Visualizing Physical Geography 2nd Edition

Foresman Test Bank pdf download

https://testbankdeal.com/product/visualizing-physical-
geography-2nd-edition-foresman-test-bank/

Download more testbank from https://testbankdeal.com

Instant digital products (PDF, ePub, MOBI) available
Download now and explore formats that suit you...

Exploring Physical Geography 2nd Edition Reynolds Test

Bank

https://testbankdeal.com/product/exploring-physical-geography-2nd-
edition-reynolds-test-bank/

testbankdeal.com

Fundamentals of Physical Geography 2nd Edition Petersen

Test Bank

https://testbankdeal.com/product/fundamentals-of-physical-
geography-2nd-edition-petersen-test-bank/

testbankdeal.com

Fundamentals of Physical Geography 2nd Edition Petersen

Solutions Manual

https://testbankdeal.com/product/fundamentals-of-physical-
geography-2nd-edition-petersen-solutions-manual/

testbankdeal.com

Macroeconomics Principles Applications and Tools 9th

Edition OSullivan Solutions Manual

https://testbankdeal.com/product/macroeconomics-principles-
applications-and-tools-9th-edition-osullivan-solutions-manual/

testbankdeal.com
Anatomy and Physiology 6th Edition Marieb Test Bank

https://testbankdeal.com/product/anatomy-and-physiology-6th-edition-
marieb-test-bank/

testbankdeal.com

Microeconomics 12th Edition Arnold Solutions Manual

https://testbankdeal.com/product/microeconomics-12th-edition-arnold-
solutions-manual/

testbankdeal.com

Essentials of Corporate Finance 8th Edition Ross Solutions

Manual

https://testbankdeal.com/product/essentials-of-corporate-finance-8th-
edition-ross-solutions-manual/

testbankdeal.com

Contemporary Financial Management 13th Edition Moyer Test

Bank

https://testbankdeal.com/product/contemporary-financial-
management-13th-edition-moyer-test-bank/

testbankdeal.com

Cardiovascular and Pulmonary Physical Therapy Evidence to

Practice 5th Edition Frownfelter Test Bank

https://testbankdeal.com/product/cardiovascular-and-pulmonary-
physical-therapy-evidence-to-practice-5th-edition-frownfelter-test-
bank/
testbankdeal.com
Nutrition for Life 3rd Edition Thompson Test Bank

https://testbankdeal.com/product/nutrition-for-life-3rd-edition-
thompson-test-bank/

testbankdeal.com
Chapter 8

Multiple Choice

1. The study of the shape of the Earth’s physical landform features and how they change over
time is known as:
A) Geography
B) Geomorphology
C) Geology
D) Meteorology

Ans: B
Section Ref: The Changing Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the geologic timescale

2. Using the figure below, where would you find the densest material on Earth?

A) within the Earth’s crust

B) within the Earth’s mantle.
C) within the Earth’s outer core
D) within the Earth’s inner core
E) within the Earth’s atmosphere

Ans: D
Section Ref: Structure of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Contrast the inner and outer core.

3. Using changes in seismic wave velocities, we know that the Earth’s inner core is stable in
what phase?
A) liquid
B) solid
C) gas
D) plasma

Ans: B
Section Ref: Structure of the Earth
Difficulty: Medium
Learning Objective: Contrast the inner and outer core.

4. The continents and ocean basins are located in the:

A) crust
B) mantle
C) core
D) asthenosphere

Ans: A
Section Ref: Structure of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Contrast the inner and outer core.

5. The oceanic crust is __________ and __________ than continental crust.

A) thicker; denser
B) thinner; denser
C) thicker; less dense
D) thinner; less dense

Ans: B
Section Ref: Structure of the Earth
Difficulty: Medium
Learning Objective: Contrast the inner and outer core.
6. Which of the following elements are abundant in the crust?
A) titanium
B) gold
C) oxygen
D) nitrogen

Ans: C
Section Ref: Rocks and Minerals of the Earth's Crust
Difficulty: Medium
Learning Objective: Contrast the inner and outer core.

7. The photos below show four common materials. Which material is not considered a mineral
because it forms by organic processes? .

A) 1
B) 2
C) 3
D) 4

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Describe the relationship of the lithosphere and the asthenosphere.

8. Which element is the most abundant in Earth's crust?

A) silicon
B) iron
C) calcium
D) oxygen
Ans: D
Section Ref: Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the relationship of the lithosphere and the asthenosphere.

9. Which of the following rocks form as a result of solidification from a melt?

A) sedimentary
B) igneous
C) metamorphic
D) none of these
E) all of these

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

10. Which sample is an example of an igneous rock?

A) sample A
B) sample B
C) sample C
D) none of these

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.
11. Which rock sample is formed from cooling and solidifying magma?

A) sample A
B) sample B
C) sample C
D) none of these

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

12. A rock that is dark-colored and heavy is most likely composed of:
A) felsic minerals
B) mafic minerals
C) organic compounds
D) none of these
E) all of these

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

13. Felsic minerals tend to be:

A) light-colored and silica-rich
B) dark-colored and silica-poor
C) light-colored and silica-rich
D) dark-colored and silica-poor
Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

14. Igneous rocks that cool slowly, and hence solidify below the earth’s surface are known as
which type?
A) clastic
B) intrusive
C) stratified
D) extrusive

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

15. Which of the following is classified as an igneous rock?

A) sandstone
B) gneiss
C) basalt
D) shale

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

16. Which rock sample is held together by naturally forming cement?

A) sample A
B) sample B
C) sample C
D) none of these

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

17. When small pieces of rock are weathered, transported, deposited, and cemented, which of the
following can be created?
A) igneous rock
B) meteorites
C) clastic sedimentary rocks
D) volcanoes

Ans: C
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

18. Sediments are generally deposited by wind and water in layers called:
A) layers
B) strata
C) intrusive
D) magma

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

19. Intrusive igneous rock, formed deep below the Earth’s surface, cools to form plutons, in
which the largest of those are called:
A) giant plutons
B) magma
C) batholiths
D) granite

Ans: C
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.
20. Which of the following is a class of sedimentary rock?
A) extrusive
B) clastic
C) intrusive
D) layered

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

21. Which sample is an example of sedimentary rock?

A) sample A
B) sample B
C) sample C
D) none of these

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

22. Which of the following clast sizes would be most likely transported in very slow moving
water?
A) boulders
B) cobbles
C) sand
D) silt
E) all of these

Ans: D
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

23. Which of the following clast sizes would be most likely transported in very fast moving
water?

A) boulders
B) cobbles
C) sand
D) silt
E) all of these

Ans: E
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

24. Hydrocarbon deposits are classified as:

A) organic sediments
B) chemical precipitation
C) clastic sediments
D) lava flows

Ans: A
Section Ref: R Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.
25. The process of rock metamorphism affects which of the following?
A) sedimentary rocks
B) igneous rocks
C) metamorphic rocks
D) all of these
E) none of these

Ans: D
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

26. Marble forms as a metamorphic product of what original rock?

A) shale
B) slate
C) limestone
D) sandstone

Ans: C
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

27. Because of the extreme heat and pressure required, metamorphic rocks are generated most
often:
A) deep below the surface of the Earth
B) at the Earth’s surface
C) in lake beds
D) within volcanoes

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

28. Which of the following is classified as a metamorphic rock?

A) limestone
B) schist
C) diorite
D) basalt

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

29. The strongest rocks, in terms of their propensity to wear down, tend to be found in what type
of locations?
A) under valleys
B) along the ocean
C) under ridges, hills, and uplands
D) under plains and flat lands

Ans: C
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the major relief features of the continents.

30. Through the rock cycle, if a metamorphic rock goes through heating and then melts to
become magma, it will eventually cool and turn into:
A) Igneous rock
B) Sedimentary rock
C) another Metamorphic Rock
D) none of the above

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

31. The idea proposed by Alfred Wegener to explain the continental shapes and positions is
known as:
A) continental shifting
B) plate tectonics
C) continental drift
D) rift valley
E) sea floor spreading

Ans: C
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.
32. What evidence did Wegner use to support the existence of Pangaea?
A) plant and animal fossils
B) coastline orientations
C) mountain ranges
D) all of these
E) none of these

Ans: D
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

33. In the figure below, what is the approximate age of the sea floor off the north coast of Spain?

A) younger than 9.6 million years

B) 9.6 – 33.0 million years
C) 33.0 – 83.0 million years
D) 83.0 – 141.9 million years
E) older than 141.9 million years

Ans: D
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Explain the ocean basin’s major relief features
34. Which of the following terms best describes the rocky outer layer of the Earth?
A) asthenosphere
B) biosphere
C) atmosphere
D) lithosphere
E) hydrosphere

Ans: D
Section Ref: The Structure of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the major relief features of the continents.

