92 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman A

SYARIAH HIGH COURT (KUALA LUMPUR) — CRIMINAL CASE NO

14100-143-0017-2007
B
MOHAMAD ABDULLAH SHHC CJ
21 MARCH 2012

Islamic Law — Islamic criminal law — Offence — Khalwat (close proximity at C

secluded place) — Elements of offence — Whether established — Whether syarie
prosecutor established case beyond reasonable doubt — Whether defence ought to be
called — Syariah Criminal Offences (Federal Territories) Act 1997 s 27 — Syariah
Criminal Procedure (Federal Territories) Act 1997 ss 78, 79 & 106
D
Islamic Law — Shariah Court — Jurisdiction — Khalwat — Whether within
jurisdiction of the court — Administration of Islamic Law (Federal Territories) Act
1993 s 46 — Syariah Criminal Procedure (Federal Territories) Act 1997 ss 7 & 96
E
Islamic Law — Evidence — Burden and standard of proof — Khalwat —
Whether evidence adduced adequate — Whether established charge — Syariah
Court Evidence (Federal Territories) Act 1997 ss 3, 48, 49, 73, 74, 75, 76 & 77
F
In this case, the accused was charged for the offence of khalwat (close
proximity) under s 27(a) of the Syariah Criminal Offences (Federal Territories)
Act 1997. During the arrests at around 3am, the accused was with a Muslim
woman, Nor Juliati bt Juhar in room No 401, Concorde Hotel, Kuala Lumpur.
Upon investigation, SP2 discovered that both the accused persons were neither
G
mahram to one another nor were they husband and wife. Two issues were raised
by the accused to cast doubt on the prosecution case. The first issue was
concerning tajassus (the act of spying). He contended that finding the fault of
others through the act of spying (tajassus) was strictly forbidden in Islam. The
second issue was concerning the discrepancy of the time when the operation
H
commenced. In his evidence, SP2 stated that the operation to arrest began at
3.05am, while in the charge it stated that the arrest was made approximately
3am. Hence, the accused submitted that although there was a small
discrepancy, nevertheless it raised doubts in the evidence.
I
Held, requiring the accused to enter defence:
(1) The prosecution witnesses who were present in the operation saw that
the accused and his partner were alone in the hotel room and in a
suspicious position. There were more than two witnesses namely, SP2,
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 93

A SP3, SP4, SP5 and SP7. SP4 was a woman officer and the others were
male and there was no doubt of them being unjust. From their
evidence, the syarie prosecutor had proven the case against the accused
for the offence of khalwat (see para 22).
(2) The actus reus and mens rea was established by the prosecution as both
B
are closely related to the conduct of the accused persons namely,
seclusion in Concorde Hotel, being in a compromising situation
pointing towards an immoral act and giving rise to suspicion of an
impending adultery between them (see para 26).
C (3) The operation by JAWI to curb immoral activities, receive information
from the public of an impending Shariah offences and the Religious
Enforcement Officer strategising their action to suppress such offences
were not considered as an act of spying. In fact, it was an effective form
of promoting good (amar ma’ruf) and suppressing evil (nahi munkar)
D and to educate the community to despise vices (see para 29).
(4) SP2 merely stated that it was the inspection of the room, and not the
operation, which started at 3.05am. In fact, according to SP2 the
investigation team arrived at the hotel at 2.45am which means that the
operation begun at 3am. Similarly, SP3, SP4 and SP5 in their
E
testimony stated that the operation team reached the hotel at 2.50 am
and thus, there were no obvious discrepancies in the testimony of the
prosecution witnesses. Hence, the accused had failed to raise any
reasonable doubt in the prosecution case (see para 31).
F [Bahasa Malaysia summary
Dalam kes ini, OKT telah dituduh melakukan kesalahan di bawah s 27(a) Akta
Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997, iaitu atas
kesalahan khalwat. Semasa tangkapan dibuat lebih kurang 3.00 pagi, OKT
G berada bersama dengan seorang wanita Islam iaitu Nor Juliati bt Juhar di dalam
bilik No 401, Hotel Concorde, Kuala Lumpur. Setelah disiasat, SP2 mendapati
kedua-dua OKT tersebut tidak ada sebarang hubungan mahram dan bukan
suami isteri. OKT menimbulkan dua isu bertujuan menimbulkan keraguan
atas pertuduhan ke atas OKT. Isu pertama ialah isu tajassus. OKT menyatakan
H bahawa perbuatan tajassus ialah perbuatan mengintip mencari kesalahan orang
lain adalah amat ditegah dalam Islam. Isu kedua ditimbulkan oleh OKT ialah
berlaku percanggahan fakta masa operasi tangkapan bemula. Keterangan SP2
menyatakan bahawa operasi tangkapan bermula pada jam 3.05 pagi,
sedangkan dalam kertas pertuduhan menyatakan masa tangkapan adalah lebih
I kurang jam 3.00 pagi. OKT berhujah bahawa walaupun perbezaan masa yang
dinyatakan adalah tidak lama, namun telah wujud keraguan dalam keterangan.

