘﻞ ﻟﺮزﻧﺪه اي از ﺣﺴﺮت و اﻧﺪوه ﻧﮕﺎه‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ در و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ‬
‫ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ ﮔﺬرد ﻋﺎﻟﻤﯽ از ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ‬
‫ﻣﺴﺖ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻣﻨﻨﺪ از ﻫﻤﻪ ﺳﻮ ﻫﺮ ﺑﺪ و ﻧﯿﮏ‬
‫ﻏﺮق دﺷﻨﺎم و ﺧﺮوﺷﻢ ﺳﺮه ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺳﺮه ﻫﺎ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ دل ﺑﺲ ﮔﻠﻪ ز او دارد و ﭘﯿﻐﺎم ﺑﻪ او‬
‫ﻧﺪﻫﺪ ﺑﺎر‪ ،‬دﻫﻢ ﺑﺎري دﺷﻨﺎم ﺑﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 141‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪1‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 142‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺳﺒﻮي ﺗﺸﻨﻪ‪...‬‬

‫او‬
‫ﻣﻦ ﮐﺸﻢ آه‪ ،‬ﮐﻪ دﺷﻨﺎم ﺑﺮ آن ﺑﺰم ﮐﻪ وي‬
‫ﻧﺪﻫﺪ ﻧﻘﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﺪﻫﻢ ﺟﺎم ﺑﻪ او‬
‫روﺷﻨﺎﯾﯽ ده اﯾﻦ ﺗﯿﺮه ﺷﺒﺎن ﺑﺎدا ﯾﺎد‬
‫ﻻﻟﻪ ﺑﺮگ ﺗﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﻟﺒﺎن‪ ،‬ﺑﺎدا ﯾﺎد‬
‫ﺷﻮخ ﭼﺸﻢ آﻫﻮك ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﺑﺎده ﭼﻮ ﺷﯿﺮ‬
‫ﭘﯿﺮ ﻣﯽ ﺧﻮارﮔﯽ‪ ،‬آن ﺗﺎزه ﺟﻮان‪ ،‬ﺑﺎدا ﯾﺎد‬
‫ﺑﺎده اي ﺑﻮد و ﭘﻨﺎﻫﯽ‪ ،‬ﮐﻪ رﺳﯿﺪ از ره ﺑﺎد‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ :‬ﭼﻪ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﺑﺎل ﮔﺸﺎد‬
‫ﻣﻦ و اﯾﻦ ﻧﺎﻟﻪ زار ﻣﻦ و اﯾﻦ ﺑﺎد ﺳﺤﺮ‬
‫آه اﮔﺮ ﻧﺎﻟﻪ زارم ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺎد‬
‫ﭼﻮن ﺳﺒﻮي ﺗﺸﻨﻪ‪...‬‬
‫از ﺗﻬﯽ ﺳﺮﺷﺎر‬
‫ﺟﻮﯾﺒﺎر ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺟﺎري ﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺒﻮي ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻧﺪر ﺧﻮاب ﺑﯿﻨﺪ آب‪ ،‬واﻧﺪر آب ﺑﯿﻨﺪ ﺳﻨﮓ‬
‫دوﺳﺘﺎن و دﺷﻤﻨﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻣﻦ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ را دوﺳﺖ ﻣﯽ دارم‬
‫ﻣﺮگ را دﺷﻤﻦ‬
‫واي‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ؟ ﻣﻦ دوﺳﺘﯽ دارم‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاﻫﻢ از او اﻟﺘﺠﺎ ﺑﺮدن‬
‫ﺟﻮﯾﺒﺎر ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺟﺎري‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 143‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﯿﺮاث‬

‫ﻣﯿﺮاث‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻬﻨﻪ دارم ﻣﻦ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎري ژﻧﺪه ﭘﯿﺮ از روزﮔﺎراﻧﯽ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد‬
‫ﺳﺎﻟﺨﻮردي ﺟﺎودان ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﻣﯿﺮاث از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﻣﺮا‪ ،‬اﯾﻦ روزﮔﺎر آﻟﻮد‬
‫ﺟﺰ ﭘﺪرم آﯾﺎ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮐﺰ ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ؟‬
‫ﻧﺰد آن ﻗﻮﻣﯽ ﮐﻪ ذرات ﺷﺮف در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﻧﺸﺎن‬
‫ﮐﺮده ﺟﺎ را ﺑﻬﺮ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﮔﺮ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي آدﻣﯿﺖ‪ ،‬ﺗﻨﮓ‬
‫ﺧﻨﺪه دارد از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺟﺰ ﭘﺪرم آري‬
‫ﻣﻦ ﻧﯿﺎي دﯾﮕﺮي ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻢ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﯿﺰ او ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دﻧﺒﺎل ﮐﻦ ﺗﺎ آن ﭘﺪر ﺟﺪم‬
‫ﮐﺎﻧﺪر اﺧﻢ ﺟﻨﮕﻠﯽ‪ ،‬ﺧﻤﯿﺎزه ﮐﻮﻫﯽ‬
‫روز و ﺷﺐ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻔﺖ‬
‫اﯾﻦ دﺑﯿﺮ ﮔﯿﺞ و ﮔﻮل و ﮐﻮردل‪ :‬ﺗﺎرﯾﺦ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺬﻫﺐ دﻓﺘﺮش را ﮔﺎﻫﮕﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺳﺮﮔﺬﺷﺘﯽ از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﺑﯿﺎﻻﯾﺪ‬
‫رﻋﺸﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدش اﻧﺪر دﺳﺖ‬
‫در ﺑﻨﺎن درﻓﺸﺎﻧﺶ ﮐﻠﮏ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺳﻠﮏ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 144‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﯿﺮاث‬

‫ﺣﺒﺮش اﻧﺪر ﻣﺤﺒﺮ ﭘﺮ ﻟﯿﻘﻪ ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﺳﯿﻪ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ‬

‫زآﻧﮑﻪ ﻓﺮﯾﺎد اﻣﯿﺮ ﻋﺎدﻟﯽ ﭼﻮن رﻋﺪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﮐﺠﺎﯾﯽ‪ ،‬اي ﻋﻤﻮي ﻣﻬﺮﺑﺎن! ﺑﻨﻮﯾﺲ‬
‫ﻣﺎه ﻧﻮ را دوش ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺎﮐﺮان‪ ،‬در ﻧﯿﻤﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 145‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﯿﺮاث‬

‫ﺷﺐ دﯾﺪﯾﻢ‬
‫ﻣﺎدﯾﺎن ﺳﺮخ ﯾﺎل ﻣﺎ ﺳﻪ ﮐﺮت ﺗﺎ ﺳﺤﺮ زاﯾﯿﺪ‬
‫در ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻋﻬﺪ ﺑﻮده ﺳﺖ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﯾﺎ آﻧﭽﻨﺎن‪ ،‬ﺑﻨﻮﯾﺲ‬
‫ﻟﯿﮏ ﻫﯿﭽﺖ ﻏﻢ ﻣﺒﺎد از اﯾﻦ‬
‫اي ﻋﻤﻮي ﻣﻬﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻬﻨﻪ دارم ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﺑﻪ راﯾﻢ داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ‬
‫ﻣﻦ ﯾﻘﯿﻦ دارم ﮐﻪ در رگ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺧﻮن رﺳﻮﻟﯽ ﯾﺎ اﻣﺎﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺧﻮن ﻫﯿﭻ ﺧﺎن و ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫وﯾﻦ ﻧﺪﯾﻢ ژﻧﺪه ﭘﯿﺮم دوش ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺪرﯾﻦ ﺑﯽ ﻓﺨﺮ ﺑﻮدن ﻫﺎ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻬﻨﻪ دارم ﻣﻦ‬
‫ﺳﺎﻟﺨﻮردي ﺟﺎودان ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺮده رﯾﮕﯽ داﺳﺘﺎﻧﮕﻮي از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ‪،‬ﮐﻪ ﺷﺐ ﺗﺎ روز‬
‫ﮔﻮﯾﺪم ﭼﻮن و ﻧﮕﻮﯾﺪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﻫﺎ زﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ در ﺳﺎﺣﻞ ﭘﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺟﯿﺤﻮن‬
‫ﺑﺲ ﭘﺪرم از ﺟﺎن و دل ﮐﻮﺷﯿﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﮐﺎﯾﻦ ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ را ﻧﻮ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﯿﺎد‬
‫او ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﺑﻮدش ﯾﺎد‬
‫داﺷﺖ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﺐ ﮐﻼه و ﺟﺒﻪ ﻣﻦ ﻧﻮ ﺗﺮك ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺸﺘﮕﺎﻫﻢ ﺑﺮگ و ﺑﺮ ﻣﯽ داد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 146‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﯿﺮاث‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮﻓﺎن ﺧﺸﻤﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻮه و ﺳﺮﺧﮕﻮن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﻣﻦ ﺳﭙﺮدم زورق ﺧﻮد را ﺑﻪ آن ﺗﻮﻓﺎن و ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎدا ﺑﺎد‬
‫ﺗﺎ ﮔﺸﻮدم ﭼﺸﻢ‪ ،‬دﯾﺪم ﺗﺸﻨﻪ ﻟﺐ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺧﺸﮏ ﮐﺸﻔﺮودم‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ ﮐﻬﻨﻪ دﯾﺮﯾﻨﻪ ام ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫اﻧﺪرون‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎر‪ ،‬ﻣﺎﻻﻣﺎل ﻧﻮر ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺪ ﺑﺎز‬
‫ﻫﻢ ﺑﺪان ﺳﺎن ﮐﺰ ازل ﺑﻮدم‬
‫ﺑﺎز او ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﻪ ﭘﺴﺘﺎن و ﮔﻞ زوﻓﺎ‬
‫ﺑﺎز او ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﮑﻨﮕﻮر و ﺳﯿﻪ داﻧﻪ‬
‫و آن ﺑﻪ آﯾﯿﻦ ﺣﺠﺮه زاراﻧﯽ‬
‫ﮐﺂﻧﭽﻪ ﺑﯿﻨﯽ در ﮐﺘﺎب ﺗﺤﻔﻪ ﻫﻨﺪي‬
‫ﻫﺮ ﯾﮑﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪه او را در ﯾﮑﯽ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫روز رﺣﻠﺖ ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﺶ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪ‬
‫ﻣﺎ ﭘﺲ از او ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺑﻮدﯾﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺴﺎن ﮐﺎرواﻧﺴﺎﻻرﺷﺎن ﺑﻮدم‬
‫ﮐﺎرواﻧﺴﺎﻻر ره ﻧﺸﻨﺎس‬
‫اوﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﻏﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬راه ﭘﯿﻤﻮدﯾﻢ‬
‫ﺳﺎل ﻫﺎ زﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﺎﯾﻦ ﭘﻮﺳﺘﯿﻢ را ﻧﻮ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﯿﺎد‬
‫ﺑﺎ ﻫﺰاران آﺳﺘﯿﻦ ﭼﺮﮐﯿﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪم از ﺟﮕﺮ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫»اﯾﻦ ﻣﺒﺎد! آن ﺑﺎد «‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 147‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﯿﺮاث‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺗﻮﻓﺎن ﺑﯿﺮﺣﻤﯽ ﺳﯿﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬

‫ﭘﻮﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻬﻨﻪ دارم ﻣﻦ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر از روزﮔﺎراﻧﯽ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﻣﯿﺮاث‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 148‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﻞ‬

‫از ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﻣﺮا‪ ،‬اﯾﻦ روزﮔﺎر آﻟﻮد‬

‫ﻫﺎي‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪم‬
‫ﺑﺸﻨﻮ و ﻫﺸﺪار‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﻦ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﺨﻮرد ﺟﺎودان ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮ و دوش ﺗﻮ دارد ﮐﺎر‬
‫ﻟﯿﮏ ﻫﯿﭽﺖ ﻏﻢ ﻣﺒﺎد از اﯾﻦ‬
‫ﮐﻮ‪،‬ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺟﺒﻪ زرﺑﻔﺖ رﻧﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﻮ‬
‫ﮐﺰ ﻣﺮﻗﻊ ﭘﻮﺳﺘﯿﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﻣﻦ ﭘﺎك ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺧﻠﻌﺘﺶ آﯾﺎ ﺑﺪل ﺳﺎزم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻪ در ﺳﻮدا ﺿﺮر ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫َاي دﺧﺘﺮ ﺟﺎن!‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﺶ ﭘﺎك و دور از رﻗﻌﻪ ي آﻟﻮدﮔﺎن ﻣﯽ دار‬
‫ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﺗﯿﺮ ‪1335‬‬
‫ﮔﻞ‬
‫ﻫﻤﺎن رﻧﮓ و ﻫﻤﺎن روي‬
‫ﻫﻤﺎن ﺑﺮگ و ﻫﻤﺎن ﺑﺎر‬
‫ﻫﻤﺎن ﺧﻨﺪه ﺧﺎﻣﻮش در او ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺴﯽ راز‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﺮم و ﻫﻤﺎن ﻧﺎز‬
‫ﻫﻤﺎن ﺑﺮگ ﺳﭙﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ژاﻟﻪ ژاﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ اﺷﮏ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر‬
‫ﻫﻤﺎن ﺟﻠﻮه و رﺧﺴﺎر‬
‫ﻧﻪ ﭘﮋﻣﺮده ﺷﻮد ﻫﯿﭻ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 149‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫ﻧﻪ اﻓﺴﺮده‪ ،‬ﮐﻪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ روي‬

‫ﺧﻮرد آب ز ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ دل‬
‫وﻟﯽ در ﭘﺲ اﯾﻦ ﭼﻬﺮه دﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﺮش ﺑﺮگ و ﺑﺮي ﻫﺴﺖ‬
‫ز آب و ز ﮔﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻫﻢ از دور ﺑﻪ ﺑﯿﻨﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮ ﺑﻨﺸﺎن و ﺑﻪ ﻧﻈﺎره ﺑﻨﺸﯿﻨﺶ‬
‫وﻟﯽ ﻗﺼﻪ ز اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در او ﺑﺴﺘﻪ دﻟﺖ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻣﮕﻮﯾﺶ‬
‫ﻣﺒﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﻪ او ﺑﻮي ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺼﻪ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﺒﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﻪ در دﺳﺖ ﺗﻮ ﺟﺰ ﮐﺎﻏﺬ رﻧﮕﯿﻦ ورﻗﯽ ﭼﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺮداب‬
‫اﯾﻦ ﻧﻪ آب اﺳﺖ ﮐﺂﺗﺶ را ﮐﻨﺪ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻟﻮﻟﯽ ﻟﻮل ﮔﺮﯾﺒﺎن ﭼﮏ‬
‫آﺑﯿﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﻧﺪوه زار ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد را‬
‫زﻻل ﺗﻠﺦ ﺷﻮر اﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﺗﮑﺰاد ﭘﺎك آﺗﺸﻨﮏ‬
‫در ﺳﮑﻮﺗﺶ ﻏﺮق‬
‫ﭼﻮن زﻧﯽ ﻋﺮﯾﺎن ﻣﯿﺎن ﺑﺴﺘﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮده ﯾﺎ در ﺧﻮاب‬
‫ﺑﯽ ﮔﺸﺎد و ﺑﺴﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي و اﺧﻤﯽ‪ ،‬ﺗﻦ رﻫﺎ ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 150‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫ﭘﻬﻨﻪ ور ﻣﺮداب‬
‫ﺑﯽ ﺗﭙﺶ و آرام‬
‫ﻣﺮده ﯾﺎ در ﺧﻮاب ﻣﺮداﺑﯽ ﺳﺖ‬
‫و آﻧﭽﻪ در وي ﻫﯿﭻ ﻧﺘﻮان دﯾﺪ‬
‫ﻗﻠﻪ ﭘﺴﺘﺎن ﻣﻮﺟﯽ‪ ،‬ﻧﺎف ﮔﺮداﺑﯽ ﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ام ﺑﺮ ﺳﺮﯾﺮ ﺳﺎﺣﻞ اﯾﻦ رود ﺑﯽ رﻓﺘﺎر‬
‫وز ﻟﺒﻢ ﺟﺎري ﺧﺮوﺷﺎن ﺷﻄﯽ از دﺷﻨﺎم‬
‫زي ﺧﺪاي و ﺟﻤﻠﻪ ﭘﯿﻐﺎم آوراﻧﺶ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﻪ وز ﻫﺮ ﺟﺎي‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﭘﻞ ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﻟﺨﺘﯽ ز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 151‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮداب‬

‫ﻋﻤﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺴﺎن ﻗﻄﺮه اي زرﯾﻦ‬

‫ﻣﯽ ﭼﮑﺪ در ﮐﺎم اﯾﻦ ﻣﺮداب ﻋﻤﺮ اوﺑﺎر‬
‫ﭼﯿﻨﻪ دان ﺷﻮم و ﺳﯿﺮي ﻧﺎﭘﺬﯾﺮش ﻫﺮ دم از ﻣﻦ ﻃﻌﻤﻪ اي ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺟﺎودان‪،‬ﻣﻨﻘﺎر وي ﭼﻮن ﻏﺎر‬
‫ﻣﻦ ز ﻋﻤﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اي را ﻻﺷﻪ اي ﺳﺎزم‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎﻫﯽ ﺳﻮﯾﺶ اﻧﺪازم‬
‫ﺳﯿﺮ اﻣﺎ ﮐﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﻣﺎﻫﯽ ﺧﻮار؟‬
‫ﺑﺎز ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻃﻌﻤﻪ اي دﯾﮕﺮ‬
‫اﯾﻨﺖ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮ ﻣﻨﻘﺎر‬
‫ﻫﻤﭽﻮ آن ﺻﯿﺎد ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ و ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﺗﻮرش اﻧﺪر دﺳﺖ‬
‫ﻫﯿﭽﺶ اﻧﺪر ﺗﻮر‬
‫ﻣﯽ ﺳﭙﺎرد راه ﺧﻮد را‪ ،‬دور‬
‫ﺗﺎ ﺣﺼﺎر ﮐﻠﺒﻪ در ﺣﺴﺮﺗﺶ ﻣﺤﺼﻮر‬
‫ﺑﺎز ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺎز ﮔﺮدد ﺻﺒﺢ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺗﻮرش اﻧﺪر دﺳﺖ و در آن ﻫﯿﭻ‬
‫ﺗﺎ ﺑﯿﻨﺪازد دﮔﺮ ره ﭼﻨﮓ در درﯾﺎ‬
‫و آزﻣﺎﯾﺪ ﺑﺨﺖ ﺑﯽ ﺑﻨﯿﺎد‬
‫ﻫﻤﭽﻮ اﯾﻦ ﺻﯿﺎد‬
‫ﻧﯿﺰ ﻣﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺳﺎﻗﯽ دﯾﺮ اﻋﺘﻨﺎي ﻓﺮﻗﻪ ﺗﺮﺳﺎ را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 152‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪2‬‬

‫ﺑﺎز ﮔﻮﯾﻢ‪ :‬ﺳﺎﻏﺮي دﯾﮕﺮ‬

‫ﺗﺎ دﻫﺪ آن‪ :‬دﯾﮕﺮي دﯾﮕﺮ‬
‫ز آن زﻻل ﺗﻠﺦ ﺷﻮراﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﭘﺎﮐﺰاد ﺗﮏ آﺗﺸﺨﯿﺰ‬
‫ﻫﺮ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم و ﺑﻨﺎﻫﻨﮕﺎم‬
‫ﻟﻮﻟﯽ ﻟﻮل ﮔﺮﯾﺒﺎن ﭼﮏ‬
‫آﺑﯿﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﻧﺪوه زار ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد را‬
‫ﻣﺎﻫﯽ ﻟﻐﺰان و زرﯾﻦ ﭘﻮﻟﮏ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ را ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻫﯿﺨﻮار را ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬وز ﮐﺎم اﯾﻦ ﻣﺮداب ﺑﺮﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻏﺰل ‪2‬‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﺷﺎر ﺷﻬﺪي ﺧﻮش ﻫﺰاران ﺑﯿﺸﻪ ﮐﻨﺪوي ﯾﺎدش را‬
‫ﻣﯽ ﻣﮑﯿﺪ از ﻫﺮ ﮔﻠﯽ ﻧﻮﺷﯽ‬
‫ﺑﯽ ﺧﯿﺎل از آﺷﯿﺎن ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﯾﺎ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ رﻧﮕﯿﻦ‬
‫ﮐﺂن ره آورد ﺑﻬﺎران اﺳﺖ‪ ،‬وﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰ را آﯾﯿﻦ‬
‫ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪ از ﺑﺎغ آﻏﻮﺷﯽ ﺑﻪ آﻏﻮﺷﯽ‬
‫آه‪ ،‬ﺑﯿﻨﻢ ﭘﺮ ﻃﻼ زﻧﺒﻮر ﻣﺴﺖ ﮐﻮﭼﮑﻢ اﯾﻨﮏ‬
‫ﭘﯿﺶ اﯾﻦ ﮔﻠﺒﻮﺗﻪ ي زﯾﺒﺎي داوودي‬
‫ﮐﻨﺪوﯾﺶ را در ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪه ﺳﺖ‪ ،‬آه ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﯾﺎد دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ او‪ ،‬ﺷﻮق دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺘﺶ در دل‬
‫ﭘﯿﺶ اﯾﻦ ﮔﻠﺒﻮﺗﻪ ي ﺳﺎﺣﻞ‬
‫ﺑﺮﮔﮑﯽ ﻣﻐﺮور و ﺑﺎد آورده را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 153‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﺰاﻧﯽ‬

‫ﻣﺎت ﻣﺎﻧﺪه در درون ﺑﯿﺸﻪ اﻧﺒﻮه‬

‫ﺑﯿﺸﻪ اﻧﺒﻮه ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﭘﺮﺳﺪ از ﺧﻮد ﮐﺎﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﯿﺮت ﺑﺎر اﻓﺴﻮﻧﯽ ﺳﺖ؟‬
‫و ﭼﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ؟‬
‫ﭘﺮﺳﺪ از ﺧﻮد آﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﯽ ﻣﮑﯿﺪ از ﻫﺮ ﮔﻠﯽ ﻧﻮﺷﯽ‬
‫ﺧﺰاﻧﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎن! ﭼﻪ ﺷﻮم‪ ،‬ﭼﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫آﻧﮏ‪ ،‬ﺑﺮ آن ﭼﻨﺎر ﺟﻮان‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 154‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺧﺰاﻧﯽ‬

‫آ ﻧﮏ‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﻓﺘﺎده ﻻﻧﻪ آن ﻟﮏ ﻟﮏ‬
‫او رﻓﺖ و رﻓﺖ ﻏﻠﻐﻞ ﻏﻠﯿﺎﻧﺶ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه‪ ،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﭘﯿﮑﺮ ﻋﺮﯾﺎﻧﺶ‬
‫ﺳﺮ زي ﺳﭙﻬﺮ ﮐﺮدن ﻏﻤﮕﯿﻨﺶ‬
‫ﺗﻦ ﺑﺎ وﻗﺎر ﺷﺴﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎن! ﭼﻪ ﺷﻮم‪ ،‬ﭼﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫رﻓﺘﻨﺪ ﻣﺮﻏﮑﺎن ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺎل‬
‫از ﺳﺮدي و ﺳﮑﻮت ﺳﯿﻪ ﺧﺴﺘﻨﺪ‬
‫وز ﺑﯿﺪ و ﮐﺎج و ﺳﺮو ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻨﺪ‬
‫رﻓﺘﻨﺪ ﺳﻮي ﻧﺨﻞ‪ ،‬ﺳﻮي ﮔﺮﻣﯽ‬
‫و آن ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﺎك و ﺑﻠﻮرﯾﻦ رﻓﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎن! ﭼﻪ ﺷﻮم‪ ،‬ﭼﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫اﯾﻨﮏ‪ ،‬ﺑﺮ اﯾﻦ ﮐﻨﺎره دﺷﺖ‪ ،‬اﯾﻨﮏ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻮره راه ﺳﺎﮐﺖ ﺑﯽ رﻫﺮو‬
‫آﻧﮏ‪ ،‬ﺑﺮ آن ﮐﻤﺮﮐﺶ ﮐﻮه‪ ،‬آﻧﮏ‬
‫آن ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﺧﻠﻮت و ﺧﺎﻣﻮﺷﺖ‬
‫از ﯾﺎد روزﮔﺎر ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎن! ﭼﻪ ﺳﺮد‪ ،‬ﭼﻪ درد آﻟﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﺳﺘﯽ‬
‫اي ﻓﺼﻞ ﻓﺼﻞ ﻫﺎي ﻧﮕﺎرﯾﻨﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 155‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﭽﻪ ﻫﺎ‬

‫ﺳﺮد ﺳﮑﻮت ﺧﻮد را ﺑﺴﺮاﯾﯿﻢ‬

‫ﭘﺎﯾﯿﺰم! اي ﻗﻨﺎري ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ‬
‫درﯾﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮن دو درﯾﭽﻪ‪ ،‬رو ﺑﻪ روي ﻫﻢ‬
‫آﮔﺎه ز ﻫﺮ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮي ﻫﻢ‬
‫ﻫﺮ روز ﺳﻼم و ﭘﺮﺳﺶ و ﺧﻨﺪه‬
‫ﻫﺮ روز ﻗﺮار روز آﯾﻨﺪه‬
‫ﻋﻤﺮ آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ‪ ...‬آه‬
‫ﺑﯿﺶ از ﺷﺐ و روز ِ ﺗﯿﺮ و دي ﮐﻮﺗﺎه‬
‫اﮐﻨﻮن دل ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺧﺴﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫زﯾﺮا ﯾﮑﯽ از درﯾﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻬﺮ ﻓﺴﻮن‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎه ﺟﺎدو ﮐﺮد‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮد او ﮐﺮد‬
‫ﮔﻠﻪ‬
‫ﺷﺐ ﺧﺎﻣﺶ اﺳﺖ و ﺧﻔﺘﻪ در اﻧﺒﺎن ﺗﻨﮓ روي‬
‫ﺷﻬﺮ ﭘﻠﯿﺪ ﮐﻮدن دون‪ ،‬ﺷﻬﺮ روﺳﭙﯽ‬
‫ﻧﺎﺷﺴﺘﻪ دﺳﺖ و رو‬
‫ﺑﺮف ﻏﺒﺎر ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎر او‬
‫ﺑﺮ ﯾﺎد و ﯾﺎدﮔﺎرش‪ ،‬آن اﺳﺐ‪ ،‬آن ﺳﻮار‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎم و ﺑﺮ درﺧﺘﺶ‪ ،‬و آن راه و رﻫﺴﭙﺎر‬
‫ﺷﺐ ﺧﺎﻣﻮش اﺳﺖ و ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﻏﺒﺎر ﭘﻮش‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 156‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﭽﻪ ﻫﺎ‬

‫ﭘﯿﻤﻮده راه ﺗﺎ ﻗﻠﻞ دور دﺳﺖ ﺧﻮاب‬

‫در آرزوي ﺳﺎﯾﻪ ﺗﺮي و ﻗﻄﺮه اي‬
‫روﯾﺎي دﯾﺮ ﺑﺎورﺷﺎن را‬
‫ﮐﻨﺪه اﺳﺖ ﻫﻤﺖ اﺑﺮي‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻬﺮ‬
‫ﭼﻮن ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪه ﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻨﺎور ﺑﻪ روي آب‬
‫ﺷﺐ ﺧﺎﻣﺶ اﺳﺖ و اﯾﻨﮏ‪ ،‬ﺧﺎﻣﻮش ﺗﺮ ز ﺷﺐ‬
‫اﺑﺮي ﻣﻠﻮل ﻣﯽ ﮔﺬرد از ﻓﺮاز ﺷﻬﺮ‬
‫دور آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﯾﯽ در ﮔﻮﺷﺶ اﺧﺘﺮان‬
‫ﮔﻮﯾﻨﺪ راز ﺷﻬﺮ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 157‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ زاﻏﺎن‬

‫آﻧﭽﻨﺎﻧﮏ‬
‫ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﻫﺎ رﻃﻮﺑﺖ او را‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫اي ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‬
‫اي دﺷﺖ ﻫﺎي ﺧﻠﻮت و ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺑﺎران ﻣﻦ ﻧﺜﺎر ﺷﻤﺎ ﺑﺎد‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ زاﻏﺎن‬
‫در آﺳﺘﺎن ﻏﺮوب‬
‫ﺑﺮ آﺑﮕﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﮔﺮاﯾﻨﺪه‬
‫ﻫﺰار زورق ﺳﯿﺮ و ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﮔﺬرد‬
‫ﻧﻪ آﻓﺘﺎب‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎه‬
‫ﺑﺮ آﺑﺪان ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﻫﺰار زورق آواز ﺧﻮان ﺳﯿﺮ و ﺳﯿﺎه‬
‫ﯾﮑﯽ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن رﻧﮓ ﻫﺎ ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﺳﭙﻬﺮ ﺗﯿﺮه ﺿﻤﯿﺮ و ﺳﺘﺎره روﺷﻦ‬
‫ﺟﺰﯾﺮه ﻫﺎي ﺑﻠﻮرﯾﻦ ﺑﻪ ﻗﯿﺮ ﮔﻮن درﯾﺎ‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻈﺎره ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﭼﻮ رﻗﻌﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﻪ ﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ ﭘﯿﺮاﻫﻦ‬
‫ﻫﺰار ﻫﻤﺮه ﮔﺸﺖ و ﮔﺬار ﯾﮏ روزه‬
‫ﻫﺰار ﻣﺨﻠﺐ و ﻣﻨﻘﺎر دﺳﺖ ﺷﺴﺘﻪ ز ﮐﺎر‬
‫ﻫﺰار ﻫﻤﺴﻔﺮ و ﻫﻤﺼﺪاي ﺗﻨﮓ ﺟﺒﯿﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 158‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎژو‬

‫ﻫﺰار ژاﻏﺮ ﭘﺮ ﮔﻨﺪ و ﻻﺷﻪ و ﻣﺮدار‬

‫ﺑﺮ آﺑﮕﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﮔﺮاﯾﻨﺪه‬
‫در آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ روز‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎم ﮔﺬارﯾﻢ‪ ،‬و ﺑﺮ ﺷﺐ آﯾﻨﺪه‬
‫در آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻬﺮ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎه‬
‫در آن زﻣﺎن‪،‬دﯾﺪم‬
‫ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺳﭙﯿﺪ‬
‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺳﯿﺎه‬
‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺳﯿﺎه ﭘﺮﻧﺪه و ﭘﺮ ﮔﻮي‬
‫در آﺳﻤﺎن ﺳﭙﯿﺪ ﺗﭙﻨﺪه و ﮐﻮﺗﺎه‬
‫ﻧﺎژو‬
‫دور از ﮔﺰﻧﺪ و ﺗﯿﺮرس رﻋﺪ و ﺑﺮق و ﺑﺎد‬
‫وز ﻣﻌﺒﺮ ﻗﻮاﻓﻞ اﯾﺎم رﻫﮕﺬر‬
‫ﺑﺎ ﻣﯿﻮه ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش‪ ،‬ﺳﺒﺰي ﻣﺪام‬
‫ﻧﺎژوي ﺳﺎﻟﺨﻮرد ﻓﺮو ﻫﺸﺘﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫او در ﺟﻮار ﺧﻮﯾﺶ‬
‫دﯾﺪه ﺳﺖ ﺑﺎرﻫﺎ‬
‫ﺑﺲ ﻣﺮغ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻟﻮان ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﯿﺪﻫﺎي وﺣﺸﯽ و اﻫﻠﯽ ﭼﻨﺎرﻫﺎ‬
‫ﭘﺮ ﺟﺴﺖ و ﺧﯿﺰ و ﺑﯿﻬﻮده ﮔﻮ ﻃﻮﻃﯽ ﺑﻬﺎر‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻨﺎك ﻗﻤﺮي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 159‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻎ‬

‫اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ ﻗﻨﺎري ﭘﺎﯾﯿﺰ‬

‫ﺧﺎﻣﻮش و ﺧﺴﺘﻪ زاغ زﻣﺴﺘﺎن‬
‫اﻣﺎ‬
‫او‬
‫ﺑﺎ ﻣﯿﻮه ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش‪ ،‬ﺳﺒﺰي ﻣﺪام‬
‫ﻋﻤﺮي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﺮف؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﻓﺎم‬
‫ﭼﻮن ﻣﺮغ آرزوي ﺗﻮ ﻟﺨﺘﯽ ﻧﺸﺴﺖ و رﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺗﮕﺮگ؟ ﭼﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺗﮑﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﭼﻨﺪي ﭼﻮ اﺷﮏ ﺷﻮق ﺗﻮ‪ ،‬اﻣﯿﺪ ﺑﺴﺖ و رﻓﺖ‬
‫درﯾﻎ‬
‫ﺑﯽ ﺷﮑﻮه و ﻏﺮﯾﺐ و رﻫﮕﺬرﻧﺪ‬
‫ﯾﺎدﻫﺎي دﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﺮق و ﭼﻮ ﺑﺎد‬
‫ﯾﺎد ﺗﻮ ﭘﺮﺷﮑﻮه و ﺟﺎوﯾﺪ اﺳﺖ‬
‫و آﺷﻨﺎي ﻗﺪﯾﻢ دل‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫اي درﯾﻎ! اي درﯾﻎ! اي ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺑﺎ دل ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺮد‬
‫ﯾﺎدت؟ اي ﺑﺎد ﻣﻦ ز دل ﺑﺮده‬
‫ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻟﻄﯿﻒ‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 160‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻃﻠﻮع‬

‫ﭼﻮن ﺷﺒﻨﻢ‬
‫ﻫﻢ درﺧﺸﺎن و ﭘﺎك‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎران‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦ دو‪ ،‬اي ﺑﻬﺸﺖ ﺟﻮان‬
‫ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﺮگ ﭘﯿﺮ و ﭘﮋﻣﺮده؟‬
‫ﻃﻠﻮع‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫و آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺑﻪ ﮔﻞ اﺑﺮ ﺳﺘﺮون در زﻻل آﺑﯽ روﺷﻦ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺎم ﺑﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻮن آﺑﮕﯿﻨﻪ ﭘﻠﮑﺎن‪ ،‬ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻧﻮ ﭘﺮواز ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺳﺤﺮﺧﯿﺰي‬
‫ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﯽ روا ﺑﻪ اوﺟﯽ دور و زﯾﻦ ﭘﺮواز‬
‫ﻟﺬﺗﻢ ﭼﻮن ﻟﺬت ﻣﺮد ﮐﺒﻮﺗﺮﺑﺎز‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫و آﺳﻤﺎن در ﭼﺎرﭼﻮب دﯾﺪﮔﻪ ﭘﯿﺪا‬
‫ﻣﺜﻞ درﯾﺎ ژرف‬
‫آب ﻫﺎﯾﺶ ﻧﺎز و ﺧﻮاب ﻣﺨﻤﻞ آﺑﯽ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺗﺎ ژرﻓﺎﯾﺶ‬
‫ﭘﺎره ﻫﺎي اﺑﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﻠﮑﺎن ﺑﺮف‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﺎﻫﯽ ﺧﻮﻧﮕﺮم و ﺑﯽ آرام اﯾﻦ درﯾﺎ‬
‫آﻧﮏ آﻧﮏ ﻣﺮد ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ‬
‫ﺳﯿﻨﻪ اش ﺳﻨﺪان ﭘﺘﮏ دم ﺑﻪ دم ﺧﻤﯿﺎزه و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺧﻮاب آﻟﻮد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 161‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻃﻠﻮع‬

‫آﻣﺪه ﭼﻮن ﺑﺎﻣﺪاد دﮔﺮ ﺑﺮ ﺑﺎم‬

‫ﻣﯽ ﻧﻮردد ﺑﺎم را ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎي ﻧﺮم و ﺑﯽ آوا‬
‫اﯾﺴﺘﺪ ﻟﺨﺘﯽ ﮐﻨﺎر دودﮐﺶ آرام‬
‫او در آن ﮐﻮﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﺗﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺑﯿﺪار‬
‫ﺗﺎ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ و ﭼﺎﻻك از ﭘﺲ دﯾﻮار‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎم رو ﺑﻪ رو ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫اﯾﻨﮏ اﯾﻨﮏ ﻣﺮد ﺧﻮاب از ﺳﺮ ﭘﺮﯾﺪه ﭼﺸﻢ و دل ﻫﺸﯿﺎر‬
‫ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﮐﻔﺘﺮان را در‬
‫و آن ﭘﺮي زادان رﻧﮕﺎرﻧﮓ و دﺳﺖ آﻣﻮز‬
‫ﺑﺮ ﺑﯽ آذﯾﻦ ﺑﺎم ﭘﻬﻨﺎور‬
‫ﻗﻮر ﻗﻮ ﺑﻪ ﻗﻮ رﻗﻮ ﺧﻮاﻧﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻏﺮور و ﺷﺎدﻫﻮاري داﻣﻦ اﻓﺸﺎﻧﺎن‬
‫ﻣﯽ زﻧﻨﺪ اﻧﺪر ﻧﺸﺎط ﺑﺎﻣﺪادي ﭘﺮ‬
‫ﻟﯿﮏ زﻫﺮ ﺧﻮاب ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺎن ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫ﺑﺮده ﺷﺎن از ﯾﺎد‪،‬ﭘﺮواز ﺑﻠﻨﺪ دوردﺳﺘﺎن را‬
‫ﮐﺎﻫﻞ و در ﮐﺎﻫﻠﯽ دﻟﺒﺴﺘﻪ ﺷﺎن ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫ﻣﺮد اﯾﻨﮏ ﻣﯽ ﭘﺮاﻧﺪﺷﺎن‬
‫ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﺷﮑﻮه ﭘﺎك‬
‫ﮐﺎﻫﻠﯽ ﮔﺮ ﺧﻮاﻧﺪ اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎك‬
‫ﺑﺎ درﻓﺶ ﺗﯿﺮه ﭘﺮ ﻫﻮل ﭼﻮﺑﯽ ﻟﺨﺖ دﺳﺘﺎر ﺳﯿﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 162‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻃﻠﻮع‬

‫ﻣﯽ رﻣﺎﻧﺪﺷﺎن و راﻧﺪﺷﺎن‬

‫ﺗﺎ دل از ﻣﻬﺮ زﻣﯿﻦ ﭘﺴﺖ ﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪ‬
‫و آﺳﻤﺎن ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﺑﻠﻮر ﺳﻘﻔﺶ دور‬
‫زي ﭼﻤﻨﺰاران ﺳﺒﺰ ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪﺷﺎن‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫و آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﯾﮑﯽ ﺑﺮج ﺑﻠﻨﺪ ﺟﺎدوﯾﯽ‪ ،‬دﯾﻮارش از اﻃﻠﺲ‬
‫ﻣﻮج دار‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 163‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻃﻠﻮع‬

‫و روﺷﻦ و آﺑﯽ‬
‫ﭘﺎره ﻫﺎي اﺑﺮ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج‬
‫و آن ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎي ﭘﺮان در ﻓﻀﺎي ﺑﺮج‬
‫ﻣﺜﻞ ﭼﺸﻤﮏ زن ﭼﺮاﻏﯽ ﭼﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﺑﺮ ﻓﺮاز ﮐﺎه ﮔﻞ اﻧﺪوده ﺑﺎم ﭘﻬﻦ‬
‫در ﮐﻨﺎر آﻏﻞ ﺧﺎﻟﯽ‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داده ﻣﺮد ﺑﺮ دﯾﻮار‬
‫ﻧﺎﺷﺘﺎ اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺳﯿﮕﺎر‬
‫ﻏﺮﻓﻪ در ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺬات‪ ،‬از دﯾﺪار اﯾﻦ ﭘﺮواز‬
‫اي ﺧﻮش آن ﭘﺮواز و اﯾﻦ دﯾﺪار‬
‫ﮔﺮد ﺑﺎم دوﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫ﻧﺮم ﻧﺮﻣﮏ اوج ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﭘﺮي زادان‬
‫وه‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ دﯾﮕﺮ ﮐﻨﻮن ﻟﺬﺗﻢ ز آن ﻣﺮد ﮐﻤﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻃﻮاﻓﯽ و ﭼﻪ ﭘﺮوازي‬
‫دور ﺑﺎد از ﺣﺸﻤﺖ ﻣﻌﺼﻮﻣﺸﺎن اﻓﺴﻮن ﺻﯿﺎدان‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﺑﺎﻟﻬﺎﺷﺎن دور‬
‫وز دﻟﮑﻬﺎﺷﺎن ﻏﻤﺎن ﺗﺎ ﺟﺎودان ﻣﻬﺠﻮر‬
‫در ﻃﻮاف ﺟﺎوﯾﺪﯾﺸﺎن آن ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ‬
‫ﭼﻮن ﺷﻮﻧﺪ از دﯾﺪﮔﺎﻫﻢ دور و ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎز آﯾﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ دﻟﻢ ﭘﺮﭘﺮ زﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﯿﻢ ﺑﺴﻤﻞ ﻣﺮغ ﭘﺮﮐﻨﺪه‬
‫ز اﻧﺘﻈﺎري اﺿﻄﺮاب آﻟﻮد و ﻃﻔﻼﻧﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 164‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪3‬‬

‫ﮔﺮدد ﮐﻨﺪه‬
‫ﻣﺮد را ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺎي ﭘﺮﭘﺮي در دﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺻﻔﯿﺮ آﺷﻨﺎي ﺳﻮت‬
‫ﺳﻮي ﺑﺎم ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﺸﺎﻧﺪﺷﺎن‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎﺷﺎن ﻧﯿﺰ ﺳﺮخ اﺳﺖ‬
‫آه ﺷﺎﯾﺪ اﺗﻔﺎق ﺷﻮﻣﯽ اﻓﺘﺎده ﺳﺖ؟‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﺳﺖ‬
‫و آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺪا‬
‫ﻓﺎرغ از ﺳﻮت و ﺻﻔﯿﺮ دوﺳﺘﺪار ﺧﺎﮐﺰاد ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﻔﺘﺮان در اوج دوري‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﭘﺮوازﻧﺪ‬
‫ﺑﺎﻟﻬﺎﺷﺎن ﺳﺮخ‬
‫زﯾﺮا ﺑﺮ ﭼﮑﺎد دورﺗﺮ ﮐﻮﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮان دﯾﺪ‬
‫رﺳﺘﻪ ﻟﺨﺘﯽ ﭘﯿﺶ‬
‫ﺷﻌﻠﻪ ور ﺧﻮﻧﺒﻮﺗﻪ ﻣﺮﺟﺎﻧﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﻏﺰل ‪3‬‬
‫اي ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه و ﭘﻨﺎه‬
‫زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي‬
‫ﭘﺮ ﻋﺼﻤﺖ و ﭘﺮ ﺷﮑﻮه‬
‫ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺧﻠﻮت ﻣﻦ‬
‫اي ﺷﻂ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺮ ﺷﻮﮐﺖ ﻣﻦ‬
‫اي ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 165‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪3‬‬

‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻧﺠﺎﺑﺖ‬

‫ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻋﺎﺑﺮ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه اﺳﺘﺠﺎﺑﺖ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﺳﺮور و ﻏﻢ راﺳﺘﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺎن ﺑﻮد‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﮔﻞ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺎزﻫﺎﯾﺖ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺷﺮﻣﻢ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻧﻮازش‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺳﺎﺣﻞ ﺳﯿﻤﮕﻮن ﺳﺤﺮﮔﺎه رﻓﺘﻦ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻣﻪ آﻟﻮد ﺑﺲ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﺎ‬
‫ﺑﯽ ﻫﯿﭻ از ﻟﺬت ﺧﻮاب ﮔﻔﺘﻦ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻧﺠﯿﺐ ﻏﺰل ﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻬﮕﺎه اﮔﺮ از ﺳﺨﻦ ﺑﺎز ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫اﻓﺴﻮن ﭘﺎك ﻣﻨﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ راﻧﺪ‬
‫اي ﺷﻂ ﭘﺮ ﺷﻮﮐﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 166‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﭘﺎك‬

‫اي ﺷﻂ زﯾﺒﺎي ﭘﺮ ﺷﻮﮐﺖ ﻣﻦ‬
‫اي رﻓﺘﻪ ﺗﺎ دوردﺳﺘﺎن‬
‫آﻧﺠﺎ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره ﺳﺖ‬
‫روﺷﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺐ ﻏﺮﺑﺖ ﺗﻮ؟‬
‫اي ﻫﻢ ﻧﺸﯿﻦ ﻗﺪﯾﻢ ﺷﺐ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﻦ‬
‫اي ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه و ﭘﻨﺎه‬
‫ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﮐﻨﻮن ﺑﯽ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺗﻬﯽ ﻣﺎﻧﺪه از ﻧﻮر‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﮔﻞ ﺗﯿﺮه و ﺗﻠﺦ اﻧﺪوه‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻫﻤﻪ ﮐﻮر‬
‫آﻧﺠﺎ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره ﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺐ ﻓﺮوز ﺗﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭘﺎره ﺳﺖ؟‬
‫ﺑﯽ دل‬
‫آري‪ ،‬ﺗﻮ آﻧﮑﻪ دل ﻃﻠﺒﺪ آﻧﯽ‬
‫اﻣﺎ‬
‫اﻓﺴﻮس‬
‫دﯾﺮي ﺳﺖ ﮐﺎن ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮن آﻟﻮد‬
‫ﺟﻮﯾﺎي ﺑﺮج ﮔﻤﺸﺪه ي ﺟﺎدو‬
‫ﭘﺮواز ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫آﺧﺮ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭼﻨﮓ ﺑﯽ ﻗﺎﻧﻮن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 167‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫رام ﭼﻨﮓ ﭼﻨﮕﯽ ﺷﻮرﯾﺪه رﻧﮓ ﭘﯿﺮ‬

‫ﮔﺎه ﮔﻮﯾﯽ ﺧﻮاب ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‬
‫ﺧﻮﯾﺶ را در ﺑﺎرﮔﺎه ﭘﺮ ﻓﺮوغ ﻣﻬﺮ‬
‫ﻃﺮﻓﻪ ﭼﺸﻢ ﻧا ﺪاز ﺷﺎد و ﺷﺎﻫﺪ زرﺗﺸﺖ‬
‫ﯾﺎ ﭘﺮي زادي ﭼﻤﺎن ﺳﺮﻣﺴﺖ‬
‫در ﭼﻤﻨﺰاران ﭘﺎك و روﺷﻦ ﻣﻬﺘﺎب ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‬
‫روﺷﻨﯽ ﻫﺎي دروﻏﯿﻨﯽ‬
‫ﮐﺎروان ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺮده در ﻣﺮداب‬
‫ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﻗﺪﺳﯽ ﻣﺤﺮاب ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ‬
‫ﯾﺎد اﯾﺎم ﺷﮑﻮه و ﻓﺨﺮ و ﻋﺼﻤﺖ را‬
‫ﻣﯽ ﺳﺮاﯾﺪ ﺷﺎد‬
‫ﻗﺼﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻏﺮﺑﺖ را‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﯾﻦ ﮐﺞ آﯾﯿﻦ ﻗﺮن دﯾﻮاﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺷﺒﺎن روﺷﻨﺶ ﭼﻮن روز‬
‫روزﻫﺎي ﺗﻨﮓ و ﺗﺎرش‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﺐ اﻧﺪر ﻗﻌﺮ اﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻗﻼع ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﺳﺨﺖ و اﺳﺘﻮارش‬
‫ﺑﺎ ﻟﺌﯿﻤﺎﻧﻪ ﺗﺒﺴﻢ ﮐﺮدن دروازه ﻫﺎﯾﺶ‪،‬ﺳﺮد و ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﯾﻦ دژاﯾﯿﻦ ﻗﺮن ﭘﺮ آﺷﻮب‬
‫ﻗﺮن ﺷﮑﻠﮏ ﭼﻬﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 168‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻣﺪار ﻣﺎه‬

‫ﻟﯿﮏ ﺑﺲ دور از ﻗﺮار ﻣﻬﺮ‬
‫ﻗﺮن ﺧﻮن آﺷﺎم‬
‫ﻗﺮن وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮ ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﮐﺎﻧﺪران ﺑﺎ ﻓﻀﻠﻪ ﻣﻮﻫﻮم ﻣﺮغ دور ﭘﺮوازي‬
‫ﭼﺎر رﮐﻦ ﻫﻔﺖ اﻗﻠﯿﻢ ﺧﺪا را در زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ آﺷﻮﺑﻨﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻨﺪ ﭘﺎك ﻣﯽ روﺑﻨﺪ‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﯾﻦ ﺑﯽ آزرم و ﺑﯽ آﯾﯿﻦ ﻗﺮن‬
‫ﮐﺎﻧﺪران ﺑﯽ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻣﻬﻠﺖ‬
‫ﻫﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺗﺎزه رو ﺑﺎزﯾﭽﻪ ﺑﺎد اﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﭘﯿﺮان ﻣﯿﻮه ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺨﺸﯿﺪه‬
‫ﻋﺮﺻﻪ اﻧﮑﺎر و وﻫﻢ و ﻏﺪر و ﺑﯿﺪاد اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺮﻧﯽ‬
‫ﮐﻮ؟‬
‫ﺑﺮ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﯽ ﻧﺸﺎن ﻗﻠﻪ ﺳﺖ‬
‫در ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﻮ؟‬
‫دﯾﺪه ﺑﻪ اﻧﺎن را ﺑﮕﻮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 169‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﺗﺎ ﺧﻮاب ﻧﻔﺮﯾﺒﺪ‬

‫ﺑﺮ ﭼﮑﺎد ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺧﻮﯾﺶ‪،‬دل ﺑﯿﺪار و ﺳﺮ ﻫﺸﯿﺎر‬
‫ﻫﯿﭽﺸﺎن ﺟﺎدوﯾﯽ اﺧﺘﺮ‬
‫ﻫﯿﭽﺸﺎن اﻓﺴﻮن ﺷﻬﺮ ﻧﻘﺮه ﻣﻬﺘﺎب ﻧﻔﺮﯾﺒﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﻫﺎي ﺧﺸﻢ ﺑﺎدﺑﺎن از ﺧﻮن‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺘﺢ ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻗﺮن ﻣﯽ آﯾﯿﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﺴﺘﺎن ﻧﻪ ﺗﻮي ﻓﺮاخ اﯾﻦ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد ﺑﯽ ﻏﻢ را‬
‫ﺑﺎ ﭼﮑﺎﭼﺎك ﻣﻬﯿﺐ ﺗﯿﻐﻬﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺗﯿﺰ‬
‫ﻏﺮش زﻫﺮه دران ﮐﻮﺳﻬﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺳﻬﻢ‬
‫ﭘﺮش ﺧﺎرا ﺷﮑﺎف ﺗﯿﺮﻫﺎﻣﺎن‪،‬ﺗﻨﺪ‬
‫ﻧﯿﮏ ﺑﮕﺸﺎﯾﯿﻢ‬
‫ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﺮ دﯾﻮان را‬
‫از ﻃﻠﺴﻢ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬ز ﭼﻨﮓ ﭘﺎﺳﺪاران ﻓﺴﻮﻧﮕﺮﺷﺎن‬
‫َﺟﻠﺪ ﺑﺮﺑﺎﯾﯿﻢ‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮐﻮﺑﯿﻢ‬
‫ور زﻣﯿﻦ ﮔﻬﻮاره ﻓﺮﺳﻮده آﻓﺎق‬
‫دﺳﺖ ﻧﺮم ﺳﺒﺰه ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﭘﯿﺶ آرد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ از ﻣﺎ ﻧﻬﺎن دارد‬
‫ﭼﻬﺮه اش را ژرف ﺑﺸﺨﺎﯾﯿﻢ‬
‫ﻣﺎ‬
‫ﻓﺎﺗﺤﺎن ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎي ﻓﺨﺮ ﺗﺎرﯾﺨﯿﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 170‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﺷﺎﻫﺪان ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺷﻮﮐﺖ ﻫﺮ ﻗﺮن‬

‫ﻣﺎ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر ﻋﺼﻤﺖ ﻏﻤﮕﯿﻦ اﻋﺼﺎرﯾﻢ‬
‫ﻣﺎ‬
‫راوﯾﺎن ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺷﺎد و ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﻢ‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎي آﺳﻤﺎن ﭘﺎك‬
‫ﻧﻮر ﺟﺎري‪ ،‬آب‬
‫ﺳﺮد ﺗﺎرﯾﮏ‪،‬ﺧﺎك‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺧﻮش ﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم‬
‫از زﻻل ﺟﻮﯾﺒﺎر روﺷﻦ اﯾﺎم‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﻪ اﻧﺒﻮه‪ ،‬ﭘﺸﺘﺶ ﮐﻮه‪ ،‬ﭘﺎﯾﺶ ﻧﻬﺮ‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎي دﺳﺖ ﮔﺮم دوﺳﺖ در ﺷﺐ ﻫﺎي ﺳﺮد ﺷﻬﺮ‬
‫ﻣﺎ‬
‫ﮐﺎروان ﺳﺎﻏﺮ و ﭼﻨﮕﯿﻢ‬
‫ﻟﻮﻟﯿﺎن ﭼﻨﮕﻤﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪ ﮔﻮي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎن ﺷﻌﺮ و اﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺎﻗﯿﺎن ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺎن‪ ،‬ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻗﺮن؟‬
‫ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻓﺘﺢ ﻣﯽ آﯾﯿﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﺴﺘﺎﻧﺶ ﺑﮕﺸﺎﯾﯿﻢ‬
‫اﯾﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭼﻨﮓ دﻟﺘﻨﮓ ﻣﺤﺎل اﻧﺪﯾﺶ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 171‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﻧﻐﻤﻪ ﭘﺮداز ﺣﺮﯾﻢ ﺧﻠﻮت ﭘﻨﺪار‬

‫ﺟﺎودان ﭘﻮﺷﯿﺪه از اﺳﺮار‬
‫ﭼﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎ ﮐﻪ دارد روز و ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫اي ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﮕﻮي ﻣﺴﮑﯿﻦ! ﭘﺮده دﯾﮕﺮ ﮐﻦ‬
‫ﭘﻮر دﺳﺘﺎن ﺟﺎن ز ﭼﺎه ﻧﺎﺑﺮادر در ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‬
‫ُﻣﺮد‪ُ ،‬ﻣﺮد‪ ،‬او ُﻣﺮد‬
‫داﺳﺘﺎن ﭘﻮر ﻓﺮﺧﺰاد را ﺳﺮ ﮐﻦ‬
‫آن ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺎﻟﻪ اش از ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻫﯽ ژرف ﻣﯽ اﯾﺪ‬
‫ﻧﺎﻟﺪ و ﻣﻮﯾﺪ‬
‫ﻣﻮﯾﺪ و ﮔﻮﯾﺪ‬
‫آه‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﻣﺎ‬
‫ﻓﺎﺗﺤﺎن ﮔﻮژﭘﺸﺖ و ﭘﯿﺮ را ﻣﺎﻧﯿﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﻫﺎي ﻣﻮج ﺑﺎدﺑﺎن از ﮐﻒ‬
‫دل ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺮه ﻫﺎي ﻓّﺮﻫﯽ‪ ،‬در دﺷﺖ اﯾﺎم ِ ﺗﻬﯽ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺗﯿﻐﻬﺎﻣﺎن زﻧﮕﺨﻮرد و ﮐﻬﻨﻪ و ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﻮﺳﻬﺎﻣﺎن ﺟﺎودان ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺗﯿﺮﻫﺎﻣﺎن ﺑﺎل ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ‪.‬‬
‫ﻣﺎ‬
‫ﻓﺎﺗﺤﺎن ﺷﻬﺮﻫﺎي رﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺑﺎدﯾﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻧﺎﺗﻮان ﺗﺮ زآﻧﮑﻪ ﺑﯿﺮوﻧﯿﺪ از ﺳﯿﻨﻪ‬
‫راوﯾﺎن ﻗﺼﻪ ﻫﺎي رﻓﺘﻪ از ﯾﺎدﯾﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 172‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﯽ دل‬

‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﯾﺎ ﭘﺸﯿﺰي ﺑﺮﻧﮕﯿﺮد ﺳﮑﻪ ﻫﺎﻣﺎن را‬

‫ﮔﻮﯾﯽ از ﺷﺎﻫﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 173‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﻮﻟﯽ در اﺑﻮﻋﻄﺎ‬

‫ﺳﺖ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬
‫ﯾﺎ ز ﻣﯿﺮي دودﻣﺎﻧﺶ ﻣﻨﻘﺮض ﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﮔﺎﻫﮕﻪ ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺷﺪ زﯾﻦ ﺧﻮاب ﺟﺎدوﯾﯽ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺧﻮاب ﻫﻤﮕﻨﺎن ﻏﺎر‪،‬‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﻣﺎﻟﯿﻢ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬آﻧﮏ‪ ،‬ﻃﺮﻓﻪ ﻗﺼﺮ زرﻧﮕﺎر‬
‫ﺻﺒﺢ ﺷﯿﺮﯾﻨﮑﺎر‬
‫ﻟﯿﮏ ﺑﯽ ﻣﺮگ اﺳﺖ دﻗﯿﺎﻧﻮس‬
‫واي‪ ،‬واي‪ ،‬اﻓﺴﻮس‬
‫ﻗﻮﻟﯽ در اﺑﻮﻋﻄﺎ‬
‫ﮐﺮﺷﻤﻪ درآﻣﺪ‬
‫دﮔﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﺎره ﺑﻪ اﻣﻮاج درﯾﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫زﻣﺎم ﺣﺴﺮت ﺑﻪ دﺳﺖ درﯾﻐﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻮدﻫﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪ‬
‫ﺳﻮاﺣﻞ آﺷﻨﺎﯾﯽ‬
‫در اﺑﺮﻫﺎي ﺑﯽ ﺳﺨﺎوت ﭘﻨﻬﺎن ﮔﺸﺖ‬
‫ﺟﺰﯾﺮه ﻫﺎي ﻃﻼﯾﯽ‬
‫در آب ﺗﯿﺮه ﻣﺪﻓﻮن ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫اﻓﻖ ﺗﺎ اﻓﻖ آب اﺳﺖ‬
‫ﮐﺮان ﺗﺎ ﮐﺮان درﯾﺎ‬
‫ﺣﺠﺎز ‪1‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 174‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﻮﻟﯽ در اﺑﻮﻋﻄﺎ‬

‫ﺑﺒﺮي ﮔﻬﻮاره ﺳﺮد! اي ﻣﻮج‬

‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﯽ‬
‫دﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﻢ و دﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﺮوا ﭼﻪ ﺑﯿﻢ و ﭘﺮوا؟‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮگ ﻫﺎي ﺷﻤﯿﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ را‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻢ ﺻﺤﺮا ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫دﮔﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﺎره ﺑﻪ اﻣﻮاج درﯾﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫ﮐﺮان ﺗﺎ ﮐﺮان آب اﺳﺖ‬
‫اﻓﻖ ﺗﺎ اﻓﻖ درﯾﺎ‬
‫ﺣﺠﺎز‪2‬‬
‫ﭼﻪ ﭘﺮوا‪ ،‬اي درﯾﺎ‬
‫ﺧﺮوش ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﺮآور از دل‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺸﻮدن ز ﺧﻮاب ﭼﺸﻢ اﯾﻦ ﮐﻮدك‬
‫ﭼﻪ ﺑﯿﻤﯽ ﮔﻬﻮاره ﺟﻨﺒﺎن درﯾﺎ ﮔﻢ ﮐﺮده ﺳﺎﺣﻞ؟‬
‫ﮐﻪ دﯾﺮي ﺳﺖ دﯾﺮي‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻗﺼﺮ ﺧﻮاﺑﻢ را‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎدوي ﻻﻻ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫دﮔﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﺎره ﺑﻪ اﻣﻮاج درﯾﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫ﮔﺒﺮي‬
‫ﮔﻨﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﺎداﻓﺮه ﮐﺸﯿﺪن‬
‫ﺧﺪا داﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ درد ﮐﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﻤﯿﺮ اي ﺧﺸﮏ ﻟﺐ! در ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ اﺑﺮ ﺳﺘﺮون را ﻧﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 175‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ‬

‫ﺧﻮﺷﺎ ﺑﯽ دردي و ﺷﻮرﯾﺪه رﻧﮕﯽ‬

‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺧﻮش ﺗﺮ از آن ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫اﻓﻖ ﺗﺎ اﻓﻖ آب اﺳﺖ‬
‫ﮐﺮان ﺗﺎ ﮐﺮان درﯾﺎ‬
‫ﻧ ﻪ ﻣ ﺎ ﻫﯿﻢ ﻣ ﻦ‪ ،‬ا ز ﺷﻨ ﺎ ﭼ ﻪ ﺣ ﺎ ﺻ ﻞ ؟‬
‫ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺎﺣﻞ ﺳﺎﺣﻞ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺎﺣﻞ‬
‫دﮔﺮ ﺑﺎزواﻧﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﭼﻪ ﺑﯿﻢ و ﺗﺮا ﭼﻪ ﭘﺮواﯾﯽ دل‬
‫ﮐﻪ داﻧﯽ ﮐﻪ داﻧﯽ‬
‫دﮔﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﭘﺎره ﺑﻪ اﻣﻮاج درﯾﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫زﻣﺎم ﺣﺴﺮت ﺑﻪ دﺳﺖ درﯾﻐﺎ ﺳﭙﺮده ام ﻣﻦ‬
‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ‬
‫در آ ﻣ ﺪ‬
‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻦ و دﯾﮕﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ و ﺑﺎور ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ ﻫﺎ‪،‬ﭼﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ و ﺑﺎور ﻧﺪارم‬
‫ﻣﻮﯾﻪ‬
‫ﺣﺬر ﻧﺠﻮﯾﻢ از ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 176‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫وداع‬

‫ﻣﺮا ﺑﺮ ﺳﺮ آﯾﺪ‬
‫ﮔﻮ درﯾﺪ‪ ،‬درﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﮕﺬر ﻧﺪارد و ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﺬر ﻧﺪارم‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻓﺮود‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎور ﻧﺪارم ﮐﻪ ﯾﺎور ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻦ و دﯾﮕﺮ ﻧﺪارم‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻒ‬
‫ﺳﭙﯿﺪه ﺳﺮ زد و ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﺒﺮده ﺑﺎز‬
‫ﻧﻪ ﺧﻮاﺑﻢ ﮐﻪ ﺳﯿﺮ ﺳﺘﺎره و ﻣﻬﺘﺎﺑﻢ ﻧﺒﺮده ﺑﺎز‬
‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ ﮐﻪ داﺷﺘﯿﻢ و دﮔﺮ ﻧﺪارﯾﻢ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪارﯾﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺎ ﮐﺰﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺮ ﻧﺪارﯾﻢ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﻏﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ﻣﺎﺗﻢ‬
‫ﻋﺠﺐ ﮐﻪ از ﮔﺮﯾﻪ آﺑﻢ ﻧﺒﺮده ﺑﺎز‬
‫ﭼﻬﺎ ﭼﻬﺎ ﭼﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ و ﺑﺎور ﻧﺪارم‬
‫ﭼﻪ آرزوﻫﺎ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻦ و دﯾﮕﺮ ﻧﺪارم‬
‫وداع‬
‫ﺳﮑﻮت ﺻﺪاي ﮔﺎم ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎز ﭘﺲ ﻣﯽ دﻫﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺐ ﺧﻠﻮت ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ روم‬
‫ﮔﻠﻪ اي ﮐﻮﭼﮏ از ﺳﮓ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻻﺷﻪ ﺳﯿﺎه ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ دوﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 177‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺧﻠﻮت ﺷﺐ آن ﻫﺎ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬

‫و ﺳﮑﻮت ﻧﺠﻮاي ﮔﺎﻣﻬﺎﺷﺎن را ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ‬
‫ﻣﻦ او را ﺑﻪ ﺟﺎي ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﻢ‬
‫و او ﻣﯽ داﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ‬
‫او ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﺪ‬
‫و ﻣﻦ ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ دروغ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺪ از راﺳﺘﯽ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺷﺪن‪ ،‬ﺳﻨﮕﺪل‬
‫ﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﻨﺪه ي دروغ ﻫﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺎم ﻫﺎي ﺳﮑﻮت را ﻣﯽ ﺷﻨﻮم‬
‫ﺧﻠﻮت ﻫﺎ از ﺑﺎ ﻫﻤﯽ ﺳﮕﻬﺎ ﺑﻪ دروغ و درﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ‬
‫ﺳﮑﻮت ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد دﯾﺸﺐ‬
‫ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ام آﻣﺪ‬
‫ﺳﮑﻮت ﺳﺮزﻧﺸﻢ داد‬
‫و ﺳﮑﻮت ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را اﺷﮏ ﭘﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﯿﻢ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺳﺮد ﺳﮑﻮت اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ اﻟﻬﺎﻣﺎن ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺐ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻧﻪ اﺷﮑﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي‪،‬و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﺎدي از ﻟﺐ ﻫﺎ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎ‬
‫زﯾﺮاك اﯾﻨﺠﺎ اﻗﯿﺎﻧﻮﺳﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﯽ از ﺳﻮاﺣﻠﺶ‬
‫ﻣﺼﺐ رودﻫﺎي ﺑﯽ زﻣﺎن ﺑﻮدن اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 178‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫وزآن ﭘﺲ آراﻣﺶ ﺧﻔﺘﺎر و ﺧﻠﻮت ﻧﯿﺴﺘﯽ‬

‫ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎ دروغ ﺑﻮد‬
‫و ﻫﻤﻪ آﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺑﯽ ﺷﻤﺎر ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم‬
‫ﺑﺴﺎن ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺗﺎﺑﻮت‬
‫از ﻟﺐ ﮔﻮر ﭘﯿﺶ ﺗﺮ آﻣﺪن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎري ازﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻓﺮﺟﺎم ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ‬
‫ﻧﻪ ﭘﯿﺸﻮازي ﺑﻮد و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪي‪،‬ﻧﻪ ﭼﻮن و ﭼﺮا‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 179‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺑﻮد‬
‫و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺪاري ﭘﻨﺪاري ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪ :‬ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫زﯾﺮك اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮ دﺳﺘﺎن ﺳﮑﻮن اﺳﺖ‬
‫در اﻗﺼﯽ ﭘﺮﮐﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﮑﻮت‬
‫ﺳﻮت‪ ،‬ﮐﻮر‪ ،‬ﺑﺮﻫﻮت‬
‫ﺣﺒﺎب ﻫﺎي رﻧﮕﯿﻦ‪ ،‬در ﺧﻮاب ﻫﺎي ﺳﻨﮕﯿﻦ‬
‫ﭼﺘﺮﻫﺎي ﭘﺮ ﻃﺎووﺳﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﭼﯿﺪﻧﺪ‬
‫و ﺳﯿﺎ ﺳﺎﯾﻪ دودﻫﺎ‪،‬در اوج وﺟﻮدﺷﺎن‪،‬ﮔﻮﯾﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻣﯿﻮه و ﺑﺎغ ﮔﻞ ﻫﺎي آﺗﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫دﯾﮕﺮ از ﻫﺮ ﺑﯿﻢ و اﻣﯿﺪ آﺳﻮده اﯾﻢ‬
‫ﮔﻮﯾﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮدﯾﻢ‪،‬ﻧﺒﻮده اﯾﻢ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ از ﻣﺎ‪ ،‬در ﻣﻬﮕﻮن اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﻮدن‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺘﯿﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﺧﺪاﯾﯽ را‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ اﻧﮑﺎر‬
‫ا ﻧ ﮕ ﺎر‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﺳﻮي و آن ﺳﻮي ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ‬
‫اﻣﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻬﺸﺖ و دوزخ در ﻣﺎ ﻣﺮده ﺳﺖ‬
‫زﯾﺮا ﺧﺪاﯾﺎن ﻣﺎ‬
‫ﭼﻮن اﺷﮏ ﻫﺎي ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮرﻫﺎﻣﺎن ﺧﺸﮑﯿﺪﻧﺪ و ﭘﯿﺶ ﺗﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آﻣﺪ‬
‫ﻣﺎ در ﺳﺎﯾﻪ آوار ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺳﮑﻮت آرﻣﯿﺪه اﯾﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 180‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﮔﺎﻣﻬﺎﻣﺎن ﺑﯽ ﺻﺪاﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎﻣﺪادي‪ ،‬ﻧﻪ ﻏﺮوﺑﯽ‬
‫وﯾﻨﺠﺎ ﺷﺒﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ اﺧﺘﺮي در آن ﻧﻤﯽ درﺧﺸﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎدﺑﺎن ﭘﻠﮏ ﭼﺸﻤﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﯿﺮق ﮔﯿﺴﻮﯾﯽ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺴﯿﻢ اﮔﺮ ﺑﻮد ﺑﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ وزﯾﺪ؟‬
‫ﻧﻪ ﺳﯿﻨﻪ زورﻗﯽ‪ ،‬ﻧﻪ دﺳﺖ ﭘﺎروﯾﯽ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ اﻣﻮاج اﮔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻪ در ﻣﯽ آوﯾﺨﺖ؟‬
‫ﭼﻪ آرام اﺳﺖ اﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎور‪ ،‬اﯾﻦ درﯾﺎ‬
‫دﻟﻬﺎﺗﺎن روﺷﻦ ﺑﺎد‬
‫ﺳﭙﺎس ﺷﻤﺎ را‪ ،‬ﺳﭙﺎس و دﯾﮕﺮ ﺳﭙﺎس‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮرﻫﺎي ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺷﻤﻊ و ﻣﺸﻌﻠﯽ ﻣﻔﺮوزﯾﺪ‬
‫زﯾﺮا ﺗﺮي ﻫﯿﭻ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﺪﯾﻦ درون ﻧﻤﯽ ﺗﺮاود‬
‫ﺧ ﺎ ﻧ ﻪ ﻫ ﺎﺗ ﺎ ن آ ﺑ ﺎ د‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮرﻫﺎي ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺳﺎﯾﺒﺎن و ﺳﺮاﭘﺮده اي ﻣﻔﺮازﯾﺪ‬
‫زﯾﺮا ﮐﻪ آﻓﺘﺎب و اﺑﺮ ﺷﻤﺎ را ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﺎري ﻧﯿﺴﺖ‬
‫و ﻫﺎي‪ ،‬زﻧﺠﯿﺮﻫﺎ! اﯾﻦ زﻧﺠﻤﻮره ﻫﺎﺗﺎن را ﺑﺲ ﮐﻨﯿﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺳﺮودﻫﺎ و دﻋﺎﻫﺎﺗﺎن اﯾﻦ ﺷﺐ ﮐﻮرﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ روز ﻫﻤﻪ روز‪،‬و ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ در اﯾﻦ ﺣﻮاﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﻮاﻓﻨﺪ‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﺗﻮان ﺗﺮ از آﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﮑﻮت را ﺑﺸﮑﺎﻓﻨﺪ‬
‫و در ﻇﻠﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ دارﯾﻢ ﭘﺮواز ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺬري و ﻧﺜﺎري ﺣﺎﺟﺖ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 181‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺑﺎدا ﺷﻤﺎ را آن ﻧﺎن و ﺣﻠﻮاﻫﺎ‬

‫ﺑﺎدا ﺷﻤﺎ را ﺧﻮان ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺮﻣﺎﻫﺎ‬
‫ﻣﺎ را اﮔﺮ دﻫﺎﻧﯽ و دﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﻮد‪،‬در ﮐﺎر ﺧﻨﺪه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫ﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﺎ و آﻧﻬﺎﺗﺎن‬
‫ﺑﺮ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ‪ ،‬دﻋﺎﻫﺎ‪،‬ﺧﻮاﻧﻬﺎﺗﺎن‬
‫در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﮔﻮر ﺧﺪا و ﺷﯿﻄﺎن اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 182‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﻫﺮ ﯾﮏ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺎز ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫آن رﻧﮓ و آﻫﻨﮓ ﻫﺎ‪ ،‬آراﯾﻪ و ﭘﯿﺮاﯾﻪ ﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻌﺮ و ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎ‬
‫و دﯾﮕﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﺎ را ﺑﻮد ﺑ‪،‬ﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﭘﺮوا و ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﻤﺴﻔﺮي ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﻣﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﺪا ﮔﺮﻓﺖ آن را‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﯿﻄﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻮ ﺧﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ درون آﻣﺪ‬
‫ﮐﻨﻮن او‬
‫اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﺷﮕﻔﺖ ﮔﺴﺘﺮﺷﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﻣﺎﺟﺮا‬
‫ﻣﺎ ﻧﻮﺑﺎوﮔﺎن اﯾﻦ ﻋﻈﻤﺘﯿﻢ‬
‫و را ﺳ ﺘ ﯽ‬
‫آن اﺷﮏ ﻫﺎي ﺷﻮر‪،‬زاده اﯾﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺗﻠﺦ‬
‫وﯾﻦ ﺿﺠﻪ ﻫﺎي ﺟﮕﺮﺧﺮاش و دردآﻟﻮدﺗﺎن‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺮد؟‬
‫در ﻋﻤﻖ اﯾﻦ ﺳﺘﻮن ﻫﺎي ﺑﻠﻮرﯾﻦ دل ﻧﻤﮏ‬
‫ﺗﻨﺪﯾﺲ ﻣﻦ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪه اﯾﻢ اﻟﺤﻖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 183‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫و ﺳﺨﺖ ازﯾﻦ ﻣﺮﺛﯿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﻫﺎ ﺑﯿﺰارﯾﻢ‬

‫زﯾﺮا اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺴﯿﺎر اﮔﺮ ﮐﻢ‬
‫در ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﮐﻮره راه ﻫﺎي ﻫﺮ ﻣﺮﺛﯿﻪ ﺗﺎن‬
‫دﯾﻮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺎﻣﯽ ﻣﻦ ﮐﻤﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫آه‬
‫آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﮐﻪ رﻓﺖ‬
‫ﺣﻘﺎ ﭼﻪ ارﺟﻤﻨﺪ و ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻪ آدم‬
‫در ﺑﺎغ آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎ ﮔﯿﺎه و او‬
‫ﮔﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﭼﻪ دﻟﺠﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﺎن ﻧﺜﺎر‬
‫او رﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻔﺖ‪ ،‬ﺣﯿﻒ‬
‫او ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪،‬ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻦ و ﻋﺰﯾﺰﺗﺮ از ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﻤﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﺮﺛﯿﻪ ﺧﻮاﻧﯽ و دﻟﺴﻮزي‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬از ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎن‪،‬دﯾﮕﺮ‬
‫از ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ و ﻧﻪ دﻟﮕﯿﺮ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ رﺳﯿﺪه ﻗﺼﻪ ﻣﺎ‪،‬ﻣﺜﻞ ﻏﺼﻪ ﻣﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 184‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﺎﻣﯽ از آن ﺳﻮي ﭘﺎﯾﺎن‬

‫اﯾﻦ اﺷﮑﻬﺎﺗﺎن را‬

‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﻫﺎي ﺑﯽ ﮐﺲ ﻣﺎﻧﺪه ﺗﺎن ﻧﺜﺎر ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻫﺎي ﺑﯽ ﭘﻨﺎه ﺧﻮد را ﻣﺮﺛﯿﺖ ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ‬
‫ﺗﻨﺪﯾﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻮرﯾﻦ دل ﻧﻤﮏ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﯿﻢ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺳﺮد ﺳﮑﻮت اﺳﺖ‬
‫و آوار ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﺮگ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺳﺮاﭘﺮده ﺗﺎرﯾﮏ و ﯾﺦ زده ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮد‬
‫ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺑﯿﻤﺎري‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎري آﻫﺴﺘﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ ﺧﺰﯾﺪ‬
‫و ﮔﺮ ﮐﻪ رﻋﺪش ﻏﺮﯾﺪ و ﻣﺜﻞ ﺑﺮق ﻓﺮود آﻣﺪ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮدﯾﻢ و ﮔﺮ ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮﻣﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭘﯿﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 185‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ دل و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‬

‫ﺑﻮدﯾﻢ ﯾﺎ ﺟﻮان‪،‬ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻣﺎﺟﺮا اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ‪ ،‬ﻣﺮگ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﺧﺎﻣﻮش ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺲ اﺳﺖ ﻣﺮﺛﯿﻪ‪،‬دﯾﮕﺮ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪ و زاري‬
‫ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ اﯾﻢ‪ ،‬آﺧﺮ‬
‫ﻣﺎ ﺧﻮاﺑﻤﺎن ﻣﯽ اﯾﺪ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﮕﺬارﯾﺪ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮاي ﺳﺮد ﺳﮑﻮت اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻣﻮج ﻫﺎي ﺧﺎﻣﺶ آراﻣﺸﯿﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺗﯿﺮه ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻮري و ﮐﺮي‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش روزﻧﻪ ﻫﺎ را‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ راه و دﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﮏ و ﭘﯿﺎﻣﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ رﺳﺪ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ از ﻣﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﻪ ﻣﯿﻮه اي ﻧﻪ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻫﯿﭻ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﯿﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮان‬
‫زﻧﺒﯿﻞ ﻫﺎي ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮد را‬
‫از ﻫﺮ ﮔﻞ و ﮔﯿﺎه و ﻣﯿﻮه ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ‬
‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﺗﺎن را ﺗﻬﯽ ﻣﮕﺬارﯾﺪ‬
‫و ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﺮﺗﺎن را ﺳﺘﺎره ﺑﺎران ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ دل و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 186‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ دل و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‬

‫ﺑ ﺎ ﻫ ﻤﯿ ﻦ ﭼ ﺸﻢ‪ ،‬ﻫ ﻤﯿ ﻦ د ل‬
‫دﻟﻢ دﯾﺪ و ﭼﺸﻤﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫آن ﻗﺪر ﮐﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ رﻧﮕﺎرﻧﮓ اﺳﺖ‪،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫زﯾﺮا ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ زﯾﺒﺎﺳﺖ‪،‬زﯾﺒﺎﺳﺖ‪،‬زﯾﺒﺎﺳﺖ‬
‫و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫و ﺑ ﺎ ﻫ ﻤﯿ ﻦ د ل‪ ،‬ﻫ ﻤﯿ ﻦ ﭼ ﺸﻢ‬
‫ﭼﺸﻤﻢ دﯾﺪ‪ ،‬دﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫آن ﻗﺪ ﮐﻪ زﺷﺘﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‪،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫زﯾﺮا ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ زﺷﺖ اﺳﺖ‪ ،‬زﺷﺖ اﺳﺖ‪ ،‬زﺷﺖ اﺳﺖ‬
‫و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫زﯾﺒﺎ و زﺷﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ‬
‫و ﻫﯿ ﭻ‪ ،‬ﻫﯿ ﭻ‪ ،‬ﻫﯿ ﭻ‪ ،‬ا ﻣ ﺎ‬
‫ﺑ ﺎ ﻫ ﻤﯿ ﻦ ﭼ ﺸﻢ ﻫ ﺎ و د ﻟﻢ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ آرزو دارم‬
‫ﮐﻪ آن ﺷﺎﯾﺪ از ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎﯾﻢ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫از ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ‬
‫و ﺑ ﺎ ﻫ ﻤﯿ ﻦ د ل و ﭼ ﺸ ﻤﻢ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ آرزو دارم‬
‫ﮐﻪ آن ﺷﺎﯾﺪ از ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎﯾﻢ ﺑﺰرگ ﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫از ﻫﻤﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎ ﺑﺰرﮔﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮏ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 187‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﻐﺎم‬

‫و ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ آرزو دارم‬

‫ﺑ ﺎ ﻫ ﻤﯿ ﻦ د ل‬
‫و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫ﻫ ﻤﯿ ﺸ ﻪ‬
‫ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﭼﻮن درﺧﺘﯽ در ﺻﻤﯿﻢ ﺳﺮد و ﺑﯽ اﺑﺮ زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﮔﻢ ﺑﻮد و ﺑﺎرم ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ از ﻓﺮ ﺑﻠﻮغ ﮔﺮم ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن و ﻣﯿﺮاث ﺑﻬﺎرم ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﯾﺎد و ﯾﺎدﮔﺎرم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 188‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﯿﻐﺎم‬

‫ﺑﻮد‬
‫رﯾﺨﺘﻪ ﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن درﺧﺘﯽ در زﻣﺴﺘﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺪارد ﺑﻬﺎري ﺑﻮد و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫دﯾﮕﺮ اﮐﻨﻮن ﻫﯿﭻ ﻣﺮغ ﭘﯿﺮ ﯾﺎ ﮐﻮري‬
‫در ﭼﻨﯿﻦ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ اﻧﺒﻮﻫﻢ آﯾﺎ ﻻﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺴﺖ؟‬
‫دﯾﮕﺮ آﯾﺎ زﺧﻤﻪ ﻫﺎي ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﺎ اﻣﯿﺪ روزﻫﺎي ﺳﺒﺰ آﯾﻨﺪه‬
‫ﺧﻮاﻫﺪم اﯾﻦ ﺳﻮي و آن ﺳﻮ ﺧﺴﺖ؟‬
‫ﭼﻮن درﺧﺘﯽ اﻧﺪر اﻗﺼﺎي زﻣﺴﺘﺎﻧﻢ‬
‫رﯾﺨﺘﻪ دﯾﺮي ﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮدم ﯾﺎد و ﺑﻮدم ﺑﺮگ‬
‫ﯾﺎد ﺑﺎ ﻧﺮﻣﮏ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﭼﻮن ﻧﻤﺎز ﺷﻌﻠﻪ ﺑﯿﻤﺎر ﻟﺮزﯾﺪن‬
‫ﺑﺮگ ﭼﻮﻧﺎن ﺻﺨﺮه ﮐﺮي ﻧﻠﺮزﯾﺪن‬
‫ﯾﺎد رﻧﺞ از دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮدن‬
‫ﺑﺮگ از اﺷﮏ و ﻧﮕﺎه و ﻧﺎﻟﻪ آزردن‬
‫اي ﺑﻬﺎر ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺎ ﺟﺎودان در راه‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﺎ ﺟﺎودان ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎي دﮔﺮ ﺑﮕﺬر‬
‫ﻫﺮﮔﺰ و ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﺮ ﺑﯿﺎﺑﺎن ﻏﺮﯾﺐ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻨﮕﺮ و ﻣﻨﮕﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 189‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﺳﺎﯾﻪ ﻧﻤﻨﺎك و ﺳﺒﺰت ﻫﺮ ﭼﻪ از ﻣﻦ دورﺗﺮ‪،‬ﺧﻮش ﺗﺮ‬

‫ﺑﯿﻢ دارم ﮐﺰ ﻧﺴﯿﻢ ﺳﺎﺣﺮ اﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻦ ﺗﻮ‬
‫ﺗﮑﻤﻪ ﺳﺒﺰي ﺑﺮوﯾﺪ ﺑﺎز‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺧﺸﮏ و ﮐﺒﻮد ﻣﻦ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﮕﺬار‬
‫ﺗﺎ درود دردﻧﺎك اﻧﺪﻫﺎن ﻣﺎﻧﺪ ﺳﺮود ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮف‬
‫ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮ اﻓﺸﺎﻧﯽ ﭘﺮ ﭘﻬﺎي ﻫﺰار اﻓﺴﺎﻧﻪ از ﯾﺎدﻫﺎ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﺎد ﭼﻮﻧﺎن آﻣﺮي ﻣﺄﻣﻮر و ﻧﺎﭘﯿﺪا‬
‫ﺑﺲ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺣﮑﻤﻬﺎ ﻣﯽ راﻧﺪ ﻣﺠﻨﻮن وار‬
‫ﺑﺮ ﺳﭙﺎﻫﯽ ﺧﺴﺘﻪ و ﻏﻤﮕﯿﻦ و آﺷﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ و ﻣﺎ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻓﺎرغ از ﺗﺸﻮﯾﺶ‬
‫ﻧﺮم ﻧﺮﻣﮏ راه ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ‬
‫ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﺳﺎﮐﺘﯽ در ﭘﯿﺶ‬
‫ﻫﺮ ﺑﻪ ﮔﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﯾﯽ در ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺎ ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﻮد‬
‫زاد ﺳﺮوي را ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮوﻏﯽ ﻏﺎﻟﺒًﺎ اﻓﺴﺮده و ﮐﻢ رﻧﮓ‬
‫ﮔﻤﺸﺪه در ﻇﻠﻤﺖ اﯾﻦ ﺑﺮف ﮐﺠﺒﺎر زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ و ﻣﺎ آرام‬
‫ﮔﺎه ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﮔﺎه ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬راه ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 190‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﭼﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎي ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‬