35. What is the depth of the newly forming Hawaiian island, Loihi?

A) about 1000m
B) about 2000m
C) about 3000m
D) about 4000m
E) it is at the surface

Ans: A
Section Ref: The Changing Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.
36. ___________ divides most ocean basins roughly in half.
A) abyssal plain
B) continental shelf
C) oceanic trench
D) midoceanic ridge
E) island chains

Ans: D
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

37. Landforms that are found in narrow zones and usually along the margins of lithsopheric
plates are:
A) Alpine chains
B) Exposed shields
C) Plains
D) Continental shields.

Ans: A
Section Ref: The Changing Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

38. Regions of low-lying igneous and metamorphic rocks resistant to weathering

and form the basis for continent building since ancient times are known as:
A) Alpine chains
B) Continental shields
C) Oceanic trenches
D) Volcanoes

Ans: B
Section Ref: The Changing Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

39. The name of the single super-continent that Wegener suggested eventually broke apart and
drifted into different directions creating the earth’s continents that exist today was known as:
A) Pangea
B) Eurasia
C) Lithosphere
D) none of the above

Ans: A
Section Ref: The Changing Earth
.Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

True / False

40. The three types of rocks are igneous, sedimentary, and extrusive.

Ans: False
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the relationship of the lithosphere and the asthenosphere.

41. Any one of the three types of rocks can be changed into any other class.

Ans: True
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Describe the relationship of the lithosphere and the asthenosphere.

42. Rocks are classified according to how they are formed.

Ans: True
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

43. Sedimentary rock is the parent rock for all rock types.

Ans: False
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.
.

44. Metamorphic rock may form from preexisting metamorphic rock.

Ans: True
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the formation of metamorphic rocks.

45. Silicon is one of the most abundant element in Earth's crust.

Ans: False
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

46. Pangea is the name of the supercontinent proposed by Harry Hess.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

47. The deepest portion of an ocean basin is always in the middle.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Medium
Learning Objective: Explain the ocean basin’s major relief features

48. South America and Africa was the only example that Wegener used for continental fit.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

49. Oceanic crust is generally much older than continental crust.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

50. The area of the Earth's interior where rocks start to melt, when subducted, is known as the
asthenosphere.

Ans: True
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

51. . Rocks closer to the spreading centers in the oceans (see Figure below) are older than the
rocks farther away from the spreading center.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.
52. Wegener used plant and animal fossil evidence to help build the theory of continental drift.

Ans: True
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

53. The Mid-Ocean Ridge is the deepest part of the Atlantic Ocean.

Ans: False
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

54. In the northern part of Pangaea, mountain ranges tend to match up in North America and
Europe.

Ans: True
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

Fill-In-The-Blank

55. To be considered a mineral, a naturally occurring inorganic solid must have a specific
chemical composition and a characteristic ______ structure.

Ans: crystal
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

56. _____ and silicon are the two most common elements in Earth's crust.
Ans: Oxygen
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change D
ifficulty: Easy
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

57. Based on their origins, rocks can be divided into three distinct families: _______,
sedimentary and metamorphic.

Ans: igneous
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

58. Sample _____ is of a rock whose original sedimentary or igneous form and mineral
assemblage have been changed as a result of exposure to high temperature, high pressure or both.
This type of rock is referred to as a metamorphic rock.

Ans: C
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous
rocks.

59. Sample (A, B, or C) _____ is a rock formed when mineral and rock particles are transported
by water, wind, or ice and then deposited in a given location. Such rocks are classified as
sedimentary rocks.

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the
three classes of sedimentary rocks.

60. Igneous rocks form from the cooling and solidification of magma. Sample (A, B, or C) _____
has formed by this process.

Ans: A
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous
rocks.

61. In the photograph of rock samples and outcrops, shown below, sample (A, B, or C) _____ is
the rock held together by naturally occurring cement.

Ans: B
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the
three classes of sedimentary rocks.

62. According to the figure below, the Caledonides in Scotland and Scandinavia are also part of
the _______ in North America.
Ans: Appalachians
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

63. The deep, flat sections of ocean floor on either side of the midocean ridge, as shown below,
are known as the _______.

Ans: abyssal plains

Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.
64. The rocky, outermost part of the Earth, comprising the upper part of the mantle and the crust,
is known as the _______.

Ans: lithosphere
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Contrast the inner and outer core..

65. Wegener proposed that based on all evidence, Pangea existed intact as early as _______.

Ans: 300 million years ago

Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

66. The process in which the sea floor separates and moves in opposite directions is known as
_______.

Ans: sea floor spreading

Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate
motion.

Essay

67. What are the four requirements necessary to classify a solid material as a mineral?

Ans: To be classified as a mineral, a substance must be a naturally occurring solid, formed by

inorganic processes, with a characteristic crystal structure and specific chemical composition.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

68. Two chemical elements make up 70 percent of Earth's crust by weight. What are the two
elements and what family of minerals do they form?

Ans: Oxygen and silicon; they form the silicate minerals.

Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

69. The photographs below show an outcrop and close-up view of a particular kind of rock. What
type of rock is it and what holds this type of rock together? Also explain how such a rock might
form.

Ans: The photographs are of an igneous rock (specifically granite). This type of rock is held
together by interlocking silicate-minerals. Igneous rocks form when molten rock (magma) cools
and crystallizes.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

70. What's the difference between a rock and a mineral?

Ans: A rock is an aggregate of mineral grains or possibly non-mineral matter. A rock may
consist of many grains of different kinds of minerals mixed together.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

71. What are the three families of rocks? How does each of these families differ?

Ans: Rocks come in three families: igneous, sedimentary, and metamorphic. Igneous rocks are
formed by the solidification of magma, either slowly beneath Earth's surface or rapidly at the
surface. Sedimentary rocks are formed at or near the surface by the deposition of many layers of
sediment. Metamorphic rocks start as either igneous or sedimentary rocks, but change their form
as a result of high temperature, high pressure, or both.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

72. What holds rocks together?

Ans: Igneous and metamorphic rocks are held together by the interlocking of their grains. The
loose particles of sedimentary rocks are held together either by compaction, during which the
mineral grains are held together by the pressure of overlying sediment, cementing of open spaces
within a rock, or recrystallization, a process that occurs when growing grains interlock because
of increasing pressure and heat.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the steps of the cycle of rock change.

73. Why do most extrusive igneous rocks have small mineral crystals?

Ans: Extrusive igneous rocks form at the Earth’s surface, where atmospheric conditions cool the
molten material extremely quickly. The rapid cooling time is inadequate to grow large crystals.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty:
Learning Objective: Discuss the formation and properties of igneous rocks.

74. How is clastic sedimentary rock formed?

Ans: Climatic factors weather bedrock into smaller pieces, which can then be transported, by
wind, water, and/or gravity. These particles called clasts are then transported to a low relief area
where they accumulate and begin to compact. Through compaction, water is forced out and
minerals like calcium carbonate or silica begin to precipitate along clast edges, effectively
cementing them together into a single rock unit.
Section Ref: Earth Materials and the Cycle of Rock Change
Difficulty: Medium
Learning Objective: Compare the formation and properties of the three classes of sedimentary
rocks.

75. Why is the area where the ocean meets the land not necessarily the edge of the continent?
Ans: The true edge of the continent is where continental crust meets the oceanic crust. This area
is usually covered with sediments, so the contact is not clear. Also, depending on sea level, there
may be large amounts of continental crust submerged.
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Hard
Learning Objective: Describe the major relief features of the continents.