Diputuskan, OKT dikehendaki mengemukakan pembelaan diri:

(1) Saksi-saksi pendakwa yang hadir dalam operasi melihat sendiri
94 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

perbuatan OKT berdua-duaan dalam bilik hotel dengan wanita asing A

dengan syak adalah lebih dari dua orang lelaki iaitu SP 2, SP3, SP4,
SP5 dan SP7. SP4 adalah seorang pegawai wanita dan lain-lain
pegawai lelaki tidak dipertikaikan dari segi keadilan mereka. Dengan
keterangan saksi-saksi tersebut bererti pihak pendakwa syarie berjaya
membuktikan fakta-fakta tertuduh berkhalwat (lihat perenggan 22). B

(2) Actus reus telah dibuktikan oleh pendakwa syarie di samping elemen
mens rea atau niat itu secara bersama memandangkan kedua-duanya
berkait rapat dalam terjadinya perlakuan khalwat kedua-dua tertuduh
berada di Hotel Concorde, dan mereka berada dalam keadaan yang C
boleh menimbulkan syak sedang melakukan perbuatan yang tidak
bermoral adalah melakukan kesalahan yang berhubung dengan
tatasusila serta menimbulkan syak akan berlakunya perzinaan di antara
mereka. Perbuatan mereka adalah merangkumi elemen actus reus dan
mens rea (lihat perenggan 26). D

(3) Operasi JAWI bagi membenteras maksiat dan tindakan JAWI

menerima laporan dari seseorang akan berlaku kesalahan jenayah
syariah dan kemudian Pegawai Penguatkuasa Agama bertindak secara
terancang bagi membenteras kesalahan Syariah bukanlah suatu tajassus E
yang ditegah, tetapi satu usaha amar ma’ruf dan nahi mungkar yang
berkesan dan berjaya mendidik masyarakat menjauhi maksiat (lihat
perenggan 29).
(4) SP2 menyatakan operasi pemeriksaan bilik bermula pada jam 3.05 F
pagi bukan operasi bermula, malah SP2 menyatakan pasukan operasi
sampai ke hotel pada jam 2.45 pagi. Ini bermakna operasi bermula jam
3.00 pagi. SP3, SP4 dan SP5 masing-masing menyatakan bahawa
pasukan operasi sampai ke hotel pada jam 2.50pagi. Ini bermakna
tidak berlaku sebarang percanggahan fakta antara saksi-saksi G
pendakwa syarie. Oleh itu hujahan OKT gagal menimbulkan
keraguan munasabah terhadap pertuduhan ke atas OKT (lihat
perenggan 31).]
Notes H
For cases on jurisdiction, see 8(1) Mallal’s Digest (4th Ed, 2013 Reissue) paras
787–795.

Legislation referred to
Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 s 27(a) I
Akta Keterangan Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997
ss 3, 48, 49, 73, 74, 75, 76, 77
Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1993 s 46(2)(a)
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 95

A Akta Prosedur Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 ss 7,

46(2), 78(1), (2), 96(a), (b)
Books referred to
Al Ahkam al-Sultaniyyah wa al-Wilayat al-Diniyyah, Al Mawardi, Dar al-Kutub
B al- Ilmiyyah, Beirut, Lebanon, p 293
Al-Ahkam al-Sultaniyyah, Abu Hasan Ali bin Muhammad al-Mawardi, Dar
al-Kutub al-Ilmiyyah, Beirut, p 314
Al-Ahkam al-Sultaniyyah wa al-Wilayah al-Diniyyah, Uthman bin Hj Khalid in
his Malay text: Abu Hasan Aliy bin Muhammad al-Mawardi, Institut
C Pengajian Tradisional Islam (IPTI), (1st Ed), May 1993, p 405
Al-Asybah wa al-Naza’ir fi Qawa’id wa Furu’ Fiqh al Shafiiyyah, Jalaluddin
al-Suyuti, Dar al-Kitab al-Arabi, Beirut, (2nd Ed), 1414H/1993H, p 38
Al-Fiqh al-Islami wa Adillatuh, Juz 6, Dr Wahbah al-Zuhaili, Dar al-Fikr, (2nd
Ed), 1985M/1405H, p 197
D Al-Targhib wa al-Tarhib, Juz 3, Zakiuddin Abdul Azim al-Munziri, Dar al-
Hadith, Kaherah, 1987M/1407H, p 585
Criminal Prosedure in the Syariah Courts, Shamrahayu A Aziz, Sweet &
Maxwell Asia, (Cetakan 2011), Petaling Jaya, Selangor, p 115

E Pendakwa Syarie (Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan) for the prosecution.
Md Nor bin Haji Md Din (Md Nor Md Din & Associates) for the accused.

Mohamad Abdullah ShHC CJ:

F
[1] Dalam kes ini Zulkifli bin Othman K/P: 611019–01–5425 telah
dituduh melakukan kesalahan berkhalwat dengan pasangannya Nurjuliati bt
Juhar K/P: 801221–03–5080 pada 4 Ogos 2007 di dalam bilik No 401, Hotel
Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur di bawah s 27(a) Akta Kesalahan
G Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997.

[2] Pertuduhan yang dipertuduhkan adalah seperti berikut:

Bahawa kamu pada 4 Ogos 2007 lebih kurang jam 3.00 pagi, di dalam bilik No
H 401, Hotel Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur di dalam Wilayah
Persekutuan telah didapati berada bersama dengan seorang perempuan iaitu
Nurjuliati binti Juhar No. K/P: 801221–03–5080 dalam keadaan yang boleh
menimbulkan syak sedang melakukan perbuatan yang tidak bermoral yang mana
bukan isteri atau mahram bagi kamu. Dengan itu, kamu dituduh melakukan suatu
I kesalahan di bawah Seksyen 27 (a) Akta Kesalahan Jenayah Syariah
(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 yang boleh dihukum di bawah Seksyen yang
sama.

[3] Mahkamah ini berpuas hati bahawa pertuduhan ini adalah bertepatan
96 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

dengan peruntukan s 78(1) dan (2) Akta Prosedur Jenayah Syariah A

(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997, Akta 560 mengenai darihal
pertuduhan iaitu:
78(1) Tiap-tiap pertuduhan di bawah Akta ini hendaklah menyatakan kesalahan
yang atasnya tertuduh dipertuduhkan. B
78(2) Jika undang-undang yang mewujudkan kesalahan itu memberinya apa-apa
nama tertentu, kesalahan itu boleh diperihalkan dalam pertuduhan itu dengan
nama itu sahaja.