‫ﺑﺎ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﻣﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﺰ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﺎد ﺑﺮف آﻏﺎز‬
‫ﻫﻢ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﺎﯾﻦ راه ﺧﻢ اﻧﺪر ﺧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺠﺎﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ ﺑﺎز‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ و ﭘﯿﺶ از ﻣﺎ‬
‫دﯾﮕﺮاﻧﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎ ﺧﺸﻨﻮد و ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد‬
‫زﯾﺮ اﯾﻦ ﮐﺞ ﺑﺎر ﺧﺎﻣﺸﺒﺎر‪،‬از اﯾﻦ راه‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 191‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﻧﺸﺎن ﭘﺎي ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮد‬

‫‪2‬‬
‫ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻤﺮﻫﺎن ﺑﯽ ﺷﻤﺎر ﻣﺎ‬
‫ﮔﺎه ﺷﻨﮓ و ﺷﺎد و ﺑﯽ ﭘﺮوا‬
‫ﮔﺎه ﮔﻮﯾﯽ ﺑﯿﻤﻨﺎك از آﺑﮑﻨﺪ وﺣﺸﺘﯽ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎ ﺟﻮﯾﺎن‬
‫زﯾﺮ اﯾﻦ ﻏﻤﺒﺎر‪ ،‬درﻫﻤﺒﺎر‬
‫ﺳﺮ ﺑﻪ زﯾﺮ اﻓﮑﻨﺪه و ﺧﺎﻣﻮش‬
‫راه ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫وز ﻗﺪم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ راه را‪،‬اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺴﺎن ﺑﺮه ﮔﺮﮔﯽ ﺷﯿﺮ ﻣﺴﺖ‪ ،‬آزاده و آزاد‬
‫ﻣﯽ ﺳﭙﺮدم راه و در ﻫﺮ ﮔﺎم‬
‫ﮔﺮم ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪم ﺳﺮودي ﺗﺮ‬
‫ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدم درودي ﺷﺎد‬
‫اﯾﻦ ﻧﺜﺎر ﺷﺎﻫﻮار آﺳﻤﺎﻧﯽ را‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﻮد و ﺑﺮ ﻫﺮ ﺳﺮ‬
‫راه ﺑﻮد و راه‬
‫اﯾﻦ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ اﻓﺘﺎده اﯾﻦ ﻫﻤﺰاد ﭘﺎي آدم ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﺑﺮف ﺑﻮد و ﺑﺮف اﯾﻦ آﺷﻮﻓﺘﻪ ﭘﯿﻐﺎم اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺳﺮد ﭘﯿﺮي و ﭘﺎﮐﯽ‬
‫و ﺳﮑﻮت ﺳﺎﮐﺖ آرام‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 192‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﮐﻪ ﻏﻢ آور ﺑﻮد و ﺑﯽ ﻓﺮﺟﺎم‬

‫راه ﻣﯽ رﻓﺘﻢ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮔﻬﮕﺎه ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮐﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ ،‬ﻟﻮﻟﯽ اي ﻟﻮﻟﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺗﻮﯾﯽ آﯾﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﺷﻨﮕﯽ و ﺷﻨﮕﻮﻟﯽ‬
‫ﺳﺎﻟﮏ اﯾﻦ راه ﭘﺮ ﻫﻮل و دراز آﻫﻨﮓ؟‬
‫و ﻣﻦ ﺑﻮدم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺸﻨﺎس‬
‫ﭼ ﺸﻢ و د ل ﻫ ﺸﯿ ﺎ ر‬
‫ﮔﻮش ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه ﺑﻪ دﯾﻮار ﺳﮑﻮت‪ ،‬از ﺑﻬﺮ ﻧﺮﻣﮏ ﺳﯿﻠﯽ ﺻﻮﺗﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺳﭙﺮدم راه و ﺧﻮش ﺑﯽ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﻮدم‬
‫‪3‬‬
‫اﯾﻨﮏ از زﯾﺮ ﭼﺮاﻏﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ‪ ،‬آﺑﮕﻮن ﻧﻮرش‬
‫ﻣﺮده دل ﻧﺰدﯾﮑﺶ و دورش‬
‫و در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻦ دﯾﺪم‬
‫ﺑﺮ درﺧﺖ ﮔﻮژﭘﺸﺘﯽ ﺑﺮگ و ﺑﺎرش ﺑﺮف‬
‫ﻫﻢ ﻧﺸﯿﻦ و ﻏﻤﮕﺴﺎرش ﺑﺮف‬
‫ﻣﺎﻧﺪه دور از ﮐﺎروان ﮐﻮچ‬
‫ﻟﮏ ﻟﮏ اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ زد ﺣﺮف‬
‫ﺑﯿﮑﺮان وﺣﺸﺖ اﻧﮕﯿﺰي ﺳﺖ‬
‫وﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﭘﯿﺮ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻫﯿ ﭻ ﭘﯿ ﻐ ﺎ ﻣ ﯽ ﻧ ﻤ ﯽ آ ر د‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 193‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﭘﺸﺖ ﻧﺎﭘﯿﺪاﯾﯽ آن دورﻫﺎ ﺷﺎﯾﺪ‬

‫ﮔﺮﻣﯽ و ﻧﻮر و ﻧﻮا ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺎل ﮔﺮم آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻟﯿﮏ ﻣﻦ‪ ،‬اﻓﺴﻮس‬
‫ﻣﺎﻧﺪه از ره ﺳﺎﻟﺨﻮردي ﺳﺨﺖ ﺗﻦ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﯿﻬﺎم ﭼﻮن زﻧﺠﯿﺮ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻢ‬
‫ور ﺑﻪ دﺷﻮاري و ﺷﻮق آﻏﻮش ﺑﮕﺸﺎﯾﻢ ﺑﻪ روي ﺑﺎد‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﭘﺮواﻧﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ آﺳﺒﺎدي ﮐﻬﻨﻪ و ﻣﺘﺮوك‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﺮﺧﯽ را ﻧﮕﺮداﻧﺪ ﻧﺸﺎط ﺑﺎل و ﭘﺮﻫﺎﯾﻢ‬
‫آﺳﻤﺎن ﺗﻨﮓ اﺳﺖ و ﺑﯽ روزن‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﺮف ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺳﺖ رد ﭘﺎي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 194‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﮐﺎروان ﻫﺎ را‬
‫ﻋﺮﺻﻪ ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﺪه و ﺑﯽ در ﮐﺠﺎﯾﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎد ﭼﻮن ﺑﺎران ﺳﻮزن‪ ،‬آب ﭼﻮن آﻫﻦ‬
‫ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﻓﺮو ﺑﺮده ﻧﺸﺎن ﻫﺎ را‬
‫ﯾﺎد ﺑﺎد اﯾﺎم ﺳﺮﺷﺎر ﺑﺮوﻣﻨﺪي‬
‫و ﻧﺸﺎط ﯾﮑﻪ ﭘﺮوازي‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻮه و ﭼﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺲ ﻧﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺟﺴﺘﻪ ﭘﯿﺶ از ﻣﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻪ راﻫﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﮐﺲ‬
‫ﺑﯽ ﻧﯿﺎز از ﺧﻔﺖ آﯾﯿﻦ و ره ﺟﺴﺘﻦ‬
‫آن ﮐﻪ ﻣﻦ در ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ ،‬راه‬
‫و آن ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬آﯾﯿﻦ ﺑﻮد‬
‫اﯾﻨﮏ اﻣﺎ‪ ،‬آه‬
‫اي ﺷﺐ ﺳﻨﮕﯿﻦ دل ﻧﺎﻣﺮد‬
‫ﻟﮏ ﻟﮏ اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﻠﻮت ﺧﻮد درد دل ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ و ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎ ﺟﻮﯾﺎن‬
‫ﻫﺮ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﭘﺎي ﺧﻮد ﻣﯽ دﯾﺪ‬
‫ﻣﻦ وﻟﯽ دﯾﮕﺮ‬
‫ﺷﻨﮕﯽ و ﺷﻨﮕﻮﻟﯿﻢ ﻣﺮده‬
‫ﭼﺎﺑﮑﯿﻬﺎم از درﻧﮕﯽ ﺳﺮد آزرده‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 195‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ از رد ﭘﺎﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﻧﻬﺎدم ﭘﺎي‬
‫ﮔﺎﻫﮕﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﮐﯽ ﺟﺪا ﺧﻮاﻫﯽ ﺷﺪ از اﯾﻦ ﮔﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﯿﺸﻮاﺷﺎن ﺑﺰ؟‬
‫ﮐﯽ دﻟﯿﺮت را درﻓﺶ آﺳﺎ ﻓﺮﺳﺘﯽ ﭘﯿﺶ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺬارد ﺟﺎي ﭘﺎي از ﺧﻮﯾﺶ؟‬
‫‪4‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻏﻤﺒﺎر درﻫﻤﺒﺎر ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﻣ ﻦ و ﻟﯿ ﮑ ﻦ ﺑ ﺎ ز‬
‫ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮدم‬
‫دﯾﮕﺮ ﮐﻨﻮن از ﺑﺰان و ﮔﻮﺳﭙﻨﺪان ﭘﺮت‬
‫ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻫﻢ ﮔﻠﻪ ﺑﻮدم ﻫﻢ ﺷﺒﺎن ﺑﻮدم‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﯿﻂ ﺑﺮف ﭘﻮش ﺧﻠﻮت و ﻫﻤﻮار‬
‫ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ درﻓﺶ ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮش ﺧﻮش ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ‬
‫زﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﺮف ﻫﺎي ﭘﺎك و دوﺷﯿﺰه‬
‫ﻗﮋﻓﮋي ﺧﻮش داﺷﺖ‬
‫ﭘﺎم ﺑﺬر ﻧﻘﺶ ﺑﮑﺮش را‬
‫ﻫﺮ ﻗﺪم در ﺑﺮﻓﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﺎﺷﺖ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺑﮑﺮي ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﮔﻞ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻫﺎي راز‬
‫ﻫﺮ ﻗﺪم از ﺧﻮﯾﺶ ﻧﻘﺶ ﺗﺎزه اي ﻫﺸﺘﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺪاﯾﺎﻧﻪ ﻏﺮوري در دﻟﻢ ﻣﯽ ﮐﺸﺖ و ﻣﯽ اﻧﺒﺎﺷﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 196‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬

‫‪5‬‬
‫ﺧﻮب ﯾﺎدم ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺧﻮب ﯾﺎدم ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﯾﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎدي ﺷﻨﯿﺪم‪ ،‬ﯾﺎ ﻫﻮس ﮐﺮدم‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﻢ رو ﺑﺎز ﭘﺲ‪ ،‬رو ﺑﺎز ﭘﺲ ﮐﺮدم‬
‫ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻔﺘﻪ اﯾﻨﮏ راه ﭘﯿﻤﻮده‬
‫ﭘﻬﻦ دﺷﺖ ﺑﺮف ﭘﻮﺷﯽ راه ﻣﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺎم ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﺮ آن ﻧﻘﺶ ﻣﻦ اﻓﺰوده‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺑ ﺎ ز ﻣ ﯽ ﮔ ﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎﻫﺎ ﺗﺎزه ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺑ ﺎ ز ﻣ ﯽ ﮔ ﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺑ ﺎ ز ﻣ ﯽ ﮔ ﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎﻫﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 197‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮف‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 198‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﯿﺪه‬

‫ﻟﯿ ﮏ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺑ ﺎ ز ﻣ ﯽ ﮔ ﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺑﺮف ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺟﺎي ﭘﺎﻫﺎي ﻣﺮا ﻫﻢ ﺑﺮف ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﯿﺪه‬
‫‪1‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮ دﯾﻮي ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ در ﺧﻮاب‬
‫ﭘﯿﮑﺮش ﻧﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪ ‪ ،‬ﻧﯿﻢ در ﻣﻬﺘﺎب‬
‫درﮐﻨﺎر ﺑﺮﮐﻪ آرام‬
‫اوﻓﺘﺎده ﺻﺨﺮه اي ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﮔﻠﺴﻨﮓ‬
‫ﮐﺰ ﺗﻨﺶ ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺧﻔﺘﻪ و ﻟﺨﺘﯽ دﮔﺮ در آب‬
‫ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﻪ اﻧﺒﻮه‬
‫ﻫﻤﭽﻮ روح ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ‬
‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺨﺖ ‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﯿﺮوزي دﺷﻮار‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ژرف ﻧﺠﯿﺐ دﻟﮑﺶ ﺑﻐﺮﻧﺞ‬
‫ﺳﻮي دﯾﮕﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﺎز‬
‫واﻧﺪر آن ﻣﺮﻏﺎن آرام ﺳﮑﻮﺗﯽ ﭘﺎك ‪ ،‬در ﭘﺮواز‬
‫ﮔﺎه ﻋﺎﺷﻖ وار ﻏﻮك ﻧﻮﺟﻮان در دوردﺳﺖ ﺑﺮﮐﻪ ﺧﻮش ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﭼﻮن ﺑﻠﻮر آﺑﯽ روﺷﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 199‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﯿﺪه‬

‫ﻏﻮﮐﻬﺎي دﯾﮕﺮ از اﯾﻦ ﺳﻮي و آن ﺳﻮ در ﺟﻮاﺑﺶ ﮔﺮم ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮ آوار ﭘﻠﯽ ز آﻫﻦ‬
‫ﺧﺮد ﻣﯽ ﮔﺸﺖ آن ﺑﻠﻮري ﺷﻤﺶ‬
‫زﯾﺮ آن آوار‬
‫ﺑﺎز ﺧﺎﻣﺶ ﺑﻮد‬
‫ﭘﻬﻨﻪ ﺳﯿﻤﺎﺑﮕﻮن ﺑﺮﮐﻪ ﻫﻤﻮار‬
‫ﻋﺼﺮ ﺑﻮد و آﻓﺘﺎب زرد ﮐﺠﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﺑﺮﮐﻪ ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﻪ ﺑﻮد و آﺳﻤﺎن ﺑﺎز‬
‫ﺑﺮﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﻬﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﮑﺎر‬
‫در ﻧﻬﺎن ﭼﺸﻤﯽ آﺑﯽ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﻮد‬
‫ﺑﯿﺸﻪ ﭼﻮن ﻧﻘﺸﯽ‬
‫ﮐﺎﻧﺪران ﻧﻘﺎش ﻣﺮگ ﻣﺎدرش را ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﻮد‬
‫آﺳﻤﺎن ﺧﻤﻮش‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺸﻨﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺑﻮد‬
‫‪2‬‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﺎل ﻣﺮﻏﮏ ﭘﯿﻐﺎﻣﺒﺮ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫در ﻧﺠﯿﺐ ﭘﺮ ﺷﮑﻮه آﺳﻤﺎن ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﺮ ﺳﺘﺒﺮ ﺻﺨﺮه ﺳﺎﺣﻞ‬
‫ﺑﺎ ﺑﻠﻮرﯾﻦ دﺷﺖ ﺻﯿﻘﻞ ﺧﻮرده آرام‬
‫راز ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﯽ ﻓﺸﺎﻧﺪم ﮔﺎه ﺑﯽ ﻗﺼﺪي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 200‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﯿﺪه‬

‫در ﺻﻔﺎي ﺑﺮﮐﻪ ﻣﺸﺘﯽ رﯾﮓ ﺧﺎك آﻟﻮد‬

‫و زﻻل ﺳﺎده آﯾﯿﻨﻪ وارش را‬
‫ﺑﺎ ﮐﺪورت ﯾﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫و ﺑﺪﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻟﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺳﭙﺮدم دل‬
‫ﮐﻪ زﻻﻟﯽ ﭼﯿﺴﺖ ﭘﺲ ‪ ،‬ﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ؟‬
‫ﺑﺎز ﺑﺎ ﻣﺸﺘﯽ دﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﺶ را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﯿﻤﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﯿﺸﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ در ﮐﻨﺎر ﺑﺮﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‬
‫و آﻓﺘﺎب زرد و ﻧﺎرﻧﺠﯽ‬
‫ﺟﻮن ﺗﺮﻧﺠﯽ ﭘﯿﺮ و ﭘﮋﻣﺮده‬
‫از ﺧﺎل ﺷﺎخ و ﺑﺮگ اﺑﺮ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬
‫ﻋﺼﺮ ﺗﻨﮕﯽ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﺧﻮش ﺧﻮﺷﮏ آﻫﻨﮓ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﮐﺪاﻣﯿﻦ دﯾﻮ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻧﮕﺎه ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺑﯿﺸﻪ اﻓﺴﻮن‬
‫در ﮐﻨﺎر ﺑﺮﮐﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 201‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﯿﺪه‬

‫ﺟﺎدو ‪ ،‬ﭘﺮم در آﺗﺶ اﻓﮑﻨﺪه ﺳﺖ‬

‫ﻟﯿﮏ ﻣﯽ داﻧﻢ دﻟﻢ ﭼﻮن ﭘﯿﺮ ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻮر و ﺳﺮﮔﺮدان‬
‫از ﻣﻼل و و ﺣﺸﺖ و اﻧﺪوه ﮐﻨﺪه ﺳﺖ‬
‫‪3‬‬
‫ﺧﻮاﺑﮕﺮد ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺷﻮم وﺣﺸﺘﻨﺎك را ﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﺰاران ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎغ ﺣﺴﺮت و ﻫﯿﻬﺎت‬
‫ﭘﯿﭻ و ﺧﻤﻬﺎﺷﺎن ﺑﺴﯽ آﻓﺎت راﯾﯽ ات‬
‫ﺳﻮي ﺑﺲ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ راﻧﺪه‬
‫ﮐﺎروان روز و ﺷﺐ ﮐﻮﭼﯿﺪه ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﺎ ﻏﺮور ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺠﺮوح‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮاﺿﻊ ﻫﺎي ﻧﺎدﻟﺨﻮاه‬
‫ﻧﯿﻤﯽ آﺗﺶ را و ﻧﯿﻤﯽ ﺧﺎك را ﻣﺎﻧﻢ‬
‫روزﻫﺎ را ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﺮگ زرد ﭘﯿﺮ و ﭘﯿﺮاري‬
‫ﻣﯽ ﺳﭙﺎرم زﯾﺮ ﭘﺎي ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﭘﺴﺖ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﺖ ‪ ،‬ﯾﺎ ﻫﺸﯿﺎر‬
‫از درﯾﻎ و از دروغ اﻧﺒﻮه‬
‫وز ﺗﻬﯽ ﺳﺮﺷﺎر‬
‫و ﺷﺒﺎن را ﻫﻤﭽﻮ ﭼﻨﮕﯽ ﺳﮑﻪ ﻫﺎي از رواج اﻓﺘﺎده و ﺗﯿﺮه‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﭘﺸﺖ ﮐﻮه ﻣﺴﺘﯽ و اﺷﮏ و ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﺟﺎودان ﻣﺴﺘﻮر در ﮔﻠﺴﻨﮕﻬﺎي ﻧﻔﺮت و ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 202‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﻏﺮﻗﻪ در ﺳﺮدي و ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬

‫ﺧﻮاﺑﮕﺮد ﻗﺼﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻓﻀﺎي ﺗﯿﺮه و ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫و ﻫﻮاي ﮔﻨﺪ و ﮔﺮد آﻟﻮد‬
‫ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ‬
‫راه ﻫﺎ ﻣﺴﺪود‬
‫‪4‬‬
‫در ﺷﺐ ﻗﻄﺒﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺤﺮ ﮔﻢ ﮐﺮده ﺑﯽ ﮐﻮﮐﺐ ﻗﻄﺒﯽ‬
‫در ﺷﺐ ﺟﺎوﯾﺪ‬
‫زي ﺷﺒﺴﺘﺎن ﻏﺮﯾﺐ ﻣﻦ‬
‫ﻧﻘﺒﯽ از زﻧﺪان ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻨﮕﺎه‬
‫ﺑﺮگ زردي ﻫﻢ ﻧﯿﺎرد ﺑﺎد وﻟﮕﺮدي‬
‫از ﺧﺰان ﺟﺎودان ﺑﯿﺸﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ آﻣﺪ ﺳﺤﺮ ﺑﺎد‬
‫ز ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺧﺒﺮ داد‬
‫درﺧﺖ ﺳﺒﺰه ﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ و ﻻﻟﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎك اﻓﺘﺎد و ﻣﺮغ از ﭼﻬﭽﻬﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ اﺑﺮ اﺳﺖ و ﺑﺎران‬
‫زﻣﯿﻦ ﻏﺮق ﮔﻞ و ﺳﺒﺰه ﺑﻬﺎران‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 203‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﮔﻞ و ﺳﺒﺰه ﺑﻬﺎران ﺧﺎك و ﺧﺸﺖ اﺳﺖ‬

‫ﺑﺮاي آن ﮐﻪ دور اﻓﺘﺪ ز ﯾﺎران‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ آﻫﻮي ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ‪ ،‬ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ دﺳﺖ و ﭘﺎ درد اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮن درد دﻟﺶ ﮐﺰ ﻏﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان‬
‫ﭼﮑﺎن ﺧﻮﻧﺶ از دﻫﺎن زﺧﻢ و رﯾﺰان‬
‫ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﭘﻠﻨﮓ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺮور‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺮوزﯾﺪ از ره‪ ،‬ﯾﺎ ﮔﺮﯾﺰان‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ آﻣﺪ ﻋﻘﺎﺑﯽ‬
‫ﻧﻪ ﻫﯿﭽﺶ ﻧﺎﻟﻪ اي‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎﺑﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 204‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮﺛﯿﻪ‬

‫ﻫﺸﺖ و ﺟﺎن داد‬

‫ﻏﺮوﺑﯽ ﺑﻮد و ﻏﻤﮕﯿﻦ آﻓﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ از اﺑﺮ و ﻣﻬﺘﺎب‬
‫ﮔﯿﺎه و ﮔﻞ ﮔﻬﯽ ﺑﯿﺪار و ﮔﻪ ﺧﻮاب‬
‫اﮔﺮ ﺧﻮاﺑﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﯿﺪار‪ ،‬ﮔﻮﯾﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺎﯾﻪ اﺑﺮ اﺳﺖ‪ ،‬درﯾﺎب‬
‫ﺳﺮ ﮐﻮه ﺑﻠﻨﺪ آﻣﺪ ﺣﺒﯿﺒﻢ‬
‫ﺑﻬﺎران ﺑﻮد و دﻧﯿﺎ ﺳﺒﺰ و ﺧﺮم‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪم ﻟﺒﺶ را‬
‫ﻧﺴﯿﻢ و ﻻﻟﻪ رﻗﺼﯿﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺮﺛﯿﻪ‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ و ﻣﺴﺖ و دﯾﻮاﻧﻪ ﺳﺖ‬
‫ﺧﺎك را ﭼﻮن ﺧﯿﻤﻪ اي ﺗﺎرﯾﮏ و ﻟﺮزان ﺑﺮ ﻣﯽ اﻓﺮازد‬
‫ﺑﺎز وﯾﺮان ﻣﯽ ﮐﻨﺪ زود آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺳﺎزد‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎد‬
‫ﭘﯿﻞ ﻧﺎﭘﯿﺪاي وﺣﺸﯽ ﺑﺎز آزاد اﺳﺖ‬
‫ﻣﺴﺖ و دﯾﻮاﻧﻪ‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ و ﺑﺮ زﻣﺎن ﺗﺎزد‬
‫ﮐﻮﺑﺪ و آﺷﻮﺑﺪ و ﺑﺮ ﺧﺎك اﻧﺪازد‬
‫ﭼﻪ ﺗﻨﺎورﻫﺎي ﺑﺎروﻣﻨﺪ‬
‫و ﭼﻪ ﺑﯽ ﺑﺮﮔﺎن ﻋﺎﻃﻞ را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 205‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬

‫ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ داد و از ﺑﻦ ﮐﻨﺪ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ از ﺑﻬﺮ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﻋﯿﺪ ﻓﺮخ ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ ﺑﺎد؟‬
‫ﻟﯿﮑﻦ آﻧﺠﺎ‪ ،‬واي‬
‫ﺑﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ؟‬
‫ﺑﺮ درﺧﺘﯽ ﺟﺎودان از ﻣﻌﺒﺮ ﺑﺬل ﺑﻬﺎران دور‬
‫وز ﻣﺴﯿﺮ ﺟﻮﯾﺒﺎران دور‬
‫آﺷﯿﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺴﮑﯿﻦ در ﺣﺼﺎر ﻋﺰﻟﺘﺶ ﻣﺤﺼﻮر‬
‫آﺷﯿﺎن ﺑﻮد آن‪ ،‬ﮐﻪ در ﻫﻢ رﯾﺨﺖ‪ ،‬وﯾﺮان ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد‬
‫آﯾﺎ ﻫﯿﭻ داﻧﺪ ﺑﺎد؟‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬
‫‪ ...‬ﺑﺎري‪ ،‬ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺣﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪه ام‬
‫ﺑﺎراﻧﯽ آﻣﺪه ﺳﺖ و ﺑﻪ راه اوﻓﺘﺎده ﺳﯿﻞ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺮز ﺑﻮده و ﺧﻂ‪ ،‬ﭘﺎك ﺷﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪان ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺑﻨﺪ ﻗﺮﻗﻬﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪه ام آﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﺎران ﺑﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎرد از ﻫﻮا‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻨﺎي ﻫﯿﭻ ﭘﻠﯽ ﺑﺮ ﺧﯿﺎل ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﻮﺗﻪ ﺷﺪه ﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ دﺳﺖ و آرزو‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﺠﯿﺐ ﺑﻮدن و ﻣﺎﻧﺪن‪ ،‬ﻣﺤﺎل ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 206‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ‬

‫ﺑﯿﺪار راﺳﺘﯿﻦ ﺷﺪه ﺧﻮاب ﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻣﺮغ ﺳﻌﺎدﺗﯽ ﮐﻪ در اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪ‬
‫ﻫﺮ ﺳﻮ زﻧﺪ ﺻﻼ‬
‫ﮐﺎي ﻫﺮ ﮐﯽ! ﺑﯿﺎ‬
‫زﻧﺒﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺮ ﮐﻦ‪ ،‬از آﻧﭽﺖ آرزوﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪه ام آﻧﺠﺎ‬
‫ﭼ ﯽ؟‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﯽ؟‬
‫ﻣﻦ روﺳﺘﺎﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻧﻔﺴﻢ ﭘﺎك و راﺳﺘﯿﻦ‬
‫ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫آري‪ ،‬ﺣﮑﺎﯾﺘﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺷﻬﺮي ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬اﻟﺤﻖ ﮐﻪ آﯾﺘﯽ ﺳﺖ‬
‫اﻣﺎ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮاب دﯾﺪه ام‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮاب دﯾﺪه اي‬
‫او ﺧﻮاب دﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺧﻮاب دي‪...‬‬
‫ﺑﺲ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 207‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬

‫اﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬
‫ﯾﺎدﻣﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪه ﮐﺰ ﭼﻪ روزﮔﺎر‬
‫از ﮐﺪام روز ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬در ﮐﺪام ﻓﺼﻞ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﯾﺎدﮔﺎر‬
‫ﻟﯿﮏ ﻫﻤﭽﻮ داﺳﺘﺎن دوش و دي‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﯾﺎدﻣﺎن ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺑﺎغ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﻏﺮور‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺘﻮﻧﯽ آﻫﻨﯿﻦ ﻧﻬﺎده ﺑﻮد‬
‫در ﺗﻤﺎم روز و ﺷﺐ‬
‫ﺗﯿﮏ و ﺗﮏ او ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺴﺪﺳﺶ‬
‫رو ﺑﻪ ﭼﺎرﺳﻮ ﮔﺸﺎده ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺷﮑﻔﺘﻪ ﭼﻬﺮه اي‬
‫زﯾﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮن ﻧﺜﺎر ﻓﺼﻞ ﻫﺎ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﮔﺎﻫﮕﺎه‬
‫ﭼﻬﺮش اﻧﺪﮐﯽ ﻣﮑﺪر از ﻏﺒﺎر ﺑﻮد‬
‫ﻟﯿﮑﻦ از ﻓﺮودﺗﺮ ﻣﻐﺎك ﺷﻬﺮ‬
‫وز ﻓﺮازﺗﺮ ﻓﺮاز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 208‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺪورت ﻏﺒﺎر ‪ ،‬ﺑﺎز‬

‫از ﻧﮕﺎر و ﻧﻘﺶ روي او‬
‫آﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ آﺷﮑﺎر ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم زودﻫﺎ و دﯾﺮﻫﺎ ﻣﻠﻮل و ﻗﻬﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮕﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ راﺳﺘﮕﻮي دﻫﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻃﺮﻓﻪ ﺗﯿﮏ و ﺗﮏ او‬
‫ﺿﺮب ﻧﺒﺾ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد‬
‫دﻧﮓ دﻧﮓ زﻧﮓ او ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﺎزوﯾﺶ دراز‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺎزوان ﻣﯿﺘﺮاي دﯾﺮ ﺑﺎز‬
‫دﯾﺮ ﺑﺎز دور ﯾﺎز‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮودﺗﺮ ﻓﺮود‬
‫ﺗﺎ ﻓﺮازﺗﺮ ﻓﺮاز‬
‫ﺳﺎل ﻫﺎي ﺳﺎل‬
‫ﮔﺮم ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺎ ﭼﻪ ﺣﺮف ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ زدﯾﻢ‬
‫او ﭼﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﺮود‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮ ﻣﺎ‬
‫ﻫﺎن ﺑﮕﻮي‬
‫ﮐﺎروان ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 209‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ‬

‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ؟‬

‫رﻫﻨﻮرد ﺧﺴﺘﻪ ﮔﺎم‬
‫ﺑﺎ دﯾﺎر ِآﻧﺎ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ؟‬
‫ﺗﯿ ﮏ و ﺗ ﮏ ‪ -‬ﺗﯿ ﮏ و ﺗ ﮏ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺮاﻧﻪ ﺟﺎودان دوان‬
‫رﻫﻨﻮرد ﭼﯿﺮه ﮔﺎم ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮود ﮐﺎروان روان‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮ ﻣﺎ‬
‫ﻫﺎن ﺑﮕﻮي‬
‫در ﮐﺠﺎﺳﺖ آﻓﺘﺎب‬
‫اﯾﻨﮏ‪ ،‬اﯾﻦ دم‪ ،‬اﯾﻦ زﻣﺎن؟‬
‫در ﮐﺠﺎ ﻃﻠﻮع؟‬
‫در ﮐﺠﺎ ﻏﺮوب؟‬
‫در ﮐﺠﺎ ﺳﺤﺮﮔﻬﺎن‬
‫ﺗ ﮏ و ﺗﯿ ﮏ ‪ -‬ﺗﯿ ﮏ و ﺗ ﮏ‬
‫او ﺑﺮ آن ﺑﻠﻨﺪ ﺟﺎي‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺗﺎﺑﻨﺎك‬
‫ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﮔﺮد ﮔﺮد‬
‫ﻣﺸﺮﻗﯽ دﮔﺮ ﮐﻨﺪ ﭘﺪﯾﺪ‬
‫آورد ﻓﺮوغ و ﻓﺮ ﭘﺮﺷﮑﻮه‬
‫ﮔﺴﺘﺮد ﻧﻮازش و ﻧﻮﯾﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 210‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺟﺮاﺣﺖ‬

‫ﯾﺎدﻣﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪه ﮐﺰ ﭼﻪ روزﮔﺎر‬

‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﯾﺎدﮔﺎر‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﯾﺎدﻣﺎن وﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎﺳﺖ‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺑﺎغ ﭘﯿﺮ ﺷﻬﺮ روﺳﭙﯽ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰرگ ﻣﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫زﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﮔﻤﺸﺪه‬
‫در ﺷﺒﺎن ﻗﻄﺒﯽ ﻣﻬﯿﺐ‬
‫دﯾﮕﺮ اﯾﻨﮏ‪ ،‬اﯾﻦ زﻣﺎن‬
‫ﮐﺲ ﻧﭙﺮﺳﺪ از ﮐﺴﯽ‬
‫در ﮐﺠﺎ ﻏﺮوب‬
‫در ﮐﺠﺎ ﺳﺤﺮﮔﻬﺎن‬
‫ﺟﺮاﺣﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ اﮐﻨﻮن دﯾﺮي و دوري ﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﻣﺮد‬
‫اﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﮕﺮد‬
‫در ﭘﺲ زاﻧﻮي ﺣﯿﺮت ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺧﺎﻣﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺳﺨﺖ ﺑﯿﺰار‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 211‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺟﺮاﺣﺖ‬

‫از دل و دﺳﺖ و زﺑﺎن ﺑﻮدن‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻦ‪ ،‬ﭼﻮن در درﯾﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻢ‬
‫ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﺻﺪف‪ ،‬ﮔﻮش اﺳﺖ‬
‫ﻟﯿﮏ در ژرﻓﺎي ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر از ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﺂن ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮد؟‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﯽ دﯾﺪﯾﻢ و ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﻮد ﺧﻮاﺑﯽ‪ ،‬ﯾﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻮد؟‬
‫ﺧﺎﻣﺶ‪ ،‬اي آواز ﺧﻮان! ﺧﺎﻣﺶ‬
‫در ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﭘﺮده ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ؟‬
‫وز ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺷﻮر ﯾﺎ ﺑﯿﺪاد؟‬
‫ﺑﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ دﻟﻨﺸﯿﻦ ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﮋﻣﺮده را از ﻏﻢ ﮐﻨﯽ آزاد؟‬
‫ﭼﺮﮐﻤﺮده ﺻﺨﺮه اي در ﺳﯿﻨﻪ دارد او‬
‫ﮐﻪ ﻧﺸﻮﯾﺪ ﻫﻤﺖ ﻫﯿﭻ اﺑﺮ و ﺑﺎراﻧﺶ‬
‫ﭘﻬﻨﻪ ور درﯾﺎي او ﺧﺸﮑﯿﺪ‬
‫ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﯿﺮاب ﺟﻮد ﺟﻮﯾﺒﺎراﻧﺶ؟‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻣﺮده در دل‪،‬ﮐﻮ ﺳﺮ ﺳﯿﺮ ﺑﻬﺎراﻧﺶ؟‬
‫ﺧﻨﺪه؟ اﻣﺎ ﺧﻨﺪه اش ﺧﻤﯿﺎزه را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻋﻘﺪه اش ﭘﯿﺮ اﺳﺖ و ﭘﺎرﯾﻨﻪ‬
‫ﻟﯿﮏ دردش درد زﺧﻢ ﺗﺎزه را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 212‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫ﮔﺮﭼﻪ دﯾﮕﺮ دوري و دﯾﺮي ﺳﺖ‬

‫ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺶ را ز دﻧﺪاﻧﻪ اش‬
‫ﻋﺎﺟﮕﻮن ﺳﺘﻮار زﻧﺠﯿﺮي ﺳﺖ‬
‫ﻟﯿﮑﻦ از اﻗﺼﺎي ﺗﺎرﯾﮏ ﺳﮑﻮﺗﺶ‪ ،‬ﺗﻠﺦ‬
‫ﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﮔﺎه‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭘﺮﺳﺪ‬
‫راﺳﺘﯽ را آن ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮد؟‬
‫دوش ﯾﺎ دي‪ ،‬ﭘﺎر ﯾﺎ ﭘﯿﺮار‬
‫ﭼﻪ ﺷﺒﯽ‪ ،‬روزي‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮد؟‬
‫راﺳﺖ ﺑﻮد آن رﺳﺘﻢ دﺳﺘﺎن‬
‫ﯾﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ دوك زاﻟﯽ ﺑﻮد؟‬
‫رﺑﺎﻋﯽ‬
‫ﮔﺮ زري و ﮔﺮ ﺳﯿﻢ زراﻧﺪودي‪ ،‬ﺑﺎش‬
‫ﮔﺮ ﺑﺤﺮي و ﮔﺮ ﻧﻬﺮي و ﮔﺮ رودي ﺑﺎش‬
‫در اﯾﻦ ﻗﻔﺲ ﺷﻮم‪ ،‬ﭼﻪ ﻃﺎووس ﭼﻪ ﺑﻮم‬
‫ﭼﻮن ره اﺑﺪي ﺳﺖ‪،‬ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي‪ ،‬ﺑﺎش‬
‫ﺧﻔﺘﮕﺎن‬
‫ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻧﻘﺶ ﻗﺎﻟﯽ‪ ،‬دوش ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻠﻮﺗﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫رﻧﮕﺸﺎن ﭘﺮواز ﮐﺮده ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﯿﺎن دور‬
‫و ﻧﮕﺎه اﯾﻦ ﯾﮑﯿﺸﺎن از ﻧﮕﺎه آن دﮔﺮ ﻣﻬﺠﻮر‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ و دردي ﮐﻬﻦ‪ ،‬ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻋﻬﺪ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 213‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ رﻧﮓ رﻓﺘﻪ ﺷﺎن‪ ،‬وز ﺗﺎر و ﭘﻮد ﻣﺮده ﺷﺎن ﺑﯿﻤﺎر‬
‫و ﻧﻘﻮش در ﻫﻢ و اﻓﺴﺮده ﺷﺎن‪ ،‬ﻏﻤﺒﺎر‬
‫ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪم ﺳﺨﺖ و ﻟﺨﺘﯽ ﺣﯿﺮﺗﯽ ﮐﺮدم‬
‫دﯾﺪم اﯾﺸﺎن ﻫﻢ ز ﺣﺎل و ﺣﯿﺮت ﻣﻦ ﺣﯿﺮﺗﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻓﻨﺪه رﻧﺠﻮر‬
‫روز را ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﺎس از ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻠﻂ ﺳﯿﻨﻪ اي‬
‫در ﻣﺰﺑﻞ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 214‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫اﻓﺘﺎده ﺑﻨﺎم ﺳﮑﻪ اي ﻣﺰدور‬

‫ﯾﺎ ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ آن ﻫﻤﻪ رﯾﺴﻨﺪه و ﭼﻮﭘﺎن و ﮔﻠﻪ ﺧﻮش ﭼﺮا‬
‫در دﺷﺖ و در داﻣﻦ‬
‫ﯾﺎ ﮐﺠﺎ ﮔﻞ ﻫﺎ و رﯾﺤﺎن ﻫﺎي رﻧﮓ اﻓﮑﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﻪ راه دور‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺶ ﺳﺎل و اﻧﺪي ﭘﯿﺶ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪرم آزاد از ﺗﺸﻮﯾﺶ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻣﯽ ﻫﺸﺖ‬
‫ﮔﺎم ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﯾﺎد از او ﮐﺮدم ﮐﻪ اﯾﻨﮏ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪه زﯾﺮ ﺑﺎل ﺧﺎك و ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﭘﺮده ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺣﺪﯾﺜﺶ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﭘﯿﺮ و ﺑﯽ رﺣﻢ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﻻﺟﺮم زي ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ رازﻫﺎي ﺗﯿﺮه ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﺷﻄﯽ از دﺷﻨﺎم و ﻧﻔﺮﯾﻦ را روان ﺑﺎ ﻗﻄﺮه اﺷﮏ ﻋﺒﺮﺗﯽ ﮐﺮدم‬
‫دﯾﺪم اﯾﺸﺎن ﻧﯿﺰ‬
‫ﺳﻮي ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﻋﺒﺮﺗﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬اي ﮔﻞ ﻫﺎ و رﯾﺤﺎن ﻫﺎي روي ات ﺑﺮ ﻣﺰار او‬
‫اي ﺑﯽ آزرﻣﺎن زﯾﺒﺎ رو‬
‫اي دﻫﺎن ﻫﺎي ﻣﮑﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر او‬
‫رﻧﮓ و ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺷﻤﺎ آﯾﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ رﻧﮕﺴﺎزي را ﺑﮑﺎر آﯾﺪ‬
‫ﺑﯿﻨﺪش ﭼﺸﻢ و ﭘﺴﻨﺪد دل‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﺳﯿﺮ ﻣﺮﻏﺰاري‪ ،‬ﺑﻮده روزي ﮔﻮر زار‪ ،‬آﯾﺪ؟‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 215‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺎﺻﺪك‬

‫ﺧﻮاﻧﺪم اﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎم و ﺧﻨﺪﯾﺪم‬

‫و‪ ،‬ﺑﻪ دل‪ ،‬ز اﻧﺒﻮه ﭘﯿﻐﺎم آوران ﻫﻢ ﻏﯿﺒﺘﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻧﻘﺶ ﻗﺎﻟﯽ ﻫﻤﻨﻮا ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﺰ ﺧﺪا ﻫﻢ ﻏﯿﺒﺘﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻗﺎﺻﺪك‬
‫ﻗﺎﺻﺪك! ﻫﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ آوردي؟‬
‫از ﮐﺠﺎ وز ﮐﻪ ﺧﺒﺮ آوردي؟‬
‫ﺧﻮش ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬اﻣﺎ‪،‬اﻣﺎ‬
‫ﮔﺮد ﺑﺎم و در ﻣﻦ‬
‫ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدي‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﺧﺒﺮي ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮا‬
‫ﻧﻪ ز ﯾﺎري ﻧﻪ ز دﯾﺎر و دﯾﺎري ﺑﺎري‬
‫ﺑﺮو آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد ﭼﺸﻤﯽ و ﮔﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﮐﺲ‬
‫ﺑﺮو آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ‬
‫ﻗﺎﺻﺪك‬
‫در دل ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻮرﻧﺪ و ﮐﺮﻧﺪ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮدار ازﯾﻦ در وﻃﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﻏﺮﯾﺐ‬
‫ﻗﺎﺻﺪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﻪ ﺗﻠﺦ‬
‫ﺑﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ دروﻏﯽ ﺗﻮ‪ ،‬دروغ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺒﯽ ﺗﻮ‪ ،.‬ﻓﺮﯾﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 216‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺎﺻﺪك‬

‫ﻗﺎﺻﺪك! ﻫﺎن‪ ،‬وﻟﯽ ‪ ...‬آﺧﺮ ‪ ...‬اي واي‬

‫راﺳﺘﯽ آﯾﺎ رﻓﺘﯽ ﺑﺎ ﺑﺎد؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮام‪ ،‬اي! ﮐﺠﺎ رﻓﺘﯽ؟ اي‬
‫راﺳﺘﯽ آﯾﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﺧﺒﺮي ﻫﺴﺖ ﻫﻨﻮز؟‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮔﺮﻣﯽ‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ؟‬
‫در اﺟﺎﻗﯽ ﻃﻤﻊ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺑﻨﺪم ﺧﺮدك ﺷﺮري ﻫﺴﺖ ﻫﻨﻮز؟‬
‫ﻗﺎﺻﺪك‬
‫اﺑﺮﻫﺎي ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺐ و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 217‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬

‫روز‬
‫در دﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﻨﺪ‬
‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬
‫ﻣﻨﺰﻟﯽ در دوردﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﺰﻟﯽ در دوردﺳﺘﯽ ﻫﺴﺖ ﺑﯽ ﺷﮏ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮ را‬
‫اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ‪ ،‬وﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ داﻧﻢ‬
‫ﻟﯿ ﮏ‬
‫اي ﻧﺪاﻧﻢ ﭼﻮن و ﭼﻨﺪ ! اي دور‬
‫ﺗﻮ ﺑﺴﺎ ﮐﺎراﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﻪ آﯾﯿﻨﯽ ﮐﻪ دﻟﺨﻮاﻫﺴﺖ‬
‫داﻧﻢ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪم ﺳﻮي ﺗﻮ آﻣﺪ ‪ ،‬ﻟﯿﮏ‬
‫ﮐﺎش اﯾﻦ را ﻧﯿﺰ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ‪ ،‬اي ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﻨﺰل‬
‫ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﯿﻐﻮﻟﻪ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ راه‬
‫ﯾﺎ ﮐﺪام اﺳﺖ آن ﮐﻪ ﺑﯿﺮاﻫﺴﺖ‬
‫اي ﺑﻪ راﯾﻢ ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ راﯾﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻨﺰل‬
‫ﻧﯿﺰ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ را ‪ ،‬ﮐﺎش‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮ ﭼﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪم آورد‬
‫داﻧﻢ اي دور ﻋﺰﯾﺰ ! اﯾﻦ ﻧﯿﮏ ﻣﯽ داﻧﯽ‬
‫ﻣﻦ ﭘﯿﺎده ﻧﺎﺗﻮان ﺗﻮ دور و دﯾﮕﺮ وﻗﺖ ﺑﯿﮕﺎﻫﺴﺖ‬
‫ﮐﺎش ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ را ﻧﯿﺰ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺗﻮ در آﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﻫﺎ داري‬
‫ﮔﺎه ﮐﺰ ﺷﻮر و ﻃﺮب ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻮد ﺳﺮﺷﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 218‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ دﯾﺪ‬
‫از ﺣﺮﯾﻔﺎن ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﺎم زد ﺑﺮ ﺟﺎم‬
‫ﺗﺎ از آن ﺷﺎدي ﺑﻪ او ﺳﻬﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﺨﺸﯿﺪ ؟‬
‫ﺷﺐ ﮐﻪ ﻣﯽ اﯾﺪ ﭼﺮاﻏﯽ ﻫﺴﺖ ؟‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻬﺎران ‪ ،‬ﺷﺎﺧﻪ اي ﮔﻞ در ﯾﮑﯽ ﮔﻠﺪان‬
‫ﯾﺎ ﭼﻮ اﺑﺮ اﻧﺪﻫﺎن ﺑﺎرﯾﺪ ‪ ،‬دل ﺷﺪ ﺗﯿﺮه و ﻟﺒﺮﯾﺰ‬
‫ز آﺷﻨﺎﯾﯽ ﻏﻤﮕﺴﺎر آﻧﺠﺎ ﺳﺮاﻏﯽ ﻫﺴﺖ ؟‬
‫ﮐﺘﯿﺒﻪ‬
‫ﻓﺘﺎده ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ آن ﺳﻮي ﺗﺮ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻮﻫﯽ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﺎ اﯾﻦ ﺳﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ اﻧﺒﻮﻫﯽ‬
‫زن و ﻣﺮد و ﺟﻮان و ﭘﯿﺮ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻟﯿﮏ از ﭘﺎي‬
‫و ﺑﺎ زﻧﺠﯿﺮ‬
‫اﮔﺮ دل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪت ﺳﻮي دﻟﺨﻮاﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ ﺧﺰﯾﺪن‪ ،‬ﻟﯿﮏ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ رﺧﺼﺖ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ زﻧﺠﯿﺮ‬
‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﻧﺪاﯾﯽ ﺑﻮد در روﯾﺎي ﺧﻮف و ﺧﺴﺘﮕﯿﻬﺎﻣﺎن‬
‫و ﯾﺎ آواﯾﯽ از ﺟﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﺠﺎ؟ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﯾﻢ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻓﺘﺎده ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ آن ﺳﻮي‪ ،‬وز ﭘﯿﺸﯿﻨﯿﺎن ﭘﯿﺮي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 219‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬
‫ﺑﺮ او رازي ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮐﺲ ﻃﺎق ﻫﺮ ﮐﺲ ﺟﻔﺖ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺻﺪا‪ ،‬و آﻧﮕﺎه ﭼﻮن ﻣﻮﺟﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﯾﺰد ز ﺧﻮد در ﺧﺎﻣﺸﯽ ﻣﯽ ﺧﻔﺖ‬
‫و ﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ‬
‫و ﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ‬
‫ﭘﺲ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 220‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬

‫از آن ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ در ﻧﮕﻬﻤﺎن ﺑﻮد اﮔﺮ ﮔﺎﻫﯽ‬

‫ﮔﺮوﻫﯽ ﺷﮏ و ﭘﺮﺳﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫و دﯾﮕﺮ ﺳﯿﻞ و ﺧﯿﻞ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮد و ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ‬
‫و ﺣﺘﯽ در ﻧﮕﻬﻤﺎن ﻧﯿﺰ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫و ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ آن ﺳﻮ اوﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻟﻌﻨﺖ از ﻣﻬﺘﺎب ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫و ﭘﺎﻫﺎﻣﺎن ورم ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﺧﺎرﯾﺪ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮش ﮐﻤﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ از ﻣﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﻌﻨﺖ ﮐﺮد ﮔﻮﺷﺶ را‬
‫و ﻧﺎﻻن ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ رﻓﺖ‬
‫و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﯿﺶ ﺑﺎدا ﮔﻮﺷﻤﺎن را ﭼﺸﻤﻤﺎن را ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ رﻓﺖ‬
‫و رﻓﺘﯿﻢ و ﺧﺰان رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮش رﻫﺎﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ،‬آﻧﮕﻪ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ راز ﻣﺮا داﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ از اﯾﻨﺮو ﺑﻪ آﻧﺮوﯾﻢ ﺑﮕﺮداﻧﺪ‬
‫و ﻣﺎ ﺑﺎ ﻟﺬﺗﯽ اﯾﻦ راز ﻏﺒﺎرآﻟﻮد را ﻣﺜﻞ دﻋﺎﯾﯽ زﯾﺮ ﻟﺐ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫و ﺷﺐ ﺷﻂ ﺟﻠﯿﻠﯽ ﺑﻮد ﭘﺮ ﻣﻬﺘﺎب‬
‫ﻫﻼ‪ ،‬ﯾﮏ ‪ ...‬دو ‪ ...‬ﺳﻪ ‪ ....‬دﯾﮕﺮ ﭘﺎر‬
‫ﻫﻼ‪ ،‬ﯾﮏ ‪ ...‬دو ‪ ...‬ﺳﻪ ‪ ....‬دﯾﮕﺮ ﭘﺎر‬
‫ﻋﺮق رﯾﺰان‪ ،‬ﻋﺰا‪ ،‬دﺷﻨﺎم‪ ،‬ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫ﻫﻼ‪ ،‬ﯾﮏ‪ ،‬دو‪ ،‬ﺳﻪ‪ ،‬زﯾﻨﺴﺎن ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 221‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫از اﯾﻦ اوﺳﺘﺎ‬

‫ﭼﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮد ﭘﯿﺮوزي‬

‫و ﻣﺎ ﺑﺎ آﺷﻨﺎﺗﺮ ﻟﺬﺗﯽ‪ ،‬ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ز ﺷﻮق و ﺷﻮر ﻣﺎﻻﻣﺎل‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮش ﺳﺒﮏ ﺗﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺪ ﻣﺎ درودي ﮔﻔﺖ و ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‬
‫ﺧﻂ ﭘﻮﺷﯿﺪه را از ﺧﺎك و ﮔﻞ ﺑﺴﺘﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫و ﻣﺎ ﺑﯽ ﺗﺎب‬
‫ﻟﺒﺶ را ﺑﺎ زﺑﺎن ﺗﺮ ﮐﺮد ﻣﺎ ﻧﯿﺰ آﻧﭽﻨﺎن ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد ﺳﻮي ﻣﺎ و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫دوﺑﺎره ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭘﻨﺪاري زﺑﺎﻧﺶ ﻣﺮد‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را رﺑﻮده ﺑﻮد ﻧﺎﭘﯿﺪاي دوري‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﺮوﺷﯿﺪﯾﻢ‬
‫ﺑﺨﻮان! او ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺨﻮان! ﺧﯿﺮه ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﮕﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺲ از ﻟﺨﺘﯽ‬
‫در اﺛﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﻧﺠﯿﺮش ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻓﺮود آﻣﺪ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﯿﻤﺶ ﮐﻪ ﭘﻨﺪاري ﮐﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻧﺸﺎﻧﺪﯾﻤﺶ‬
‫ﺑﺪﺳﺖ ﻣﺎ و دﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 222‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﺧﻮاﻧﺪي‪ ،‬ﻫﺎن؟‬
‫ﻣﮑﯿﺪ آب دﻫﺎﻧﺶ را و ﮔﻔﺖ آرام‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻫﻤ ﺎ ن‬
‫ﮐﺴﯽ راز ﻣﺮا داﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ از اﯾﻨﺮو ﺑﻪ آﻧﺮوﯾﻢ ﺑﮕﺮداﻧﺪ‬
‫ﻧ ﺸ ﺴﺘﯿﻢ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎب و ﺷﺐ روﺷﻦ ﻧﮕﻪ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫و ﺷﺐ ﺷﻂ ﻋﻠﯿﻠﯽ ﺑﻮد‬
‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫دو ﺗﺎ ﮐﻔﺘﺮ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻧﺪ روي ﺷﺎﺧﻪ ﺳﺪر ﮐﻬﻨﺴﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ روﯾﯿﺪه ﻏﺮﯾﺐ از ﻫﻤﮕﻨﺎن در داﻣﻦ ﮐﻮه ﻗﻮي ﭘﯿﮑﺮ‬
‫دو دﻟﺠﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫دو ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻗﺼﻪ ﮔﻮي ﻏﺼﻪ ﻫﺎي ﻫﺮ دوان ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺎ دﯾﮕﺮ ﺧﻮﺷﺎ ﻋﻬﺪ دو ﺟﺎن ﻫﻢ زﺑﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫دو ﺗﻨﻬﺎ رﻫﮕﺬر ﮐﻔﺘﺮ‬
‫ﻧﻮازش ﻫﺎي اﯾﻦ آن را ﺗﺴﻠﯽ ﺑﺨﺶ‬
‫ﺗﺴﻠﯽ ﻫﺎي آن اﯾﻦ را ﻧﻮازﺷﮕﺮ‬
‫ﺧﻄﺎب ار ﻫﺴﺖ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺟﺎن‬
‫ﺟﻮاﺑﺶ‪ :‬ﺟﺎن ﺧﻮاﻫﺮ ﺟﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 223‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺧﻮﯾﺶ درد و داﺳﺘﺎن ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﻧﮕﻔﺘﯽ‪ ،‬ﺟﺎن ﺧﻮاﻫﺮ! اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺳﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﺘﺎن ﺧﻔﺘﻪ ﺳﺖ و ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﻓﺮو ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﭼﺸﻤﺎن را‬
‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪاري ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺒﯿﻨﺪ روي ﻣﺎ را ﻧﯿﺰ ﮐﻮ را دوﺳﺖ ﻣﯽ دارﯾﻢ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﯽ ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎري ﺳﺮﮔﺬﺷﺘﺶ ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﻏﺮﯾﺐ و ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ره ﮔﻢ ﮐﺮده را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮔﻠﻪ اش را ﮔﺮگ ﻫﺎ ﺧﻮرده‬
‫و ﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎﺟﺮي ﮐﺎﻻش را درﯾﺎ ﻓﺮو ﺑﺮده‬
‫و ﺷﺎﯾﺪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﮐﻮه و ﺑﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ‬
‫ﺳﭙﺮده ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ دل‬
‫ﻧﻬﺶ از آﺳﻮدﮔﯽ آراﻣﺸﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻧﻪ اش از ﭘﯿﻤﻮدن درﯾﺎ و ﮐﻮه و دﺷﺖ و داﻣﺎن ﻫﺎ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻢ ﮐﺮده راﻫﯽ ﺑﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﺴﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺑﻬﺶ ﭘﻨﺪ و ﭘﯿﻐﺎم اﺳﺖ‬
‫در اﯾﻦ آﻓﺎق ﻣﻦ ﮔﺮدﯾﺪه ام ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺘﻢ ﻧﭙﯿﻤﻮده ﺑﻪ دﺳﺘﯽ ﻫﯿﭻ ﺳﻮﯾﯽ را‬
‫ﻧﻤﺎﯾﻢ ﺗﺎ ﮐﺪاﻣﯿﻦ راه ﮔﯿﺮد ﭘﯿﺶ‬
‫از اﯾﻦ ﺳﻮ‪ ،‬ﺳﻮي ﺧﻔﺘﻨﮕﺎه ﻣﻬﺮ و ﻣﺎه‪ ،‬راﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺑﯽ ﻓﺮﯾﺎد و ﮐﻬﺴﺎران ﺧﺎر و ﺧﺸﮏ و ﺑﯽ رﺣﻤﺴﺖ‬
‫وز آن ﺳﻮ‪ ،‬ﺳﻮي رﺳﺘﻨﮕﺎه ﻣﺎه و ﻣﻬﺮ ﻫﻢ‪ ،‬ﮐﺲ را ﭘﻨﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ درﯾﺎي ﻫﻮل ﻫﺎﯾﻞ اﺳﺖ و ﺧﺸﻢ ﺗﻮﻓﺎن ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 224‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﺳﺪﯾﮕﺮ ﺳﻮي ﺗﻔﺘﻪ دوزﺧﯽ ﭘﺮﺗﺎب‬

‫و ان دﯾﮕﺮ ﺑﺴﯿﻂ زﻣﻬﺮﯾﺮ اﺳﺖ و زﻣﺴﺘﺎن ﻫﺎ‬
‫رﻫﺎﯾﯽ را اﮔﺮ راﻫﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ از راﻫﯽ ﮐﻪ روﯾﺪ زان ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﺧﺎري‪ ،‬ﮔﯿﺎﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺟﺎن! ﭼﻪ ﺟﺎي ﺷﻮﺧﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 225‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫و ﺷﻨﮕﯽ ﺳﺖ؟‬
‫ﻏﺮﯾﺒﯽ‪ ،‬ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺒﯽ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه در راﻫﯽ‬
‫ﭘﻨﺎه آورده ﺳﻮي ﺳﺎﯾﻪ ﺳﺪري‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺶ‪ ،‬ﭘﺎي ﺗﺎ ﺳﺮ درد و دﻟﺘﻨﮕﯽ ﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ در او ﻫﺴﺖ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ در او ﺑﻬﺮام را ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻫﻤﺎن ﺑﻬﺮام ورﺟﺎوﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از روز رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﺰاران ﮐﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﻧﺎم آور‬
‫ﻫﺰاران ﻃﺮﻓﻪ ﺧﻮاﻫﺪ زاد ازو ﺑﻪ ﺷﮑﻮه‬
‫ﭘﺲ از او ﮔﯿﻮ ﺑﻦ ﮔﻮدرز‬
‫و ﺑﺎ وي ﺗﻮس ﺑﻦ ﻧﻮذر‬
‫و ﮔﺮﺷﺎﺳﭗ دﻟﯿﺮ آن ﺷﯿﺮ ﮔﻨﺪآور‬
‫و آن دﯾﮕﺮ‬
‫و آن دﯾﮕﺮ‬
‫اﻧﯿﺮان را ﻓﺮو ﮐﻮﺑﻨﺪ وﯾﻦ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ راﯾﺎت را ﺑﺮ ﺧﺎك اﻧﺪازﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﻮزﻧﺪ آﻧﭽﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮﺑﯽ ﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺷﻬﺮ وﯾﺮان را دﮔﺮ ﺳﺎزﻧﺪ‬
‫درﻓﺶ ﮐﺎوﯾﺎن را ﻓﺮه و در ﺳﺎﯾﻪ اش‬
‫ﻏﺒﺎر ﺳﺎﻟﯿﻦ از ﭼﻬﺮه ﺑﺰداﯾﻨﺪ‬
‫ﺑﺮاﻓﺮازﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 226‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺎ! اﯾﻦ ﻧﻪ ﺟﺎي ﻃﻌﻨﻪ و ﺳﺮدي ﺳﺖ‬

‫ﮔﺮش ﻧﺘﻮان ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯿﺪادﺳﺖ اﯾﻦ ﺗﯿﭙﺎي ﺑﯿﻐﺎره‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺶ‪ ،‬روز ﮐﻮر ﺷﻮرﺑﺨﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدي ﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ دﯾﺪم دادﻣﺶ‪ ،‬ﺑﺎري‬
‫ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﮐﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﮔﻤﻨﺎم ﮔﺮد آﻟﻮد‬
‫ﺳﺘﺎن اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎن را ﻓﺮو ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﺎ دﺳﺘﺎن‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد ﮐﻮ ﺑﻪ اﻣﺎﺳﺖ ﮔﻮﺷﺶ وز ﺧﻼل ﭘﻨﺠﻪ ﺑﯿﻨﺪﻣﺎن‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺶ ﺑﺮﮔﯽ از ﺑﺎﻏﯽ ﺳﺖ‬
‫و از ﺑﺴﯿﺎرﻫﺎ ﺗﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﻪ رﺧﺴﺎرش ﻋﺮق ﻫﺮ ﻗﻄﺮه اي از ﻣﺮده درﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﻧﻪ ﺧﺎل اﺳﺖ و ﻧﮕﺎر آن ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮑﯽ داﻏﯽ ﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺪ داﺳﺘﺎن از ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﯾﮑﯽ آواره ﻣﺮد اﺳﺖ اﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﮕﺮد‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﻬﺰاده از ﺷﻬﺮ ﺧﻮد راﻧﺪه‬
‫ﻧﻬﺎده ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺮاﻫﺎ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺟﺰﯾﺮه ﻫﺎ و درﯾﺎﻫﺎ‬
‫ﻧﺒﺮده ره ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ در ﮐﻮه و ﮐﻤﺮ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫اﮔﺮ ﻧﻔﺮﯾﻦ اﮔﺮ اﻓﺴﻮن اﮔﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ اﮔﺮ ﺷﯿﻄﺎن‬
‫ﺑﺠﺎي آوردم او را‪ ،‬ﻫﺎن‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﻬﺰاده ﺑﯿﭽﺎره اﺳﺖ او ﮐﻪ ﺷﺒﯽ دزدان درﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻬﺮش ﺣﻤﻠﻪ آوردﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 227‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬دزدان درﯾﺎﯾﯽ و ﻗﻮم ﺟﺎودان و ﺧﯿﻞ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ‬

‫ﺑﻪ ﺷﻬﺮش ﺣﻤﻠﻪ آوردﻧﺪ‬
‫و او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮدار دﻟﯿﺮي ﻧﻌﺮه زد ﺑﺮ ﺷﻬﺮ‬
‫دﻟﯿﺮان ﻣﻦ! اي ﺷﯿﺮان‬
‫زﻧﺎن! ﻣﺮدان! ﺟﻮاﻧﺎن! ﮐﻮدﮐﺎن! ﭘﯿﺮان‬
‫و ﺑﺴﯿﺎري دﻟﯿﺮاﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 228‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﮔﻔﺖ اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺸﻨﻔﺖ‬

‫اﮔﺮ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮد ﯾﺎ ﺷﯿﻄﺎن ﻓﺴﻮن‪ ،‬ﻫﺮ دﺳﺖ ﯾﺎ دﺳﺘﺎن‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪ از ﺳﺮي زﯾﺮا ﻫﻤﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﺳﻨﮓ و ﺳﺮد ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ‬
‫از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺎم او ﺷﺪ ﺷﻬﺮﯾﺎر ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫ﭘﺮﯾﺸﺎن روز ﻣﺴﮑﯿﻦ ﺗﯿﻎ در دﺳﺘﺶ ﻣﯿﺎن ﺳﻨﮕﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‬
‫و ﭼﻮن دﯾﻮاﻧﮕﺎن ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد‪ :‬اي‬
‫و ﻣﯽ اﻓﺘﺎد و ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮔﯿﺮان ﻧﻌﺮه ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫دﻟﯿﺮان ﻣﻦ! اﻣﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﻬﺰاده اﺳﺖ آري ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺳﺎل ﻫﺎي ﺳﺎل‬
‫ز ﺑﺲ درﯾﺎ و ﮐﻮه و دﺷﺖ ﭘﯿﻤﻮده ﺳﺖ‬
‫دﻟﺶ ﺳﯿﺮ آﻣﺪه از ﺟﺎن و ﺟﺎﻧﺶ ﭘﯿﺮ و ﻓﺮﺳﻮده ﺳﺖ‬
‫و ﭘﻨﺪارد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮﻫﺎ ﭘﻮچ و ﺑﯿﻬﻮده ﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺟﻮﯾﺪ زال زر را ﺗﺎ ﺑﺴﻮزاﻧﺪ ﭘﺮ ﺳﯿﻤﺮغ و ﭘﺮﺳﺪ ﭼﺎره و ﺗﺮﻓﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ دارد اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻔﺖ ﺗﻦ ﺟﺎوﯾﺪ ورﺟﺎوﻧﺪ‬
‫دﮔﺮ ﺑﯿﺰار ﺣﺘﯽ از درﯾﻐﺎ ﮔﻮﯾﯽ و ﻧﻮﺣﻪ‬
‫ﭼﻮ روح ﺟﻐﺪ ﮔﺮدان در ﻣﺰار آﺟﯿﻦ اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎي ﺑﯽ ﺳﺎﺣﻞ‬
‫ز ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن ﺷﻮﻣﺶ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ دل‬
‫ﭘﻨﺎه آورده ﺳﻮي ﺳﺎﯾﻪ ﺳﺪري‬
‫ﮐﻪ رﺳﺘﻪ در ﮐﻨﺎر ﮐﻮه ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫و ﺳﻨ ﮕ ﺴﺘ ﺎ ن ﮔ ﻤﻨ ﺎ ﻣ ﺶ‬
‫ﮐﻪ روزي روزﮔﺎري ﺷﺐ ﭼﺮاغ روزﮔﺎران ﺑﻮد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 229‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﻧﺸﯿﺪ ﻫﻤﮕﻨﺎﻧﺶ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻦ را و ﻧﯿﺎﯾﺶ را‬

‫ﺳﺮود آﺗﺶ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﺑﺎران ﺑﻮد‬
‫اﮔﺮ ﺗﯿﺮ و اﮔﺮ دي‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺪام و ﮐﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮ ﺳﻮر و آذﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻬﺎران در ﺑﻬﺎران ﺑﻮد‬
‫ﮐﻨﻮن ﻧﻨﮓ آﺷﯿﺎﻧﯽ ﻧﻔﺮت آﺑﺎدﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮﮔﺶ ﺳﻮر‬
‫ﭼﻨﺎن ﭼﻮن آﺑﺨﻮﺳﺘﯽ روﺳﭙﯽ ‪ .‬آﻏﻮش زي آﻓﺎق ﺑﮕﺸﻮده‬
‫در او ﺟﺎي ﻫﺰاران ﺟﻮي ﭘﺮ آب ﮔﻞ آﻟﻮده‬
‫و ﺻﯿﺎدان درﯾﺎ ﺑﺎرﻫﺎي دور‬
‫و ﺑﺮدن ﻫﺎ و ﺑﺮدن ﻫﺎ و ﺑﺮدن ﻫﺎ‬
‫و ﮐ ﺸﺘ ﯽ ﻫ ﺎ و ﮐ ﺸﺘ ﯽ ﻫ ﺎ و ﮐ ﺸﺘ ﯽ ﻫ ﺎ‬
‫و ﮔﺰﻣﻪ ﻫﺎ و ﮔﺸﺘﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺳﺨﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﯾﺎ ﮐﻢ‪ ،‬وﻗﺖ ﺑﯿﮕﺎﻫﺴﺖ‬
‫ﻧﮕﻪ ﮐﻦ‪ ،‬روز ﮐﻮﺗﺎﻫﺴﺖ‬
‫ﻫﻨﻮز از آﺷﯿﺎن دورﯾﻢ و ﺷﺐ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ﻗﺼﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﻣﺴﮑﯿﻦ را‬
‫ﺑﮕﻮ آﯾﺎ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد ﮐﻮ را رﺳﺘﮕﺎري روي ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ؟‬
‫ﮐﻠﯿﺪي ﻫﺴﺖ آﯾﺎ ﮐﻪ اش ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ؟‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺲ از اﯾﻦ ﮐﻮه‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 230‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﺗﺸﻨﻪ دره اي ژرف اﺳﺖ‬

‫در او ﻧﺰدﯾﮏ ﻏﺎري ﺗﺎر و ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻪ اي روﺷﻦ‬
‫از اﯾﻨﺠﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﺎر ﭼﺸﻤﻪ راﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺰاده در آن ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺸﻮﯾﺪ ﺗﻦ‬
‫ﻏﺒﺎر ﻗﺮن ﻫﺎ دﻟﻤﺮدﮔﯽ از ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺰداﯾﺪ‬
‫اﻫﻮرا و اﯾﺰدان و اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان را‬
‫ﺳﺰاﺷﺎن ﺑﺎ ﺳﺮود ﺳﺎﻟﺨﻮرد ﻧﻐﺰ ﺑﺴﺘﺎﯾﺪ‬
‫ﭘﺲ از آن ﻫﻔﺖ رﯾﮓ از رﯾﮓ ﻫﺎي ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺮدارد‬
‫در آن ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺎ ﭼﺎﻫﯽ ﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﺎرش آذري اﻓﺰود و او را ﻧﻤﺎزي ﮔﺮم ﺑﮕﺰارد‬
‫ﭘﺲ آﻧﮕﻪ ﻫﻔﺖ رﯾﮕﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم و ﯾﺎد ﻫﻔﺖ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان در دﻫﺎن ﭼﺎه اﻧﺪازد‬
‫ازو ﺟﻮﺷﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺪ آب‬
‫و ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭼﺸﻤﻪ اي ﺟﻮﺷﺎن‬
‫ﻧﺸﺎن آﻧﮑﻪ دﯾﮕﺮ ﺧﺎﺳﺘﺶ ﺑﺨﺖ ﺟﻮان از ﺧﻮاب‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎز ﺑﯿﻨﺪ روزﮔﺎر وﺻﻞ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮد‬
‫ز اﺳﺐ اﻓﺘﺎده او ﻧﺰ اﺻﻞ‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻢ‪ ،‬ﻗﺼﻪ ام ﭼﻮن ﻏﺼﻪ ام ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺳﺨﻦ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﺸﻨﻮ‪،‬اﺳﺐ ﻣﻦ ﻣﺮده ﺳﺖ و اﺻﻠﻢ ﭘﯿﺮ و ﭘﮋﻣﺮده ﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ ﻏﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 231‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬

‫ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎي ﺟﺎدوي ﺑﺸﺎرت ﮔﻮي‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻮدﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺸﺎرﺗﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻧﺪ و ﺳﻮي آﺷﯿﺎن رﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ آن ﮐﺎﻻم را درﯾﺎ ﻓﺮو ﺑﺮده‬
‫ﮔﻠﻪ ام را ﮔﺮگ ﻫﺎ ﺧﻮرده‬
‫ﻣﻦ آن آواره اﯾﻦ دﺷﺖ ﺑﯽ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬
‫ﻣﻦ آن ﺷﻬﺮ اﺳﯿﺮم‪ ،‬ﺳﺎﮐﻨﺎﻧﺶ ﺳﻨﮓ‬
‫وﻟﯽ ﮔﻮﯾﺎ دﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﻨﻮا ﺷﻬﺰاده ﺑﺎﯾﺪ دﺧﻤﻪ اي ﺟﻮﯾﺪ‬
‫درﯾﻐﺎ دﺧﻤﻪ اي در ﺧﻮرد اﯾﻦ ﺗﻦ ﻫﺎي ﺑﺪﻓﺮﺟﺎم ﻧﺘﻮان ﯾﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺠﺎﯾﯽ اي ﺣﺮﯾﻖ؟ اي ﺳﯿﻞ؟ اي آوار؟‬
‫اﺷﺎرت ﻫﺎ درﺳﺖ و راﺳﺖ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺸﺎرت ﻫﺎ‬
‫ﺑﺒﺨﺸﺎ ﮔﺮ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد راه و ﺷﻮﺧﮕﯿﻨﻢ‪ ،‬ﻏﺎر‬
‫درﺧﺸﺎن ﭼﺸﻤﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﯿﺪ‬
‫ﻓﺮوزان آﺗﺸﻢ را ﺑﺎد ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﺪ‬
‫ﻓﮑﻨﺪم رﯾﮓ ﻫﺎ را ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ در ﭼﺎه‬
‫ﻫﻤﻪ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان را ﺑﻪ ﻧﺎم آواز دادم ﻟﯿﮏ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي آب دود از ﭼﺎه ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﯽ دﯾﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬آه‬
‫ﻣﮕﺮ دﯾﮕﺮ ﻓﺮوغ اﯾﺰدي آذر ﻣﻘﺪس ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﮕﺮ آن ﻫﻔﺖ اﻧﻮﺷﻪ ﺧﻮاﺑﺸﺎن ﺑﺲ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫زﻣﯿﻦ ﮔﻨﺪﯾﺪ‪ ،‬آﯾﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز آﺳﻤﺎن ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﮔﺴﺴﺘﻪ اﺳﺖ زﻧﺠﯿﺮ ﻫﺰار اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺗﺮ ز آﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 232‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 233‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫دﻣﺎوﻧﺪﺳﺖ‬
‫ﭘﺸﻮﺗﻦ ﻣﺮده اﺳﺖ آﯾﺎ؟‬
‫و ﺑﺮف ﺟﺎودان ﺑﺎرﻧﺪه ﺳﺎم ﮔﺮد را ﺳﻨﮓ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ آﯾﺎ؟‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺳﺮ در ﻏﺎر ﮐﺮده‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎر ﺷﻬﺮ ﺳﻨﮕﺴﺘﺎن‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺧﻠﻮت‬
‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪاري ﻣﻐﯽ دﻟﻤﺮده در آﺗﺸﮕﻬﯽ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ز ﺑﯿﺪاد اﻧﯿﺮان ﺷﮑﻮه ﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺳﺘﻢ ﻫﺎي ﻓﺮﻧﮓ و ﺗﺮك و ﺗﺎزي را‬
‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎزوان ﻣﯿﺘﺮا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻏﻤﺎن ﻗﺮن ﻫﺎ را زار ﻣﯽ ﻧﺎﻟﯿﺪ‬
‫ﺣﺰﯾﻦ آواي او در ﻏﺎر ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻏﻢ دل ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻏﺎر‬
‫ﺑﮕﻮ آﯾﺎ ﻣﺮا دﯾﮕﺮ اﻣﯿﺪ رﺳﺘﮕﺎري ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺻﺪا ﻧﺎﻟﻨﺪه ﭘﺎﺳﺦ داد‬
‫آري ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬راه از اﯾﻦ دو روﻧﺪ آﺳﻮد‬
‫ﮔﺮدﻫﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‬
‫روز رﻓﺖ و ﺷﺐ ﻓﺮاز آﻣﺪ‬
‫ﮔﻮﻫﺮ آﺟﯿﻦ ﮐﺒﻮد ﭘﯿﺮ ﺑﺎز آﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺖ از ﺷﺐ دو ﮐﻮﺗﻪ ﭘﺎس‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 234‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﺑﺎﻧﮓ ﻃﺒﻞ ﭘﺎﺳﺪاران رﻓﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﺳﻮ‬

‫ﮐﻪ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﯿﺪار‬
‫ﺧﺮم و آﺳﻮده ﺗﺎن ﺧﻔﺘﺎر‬
‫ﺑﺸﻨﻮ اﻣﺎ ز آن دﻟﯿﺮ ﺷﯿﺮ ﮔﯿﺮ ﭘﻬﻨﻪ ﻧﺎورد‬
‫ﮔﺮد ﮔﺮدان ﮔﺮد‬
‫ﻣﺮد ﻣﺮدان ﻣﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻨﺒﯿﺪ و ﮔﺮد از ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎ اﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺮ دراﻧﺪ و ﻃﺮف ﺳﺒﻠﺴﺘﺎن ﺟﻨﺒﺎﻧﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻠﻮت ﺧﺎﻣﻮش ﻏﺮش ﮐﺮد‪ ،‬ﻏﻀﺒﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﺎي‬
‫ﺧﺎﻧﻪ زادان! ﭼﺎﮐﺮان ﺧﺎص!‬
‫ﻃﺮﻓﻪ ﺧﺮﺟﯿﻦ ﮔﻬﺮﺑﻔﺖ ﺳﻠﯿﺤﻢ را ﻓﺮاز آرﯾﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺧﻠﻮت آرام ﺧﺎﻣﺶ ﺑﻮد‬
‫ﻣﯽ ﻧﺠﻨﺒﯿﺪ آب از آب‪ ،‬آﻧﺴﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮگ از ﺑﺮگ‪ ،‬ﻫﯿﭻ از ﻫﯿﭻ‬
‫ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺛﻘﺒﻪ زار‪ ،‬آن ﭘﺎره اﻧﺒﺎن ﻣﺰﯾﺤﺶ را ﻓﺮاز آورد‬
‫ﭘﺎره اﻧﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺪاري‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ در آن ﺑﻮده ﺑﻮد اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎز ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻓﺦ و ﻓﻮخ و ﺗﻖ و ﺗﻮﻗﯽ ﮐﺮد‬
‫در ﺧﯿﺎﻟﺶ ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﮕﺮ ﻣﺮد‬
‫ﺳﺮ ﻏﺮق ﺷﺪ در آﻫﻦ و ﭘﻮﻻد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 235‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﺑﺎز ﺑﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺧﻠﻮت ﺧﺮوش آورد‬

‫ﻫﺎي‬
‫ﺷﯿﺮ ﺑﭽﻪ ﻣﻬﺘﺮ ﭘﻮﻻد ﭼﻨﮓ آﻫﻨﯿﻦ ﻧﺎﺧﻦ‬
‫رﺧﺶ را زﯾﻦ ﮐﻦ‬
‫ﺑﺎز ﻫﯿﭻ از ﻫﯿﭻ و ﺑﺮگ از ﺑﺮگ ﻫﻢ ز آﻧﺴﺎﻧﮑﻪ آب از آب‬
‫ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺗﺨﺘﻪ اي ﻣﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﺳﺖ‬
‫در ﺧﯿﺎﻟﺶ ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﮕﺮ ﻣﺮد‬
‫رﺧﺶ روﯾﯿﻦ ﺑﺮ ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 236‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫رﻓﺖ ﺳﻮي ﻋﺮﺻﻪ ي ﻧﺎورد‬

‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺳﻮي ﺧﻨﺪﺳﺘﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﻣﺎه ﺧﻠﻮت ﺑﻮد اﻣﺎ دﺷﺖ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺧﺪاﯾﺎي‪ ،‬ﻣﺎه ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ دﺷﺖ ﺧﻠﻮت ﺑﻮد‬
‫در ﮐﻨﺎر دﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﻮﺷﯽ ﺑﺎ دﮔﺮ ﻣﻮﺷﯽ‬
‫آﻧﭽﻪ ﮐﺎﻻ داﺷﺘﻢ ﭘﻮﺳﯿﺪ در اﻧﺒﺎر‬
‫آﻧﭽﻪ دارم‪ ،‬ﻫﺎه ﻣﯽ ﭘﻮﺳﺪ‬
‫ﺧﺮده رﯾﺰ و ﮔﻨﺪم و ﺻﺎﺑﻮن و ﭼﯽ‪ ،‬ﺧﺮوار در ﺧﺮوار‬
‫ﺧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را و ﺑﺎ ﺷﮏ در ﺟﻮاﺑﺶ ﮔﻔﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﻮش‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﺳﺎن‪ ،‬ﺋﻠﯽ ﺑﮕﺬار‬
‫ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﺎن ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﻮن و ﭼﻨﺪ‬
‫وز ﭘﺴﺶ ﺧﯿﻞ ﺧﺮﯾﺪاران ﺷﻮ ﮐﺘﻤﻨﺪ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺣﺮﻓﺶ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻫﺎن زﻣﯿﻦ ﺷﺪ ﺷﺶ‬
‫و آﺳﻤﺎن ﺷﺪ ﻫﺸﺖ‬
‫ز آﻧﮑﻪ ز آﻧﺠﺎ ﻣﺮد و ﮐﺮﮐﺐ در ﮔﺬر ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﭘﯿﭻ و ﺧﻤﻬﺎش از دو ﺳﻮ در دوردﺳﺘﺎن ﮔﻢ‬
‫اﮔﺎﻣﺨﻮاره ﺟﺎده ﻫﻤﻮار‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد آرام و آﺳﻮده‬
‫ﭼﻮن ﻧﻮار ﺳﺎﻟﺨﻮردي ﭘﻮده و ﺳﻮده‬
‫و ﻓﺮاخ دﺷﺖ ﺑﯽ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 237‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﺳﺎﮐﺖ از ﺷﯿﺐ ﻓﺮازي‪ ،‬دره ﮐﻮﻫﯽ‬

‫ﻟﮑﻪ ﺑﻮﺗﻪ و درﺧﺘﯽ‪ ،‬ﺗﭙﻪ اي از ﭼﯿﺰي اﻧﺒﻮﻫﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﯽ ﭘﻨﺎه و ﺑﻮر را ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺻﺪاﯾﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮﯾﯽ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن دو ﮐﻔﻪ ﻋﺪل ﻋﺎدل ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﻟﯽ اﻓﺘﺎده‬
‫در دو ﺳﻮي ﺧﻠﻮت ﺟﺎده‬
‫ﺟﻠﻮه اي ﻫﻤﻮار از ﻫﻤﻮاري‪ ،‬از ﮐﻨﻪ ﺗﻬﯽ‪ ،‬ﺑﻮدي ﭼﻮ ﻧﺎﺑﻮده‬
‫ﻫﯿﭻ‪ ،‬ﺑﯿﻬﻮده‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﺐ ﺑﺎ ﺳﮑﻮت ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻠﻮت داﺷﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه از او ﻧﻮر ﺑﺎﻗﯽ ﺧﺴﺘﻪ اﻧﺪي ﭘﺎس‬
‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ ﮔﺮم رﻓﺘﻦ ﻟﯿﮏ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﻧﭙﺬﯾﺮ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺸﻨﺎس‬
‫رﺧﺶ روﯾﯿﻦ ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﮔﺮدﺑﺎد ﻣﯽ اﻧﮕﯿﺨﺖ‬
‫ﻟﮑﻦ از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﻬﺎر ﭼﺎرده اﻧﺪام ﺑﺎران ﻋﺮق ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‬
‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‪ ،‬ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬اﻟﻐﺮض اﻟﻘﺼﻪ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﭽﻮن ﺑﺎد‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺳﯿﻠﯽ از ﮔﻞ راه ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬
‫ﻟﮑﻪ اي در دوردﺳﺖ راه ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‬
‫ﻫﺎ ﭼﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ؟‬
‫ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺪﯾﺪ آن ﻟﮑﻪ را ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬رﻓﺖ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 238‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﯾ ﺎ ﭼ ﻪ ﭘﯿ ﺸﯿ ﺪ‬
‫در ﮐﻨﺎر دﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ دور از آن ﻧﻮار رﻧﮓ ﻓﺮﺳﻮده‬
‫ﺳﻮدﻫﺎي ﭘﻮده‬
‫در ﻓﻀﺎي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 239‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﺧﯿﻤﻪ اي ﭼﻮن ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﮓ‬

‫اﻧﺪرو آوﯾﺨﺘﻪ ﻣﺜﻞ دﻟﻢ ﻓﺎﻧﻮس دود اﻧﺪودي از دﯾﺮك‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮوﻏﯽ ﭼﻮن دروﻏﯽ ﮐﻪ اش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﺑﺎور‪ ،‬ﻫﯿﭻ‬
‫ﻗﺼﻪ ﺑﻪ اره ﺳﺎده دل ﮐﻮدك‬
‫در ﭘﯿﺸﺎﻧﺒﻮم ﮔﺮداﮔﺮد ﺧﻮد ﮔﻢ‪ ،‬ﭘﺎره ﭘﻮره ﺗﻨﮓ ﻫﻢ دو ﺑﺴﺘﺮ اﻓﺘﺎده ﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺘﺮ دو ﻣﺮد‬
‫ﺳﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬آﻧﭽﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻮد ﭼﻮن دارﻧﺪﮔﺎﻧﺶ ﺧﺴﺘﻪ و ﻓﺮﺳﻮده‪ ،‬ﮔﺮد آﻟﻮد‬
‫ﻧﯿﺰ ﭼﻮن دارﻧﺪﮔﺎﻧﺶ از وﺟﻮد ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﺰار‬
‫ﻧﯿﺰ ﭼﻮن دارﻧﺪﮔﺎﻧﺶ رﻧﺠﻪ از ﻫﺴﺘﯽ‬
‫واﻧﺪر آن ﻣﻐﻤﻮم دم‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻮاب ﻧﻪ ﺑﯿﺪار‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارد ﮐﺎر‪،‬‬
‫رﯾﺨﺘﻪ وارﯾﺨﺘﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ‬
‫ﺣﮑﯽ از‪ :‬اي‪ ،‬ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ در ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﭘﺘﮏ آﻧﺠﺎ ﮐﻠﻨﮓ آﻧﺠﺎي‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﯿﻞ‬
‫ﻫﻮم‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﯽ؟‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻢ از اﻫﺮم‬
‫ﻓﯿﻠﮏ اﯾﻨﺠﺎ و ﺳﺮﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﭼﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬ﻫﻪ‬
‫ﺑﯿ ﺎ‬
‫آﺧﺮ ﮐﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 240‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﻧﻬﻢ ﺟﺎي‬
‫ﺧﺐ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻃﻨﺎب ﺧﻂ و‬
‫ﭼﻪ‬
‫ز ﻧﺒﯿ ﻞ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آﻻت رﻧﺞ اﺳﺖ‪ ،‬اي ﭘﺲ اﺳﺒﺎب راﺣﺖ ﮐﻮ؟‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬راﺳﺖ ﺧﻮاﻫﯽ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ آن ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺑﻮم ﺑﺎ اﯾﺸﺎن‬
‫واﻧﺪر آن ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﮔﻮﯾﯽ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻮدﺷﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣ ﻦ ﺷﻨﯿ ﺪ ﺳﺘﻢ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﻔﺘﻨ ﺪ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﺷﺐ ﻫﺎي دﮔﺮ دﺷﻤﻨﺎم ﺑﺎران ﮐﺮده ﻫﺴﺘﯽ را‬
‫ﺧﺴﺘﻪ و ﻓﺮﺳﻮده ﻣﯽ ﺧﻔﺘﻨﺪ‬
‫در ﻓﻀﺎي ﺧﯿﻤﻪ آن ﺷﺐ ﻧﯿﺰ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻮد و ﻧﺠﻮاﯾﯽ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر‪ ،‬اي‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮام‪ ،‬ﺧﻮاﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﺎ ﺑﯿﺪار؟‬
‫ﻣﻦ دﮔﺮ ﺗﺎﺑﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ اي ﯾﺎر‬
‫ﭼﻨﺪﻣﺎن ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪ اﯾﻦ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد؟‬
‫ﭼﻨﺪﻣﺎن ﺑﺎﯾﺴﺖ ﮐﺮد اﯾﻦ ﺟﺎده را ﻫﻤﻮار؟‬
‫ﻣﺎ ﺑﯿﺎﺑﺎن ﻣﺮگ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﭘﻮﯾﻨﺪ از ﺷﻬﺮي ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﺷﻬﺮ‬
‫ﺑﯿﻐﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺧﻮش و آﺳﻮده از ﻫﺮ رﻧﺞ‬
‫رده از رﻧﺞ ﻗﯿﺒﻠﻪ ي ﻣﺎ ﻓﺮاﻫﻢ‪ ،‬ﺷﺎﯾﮕﺎن ﺻﺪ ﮔﻨﺞ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 241‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﻣﻦ دﮔﺮ ﺑﯿﺰارم از اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪي‪ ،‬اي‪ ،‬ﺑﯿﺰار‬