76. How did the presence of certain fossils support Wegener's idea of continental drift?

Ans: The distribution of certain specific fossils in today's southern continent seems sporadic and
random, however, when rearranging the plates to form Pangaea, the fossil distribution patterns
make more sense.
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

77. What is an oceanic plate and how does it relate to a continental plate?

Ans: A plate is a large slice of the lithosphere that is torsionally rigid. The slice of lithosphere
floats on the hotter asthenosphere. Some portions of the plate have a very mafic composition and
because they are thin and dense, sit low on the Earth’s surface. These are the oceanic potions of
plates and are covered in water. Other portions of plates are more felsic and are therefore thicker
and less dense than their oceanic counterparts. Due to their composition and thickness, they
generally sit above sea-level on the Earth’s surface and are described as continental plates.
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Medium
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

78. What hypothesis is Alfred Wegener known for, and what evidence supported his hypothesis?

Ans: The idea of “continental drift” was first proposed by Alfred Wegner, which served as an
important component to the more recent plate tectonic theory. Wegner presented, fossil,
cartographic, glacial, and structural evidence of past plate relationships and movement.
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Easy
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.

79. Describe the evidence Wegener used to reconstruct Pangaea.

Ans: Wegener used four pieces of evidence to aid in his reconstruction of Pangaea. He used the
“jigsaw puzzle” idea, which is the fact that some of the continents actually look like they fit
together. Wegener also used fossil evidences, primarily the presence of Mesosaurus and
Glossopteris. The ranges of these organisms make sense when the plates are reconstructed:
glacial evidence was also used. Carboniferous rocks with glacial grooves and striations, when
reconstructed, pointed to a common origin for the ice over what was then the South Pole. Finally,
Wegener used rock structures, primarily mountain ranges and the Karoo Beds in the southern
hemisphere to reconstruct Pangaea.
Section Ref: Topography of the Earth
Difficulty: Hard
Learning Objective: Outline the development of the theory of plate motion.
Another Random Scribd Document
with Unrelated Content
Het oude senaatslid was inderdaad wat opgefleurd door het zien van Venus
en dat wellustige plekje van den Olymp. Hij keek met opgetogen blikken
rond en draaide zich half om ten einde Saccard een complimentje te maken.

In de rumoerige drukte van de zaal bleef het groepje ernstige mannen over
zaken en over de politiek spreken. Mijnheer Haffner vertelde, dat hij
benoemd was tot president van een jury, die belast was met de regeling der
schadevergoedingen. Toen kwam het gesprek als van zelf op de werken van
Parijs, op den boulevard du Prince-Eugène, waarover men ernstig onder het
publiek begon te spreken. Saccard greep deze gelegenheid aan, sprak van
iemand dien hij kende, een eigenaar, dien men nu zeker wel zou onteigenen.
En hij keek de heeren strak aan. De baron knikte zachtjes met het hoofd;
mijnheer Toutin-Laroche ging verder, hij verklaarde dat er niets
onaangenamers was dan onteigend te worden; mijnheer Michelin beaamde
dit en keek schuins naar zijn decoratie.

De schadevergoedingen kunnen nooit te hoog zijn, besloot mijnheer de

Mareuil heel wijs, om Saccard te believen.

Zij hadden elkaar begrepen. Maar Mignon en Charrier droegen hun eigen
zaken voor. Zij waren van plan binnen kort uit de zaken te treden en zich in
Langres te vestigen, zeiden zij, maar dan toch in Parijs een pied-à-terre te
houden. De heeren moesten onwillekeurig lachen, toen zij vertelden, dat zij
hun prachtig hôtel op den boulevard Malesherbes zoo mooi gevonden
hadden, toen het af was, dat zij den lust niet hadden kunnen weerstaan om
het te verkoopen. Zij hadden zich zeker getroost met hun briljanten. Saccard
lachte ietwat gedwongen; zijn vroegere compagnons hadden enorme
winsten behaald in een zaak, waarbij hij de rol van slachtoffer gespeeld had.
En daar de pauze wat lang duurde, werd het gesprek der ernstige mannen
afgebroken door loftuitingen op den hals van Venus en de kleeding van de
nimf Echo.

Na een groot halfuur kwam mijnheer Hupel de la Noue weer te voorschijn.

Hij was geheel verdiept in zijn succès, en de wanorde van zijn kleeding was
er niet beter op geworden. Toen hij naar zijn plaats ging, ontmoette hij
mijnheer de Mussy. Hij drukte hem in het voorbijgaan de hand, toen keerde
hij zich weer om, om hem te vragen:

—Heb je dat aardige gezegde van de markiezin al gehoord?

En hij vertelde het hem, zonder zijn antwoord af te wachten. Hij drong er
hoe langer hoe dieper in door, hij gaf er commentaren bij, hij vond het ten
slotte heerlijk naïef. En dat er onder zit is nog veel mooier! Die kreet kwam
uit het hart voort.

Maar mijnheer de Mussy dacht er anders over. Hij vond de uitdrukking

onbetamelijk. Hij was attaché geworden bij het Engelsche gezantschap, en
de minister had hem gezegd dat een onberispelijke houding een eerste
vereischte was. Hij weigerde den cotillon te leiden, hij werd ernstiger en
sprak niet meer over zijn liefde voor Renée, die hij deftig groette wanneer
hij haar ontmoette.

Mijnheer Hupel de la Noue voegde zich weer bij het groepje dat zich achter
den fauteuil van den baron gevormd had, toen de piano een triomfmarsch
aanhief. Krachtig aangeslagen akkoorden leidden een breede melodie in,
waarin nu en dan de klank van metaal weerklonk. Na iedere phrase werd de
rythmus in hooger tonen hervat. Het klonk krachtig en vroolijk.

—U zult zien, mompelde mijnheer Hupel de la Noue; ik heb de dichterlijke

vrijheid misschien wat te ver gedreven; maar ik geloof dat ik het er nog al
goed afgebracht heb.... De nimf Echo, ziende dat Venus geen macht heeft
over den schoonen Narcissus, brengt hem bij Plutus, den god van den
rijkdom en de edele metalen.... Na de verlokking van het vleesch, de
verzoeking van het goud.

—Dat is klassiek, antwoordde de heer Toutin-Laroche droogweg, met een

vriendelijk lachje. U is op de hoogte van uw tijd, mijnheer de prefect.

De gordijnen gingen open, de piano speelde harder. Het was

oogverblindend. Het electrische licht viel op een schitterende pracht, waarin
de toeschouwers eerst niets dan een vuurgloed zagen, waarin goudstaven en
kostbare steenen schenen te smelten. Een tweede grot werd zichtbaar;
ditmaal was het echter niet het frissche verblijf van Venus, bespoeld door
een vloed die op een met paarlen bezaaid fijn zand wegvloeide. Deze grot
was waarschijnlijk te vinden in het binnenste der aarde, in een diepe, heete
aardlaag, een spleet van de hel der oudheid, een scheur in een mijn van
smeltende metalen, door Plutus bewoond.

De zijden stof, die de rots voorstelde, vertoonde breede aderen van metaal,
beddingen die als het ware de aderen van de oude wereld waren, de
onmetelijke rijkdommen en het eeuwige leven van den aardbodem met zich
voerende. Op den grond, hier had mijnheer Hupel de la Noue zich aan een
anachronisme gewaagd, lag het bezaaid met twintigfrancsstukken, die hier
en daar heele stapels vormden.

Boven dien stapel goud, zat mevrouw de Guende als een vrouwelijke
Plutus, een Plutus die hals en boezem vertoonde in de groote metaalbladen
van zijn kostuum. Om den god groepeerden zich, in staande of halfliggende
houding, tot een tros vereenigd, of afzonderlijk bloeiende, de tooverachtige
bloemen van deze grot, waar de kalifen der Duizend en een Nacht hun
schatkist geledigd hadden.

Het waren mevrouw Haffner als het Goud, met een stijf, schitterend
bisschopskleed, mevrouw d’Espanet als het Zilver, glinsterend als het
maanlicht; mevrouw de Lauwerens als Saffier, in een warmblauw kostuum,
en naast haar de kleine mevrouw Daste, een glimlachende Turkoois, zacht
blauwend; daarop kwamen de Smaragd, mevrouw de Meinhold, en de
Topaas, mevrouw Teissière; ietwat lager, leende mevrouw Vanska haar
donkeren gloed aan het Koraal, uitgestrekt, de armen opgeheven en beladen
met roode hangers, als een wonderschoone poliep, die vrouwenvleesch
vertoonde in de rose gapingen van een parelmoerschelp.