C
[4] Seksyen 79 Akta Prosedur Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah
Persekutuan) 1997, Akta 560 pula menyebut:
79 Pertuduhan itu hendaklah mengandungi apa-apa butir tentang waktu dan
tempat kesalahan yang dikatakan itu dan orang, jika ada, yang terhadapnya atau
benda, jika ada, yang berkenaan dengannya kesalahan itu telah dilakukan D
sebagaimana yang semunasabahnya mencukupi supaya tertuduh maklum tentang
perkara yang mengenainya dia dipertuduhkan.

[5] Oleh itu, mahkamah ini berpendapat pertuduhan yang dikemukakan

E
oleh pendakwa syarie terhadap tertuduh telah memenuhi kehendak ss 78(1),
(2) dan 79 Akta Prosedur Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan)
1997, Akta 560 iaitu dengan menyebut nama kesalahan iaitu ‘telah didapati
berada bersama dengan seorang perempuan iaitu Nurjuliati binti Juhar No
K/P: 801221–03–5080 dalam keadaan yang boleh menimbulkan syak sedang
F
melakukan perbuatan yang tidak bermoral yang mana bukan isteri atau
mahram bagi kamu.’

[6] Pada 29 Ogos 2007, Zulkifli bin Othman adalah orang kena tuduh
(‘OKT’) hadir di hadapan hakim Mahkamah Tinggi Syariah Wilayah G
Persekutuan Kuala Lumpur untuk didakwa atas kesalahan tersebut oleh
pendakwa syarie, Jabatan Agama Islam Wilayah Persekutuan (‘JAWI’). Setelah
pertuduhan dibacakan, OKT mengaku faham akan pertuduhan yang
dibacakan, dan mengaku tidak bersalah atas pertuduhan yang dibacakan serta
mohon dibicarakan. H

[7] Mahkamah ini mempunyai bidang kuasa untuk mendengar kes ini
berdasarkan s 46(2)(a) Akta Pentadbiran Undang-Undang Islam
(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1993 seperti berikut:
I
Seksyen 46 Bidang kuasa Mahkamah Tinggi Syariah
(2) Mahkamah Tinggi Syariah hendaklah —

(a) dalam bidang kuasa jenayahnya, membicarakan apa-apa kesalahan

 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 97

A yang dilakukan oleh seseorang Islam dan boleh dihukum di bawah

Enakmen atau Akta Undang-Undang Keluarga Islam
(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1984, atau di bawah mana-mana
undang-undang bertulis lain yang menetapkan kesalahan- kesalahan
terhadap rukun-rukun agama Islam yang sedang berkuatkuasa, dan
B boleh mengenakan apa-apa hukuman yang diperuntukkan baginya;

[8] Dalam kes ini, OKT telah dituduh melakukan kesalahan di bawah
s 27(a) Akta Kesalahan Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997,
kesalahan berhubungan dengan kesusilaan Bahagian IV, iaitu atas kesalahan
C khalwat yang memperuntukkan:

Seksyen 27 Khalwat
Mana-mana —
D
(a) orang lelaki yang didapati berada bersama dengan seorang atau lebih
daripada seorang perempuan yang bukan isteri atau mahramnya;
atau

E (b) … Di mana-mana tempat yang terselindung atau di dalam rumah

atau bilik dalam keadaan yang boleh menimbulkan syak bahawa
mereka sedang melakukan perbuatan yang tidak bermoral adalah
melakukan suatu kesalahan dan apabila disabitkan boleh didenda
tidak melebihi tiga ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh
F tidak melebihi dua tiga tahun atau kedua-duanya.

[9] Bagi kesalahan jenayah Syariah, setiap kesalahan akan dibicarakan di

tempat kesalahan itu dilakukan dan bukannya berdasarkan pemastautinan
OKT. Berdasarkan alamat kesalahan ini dilakukan jelaslah kesalahan tersebut
G dilakukan di Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur. Seksyen 7(a) Akta Prosedur
Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 memperuntukkan
bahawa:

Seksyen 7 Bidang kuasa jenayah Hakim

H
Tertakluk kepada Akta ini, tiap-tiap Hakim hendaklah mengambil perhatian dan
mempunyai kuasa untuk —

(a) mendengar, membicarakan, memutuskan dan membereskan

I pendakwaan bagi kesalahan yang dilakukan keseluruhannya atau
sebahagiannya di dalam bidang kuasa tempatan Hakim itu dan yang
boleh diambil perhatian oleh Hakim itu.

[10] Sebagai memenuhi tuntutan prosedur perbicaraan, mahkamah ini

98 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

merujuk kepada s 96(a) dan (b) Akta Prosedur Jenayah Syariah A

(Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997, Akta 560 yang menyebut:
96 Prosedur yang berikut hendaklah diikuti oleh Hakim dalam perbicaraan:

(a) Apabila tertuduh hadir atau dibawa ke hadapan Mahkamah, maka B

pertuduhan yang mengandungi butir-butir kesalahan yang dia
dituduh melakukannya itu hendaklah dibentuk, dibaca dan
dijelaskan kepadanya, dan dia hendaklah ditanya sama ada dia
bersalah atas kesalahan yang dipertuduh itu atau meminta
dibicarakan; C

(b) Jika tertuduh mengaku bersalah atas sesuatu pertuduhan, sama ada
atas pertuduhan asal atau yang dipinda, akuan itu hendaklah
direkodkan dan dia boleh disabitkan atas kesalahan itu; Dengan
syarat bahawa sebelum suatu akuan bersalah direkodkan, D
Mahkamah hendaklah menentukan bahawa tertuduh memahami
sifat dan akibat daripada akuannya.