‫ﯾﺎدﮔﺎرا‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ام‪ ،‬ﺧﻮاﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﺎ ﺑﯿﺪار؟‬
‫ﺧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را و ﺧﻮاب آﻟﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬اي دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﺳﺎن‪ ،‬وﻟﯿﮑﻦ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ام‪ ،‬ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺻﺒﺮ ﺧﺪا ﭼﻞ ﺳﺎل و ﻫﻔﺪه روز ﺗﻮ در ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 242‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪه اي ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ روز ﺑﻬﺮوزي‬

‫روز ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎش آﺷﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫آﻧﭽﻨﺎن روزي ﮐﻪ در وي ﻧﺸﻨﻮ ﮔﻮش و ﻧﺒﯿﻨﺪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﺟﺰ ﮔﻞ اﻓﺸﺎن ﻃﺮب ﮔﻠﺒﺎﻧﮓ ﭘﯿﺮوزي‬
‫اي ﺟﻮان دﯾﮕﺮ ﻣﺒﺮ از ﯾﺎد ﻫﺮﮔﺰ آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺮت ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﯿﺶ از ﭘﻨﺞ روزي ﻧﯿﺴﺖ ﺣﮑﻢ ﻣﯿﺮ ﻧﻮروزي‬
‫ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪه اي در راه ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺒﯽ دارﯾﻢ‬
‫آه‪ ،‬ﺑﻨﮕﺮ ‪ ....‬ﺑﻨﮕﺮ آﻧﮏ ‪ ...‬ﺧﺎﺳﺘﻪ ﮔﺮدي و ﭼﻪ ﮔﺮدي‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻨﻮن ﻣﯽ رﺳﺪ از راه ﭘﯿﮑﯽ ﺑﺎش ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﺎن ﮔﺮدي ﮐﻪ دارد ﻣﺮﮐﺐ و ﻣﺮدي‬
‫آن ﮔﻨﻪ ﺑﺨﺸﺎ ﺳﻌﺎدت ﺑﺨﺶ ﺷﻮﮐﺘﻤﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺣﺮﻓﺶ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻫﺎن زﻣﯿﻦ ﺷﺪ ﭘﻨﺞ‬
‫آﺳﻤ ﺎ ن ﻧ ﻪ‬
‫آﻧﮑﻪ ز آﻧﺠﺎ ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ در ﮔﺬر ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ در اﯾﻨﺠﺎ او از آﻧﺠﺎ ﺗﻔﺖ‬
‫آﻣ ﺪ و آﻣ ﺪ‬
‫رﻓﺖ و رﻓﺖ و رﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬روﺳﺘﺎ در ﺧﻮاب ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺎ زﻧﺶ ﺑﯿﺪار‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯿﺪاﻧﯽ‪ ،‬زن‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎزي ﺳﺖ‬
‫آن ﺳﮓ زرد اﯾﻦ ﺷﻐﺎل‪ ،‬آﺧﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 243‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﻧﺸﻨﯿﺪه اي ﻫﺮ ﮔﺮد ﮔﺮدو ﻧﯿﺴﺖ؟‬

‫زن ﮐﺸﯿﺪ آﻫﯽ و ﺧﻮاب آﻟﻮد‬
‫ﺧﺎﺳﺖ از ﺟﺎ ﺗﺎ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‬
‫روي آن ﻓﺮزﻧﺪ را ﮐﻪ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮد آﻧﺠﺎ ﮐﻨﺎر در ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﺎد‬
‫دﺳﺖ اﯾﻦ ﯾﮏ را ﻟﮕﺪ ﮐﺮد‬
‫آخ‬
‫و آن ﺳﺪﯾﮕﺮ از ﺻﺪا ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺒﯿﺪ‬
‫آب‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮد و ﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﺧﻮاب‬
‫ﺑﺎد ﺷﺪت ﮐﺮد‪ ،‬در را ﮐﻮﻓﺖ ﺑﺮ دﯾﻮار ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﭘﻨﺠﻤﯿﻦ در ﺑﺴﺘﺮش ﻏﻠﻄﯿﺪ‬
‫ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ‪ ،‬آن ﺷﯿﺮﺧﻮاره‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ را ﺳﺮ داد‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺣﻤﺪاﷲ‪ ،‬ﻣﺎﺷﺎﷲ‪ ،‬ﭼﺸﻢ دﺷﻤﻦ ﮐﻮر‬
‫ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺎﻻﻣﺎل ﺑﻮد از ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮن ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫ﻧﺮ و ﻣﺎده ﻫﺮ ﯾﮏ اﯾﻦ دﻟﺨﻮاه آن دﻟﺒﻨﺪ‬
‫زن ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ‪ ،‬آراﻣﯿﺪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﯾﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪه ام ﮐﻪ در راﻫﺴﺖ‬
‫ﻣﺮﮐﺒﯽ‪ ،‬ﺑﺮ آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺮد ﺷﻮ ﮐﺘﻤﻨﺪ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺣﺮﻓﺶ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻫﺎن زﻣﯿﻦ ﺷﺪ ﭼﺎر‬
‫و آﺳﻤﺎن ده‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 244‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ز آﻧﮑﻪ ز آﻧﺠﺎ ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ در‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 245‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﮔﺬر ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﻫﻢ ﺑﺪاﻧﺴﺎن ﻣﺎه ‪ -‬ﺑﻞ رﺧﺸﻨﺪه ﺗﺮ ‪ -‬ﻣﯽ ﺗﺎﻓﺖ ﺑﺮ آﻓﺎق‬
‫راه ﺧﻠﻮت‪ ،‬دﺷﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد و ﺷﺐ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫داﺷﺖ رﻧﮓ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺧﺖ‬
‫ﻣﺮد ﻣﺮدان ﻣﺮد اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﻣﺮﮐﺐ راﻣﺶ‬
‫ﮔﺮم ﺳﻮي ﻫﯿﭻ ﺳﻮ ﻣﯽ ﺗﺎﺧﺖ‬
‫ﻧ ﺎ ﮔ ﻬ ﺎ ن ا ﻧ ﮕ ﺎر‬
‫ﺟﺎده ﻫﻤﻮار‬
‫در ﻓﺮاخ دﺷﺖ‬
‫ﭘﯿﭻ و ﺗﺎﺑﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺪارم‬
‫ﺳﻮي ﻧﻮر و ﺳﺎﯾﻪ دﯾﮕﺮ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ ﻫﺮ دو رم ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب از آن ﺷﺘﺎب ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﮐﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬رم ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻢ‬
‫رم‬
‫ﮐﻢ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ ﻣﯿﺦ اﺳﺘﺎده ﺑﺮ ﺟﺎ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺑﯽ ﺗﮑﺎن‪ ،‬ﻣﺮده ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎي‬
‫ﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ از ﻟﺐ ﺑﺮآﯾﺪ ﻧﻌﺮه ﺷﺎن‬
‫در د ل‬
‫واي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 246‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ‬

‫ﻫﯽ‪ ،‬ﺳﯿﺎﻫﯽ! ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟‬

‫اي‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺳﺎﯾﻪ ﺷﺎن اﻣﺎ ﭼﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ داد؟‬
‫ﻫﺎي‬
‫ﻫﺎ‪ ،‬اي داد‬
‫ﺑﻌﺪ ﻟﺨﺘﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺮ ﺟﺎي ﺟﻨﺒﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﻫﻢ ﺟﻨﺒﯿﺪ‬
‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ رم ﮐﻨﺎن ﭘﺲ ﭘﺲ ﮔﺮﯾﺰان‪ ،‬ﻟﻔﺞ و ﻟﺐ ﺧﺎﯾﺎن‬
‫ﭘﯿﮑﺮ ﻓﺨﺮ و ﺷﮑﻮه ﻋﻬﺪ را زردﯾﻨﻪ اﻧﺪاﯾﺎن‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﻫﻢ ز آﻧﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﺸﯿﺎن‬
‫اي‬
‫ﭼﺎﮐﺮان! اﯾﻦ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺑ ﺎ ز ﻫﯿ ﭻ ا ز ﻫﯿ ﭻ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺲ ﭘﺲ ﮔﺮﯾﺰان‪ ،‬اوﻓﺘﺎن ﺧﯿﺰان‬
‫در ﮔﻞ از زردﯾﻨﻪ و ﺳﯿﻞ ﻋﺮق ﻟﯿﺰان‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬در ﻗﻔﺎﺷﺎن دره اي ﻧﺎﮔﻪ دﻫﺎن وا ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮاﺧﯽ و ﺑﻪ ژرﻓﯽ راﺳﺖ ﭼﻮﻧﺎن ﺣﻤﻖ ﻣﺎ ﻣﺮدم‬
‫ﻧﻪ ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ؟‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺲ ﮔﻨﺪم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 247‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫ﻣﺮد و ﻣﺮﮐﺐ ﻧﺎﮔﻬﺎن در ژرﻓﻨﺎي دره ﻏﻠﺘﯿﺪﻧﺪ‬

‫و آن ﮐﺲ ﮔﻨﺪم ﻓﺮو ﺑﻠﻌﯿﺪﺷﺎن ﯾﮏ ﺟﺎي‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﻢ‬
‫ﭘﯿﺶ ﺗﺮ ز آﻧﺪم ﮐﻪ ﺻﺒﺢ راﺳﺘﯿﻦ از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﯿﺰد‬
‫ﻣﺎه و اﺧﺘﺮ ﻧﯿﺰﺷﺎن دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺎﻣﺪادان ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺧﺎوري ﭼﻮن ﭼﻬﺮه ﻣﯽ آراﺳﺖ‬
‫روﺷﻦ آراﯾﺎن ﺷﯿﺮﯾﻨﮑﺎر‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ راوي‪ :‬ﺑﺮ دروغ راوﯾﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‬
‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﭼﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺤﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﯾﮑﺪم ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﻠﮏ ﻫﺎي ﻣﻦ‬
‫در ﺧﻠﻮت ﺧﻮاب ﮔﻮاراﯾﯽ‬
‫و آن ﮔﺎﻫﮕﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺸﺪ ﮐﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻫﺎﻟﻪ اي ﯾﺎ ﻧﯿﻢ ﺗﺎﺟﯽ ﮔﻞ‬
‫از روﺷﻨﺎ ﮔﻠﮕﺸﺖ رؤﯾﺎﯾﯽ‬
‫در ﺧﻮاب ﻫﺎي ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ آب ﻫﺎي اﻫﻠﯽ وﺣﺸﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﯿﻨﺪ ﮐﺎروان ﻫﻮل و ﻫﺬﯾﺎﻧﺴﺖ‬
‫اﯾﻦ ﮐﯿﺴﺖ؟ ﮔﺮﮔﯽ ﻣﺤﺘﻀﺮ‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 248‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫زﺧﻤﯽ اش ﺑﺮ ﮔﺮدن‬
‫ﺑﺎ زﺧﻤﻪ ﻫﺎي دم ﺑﻪ دم ﮐﺎه ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮد را‬
‫در ﺳﺎز اﯾﻦ ﻣﯿﺮﻧﺪه ﺗﻦ ﻏﻤﻨﺎك ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ‬
‫وﯾﻦ ﮐﯿﺴﺖ؟ ﮐﻔﺘﺎري ز ﮔﻮدال آﻣﺪه ﺑﯿﺮون‬
‫ﺳﺮﺷﺎر و ﺳﯿﺮ از ﻻﺷﻪ ﻣﺪﻓﻮن‬
‫ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫ﭘﻮز ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﺎك ﻣﯽ ﻣﺎﻟﺪ‬
‫آﻧﮕﻪ دو دﺳﺖ ﻣﺮده ﭘﯽ ﮐﺮده از آرﻧﺞ‬
‫از روﺑﺮو ﻣﯽ اﯾﺪ و رﮔﺒﺎري از ﺳﯿﻠﯽ‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰم ﺳﻮي درﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﺑﺎزﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻨﺠﻪ اي ﺧﻮﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﺪا ﻧﯿﺴﺖ‬
‫از ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﯽ رﺳﻢ در را ﺑﺮوﯾﻢ ﮐﯿﭗ ﻣﯽ ﺑﻨﺪد‬
‫آﻧﮕﺎه زاﻟﯽ ﺟﻐﺪ و ﺟﺎدو ﻣﯽ رﺳﺪ از راه‬
‫ﻗﻬﻘﺎه ﻣﯽ ﺧﻨﺪد‬
‫وان ﺑﺴﺘﻪ درﻫﺎ را ﻧﺸﺎﻧﻢ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮ و ﻣﻮم ﭘﻨﺠﻪ ﺧﻮﻧﯿﻦ‬
‫ﺳﺒﺎﺑﻪ اش ﺟﻨﺒﺎن ﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن‬
‫ﮔﻮﯾﺪ‬
‫ﺑﻨ ﺸﯿ ﻦ‬
‫ﺷﻄﺮﻧﺞ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 249‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫آﻧﮕﺎه ﻓﻮﺟﯽ ﻓﯿﻞ و ﺑﺮج و اﺳﺐ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬

‫ﺗﺎزان ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﺗﻨﺪ ﭼﻮن ﺳﯿﻼب‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﭘﺮم از ﺧﻮاب‬
‫ﻣﺴﮑﯿﻦ دﻟﻢ ﻟﺮزان ﭼﻮ ﺑﺮگ از ﺑﺎد‬
‫ﯾﺎ آﺗﺸﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺑﺮ آن آب‬
‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻣﺮﮔﺶ ﭘﺮ از ﻓﺮﯾﺎد‬
‫آﻧﮕﻪ ﺗﺴﻠﯽ ﻣﯽ دﻫﻢ ﺧﻮد را ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮاب و ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ‬
‫ﻣﻦ ﮔﺮ ﺑﯿﺎراﻣﻢ‬
‫ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻮﺷﺨﻨﺪ ﺻﺒﺢ ﻓﺮداﯾﯽ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻮدك ﮔﺮﯾﺎن ز ﻫﻮل ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﮐﺎﺑﻮس‬
‫ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ آﻏﻮش و ﻻﻻﯾﯽ‬
‫از ﺑ ﺎر ﻫ ﺎ ﯾ ﮏ ﺑ ﺎر‬
‫ﺷﺐ ﺑﻮد و ﺗﺎرﯾﮑﯽ اش‬
‫ﯾﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ روز‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﯽ؟ ﺧﻮب ﯾﺎدم ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﻣﺎ ﮔﻤﺎﻧﻢ روﺷﻨﯽ ﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﯽ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﯽ دﯾﺪم‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﭼﺮاﻏﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ روز‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد و ﻧﻪ آن‪ ،‬ﺑﺎري‬
‫ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎن‪ ،‬روي ﮔﻠﯿﻢ ﺗﺮ و ﺗﺎري‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺮ درﺧﺘﯽ زرد ﮔﻮن ﮔﯿﺴﻮ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎري‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 250‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫ﺷﮑﻞ و ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﺎ زﻧﻢ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﻏﺮق ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﻮدم ﻣﻦ‬

‫ﺟﻨﮕﯽ از آن ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﮔﺮم و ﺟﺎﻧﺎن ﺑﻮد‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ام ﻫﺮﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﯿﺪار ﺑﻮد و ﻣﺮد ﻣﯿﺪان ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ‬
‫اﻧﮕﺎر ﺑﺨﺖ آورده ﺑﻮدم ﻣﻦ‬
‫زﯾﺮا‬
‫ﻧﺪﯾﻦ ﺳﻮار ﭘﺮ ﻏﺮور و ﺗﯿﺰ ﮔﺎﻣﺶ را‬
‫در ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺎي ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎزي ﺑﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ آﺑﻬﺎﯾﺶ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ از ﻫﻮل ﻣﺠﻬﻮﻟﯽ‬
‫داﯾﻢ دﻟﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ از ﭼﺸﻢ ﻫﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 251‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫ﯾﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ‬

‫اﻣﺎ ﺣﺮﯾﻔﻢ ﺑﯿﺶ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‬
‫در ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ ﺑﺎزي‬
‫ﻧﺎﮔﻪ زﻧﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺎزي ﺷﻄﺮﻧﺞ وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎن و ﭘﯿﺮوزي‬
‫زد زﯾﺮ ﻗﻬﻘﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﻢ را ﺑﻬﻢ ﻟﺮزاﻧﺪ‬
‫ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺮا ﻫﻢ ﭘﺎره اي ﺧﻨﺪاﻧﺪ‬
‫دﯾﺪم ﮐﻪ ﺷﺎﻫﯽ در ﺑﺴﺎﻃﺶ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ﺧﻮاب ﻣﯽ دﯾﺪم‬
‫او ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﺮج ﻫﺎ را ﻣﺎت ﮐﻦ‬
‫ﺧﻨﺪﯾﺪ‬
‫ﯾ ﻌﻨ ﯽ ﭼ ﻪ ؟‬
‫ﻣ ﻦ ﮔ ﻔﺘﻢ‬
‫او در ﺟﻮاﺑﻢ ﺧﻨﺪ ﺧﻨﺪان ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺨﻮاﻫﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﺮ ﺑﺮ زﯾﻨﺎن‬
‫ﻣﻦ ﺳﯿﻞ ﻫﺎي اﺷﮏ و ﺧﻮن ﺑﯿﻨﻢ‬
‫در ﺧﻨﺪه اﯾﻨﺎن‬
‫آﻧﮕﺎه اﺷﺎرت ﮐﺮده ﺳﻮي ﻃﻮﻃﯽ زردي‬
‫ﮐﺎﻧﺴﻮ ﺗﺮك ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد آﻧﭽﻪ او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ و ﺳﺮدي‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 252‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫ﻣﺎﺗﻢ ﻧﺨﻮاﻫﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﻢ‬

‫ز ﻧﻢ ﻧ ﺎ ﻟﯿ ﺪ‬
‫آﻧﮕﺎه اﺳﺐ ﻣﺮده اي را از ﻣﯿﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ آن ﮐﻨﺎر آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺑﯿﻦ ﺟﻨﻮب و ﺷﺮق‬
‫ﭘﺮ ﻫﯿﺐ ﻫﺎﯾﻞ ﻟﮑﻪ اﺑﺮي را ﻧﺸﺎﻧﻢ داد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‬
‫آﻧﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‬
‫آﻧﺠﺎ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻧﺎﻟﯿﺪ و دﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺎﻟﯿﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪم‬
‫ﻧﺎﻻن ﺑﻪ ﻧﻔﺮت ﮔﻔﺖ‬
‫ﺧﻮاﻫﯽ دﯾﺪ‬
‫ﻧﺎﮔﺎه دﯾﺪم‬
‫آه ﮔﻮﯾﯽ ﻗﺼﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺪ ﺗﻨﺪر‪ ،‬ﺗﺮق‬
‫ﺑﯿﻦ ﺟﻨﻮب و ﺷﺮق‬
‫زد آذرﺧﺸﯽ ﺑﺮق‬
‫ﮐﻨﻮن دﮔﺮ ﺑﺎران ﺟﺮﺟﺮ ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﯿﺰ و ﻫﺮ ﺟﺎ ﺧﯿﺲ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﮔﺮﯾﺰان ﺳﻮي ﺳﻘﻔﯽ‪ ،‬ﮔﯿﺮم از ﻧﺎﮐﺲ‬
‫ﯾﺎ ﺳﻮي ﭼﺘﺮي ﮔﯿﺮم از اﺑﻠﯿﺲ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 253‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎ زﻧﻢ ﺑﺮ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﻠﯿﻢ ﺗﺎر‬

‫در زﯾﺮ آن ﺑﺎران ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ‬
‫ﻣﺎ ﻧ ﺪم‬
‫ﭘﻨﺪارم اﺷﮑﯽ ﻧﯿﺰ اﻓﺸﺎﻧﺪم‬
‫ﺑﺮ ﻧﻄﻊ ﺧﻮن آﻟﻮد اﯾﻦ ﻇﺮﻧﺞ رؤﯾﺎﯾﯽ‬
‫و آن ﺑﺎزي ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ و ﺟﺪي‬
‫در ﺧﻮش ﺗﺮﯾﻦ اﻗﺼﺎي ژرﻓﺎﯾﯽ‬
‫وﯾﻦ ﻣﻬﺮه ﻫﺎي ﺷﮑﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺷﯿﺮﯾﻨﮑﺎر‬
‫اﯾﻦ اﺑﺮ ﭼﻮن آوار؟‬
‫آﻧﺠﺎ اﺟﺎﻗﯽ ﺑﻮد روﺷﻦ ﻣﺮد‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﭼﺮاغ اﻓﺴﺮد‬
‫دﯾﮕﺮ ﮐﺪام از ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ زﯾﺮ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﺒﺎر‬
‫اﯾﻦ ﻫﺮ دم اﻓﺰون ﺑﺎر‬
‫ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺎﺧﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﯿﻢ ﺗﺎر؟‬
‫آن ﮔﺴﺘﺮش ﻫﺎ وان ﺻﻒ آراﯾﯽ‬
‫آن ﭘﯿﻠﻬﺎ و اﺳﺐ ﻫﺎ و ﺑﺮج و ﺑﺎروﻫﺎ‬
‫اﻓﺴﻮس‬
‫ﺑﺎران ﺟﺮﺟﺮ ﺑﻮد و ﺿﺠﻪ ﻧﺎودان ﻫﺎ ﺑﻮد‬
‫و ﺳﻘﻒ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﺮو ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‬
‫اﻓﺴﻮس آن ﺳﻘﻒ ﺑﻠﻨﺪ آرزوﻫﺎي ﻧﺠﯿﺐ ﻣﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 254‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ﭘﺲ از ﺗﻨﺪر‬

‫و آن ﺑﺎغ ﺑﯿﺪار و ﺑﺮوﻣﻨﺪي ﮐﻪ اﺷﺠﺎرش‬

‫در ﻫﺮ ﮐﻨﺎري ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ ﻃﻠﯿﺐ ﻣﺎ‬
‫اﻓﺴﻮس‬
‫اﻧﮕﺎر در ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 255‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫روي ﺟﺎده ي ﻧﻤﻨﺎك‬

‫ﻣﯽ ﮐﺮد اﺑﺮ‬

‫ﻣﻦ ﺧﯿﺲ و ﺧﻮاب آﻟﻮد‬
‫ﺑﻐﻀﻢ در ﮔﻠﻮ ﭼﺘﺮي ﮐﻪ دارد ﻣﯽ ﮔﺸﺎﯾﺪ ﭼﻨﮓ‬
‫اﻧﮕﺎر ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد اﺑﺮ‬
‫روي ﺟﺎده ي ﻧﻤﻨﺎك‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺣﺎﻟﯿﺎ دﯾﺮﯾﺴﺖ ﮐﺎن ﺑﯽ ﮐﺎروان ﮐﻮﻟﯽ‬
‫ازﯾﻦ دﺷﺖ ﻏﺒﺎر آﻟﻮد ﮐﻮﭼﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫و ﻃﺮف داﻣﻦ از اﯾﻦ ﺧﺎك داﻣﻨﮕﯿﺮ ﺑﺮﭼﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫ﻫﻨﻮز از ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺮﺳﻢ ﮔﺎه‬
‫آه‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽ دﯾﺪه ﺳﺖ آن ﻏﻤﻨﺎك روي ﺟﺎده ﻧﻤﻨﺎك؟‬
‫زﻧﯽ ﮔﻢ ﮐﺮده ﺑﻮﯾﯽ آﺷﻨﺎ و آزار دﻟﺨﻮاﻫﯽ؟‬
‫ﺳﮕﯽ ﻧﺎﮔﺎه دﯾﮕﺮ ﺑﺎر‬
‫وزﯾﺪه ﺑﺮ ﺗﻨﺶ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﻋﻬﺪي ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ او‬
‫ﭼﻨﺎن ﭼﻮن ﭘﺎره ﯾﺎ ﭘﯿﺮار؟‬
‫ﺳﯿﻪ روزي ﺧﺰﯾﺪه در ﺣﺼﺎري ﺳﺮخ؟‬
‫اﺳﯿﺮي از ﻋﺒﺚ ﺑﯿﺰار و ﺳﯿﺮ از ﻋﻤﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﺎﺧﺘﻪ دار و ﻧﺪار زﻧﺪﮔﯽ را در ﻗﻨﺎري ﺳﺮخ؟‬
‫و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ درﺧﺘﯽ رﯾﺨﺘﻪ ﻫﺮ روز ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺎﯾﻪ در زﯾﺮش‬
‫ﻫﺰاران ﻗﻄﺮه ﺧﻮن ﺑﺮ ﺧﺎك روي ﺟﺎده ﻧﻤﻨﺎك؟‬
‫ﭼﻪ ﻧﺠﻮا داﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ؟‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 256‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫روي ﺟﺎده ي ﻧﻤﻨﺎك‬

‫ﭘﯿﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ از ﺗﺎرﯾﮑﺨﻮن دﻟﻤﺮده ي ﺳﻮدازده ﮐﺎﻓﮑﺎ؟‬

‫ﻫﻤﻪ ﺧﺸﻢ و ﻫﻤﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻪ درد و ﻫﻤﻪ دﺷﻨﺎم؟‬
‫درود دﯾﮕﺮي ﺑﺮ ﻫﻮش ﺟﺎوﯾﺪ ﻗﺮون و ﺣﯿﺮت ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ اﻋﺼﺎر‬
‫اﺑﺮ رﻧﺪ ﻫﻤﻪ آﻓﺎق‪ ،‬ﻣﺴﺖ راﺳﺘﯿﻦ ﺧﯿﺎم؟‬
‫ﺗﻘﻮاي دﯾﮕﺮي ﺑﺮ ﻋﻬﺪ و ﻫﻨﺠﺎر ﻋﺮب‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﺎز‬
‫ﺗﻔﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ رﯾﺶ ﻋﺮش و ﺑﺮ اﯾﻦ اﯾﻦ اﯾﺎم؟‬
‫ﭼﻪ ﻧﻘﺸﯽ ﻣﯽ زده ﺳﺖ آن ﺧﻮب‬
‫ﺑﻪ ﻣﻬﺮ و ﻣﺮدﻣﯽ ﯾﺎ ﺧﺸﻢ ﯾﺎ ﻧﻔﺮت؟‬
‫ﺑﻪ ﺷﻮق و ﺷﻮر ﯾﺎ ﺣﺴﺮت؟‬
‫دﮔﺮ ﺑﺮ ﺧﺎك ﯾﺎ اﻓﻼك روي ﺟﺎده ﻧﻤﻨﺎك؟‬
‫دﮔﺮ ره ﻣﺎﻧﺪه ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻏﻤﺶ در ﭘﯿﺶ آﯾﯿﻨﻪ‬
‫ﻣﮕﺮ‪ ،‬آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﻋﯿﺎروش ﻟﻮﻃﯽ؟‬
‫ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ز آن ﻋﺸﻖ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎم دﯾﺮﯾﻨﻪ‬
‫وز او ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺳﭙﺎرد ﮔﻔﺘﻪ اش ﻃﻮﻃﯽ؟‬
‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺷﻬﺴﻮار ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﭼﺎﻻك‬
‫ﻓﮑﻨﺪه ﺻﯿﺪ ﺑﺮ ﻓﺘﺮاك روي ﺟﺎده ﻧﻤﻨﺎك؟‬
‫ﻫﺰاران ﺳﺎﯾﻪ ﺟﻨﺒﺪ ﺑﺎغ را‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎد ﺑﺮﺧﯿﺰد‬
‫ﮔﻬﯽ ﭼﻮﻧﺎن ﮔﻬﯽ ﭼﻮﻧﯿﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ دﯾﺪه ﺳﺖ آن ﻏﻤﮕﯿﻦ؟‬
‫دﮔﺮ دﯾﺮﯾﺴﺖ ﮐﺰ اﯾﻦ ﻣﻨﺰل ﻧﺎﭘﺎك ﮐﻮﭼﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫و ﻃﺮف داﻣﻦ از اﯾﻦ ﺧﺎك ﺑﺮﭼﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 257‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫روي ﺟﺎده ي ﻧﻤﻨﺎك‬

‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﯿﮏ ﻣﯽ داﻧﻢ‬

‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ روز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 258‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آواز ﭼﮕﻮر‬

‫روﺷﻦ ﺑﺮ ﺟﺒﯿﻦ ﻏﯿﺐ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ‬

‫ﮐﻪ او ﻫﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ ﻫﺮ ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دﯾﺪه ﺳﺖ‬
‫ﻧﻤﯽ دﯾﺪه ﺳﺖ ﭼﻮن ﺧﻮد ﭘﺎك روي ﺟﺎده ﻧﻤﻨﺎك‬
‫آواز ﭼﮕﻮر‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺎﻣﯽ ﭼﻨﺪ دور از ﻣﻦ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ دﯾﻮاري ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ زد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺐ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺳﺎز ﻣﯽ زد ﻣﺮد‬
‫و ﻣﻮج ﻫﺎي زﯾﺮ و اوج ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎي او‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﺘﯽ اﻓﺴﻮن در ﻓﻀﺎي ﺷﺐ رﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ دﯾﺪم ﮔﺮوﻫﯽ ﺧﺴﺘﻪ از ارواح ﺗﺒﻌﯿﺪي‬
‫در ﺗﯿﺮﮔﯽ آرام از ﺳﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﯽ راه ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫اﺣﻮاﻟﺸﺎن از ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﺧﺎﻣﻮش و ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮐﻮچ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﭘﺸﺖ ﻫﺎي ﺧﻢ‬
‫ﻓﺮﺳﻮده زﯾﺮ ﭘﺸﺘﻮاره ي ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺷﻮم و ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﭼﻮن ﻗﻮم ﻣﺒﻌﻮﺛﯽ ﺑﺮاي رﻧﺞ و ﺗﺒﻌﯿﺪ و اﺳﺎرت‪ ،‬اﯾﻦ ودﯾﻌﻪ ﻫﺎي ﺧﻠﻘﺖ را ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﮏ از ﭼﮕﻮر او‬
‫ﻣﯽ آﻣﺪ آن اﺷﺒﺎح رﻧﺠﻮر و ﺳﯿﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫وز زﯾﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎن ﭼﺎﻻك و ﺻﺒﻮر او‬
‫ﺑﺲ ﮐﻦ ﺧﺪا را‪ ،‬اي ﭼﮕﻮري‪ ،‬ﺑﺲ‬
‫ﺳﺎز ﺗﻮ وﺣﺸﺘﻨﺎك و ﻏﻤﮕﯿﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 259‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آواز ﭼﮕﻮر‬

‫ﻫﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﮐﺂﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﺮاﻣﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﺮ ﭘﺮده ﻫﺎي آﺷﻨﺎ ﺑﺎ درد‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﮕﻢ در ﺟﮕﺮ ﻣﯽ اﻓﮑﻨﯽ‪ ،‬اﯾﻨﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ام ﺗﺎب و آرام ﺷﻨﯿﺪن ﻧﯿﺴﺖ‬
‫اﯾﻨﺴﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﭼﮕﻮر ﭘﯿﺮ ﺗﻮ‪ ،‬اي ﻣﺮد‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫روح ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺷﻮرﺑﺨﺖ دردﻣﻨﺪ آﯾﺎ‬
‫در آن ﺣﺼﺎر ﺗﻨﮓ زﻧﺪاﻧﯽ ﺳﺖ؟‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ؟ اي ﺑﯿﻨﻮاي دوره ﮔﺮد‪ ،‬آﺧﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎز ﭘﯿﺮت اﯾﻦ ﭼﻪ آواز‪ ،‬اﯾﻦ ﭼﻪ آﯾﯿﻨﺴﺖ؟‬
‫ﮔﻮﯾﺪ ﭼﮕﻮري‪ :‬اﯾﻦ ﻧﻪ آوازﺳﺖ ﻧﻔﺮﯾﻨﺴﺖ‬
‫آواره اي آواز او ﭼﻮن ﻧﻮﺣﻪ ﯾﺎ ﭼﻮن ﻧﺎﻟﻪ اي از ﮔﻮر‬
‫ﮔﻮري ازﯾﻦ ﻋﻬﺪ ﺳﯿﻪ دل دور‬
‫اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮن ﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫روح ﺳﯿﻪ ﭘﻮش ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫از ﻗﺘﻞ ﻋﺎم ﻫﻮﻟﻨﺎك ﻗﺮن ﻫﺎ ﺟﺴﺘﻪ‬
‫آزرده ﺧﺴﺘﻪ‬
‫دﯾﺮي ﺳﺖ در اﯾﻦ ﮐﻨﺞ ﺣﺴﺮت ﻣﺄﻣﻨﯽ ﺟﺴﺘﻪ‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﺪ زﺧﻤﻪ اي دﻣﺴﺎز و ﺑﺎﺷﺪ ﭘﻨﺠﻪ اي ﻫﻤﺪرد‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ رﺛﺎي ﻋﻬﺪ و آﯾﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰش را‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 260‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آواز ﭼﮕﻮر‬

‫ﻏ ﻤ ﮕﯿ ﻦ و آ ﻫ ﺴﺘ ﻪ‬
‫اﯾﻨﮏ ﭼﮕﻮري ﻟﺤﻈﻪ اي ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 261‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‬

‫آﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺷﻮ ﺗﺎ ﺑﺸﻮ ﮔﯿﺮ‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﻮﻫﺴﺎران‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎره ﺑﺎرون‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﻪ اره ﺑﺎرون‬
‫از ﺧﺎن ﺧﺎﻧﺎن‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬ﺳﺮدار ﺑﺠﻨﻮر‬
‫ﻣﻦ ﺷﮑﻮه دارم‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬دل زار و زارون‬
‫آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫ﺷﺶ ﺗﺎ ﺟﻮوﻧﻢ‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬ﺷﺪ ﺗﯿﺮ ﺑﺎرون‬
‫اﺑﺮ ﺑﻪ ﻫﺎرون‪ ،‬اي ﺧﺪا ﺑﺮ ﮐﻮه ﻧﺒﺎره‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﺎره‪ ،‬اي ﺧﺪا‪ ،‬دل ﻻﻟﻪ زارون‬
‫ﺑﺲ ﮐﻦ ﺧﺪا را ﺑﯽ ﺧﻮدم ﮐﺮدي‬
‫ﻣﻦ در ﭼﮕﻮر ﺗﻮ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮد را ﺷﻨﯿﺪم ﺑﺎز‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬اﯾﻦ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد‬
‫ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮد ﭼﮕﻮري ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺎ ﮐﺎرش‬
‫و آن ﮐﺎروان ﺳﺎﯾﻪ ﯾﻮ اﺷﺒﺎح‬
‫در راه و رﻓﺘﺎرش‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‬
‫ﺷﺐ از ﺷﺐ ﻫﺎي ﭘﺎﯾﯿﺰي ﺳﺖ‬
‫از آن ﻫﻤﺪرد و ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺷﺐ ﻫﺎي اﺷﮏ آور‬
‫ﻣﻠﻮل و ﺧﺴﺘﻪ دل ﮔﺮﯾﺎن و ﻃﻮﻻﻧﯽ‬
‫ﺷﺒﯽ ﮐﻪ در ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺮ ﺷﺒﻢ ﮔﺮﯾﺪ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﻫﻤﺪرد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 262‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪4‬‬

‫و ﯾﺎ ﺑﺮ ﺑﺎﻣﺪادم ﮔﺮﯾﺪ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ و دﻧﺒﺎﻟﻪ دارد ﺷﺐ‬
‫ﺧﻤﻮش و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺮدار ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺳﯿﻪ ﭘﻮش ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ‪ ،‬دل ﺑﺮ ﮐﻨﺪه از ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﮐﻨﺎرم‪ ،‬اﺷﮏ ﺑﺎرد ﺷﺐ‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﻫﺎ ﮔﻮﯾﻢ و دﻧﺒﺎﻟﻪ دارد ﺷﺐ‬
‫ﻏﺰل ‪4‬‬
‫ون ﭘﺮده ﺣﺮﯾﺮ ﺑﻠﻨﺪي‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﻣﺨﻤﻞ ﺷﺐ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮏ ﻣﺜﻞ ﺷﺐ‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﺳﯿﺎﻫﺶ ﭼﻮن آﯾﻨﻪ ﻋﻤﯿﻖ‬
‫ﺳﻘﻒ رﻓﯿﻊ ﮔﻨﺒﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻮﻫﺶ‬
‫ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﺧﻤﻮﺷﯽ‪ ،‬وز ﺧﻮﯾﺶ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻟﺐ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺨﻤﻞ زﻟﻒ ﻧﺠﯿﺐ ﺗﻮ‬
‫ﺷﺐ را ﭼﻮ ﮔﺮﺑﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ ﺑﻪ داﻣﻨﻢ‬
‫ﻣ ﻦ ﻧ ﺎ ز ﻣ ﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﺸﺘﺮي درﺧﺸﺎن‪ ،‬ﭼﻮن زﻫﺮه آﺷﻨﺎ‬
‫اﻣﺸﺐ دﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺻﺪا ﻣﯽ زﻧﻢ ﺗﻮ را‬
‫ﻧﺎم ﺗﺮا ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ رﺳﺪ ﻣﯽ دﻫﻢ ﻧﺸﺎن‬
‫آﻧﺠﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‬
‫ﻧﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺷﺎدي آواز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻗﺪس اﻫﻮراﺋﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 263‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم‬
‫ﮐﻼﻏﯽ روي ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﺎ ﺑﻮد‬
‫و ﺑﺮ ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 264‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در آن ﻟﺤﻈﻪ‬

‫ﺷﺎﯾﺪ ﺗﮑﻪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬

‫دﻣﺎدم ﺗﻖ و ﺗﻖ ﻣﻨﻘﺎر ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫و ﻧﺰدﯾﮑﺶ ﮐﻼﻏﯽ روي آﻧﺘﻦ ﻗﺎر ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺨﯿﻞ اﺳﺖ‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ دارد‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ از آن آﻧﺘﻦ ﭼﻪ اﻣﻮاﺟﯽ ﮔﺬر ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ در آن ﻣﻮج ﻫﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﻧﻄﻘﯽ در اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ ﻏﻢ‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ از ﺷﻬﺪ و ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻠﻮغ اﺳﺖ‬
‫دروغ اﺳﺖ و ﻏﺮﯾﺐ اﺳﺖ‬
‫و در آن ﻣﻮج ﻫﺎ ﺷﺎﯾﺪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺮاي دوﺳﺘﺪاران ﺻﺪاي ﭘﯿﺮ ﻣﺮدي ﺗﺎر ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﺳﺎز و از آواز‬
‫و ﺑﺴﯿﺎري ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارد ﺗﺎر و ﭘﻮدي ﮔﺮم‬
‫و ﻧﺮم‬
‫و ﺑﺴﯿﺎري ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﺮم‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻤﺎن ﮐﺮدم ﯾﮑﯽ ﻫﻢ داﺷﺖ ﺧﻮد را دار ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﮐﺸﻨﺪه ﺳﺖ‬
‫دد اﺳﺖ‬
‫درﻧﺪه اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 265‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬

‫ﺑﺪ اﺳﺖ‬
‫زﻧﻨﺪه ﺳﺖ‬
‫و ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﺳﺒﺎب ﺧﻨﺪه ﺳﺖ‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﯾﮑﯽ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش دوره ﮔﺮد ﺑﺪ ﺻﺪا ﻫﻢ‬
‫دﻣﺎدم ﻣﯿﻮه ﭘﻮﺳﯿﺪه اش را ﺟﺎر ﻣﯽ زد ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺰرگ اﺳﺖ‬
‫و دور اﺳﺖ‬
‫و ﮐﻮر اﺳﺖ‬
‫در آن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﮋﻣﺮد و ﻣﯽ رﻓﺖ‬
‫و ﻟﺨﺘﯽ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوﯾﺪان ﻫﺴﺘﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﻏﺎرت ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺑﯽ آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﻣﯽ رﻓﺖ‬
‫در آن ﭘﺮﺷﻮر ﻟﺤﻈﻪ‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﻪ اﺻﺮاري ﺗﻮ را ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫و ﻣﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫و ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﭘﻮچ ﻫﺴﺘﯽ و اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﭘﮋﻣﺮﻧﺪه‬
‫ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻋﻤﺮ و دﻧﯿﺎﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮب و ﺟﺎوﯾﺪان و زﯾﺒﺎﺳﺖ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ‬
‫آﻓﺎق ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﻓﺮ ﺑﯿﺨﻮﯾﺸﯽ اﺳﺖ و ﻧﻮازش‬
‫اي ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﮔﺮﯾﺰان ﺻﻔﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﺎد‬
‫دﻣﺘﺎن و ﻧﺎز ﻗﺪﻣﺘﺎن ﮔﺮاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻼم! اﻧﺪر آﯾﯿﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 266‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬

‫اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﻣﻮش در دوردﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﺟﺎوﯾﺪ ﺟﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﺎد‬
‫اي ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺷﮕﻔﺖ و ﮔﺮﯾﺰان‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 267‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ‬

‫ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻪ ﮐﻤﯿﺎب‬

‫اﯾﻦ ﻣﺸﺖ ﺧﻮن و ﺧﺠﻞ را‬
‫در ﺑﺎرش ﻧﻮر ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺧﻮد ﻣﯽ ﻧﻮازﯾﺪ‬
‫او ﻣﯽ ﭘﺮد ﭼﻮن دل ﭘﺮ ﺳﺮود ﻗﻨﺎري‬
‫از ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﺣﺼﺎرش ﻓﺮاﺗﺮ‬
‫و ﻣﯽ ﺗﭙﺪ ﭼﻮن ﭘﺮ ﺑﯿﻤﻨﺎك ﮐﺒﻮﺗﺮ‬
‫ﺗﻦ‪ ،‬ﺷﻨﮕﯽ از رﻗﺺ ﻟﺒﺮﯾﺰ‬
‫ﺳﺮ‪ ،‬ﭼﻨﮕﯽ از ﺷﻮق ﺳﺮﺷﺎر‬
‫ﻏﻢ دور و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﯿﺶ و ﮐﻢ دور‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻟﺬت و ﺷﻮر‬
‫اي ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﺷﮕﻔﺖ از ﮐﺠﺎﯾﯿﺪ؟‬
‫ﮐﯽ‪ ،‬وز ﮐﺪاﻣﯿﻦ ره آﯾﯿﺪ؟‬
‫از ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻧﮕﺎرﯾﻦ ﺳﻤﺘﯽ؟‬
‫از ﺑﻮدن و ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ؟‬
‫از دﯾﺪن و آزﻣﻮدن؟‬
‫ﻧﻪ‬
‫ﻣﻦ‬
‫ﺑﺲ ﺑﻮدم و آزﻣﻮدم‬
‫ﺣﺘ ﯽ‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺷﻢ آﻣﺪ از ﺧﻨﺪه و ﺑﺎزي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻢ‬
‫اﻣﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 268‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در اﯾﻦ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬

‫ﻧﻪ‬
‫اي آﻧﭽﻨﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ از ﮐﺠﺎﯾﯿﺪ؟‬
‫از ﺷﻮق آﯾﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﻠﻮرﯾﻦ‬
‫ﯾﺎ ﯾﺎدﻫﺎي ﻋﺰﯾﺰ ﮔﺬﺷﺘﻪ؟‬
‫ﻧﻪ‬
‫آﯾﻨﺪه؟ ﻫﻮم‪ ،‬ﺣﯿﻒ‪ ،‬ﻫﯿﻬﺎت‬
‫و ا ﻣ ﺎ ﮔ ﺬ ﺷﺘ ﻪ‬
‫اﻓﺴﻮس‬
‫ﺑﺎز آن ﺑﺰرگ اوﺳﺘﺎدم‬
‫ﯾ ﺎد م‬
‫آﻣ ﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﯿﻠﯽ از آﺗﺶ آﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ اﺑﺮي از دود‬
‫ﺑﺪرودي ﻟﺤﻈﻪ! اي ﻟﺤﻈﻪ! ﺑﺪرود‬
‫ﺑﺪرود‬
‫در اﯾﻦ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬
‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺟﺎم و ﭘﯿﻐﺎم ﺻﺒﻮﺣﯽ ﻣﺴﺘﺘﺎن ﮐﺮده ﺳﺖ؟ اي ﻣﺮﻏﺎن‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي اﯾﻦ درﺧﺖ ﺑﺮده ﺧﻮاﺑﺶ دور‬
‫ﻏﺮﯾﺐ اﻓﺘﺎده از اﻗﺮان ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻧﺶ در اﯾﻦ ﺑﯿﻐﻮﻟﻪ ﻣﻬﺠﻮر‬
‫ﻗﺮار از دﺳﺖ داده‪ ،‬ﺷﺎد ﻣﯽ ﺷﻨﮕﯿﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﺪ؟‬
‫ﺧﻮﺷﺎ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 269‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در اﯾﻦ ﺷﺒﮕﯿﺮ‬

‫ﺳﭙﻬﺮ ﭘﯿﺮ ﺑﺪ ﻋﻬﺪ اﺳﺖ و ﺑﯽ ﻣﻬﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﯿﺪ؟‬

‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺟﺎم و ﭘﯿﻐﺎم؟ اوه‬
‫ﺑﻬﺎر‪ ،‬آﻧﺠﺎ ﻧﮕﻪ ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ آﻓﺎق ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺑﺎز ﻫﻢ آن ﮐﻮه ﻫﺎ‬
‫ﭘﯿﺪاﺳﺖ‬
‫ﺷﻨﻞ ﺑﺮﻓﯿﻨﻪ ﺷﺎن دﺳﺘﺎر ﮔﺮدن ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺟﻨﺒﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺪرود‬
‫زﻣﺴﺘﺎن ﮔﻮ ﺑﭙﻮﺷﺪ ﺷﻬﺮ را در ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﺗﯿﺮه و ﺳﺮدش‬
‫ﺑﻬﺎر آﻧﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺎ‪ ،‬آﻧﮏ ﻃﻼﯾﻪ ي روﺷﻨﺶ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻌﻠﻪ اي در دود‬
‫ﺑﻬﺎر اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬در دل ﻫﺎي ﻣﺎ‪ ،‬آوازﻫﺎي ﻣﺎ‬
‫و ﭘﺮواز ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ در آن داﻣﺎن اﺑﺮآﻟﻮد‬
‫ﻫﺰاران ﮐﺎروان از ﺧﻮﺑﺘﺮ ﭘﯿﻐﺎم و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ ﺧﺒﺮﭘﻮﯾﺎن و ﮔﻮش آﺷﻨﺎ ﺟﻮﯾﺎن‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﺷﻨﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﺎﻧﮓ ﺧﺮوس و ﺧﺮ‬
‫در اﯾﻦ دﻫﮑﻮر دور اﻓﺘﺎده از ﻣﻌﺒﺮ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﻫﺎﯾﺎﻫﺎي‬
‫ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﻮگ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺎﻧﺪت اي اﺑﺮ ﺷﺒﮕﯿﺮان اﺳﻔﻨﺪي؟‬
‫اﮔﺮ دورﯾﻢ اﮔﺮ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﺮﯾﯿﻢ اي ﭼﻮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 270‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ‬

‫ﻣﻦ ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫ﻧﻪ زورﻗﯽ و ﻧﻪ ﺳﯿﻠﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﺎﯾﻪ اﺑﺮي‬
‫ﺗﻬﯽ ﺳﺖ آﯾﻨﻪ ﻣﺮداب اﻧﺰواي ﻣﺮا‬
‫ﺧﻮش آﻧﮑﻪ ﺳﺮ رﺳﺪم روز و ﺳﺮدﻣﻬﺮ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﺷﺒﯽ دو ﮔﺮم ﺑﻪ ﺷﯿﻮن ﮐﻨﺪ ﺳﺮاي ﻣﺮا‬
‫ﺳﺒﺰ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ دﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺪا واﻧﺴﻮي ﺻﺤﺮاي ﺧﺪا رﻓﺘﻢ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻣﻼﯾﮏ ﺑﺎل در ﺑﺎﻟﻢ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎران ﻃﻼ آﻣﺪ‬
‫ﻟﯿﮑﯽ ﻋﻄﺮ ﺳﺒﺰ ﺳﺎﯾﻪ ﭘﺮورده‬
‫اي ﭘﺮي ﮐﻪ ﺑﺎد ﻣﯽ ﺑﺮدت‬
‫از ﭼﻤﻨﺰار ﺣﺮﯾﺮ ﭘﺮ ﮔﻞ ﭘﺮده‬
‫ﺗﺎ ﺣﺮﯾﻢ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻬﺎر ﺳﺒﺰه ﻫﺎي ﻋﻄﺮ‬
‫ﺗﺎ دﯾﺎري ﮐﻪ ﻏﺮﯾﺒﯿﻬﺎش ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آﺷﻨﺎ‪ ،‬رﻓﺘﻢ‬
‫ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺮدي ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﺰ ﺧﻮﯾﺶ و ﺑﯽ ﺧﻮﯾﺸﯽ‬
‫در رﮐﺎب ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯽ رﻓﺘﯽ‬
‫ﻫﻢ ﻋﻨﺎن ﺑﺎ ﻧﻮر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 271‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ‬

‫در ﻣﺠﻠﻞ ﻫﻮدج ﺳﺮ و ﺳﺮود و ﻫﻮش و ﺣﯿﺮاﻧﯽ‬

‫ﺳﻮي اﻗﺼﺎ ﻣﺮزﻫﺎي دور‬
‫ﺗﻮ اﺻﯿﻞ اﺳﺐ ﺑﯽ آرام ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﺘﺮ ﻃﺎووس ﻧﺮ ﻣﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮاﻣﯽ ﺗﺮ ﺗﻌﻠﻖ‪ ،‬زﻣﺮدﯾﻦ زﻧﺠﯿﺮ زﻫﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻣﻦ‬
‫ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺗﻮ‬
‫ﺗﺎ ﺗﺠﺮد ﺗﺎ رﻫﺎ رﻓﺘﻢ‬
‫ﻏﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻃﺮم ﭘﺮ ﭼﺸﻤﮏ ﻧﻮر و ﻧﻮازش ﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﺴﺎران زﯾﺮ ﭘﺎﯾﻢ رام ﺗﺮ ﭘﻞ ﺑﻮد‬
‫ﺷﮑﺮﻫﺎ ﺑﻮد و ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎ‬
‫رازﻫﺎ ﺑﻮد و ﺗﺄﻣﻞ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻮدن‬
‫و ﺳﺒﮑﺒﺎﻟﯽ ﺑﺨﺸﻮدن‬
‫ﺗﺎ ﺗﺮازوﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻮد در آﻓﺎق ﻋﺪل او‬
‫ﻋﺰت و ﻋﺰل و ﻋﺰا رﻓﺘﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن ﻫﺎ در دﻟﻢ ﻣﺮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﯽ ﭼﺮا رﻓﺘﻢ‬
‫ﺷﮑﺮ ﭘﺮ اﺷﮑﻢ ﻧﺜﺎرت ﺑﺎد‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ات آﺑﺎدي وﯾﺮاﻧﯽ ﺳﺒﺰ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ‬
‫اي زﺑﺮﺟﺪ ﮔﻮن ﻧﮕﯿﻦ‪ ،‬ﺧﺎﺗﻤﺖ ﺑﺎزﯾﭽﻪ ﻫﺮ ﺑﺎد‬
‫ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﺮدي ﻣﺮا دﯾﺸﺐ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ دﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 272‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺻﺒﺢ‬

‫ﺻﺒﺢ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ زﯾﺮ ﺑﺎران راه ﮔﻢ ﮐﺮده‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺷﺒﯽ ﭼﻮن ﺧﯿﻤﻪ دﺷﻤﻦ‬
‫ﺷﺒﯽ را در ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ‪ -‬ﻏﺮﯾﺐ اﻣﺎ ‪ -‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮده‬
‫ﻓﺘﺎده اﯾﻨﮏ آﻧﺠﺎ روي ﻻﺷﻪ ﺟﻬﺪ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﺴﺘﻪ و ﺧﯿﺲ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ دود روﺷﻨﯽ ﮐﺰ ﺷﻌﻠﻪ ﺷﺎدي ﭘﯿﺎم آرد‬
‫ﺳﺤﺮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﻏﺒﺎر ﺗﯿﺮﮔﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 273‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺻﺒﺢ‬

‫ﻣﺜﻞ ﺑﺨﺎر آب‬

‫ز ﺑﺸﻦ دﺷﺖ و در ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﭙﻬﺮ اﻓﺮوﺧﺖ ﺑﺎ ﺷﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﺎوﯾﺪ اﺳﺖ و ﮔﺎه آﯾﺪ‬
‫ﺑﺮآﻣﺪ ﻋﻨﮑﺒﻮت زرد‬
‫و ﺧﯿﺲ ﺧﺴﺘﻪ را ﭘﺮ ﭼﺸﻢ ﺣﺴﺮت ﮐﺮد‬
‫وزﯾﺪ آﻧﮕﺎه و آب ﻧﻮر را ﺑﺎ ﻧﻮر آب آﻣﯿﺨﺖ‬
‫ﻧﺴﯿﻤﯽ آﻧﭽﻨﺎن آرام‬
‫ﮐﻪ ﻣﺨﻤﻞ را ﻫﻢ از ﺧﻮاب ﺣﺮﯾﺮﯾﻨﺶ ﻧﻤﯽ اﻧﮕﯿﺨﺖ‬
‫و روح ﺻﺒﺢ آﻧﮕﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻨﺎزي‬
‫و ﺧﻮد را از ﻏﺒﺎر ﺣﺴﺮت و اﻧﺪوه‬
‫در آﯾﯿﻨﻪ زﻻل ﺟﺎوداﻧﻪ ﺷﺴﺖ و ﺷﻮﯾﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺰرگ و ﭘﺎك ﺷﺪ و آن ﺗﻮري زرﺑﻔﺖ را ﭘﻮﺷﯿﺪ‬
‫و آﻧﮕﻪ ﻃﺮف داﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﺮان ﺑﯿﮑﺮان ﮔﺴﺘﺮد‬
‫در اﯾﻦ ﺻﺒﺢ ﺑﺰرگ ﺷﺴﺘﻪ و ﭘﺎك اﻫﻮراﯾﯽ‬
‫ز ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ اي ﻣﺰدا اﻫﻮرا‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﻣﺰد‬
‫ﻧﮕﻬﺪار ﺳﭙﻬﺮ ﭘﯿﺮ در ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺮداري ﮐﻪ ﺳﻮي ﺷﯿﺐ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ‬
‫و از آن واژﮔﻮن ﭘﺮﻏﮋم ﺧﻤﺶ ﺣﺒﻪ اي ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ رﯾﺰد‬
‫ﻧﮕﺪار زﻣﯿﻦ‬
‫ﭼﻮﻧﯿﻦ در اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺮداري ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﻧﻤﯽ ﻟﯿﺰد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 274‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻤﺎز‬

‫ز ﺑﺲ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻫﺰاران ﮐﻮﻫﻤﯿﺨﺶ ﮐﺮده اي ﺳﺘﻮار‬

‫ﻧﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﯿﺰد‬
‫ز ﺗﻮ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ اي ﻣﺰدا اﻫﻮرا‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﻣﺰد‬
‫ﮐﻪ را اﯾﻦ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺧﻮﺷﺴﺖ و ﺧﻮب و ﻓﺮﺧﻨﺪه؟‬
‫ﮐﻪ را ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺮآﻏﺎز ﺗﻬﯽ ﺑﯿﻬﻮده اي دﯾﮕﺮ؟‬
‫ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ‪ ...‬ﺑﺎ ‪ ...‬ﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ را ﮔﺮﯾﻪ؟‬
‫ﮐﻪ را ﺧﻨﺪه؟‬
‫ﻧﻤﺎز‬
‫ﺑﺎغ ﺑﻮد و دره ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز ﭘﺮ ﻣﻬﺘﺎب‬
‫ذات ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد ﻫﻢ اﻧﺪازه‬
‫ﺧﯿﺮه در آﻓﺎق و اﺳﺮار ﻋﺰﯾﺰ ﺷﺐ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﯿﺪار و ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻤﯽ در ﺧﻮاب‬
‫ﻧﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺟﺰ ﺻﺪاي رازﻫﺎي ﺷﺐ‬
‫و آب و ﻧﺮم ﻫﺎي ﻧﺴﯿﻢ و ﺟﯿﺮﺟﯿﺮك ﻫﺎ‬
‫ﭘﺎﺳﺪاران ﺣﺮﯾﻢ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﺎغ‬
‫و ﺻﺪاي ﺣﯿﺮت ﺑﯿﺪار ﻣﻦ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﺴﺖ‬
‫ﺧ ﺎ ﺳﺘﻢ ا ز ﺟ ﺎ‬
‫ﺳﻮي ﺟﻮ رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﯽ آﻣﺪ‬
‫آب‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 275‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻤﺎز‬

‫ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﻫﻢ زاﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﮔﺮوﻫﯽ ﺷﺮم و ﺑﯽ ﺧﻮﯾﺸﯽ وﺿﻮ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﺴﺖ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﺴﺖ ﺳﺮ ﻧﺸﻨﺎس‪ ،‬ﭘﺎ ﻧﺸﻨﺎس‪ ،‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎك و ﻋﺰﯾﺰي ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮﮔﮑﯽ ﮐﻨﺪم‬
‫از ﻧ ﻬ ﺎ ل‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 276‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬

‫ﮔﺮدوي ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫و ﻧﮕﺎﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺲ دور‬
‫ﺷﺒﻨﻢ آﺟﯿﻦ ﺳﺒﺰ ﻓﺮش ﺑﺎغ ﻫﻢ ﮔﺴﺘﺮده ﺳﺠﺎده‬
‫ﻗﺒﻠﻪ‪ ،‬ﮔﻮ ﻫﺮ ﺳﻮ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ دارد ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺷﻮرﯾﺪه ﻣﺴﺘﯽ‬
‫ﻣﺴﺘﻢ و داﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻦ‬
‫اي ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ز ﺗﻮ‪ ،‬آﯾﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬
‫ﺷﺴﺖ ﺑﺎران ﺑﻬﺎران ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﻮد‬
‫ﯾﮏ ﺷﺐ ﭘﺎك اﻫﻮراﯾﯽ‬
‫ﺑﻮد و ﭘﯿﺪا ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪي ﻫﻤﮕﻨﺎن ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﮔﺮد ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻟﯿﮏ ﭘﻨﺪاري‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺎه ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ و ﺷﺐ آرام و زﯾﺒﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺟﻤﻠﻪ آﻓﺎق ﺟﻬﺎن ﭘﯿﺪا‬
‫اﺧﺘﺮان روﺷﻦ ﺗﺮ از ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺗﺎ اﻗﺎﺻﯽ ژرﻓﻨﺎي آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺪا‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ ﺑﯿﮑﺮان ﺗﺎ ﺑﯿﮑﺮاﻧﻪ ي ﺟﺎودان ﭘﯿﺪا‬
‫اﯾﻨﮏ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﻨﺪه ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 277‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬

‫ﭘﺮﺳﻨﺪه‪ :‬ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪﺳﺘﻢ‬

‫ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ ﻣﺮزي ﻫﺴﺖ‬
‫ﺑﯿﻦ داﻧﺴﺘﻦ‬
‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬
‫ﺗﻮ ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﻣﺰدك! ﭼﻪ ﻣﯽ داﻧﯽ؟‬
‫آن ﺳﻮي اﯾﻦ ﻣﺮز ﻧﺎﭘﯿﺪا‬
‫ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫واﻧﮑﻪ زاﻧﺴﻮ ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن داﻧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﺰدك‪ :‬ﻣﻦ ﺟﺰ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‬
‫ﭘﺮﺳﻨﺪه‪ :‬ﯾﺎ ﺟﺰ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ‬
‫ﻣﺰدك‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ آﻧﭽﻪ ﯾﺎ ﮐﺠﺎ آﻧﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻮدا‪ :‬از ﻫﻤﯿﻦ داﻧﺴﺘﻦ و دﯾﺪن‬
‫ﯾﺎ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ‪ :‬آه‪ ،‬ﻣﺰدك! ﮐﺎش ﻣﯽ دﯾﺪي‬
‫ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ رازﻫﺎ آﻧﺠﺎﺳﺖ‬
‫اﻫﺮﻣﻦ آﻧﺠﺎ‪ ،‬اﻫﻮرا ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻮدا‪ :‬ﭘﻬﻨﺪﺷﺖ ﻧﯿﺮواﻧﺎ ﻧﯿﺰ‬
‫ﭘﺮﺳﻨﺪه‪ :‬ﭘﺲ ﺧﺪا آﻧﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻫ ﺎ ن؟‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺪا آﻧﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﻦ داﻧﺴﺘﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 278‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫ ﻨﮕﺎ م‬

‫و ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ ﻣﺮزي ﻫﺴﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻮده ﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﻮده ﺳﺖ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم‬
‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎ در اﯾﻦ‬
‫ﮐﻤﺘﺮ ﺷﮑﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ‬
‫آﻣﺪ روزي ﮐﻪ ﻧﯿﮏ داﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫آﻓﺎق اﯾﻦ را و ﻧﯿﮏ داﻧﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ؛ اﻣﺎ ﺷﺐ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻏﺮوب زﻫﺮه‪ ،‬در ﺑﺮﺟﯽ‬
‫ﻣﺮﻏﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻮي ﮐﻮ ﮐﻮﮐﺐ‬
‫آن ﻣﺮغ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﯽ ﺑﺎر‬
‫اﯾﻦ ﺟﻨﮕﻞ ﺧﻮف ﺳﻮزد اﻧﺪر ﺗﺐ‬
‫آﻧﮕﺎه دﮔﺮ ﺑﺴﺎ دﻻ ﺑﺎ دل‬
‫آﻧﮕﺎه دﮔﺮ ﺑﺴﺎ ﻟﺒﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫ﭘﯿﺮي ﮐﻪ ﻧﻘﯿﺐ ﺑﻮد‪ ،‬آﻣﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ؛ اﻣﺎ ﺑﺎد‬
‫اﻧﮕﯿﺨﺘﻪ اﺑﺮي آﻧﭽﻨﺎن از ﺧﺎك‬
‫ﮐﺰ زﻫﺮه ﻧﺸﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﺮ اﻓﻼك‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 279‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻫ ﻨﮕﺎ م‬

‫ﺟﻤﻌﯽ ز ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬

‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ؛‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 280‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻮ ﺣ ﻪ‬

‫ﻣﺮغ اﻣﺎ‬
‫دﯾﺮي ﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺧﺎﻣﺶ و ﮔﻮﯾﺎ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺳﺖ ز ﯾﺎد و رد ﺟﺎوﯾﺪش‬
‫ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﻫﻨﻮز ﻫﻔﺖ ﺑﺎري ﺑﯿﺶ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻗﺒﯿﻠﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ ﺳﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺎرﯾﺪه ﻫﺰار اﺑﺮ ﺷﮏ در ﻣﺎ‬
‫و اﻓﮑﻨﺪه ﺳﯿﺎه ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪه ﺑﻮد؟ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﻢ‬
‫و آن ﺟﻨﮕﻞ ﻫﻮل ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﺟﺎ‬
‫ﺷﺐ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﻢ و روز ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﻢ‬
‫ﻧﻮﺣﻪ‬
‫ﻧﻌﺶ اﯾﻦ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ‬
‫روي دﺳﺖ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺳﺖ‬
‫روي دﺳﺖ ﻣﺎ‪ ،‬دل ﻣﺎ‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻧﺎﺑﺎوري ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺳﺖ‬
‫اﯾﻦ ﭘﯿﻤﺒﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﺳﺎﻻر‬
‫اﯾﻦ ﺳﭙﺎه را ﺳﺮدار‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺎم ﻫﺎﯾﺶ ﭘﺎك‬
‫ﺑﺎ ﻧﺠﺎﺑﺘﺶ ﻗﺪﺳﯽ ﺳﺮودﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎد ﺟﺎودان ﻣﻘﺪس آﻣﺪﯾﻢ‬
‫او ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 281‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﻮ ﺣ ﻪ‬

‫ﻣ ﯽ زد‬
‫ﻫﯿﭻ ﺷﮏ ﻧﺒﺎﯾﺪ داﺷﺖ‬
‫روز ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻓﺮداﺳﺖ‬
‫و‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻣﺎ‬
‫ﮐﻨﻮن‬
‫دﯾﺮي ﺳﺖ‬
‫ﻧﻌﺶ اﯾﻦ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ‬
‫روي دﺳﺖ ﻣﺎ ﭼﻮ ﺣﺴﺮت دل ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‬
‫و‬
‫روزي اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻣﺮوز‬
‫ﻣ ﺎ ﺷ ﮑ ﺴﺘ ﻪ ﻣ ﺎ ﺧ ﺴﺘ ﻪ‬
‫اي ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎ ﭘﯿﺮوز‬
‫اﯾﻦ ﺷﮑﺴﺖ و ﭘﯿﺮوزي ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺘﺎن ﺧﻮش ﺑﺎد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ زﻧﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﻨﺪﯾﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﺧﻮش ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺘﺎن اﻣﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 282‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫راﺳﺘﯽ‪ ،‬اي واي‪ ،‬آﯾﺎ‬

‫ﻧﻌﺶ اﯾﻦ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺎ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ‬

‫راﺳﺘﯽ‪ ،‬اي واي‪ ،‬آﯾﺎ‬
‫دﮔﺮ ره ﺷﺐ آﻣﺪ ﺗﺎ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺳﯿﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺟ ﻬ ﺎ ﻧ ﯽ ﺳﯿ ﺎ ﻫ ﯽ ﺑ ﺎ د ﻟﻢ ﺗ ﺎ ﭼ ﻪ ﻫ ﺎ ﮐﻨ ﺪ‬
‫ﺑﯿﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎز آن ﺗﯿﺮه ﻣﻔﺮش ﺑﮕﺴﺘﺮد‬
‫ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻫﺮ آﺟﯿﻦ ﺧﯿﻤﻪ اش را ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﭙﯽ ﮔﻠﻪ اش را ﺑﯽ ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﻠﻪ‬
‫در اﯾﻦ دﺷﺖ ازرق ﺗﺎ ﺑﻬﺮ ﺳﻮ ﭼﺮا ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺪان زال ﻓﺮزﻧﺪش ﺳﻔﺮ ﮐﺮده ﻣﯽ ﻧﮕﺮ‬
‫ﮐﻪ از ﺑﻌﺪ ﻣﻐﺮب ﭼﻮن ﻧﻤﺎز ﻋﺸﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﯿﻢ رﮐﻌﺖ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻏﺎﻓﻞ اﻣﺎ دﻫﺪ ﺳﻼم‬
‫ﭘﺲ آﻧﮕﻪ دو دﺳﺘﺶ ﻏﺮﻗﻪ در ﭼﯿﻦ ﻓﺮا ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﭼﻪ اﺷﮑﯽ راﺳﺘﯽ اي ﺷﺐ اﯾﻦ ﻓﺮوغ‬
‫ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﻮ را ﺟﺎوﯾﺪ ﭘﺮ روﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻏﺮﯾﺒﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺲ اﯾﻤﻨﻨﺪ‬
‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﯾﻦ زن اﯾﻨﮏ ﺑﯿﮑﺮاﻧﻪ دﻋﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﺪ آن ﺳﻔﺮ ﮐﺮده واي واي‬
‫زﻧﮏ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻪ ﻋﺰا ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﮕﻮي ﺷﺐ آﯾﺎ ﮐﺎﺋﻨﺎت اﯾﻦ دﻋﺎ ﺷﻨﯿﺪ‬
‫و ﻣﺮدي ﺑﻮد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 283‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫ﮐﺰ اﺷﮏ اﯾﻦ زن ﺣﯿﺎ ﮐﻨﺪ؟‬

‫رﺑﺎﻋﯽ‬
‫ﺧﺸﮑﯿﺪ و ﮐﻮﯾﺮ ﻟﻮت ﺷﺪ درﯾﺎﻣﺎن‬
‫اﻣﺮوز ﺑﺪ و ﺑﺪﺗﺮ از آن ﻓﺮداﻣﺎن‬
‫زﯾﻦ ﺗﯿﺮه دل دﯾﻮ ﺳﻔﺖ ﻣﺸﺘﯽ ﺷﻤﺮ‬
‫ﭼﻮن آﺧﺮت ﯾﺰﯾﺪ ﺷﺪ دﻧﯿﺎﻣﺎن‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎ و ﺑﺎﻏﻬﺎ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺧﺎﻣﻮش ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‬
‫ﺑﺎز دﯾﮕﺮ ﺳﯿﺐ ﺳﺮﺧﯽ را ﮐﻪ در ﮐﻒ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻮا اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﺳﯿﺐ ﭼﻨﺪي ﮔﺸﺖ و ﺑﺎز آﻣﺪ‬
‫ﺳﯿﺐ را ﺑﻮﯾﯿﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﭗ زدن از آﺑﯿﺎرﯾﻬﺎ و از ﭘﯿﻮﻧﺪﻫﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺧﻮب‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ؟‬
‫آه‬
‫ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺳﺒﺰ و رﻧﮕﯿﻦ ﺟﺎﻣﻪ اي ﮔﻠﺒﻔﺖ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ‬
‫داﻣﻦ ﺳﯿﺮاﺑﺶ از ﻣﻮج ﻃﺮاوت ﻣﺜﻞ درﯾﺎ ﺑﻮد‬
‫از ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎي ﮔﯿﻼس و ﻫﻠﻮ ﻃﻮق ﺧﻮش آﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﮔﺮدن داﺷﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 284‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫ﭘﺮده اي ﻃﻨﺎز ﺑﻮد از ﻣﺨﻤﻠﯽ ﮔﻪ ﺧﻮاب ﮔﻪ ﺑﯿﺪار‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮﯾﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ وزﯾﺪن داﺷﺖ‬
‫روح ﺑﺎغ ﺷﺎد ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ‬
‫ﻣﺴﺖ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﺧﺮاﻣﯿﺪ و ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫و ﺣﺪﯾﺚ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ روي ﺑﺎ ﻣﻦ داﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻬﺎدم ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﺮده آﻫﻦ ﺑﺎﻏﺶ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا از او ﺟﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫در ﻓﻀﺎي ﺑﺎغ او ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‬
‫ﮔﺸﺘﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﭘﺮي در ﺑﺎغ اﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫او ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد‬
‫دﯾﺪ اﺷﮑﻢ را‬
‫ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮب آﻣﺪ ﺑﻪ ﯾﺎدم ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﮐﺎري اﺳﺖ‬
‫ﮔﺎه اﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ اﺷﮏ اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫ﮔﺎه ﺑﺎ ﺷﻮق اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﯾ ﺎ ا ﺳ ﻒ ﯾ ﺎ ﮐﯿ ﻦ‬
‫و آﻧﭽﻪ زﯾﻨﺴﺎن‪ ،‬ﻟﯿﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﯿﺐ را ﺑﻮﯾﯿﺪ و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﭼﻮ ﻣﺮﻏﯽ ﻣﺮده ﺳﻮي ﺑﺎغ ﺧﻮد ﺑﺮدم‬
‫آه‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 285‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫رﺑﺎ ﻋ ﯽ‬

‫ﺧﺎﻣﺸﯽ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ورﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ؟‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺳﺮ آﻏﺎز ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻣﺸﯽ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﮔﺎه ﻧﯿﺰ آن ﺑﺎﯾﺪي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﮐﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺟﻮي ﺧﺸﮑﯿﺪه ﺳﺖ و از ﺑﺲ ﺗﺸﻨﮕﯽ دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮ ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﺑﺎر ﻫﻨﮓ و ﭘﻮﻧﻪ و ﺧﻄﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاﺑﺸﺎن ﺑﺮده ﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻦ ﺑﯽ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ در روﯾﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮدﺷﺎن آب‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻧﯿﺰ‬
‫آﺑﺸﺎن ﺑﺮده ﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻋﺰاي ﻋﺎﺟﻠﺘﯽ ﺑﯽ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺑﺎغ‬
‫ﺑ ﻌ ﺪ از‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 286‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬

‫آﻧﮑﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺟﺎودان ﺑﺮ ﺑﺎد‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ اﺑﺮ ﺧﺸﻢ از اﺷﮏ ﻧﻔﺮت ﺑﺎد آﺑﺴﺘﻦ‬
‫ﻫﻤﭽﻮ اﺑﺮ ﺣﺴﺮت ﺧﺎﻣﻮﺷﺒﺎر ﻣﻦ‬
‫اي درﺧﺘﺎن ﻋﻘﯿﻢ رﯾﺸﻪ ﺗﺎن در ﺧﺎك ﻫﺎي ﻫﺮزﮔﯽ ﻣﺴﺘﻮر‬
‫ﯾﮏ ﺟﺎوداﻧﻪ ي ارﺟﻤﻨﺪ از ﻫﯿﭻ ﺟﺎﺗﺎن رﺳﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬
‫اي ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮگ ﭼﺮﮐﯿﻦ ﺗﺎر ﭼﺮﮐﯿﻦ ﺑﻮد‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﻫﺎي ﮔﺮد آﻟﻮد‬
‫ﻫﯿﭻ ﺑﺎراﻧﯽ ﺷﻤﺎ را ﺷﺴﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﭘﺨﺸﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮔﺴﺘﺮده ﺗﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ‬
‫از ﮐﺠﺎ؟‬
‫ﮐ ﯽ؟‬
‫ﮐﺲ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ‬
‫و ﻧﻤﯽ داﻧﺪ ﭼﺮا ﺣﺘﯽ‬
‫ﺳﺎل ﻫﺎ زﯾﻦ ﭘﯿﺶ‬
‫اﯾﻦ ﻏﻢ آور وﺣﺸﺖ ﻣﻨﻔﻮر را ﺧﯿﺎم ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫وز ﻣﺤﯿﻂ ﻓﻀﻞ و ﺷﻤﻊ ﺧﻠﻮت اﺻﺤﺎب ﻫﻢ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﻫﯿﭻ ﺟﺰ ﺑﯿﻬﻮده ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﯽ ﻓﺘﺎده ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اﯾﻦ ﺧﻠﻂ ﮔﻨﺪﯾﺪه‬
‫وز ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﯿﻤﺎر‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 287‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﯽ ﭘﯿﺮ را ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺷﮑﻢ ﭘﺮ زﻫﺮ و ﭘﺮ اﺣﺸﺎ‬

‫ﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﻣﺴﮑﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ ﭘﺎي ﻋﺎﺑﺮي ﮔﻤﻨﺎم و ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ‬
‫ﭘﺨﺶ ﻣﺮده ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻤﻮار‬
‫دﯾﮕﺮ آﯾﺎ ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺮﻣﮑﯽ در ﻫﯿﭻ ﺣﺎﻟﯽ از دﮔﺮدﯾﺴﯽ‬
‫ﺑ ﻪ ﭼﻨﯿ ﻦ ﭘﯿ ﺴ ﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻢ‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﮕﻮﯾﺪ‬
‫از ﻣﺤﯿﻂ ﻓﻀﻞ ﺧﻠﻮت ﯾﺎ ﺷﻠﻮﻏﯽ‬
‫ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ‬
‫اﯾﻦ ﺑﯿﻬﻮده‬
‫اي ﺗﺎرﯾﮏ ﺗﺮس آور‬
‫ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬
‫ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﺐ ﺷﻬﺮ را دﯾﺮﮔﺎﻫﯽ ﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ اﺑﺮﻫﺎ و ﻧﻔﺲ دودﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺗﺎرﯾﮏ و ﺳﺮد و ﻣﻪ آﻟﻮد ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫و ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ را رﺑﻮده ﺳﺖ و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 288‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺴﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ذاﺗﻢ آﻣﻮﺧﺖ‬

‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪم از ﭼﺸﻢ او ﺳﺎﯾﻪ ام را‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺧﻮد در اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﻣﻪ آﻟﻮد ﮔﺸﺘﻢ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ ﮔﺬﺷﺘﻢ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬آﻣﺪ‬
‫در ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺷﻠﻮغ و ﭘﺮ اﻧﺒﻮه ﻏﻮﻏﺎ‬
‫از ﺗﺮك‪ ،‬ﺗﺮﺳﺎ‪ ،‬ﮐﻠﯿﻤﯽ‬
‫اﻏﻠﺐ ﭼﻮ ﺗﺐ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺻﻤﯿﻤﯽ‬
‫ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻏﻢ آﻟﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎه و ﺿﺮﺑﯽ‬
‫و روﺷﻨﯽ ﻫﺎي ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ در دود‬
‫و ﭘﯿﺸﻮاﻧﻬﺎي ﭘﺮ ﭼﺮك و ﭼﺮﺑﯽ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬آﻣﺪ‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﺷﻪ آن ﮔﻮﺷﻪ ﺷﺐ‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ آﻣﺪ‬
‫او دﯾﺪ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ دﯾﺪم‬
‫ﻣﺮد و زﻧﯽ را ﮐﻪ آرام و آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﭼﻮن‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 289‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫دو ﺗﺬرو ﺟﻮان ﻣﯽ ﭼﻤﯿﺪﻧﺪ‬

‫و ﭘﭻ ﭘﭻ و ﺧﻨﺪه و ﺑﺮق ﭼﺸﻤﺎن اﯾﺸﺎن‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﺎد داﻣﺎن اﯾﺸﺎن‬
‫ﻣ ﯽ ﺷ ﺪ ﻧ ﻬﯿﺒ ﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﯽ ﺷ ﮏ‬
‫اﻧﮕﺎر ﮔﺮدﻧﺪه ﭼﺮخ زﻣﺎن را‬
‫اﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﭘﺮ ﺣﺴﺮت ﺑﯽ اﻣﺎن را‬
‫از ﮐﺎر و ﮔﺮدش ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻣﻐﻠﻮب ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﭘﯿﺮي و ﻣﺮگ را در ﮐﻤﯿﻨﮕﺎه ﺷﻮﻣﯽ ﮐﻪ دارﻧﺪ‬
‫ﻧﻮﻣﯿﺪه و ﻣﺮﻋﻮب ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫د ر ﭼ ﺎ ر ﭼ ﺎ ر ز ﻣ ﺴﺘ ﺎ ن‬
‫ﻣﻦ دﯾﺪم او ﻧﯿﺰ ﻣﯽ دﯾﺪ‬
‫آن ژﻧﺪه ﭘﻮش ﺟﻮان را ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎه‬
‫ﺻﺮع دروﻏﯿﻨﺶ از ﭘﺎ دراﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﯾﮏ ﭼﻨﺪ ﻧﻘﺶ زﻣﯿﻦ ﺑﻮد‬
‫آﻧﮕﺎه‬
‫ﻏﻠﺖ دروﻏﯿﻨﺶ اﻓﮑﻨﺪ در ﺟﻮي‬
‫ﺟﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻻي و ﻟﺠﻦ ﻫﺎي آن راﺳﺘﯿﻦ ﺑﻮد‬
‫و آﻧﮕﺎه دﯾﺪﯾﻢ ﺑﺎ ﺷﺮم و وﺣﺸﺖ‬
‫ﺧﻮن‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﺧﻮن ﮔﻠﮕﻮن‬
‫ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﮔﻮﺷﻪ اﺑﺮوي ﻣﺮد‬
‫ﻻي و ﻟﺠﻦ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﺪا و ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 290‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫آﻟﻮده وﺣﺸﺖ و ﺷﺮم ﻣﯽ ﮐﺮد‬

‫در ﺟﻮي ﭼﻮن ﮐﻔﭽﻪ ﻣﺎر ﻣﻬﯿﺒﯽ‬
‫ﻧﻔﺖ ﻏﻠﯿﻆ و ﺳﯿﺎﻫﯽ روان ﺑﻮد‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮد و ﻣﯽ ﺑﺮد و ﻣﯽ ﺑﺮد‬
‫آن ﭘﺎره ﻫﺎي ﺟﮕﺮ‪ ،‬ﺗﮑﻪ ﻫﺎي دﻟﻢ را‬
‫وز ﭼﺸﻢ ﻣﻦ دور ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﺧﻮرد‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻧﺠﯿﺮه ﮐﺎروان ﻫﺎي ﮐﺸﺘﯽ‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﺷﻔﻖ ﻫﺎ‪ ،‬ﻓﻠﻖ ﻫﺎ‬
‫در آب ﻫﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ‬
‫از ﺷﻂ ﺑﻪ درﯾﺎ ﺧﺮاﻣﻨﺪ و از دﯾﺪ ﮔﻪ دور ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫درﯾﺎ ﺧﻮردﺷﺎن و ﻣﺴﺘﻮر ﮔﺮدﻧﺪ‬
‫و ﻧﯿﺰ دﯾﺪﯾﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺟﻦ از ﺗﻦ ﻣﺮد آﻫﺴﺘﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪ‬
‫و آن رﻫﺮوان را ﮐﻪ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮ او ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺳﮑﻪ اي ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫دﯾﺪﯾﻢ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ‬
‫آن ﻣﺮد ﮐﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﻣﯽ رﻓﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﺎزي اوﺳﺖ‬
‫و آن دﯾﮕﯿﺮ را ﮐﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﻫﺮ روزي اوﺳﺖ‬
‫دو ﻻﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﮕﯽ را ﺳﮕﯽ زرد‬
‫ﮐﻪ ﺟﻠﺪ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و دوان ﺑﻮد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 291‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫و ﻟﻘﻤﻪ اي ﭘﯿﺶ آن ﺳﮓ ﻣﯽ اﻓﮑﻨﺪ‬

‫ﻧﺎﮔﻪ دﻫﺎن دري ﺑﺎز ﭼﻮن ﻟﻘﻤﻪ او را ﻓﺮو ﺑﺮد‬
‫ﻣﺎ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﺎن ﺑﻮي دﻟﺨﻮاه ﮔﻢ ﺷﺪ‬
‫و آﻣﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﯾﮑﯽ ﺑﻮي دﺷﻤﻦ‬
‫و آﻧﮕﺎه دﯾﺪﯾﻢ از آن ﺳﮓ‬
‫ﺧﺸﻢ و ﺧﺮوش و ﻫﺠﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ‬
‫ﺑﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 292‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫ﺗﯿﺮه ﺷﺐ ﭼﯿﺮه ﺷﺪ ﺑﺎﻣﺪاد ﻃﻼﯾﯽ‬