De dames hadden ieder halskettingen, armbanden, geheele parures, van de

edelgesteenten die zij voorstelden. De aandacht viel vooral op de origineele
versierselen van de dames d’Espanet en Haffner, uitsluitend van nieuwe
goud- en zilverstukjes.
Op den voorgrond bleef het drama eender, de nimf Echo bracht den
schoonen Narcissus in verzoeking, doch deze maakte weer een weigerend
gebaar. En de oogen der toeschouwers rustten met verrukking op die
gapende opening in de gloeiende ingewanden der aarde, dien stapel goud
waarop zich de rijkdom der wereld wentelde.

Dit tweede tableau had nog meer bijval dan het eerste. Het bleek een
bijzonder vernuftig denkbeeld te zijn. Dat gewaagde anachronisme van de
twintigfrancsstukken, die stroom uit een moderne geldkist in een hoekje van
de grieksche mythologie uitgegoten, streelde de verbeelding van de dames
en de geldmannen die daar aanwezig waren. “Wat een goudstukken! wat
een geld!” klonk het met glimlachjes en rillingen van genot door de gansche
zaal; en het leed geen twijfel of al die dames en al die heeren koesterden
den vurigen wensch om al dat heerlijks voor zich alleen, in een kelder, te
hebben.

—Engeland heeft betaald, dat zijn uw milliarden, fluisterde Louise

mevrouw Sidonie ondeugend in het oor.

En mevrouw Michelin, die in begeerige verrukking den mond half open

hield, schoof haar Oosterschen sluier ter zijde en keek met schitterende
oogen naar het goud, terwijl de ernstige heeren een onmacht nabij waren.
Mijnheer Toutin-Laroche fluisterde met een opgetogen blik iets tot den
baron, die gele vlekken in zijn gezicht vertoonde. Maar Mignon en Charrier,
minder bescheiden, zeiden met een lompe naïefheid:

—Sakkerloot! Daar ligt genoeg om Parijs af te breken en weer op te

bouwen.

Saccard begreep de diepzinnigheid van dit gezegde; hij begon te gelooven

dat Mignon en Charrier de lui voor den gek hielden, met hun voorgewende
onnoozelheid.

Toen de gordijnen weer dicht gingen en de piano de triomfmarsch besloot

met een groot geweld van op elkander geworpen noten, als de laatste
scheppenvol goudstukken, barstten de toejuichingen los, levendiger en
aanhoudender dan de eerste maal.
Intusschen was de minister, vergezeld van zijn secretaris, mijnheer de
Saffré, aan de deur van het salon verschenen.

Saccard, die al ongeduldig op de komst van zijn broer gewacht had, wilde
hem gauw te gemoet gaan. Maar hij wenkte hem toe te blijven waar hij was.
En hij kwam zachtjes naar het groepje ernstige mannen toe. Toen de
gordijnen dicht waren en men hem bemerkte, liep er een gefluister door de
zaal, alle hoofden keerden zich om; de minister woog op tegen het succès
van les Amours du beau Narcisse et de la nymphe Echo.

—U is een dichter, mijnheer de prefect, zei hij glimlachend tot mijnheer

Hupel de la Noue. U hebt vroeger een dichtbundel uitgegeven, les Volubilis,
geloof ik?.... Ik zie dat de beslommeringen der administratie uw
verbeelding niet uitgeput hebben.

De prefect gevoelde het stekelige van dit compliment. De plotselinge

aanwezigheid van zijn chef bracht hem nog meer van zijn stuk, doordat toen
hij een vluchtigen blik op zijn toilet wierp, om te zien of er niets aan
ontbrak, hij op de mouw van zijn jas het witte handje ontdekte, dat hij niet
durfde afvegen. Hij boog en stotterde een paar woorden.

—Waarlijk, ging de minister voort, tot mijnheer Toutin-Laroche, baron

Gouraud en al de andere heeren die daar stonden, al dat goud was een
wondermooi schouwspel. We zouden groote dingen doen, als mijnheer
Hupel de la Noue geld voor ons sloeg.

Dit was, in de taal van een minister, hetzelfde als wat Mignon en Charrier
gezegd hadden. Toen maakten mijnheer Toutin-Laroche en de anderen hem
het hof, zij weidden uit over het laatste gezegde van den minister: het
keizerrijk had al wonderen gewrocht; aan goud ontbrak het niet, dank het
beleid der regeering, nog nooit had Frankrijk zoo’n mooie positie tegenover
Europa ingenomen, en de heeren werden eindelijk zoo kruiperig, dat de
minister zelf het gesprek op iets anders bracht. Hij hoorde hen aan, met
opgericht hoofd, de mondhoeken ietwat opgetrokken, wat zijn dik, bleek,
zorgvuldig geschoren gelaat een trek van twijfel en glimlachende
minachting gaf.
Saccard deed intusschen zijn best om het gesprek daarheen te leiden, dat hij
met de aankondiging van Maxime’s huwelijk voor den dag kon komen. Hij
deed alsof hij bijzonder vertrouwelijk met zijn broer was, en deze liet het
zich aanleunen; hij wilde zijn broer dien dienst wel bewijzen. Hij was
werkelijk de meerdere, met zijn helderen blik, zijn zichtbare minachting
voor kleinzielige schelmerijen, zijn breede schouders, die met éen beweging
al die menschen omver hadden kunnen werpen.

Toen het huwelijk eindelijk ter sprake kwam, betoonde hij zich heel
innemend, hij gaf te kennen dat hij zijn huwelijksgeschenk al gereed had.
Hij doelde op Maxime’s benoeming tot auditeur bij den Raad van State. Hij
herhaalde zijn broer zelfs tot tweemaal toe, met een air van goedigheid:

—Zeg vooral aan je zoon, dat ik zijn getuige wil zijn.

Mijnheer de Mareuil kreeg een kleur van blijdschap. Men feliciteerde

Saccard. Mijnheer Toutin-Laroche bood zich aan als tweeden getuige.
Daarop kwam het gesprek plotseling op de echtscheiding. Een lid van de
oppositie had den “treurigen moed” gehad, zei mijnheer Haffner, die
schande der maatschappij te verdedigen. En allen protesteerden. Hun
zedigheid vond treffende argumenten. Mijnheer Michelin glimlachte
bescheiden tegen den minister, terwijl Mignon en Charrier met
verwondering opmerkten dat de kraag van zijn jas versleten was.

Al dien tijd bleef mijnheer Hupel de la Noue verlegen tegen den fauteuil
van baron Gouraud geleund, die zich vergenoegd had met den minister een
stilzwijgenden handdruk te wisselen. De dichter durfde zich niet van zijn
plaats bewegen. Een onbeschrijfelijk gevoel, de vrees om belachelijk te
schijnen, de angst om bij zijn chef uit de gunst te geraken, hielden hem
terug, ofschoon hij van begeerte brandde om de dames haar plaats op de
estrade aan te wijzen, voor het laatste tableau. Hij zocht naar een goed
gekozen woord om weer in de gunst te komen. Hij was hoe langer hoe meer
met zijn figuur verlegen, toen hij mijnheer de Saffré bemerkte; hij nam hem
bij den arm en klampte zich aan hem vast. De jonge man trad juist binnen,
hij was dus nog een versch slachtoffer.
—Kent u den kwinkslag van de markiezin al? vroeg de prefect hem.

Maar hij was zoo in de war, dat hij de zaak niet eens meer pikant kon
voorstellen. Hij raakte in den knoei.

—Ik zei haar: “U hebt een bekoorlijk kostuum” en zij antwoordde:....

—Dat er onder zit is nog veel mooier, voltooide mijnheer de Saffré bedaard.
Dat is al oud, mijn waarde, heel oud.

Mijnheer Hupel de la Noue keek hem verslagen aan. Het gezegde was oud,
en hij was nog al van plan om het naïeve van dien kreet des harten goed in
het licht te stellen.

—Oud, oud als de wereld, herhaalde de secretaris. Mevrouw d’Espanet

heeft het al tweemaal op de Tuilerieën gezegd.