[11] Pada 5 Februari 2008, OKT hadir bersama wakilnya, Ketua Pendakwa
Syarie JAWI memulakan perbicaraan dengan keterangan saksi-saksi pendakwa E
seramai tujuh orang iaitu:

(a) En. Helmi bin Mohd. Saad, K/P No 720717–08–5183 (‘SP 1’);
F
(b) En. Nik Azlan bin Nik Man, K/P No 721017–03–5075 (‘SP 2’);

(c) En Zulfikri bin Mustaffa, K/P No 740607–08–6079 (‘SP 3’);

G
(d) En. Norhafiza binti Tohalus, K/P No 840526–08–5910 (‘SP 4’);

(e) En. Ahmad Fauzal bin Othman, K/P No 750102–03–7721 (‘SP 5’);

(f ) En. Md. Fazli bin Md. Saad, K/P No 740818–06–5833(‘SP 6’); H

(g) En. Kamarusan bin Kamis, K/P No 770623–09–5095(‘SP 7’).

[12] SP1 dalam keterangannya pada 5 Febuari 2008, menyatakan pada I

3 Ogos 2007 antara jam 8.30 pagi hingga 5.30 petang, ia bertugas di Unit
Rekod dan Maklumat menerima maklumat aduan berhubung dengan khalwat
daripada orang awam iaitu En Mohd Fauzi dan kemudiannya ia telah
merekodkan dalam Borang 5 secara bertulis. Borang 5 telah ditandatangani
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 99

A oleh pengadu dan disahkan oleh SP1 sebagai pegawai yang menerima
maklumat. Borang itu kemudiannya diserahkan kepada En Nik Azlan bin Nik
Man (SP2), iaitu Penolong Pengarah Risikan Penguatkuasaan untuk tindakan
selanjutnya. Maklumat yang diterima adalah berkaitan perlakuan kesalahan
khalwat di bilik No 401, Hotel Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur.
B SP 1 memberitahu mahkamah ini bahawa ia tidak terlibat dengan pemeriksaan
tersebut.

[13] SP2 dalam keterangannya menyatakan ia telah menerima maklumat

C dari SP1 berkaitan perlakuan khalwat di lokasi tersebut. SP1 merupakan ketua
operasi pada malam 3 Ogos 2007. SP 2 menyatakan setelah menerima
maklumat tersebut, beliau memaklumkan kepada Tuan Mohd Ajib bin Ismail
selaku Ketua Pegawai Penguatkuasa Agama (‘KPPA’) untuk mendapatkan
arahan dan tindakan selanjutnya. Atas arahan KPPA, SP2 bersama tujuh orang
D penguatkuasa agama telah pergi ke lokasi pada pukul 2 pagi lebih pada 4 Ogos
2011. Mereka sampai ke lokasi pada jam 2.45 pagi. Tiga orang pegawai
mengawal pintu besar untuk masuk ke hotel, dan yang lain naik ke tingkat 5
hotel tersebut. Mereka kemudiannya pergi ke bilik 401. SP2 mengetuk pintu
dengan memberi salam selama lebih kurang 5 minit. Selepas itu, pintu dibuka
E dan seorang lelaki menjenguk kepala keluar dan SP2 memperkenalkan diri
sambil menunjuk kad kuasa JAWI. Selepas itu, lelaki tersebut merupakan
OKT memberitahu hendak membuang air dan lalu cuba menutup pintu tetapi
ditahan oleh SP2. SP2 masuk ke bilik dan mengarahkan pegawai lain masuk.
SP2 menyatakan dalam bilik terdapat seorang lelaki iaitu OKT berada dalam
F bilik air dan hanya memakai tuala putih hotel. SP2 dan pegawai lain
memeriksa bilik mendapati terdapat seorang perempuan muda sedang
berbaring di atas katil iaitu OKT perempuan. Setelah disiasat, SP2 mendapati
kedua-dua OKT tersebut tidak ada sebarang hubungan mahram dan bukan
suami isteri. SP2 dan pegawai lain membuat pemeriksaan di bilik tersebut
G
hingga jam 3.30 pagi. Selepas itu, kedua-dua OKT tersebut dibawa ke pejabat
JAWI.

[14] SP3 memberitahu mahkamah ini bahawa pada 3 Ogos 2007 beliau
H bertugas dari jam 10.00 malam dan selesai jam 5.00 pagi pada 4 Ogos 2007
berhubung dua kes khalwat yang salah satunya di Hotel Concorde, Jalan Sultan
Ismail, Kuala Lumpur. SP3 setelah mendapat arahan dari SP2 telah membuat
pemeriksaan di lokasi tersebut pada jam 2.40 pagi bersama tujuh orang
anggota lain diketuai oleh SP2. Mereka sampai ke lokasi pada jam 2.50 pagi.
I Tiga orang pegawai berada di kawasan letak kereta di hadapan hotel dan yang
lain-lain naik ke tingkat 5 hotel. Kemudian mereka bergerak ke bilik 401 dan
SP2 mengetuk pintu bilik lebih kurang 5 minit. Bila pintu dibuka, SP3
bersama pegawai lain masuk ke bilik dan mereka mendapati terdapat seorang
lelaki iaitu OKT berada dalam bilik air dan seorang perempuan berada di atas
100 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

katil berbaring iaitu OKT perempuan. SP3 menyatakan operasi selesai jam A
3.30 pagi dan bertolak balik ke pejabat JAWI pada jam 4.30 pagi.

