1. INDIANA JONS-EN AZKEN ABENTURA
Harreman ezkutua azken boladan denen ahotan zebilen. Chat-a gora,
eta chat-a behera. Ordenagailuaren aurrean jarri eta teklak zapalduz
sarearen beste alderaino helduz. Baina inoiz ez zenekien ziur non zegoen
beste aldea.
Niri ere mundu hori gustatzen hasi zitzaidan. Mutil artean ez bainuen
arrakasta handirik izan. Ez naiz izan eta oso ederra, chat-ak aukera hori
ematen zuen fisikoari begiratzeaz utzi eta psikologikoarekin maitemintzen
ginen. Etxera heldu bezain laster, ikasketak alde batera utziz sakatzen
nuen ordenagailuko botoia, eta goizeko ordu txikiak arte ez nuen itzaltzen.
Harreman asko izan ditut. Harremanak beti ere parentesi artean.
Izan dudan erlazio luzeenetako bat zuhaitz izeko batekin izan nuen.
Gogoratzen naiz nola ostegun euritsu batean ezagutu ginen elkar. Euri ahari
zuen barra-barra, ez nuen arratsaldean ezer egiteko (ia arratsaldero
bezala), eta kalera ateratzeko gogorik ez nuenez, chat-aren mundura egin
nuen bueltatxo bat. 200 bat lagun zeuden konektatuta, hauek ere ez zuten
beste zereginik izango arratsaldean eta 200 horietako bat hizketan hasi
zitzaidan:
-Apa. Zermoduz?
-Kaixo. Ondo esan beharko, eguraldi txarra, baina gustura. Eta zu?
Zu ere ondo?
-Bai. Hor ere euria hari du, jo eman ez du atertu arratsalde osoan.
-Ya. Neguan sartu garela nabari da.
-Berri zara chat-ean? Ez zaitut inoiz ikusi konektaturik.
-Bai, bueno orain dela gutxi hasi naiz. Eta erabat biziatuta nago, jiji.
-Normala. Nik urte bete daramat mundu honetan eta oraindik ez naiz
aspertu.
-Ta nun bizi zera?
-Beasainen. Ta zu?
-Urretxun.
- A laster festak dituzue ez?
-Bai. Bueno afaltzea jun behar det. Eongo gea! Mxx
-Aio.
Horrela hasi zen gure harremana. Chat-ean era laburtuan idatziz. Ez
baikenuen hitz guztiak letraz letra idazteko gogorik.
2. Gero Urretxuko festetara etorri zen, eta han gehiago ezagutu ginen.
Mutil jatorra zen, betaurreko duna, betiko ikasle txintxo horietako bat,
baina betaurreko eta ile gominadun horren atzean, mutil ireki eta
parrandero bat zegoen, eta hori gustuko nuen. Horregatik gure kableen
arteko harremana, bihotzen artekoa bihurtu zen. Baina urte bete pasa zen
eta gure bereizten joan zen. Berak Bilbon ikasten zuen eta nik berriz
Donostin. Kilometroak gainditzeko adinakoa ez zein izan gure maitasuna, eta
horrela utzi genuen. Baina, chat-eko mundura egiten nituen hala ere
bueltatxo batzuk. Zuhaitzeko harreman polita ezagutu nuen (nahiz eta ondo
ez bukatu), eta beste norbait ezagutzeko itxaropenarekin sartzen nintzen.
Bazen chat-ean Indiana Jones izeneko bat. Beti gustatu izan zaizkit
India Jones-en pelikulak, eta nire gustu antzekoak izango zituelakoan
berarekin hasi nintzen hizketan. Kaixo! xume batekin hasi ginen eta
pixkanaka gure arteko harremana berotzen joan zen. Esan zidanez
Donostiakoa zen. Surfean aritzea gustatzen omen zitzaion. Mendi aldean,
txalet batean bizi omen zen. Gauetan ateratzen zitzaidan printze urdina
bezalakoa zen. Argazkiren bat edo beste ere pasa zidan. Ile horia, begi
urdinak, muskuluak… txoratuta nengoen. Niri ere esaten zidan argazkiak
bidaltzeko baina nire irudia gustatuko ez litzaiokeela eta ez nekiela nola
bidali esaten nion.
Gaur elkartzekotan geratu gara. Bera Indiana Jones-en azken DVD-a
eramatekotan gelditu da. Nik berriz Arkaitz Canoren “Neguko zirkua”.
5etan gelditu gara Zelai Aristiko parkean, berak esan baitzidan ez zitzaiola
inporta honaino etortzea. Ordu bete bat pasa dut apaintzen; dutxatu,
makilatu, ilea plantxatu…itxura ederra izan nahi nuen. Igogailuari deitu eta
parez-pare ireki da. 4.pisuko Iker bizilagun petrala zegoen barruan, Indiana
Jones-en azken pelikula besapean zuela. Harkaitz Canoren liburua,
atzealdean gorde dut. Kasualitate bat zela pentsatu dut inola ere ez baitu
nire printzearen antzik! Igogailutik jaitsi eta Zelai Aristiko bide luzeena
hartu dut. Iritsi eta non ikusi dudan Iker, aulkian eserita norbaiten zain
balego bezala. Ezin nuen sinetsi. Bera da! Ez da posible! Ni bai tuntuna!
Orain badakit aitak behin baino gehiagotan esan zidan gezurraren gainean
egia eraiki nahia atsotitza.
Horrelaxe amaitu da Indiana Jones-ek nirekin izan duen azken pelikula.
Etxera joan naiz berriro. Haserre, chat-a borratzeko asmoarekin.
Ordenagailuaren aurrera heldu naiz baina Brat Pit izeneko bat aurreratu
zait.
3. -Kaixo zer izen duzu?
Ezin izan nion tentazioari eutsi. Izan ere penaren gozokia da esperantza.
-Angeline Joli …eta zuk?