Dat was de genadeslag. De prefect bekommerde zich niet meer om den

minister, niet om de geheele zaal. Hij begaf zich naar de estrade, toen de
piano een treurig voorspel aanhief, met weemoedige trillers; daarop
klonken de klagende tonen breeder en voller, en de gordijnen werden
opengeschoven.

Mijnheer Hupel de la Noue, die reeds half verdwenen was, kwam het salon
weer binnen, toen hij de ringen hoorde schuiven. Hij was bleek, scheen
wanhopig, hij moest zich geweld aandoen om de dames geen standje te
maken. Zij hadden haar plaats heel alleen ingenomen! Zeker die kleine
d’Espanet, die het komplotje gesmeed had om gauw van kostuum te
verwisselen en het buiten hem te stellen. Het leek nergens naar, het deugde
heelemaal niet!

Hij kwam weer terug, binnensmonds prevelend. Hij keek over de estrade,
haalde zijn schouders op en mopperde:

—De nimf Echo komt te dicht bij den kant.... En dat been van den mooien
Narcissus, daar zit niets edels in....
Mignon en Charrier, naderbij gekomen om de “verklaring” te hooren,
waagden het hem te vragen “wat de jonge man en dat meisje daar op den
grond deden.” Maar hij gaf geen antwoord, hij weigerde zijn dichtstuk uit te
leggen, en toen de aannemers aandrongen, klonk het nijdig:

—Wel, het kan me niets meer schelen, als de dames buiten mij om haar
plaatsen innemen!

De piano liet weeke, snikkende tonen hooren. Op het tooneel zag men een
open plek in een bosch, die door het electrische licht in een zonnig licht
gebaad werd. Het was een ideaal plekje, met blauwe boomen, groote gele
en roode bloemen, die bijna even hoog opschoten als de eikeboomen. Daar,
op een heuveltje van graszoden zaten Venus en Plutus naast elkaar,
omstuwd door nimfen, die uit de naaste struiken waren toegesneld om hen
tot escorte te dienen. Daar waren de dochters der boomen, de dochters der
bronnen, die der bergen, alle lachende, naakte godinnen van het woud. En
de god en de godin zegevierden, zij straften de koelheid van den
hoogmoedige die hen geminacht had, terwijl de groep der nimfen
nieuwsgierig toezag, met een heilige vrees, naar de wraak van den Olymp,
op den voorgrond. Daar vond het drama zijn ontknooping. De schoone
Narcissus lag aan den rand van een beek, die van den achtergrond kwam, en
bekeek zich in den waterspiegel; men had zelfs de waarheid zoo ver
gedreven, dat men werkelijk spiegelglas op den bodem der beek had
neergelegd.

Het was echter niet meer de jonge man, die in vrijheid door de bosschen
zwierf; de dood verraste hem te midden van de opgetogen bewondering
voor zijn eigen beeld; de dood maakte hem machteloos en Venus met haar
uitgestrekten vinger, als de godin der apotheose, bracht over hem de
noodlottige betoovering. Hij werd een bloem. Zijn ledematen werden groen,
rekten zich uit en zijn nauwsluitend kostuum van groen satijn, de buigzame
stengel, de lichtgebogen beenen verzonken in de aarde, vatten wortel,
terwijl de romp, met breede witsatijnen banen versierd, tot een
verwonderlijk fraaie bloemkroon ontlook. Het blonde haar van Maxime
verhoogde de illusie, bracht met zijn lange krullen, gele stampers te midden
der witte bloembladeren.
En de groote ontluikende bloem, met nog menschelijke vormen, boog het
hoofd naar de bron, met omfloersden blik, het gelaat glimlachend in een
wellustige verrukking, alsof de schoone Narcissus eindelijk in den dood de
begeerten bevredigd had, die hij voor zichzelf gekoesterd had.

Een paar schreden verder, stierf eveneens de nimf Echo; zij stierf aan
onbevredigden hartstocht: zij voelde haar brandende leden langzamerhand
bevriezen en hard worden als de grond waarop zij lag. Zij werd geen
gewone rots, met mos begroeid, maar wit marmer, door haar schouders en
haar armen, door haar sneeuwwit kleed, waarvan de bladerengordel en de
blauwe sjerp waren afgegleden. Ineengezonken in het satijn van haar rok,
die zich in breede plooien vouwde, als een blok marmer, lag zij achterover;
het eenige dat nog leefde in dat marmeren beeld, waren haar
vrouwenoogen, glinsterende oogen, gericht op de waterbloem, die zich
smachtend over den waterspiegel heenboog. En het scheen reeds of alle
liefdeklanken uit het bosch, de lang aangehouden stemmen van het
kreupelhout, de geheimzinnige trillingen der bladeren, de diepe zuchten der
groote eiken, kwamen aangolven tegen het marmeren vleesch van de nimf
Echo, wier hart, nog steeds bloedend in het blok, een langen weerklank gaf,
de minste klachten van de Aarde en de Lucht in de verte herhalend.

—Wat hebben ze dien armen Maxime toegetakeld, fluisterde Louise. En

mevrouw Saccard, die lijkt wel dood.

—Zij is begraven onder de poudre de riz, zei mevrouw Michelin.

Andere weinig welwillende opmerkingen werden gemaakt. Het derde

tableau had niet het onbetwiste succès van de beide eerste. Toch had juist
die tragische ontknooping mijnheer Hupel de la Noue in geestdrift gebracht
voor zijn eigen talent. Hij bewonderde zich daarin, als zijn Narcissus in zijn
spiegelglas. Hij had er een aantal dichterlijke en wijsgeerige strekkingen in
neergelegd.

Toen de gordijnen voor de laatste maal waren dichtgeschoven en de

toeschouwers als welopgevoede lui geapplaudisseerd hadden, had hij een
vreeselijke spijt dat hij aan zijn boosheid toegegeven en de laatste bladzijde
van zijn dichtstuk niet uitgelegd had. Hij wou toen aan de omstanders de
verklaring geven van de bekoorlijke, grootsche of eenvoudigweg guitige
dingen, die de schoone Narcissus en de nimf Echo voorstelden, en hij
poogde zelfs te zeggen wat Venus en Plutus daar in dat open plekje deden;
maar de heeren en dames, wier praktische geest de grot van het vleesch en
die van het goud begrepen had, hadden weinig lust om zich te verdiepen in
de mythologische complicaties van den prefect. Mignon en Charrier, die
bepaald alles wilden begrijpen, waren de eenigen die hem er naar vroegen.
Hij maakte zich van hen meester, hij hield ze, in een vensternis, bijna twee
uur aan de praat met zijn Metamorphosen van Ovidius.

Intusschen nam de minister afscheid. Hij maakte zijn verontschuldiging dat

hij onmogelijk kon wachten op de mooie mevrouw Saccard, om haar zijn
compliment te maken over de volmaakte gratie van de nimf Echo. Hij had
drie of vier maal de zaal rondgewandeld aan den arm van zijn broer, de
dames groetende en enkele handdrukken wisselend. Nog nooit had hij zich
zoo voor Saccard gecompromitteerd. Deze straalde van genoegen, toen zijn
broer bij het heengaan hardop zei:

—Ik verwacht je morgenochtend. Kom bij me ontbijten.

Het bal zou een aanvang nemen. De bedienden hadden de fauteuils der
dames langs de muren geplaatst. Het groote salon spreidde nu, van het gele
salonnetje tot aan het tooneel, zijn naakte tapijt uit, welks groote purperen
bloemen zich openden, onder het licht van de kristallen kronen. De warmte
nam toe, de roode behangsels bruinden met hun weerschijn het goud van de
meubels en het plafond. Men wachtte met de opening van het bal totdat de
dames, Echo, Venus, Plutus en de anderen, van kostuum verwisseld hadden.

Mevrouw d’Espanet en mevrouw Haffner verschenen het eerst. Zij hadden

haar kostuum van het tweede tableau weer aangedaan; de een was het
Goud, de andere het Zilver. Men vormde een kring om ze en feliciteerde ze;
en zij vertelden haar emoties.