[15] SP4 memberitahu mahkamah ini bahawa pada 3 Ogos 2007 ia bekerja
dari jam 10.00 malam hingga 5.00 pagi 4 Ogos 2007. Pada jam 2.40 pagi SP4
B
bersama tujuh orang anggota lain bertolak ke lokasi bilik No 401, Hotel
Concorde, Kuala Lumpur. Sampai ke lokasi jam 2.50 pagi. SP4 ditugaskan
menyita barang dan melukis plan lakar tempat kejadian. Tiga orang pegawai
bertugas di bawah dan yang lain-lain naik ke atas ke tingkat 5.Kemudian SP4
bersama pegawai lain pergi ke bilik 401 melalui tangga. SP2 telah mengetuk C
pintu lebih kurang 5 minit. Kemudian pintu dibuka. SP4 menyatakan bila ia
masuk bilik tersebut, didapati dalam bilik terdapat seorang lelaki di bilik air
dan seorang perempuan sedang berbaring di atas katil. Operasi ini selesai jam
4.40 pagi.
D
[16] SP5 memberitahu mahkamah ini bahawa ia bertugas pada 3 Ogos 2008
dari jam 10 malam hingga 5 pagi 4 Ogos 2008. SP 5 menyatakan ia terlibat
dalam operasi kes khalwat di Hotel Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala
Lumpur. SP5 bersama lima orang pegawai dan SP2 sebagai ketua operasi
sampai ke lokasi jam 2.50 pagi. SP5 bersama pegawai lain naik ke tingkat 5 E
hotel, kemudian ke bilik No 401. SP2 mengetuk pintu bilik selama 5 minit
maka pintu pun dibuka. Bila SP5 masuk ke bilik tersebut didapati terdapat dua
orang berada dalam bilik. Seorang lelaki iaitu OKT dan seorang perempuan
iaitu OKT perempuan. Operasi selesai jam 3.55 pagi.
F
[17] SP6 memberitahu mahkamah ini bahawa ia bertugas sebagai seorang
pegawai penyiasat dan memulakan siasatan kes pada 13 Ogos 2007 dengan IP
dibuka. SP 6 menyatakan ia menerima dokumen berkaitan kes ini pada 6 Ogos
2007 iaitu borang aduan, Borang 5, salinan kad pengenalan kedua-dua orang G
yang disiasat (OYDS), rakaman percakapan OYDS, surat jaminan OYDS,
barang kes, borang sita, plan lakar, gambar-gambar OYDS dan butiran
penjamin. SP6 mengesahkan OYDS adalah Zulkifli bin Othman dan Nor
Juliati binti Johar dan tangkapan dibuat pada 4 Ogos 2007. SP6 juga
mengesahkan tangkapan tersebut dibuat oleh Pegawai Penguatkuasa Agama H
(‘PPA’) JAWI adalah kes khalwat di Concorde Hotel adalah mengikut
undang-undang. SP6 mengesahkan PPA yang terlibat adalah Hilmi bin Saad,
Nik Azlan bin Nik Man, Ahmad Faizal bin Othman, Zulkifli bin Mustafa,
Norhafiza bt Tohalus, Asmahan bt Ahmad dan seorang pegawai BPR bernama
Kamarusan bin Khamis yang bertugas sebagai jurugambar. SP6 mengesahkan I
ia telah menerima gambar daripada Nik Azlan yang sudah dicetak dalam kertas
A4 sebanyak 11 keping dan semuanya telah dibuat pengecaman oleh SP6. SP6
juga mengesahkan telah menerima plan lakar daripada Norhafizah binti
Tohalus. SP6 turut mengesahkan mengecam barang-barang kes.
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 101

A [18] SP7 memberitahu mahkamah ini bahawa ia seorang pegawai BPR

selaku pegawai penyiasat dan mengambil gambar tertuduh sebanyak 11 keping
di Hotel Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur di bilik No 401 pada 4
Ogos 2007 jam lebih kurang 3.00 pagi. Gambar-gambar itu telah diserahkan
kepada SP2 pada hari yang sama dengan memindah gambar dari dalam kamera
B digital ke komputer SP2.

[19] Setelah mahkamah ini meneliti keterangan saksi-saksi pendakwa dan

hujahan bertulis pendakwa syarie serta hujahan bertulis wakil OKT, maka saya
C
berpuas hati bahawa pendakwa syarie JAWI telah berjaya membuktikan wujud
elemen-elemen prima facie untuk mensabitkan OKT di bawah s 27(a) Akta
Kesalahan Jenayah Syariah Wilayah Persekutuan 1997.

[20] Elemen-elemen itu ialah:

D
(a) OKT berada bersama dengan seorang wanita Islam iaitu Nor Juliati bt
Juhar di Hotel Concorde, Jalan Sultan Ismail, Kuala Lumpur dalam
bilik No 401 pada 4 Ogos 2007 jam lebih kurang 3.00 pagi.
(b) Mereka bukan suami isteri dan bukan mahram.
E
(c) Wujud keadaan yang boleh menimbulkan syak sedang melakukan
perbuatan yang tidak bermoral. Saksi-saksi pendakwa memberitahu
mahkamah keadaan pakaian OKT lelaki hanya memakai tuala putih
hotel dan OKT perempuan tidak memakai sebarang pakaian dan
F hanya berselimut di atas katil.

[21] Abdul Qadir Audah dalam bukunya al-Tashri’ al-Jinaie al-Islami:

Muqaranan bi alQanun al-Wadie, Juz 2, Muassasah al-Risalah, Beirut,
(Cetakan Keenam), 1405H/1985M, ms 317 menyebutkan:
G
Maksudnya: Adapun apabila kesalahan yang diwajib dengan hukuman ta’zir
badani (ta’zir melibatkan keseksaan pada badan) bukan qisas maka al-Syafie dan
Ahmad berpendapat bahawa kesalahan itu tidak sabit melainkan dengan hukuman
yang sabit dengan hukuman qisas iaitu dengan kesaksian dua orang lelaki yang adil
H kerana bahawasanya hukuman badani (keseksaan badan) adalah suatu yang bahaya
maka wajib secara ihtiat pada hukuman itu dengan kadar yang maksima.