‫اﻣﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﺳﮓ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫و ﺑﺮ درﺧﺘﺴﺖ آن ﮔﺮﺑﻪ ﺗﯿﺮه ﮔﻞ ﺑﺎﻗﻼﯾﯽ‬
‫ﺷﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از درﻧﮓ ﺳﯿﺎﻫﺶ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺎﯾﻪ ام را ﺑﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮدم‬
‫ﻫﯽ رﯾﺨﺘﻢ ﺧﻮرد‪ ،‬ﻫﯽ رﯾﺨﺖ ﺧﻮردم‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ آن ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﺧﻮب و ﺧﺎﻟﯽ ﺳﭙﺮدم‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ و دﯾﺪﯾﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاره ﻫﺎ و ﺳﯿﻪ ﻣﺴﺖ ﻫﺎ را‬
‫و ﺟﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺑﺮ ﻫﻢ‬
‫و ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺧﺎﻟﯽ‬
‫و ﭼﺸﻢ ﻫﺎ را و ﺣﯿﺮاﻧﯽ دﺳﺖ ﻫﺎ را‬
‫دﯾﺪﯾﻢ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ‬
‫آن ﻣﺴﺖ ﺷﻮرﯾﺪه ﺳﺮ را ﮐﻪ آواز ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫و آن را ﮐﻪ ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﺎن ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﯾﺎ آﻧﮑﻪ ﯾﮏ ﺑﯿﺖ ﻣﺸﻬﻮر و ﺑﺪ را‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ﻫﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫و آن ﯾﮏ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﻗﻬﻘﺎه ﻣﯽ زد‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬اي دوﺳﺖ ﻣﺎ را ﻣﺘﺮﺳﺎن ز دﺷﻤﻦ‬
‫ﺗﺮﺳﯽ ﻧﺪارد ﺳﺮي ﮐﻪ ﺑﺮﯾﺪه ﺳﺖ‬
‫آﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻧﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 293‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﮔﺸﺘﻪ ام ﻣﻦ؟‬

‫و آﻧﮕﺎه ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﯾﺎ آه ﻣﯽ زد‬
‫ﺑﺎ ﺟﺮﻋﻪ و ﺟﺎم ﻫﺎي ﭘﯿﺎﭘﯽ‬
‫ﻣﻦ ﺳﺎﯾﻪ ام را ﭼﻮ ﺧﻮد ﻣﺴﺖ ﮐﺮدم‬
‫ﻫﻤﺮاه آن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﮔﺮﯾﺰان‬
‫از ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﻣﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻓﺘﺎن و ﺧﯿﺰان‬
‫ﻣ ﺴﺘﯿﻢ‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﯿﻢ‪ ،‬ﻣ ﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﻣ ﺴ ﺘ ﯿ ﻢ و دا ﻧ ﯿ ﻢ ﻫ ﺴ ﺘ ﯿ ﻢ‬
‫اي ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ اوﻓﺘﺎده‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺷﺐ دﯾﺮ ﮔﺎﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ دﺳﺖ و ﻧﻪ دﯾﻮار‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ دﯾﻮار ﻧﻪ دﺳﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﭘﺎي و ﻧﻪ رﻓﺘﺎر‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﻢ‬
‫ﭼﺸﻤﻢ‪ ،‬ﭼﺮاﻏﻢ‪ ،‬ﭘﻨﺎﻫﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻧﺒﯿﻨﻢ‬
‫ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ از ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻫ ﻢ دا ﺳ ﺘ ﺎ ﻧ ﯽ ﻧ ﺒ ﯿ ﻨ ﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﺧﻮب‪ ،‬اي ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 294‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره؟‬

‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎ اي ﺗﻮ از ﺧﻮد ﮔﺮﯾﺰان‬

‫ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ راه ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﺳﺮ ﮐﻨﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﭘﺮ ﻓﺴﺎﻧﻪ‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﺑﯽ ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ اي ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ اي دوﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ آﺧﺮ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻢ‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ و ﺧﺸﻢ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﮓ ﺻﺮﻋﯽ ﻣﺴﺖ‬
‫اﯾﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﺮق ﺧﻮن و ﻟﺠﻦ را‬
‫ﭼﻮﻧﯿﻦ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 295‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬

‫ﭘﺮ از ﻫﻮل و ﺗﺸﻮﯾﺶ ﮐﺮده ﺳﺖ؟‬

‫اي ﮐﺎش ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﻏﺮوب ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره‬
‫ژرﻓﺎي ﺷﺐ را ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯿﺶ ﮐﺮده ﺳﺖ؟‬
‫ﻫﺸﺪاري ﺳﺎﯾﻪ ره ﺗﯿﺮه ﺗﺮ ﺷﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ دﺳﺖ و ﻧﻪ دﯾﻮار‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻪ دﯾﻮار ﻧﻪ دوﺳﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻦ‪ ،‬اي ﻣﻦ‪ ،‬اي دوﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﻫﺸﺪار ﮐﺎﯾﻦ ﺳﻮ ﮐﻤﯿﻨﮕﺎه وﺣﺸﺖ‬
‫و آن ﺳﻮ ﻫﯿﻮﻻي ﻫﻮل اﺳﺖ‬
‫وز ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﻫﯿﭻ ﻣﻬﺮي ﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ‬
‫اي ﺳﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻪ دﻟﻢ رﯾﺨﺖ‪ ،‬اﻓﺴﺮد‬
‫اي ﮐﺎش ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ‬
‫ﻧﺎ ﮔﻪ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﺳﺘﺎره ﻓﺮو ﻣﺮد؟‬
‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰ در زﻧﺪان‬
‫درﯾﻦ زﻧﺪان‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻫﻮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﻮ ﺑﯽ ﺻﻔﺎ ﺷﻮ‪ ،‬ﻣﻦ ﺻﻔﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫اﺳﯿﺮاﻧﯿﻢ و ﺑﺎ ﺧﻮف و رﺟﺎ درﮔﯿﺮ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز‬
‫درﯾﻦ ﺧﻮف و رﺟﺎ ﻣﻦ دل ﺑﻪ ﺟﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫درﯾﻦ ﺷﻬﺮ ِ ﭘﺮ از ﺟﻨﺠﺎل و ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ‪ ،‬از آن ﺷﺎدم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 296‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﻞ ِ ﻏﻤﺶ ﺧﻠﻮﺗﺴﺮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﭘﺴﻨﺪم ﻣﺮغ ِ ﺣﻖ را‪ ،‬ﻟﯿﮏ ﺑﺎ ﺣﻖ ﮔﻮﯾﯽ و ﻋﺰﻟﺖ‬
‫ﻣﻦ اﻧﺪر اﻧﺰواي ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ﻣﺎﺟﺮاي ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﻧﺎزم ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ ز ﻫﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﻣﺎﺟﺮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫اﮔﺮ روزم ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺪاي ﺗﺎري از زﻟﻔﺶ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺧﻮاب ﻫﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ زﻧﺪان ﺑﻪ ﺟﺮم ِ ﻣﺮد ﺑﻮدن ﻣﯽ ﮐﺸﻢ‪ ،‬اي ﻋﺸﻖ‬
‫ﺧﻄﺎ ﻧﺴﻠﻢ اﮔﺮ ﺟﺰ اﯾﻦ ﺧﻄﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ زﻧﺪﮔﯽ در اﯾﻦ ﺧﺮاب آﺑﺎد زﻧﺪان اﺳﺖ‪-‬‬
‫‪ -‬و ﻣﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ در ﺧﻮد ﺗﻨﮕﻨﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺳﺰاﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ زﻧﺪان و ﺣﺮﻣﺎن ﻫﺎي ﺑﻌﺪ از آن‬
‫ﺟﻬﺎن ﮔﺮ ﻋﺸﻖ درﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺟﺰاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺻﺒﺎﺣﯽ ﭼﻨﺪ از ﺻﯿﻒ و ﺷﺘﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﭼﻪ در ﺑﻨﺪم‬
‫وﻟﯽ ﭘﺎﯾﯿﺰ را در دل‪ ،‬ﻋﺰاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻏﻤﯿﻦ ﺑﺎغ ِ ﻣﺮا ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺎر ِ راﺳﺘﯿﻦ‪ :‬ﭘﺎﯾﯿﺰ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﺼﻞ‪ ،‬ﻣﻦ ﺳﺮ ّ و ﺻﻔﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰ در زﻧﺪان‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺎغ و ﺑﺴﺘﺎن ﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ِ دﯾﮕﺮ و‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 297‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬

‫ﺷﻌﺮ و ﻏﻨﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬

‫ﻫﺰاران را ﺑﻬﺎران در ﻓﻐﺎن آرد‪ ،‬ﻣﺮا ﭘﺎﯾﯿﺰ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ روز و ﺷﺒﺶ ﺣﺎل و ﻫﻮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﭼﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﻫﺎي اﺑﺮ ِ ﺧﺰان‪ ،‬ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮ ِ زﻧﺪان‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ِ دﺧﻤﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺎي ﻫﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻋﺠﺎﯾﺐ ﺷﻬﺮ ِ ﭘﺮ ﺷﻮري ﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﻗﺼﺮ ِ ﻗﺠﺮ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﯿﺰ‬
‫درﯾﻦ ﺷﻬﺮ ِ ﻋﺠﺎﯾﺐ‪ ،‬روﺳﺘﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫دﻟﻢ ﺳﻮزد‪ ،‬ﺳﺮي ﭼﻮن در ﮔﺮﯾﺒﺎن ِ ﻏﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ دﻟﯽ‪ ،‬ﺟﻮش و ﺟﻼي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﭼﻮ ﺑﯿﻨﻢ ﻣﻮج ِ ﺧﻮن و ﺧﺸﻢ ِ دل ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺮم از ﯾﺎد‬
‫ﮐﻪ در ﺧﻮن ﻏﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺸﻢ آﺷﻨﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﭼﺮا؟ ﯾﺎ ﭼﻮن ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ؟ ﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎدا ﺑﺎد!‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ در ﮐﺎرﻫﺎ ﭼﻮن و ﭼﺮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﯿﺰار ازﯾﻦ ﻋﻘﻞ ِ زﺑﻮﻧﻢ‪ ،‬اي ﺟﻨﻮن‪ُ ،‬ﮔﻞ ﮐﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻮدا و َﺳِﺮ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺑﻬﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﯿﺶ ِ ﻣﻦ ﻧﻪ آن ُﻣﺲ را ﻧﻪ اﯾﻦ ﺑَﻪ را‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻘﺪ ِ َﻣﺰُدﺷَﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫دروغ اﺳﺖ آن ﺧﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮔﻮش ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﺪﺳﺘﻨﺪ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺧﺒﺮ از ﻣﺒﺘﺪاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺧﺪاي ﺳﺎده ﻟﻮﺣﺎن را ﻧﻤﺎز و روزه ﺑﻔﺮﯾﺒﺪ‬
‫وﻟﯿﮑﻦ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﺪاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 298‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬

‫رﯾﺎ و رﺷﻮه ﻧﻔﺮﯾﺒﺪ‪ ،‬اﻫﻮراي ﻣﺮا‪ ،‬آري‬

‫ﺧﺪاي زﯾﺮك ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎي ِ دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺑﺴﯽ دﯾﺪم" ﻇﻠﻤﻨﺎ "ﺧﻮي ِ ﻣﺴﮑﯿﻦ"رﺑﻨﺎ"ﮔﻮﯾﺎن‬
‫ﻣﻦ اﻣﺎ ﺑﺎ اﻫﻮراﯾﻢ‪ ،‬دﻋﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ز" ﻗﺎﻧﻮن "ﻋﺮب درﻣﺎن ﻣﺠﻮ‪ ،‬درﯾﺎب اﺷﺎراﺗﻢ‬
‫ﻧﺠﺎت ِ ﻗﻮم ﺧﻮد را ﻣﻦ" ﺷﻔﺎي "دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺑََﺮد ﺗﺎ ﺳﺎﺣﻞ ِ ﻣﻘﺼﻮدت‪ ،‬از اﯾﻦ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﻏﺮﻗﺎب‬
‫ﮐﻪ ﺣﯿﺮان ﮐﺸﺘﯿﺖ را ﻧﺎﺧﺪاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ز ﺧﺎك ِ ﺗﯿﺮه ﺑﺮﺧﯿﺰي‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﮐﺎرت ﺷﻮد ﭼﻮن زر‬
‫ﻣﻦ از ﺑﻬﺮ ِ وﺟﻮدت ﮐﯿﻤﯿﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺗﻤﻠﮏ ﺷﺄن ِ اﻧﺴﺎن َوز ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎ ﺷﻮ‬
‫ﺑﯿﺎ ﮐﺰ ﺑﻬﺮ ﭼﺸﻤﺖ ﺗﻮﺗﯿﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻫ ﻤ ﻪ ﻋ ﺎ ﻟﻢ ﺑ ﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 299‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫در ﺣﯿﺎط ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺎﯾﯿﺰ‪ ،‬در زﻧﺪان‬

‫زﯾﺮ ﺧﯿﻤﻪ اي‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﻔﺮه اي‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ‬

‫ﺟﺰ اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﻬﺮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻏﺬاي ِ دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ آﯾﯿﻦ‪ ،‬رﺿﺎ ﻋﻘﺪ اﺳﺖ در ﭘﯿﻮﻧﺪ‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﭘﯿﻤﺎن ز ﭘﯿﺮ ِ ﭘﺎرﺳﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺑﻬﯿﻦ آزادﮔﺮ ﻣﺰدﺷﺖ ﻣﯿﻮه ﻣﺰدك و زردﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ز ﭘﯿﻐﺎﻣﺶ رﻫﺎي ِ دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺷﻌﻮِر زﻧﺪه اﯾﻦ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺷﻌﺎر زﻧﺪﮔﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫اﻣﯿﺪ! اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺷﻌﺮ‪ ،‬راي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺳﻨﺎﯾﯽ در ﺟﻨﺎن ﻧﻮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎدم ز آن ﻃﻬﻮري ﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﯿﻨﺪ ﻣﺴﺘﻢ و در ﺟﺎن ﺳﻨﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺳﻼﻣﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﺎﺻﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﯿﻨﺪ در ﺳﺨﻦ اﻣﺮوز‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺼٌﺮ ﻣﻦ اﻟﻠﻬﯽ ﻟﻮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻣﺮا در ﺳﺮ ﻫﻤﺎن ﺷﻮر اﺳﺖ و در ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺎن ﻏﻮﻏﺎ‬
‫ﻓﻐﺎن ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﻓﺼﻞ و ﻓﻀﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻧﺼﯿﺒﻢ ﻻﺟﺮم ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن آزار و ﺣﺮﻣﺎن ﻫﺎ‬
‫ﻫﻤﺎن ﻧﺴﺞ اﺳﺖ ﮐﺰ آن ﻣﻦ ﻗﺒﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺳﯿﺎﺳﺖ دان ﺷﻨﺎﺳﺪ ﮐﺰ ﭼﻪ رو ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﭼﻮن ﻣﺴﻌﻮد‬
‫ﻫﺮ از ﮔﺎﻫﯽ ﻣﮑﺎن در ﻗﺼﺮ و ﻧﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﺳﯿﺎﺳﺖ دان ﻧﮑﻮ داﻧﺪ ﮐﻪ زﻧﺪان و ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭼﯿﺴﺖ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﻬﻤﺖ ز اﻓﺘﺮاي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد؟ ﺳﻬﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ‪ ،‬و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺎري‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 300‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬

‫زﻣﺎن را ﻫﺮ زﻣﺎن ذ َّم و ﻫﺠﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬

‫ﺟﻮاب ِ ﻫﺎي ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻮي ‪ -‬ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻣﺜﻞ ‪ -‬و اﯾﻦ ﭘﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ از ﮐﻮه ِ ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﻫﻮي و ﻫﺎي دﯾﮕﺮي دارم‬
‫ﻏﺰل ‪5‬‬
‫درﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎي ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدم ﻣﯿﺎن ِ ﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ِ ﮔﯿﻼن ﺑﺎ دل ِ ﺑﯽ ﺗﺎب‬
‫‪ -‬ﺧﯿﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺑﺮد ﺷﺎد ‪-‬‬
‫و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﭼﻪ ﺷﺎد و زﻧﺪه و زﯾﺒﺎﺳﺖ‪،‬‬
‫اﻻ‪ ،‬درﯾﺎب! ‪ -‬ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ دل ‪ -‬ﺑﯽ ﺗﺎب ﻣﻦ! درﯾﺎب‬
‫درﯾﻦ ﻣﻬﺘﺎﺑﺸﺐ ﻫﺎي ِ ﺧﯿﺎل اﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ و ﮔﻠﮕﺸﺘﯽ ﺳﺖ ﺑﯽ ﺗﺸﻮﯾﺶ‪.‬‬
‫ﺧﯿﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺑﺮد ﺷﺎﯾﺪ‬
‫و ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮاب‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎﯾﺶ ﮔﯿﺞ‬
‫و ﺳﯿﻞ ﺳﺎﯾﻪ اش آﺳﯿﻤﻪ ﺳﺮ‪ ،‬ﮔﺮدان‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﭼﻮن ﻃﻌﻤﻪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 301‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬

‫ﮔﺮداب‬
‫دﻟﻢ ﮔﻮﯾﯽ ﭼﻮ ﻣﻮج از ود ﮔﺮﯾﺰان اﺳﺖ‬
‫و از ﻟﺒﺨﻨﺪه اش ﻧﺎﺑﺎوري ﻣﯽ ﺑﺎرد و ﻫﯿﻬﺎت‬
‫ﻣﻦ اﻣﺎ ﺧﯿﺮه در آﻧﺎت ِ آن آﯾﺎت‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﺑﯽ ﺳﺎﯾﻪ و ﭼﻮن ﺳﺎﯾﻪ ﺑﯽ ﺟﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎت‬
‫و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ دل‪ :‬درﯾﺎب! ﺑﯿﺪاري اﮔﺮ‪ ،‬ﯾﺎ ﺧﻮاب‬
‫ﻧﮕﻪ ﮐﻦ ﺑﯿﺸﻪ اي ﺳﺒﺰ اﺳﺖ و ﻣﻬﺘﺎب ِ ﭘﺲ از ﺑﺎران‬
‫ﻫﻤﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه آن ﺷﺐ ﺟﺎﻣﻪ زﯾﺒﺎي ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ‬
‫و آراﻣﯿﺪه زﯾﺮ ﺗﻮري ِ ﭘﻨﻬﺎن ِ آراﻣﺶ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺪارﻣﺴﺘﺎن‪ ،‬ﺧﻔﺘﻪ ﻫﺸﯿﺎران‬
‫ﯾﮑﯽ ﺑﻨﮕﺮ‪ :‬درﺧﺘﺎن ﺑﺎ ﭘﺮي زادان ِ ﻣﺴﺖ ِ ﺧﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ِ ﺧﻮاﺑﺸﺎن را اﻧﻔﺠﺎري ﺳﺨﺖ‪ ،‬ﺣﺘﯽ آه ِ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫و ﭘﻨﺪاري ﻫﻢ اﯾﻨﮏ‪ ،‬ﭘﯿﺮ ِ ﺷﻨﮓ ِ ﻣﺴﺖ و ﺧﻮاب آﻟﻮد‬
‫اﻗﺎﻗﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺲ ﺑﺎران‪ ،‬ﻋﻄﺴﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‬
‫و روﯾﺎي ﭘﺮﯾﻮران‬
‫ﻓﺮاﺧﯿﺰد‪ ،‬ﻓﺮو رﯾﺰد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺮواﯾﯽ‪ ،‬اﻣﺎ اﺿﻄﺮاب آﻟﻮد‬
‫ﭼﻨﺎن ﻓﻮاره اي‪ ،‬رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎن ﺑﺎران‬
‫ﺑﻪ ﻋﺰﻣﯽ اﻧﺼﺮاف آﻣﯿﺰ‪ ،‬رﻗﺼﺎن رﯾﺰ‬
‫ﺑﺮ ﺳﯿﻤﺎب ﮔﻮن ﺗﺎﻻب‪.‬‬
‫ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬دﺳﺘﯽ ﺑﮑﺶ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻨﻔﺶ ِ زﻟﻒ ِ اﺑﺮﯾﺸﻢ‬
‫وﻟﯽ آﻫﺴﺘﻪ و آرام‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 302‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮﺳﺎن ﻣﯽ ﭘﺮد‪ ،‬زﯾﺒﺎﭘﺮي از ﺧﻮاب‬

‫و اﯾﻨﺠﺎ ‪ ...‬ﮐﺎخ ِ ﺑﺎران ﺧﻮرده ﭘﺮ ﻋﻄﺮ‬
‫ﺣﺒﺎب ِ ﺻﻤﻎ ﺻﺪ ﺟﺎ ﺑﺮ ﺗﻨﺶ‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﭼﺮاﻏﺎن ﮐﺮده ﺑﺎ ﺻﺪ ﮔﻮﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﺎب‬
‫و اﯾﻦ اﻣﺮوِد وﺣﺸﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﺰاران ﺑﺮگ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ ﺳﯿﺮ و ﺳﯿﺮاب اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز‬
‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪاري ﻫﺰاران ﮔﻮش ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه‬
‫ﺻﺪاي آﺷﻨﺎي ﭘﺎي ﺑﺎران را‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﺶ ﯾﮑﯽ آوﯾﺰه ﺷﺎداب‬
‫و ﺳﺮوﺳﺘﺎن ِ ﯾﮏ ﺷﺐ در ﻣﯿﺎن ﺳﯿﺮاب از ﺑﺎران ِ ﺗﺎ ﺷﺒﮕﯿﺮ ﺑﺎرﻧﺪه‬
‫و ﻧﺮﮔﺲ زارﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮﻫﺎي ﺳﺎﯾﻪ ﺷﺎن از ﭘﺮ ﺳﯿﺎووﺷﺎن‬
‫و ﺻﻒ ﻫﺎي ﺷﻘﺎﯾﻖ‪ ،‬دﺳﺘﻪ ﮔﻠﮕﻮن ﮐﻔﻦ ﭘﻮﺷﺎن‬
‫و ﺻﻒ ﻫﺎي ﺻﻨﻮﺑﺮ ‪ -‬ﮐﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﯽ زﻧﺪ اوراﻗﺸﺎن ‪-‬‬
‫ﺧﯿﻞ ِ ﻋﺰادارن و ﺧﺎﻣﻮﺷﺎن‪.‬‬
‫و ﮔﻞ ﻫﺎ و درﺧﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺎﻣﻬﺎﺷﺎن ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻪ دﺷﺖ ِ ﻟﻮﺣﻪ اي‪ ،‬ﺑﺎغ ِ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫و ﺑﯽ ﻧﺎﻣﺎن ِ زﯾﺒﺎروي و ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﮐﻪ ‪ -‬از ﺑﺲ ﻧﺎز ‪ -‬ﺑﺎ ﻣﺮﻏﺎن ِ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺎزﺷﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻄﺎﺑﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 303‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬

‫ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﻻ درﯾﺎب ‪ -‬ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ دل ‪ -‬درﯾﺎب‬
‫ﺗﻮ ﻋﻤﺮي در ﮐﻮﯾﺮ ﺧﺸﮏ ﺳﺮ ﮐﺮده‬
‫اﮔﺮ ﺟﻮﯾﯽ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺎن دﻟﺨﻮاﺳﺘﻪ ي ﻧﺎﯾﺎب‬
‫ﺷﺐ اﺳﺖ و ﺑﯿﺸﻪ ﺑﺎران ﺧﻮرده و ﻣﻬﺘﺎب ‪...‬‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﻫﻖ ﻫﻖ ِ ﮔﺮﯾﻪ‬
‫دﻟﻢ ‪ -‬دﯾﻮاﻧﻪ ‪ -‬اﻣﺎ داﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫"ﻫﻤﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‬
‫ﮐﺒﻮد ِ ﺑﯿﺸﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻦ آﺑﯽ ِ ﻣﻬﺘﺎب ِ ﻣﯿﻨﺎﯾﯽ‬
‫ﻫﻤﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺐ ِ ﺗﺮﮔﻮﻧﻪ ي روﺷﻦ‬
‫ﻫﻤﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪ و اﻓﺴﻮن رؤﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﺷﺐ ِ ﭘﺎك ِ اﻫﻮراﯾﯽ‬
‫ﺗﺠﻠﯽ ﮐﺮده ﺑﺎ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺟﻠﻮه‬
‫ﺷﮑﻮه ِ ﺟﺎوداﻧﻪ روح زﯾﺒﺎﯾﯽ‬
‫ﻫﻤﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ اﻓﺴﻮس"! ‪....‬‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ آزرده ﺟﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﺧﻮب‬
‫درﯾﻦ ﺟﺎدو ﺷﺐ ِ ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﺑﺮگ ِ ﮔﻞ ِ ﮐﻮﮐﺐ‬
‫دﻟﻢ ‪ -‬دﯾﻮاﻧﻪ ‪ -‬ﺑﻮدن ﺑﺎ ﺗﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺳﺮوش آوازﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺤﻮر ِ ﺷﮑﻮه ِ ﺷﺐ‬
‫وﻟﯽ ﻣﺴﮑﯿﻦ دﻟﻢ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺖ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧِﻬﺎن ﺑﺮ ﻟﺐ‬
‫ﺷﻨﻮدن ﺑﺎ ﺗﻮ را ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 304‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪5‬‬

‫ﺑﻪ ﺣﺴﺮت آﻧﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﮔﻔﺖ از"آن ﺷﺐ ﻫﺎ"ي روﯾﺎﯾﯽ‬

‫ﮐﻪ ﭘﻨﺪاري ﻧﺒﯿﻨﺪ ﻫﯿﭻ از"اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ"‬

‫"ﺧﻮﺷﺎ"ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎﺧﻮش ﺗﺮﯾﻦ اﺣﻮال‪ ،‬ﺳﺮ در ﭼﺎه ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‪:‬‬

‫"ﺧﻮﺷﺎ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﺧﻮﺷﺎ‪ ،‬آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ!‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ در ﺑﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﮔﯿﻼن ﻣﯽ ﺧﺮاﻣﯿﺪﯾﻢ‬
‫و ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ را در اﻓﺴﻮن ِ ﺷﺐ ِ ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﺑﻪ زﯾﺒﺎﺗﺮ ﺟﻤﺎل و ﺟﻠﻮه ﻣﯽ دﯾﺪﯾﻢ‬
‫و اﻣﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮدﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮر ﺷﺒﺎب و روﺷﻨﺎي ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﭼﻨﺪم ﺷﺐ اﺳﺖ از ﻣﺎه؟‬
‫و ﭘﯿﺶ از ﻧﯿﻤﺸﺐ‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﻌﺪ از آن ﺧﻮاﻫﺪ دﻣﯿﺪ از ﮐﻮه؟‬
‫و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻃﻠﻮﻋﺶ ﺑﺎ ﻏﺮوب زﻫﺮه‪ ،‬ﯾﺎ ﻇﻬﺮ زﺣﻞ ﻫﻤﺮاه؟‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ در دل ﻣﺎ آﻓﺘﺎب ﺑﯽ زواﻟﯽ روز و ﺷﺐ ﻣﯽ ﺗﺎﻓﺖ‬
‫و در ﻣﺎ ﺑﻮد و ﮔﺮد ِ ﻣﺎ‬
‫ﻃﻮاف ِ ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻫﺎ و ﻣﺪار ِ اﺧﺘﺮان روﺷﻦ ِ ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫و از ﻣﺎ و ﺑﺮاي ﻣﺎ‬
‫ﻃﻠﻮع ِ ﻃﻠﻌﺖ ِ روﺷﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻮﮐﺐ‬
‫ﺧﻮﺷﺎ آن ﻧﺎزﻧﯿﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ‬
‫و آن ﺷﺒﮕﺮدي و ﺷﺐ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 305‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪6‬‬

‫زﻧﺪه داري ﻫﺎي دور از ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ‬

‫و آن ﺷﺎﺑﺎش و ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻧﺜﺎر ِ اﺑﺮﻫﺎي ﻋﺎﺑﺮ ِ ﺧﺎﻣﻮش‬
‫و ﮔﻠﺒﺎران ِ ﮐﻮﮐﺐ ﻫﺎ‬
‫و ﮐﻮﮐﺐ ﻫﺎ و ﮐﻮﮐﺐ ﻫﺎ" ‪...‬‬
‫ﻏﺰل ‪6‬‬
‫اﻣﺸﺐ دﻟﻢ آرزوي ﺗﻮ دارد‬
‫ﻧﺠﻮاﮐﻨﺎن و ﺑﯽ آرام‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﺎ ﺧﺪاﯾﺶ‬
‫ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ و ﮔﻔﺖ و ﮔﻮي ﺗﻮ دارد‬
‫‪ -‬ﺗﻮ‪ ،‬آﻧﭽﻪ در ﺧﻮاب ﺑﯿﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه در ﭘﺮده ﻫﺎي ﺧﯿﺎل آﻓﺮﯾﻨﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬آﻧﭽﻪ در ﻗﺼﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎرﻧﺪ ﭘﯿﺸﺶ‬
‫و آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﺎﻣﺶ ﻧﺪاﻧﻨﺪ ‪-‬‬
‫اﻣﺸﺐ دﻟﻢ آرزوي ﺗﻮ دارد‪.‬‬
‫دل آرزوي ﺗﻮ واﻧﮕﺎه‬
‫اﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ ِ ﺗﻬﻤﺖ آﻏﺸﺘﻪ ﭼﺸﻢ در راه‬
‫ﺑﻮي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻮي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻮي ﺗﻮ دارد ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻮي ﺗﻮ در ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﻧﻪ ﭘﺮوا‪ ،‬ﻧﻪ آزرﻣﯽ از ﻫﯿﭻ‬
‫ﺗﻦ زﻧﺪه‪ ،‬دل زﻧﺪه‪ ،‬ﺟﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮاﻫﺶ‬
‫ﻫﻮﻟﯽ ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺮﻣﯽ ﻧﻪ از ﻫﯿﭻ‬
‫آن ﺑﻮ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 306‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪6‬‬

‫در اوج ﺷﻮر ﻫﻮس‪ ،‬اوج ﻣﺴﺘﯽ‬

‫ﺟﺒﺮان ِ ﺧﺸﻤﯽ ﮐﻪ از ﺧﻠﻮت دوش دارم‬
‫ﺧﻮاﻫﯽ دﻟﻢ ﺟﻮﯾﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬
‫و آن ﺑﻮ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻋﺸﻮه ﻫﺎي ﺗﻮ ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰا!‬
‫درﯾﺎب ﮐﺎﯾﻦ دم ﻧﭙﺎﯾﺪ‬
‫درﯾﺎب و درﯾﺎب‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﮕﺖ ﻧﯿﺎﯾﺪ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺷﺒﯽ دان و ﻋﻤﺮي‪ ،‬ﻣﯿﺪﯾﺶ‬
‫آن ﺷﮑﻮه و ﺧﺸﻢ دوﺷﯿﻦ رﻫﺎ ﮐﻦ‬
‫ﻣﺴﭙﺎر دل را ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﺶ‪-‬‬
‫اي ﻏﺮﻗﻪ ﻧﻮر در اﯾﻦ ﺷﺐ ِ ﺗﻠﺦ ِ دﯾﺠﻮر‬
‫اﯾﻦ ﺑﺴﺘﺮ اﻣﺸﺐ ‪ -‬ﺷﮕﻔﺘﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺳﺖ! ‪-‬‬
‫ﺑﻮي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻮي ﺗﻮ دارد‬
‫ﺑﻮي ﺷﺒﺴﺘﺎن ِ ﻣﻮي ﺗﻮ دارد‬
‫ﺑﻮي ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮدﯾﻢ‬
‫در ﺑﺴﺘﺮي ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﻣﯽ ﻏﻨﻮدﯾﻢ‬
‫ﺑﻮي ﻧﺘﺮﺳﯿﺪن ﻣﺎ‬
‫از" او "ﻣﻦ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮ" او "ي ﺗﻮ دارد‬
‫‪ -‬ﺑﻮي ﮔﻼوﯾﺰي و ﺑﯽ ﻗﺮاري‬
‫و ﻟﺬت ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‬
‫و ﺷﻮر ِ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﺷﺐ زﻧﺪه داري ‪-‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 307‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪6‬‬

‫اﻣﺸﺐ ﻋﺠﺐ ﺑﺴﺘﺮم ﺑﺎز ﺑﻮي ﺗﻮ دارد‪.‬‬

‫ﺗﻮ راه ِ روﺣﯽ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺪ ﮔﺸﺎﯾﺶ‬
‫وﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ را ﭼﻪ ﺑﯿﻬﻮده! ‪ -‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ِ ﻋﺸﻖ و آﻧﮕﺎه‬
‫ﺧﻮاب ِ ﺧﻮش ِ آﺷﯿﺎﻧﻪ‬
‫در ﺳﺎزﻫﺎي ِ ﻏﻢ آﻟﻮد ِ اﯾﻦ ﻋﻤﺮ ِ ﺑﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 308‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻏﺰل ‪6‬‬

‫ﻧﻮر‬
‫ﭘﺮﺷﻮر ﺗﺮ ﭘﺮده ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ‪.‬‬
‫در ﻣﺮگ ﺑﻮم ِ ﺑﯿﺎﺑﺎن‬
‫و در ﻫﺮاس ﺷﺐ ِ دم ﺑﻪ دم ﻇﻠﻤﺖ اﻓﺰا‬
‫ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺻﺪ ﻫﯿﮑﻞ ﻫﯿﺒﺖ آور ﻫﻮﯾﺪا‬
‫آﻧﮕﻪ ﮐﻪ دﯾﺮي ﺳﺖ دﯾﮕﺮ‬
‫از راه و ﯾﺮاه‪ ،‬ﭼﻮن اﻣﻦ و ﺗﺸﻮﯾﺶ‬
‫ﯾﮏ رﺷﺘﻪ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺻﺪ رﺷﺘﻪ ﭘﯿﺪا‪.‬‬
‫و ﻣﺮد ِ آﺷﻔﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﻫﺮ ﺳﻮي‬
‫ﺻﺪ ﺑﺎر ﮔﺸﺘﻪ ﺳﺖ ﻧﻮﻣﯿﺪ و ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫از ﻋﺸﻮه و ﻏﻤﺰ ِ ﺻﺪ ﮐﻮرﺳﻮي دروﻏﯿﻦ ‪-‬‬
‫اي ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﭘﺲ ِ ﺗﭙﻪ وﺣﺸﺖ و ﯾﺄس‬
‫آن ﺷﻌﻠﻪ راﺳﺖ ﮔﻮي ﻧﺸﺎﻧﯽ!‬
‫اي واﺣﻪ ي زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺧﯿﻤﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮاري ِ ﺗﻠﺦ و ﺟﺎﻧﮑﺎه‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺑﯽ ﻣﻨﺖ آﺳﺎﯾﺶ راﯾﮕﺎﻧﯽ!‬
‫ﺗﻮ ﻧﻮش ِ آﺳﺎﯾﺸﯽ‪ ،‬ﻧﺎز ِ ﻟﺬت‬
‫ﺗﻮ راز ِ آن‪ ،‬آن ِ ﺟﺎن و ﺟﻤﺎﻟﯽ‬
‫اي ﺧﻮب‪ ،‬اي ﺧﻮﺑﯽ‪ ،‬اي ﺧﻮاب‬
‫ﺗﻮ ژرﻓﯽ و ﺻﻔﻮت ﺑﺮﮐﻪ ﻫﺎي زﻻﻟﯽ‬
‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺎده و ﺑﯽ ﻣﻼﻟﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 309‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪1‬‬

‫اي آﺑﯽ روﺷﻦ‪ ،‬اي آب ‪....‬‬

‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪1‬‬
‫ﺷﺐ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﻧﯿﺰ‬
‫‪ -‬ﺷﺐ اﻓﺴﺮده زﻧﺪان‬
‫ﺷﺐ ِ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﭘﺎﯾﯿﺰ ‪-‬‬
‫ﭼﻮ ﺷﺐ ﻫﺎي دﮔﺮ دم ﮐﺮده و ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫ﺑﺮ آﻣﺎﺳﯿﺪه و ﻣﺎﺳﯿﺪه ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﻧﺪ‪ ،‬آﺳﻮده و ﺑﯽ ﻏﻢ‬
‫و ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮد دﻟﻢ آرام‬
‫درﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﯽ روزن‬
‫ﻣﮕﺮ ﭘﯿﻐﺎم دارد ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﭘﯿﻐﺎم‬
‫ﺷﻤﺎ را اﯾﻦ ﻧﻪ دﺷﻨﺎم اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ اﻣﺸﺐ از ﺷﻤﺎﯾﯽ ﺧﻮاﺑﺘﺎن ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺿﺠﻪ دﯾﻮار ﺑﺎ دﯾﻮار؟‬
‫اﻻ ﯾﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺧﺎرﻫﺎي ﮐﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻫﺎي زﻧّﺎر ِ ﻓﺮﻧﮓ آذﯾﻦ؟‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﺷﻤﺎ داﻧﯿﺪ اﯾﻦ‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﯽ؟‬
‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺟﻐﺪي ﻫﺴﺖ و وﯾﺮاﻧﯽ‬
‫‪ -‬ﭼﻪ وﯾﺮاﻧﯽ! ﮐﻬﻦ ﺗﺮ ﯾﺎدﮔﺎر از دورﺗﺮ اﻋﺼﺎر ‪-‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ آﯾﺪ از او ﻫﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﺻﺪاﻫﺎي ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ‬
‫‪-" ...‬ﺟﻮاﻧﻤﺮدا! ﺟﻮاﻧﻤﺮدا!‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 310‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪1‬‬

‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﻣﮕﺬر‬

‫ﺗﺮا ﺑﺎ آذر ِ ﭘﺎك اﻫﻮراﯾﯽ دﻫﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮاري ﻣﺒﯿﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ِ ﺳﺮدم‬
‫ﻫﻨﻮزم آﺗﺸﯽ در ژرﻓﻨﺎي ِ ژرف ِ دل ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ‬
‫اﮔﺮﭼﻪ اﯾﻨﮏ ﺳﺮاﭘﺎ ﺳﺮدي و وﯾﺮاﻧﯽ و دردم‬
‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدا!‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 311‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪1‬‬

‫ﺑﯿﺎ ﺑﻨﮕﺮ‪ ،‬ﺑﯿﺎ ﺑﻨﮕﺮ‬

‫ﺑﻪ آﯾﯿﻦ ِ ﺟﻮاﻧﻤﺮدان‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻫﻤﺪردان‬
‫ﮔﺮﯾﺒﺎن ﭘﺎره ﮐﻦ‪ ،‬ﯾﺎ ﭼﺎره ﮐﻦ درد ِ ﻣﺮا دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺮدي ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﻣﮕﺬار‬
‫ز ﭘﺎي اﻓﺘﺎده ام‪ ،‬دﺳﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ‬
‫درﯾﻐﺎ! ﺣﺴﺮﺗﺎ! دردا!‬
‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدا! ﺟﻮاﻧﻤﺮدا" ‪....‬‬
‫ﻣﺪان اﯾﻦ ﺟﻐﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻻن ورد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‬
‫ﺑﺴﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺧﻄﺎﺑﺶ رو ﺑﻪ ﺳﻮي اوﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ و ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ و آرام ﻧﭙﺬﯾﺮد‬
‫و ﮔﺮ ﻟﺨﺘﯽ ﺳﮑﻮﺗﺶ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﭘﻨﺪاري‬
‫ُﭼﮕﻮر ﺳﺎﻟﺨﻮرده اﻧُﺪﻫﺎن را ﮔﻮش ﻣﯽ ﻣﺎﻟﺪ‬
‫ﮐﻪ راه ِ ﻧﻮﺣﻪ را دﯾﮕﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‬
‫ﺑﻪ ﻧﺠﻮاﯾﯽ‪ ،‬ﻫﻤﻪ دﻟﺘﻨﮕﯽ و اﻧﺪوه‪ ،‬ﻣﯽ ﻧﺎﻟﺪ‪:‬‬
‫‪" ...‬زﻣﯿﻦ ﭘﺮ ﻏﻢ‪ ،‬ﻫﻮا ﭘﺮ ﻏﻢ‬
‫ﻏﻢ اﺳﺖ و ﻏﻢ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻫﺮ دم رو ﻣﯽ رﯾﺰد دم از ﺳﺎﻟﯿﺎن آوار‬
‫ﻏﻢ ِ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮاي ﯾﮏ دل ِ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺘﯽ ﻏﻢ‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎر" ‪....‬‬
‫اﻻ ﯾﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺧﺎرﻫﺎي ﮐﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻫﺎي ُزﻧّﺎري‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪ دﻟﻢ ‪ -‬ﺑﯿﭽﺎره ‪ -‬از آن ورد و اﯾﻦ ﺗﮑﺮار‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 312‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪2‬‬

‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﺷﻤﺎ آﯾﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﯿﺪ؟‬

‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺟﻐﺪي ﻫﺴﺖ‪ ،‬و وﯾﺮاﻧﯽ‬
‫‪ -‬درﺧﺸﺎن از ﻣﯿﺎن ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻫﺎﯾﺶ دو ﭼﺸﻢ ِ ﻫﻮل وﺣﺸﺘﻨﺎك ‪-‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ روزي‪ ،‬روزﮔﺎري ﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﻮده ﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﺎﻏﯽ‬
‫وﻟﯽ اﻣﺮوز‬
‫) ﺑﻪ ﺑﺎز آورده ﭼﻮﭘﺎن ِ ﺑﺪ ﻣﺎﻧﺪ (‬
‫ﭼﻨﺎن ﭼﻮن ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي‪ ،‬ﮐﻪ اش َدَرد ﮔﺮﮔﯽ‪،‬‬
‫از او ﻣﺎﻧﺪه ﻫﻤﯿﻦ داﻏﯽ ‪.‬‬
‫دﻟﻢ ﻣﯽ ﺳﻮزد و ﮐﺎري ز دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ‬
‫اﻻ ﯾﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ِ ﺧﺎره ﮐﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻫﺎي زﻧﺎري‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﮐﺪاﻣﯿﻦ ﭼﺎره ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد؟‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﯾﺎ ﺷﻤﺎ آﯾﺎ‬
‫ﮔﺮﯾﺒﺎن ﭘﺎره ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﯾﺎ دل را ز ﺳﻨﮓ ﺧﺎره ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد؟‬
‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪2‬‬
‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺮغ ﺣﻖ ﻧﺎﻣﺶ‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ‬
‫و ﺷﺎﯾﺪ ﺟﻐﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮغ ﮐﻮﮐﻮ ﺧﻮان‬
‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ‪ ،‬ﻣﺮﻏﯽ ﻫﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺐ را‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎ را‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﯽ دارد‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ در ﺳﮑﻮت و وﺣﺸﺖ ِ وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ‬
‫و ﺣﻖ ﺣﻖ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻮﮐﻮ ﺳﺮاﯾﺎن ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺑﺎرد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 313‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪2‬‬