—Ik was bijna in lachen uitgebarsten, zei de markiezin, toen ik van verre
den grooten neus van mijnheer Toutin-Laroche zag, die me aankeek!
—Ik geloof dat ik een stijven nek heb, merkte de blonde Suzanna. Als het
een minuut langer geduurd had, zou ik mijn hoofd weer gewoon gehouden
hebben, zoo’n pijn deed mijn nek.

Mijnheer Hupel de la Noue, die nog steeds in de vensternis stond, wierp

ongeruste blikken op het groepje dat zich om de twee vrouwen geschaard
had; hij was bang dat men hem zou uitlachen. De andere nimfen kwamen
achtereenvolgens binnen; allen hadden haar kostuum met de
edelgesteenten; gravin Vanska had een uitbundig succès als Koraal, toen
men de vernuftige bijzonderheden van haar kostuum van nabij kon zien.

Daarop kwam Maxime binnen, onberispelijk in zijn zwarte jas met een
glimlach op het gezicht; dadelijk werd hij door een heelen stoet dames
omringd, waarvan hij het middelpunt uitmaakte; men plaagde hem met zijn
rol van bloem, zijn voorliefde voor spiegels; hij, zonder eenige
verlegenheid, ging voort met glimlachen, antwoordde op de plagerijen,
bekende dat hij zich zelf aanbiddelijk vond en dat hij genoeg ondervinding
van de vrouwen had, om zichzelf boven haar te verkiezen. Men lachte nog
harder, het troepje groeide aan, besloeg het geheele midden van het salon,
terwijl de jonge man, als verzonken tusschen die menigte van schouders,
dien chaos van schitterende kostuums, zijn geur van monsterachtige liefde,
zijn verdorven zachtheid van blanke bloem behield.

Maar toen Renée eindelijk beneden kwam, ontstond er eenige stilte. Zij had
een nieuw kostuum aangedaan, van zoo’n origineele bevalligheid en zoo’n
vrijmoedigheid, dat de heeren en dames, die toch gewoon waren aan de
buitensporige luimen van de jonge vrouw, een beweging van verrassing niet
konden onderdrukken.

Zij was gekleed als een inboorlinge van Otaheite. Dat kostuum schijnt zoo
primitief mogelijk te zijn; een zachtgekleurd tricot omsloot haar van de
voeten tot de borst, haar schouders en armen bloot latende; en over dat
tricot een eenvoudige neteldoeksche blouse, kort en met twee strooken
voorzien om de heupen een beetje te verbergen. In het haar, een krans
veldbloemen; om de enkels en de polsen, gouden ringen. Anders niets. Zij
was naakt.
Het tricot had de lenigheid van vleesch, onder de dunne blouse; de zuivere
lijn van die naaktheid liet zich volgen, van de knieën tot de oksels een
weinig uitgewischt door de strooken, maar bij de minste beweging weer
verschijnende, en zich scherper afteekenende tusschen de openingen der
kanten. Het was een aanbiddelijke wilde, een woest zinnelijk meisje,
ternauwernood verborgen in een witte wolk, een dichten nevel, waarin haar
geheele lichaam zich liet raden.

Renée naderde met vluggen tred, en roodgekleurde wangen. Céleste had het
eerste tricot laten bersten; gelukkig had de jonge vrouw, dat geval
voorziende, haar voorzorgen genomen.

Dat gescheurde tricot had haar opgehouden. Zij scheen zich weinig om haar
triomf te bekommeren. Haar handen brandden, haar oogen schitterden van
koorts. Toch glimlachte zij nog en beantwoordde zij met een enkel woord
de heeren, die haar staande hielden en haar een complimentje maakten over
haar edele houdingen in de tableaux vivants.

Verbaasd en verrukt over de doorschijnendheid van haar neteldoeksche

blouse, bleven de heeren haar nastaren. Toen zij aan de groep vrouwen
gekomen was, die Maxime omringden, wekte haar verschijning uitroepen
van verrassing; de markiezin bekeek haar van het hoofd tot de voeten en
fluisterde met een teederen blik:

—Ze is heerlijk gevormd.

Mevrouw Michelin, wier Oostersch kostuum vreeselijk stijf werd naast

dezen eenvoudigen sluier, beet zich op de lippen, terwijl mevrouw Sidonie,
in haar zwarte japon van toovenares, haar in het oor fluisterde:

—Onbetamelijker kan het al niet, vind je wel, lieve?

—Neen maar, zei de mooie brunette, wat zou mijnheer Michelin boos
worden, als ik me zoo ontkleedde!

—En hij zou gelijk hebben ook, besloot de makelaarster.

Het groepje ernstige mannen scheen die meening niet toegedaan. Zij
genoten van verre. Mijnheer Michelin, dien zijn vrouw er zoo te onpas bij
noemde, geraakte in extase, om den heer Toutin-Laroche en baron Gouraud
te believen, die Renée’s kostuum verrukkelijk vonden.

Saccard ontving heel wat complimentjes over de prachtige vormen van zijn
vrouw. Hij boog en toonde zich zeer getroffen. De soirée had hem redenen
tot groote tevredenheid gegeven, en zonder een bezorgdheid die nu en dan
in zijn oogen te lezen was, als hij een snellen blik op zijn zuster richtte, zou
hij volmaakt gelukkig geschenen zijn.

—Zeg, ze had ons nog nooit zooveel laten zien, zei Louise gekscherend aan
Maxime’s oor, met een oogknipje naar Renée.

Onmiddellijk daarop verbeterde zij haar gezegde, met een

onbeschrijfelijken glimlach:

—Aan mij, ten minste.

De jonge man keek haar aan, ongerust, maar zij lachte grappig, als een
schooljongen die schik heeft in een ietwat ongepaste grap.

Het bal werd geopend. Men had op het tooneel van de tableaux vivants een
klein orkest geplaatst, waarin de koperen instrumenten de overhand hadden,
en de trompetten en horens galmden er lustig op los in het ideale woud met
zijn blauwe boomen. Men begon met een quadrille: Ah! il a des bottes, il a
des bottes, Bastien!, die toen op geen enkel bal mocht ontbreken. De dames
dansten. Polka’s, walsen, mazurka’s wisselden de quadrilles af. De
draaiende paren dansten de lange galerij op en af, springende bij de stooten
van het koper, zich wiegelend op de maat der violen. De kostuums der
vrouwen, uit alle landen en alle tijden, krioelden dooreen als een
mengelmoes van levende stoffen. Na al die kleuren in een schijnbaar
ordelooze mengeling te hebben meegevoerd, bracht de rythmus bij zekere
streken van den strijkstok dezelfde satijnen tunica, hetzelfde
blauwfluweelen keurslijf naast dezelfde zwarte jas terug. Dan weer een
streek op de viool, een horengeschal, en de paren werden weer
voortgedreven, trokken achtereenvolgens de zaal rond, met de
schommelende beweging van een bootje dat stroomaf drijft, onder een
windvlaag die het van den wal heeft losgerukt.

Steeds door, zonder einde, uren lang. Somtijds, tusschen twee dansen,
naderde een dame een venster, om wat frissche lucht in te ademen, een
paartje rustte uit op een causeuse van het kleine gele salon, of daalde in de
serre af, langzaam de paden rondwandelend. Onder de lianenpriëelen, in de
zoele duisternis, waarheen de forto’s van de horens nog hun weg vonden, in
de quadrilles Ohé! les p’tits agneaux, en J’ai un pied qui r’mue, waar men
niets zag dan den rand van een vrouwenrok, hoorde men kwijnende lachjes.

Toen men de deur van de eetzaal opende, die in een buffet herschapen was,
met aanrechttafels langs de muren en een lange tafel met koude
vleeschspijzen beladen, in het midden, ontstond er een ontzettend gedrang.
Een lange knappe man, die zoo beschroomd was geweest om zijn hoed in
de hand te houden, werd zoo krachtig tegen den muur geduwd, dat de
ongelukkige hoed met een doffen knal barstte. Dat gaf gelach. Men wierp
zich op de pasteitjes en het getruffeerde gevogelte, terwijl men elkander
lompweg met de ellebogen in de zijden stiet.