[22] Saksi-saksi pendakwa yang hadir dalam operasi melihat sendiri

perbuatan OKT berdua-duaan dalam bilik hotel dengan wanita asing dengan
I syak adalah lebih dari dua orang lelaki iaitu SP 2, SP3, SP4, SP5 dan SP7. SP4
adalah seorang pegawai wanita dan lain-lain pegawai lelaki tidak dipertikaikan
dari segi keadilan mereka. Kesalahan khalwat adalah melibatkan keseksaan
pada badan iaitu hukuman penjara yang menghadkan pergerakan badan
manusia.
102 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

[23] Dengan keterangan saksi-saksi tersebut bererti pihak pendakwa syarie A

berjaya membuktikan fakta-fakta tertuduh berkhalwat. Pembuktian lain yang
dikemukakan oleh pendakwa syarie adalah dokumen bersifat primer iaitu peta
lakar dan gambar-gambar serta bahan-bahan bukti yang lain seperti tuala putih
dan lain-lain.
B
[24] Pembuktian oleh pendakwa syarie tersebut adalah memenuhi kehendak
dan keperluan yang disyaratkan dalam ss 3, 48, 49, 73, 74, 75, 76 dan 77 Akta
Keterangan Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah Persekutuan) 1997 yang
menyebut seperti berikut:
C
(a) Seksyen 3 Akta Keterangan Mahkamah Syariah (Wilayah-Wilayah
Persekutuan) 1997 menyebut:
3 ‘keterangan’ termasuklah:
D
(a) bayyinah dan syahadah;

(b) segala pernyataan yang dibenarkan atau dikehendaki oleh

Mahkamah di buat di hadapannya oleh saksi berhubungan
dengan perkara-perkara fakta yang disiasat: pernyataan E
sedemikian disebut lisan;

(c) segala dokumen yang dikemukakan bagi pemeriksaan

mahkamah: dokumen-dokumen sedemikian disebut
keterangan dokumentar. F
(b) Seksyen 48 Akta yang sama menyebutkan:
48 Kandungan dokumen boleh dibuktikan sama ada dengan keterangan
primer atau melalui sekunder.
G
(c) Seksyen 49 Akta yang sama menyebutkan:
49 Keterangan primer ertinya dokumen itu sendiri yang dikemukakan untuk
pemeriksaan mahkamah.
H
(d) Seksyen 73 Akta yang sama menyebutkan:
73 (1) sesiapa yang berhasrat supaya mana-mana mahkamah memberi
penghakiman tentang apa-apa hak atau tanggungan di sisi undang-undang
yang bergantung kepada kewujudan fakta yang ditegaskan olehnya, mestilah
membuktikan bahawa fakta itu wujud. I
(2) Apabila seseorang terikat untuk membuktikan kewujudan apa-apa fakta,
maka beban membuktikan terletak pada orang itu.

(e) Seksyen 74 Akta yang sama menyebutkan:

 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 103

A 74 Beban membuktikan dalam sesuatu guaman atau prosiding adalah terletak

pada orang itu yang mungkin gagal sekiranya tiada apa-apa keterangan jua
pun diberikan oleh mana-mana pihak. Seksyen 75 Akta yang sama
menyebutkan:

B (f ) Seksyen 75 Akta yang sama menyebutkan:

75 Beban membuktikan sesuatu fakta tertentu adalah terletak pada orang
yang berkehendakkan mahkamah mempercayai tentang kewujudan fakta itu.

(g) Seksyen 76 Akta yang sama menyebutkan:

C
76 Beban membuktikan mana-mana fakta yang perlu dibuktikan untuk
membolehkan seseorang memberi keterangan mengenai mana-mana fakta
lain adalah terletak pada orang yang hendak memberikan keterangan itu.

D (h) Seksyen 77 Akta yang sama menyebutkan:

77 Apabila seseorang dituduh atas sesuatu kesalahan, maka beban
membuktikan kewujudan hal keadaan yang menjadikan kes itu termasuk
dalam mana-mana kecualian am yang diperuntukkan dalam Akta Kesalahan
Jenayah Syariah Wilayah-wilayah Persekutuan 1997 adalah terletak padanya
E dan mahkamah hendaklah menganggapkan hal keadaan tersebut sebagai
tidak ada.

[25] Selain itu, pendakwa syarie juga berjaya membuktikan prinsip am

F jenayah yang bergantung kepada dua keadaan ini iaitu:
Pertama, kesalahan tertuduh itu telah menyebabkan suatu kejadian atau
tanggungjawab diletakkan ke atas bahunya kerana tertuduh telah
menyebabkan wujudnya satu keadaan yang dilarang undang-undang atau
dikenali sebagai actus reus ataupun dalam bahasa mudah perbuatan tertuduh
G adalah salah dan berlawanan dengan peraturan dan undang-undang malahan
hukum syarak iaitu kesalahan berkhalwat.
Kedua, bahawa tertuduh berada dalam keadaan fikiran yang jelas berhubung
dengan sebab kejadian ataupun wujudnya keadaan dan kejadian tersebut
H ataupun dikenali sebagai mens rea ataupun dalam bahasa lebih mudah adalah
dengan niat melakukan kesalahan tersebut iaitu pada waktu tengah malam
dengan pakaian yang tidak lengkap dan tidak berpakaian menunjukkan
qarinah ingin melakukan kesalahan jenayah syariyyah. Ia sesuai dengan sabda
Rasulullah SAW yang berbunyi:
I
Maksudnya: Sesungguhnya segala perbuatan itu bergantung kepada niat …