‫و ﻣﻦ آواز‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 314‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ‪2‬‬

‫ِ اﯾﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ِ دردآﻟﻮد‬

‫ﻧﺸﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﺸﻨﻮم‪ ،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﻣﺎﻧﻢ‬
‫و ﺣﺰن اﻧﮕﯿﺰ اوﻫﺎﻣﯽ‪ ،‬دﻟﻢ در ﭘﻨﺠﻪ ﻧﻔﺸﺎرد‬
‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﻫﺴﺖ ﺧﻮن آﻟﻮده اش آواز‬
‫ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه دﯾﺸﺐ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮔﻮش دادم ﻣﺪﺗﯽ آواز ِ او را‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻣﺎﺟﺮا ﭘﺮﺳﺎن‬
‫ﭼﺮاﮔﻮﯾﺎن‪ ،‬وﻟﯽ آرام‬
‫ﻫَﻤﺶ ﻫﻤﺪرد‪ ،‬ﻫﻢ ﺗﺮﺳﺎن‪:‬‬
‫"‪-‬ﭼﺮا آواز ِ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺿﺠﻪ اي ﺧﻮﻧﯿﻦ و ﻫﻮل آﻣﯿﺰ؟‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﯽ؟ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ؟‬
‫ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر دردآﻟﻮد و ﺣﺰن اﻧﮕﯿﺰ؟‬
‫ﭼﺮا؟ آﺧﺮ ﭼﺮا"؟‪...‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺮﺳﯿﺪم‬
‫و اﻧﺪﻫﻨﺎك ﺗﺮﺳﯿﺪم‬
‫و او ‪ -‬ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺎﯾﺪ ‪ -‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫"‪-‬ﺷﺐ و وﯾﺮاﻧﻪ‪ ،‬آري اﯾﻦ و اﯾﻦ آري‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽ دارم‬
‫و ﺷﺐ را دوﺳﺖ ﻣﯽ دارم‬
‫و اﯾﻦ ﻫﻮ ﻫﻮ و ﺣﻖ ﺣﻖ را‬
‫ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬آري ﻫﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻣﯽ دارم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 315‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮغ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬

‫ﺷﺐ ﻣﻄﻠﻖ‪ ،‬ﺷﺐ و وﯾﺮاﻧﻪ ﻣﻄﻠﻖ‬

‫و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻄﻠﻖ را"‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻣﺪﺗﯽ ﺗﺮﺳﺎن و از او ﻣﺎﺟﺮا ﭘﺮﺳﺎن‬

‫و او ‪ -‬ﺑﺎ ﺿﺠﻪ ﺷﺎﯾﺪ ‪ -‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫"‪-‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا ﺷﺐ‪ ،‬ﯾﺎ ﭼﺮا وﯾﺮاﻧﻪ ام ﻻﻧﻪ‬
‫وﻟﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻣﯿﺮاث ِ ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ‬
‫و ﻣﯿﺮاث ِ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ وﯾﺮاﻧﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﺮا‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺮﻏﻢ و آواز ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻢ اﯾﻦ و ﺟﺎﻧﻢ اﯾﻦ‬
‫ﻧﻬﺎﻧﻢ اﯾﻦ و ﭘﯿﺪا و ﻧﺸﺎﻧﻢ اﯾﻦ‬
‫و ﺷﺎﯾﺪ راز ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ"‬

‫درﯾﻦ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻣﺮﻏﯽ ﻫﺴﺖ‪....‬‬

‫ﻣﺮغ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫دو ﭼﻨﺪان ﺟﻮر‪ ،‬ﺟﺎن ﭼﻨﺪان ﮐﺸﯿﺪ از ﻋﻤﺮ ِ دﻟﮕﯿﺮم‬
‫ﮐﻪ از ِﻋﻘﺪ ِ ﭼﻬﻞ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺸﺘﺎدﯾﺎن ﭘﯿﺮم‬
‫روان ﺗﻨﻬﺎ و دﺷﻤﻦ ﮐﺎم‪ ،‬و ﺑﺮ دوﺷﻢ ﻗﻠﻢ ﭼﻮن دار‬
‫ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﻋﯿﺴﯽ ِ ﻣﺮﯾﻢ ﻏﻠﻂ ﮐﺮده ﺳﺖ ﺗﻘﺪﯾﺮم؟‬
‫ﭼﻮ ﻋﯿﺴﯽ ﻻﺟﺮم ‪ -‬ﺗﺠﺮﯾﺪ را ‪ -‬در ﺗﺮك ِ آﺳﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻧُﻪ ﮔﻨﺒﺪ رﺳﯿﺪ و ﻫﻔﺖ اﺧﺘﺮ‪ ،‬ﭼﺎر ﺗﮑﺒﯿﺮم‬
‫ز ﺣﺴﺮت ﯾﺎ ﺟﻨﻮن‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﻬﻢ ﺗﻬﻤﺖ ﮐﻪ‪ :‬آزادم‬
‫ﺑﻪ ﻗّﺪ ِ ﺻﯿﺎد ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ ﭼﻮ زﻧﺠﯿﺮم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 316‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮغ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬

‫ز ﺧﺎك ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽ دﻫﺪ ﺑﺮ ﺑﺎد ِ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ‬

‫ﻣﮕﺮ ﻃﻔﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎ دﯾﻮاﻧﻪ اﯾﻦ ﺗﻘﺪﯾﺮ ِ ﺑﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 317‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آن ﭘﻨﺠﺮه‬

‫ﭘﯿﺮم؟‬
‫ﻧﻪ ﭘﺮوازي‪ ،‬ﻧﻪ آب و داﻧﻪ اي‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﻮق ِ آوازي‬
‫ﺑﻪ دام ِ زﻧﺪﮔﯽ اﻣﯿﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺮغ ِ ﺗﺼﻮﯾﺮم‬
‫آن ﭘﻨﺠﺮه‬
‫اﻣﺸﺐ ﭼﻮ ز ﺷﺐ اﻏﻠﺒﯽ ﺳﺮ آﯾﺪ‬
‫و آﻓﺎق ﻟﺐ از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺒﻨﺪد‬
‫ﺗﺎ از ﭘﺲ ِ آن ﻗﻠﻪ ﺟﻨﻮﺑﯽ‬
‫ﻓﺎﻧﻮس ِ ﺷﺒﺎن ﯾﮏ ﺷﮑﺮ ﺑﺨﻨﺪد‬
‫آن ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫آن ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺬارم‬
‫اي ﻧﻮر ﺳﺮﺷﺖ‪ ،‬اي ﻧﺴﯿﻢ ﭘﯿﮑﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻨﺪه زد آن روﺷﻦ ﺧﺠﺴﺘﻪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺎ‪ ،‬روﺷﻨﯽ ﺑﯿﺎور‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ) ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﯾﺪ؟(‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﻢ و ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﯽ ﻣﻦ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﭘﺴﻨﺪي‬
‫ﻣﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ره‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه ﮔﺸﻮده‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﮑﻨﺪ ز آن ﺳﻮﯾﺶ ﺑﺒﻨﺪي؟‬
‫آن ﺷﺐ ﭼﻪ ﮐﺸﯿﺪم‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺪ! ﭼﻪ ﺑﯿﺪاد!‬
‫آن ﺷﺐ ﭼﻪ ﮐﺸﯿﺪم‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺪ! ﭼﻪ دﺷﻮار!‬
‫ﻫﺮ ﻣﻮ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﺷﮑﻮه اي دﮔﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 318‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آن ﺑﺎﻻ‬

‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ِ ﺷﺐ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ‬

‫اﻣﺎ ﻧﻔﺴﺶ ﻧﻬﺖ ِ ﺳﺤﺮ داﺷﺖ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ‪ :‬ﺑﮕﺬر! ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬اي ﻣﺮد‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮕﺬر! ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ!‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ِ ﺷﺒﯽ دﮔﺮ ﺑﺎش‬
‫اﯾﻨﮏ ﺷﺐ ِ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺳﯿﻪ ﭼﻮ ﭼﺸﻤﺖ‬
‫اي ﺳﺒﺰ ِ ﮔﻠﯽ ﭘﻮش ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎش‬
‫اﻣﺸﺐ ﭼﻮ ز ﺷﺐ اﻏﻠﺒﯽ ﺳﺮ آﯾﺪ ‪....‬‬
‫اﻣﺸﺐ ﭼﻮ ز ﺷﺐ اﻏﻠﺒﯽ ﺳﺮ آﯾﺪ‬
‫و آﻓﺎق ﻟﺐ از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺒﻨﺪد‬
‫ﺗﺎ از ﭘﺲ آن ﻗﻠﻪ ﺟﻨﻮﺑﯽ‬
‫ﻓﺎﻧﻮس ﺷﺒﺎن ﯾﮏ ﺷﮑﺮ ﺑﺨﻨﺪد‬
‫آن ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎز‬
‫آن ﺑﺎﻻ‬
‫داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﻧﺎﻫﺎر‬
‫ﯾﮏ دو ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ از آن ﺗﻠﺦ‪ ،‬از آن ﻣﺮﮔﺎﺑﻪ‬
‫زﻫﺮ ﻣﺎرم ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﺰه ام ﻟﺐ ﮔﺰﻫﺎي ﺗﻠﺦ و ﮔﺲ ِ ﺑﺎ ﻫﻤﮕﺎن ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﭘﺴﺮك‬
‫‪ -‬ﭘﺴﺮم ‪-‬‬
‫در ﺳﮑﻨﺞ ِ دو ردﯾﻒ ِ ﻗﻔﺴﮑﻬﺎي ِ ﮐﺘﺎب‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 319‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آن ﺑﺎﻻ‬

‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد آن ﺑﺎﻻ‬

‫دﺳﺖ ﻫﺎ از دو ﻃﺮف وا ﮐﺮده‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻪ دو آرﻧﺞ‪ ،‬ﮔﺸﻮده ﮐﻒ ِ دﺳﺖ‬
‫ﭘﺎي آوﯾﺨﺘﻪ و ﺳﺮ ﺳﻮي ﺑﺎﻻ ﮐﺮده‬
‫ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﺮ دار ِ ﺻﻠﯿﺐ‬
‫ﯾﺎ ﮔﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻮار ﺑﮕﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭼﻮب ِ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 320‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫دوزخ اﻣﺎ ﺳﺮد‬

‫ﻧﻪ ﻫﻤﻮار ِ ﺻﻠﯿﺐ‬

‫ﺧﻮاﻫﺮش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫"ﺑﯿﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬زردﺷﺖ"!‬
‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ"‪:‬ﺑﯿﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﺎدر!‬
‫وﻗﺖ ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯿﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯽ آﯾﺪ"‬

‫"ﻣﻦ ﻧﻤﯽ آﯾﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻢ"‬

‫‪ -‬ﮔﻔﺖ زردﺷﺖ ِ ﺻﻠﯿﺐ ‪-‬‬

‫"ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻢ"‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ ﯾﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ‪:‬‬

‫"ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ!‬
‫ﭘﺪرت آن ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﺪ"‬

‫ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫"ﭘﺪرت آن ﺑﺎﻻ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺳﺖ"!‬
‫دوزخ اﻣﺎ ﺳﺮد‬
‫ﺷﻬﺎب ﻫﺎ و ﺷﺐ‬
‫ز ﻇﻠﻤﺖ ِ رﻣﯿﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺷﺐ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺳﭙﯿﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫در ﭼﺎه ِ ﺑﯿﻢ‪ ،‬اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺎه ِ ﻧﺪﯾﺪه داﺷﺖ‬
‫و اﯾﻨﮏ ز ﻣﻬﺮ ِ دﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫از اﺧﺘﺮ ِ ﺷﺒﺎن‪ ،‬رﻣﻪ ﺷﺐ رﻣﯿﺪ و رﻓﺖ‬
‫وز رﻓﺘﻪ و رﻣﯿﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 321‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫دوزخ اﻣﺎ ﺳﺮد‬
‫زﻧﮕﺎر ﺧﻮرد ﺟﻮﺷﻦ ِ ﺷﺐ را‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺨﻨﺪ‬
‫از ﺗﯿﻎ ِ آﺑﺪﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﺎز از ﺣﺮﯾﻖ ِ ﺑﯿﺸﻪ ﺧﺎﮐﺴﺮﯾﻦ ﻓﻠﻖ‬
‫آﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﺮﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫از ﻏﻤﺰ و ﻧﺎز اﻧﺠﻢ و از رﻣﺰ و راز ِ ﺷﺐ‬
‫ﺑﺲ دﯾﺪه و ﺷﻨﯿﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﻧﻄﻎ ِ َﺷَﺒﻖ ﻣﺮﺻﻊ و ﺧﻨﺠﺮ ُزُﻣّﺮداب‬
‫ﺑﺎ ﺣﻨﺠﺮ ِ ﺑﺮﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﺲ ﺷﺪ ﺷﻬﯿﺪ ِ ﭘﺮده ﺷﺐ ﻫﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺎب ﻫﺎ‬
‫و آن ﭘﺮده ﻫﺎي درﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫آه‪ ،‬آن ﭘﺮﯾﺪه رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﻮد و ﭼﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺰ او‬
‫رﻧﮕﺶ ز ِ رخ ﭘﺮﯾﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ؟‬
‫ﭼﺎووﺷﺨﻮان ِ ﻗﺎﻓﻠﻪ روﺷﻨﺎن‪ ،‬اﻣﯿﺪ!‬
‫از ﻇﻠﻤﺖ ِ رﻣﯿﺪه ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دﻫﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﯾ ﯿ ﻼ ﻗﯽ‬
‫ﺷﻮر ِ ﺷﺒﺎﻫﻨﮕﺎن‪،‬‬
‫ﺷﺐ ِ ﻣﻬﺘﺎب‬
‫ﻏﻮﻏﺎي ﻏﻮﮐﺎن‬
‫ﺑﺮﮐﻪ ِ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﻧﺎﮔﺎه ﻣﺎري ﺗﺸﻨﻪ‪ ،‬ﻟﮑﯽ اﺑﺮ‬
‫ﮐﻮﭘﺎﯾﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺳﺎﮐﺖ و ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 322‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫دوزخ اﻣﺎ ﺳﺮد‬

‫آﻧﮏ! ﺑﺒﯿﻦ ‪...‬‬

‫اوﺻﺎف ِ اﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻮده ام‬
‫از ﺑﯽ ﻏﻤﺎن ِ رﻧﮓ ﻧﮕﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﺷﻨﻮده ام‪:‬‬
‫ﺑﺮ ﻟﻮح ِ دودﻓﺎم ِ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺻﺒﺢ ِ آﺗﺸﯿﻦ‬
‫ﺷﻨﮕﺮف ﺗﺎ اﻗﺎﺻﯽ ِ زﻧﮕﺎر ﮔﺴﺘﺮد‬
‫اﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﮐﯽ ﺑََﺮَدم دﯾﺪه ﻫﺎ ز ﯾﺎد‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﮐﻬﻨﻪ زﺧِﻢ زرد‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﺮ روز ﺑﺎﻣﺪاد‬
‫ﺳﺮ واﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺸﺮق و ﺧﻮﻧﺎب و زﻫﺮ و درد‬
‫ﺗﺎ ﻣﻐﺮب ِ ﻗﻠﻤﺮو ِ ﺗﮑﺮار‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 323‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‬

‫ﮔﺴﺘﺮد‬
‫ﺻﺒﺢ اﺳﺖ و ﺑﺎز ﻣﯽ دﻣﺪ از ﺧﺎور آﻓﺘﺎب‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺮد ﻧﻘﺶ ِ ﺧﻮد در آب‬
‫زﯾﻦ رو ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﻫﺰاران ﺗﻔﻮ ﻓﮑﻦ‬
‫ﻧﻔﺮت ﺑﺮ اﯾﻦ ُﺳﺘﻮر ِ زر اﻓﺴﺎر ﮔﺴﺘﺮد‬
‫ﺑﺮﺧﯿﺰ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮن ﺟﮕﺮﻣﺎن وﺿﻮ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﭼﻬﺮه زردش ﺗﻔﻮ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﮐﺎﯾﻦ ﭘﯿﺮ ﮐﯿﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ﺗﺎ ﺑﯿﮑﺮان ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺑﯿﺪاد و ﺑﺪ‪ ،‬ﻣﺼﯿﺒﺖ و آزار ﮔﺴﺘﺮد؟‬
‫آﻧﮏ! ﺑﺒﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻬﯿﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﻋﻨﮑﺒﻮت زرد‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ از ﺳﯿﺎه و ﺑﺮ آﺑﯽ ﻧﻈﺎره ﮐﺮد‬
‫ﺗﺬﮐﺎر ِ رﻧﮓ ﻫﺎي ِ اﺳﺎرت‪ ،‬ﺑﻪ روﺷﻨﯽ‬
‫اﯾﻨﮏ ﺑﻪ روي ِ ﺛﺎﺑﺖ و ﺳﯿﺎر ﮔﺴﺘﺮد‪...‬‬
‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‪ ،‬در اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ِ ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﺎرﯾﮏ ِ ﺧﺪا ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫دﻟﻢ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﺎ اي روﺷﻦ‪ ،‬اي روﺷﻦ ﺗﺮ از ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﺷﺒﻢ را روز ﮐﻦ در زﯾﺮ ﺳﺮﭘﻮش ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎ‬
‫دﻟﻢ ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫ﺑﯿﺎ ﺑﻨﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ‬
‫در اﯾﻦ اﯾﻮان ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه‪ ،‬وﯾﻦ ﺗﺎﻻب ﻣﺎﻻﻣﺎل‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 324‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‬

‫دﻟﯽ ﺧﻮش ﮐﺮده ام ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ و ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ‬

‫و اﯾﻦ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ آﺑﯽ و اﯾﻦ ﺗﺎﻻب ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﺑﯿﺎ اي ﻫﻤﮕﻨﺎه ِ ﻣﻦ درﯾﻦ ﺑﺮزخ‬
‫ﺑﻬﺸﺘﻢ ﻧﯿﺰ و ﻫﻢ دوزخ‬
‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ‪ ،‬اي ﻫﻤﮕﻨﺎه‪ ،‬اي ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻨﺎن زود ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻨﺪ رو در ﺧﻮاب ﻫﺎي ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻫﺎ‬
‫و ﻣﻦ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ و ﺑﯿﺪاد ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ‬
‫در اﯾﻦ اﯾﻮان ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه ﻣﺘﺮوك‬
‫ﺷﺐ اﻓﺘﺎده ﺳﺖ و در ﺗﺎﻻب ِ ﻣﻦ دﯾﺮي ﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺧﻮاﺑﻨﺪ آن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ آﺑﯽ و ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ‬
‫ﺑﯿﺎ اﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﺎرﯾﮏ و ﺗﻦ ﻫﺎﯾﻢ‬
‫ﺑﯿﺎ اي روﺷﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﭙﻮﺷﺎن روي‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺗﺮا ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭘﻨﺪارﻧﺪ‬
‫و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻫﻤﻪ از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ‬
‫و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻫﻤﻪ از ﺧﻮاب ﺑﺮﺧﯿﺰﻧﺪ‬
‫و ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ از ﺧﻮاب ﺑﺮدارﻧﺪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺎ را‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺎ را‬
‫و ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ از آب‬
‫ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮواز و ﺑﺎ آواز‬
‫و ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ آن رﻗﺺ ﻏﻮﻏﺎﯾﯽ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 325‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ دﯾﺪارم ﺑﯿﺎ ﻫﺮ ﺷﺐ‬

‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﯿﺪارﻧﺪ‬

‫ﺷﺐ اﻓﺘﺎده ﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 326‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫روز و ﺷﺐ‬

‫و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ و ﺗﺎرﯾﮑﻢ‬
‫و در اﯾﻮان و در ﺗﺎﻻب ﻣﻦ دﯾﺮي ﺳﺖ در ﺧﻮاﺑﻨﺪ‬
‫ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎ و ﻣﺎﻫﯽ ﻫﺎ و آن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ آﺑﯽ‬
‫ﺑﯿﺎ اي ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ!‬
‫ﺑﯿﺎ اي ﯾﺎد ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ!‬
‫روز و ﺷﺐ‬
‫روز آﻓﺎق ِ ﻋﺎج ﺧﻮاﻧﺪ ﺳﺮودي‬
‫ﺷﺐ اﻗﺎﻟﯿﻢ ِ آﺑﻨﻮش ﺷﻨﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ در ﺳﺎﯾﻪ ﺳﺤﺮﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﻦ در اﻣﻮاج ﮔﯿﺴﻮي ﺗﻮ ﻧﻬﻔﺘﻨﺪ‬
‫روزﻫﺎ ﻃﺎﻟﻊ ﻃﻼﯾﯽ ﺧﻮد را‬
‫ﻫﻤﭽﻮ رازي ﮐﻬﻦ ﺑﻪ روي ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﺪاﯾﺎن ﺟﺎودان ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺷﺪ‬
‫در ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﭼﻮ ﻧﻘﺶ و آﯾﻨﻪ ﺧﻔﺘﻨﺪ‬
‫ِﺳﺤﺮ ﺷﺐ را ﺑﻪ راز روي ﺑﺴﯽ ﻣﻦ‬
‫در ﺗﻮي ﻃﺎق‪ ،‬دﯾﺪه ام ﮐﻪ ﭼﻪ ﺟﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎز ﺻﺒﺢ اﺳﺖ و روﺷﻨﺎن ﭘﮕﺎﻫﯽ‬
‫روي ﺷﺴﺘﻨﺪ و ﮔﺮد آﯾﻨﻪ ُرﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎز اﻗﺎﻟﯿﻢ ﻋﺎج ﺧﻮاﻧﺪ از آن دﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در آﻓﺎق آﺑﻨﻮس ِﺷﻨﻔﺘﻨﺪ‬
‫درﯾﻐﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 327‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻤﻌﺪان‬

‫ﺑﺨﻨﺪد ﺑ ُﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﺴﯿﻦ آب‬

‫ﺑﻪ ﺷﻮق ِ رأﻓﺖ ﻗﺼﺎب ﻧﻮﺷﺪ‬
‫درﯾﻐﺎ! ﺑﯿﺸﻪ ﮔﺮﮔﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ز ﺧﻮن ِ دﺷﺖ ِ ﻣﯿﺸﺎن آب ﻧﻮﺷﺪ!‬
‫ﺷﻤﻌﺪان‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻌﻢ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ِ روﺷﻦ‪ ،‬ﺧﻄﺮم‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﺮگ ﭘﺮ زﻧﺎن دور ﺳﺮم‬
‫ﭼﻮن ﺷﺮط ِ اﺟﻞ ﺑﺮ ﺳﺮ از آﺗﺶ ﺗﺒﺮم‬
‫ﺧﺼﻢ اﻓﮑﻨﺪ آوازه ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺎج زرم!‬
‫اﮐﻨﻮن ﮐﻪ زﺑﺎن ﺷﻌﻠﻪ ورم ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫وز ﻋﻤﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺒﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻓﯿﻠﻢ ﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ِ ﻫﯿﭻ ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮ ﺳﺮم آﺗﺸﯿﻦ ﮐﺠﮏ ﭼﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻤﻊ؟‬
‫از آﺗﺶ دل ﺷﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﯿﺪارم‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﻊ ز ﺷﻌﻠﻪ ﺗﺎج ﺑﺮ ﺳﺮ دارم‬
‫از روز دﻟﻢ ﺑﻪ وﺣﺸﺖ‪ ،‬از ﺷﺐ ﺑﻪ ﻫﺮاس‬
‫وز ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﯿﺰارم‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‪...‬‬
‫ﭼﻮن روﺷﻦ روﺷﻨﺎن ﻓﺮو ﻣﯿﺮد‬
‫ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﻮد ﺟﻬﺎن و ﺧﻮف اﻧﮕﯿﺰ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رﻧﮓ ِ او ﮔﯿﺮد‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 328‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﺷﻤﻌﺪان‬
‫او اﻫﺮﻣﻨﯽ ﺳﺘﻤﮕﺮ و ﺧﯿﺮه ﺳﺖ‬
‫او دﺷﻤﻦ روﺷﻨﯽ ﺳﺖ‪ ،‬او دزدي‬
‫ﺑﺮ ﮔﺴﺘﺮه ﻗﻠﻤﺮوش ﭼﯿﺮه ﺳﺖ‬
‫او ﭼﻬﺮه ﮐﺎﺋﻨﺎت را ﭼﺎﻻك‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺦ ِ ﮐﻮﺑﯿﮑﺶ‬
‫ﭼﻮن ﻫﻨﺪﺳﻪ ﺟﺬام‪ ،‬وﺣﺸﺘﻨﺎك‬
‫در ﻧﻮﺑﺖ او ﮐﻪ ﺣﮑﻢ ﻫﺎ راﻧﺪ‬
‫از ﺧﺮد و ﺑﺰرگ‪ ،‬از ﻧﻮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 329‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫آوار ﻋﯿﺪ‬

‫و ﮐ ﻬﻨ ﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬رﻧﮓ ﺧﻮد ﺑﺎزد‬
‫ﯾﮑﺮﻧﮓ ﭼﻮ ﺷﺪ ﺟﻬﺎن‪ ،‬رود در ﺧﻮاب‬
‫ﺧﻮاب اﺳﺖ و ﺳﯿﺎﻫﯽ آﻧﭽﻪ او ﺳﺎزد‬
‫آري‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺐ ﺳﯿﺎه ﺧﻮاب اﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺣﮑﻢ ﺷﺐ دارد‬
‫آري‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﻢ آﺗﺶ را‬
‫آن روﺷﻦ ﭘﺎك‪ ،‬زﻧﺪه ﺑﯿﺪار‬
‫ﻧﺴﺘﻮه و ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬روح ﺳﺮﮐﺶ را‬
‫آوار ﻋﯿﺪ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﻫﻤﭙﺎﯾﺶ ﻏﻢ و ادﺑﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻋﯿﺪ ﭼﻮن آوار ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫ﻣﯽ دﻫﻢ ﺧﻮد را ﻧﻮﯾﺪ ﺳﺎل ِ ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺳﺎل ﻫﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ از ﭘﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫در دل ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ را ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ رﺳﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل‪ ،‬ﺑﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫رﻧﮓ راﺣﺖ ﮐﻮ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ‪ ،‬اﯾﻦ ﺗﯿﺮ ﭘﺮﺗﺎب اﺟﻞ؟‬
‫ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰد ﺳﺎﯾﻪ‪ ،‬ﭼﻮن دﯾﻮار ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫ﺷﺎﻧﻪ زﻟﻔﺶ را ﺑﻪ روي اﻓﺸﺎﻧﺪ و ﺑﺴﺖ از ﺑﯿﻢ ﭼﺸﻢ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 330‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﭘﺎرﯾﻨﻪ‬

‫ﺷﺐ ﭼﻮ آﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺮده ﺧّﻤﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬

‫ﺑﻬﺮ ﯾﮏ ﺷﺮﺑﺖ ﺷﻬﺎدت‪ ،‬داد ﯾﮏ ﻋﻤﺮم ﻋﺬاب‬
‫ﮔﺎه ﺗﯿﻎ ﻣﺮگ ﻫﻢ دﺷﻮار ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫وارﺛﻢ ﻣﻦ ﺗﺨﺖ ِ ﻋﯿﺴﯽ را‪ ،‬ﺷﻬﯿﺪ ﺛﺎﻟﺜﻢ‬
‫وﻗﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺼﻮر اﮔﺮ از دار ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻋﯿﺪ ﭼﻮن آوار ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬اﻣﯿﺪ!‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﻫﻤﭙﺎﯾﺶ ﻏﻢ و ادﺑﺎر ﻣﯽ آﯾﺪ ﻓﺮود‬
‫ﭘﺎرﯾﻨﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺒﻮﯾﯽ ﺳﺖ ﭘﺮ از ﺧﻮن‪ ،‬دل ﺑﯽ ﮐﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ﮐﻪ ﻗﻨﺪﯾﻞ ﻏﻢ آوﯾﺨﺘﻪ در ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻧﺪﻫﺪ ﻃﻔﻞ ِ ﻣﺮا ﺷﺎدي و ﻏﻢ راﺣﺖ و رﻧﺞ‬
‫ﭘﺮ ﺗﻔﺎوت ﻧﮑﻨﺪ ﺷﻨﺒﻪ و آدﯾﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺎﻣﺪم اﯾﻦ ﻣﻐﻠﻄﻪ ﻣﺮگ و دم‪ ،‬آه‬
‫آب از ﺟﻮي ِ ﺳﺮاﺑﻢ دﻫﺪ‪ ،‬آﯾﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻬﮑﺸﺎن ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ آﺗﺶ و ﺧﻮن‪ ،‬ﻓﺮش ﺷﻮد‬
‫ﺳﺮ ﮐﺸﺪ ﯾﮏ دم اﮔﺮ دود ِ دل از ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺮ ﺷﺪ از ﻗﻬﻘﻪ دﯾﻮاﻧﮕﯿﺶ ﭼﺎه ِ ﺷﻐﺎد‬
‫ﺷﮑﺮ ِ ﮐﺎووس ﺷﻪ اﯾﻦ اﺳﺖ ز ﺗﻬﻤﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎ ﻣﯽ ِ ﻧﺎب ِ ﻣﻐﺎن‪،‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 331‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮُدم! اي ﻣﺮُدم‬

‫د ر ﺧﻢ ِ ﺧﯿ ﺎ م‪ ،‬ا ﻣﯿ ﺪ !‬
‫ﺧﯿﺰ و ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺷﻮ از ﺟﺎم ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪ ي ﻣﻦ‬
‫ﺷﻌﺮ ﻗﺮآن و اوﺳﺘﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺰﯾﻦ ﺳﺎن دم ِ ﻧﺰع‬
‫ﺧﺎﻧﻪ روﺷﻦ ﮐﻨﺪ از ﺳﻮز ﻣﻦ و ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺗﯿﺮه ﺷﺪ از ﻣﺴﺦ ِ ﻓﺮﻧﮓ‬
‫ﯾﺎد ﮐﻦ ز آﺗﺶ ِ روﺷﻨﮕﺮ ِ ﭘﺎرﯾﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮُدم! اي ﻣﺮُدم‬
‫ﻣﺮدم! اي ﻣﺮدم‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎدﻣﺴﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﯿﻢ ﺷﺐ ﻫﺎ و ﺳﺤﺮﻫﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﺮوس ﭘﯿﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺧﺮوﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺮاش ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻮش ﻫﺎ ﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﺮوش و ﻫﻮش ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﺮدم! اي ﻣﺮدم‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎدﻣﺴﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﺷﻨﯿﺪم دوش‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑ ﺎز‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﻣﻮش ﻓﺮﯾﺎد از ﺟﮕﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﺮدم! اي ﻣﺮدم‬
‫ﻣﻦ اﮔﺮ ﺟﻐﺪم‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﺮان ﺑﻮم‬
‫ﯾﺎ اﮔﺮ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ از ﻓّﺮ ِ ﻫﻤﺎ دارم‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 332‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫ﻣﺮُدم! اي ﻣﺮُدم‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻢ از ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‬

‫ﻫﺮ ﭼﻪ دارم‪ ،‬از ﺷﻤﺎ دارم‬
‫ﻣﺮدم! اي ﻣﺮدم‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎدﻣﺴﺖ اﯾﻦ‪ ،‬ﯾﺎدﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 333‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﺑﺎره ﻣﺮﮐﺰ‬

‫درﺑﺎره ﻣﺮﮐﺰ‬
‫ﺑ ﺴﻤ ﻪ ﺗ ﻌ ﺎ ﻟ ﯽ‬
‫َﻫْﻞ َﯾْﺴَﺘِﻮي اﻟﱠِﺬﯾَﻦ َﯾْﻌَﻠُﻤﻮَن َواﻟﱠِﺬﯾَﻦ ﻟَﺎ َﯾْﻌَﻠُﻤﻮَن‬
‫آﯾﺎ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻰداﻧﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﻰداﻧﻨﺪ ﯾﮑﺴﺎﻧﻨﺪ ؟‬
‫ﺳﻮره زﻣﺮ‪9 /‬‬

‫ﻣ ﻘ ﺪﻣ ﻪ ‪:‬‬
‫ﻣﻮﺳـﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪ اي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻـﻔﻬﺎن‪ ،‬از ﺳﺎل ‪ 1385‬ﻫـ ‪.‬ش ﺗﺤﺖ اﺷـﺮاف ﺣﻀـﺮت آﯾﺖ اﷲ ﺣﺎج ﺳـﯿﺪ ﺣﺴﻦ ﻓﻘﯿﻪ اﻣﺎﻣﯽ )ﻗﺪس‬
‫ﺳﺮه اﻟﺸـﺮﯾﻒ(‪ ،‬ﺑـﺎ ﻓﻌـﺎﻟﯿﺖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ و ﺷـﺒﺎﻧﻪ روزي ﮔﺮوﻫﯽ از ﻧﺨﺒﮕﺎن و ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﮕﺎن ﺣﻮزه و داﻧﺸـﮕﺎه‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﻮد را در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻋﻠﻤﯽ آﻏﺎز ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪ‪:‬‬
‫ﻣﻮﺳـﺴﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘـﺎت راﯾـﺎﻧﻪ اي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻـﻔﻬﺎن در راﺳـﺘﺎي ﺗﺴـﻬﯿﻞ و ﺗﺴـﺮﯾﻊ دﺳﺘﺮﺳـﯽ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﺑﻪ آﺛﺎر و اﺑﺰار ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ در ﺣﻮزه ﻋﻠﻮم‬
‫اﺳـﻼﻣﯽ‪ ،‬و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪد و ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﻣﺮاﮐﺰ ﻓﻌﺎل در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺘﻌﺪد و ﺻﻌﺐ اﻟﻮﺻﻮل‪ ،‬و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﻋﻠﻤﯽ و ﺑﻪ دور‬
‫از ﺗﻌﺼـﺒﺎت و ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺳﯿﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻗﻮﻣﯽ و ﻓﺮدي‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي اﺟﺮاي ﻃﺮﺣﯽ در ﻗﺎﻟﺐ » ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آﺛﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه و اﻧﺘﺸﺎر ﯾﺎﻓﺘﻪ از‬
‫ﺳﻮي ﺗﻤـﺎﻣﯽ ﻣﺮاﮐﺰ ﺷـﯿﻌﻪ« ﺗﻼش ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾـﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي ﻏﻨﯽ و ﺳـﺮﺷﺎر از ﮐﺘﺐ و ﻣﻘﺎﻻت ﭘﮋوﻫﺸـﯽ ﺑﺮاي ﻣﺘﺨﺼﺼـﯿﻦ‪ ،‬و ﻣﻄﺎﻟﺐ و‬
‫ﻣﺒﺎﺣﺜﯽ راﻫﮕﺸﺎ ﺑﺮاي ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﮕﺎن و ﻋﻤﻮم ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺖ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺗﻮﻟﯿـﺪ و در ﻓﻀﺎي ﻣﺠﺎزي ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت راﯾﮕﺎن در اﺧﺘﯿﺎر ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫اﻫﺪاف‪:‬‬
‫‪.1‬ﺑﺴﻂ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻣﻌﺎرف ﻧﺎب ﺛﻘﻠﯿﻦ )ﮐﺘﺎب اﷲ و اﻫﻞ اﻟﺒﯿﺖ ﻋﻠﯿﻬﻢ اﻟﺴﻼم(‬
‫‪.2‬ﺗﻘﻮﯾﺖ اﻧﮕﯿﺰه ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺮدم ﺑﺨﺼﻮص ﺟﻮاﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ دﻗﯿﻖ ﺗﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ دﯾﻨﯽ‬
‫‪.3‬ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﮐﺮدن ﻣﺤﺘﻮاي ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﯽ ﻣﺤﺘﻮا در ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎي ﻫﻤﺮاه ‪ ،‬ﺗﺒﻠﺖ ﻫﺎ‪ ،‬راﯾﺎﻧﻪ ﻫﺎ و ‪...‬‬
‫‪.4‬ﺳﺮوﯾﺲ دﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻘﯿﻦ ﻃﻼب و داﻧﺸﺠﻮ‬
‫‪.5‬ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬
‫‪.6‬زﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﺟﻬﺖ ﺗﺸﻮﯾﻖ اﻧﺘﺸﺎرات و ﻣﺆﻟﻔﯿﻦ ﺑﺮاي دﯾﺠﯿﺘﺎﻟﯽ ﻧﻤﻮدن آﺛﺎر ﺧﻮد‪.‬‬

‫ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ‪:‬‬
‫‪.1‬ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﺠﻮز ﻫﺎي ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ‬
‫‪.2‬ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﺮاﮐﺰ ﻫﻢ ﺳﻮ‬
‫‪.3‬ﭘﺮﻫﯿﺰ از ﻣﻮازي ﮐﺎري‬
‫‪.4‬ﺻﺮﻓﺎ اراﺋﻪ ﻣﺤﺘﻮاي ﻋﻠﻤﯽ‬
‫‪.5‬ذﮐﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﺸﺮ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 334‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬
‫درﺑﺎ‪.5‬رذهﮐﻣﺮﺮﮐﺰﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﺸﺮ‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺛﺎر ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ي ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ي آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻮﺳﺴﻪ ‪:‬‬
‫‪.1‬ﭼﺎپ و ﻧﺸﺮ ﮐﺘﺎب‪ ،‬ﺟﺰوه و ﻣﺎﻫﻨﺎﻣﻪ‬
‫‪.2‬ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﻮاﻧﯽ‬
‫‪.3‬ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺠﺎزي‪ :‬ﺳﻪ ﺑﻌﺪي‪ ،‬ﭘﺎﻧﻮراﻣﺎ در اﻣﺎﮐﻦ ﻣﺬﻫﺒﯽ‪ ،‬ﮔﺮدﺷﮕﺮي و‪...‬‬
‫‪.4‬ﺗﻮﻟﯿﺪ اﻧﯿﻤﯿﺸﻦ‪ ،‬ﺑﺎزي ﻫﺎي راﯾﺎﻧﻪ اي و ‪...‬‬
‫‪.5‬اﯾﺠﺎد ﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ ﺑﻪ آدرس‪www.ghaemiyeh.com :‬‬
‫‪.6‬ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ و‪...‬‬
‫‪.7‬راه اﻧﺪازي و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻋﻠﻤﯽ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﺷﺮﻋﯽ‪ ،‬اﺧﻼﻗﯽ و اﻋﺘﻘﺎدي‬
‫‪.8‬ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﺣﺴﺎﺑﺪاري‪ ،‬رﺳﺎﻧﻪ ﺳﺎز‪ ،‬ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺳﺎز‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮدﮐﺎر و دﺳﺘﯽ ﺑﻠﻮﺗﻮث‪ ،‬وب ﮐﯿﻮﺳﮏ‪ SMS ،‬و‪...‬‬
‫‪.9‬ﺑﺮﮔﺰاري دوره ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ وﯾﮋه ﻋﻤﻮم )ﻣﺠﺎزي(‬
‫‪.10‬ﺑﺮﮔﺰاري دوره ﻫﺎي ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﺮﺑﯽ )ﻣﺠﺎزي(‬
‫‪ .11‬ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻫﺰاران ﻧﺮم اﻓﺰار ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا در اﻧﻮاع راﯾﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺒﻠﺖ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه و‪ ...‬در ‪ 8‬ﻓﺮﻣﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ‪:‬‬
‫‪JAVA.1‬‬
‫‪ANDROID.2‬‬
‫‪EPUB.3‬‬
‫‪CHM.4‬‬
‫‪PDF.5‬‬
‫‪HTML.6‬‬
‫‪CHM.7‬‬
‫‪GHB.8‬‬
‫و ‪ 4‬ﻋﺪد ﻣﺎرﮐﺖ ﺑﺎ ﻧﺎم ﺑﺎزار ﮐﺘﺎب ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ ﻧﺴﺨﻪ ‪:‬‬
‫‪ANDROID.1‬‬
‫‪IOS.2‬‬
‫‪WINDOWS PHONE.3‬‬
‫‪WINDOWS.4‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ‪ ،‬ﻋﺮﺑﯽ و اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ و ﻗﺮار دادن ﺑﺮ روي وب ﺳﺎﯾﺖ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت راﯾﮕﺎن ‪.‬‬
‫درﭘﺎﯾﺎن ‪:‬‬
‫از ﻣﺮاﮐﺰ و ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن دﻓﺎﺗﺮ ﻣﺮاﺟﻊ ﻣﻌﻈﻢ ﺗﻘﻠﯿﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻬﺎدﻫﺎ‪ ،‬اﻧﺘﺸﺎرات‪ ،‬ﻣﻮﺳـﺴﺎت‪ ،‬ﻣﺆﻟﻔﯿﻦ و ﻫﻤﻪ ﺑﺰرﮔﻮاراﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را در دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف ﯾﺎري ﻧﻤﻮده و ﯾﺎ دﯾﺘﺎ ﻫﺎي ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﺎ ﻗﺮار دادﻧﺪ ﺗﻘﺪﯾﺮ و ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬

‫آدرس دﻓﺘﺮ ﻣﺮﮐﺰي‪:‬‬

‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 335‬از ‪336‬‬ ‫‪www.Ghaemiyeh.com‬‬ ‫ﻣﺮﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت راﯾﺎﻧﻪاي ﻗﺎﺋﻤﯿﻪ اﺻﻔﻬﺎن‬ ‫درﺑﺎره ﻣﺮﮐﺰ‬

‫اﺻﻔﻬﺎن ‪-‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻋﺒﺪاﻟﺮزاق ‪ -‬ﺑﺎزارﭼﻪ ﺣﺎج ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ آﺑﺎده اي ‪ -‬ﮐﻮﭼﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺗﻮﮐﻠﯽ ‪-‬ﭘﻼك ‪ -129/34‬ﻃﺒﻘﻪ اول‬
‫وب ﺳﺎﯾﺖ‪www.ghbook.ir :‬‬
‫اﯾﻤﯿﻞ‪[email protected] :‬‬
‫ﺗﻠﻔﻦ دﻓﺘﺮ ﻣﺮﮐﺰي‪09132000109 :‬‬
‫دﻓﺘﺮ ﺗﻬﺮان‪ 88318722 :‬ـ ‪021‬‬
‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ و ﻓﺮوش‪09132000109 :‬‬
‫اﻣﻮر ﮐﺎرﺑﺮان‪09132000109 :‬‬