Het leek wel een plundering; de handen ontmoetten elkaar tusschen de

vleeschspijzen, en de bedienden wisten niet wien zij het eerst zouden
bedienen, te midden van dien troep welopgevoede menschen, wier
uitgestrekte armen slechts de vrees uitdrukten, dat zij te laat zouden komen
en de schotels leeg zouden vinden. Een oude heer werd boos, omdat er geen
bordeaux was en de champagne hem belette in te slapen.

—Kalm, heeren, kalm, zei Baptiste met zijn deftige stem. Er is voor
iedereen.

Maar men luisterde niet naar hem. De eetzaal was vol, en buiten de deur
rekten de zwartgerokte heeren ongerust den hals uit. Voor de aanrechttafels
hielden groepjes stand, snel etende, elkander verdringende. Velen
verslonden zonder te drinken, daar zij geen glas konden bemachtigen.
Anderen daarentegen dronken, en maakten vergeefsche jacht op een stuk
brood.
—Hoor eens, zei mijnheer Hupel de la Noue, door Mignon en Charrier, die
genoeg van de mythologie hadden, naar het buffet meegetroond, we krijgen
niets, als we mekaar niet een handje helpen.... Op de Tuileriën is het nog
erger, ik heb daar eenige ondervinding opgedaan.... Belast gij u met den
wijn, ik zal voor het vleesch zorgen.

De prefect loerde op een bout. Hij strekte juist bijtijds den arm uit, door een
gaping tusschen de schouders, en nam hem bedaard weg, nadat hij zijn
zakken met broodjes had volgestopt. De aannemers kwamen op hun beurt,
Mignon met een flesch en Charrier met twee flesschen champagne. Zij
hadden echter slechts twee glazen kunnen vinden; zij zeiden dat het niet
hinderde, dat zij uit éen glas zouden drinken. En de heeren soupeerden aan
een hoekje van een bloementafel, aan het einde der zaal. Zij trokken niet
eens hun handschoenen uit, terwijl zij de sneedjes vleesch tusschen hun
broodjes legden en de flesschen onder hun arm hielden. Met vollen mond
stonden zij te praten, de kin van hun vest afhoudend, opdat de sap op het
kleed zou vallen.

Charrier, die zijn wijn eerder op had dan zijn brood, vroeg aan een bediende
of hij geen glas champagne kon krijgen.

—U moet wachten, mijnheer, antwoordde de bediende toornig, door de

drukte overstuur, vergetende dat hij niet in de keuken was. Er zijn al
driehonderd flesschen leeg gedronken.

Intusschen hoorde men bij vlagen de tonen van de muziek. Men danste een
polka, de Baisers, zeer gewild op de publieke bals, waarbij ieder danser den
rythmus moest aangeven door zijn dame te kussen.

Mevrouw d’Espanet verscheen aan de deur der eetzaal, hoog blozend, het
kapsel een weinig verward; zij liet met een bevallige matheid haar lang
zilveren kleed slepen. Men ging ternauwernood op zij; met de ellebogen
moest zij zich een weg banen. Zij liep de tafel rond, aarzelend, met een
pruilenden trek om den mond. Toen kwam zij regelrecht op mijnheer Hupel
de la Noue aan, die juist gedaan had en zijn mond met zijn zakdoek
afveegde.
—Mijnheer, zoudt u zoo vriendelijk willen zijn, zei ze met haar
beminnelijksten glimlach, naar een stoel voor mij om te zien? Ik ben al te
vergeefs de heele tafel om geweest....

De prefect koesterde een wrok tegen de markiezin, maar in zijn

voorkomendheid voor de dames aarzelde hij niet; hij zocht en vond een
stoel, liet mevrouw d’Espanet daarop plaats nemen en bleef achter haar
staan om haar te bedienen. Zij wilde niet anders dan garnalen met wat boter
en een half glaasje champagne. Zij at met kieskeurigheid, te midden van de
gulzigheid der mannen.

De tafel en de stoelen waren uitsluitend voor de dames bestemd. Maar men

maakte altijd een uitzondering ten gunste van baron Gouraud. Daar zat hij
vierkant op zijn stoel, voor een stuk pastei, waarvan hij de korst langzaam
tusschen zijn kaken fijn maalde.

De markiezin wist den prefect weer voor zich in te nemen door de

opmerking, dat zij nooit de aandoening zou vergeten, die zij in het artistieke
les Amours des beau Narcisse et de la nymphe Echo gevoeld had. Zij legde
hem ook uit waarom men niet op hem gewacht had, op een manier die hem
volkomen troostte: toen de dames vernamen dat de minister er was, hadden
zij het gepast gevonden om de pauze te bekorten. Zij verzocht hem daarop
naar mevrouw Haffner te gaan, die met mijnheer Simpson danste, een lomp
mensch, zei zij, op wien zij het niet begrepen had. En toen Suzanne er was,
keek zij mijnheer Hupel de la Noue niet meer aan.

Saccard, gevolgd door de heeren Toutin-Laroche, de Mareuil en Haffner,

had bezit genomen van een aanrechttafel. Daar de middelste tafel vol was
en mijnheer de Saffré voorbijging met mevrouw Michelin aan den arm,
hield hij ze staande en wilde hij, dat de mooie brunette met hen zou
meeëten. Zij knabbelde lachend een paar pasteitjes op, haar heldere oogen
naar de vijf mannen om haar heen opslaande. Zij bogen zich naar haar over,
raakten haar met goud geborduurden sluier aan, drongen haar tusschen de
aanrechttafels, waartegen zij ten slotte ging aanleunen, gebakjes aannemend
uit ieders handen, heel lief en heel vleiend, met de verliefde gedweeheid
van een slavin tusschen haar meesters. Mijnheer Michelin stond heel alleen,
aan het andere eind der kamer, een schaaltje ganzenleverpastei te
verorberen, dat hij had weten te bemachtigen.

Intusschen trad mevrouw Sidonie, die al bij de eerste streken op de viool in

de balzaal rondloerde, de eetzaal binnen en riep Saccard met een oogwenk.

—Ze danst niet, zei zij zachtjes. Ze schijnt ongerust. Ik geloof dat zij wat in
haar schild voert.... Maar ik heb den jonker nog niet kunnen ontdekken.... Ik
ga even wat gebruiken en dan ga ik dadelijk weer op mijn post.

En zij nuttigde staande, als een man, een eendeboutje, dat zij zich liet
brengen door mijnheer Michelin, die zijn schaaltje leeg had. Zij schonk zich
een champagneglas vol malaga in, en na zich de lippen met de vingers te
hebben afgeveegd, keerde zij naar de balzaal terug. Het leek wel of de sleep
van haar toovenaressenkleed reeds al het stof van de kleeden opgegaard
had.

In de zaal was de animo niet groot meer, het orkest hijgde naar adem, toen
een geroep: “de cotillon! de cotillon!” de dansers en het koper weer deed
opleven. Er kwamen paren uit alle boschjes van de serre; de groote zaal
werd even vol als bij de eerste quadrille, en in de opgewekte menigte
werden levendige gesprekken gevoerd. Het was de laatste opflikkering van
het bal. De mannen die niet dansten, keken van uit hun plaats aan de
vensters naar het babbelend groepje, dat steeds aangroeide in het midden
der zaal, terwijl de eters aan het buffet, zonder een beet te verliezen, het
hoofd vooruit staken om te zien.

—Mijnheer de Mussy wil niet, zei een dame. Hij verzekert, dat hij den
cotillon niet meer leiden wil.... Kom, mijnheer de Mussy, nog maar één
keertje. Doe het om onzentwil.

Maar de jonge attaché bleef in zijn stijve houding volharden. Het was
werkelijk onmogelijk, hij had het zich stellig voorgenomen. Dat gaf een
teleurstelling. Maxime weigerde ook, hij zei dat hij doodmoe was. Mijnheer
Hupel de la Noue durfde zich niet aanbieden: hij daalde slechts tot de
dichtkunst af. Daar een dame van mijnheer Simpson gesproken had, legde
men haar het zwijgen op: mijnheer Simpson was de zonderlingste leider van
een cotillon dien men bedenken kon; hij had allerlei fantastische en
ondeugende invallen; in een salon waar men de onvoorzichtigheid begaan
had hem te kiezen, vertelde men dat hij de dames genoodzaakt had over
stoelen te springen, en dat een van zijn liefste figuren was, iedereen op
handen en voeten de kamer rond te laten loopen.