(Jalaluddin al-Suyuti, al-Asybah wa al-Naza’ir fi Qawa’id wa Furu’ Fiqh

alShafiiyyah, Dar al-Kitab al-Arabi, Beirut, (Cetakan Kedua), 1414H/1993M
ms 38).
104 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

[26] Oleh yang demikian, saya berpendapat bahawa actus reus tersebut telah A
dibuktikan oleh pendakwa syarie di samping elemen mens rea atau niat itu
secara bersama memandangkan kedua-duanya berkait rapat dalam terjadinya
perlakuan khalwat kedua-dua tertuduh berada di Hotel Concorde, Jalan Sultan
Ismail, Kuala Lumpur dalam bilik No 401 pada 4 Ogos 2007 jam lebih kurang
3.00 pagi dan mereka berada dalam keadaan yang boleh menimbulkan syak B
sedang melakukan perbuatan yang tidak bermoral adalah melakukan
kesalahan yang berhubung dengan tatasusila serta menimbulkan syak akan
berlakunya perzinaan di antara mereka. Perbuatan mereka adalah merangkumi
elemen actus reus dan mens rea.
C
[27] OKT menimbulkan dua isu bertujuan menimbulkan keraguan atas
pertuduhan ke atas OKT. Isu pertama ialah isu tajassus. OKT menyatakan
bahawa perbuatan tajassus ialah perbuatan mengintip mencari kesalahan orang
lain adalah amat ditegah dalam Islam. Fakta yang dikemukakan oleh OKT
dalam hujahannya ialah Pegawai BPR telah memberi maklumat melalui D
panggilan telefon kepada Ketua Operasi iaitu Tuan Nik Azlan pada malam
tangkapan tersebut iaitu maklumat yang menyatakan bahawa OKT bersama
seorang wanita telah pulang dari berhibur di satu kelab dan telah masuk semula
ke bilik 401. Berdasarkan fakta ini OKT berhujah bahawa Pegawai BPR telah
melakukan perbuatan tajassus merupakan perbuatan yang dilarang. OKT E
berhujah bahawa tangkapan ke atas tertudah adalah satu rancangan yang telah
diatur dengan pemberian maklumat atau laporan sebelum OKT berada di
Kuala Lumpur, malahan bilik hotel bukan ditempah oleh OKT tetapi oleh
kawannya. Hujahan OKT bahawa perbuatan pemberi maklumat adalah untuk
memerangkap dan mengaibkan OKT. Hujahan OKT bahawa pemberi F
maklumat dan mereka terlibat dengan operasi ini mempunyai niat yang tidak
baik (mala fide).

[28] Zakiuddin Abdul Azim al-Munziri dalam kitabnya al-Targhib wa

al-Tarhib, Juz 3, Dar al-Hadith, Kaherah, 1987M/1407H, ms 585, G
menyebutkan:
Maksudnya: Kemudian dikecualikan dari tajassus yang ditegah ialah apabila dapat
ditentukan bagi menyelamatkan seseorang dari kebinasaan seperti diberitahu
secara sembunyi oleh seorang kepada orang lain bahawa ada seseorang hendak H
membunuhnya secara zalim atau seseorang hendak berzina dengan seorang
perempuan atau memberitahu berkaitan pencuri …

Abu Hasan Ali bin Muhammad al-Mawardi, al-Ahkam al-Sultaniyyah, Dar al

Kutub al-Ilmiyyah, Beirut, ms 314 menyebutkan: I
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 105

A Maksudnya:
Jika sekiranya diyaqini ada suatu kalangan merahsiakan sesuatu keburukan kerana
terdapat tanda serta kesan-kesannya yang lahir, maka dalam keadaan ini, ia
terbahagi kepada dua jenis, iaitu:
B
a) Jika ia berkaitan dengan pencabulan terhadap sesuatu yang dilarang
yang kalau tidak dicegah akan menyebabkan perkara tersebut
berlaku, umpamanya ia diberitahu oleh seseorang yang dipercayai,
bahawa seorang lelaki telah berada berdua-duaan dengan seorang
wanita untuk melakukan perbuatan zina atau berada dengan seorang
C lelaki dengan tujuan untuk membunuhnya, maka dalam keadaan
ini, penguasa hisbah boleh mengintip rahsia mereka serta menyiasat
kerana khawatirkan keburukan serta perlakuan maksiat akan berlaku
jika tidak dicegah. Demikian juga, jika hal tersebut diketahui oleh
kumpulan sukarelawan, maka mereka boleh bertindak menyiasatnya
D serta mencegahnya seperti berlaku kepada al-Mughirah bin Shubah.

(Terjemahan ini dari alih bahasa oleh Uthman bin Haji Khalid dalam teks
Melayunya: Abu Hasan Aliy bin Muhammad al-Mawardi, al-Ahkam al
Sultaniyyah wa al-Wilayah al-Diniyyah, Institut Pengajian Tradisional Islam
E (IPTI), (Edisi Pertama), Mei 1993, ms 405).

[29] Berdasarkan kenyataan tersebut maka saya berpendapat operasi JAWI

bagi membenteras maksiat dan tindakan JAWI menerima laporan dari
seseorang akan berlaku kesalahan jenayah syariat dan kemudian Pegawai
F Penguatkuasa Agama bertindak secara terancang bagi membenteras kesalahan
syariah bukanlah suatu tajassus yang ditegah, tetapi satu usaha amar ma’ruf dan
nahi munkar yang berkesan dan berjaya mendidik masyarakat menjauhi
maksiat.

G [30] Isu kedua ditimbulkan oleh OKT ialah berlaku percanggahan fakta
masa operasi tangkapan bemula. Keterangan SP 2 menyatakan bahawa operasi
tangkapan bermula pada jam 3.05 pagi, sedangkan dalam kertas pertuduhan
menyatakan masa tangkapan adalah lebih kurang jam 3.00 pagi. OKT
berhujah bahawa walaupun perbezaan masa yang dinyatakan adalah tidak
H lama, namun telah wujud keraguan dalam keterangan.

[31] Apabila saya meneliti keterangan saksi-saksi pendakwa syarie

keseluruhannya, maka didapati SP2 menyatakan operasi memeriksa bilik
bermula pada jam 3.05 pagi bukan operasi bermula, malah SP2 menyatakan
I pasukan operasi sampai ke hotel pada jam 2.45 pagi. Ini bermakna operasi
bermula jam 3.00 pagi. SP3 menyatakan pasukan operasi sampai ke hotel pada
jam 2.50 pagi, SP4 menyatakan pasukan operasi sampai ke hotel pada jam 2.50
pagi, SP5 menyatakan pasukan operasi sampai ke hotel pada jam 2.50 pagi. Ini
bermakna tidak berlaku sebarang percanggahan fakta antara saksi-saksi
106 Shariah Law Reports [2013] 4 ShLR

pendakwa syarie. Oleh itu saya berpuas hati bahawa hujahan OKT gagal A
menimbulkan keraguan munasabah terhadap pertuduhan ke atas OKT.

[32] Oleh kerana hukuman dalam kes ini adalah hukuman ta’zir, mahkamah
merujuk kitab al Ahkam al-Sultaniyyah wa al-Wilayat al-Diniyyah, Dar
al-Kutub al Ilmiyyah, Beirut, Lubnan ms 293 karangan Al-Mawardi yang B
menyebut:
Maksudnya: Ta’zir adalah satu proses ta’dib atau memperadabkan atas dosa atau
kesalahan yang tidak diperundangkan hukum hudud …
C
[33] Manakala Dr Wahbah al-Zuhaili, di dalam kitab al-Fiqh al-Islami wa
Adillatuh, Juz 6, Dar al-Fikr, (Cetakan Kedua), 1985M/1405H, ms 197 pula
menyebut:
Maksudnya: Ta’zir merupakan hukuman yang dikenakan ke atas maksiat atau D
jenayah yang tidak ditentukan hukuman had atau kaffarah.

[34] Pembuktian kes ta’zir adalah berbeza dengan pembuktian kes hudud.
Shamrahyu A Aziz dalam bukunya Criminal Prosedure in the Syariah Courts, E
Sweet & Maxwell Asia, (Cetakan 2011), Petaling Jaya, Selangor, p 115
menyebutkan:
The standard of proof in Islam for hudud cases punishable by hudud punishment
should be yaqin, which could be amounting to ―beyond any shadow of doubt.
This is because of the principle of Islamic criminal justice that hudud punishment F
should not be imposed or executed should there be any slight doubt. This is
conveyed in the Hadith which comes to the effect that ―avoid hudud punishment
if there is doubt (shubhah). The second degree of the standard of proof is zann qarib
min al-yakin, which may be similar to ―beyond any reasonable doub. This
standard of proof may be applied in ta’zir punishment as the punishment can still G
be executed if the evidence is not ―beyond any shadow of doubt but merely
―beyond any reasonable doubt.
Maksudnya:
Piawaian pembuktian dalam Islam dalam kes hudud yang dihukum mengikut
H
hukuman hudud hendaklah pada peringkat yakin, yang disebutkan ―melepasi
sebarang keraguan. Ini disebabkan prinsip kehakiman jenayah Islam menyatakan
hukuman hudud tidak boleh dilaksanakan sekiranya terdapat sebarang keraguan.
Ini adalah bersesuaian dengan Hadith yang menyebutkan ―diketepikan hukuman
hudud sekiranya ada keragua. Heiraki kedua bagi piawaian pembuktian ialah
―berat sangka mendekati yakin yang mempunyai pengertian sama dengan I
―melepasi sebarang keraguan munasabah. Piawaian ini terpakai bagi hukuman
ta’zir iaitu hukuman yang dikuatkuasakan sekiranya bukti tidak mencapai
―melepasi sebarang keraguan tetapi mencapai melepasi sebarang keraguan yang
munasabah.
 Pendakwa Syarie v Zulkifli bin Othman
[2013] 4 ShLR (Mohamad Abdullah ShHC CJ) 107

A [35] Oleh itu, saya berpuas hati bahawa pendakwa syarie JAWI telah berjaya
membuktikan dakwaannya pada peringkat zann qarib min al-yakin atau
melepasi sebarang keraguan munasabah (beyond any reasonable doubt).

[36] Seksyen 106 Akta Prosedur Jenayah Syariah (Wilayah-Wilayah

B Persekutuan) 1997 memperuntukkan:
(1) Pada tiap-tiap perbicaraan jika dan apabila Mahkamah memanggil
tertuduh untuk mengemukakan pembelaannya Mahkamah
hendaklah, jika tertuduh tidak diwakili oleh Peguam Syarie,
C memberitahunya tentang haknya untuk mengangkat sumpah dan
kesannya atau tentang haknya untuk memberikan keterangan bagi
pihak dirinya sendiri, dan jika dia memilih untuk memberikan
keterangan bagi pihak dirinya sendiri, hendaklah menarik
perhatiannya kepada perkara-perkara utama dalam keterangan bagi
D pihak pendakwa terhadapnya supaya dia berpeluang untuk
menjelaskannya.

KEPUTUSAN

E [37] Oleh itu, Zulkifli bin Othman (OKT) dikehendaki mengemukakan

pembelaan diri dengan memilih salah satu dari dua cara iaitu mengangkat
sumpah dan memberi keterangan dalam kandang saksi atau memberi
keterangan bagi pihak dirinya sendiri dari kandang orang salah.

F Accused required to enter defence.

Reported by Ashgar Ali Ali Mohamed