—Is mijnheer de Saffré al weg? vroeg een kinderstem.

Hij stond juist op het punt te vertrekken; hij nam afscheid van mevrouw
Saccard, met wie hij op den besten voet stond, sinds zij niets van hem wilde
weten. Die beminnelijke scepticus had een bewondering voor de grillen van
anderen. Men bracht hem in zegepraal uit de vestibule terug. Hij verweerde
zich, zei glimlachend dat men hem compromitteerde, dat hij een ernstig
man was. Eindelijk, voor al die witte handjes, die zich smeekend naar hem
uitstrekten:

—Nu dan, zei hij, neemt uw plaatsen in.... Maar ik zeg u vooruit, dat ik een
slaafsche navolger van de oude school ben. Ik heb voor geen oortje
verbeeldingskracht.

De paren namen rondom in de zaal op alle stoelen plaats die men bijeen kon
brengen; jongelui gingen zelfs de ijzeren stoelen uit de serre halen.

Het was een monstercotillon. Mijnheer de Saffré, die het peinzende uiterlijk
van een dienstdoend priester had, koos tot dame barones Vanska, met wier
Koraal-kostuum hij ingenomen scheen. Toen iedereen op zijn plaats was,
wierp hij een onderzoekenden blik op dien kring van rokken, ieder door een
zwarte japon geflankeerd. Hij gaf het orkest een wenk en de trompetten
schalden.

Renée had geweigerd aan den cotillon deel te nemen. Zij was opgewonden
vroolijk, al van den aanvang van het bal af; zij danste bijna niet, stond dan
bij dit groepje, dan weer bij dat, en kon nergens rust vinden. Haar
vriendinnen merkten haar zonderling gedrag op. In den loop van den avond
had zij zelfs van haar voornemen gesproken om een luchtreisje te maken
met een beroemden luchtreiziger, over wien geheel Parijs sprak.
Toen de cotillon begon, vond zij het vervelend dat zij niet meer
ongehinderd rond kon wandelen; zij bleef aan de deur der vestibule staan,
wisselde een handdruk met verschillende heeren en praatte met de intieme
vrienden van haar man. Baron Gouraud, die in zijn bonte pelsjas door een
bediende werd weggeleid, vond nog een laatste complimentje over haar
Otaheitekostuum.

Intusschen drukte mijnheer Toutin-Laroche zijn vriend Saccard de hand.

—Maxime rekent op u, zei laatstgenoemde.

—Zeker, zeker, antwoordde de nieuwbakken senator.

En zich tot Renée wendende:

—Mevrouw, ik heb u nog niet gefeliciteerd.... Die beste jongen is dus

geborgen.

En daar zij verbaasd glimlachte, merkte Saccard op:

—Mijn vrouw weet het nog niet.... Wij hebben van avond het huwelijk van
mejuffrouw de Mareuil en Maxime vastgesteld.

Zij bleef glimlachen, maakte een nijging voor mijnheer Toutin-Laroche, die
bij het afscheid nemen zeide:

—Ge teekent het contract Zondag, niet waar? Ik ga naar Nevers voor een
mijnzaak, maar ik ben voor dien tijd terug.

Zij bleef een oogenblik alleen, midden in de vestibule. Zij glimlachte niet
meer, en hoe meer zij nadacht over hetgeen zij zooeven gehoord had, des te
huiveriger werd zij. Zij keek naar de rood fluweelen behangsels, de
zeldzame planten, de majolicapotten, met een starenden blik. Vervolgens zei
zij hardop:

—Ik moet hem spreken.

En zij keerde in het salon terug. Maar zij moest aan den ingang blijven
staan. Een figuur van den cotillon versperde den doortocht. Het orkest
speelde zachtjes een wals. De dames hielden elkander bij de hand en
vormden een kring, een van die rondedansen van kleine meisjes, die Giroflé
girofla zingen; zij draaiden zoo snel mogelijk rond, elkander bij den arm
trekkend, lachend en glijdend.

In het midden had een cavalier—dat was de ondeugende heer Simpson—

een lange rose sjerp in de hand; hij hief ze omhoog als een visscher, die een
kruisnet uitwerpt; maar hij haastte zich niet, hij vond het bepaald aardig de
dames te laten ronddraaien, ze moe te maken. Zij hijgden en smeekten om
genade. Toen wierp hij de sjerp zóo behendig, dat zij zich om de schouders
van mevrouw d’Espanet en mevrouw Haffner slingerde, die naast elkander
draaiden.

Dat was een aardigheid van den Amerikaan. Hij wilde toen met de twee
dames tegelijk dansen, en hij had ze al beide om de taille gevat, de eene
links en de andere rechts, toen mijnheer de Saffré met zijn gestrenge stem
als koning van den cotillon zei:

—Men danst niet met twee dames.

Maar mijnheer Simpson wilde de beide tailles niet loslaten. Adeline en

Suzanne wierpen zich lachend in zijn armen achterover. Men sprak zijn
oordeel uit, de dames werden boos, het werd een heel tumult, en de heeren
aan de vensternissen vroegen zich af hoe mijnheer de Saffré zich uit dat
netelige geval zou redden. Hij scheen inderdaad een oogenblik in
verlegenheid; hij zocht een geestigheid om de lachers op zijn hand te
krijgen. Plotseling kreeg hij een inval; glimlachend nam hij mevrouw
d’Espanet en mevrouw Haffner ieder bij een hand, fluisterde ze een vraag in
het oor, ontving beider antwoord en zich vervolgens tot mijnheer Simpson
wendende:

—Plukt u de verbena of plukt u de maagdepalm?

Mijnheer Simpson, wat dwaas, zei, dat hij de verbena plukte. Toen gaf
mijnheer de Saffré hem de markiezin, met de woorden:
—Hier is de verbena.

Men applaudisseerde bescheiden. Het werd heel aardig gevonden. Mijnheer

de Saffré was een leider van een cotillon “die overal raad op wist,”
verklaarden de dames. Intusschen had het orkest den wals hervat en
mijnheer Simpson leidde zijn dame, na met haar de zaal rond te hebben
gewalst, naar haar plaats terug.

Renée kon doorgaan. Zij had zich tot bloedens toe op de lippen gebeten,
voor al die “dwaasheden”. Ze vond die mannen en vrouwen onnoozel, om
sjerpen te slingeren en bloemennamen aan te nemen. Haar ooren suisden,
een driftig ongeduld gaf haar plotseling den lust om zich met het hoofd
vooruit een weg te banen. Zij doorliep haastig het salon, de paren die zich
naar hun zitplaatsen begaven, tegen het lijf loopend. Zij ging regelrecht naar
de serre. Zij had noch Louise noch Maxime onder de dansers gezien; zij zei
tot zichzelf dat ze daar moesten zijn, in het een of andere hoekje onder het
gebladerte, gedreven door dat instinct van guitigheid en grappigheid, dat
hun de verborgen hoekjes deed opzoeken, zoodra zij zich ergens samen
bevonden. Maar zij doorzocht tevergeefs de halfduistere serre. Alleen zag
zij diep in een der priëelen een lang jongmensch, dat eerbiedig de handen
van de kleine mevrouw Daste kuste en fluisterde:

—Mevrouw de Lauwerens had het me wel gezegd: u is een engel!

Die verklaring in haar eigen huis, in haar serre, stuitte haar. Mevrouw de
Lauwerens had haar handel wel ergens anders kunnen drijven! Het zou
Renée verlichting gegeven hebben, als zij al die luidruchtige menschen uit
haar kamers had kunnen jagen. Voor het bassin staande, keek zij naar het
water, zich afvragende waar Louise en Maxime zich konden verbergen.

Het orkest speelde nog steeds den wals, welks langzame wiegeling haar het
hart deed draaien. ’t Was onuitstaanbaar, men kon niet eens in zijn eigen
huis nadenken. Zij was geheel de kluts kwijt. Zij vergat dat de jongelui nog
niet getrouwd waren, en zij zei bij zichzelf dat het heel eenvoudig was, dat
zij naar bed waren gegaan. Toen dacht zij aan de eetzaal, zij ging haastig de