Marrja e kuranit si udhërrëfyes. albanian (shqip)

DY FJALË RRETH AUTORIT
I njohur me emrin HARUN JAHJA,Adnan Oktar, u lind
në Ankara në vitin 1956. Pasi kreu studimet fillore dhe
të mesme në Ankara, ai studioi për arte në Universitetin
Mimar Sinan në Stamboll dhe filozofi në universitetin e
Stambollit. Që nga viti 1980, ai ka botuar mjaft libra në
lidhje me çështje politike, shkencore, dhe fetare. Duke
qenë mjaft të vlerësuara në të gjithë botën, këto vepra
kanë shërbyer për shumë njerëz si mjet për të gjetur besimin në Zot dhe për të
arritur një njohje më të thellë për besimin e tyre. Librat e Harun Jahjasë u
drejtohen të gjithë lexuesve, pa marrë parasysh moshën, racën, apo kombësinë
e tyre, sepse ata përqendrohen në një synim: të hapin horizontin e lexuesit duke
e nxitur atë të mendojë për disa çështje të rëndësishme, si qenia e Allahut dhe
Njëshmëria e Tij dhe të jetuarit sipas vlerave që Ai ka përcaktuar për ne.
K
ur njerëzit i pyesin për fenë e tyre,
shumica e njerëzve thonë se ata janë
myslimanë. Megjithatë, shumë prej tyre
nuk e kanë lexuar Kur'anin, vetë Librin e Islamit, qoftë
dhe një herë të vetme. Kur'ani është shpallje e All-llahut
nëpërmjet të cilit paraqet veten dhe shpjegon qëllimin e
vërtetë të jetës sonë, të kësaj bote dhe në tjetrën, si dhe
atributet e përsosmërisë morale. Duke bërë një jetë të
pandërgjegjësuar në besimin tek Allahu dhe të qenurit i
kënaqur me fetë e sajuara nuk është e përshtashme për
ndërgjegjen dhe urtësinë e personit.
Qëllimi i këtij libri është të shpjegojë se Kur'ani është Fjala e All-
llahut, një udhëzim për njerëzimin që i drejtohet të gjithëve, dhe
urdhëresat në të janë të zbatueshme për të gjitha kohrat. Kështu që Ai
duhet të jetë referimi më i rëndësishëm. Një kuptim i saktë i Islamit dhe
kuptim i drejtë i vargjeve të tij janë thelbësore për ata që kërkojnë të
udhëzohen prej tij. Në këtë drejtim, një nga detyrat më të rëndësishme
për çdo Musliman i cili ka dituri, ndërgjegje dhe sens të përbashkët është
që të përcjellë mesazhin e tij tek njerëzit.

MARRJA E KUR’ANIT SI UDHËRRËFYES
2

4
Dy fjalë rreth autorit dhe veprave të tij
I njohur me emrin HARUN JAHJA, Adnan Oktar, u lind në Ankara
në vitin 1956. Pasi kreu studimet fillore dhe të mesme në Ankara, ai
studioi për arte në Universitetin Mimar Sinan në Stamboll dhe filozofi në
universitetin e Stambollit. Që nga viti 1980, ai ka botuar mjaft libra në
lidhje me çështje politike, shkencore, dhe fetare. Harun Jahja është njohur
mirë si autor i veprave të rëndësishme, të cilat zbulojnë mashtrimin e
evolucionistëve, pohimet e tyre të pavërteta dhe lidhjet e errëta midis
Darvinizmit dhe ideologjive gjakësore, të tilla si: fashizmi dhe
komunizmi.
Veprat e Harun Jahjasë, të përkthyera në 72 gjuhë të ndryshme,
përbëjnë një koleksion prej mëse 55,000 faqesh me 40,000 ilustrime.
Pseudonimi i tij është një ndërthurrje e emrave të Harunit (Aaron) dhe
Jahja (John), në kujtim të dy Profetëve të nderuar, të cilët luftuan kundër
mohimit të besimit. Vula e Profetit në librat e tij është një simbol i cili është
i lidhur me përmbajtjen e tyre. Ky simbol paraqet Kur'anin (Shpalljen e
Fundit) dhe Profetin Muhamed (paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të),
Profetin e fundit. Nën dritën e udhëzimit të Kur'anit dhe Sunnetit (traditës dhe
mësimeve të Profetit), autori i ve vetes si qëllim të hedhë poshtë çdo ngrehinë të
ideologjive që mohojnë fenë dhe të thotë "fjalën e fundit" në mënyrë që ta bëjë të
heshtë çdo kundërshtim ngritur kundër fesë. Ai e përdor vulën e Profetit të fundit
(paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të), i cili arriti urtësinë më të lartë dhe
përsosmërinë morale, si një shenjë të qëllimit të tij për të ofruar fjalën e fundit.
Të gjitha veprat e Harun Jahja kanë një qëllim të përbashkët: të japin mesazhin
e Kur'anit, të inkurajojnë lexuesit për të menduar mbi çështje që kanë të bëjnë me
besimin, si për shembull, ekzistenca e Allahut dhe njëshmëria e Tij dhe besimi në
Botën Tjetër dhe njëkohësisht të nxjerrë në pah rrënjët e kalbura të sistemeve
antifetare dhe ideologjive të devijuara.
Harun Jahja gëzon një rang të gjerë lexuesish në shumë vende të
botës, që nga India në Amerikë, nga Anglia në Indonezi, Poloni, e
deri në Bosnjë, Spanjë, Brazil, Malajzi, Itali, Francë, Bullgari, e
deri në Rusi. Disa nga librat e tij mund të gjenden në gjuhën
Angleze, Frënge, Gjermane, Spanjolle, Italiane, Portugeze, Urdu,
Arabe, Shqipe, Kineze, Dhivehi (folur në ishujt Mauritius) Ruse,
Serbo-Croate (Boshnjake), Polake, Malaje, Turke, Uygur,
Indoneziane, Bengali, Daneze dhe Suedeze.

HARUN JAHJA (ADNAN OKTAR)
Duke qënë mjaft të vlerësuara në të gjithë botën, këto vepra kanë shërbyer për shumë
njerëz si mjet për të gjetur besimin në Zot dhe për të arritur një depërtim më të thellë në
besimin e tyre. Mençuria dhe sinqeriteti që i karakterizon librat e tij, së bashku me një stil
të veçantë që është i lehtë për t'u kuptuar, ndikon drejtpërdrejt çdokënd që i lexon. Ata që i
studiojnë me kujdes këta libra, nuk mund të mbrojnë më ateizmin apo ndonjë ideologji
tjetër të devijuar apo filozofi materialiste, sepse këta libra karakterizohen nga një ndikim i
shpejtë, përfundime të qarta dhe janë të pakundërshtueshëm. Edhe nëse këta njerëz do të
vazhdojnë të këmbëngulin në të tyren, nuk do të jetë gjë tjetër veçse një këmbëngulje të
kotë, sepse këta libra përmbysin ideologji të tilla që nga themelet. Të gjitha lëvizjet
bashkëkohore antifetare tashmë mbrohen ideologjikisht, falë librave të shkruar nga Harun
Jahja.
Kjo është, pa dyshim, një rezultat i urtësisë dhe dritës së Kur'anit. Autori në mënyrë
modeste dëshiron të shërbejë si një mjet në kërkimin njerëzor të rrugës së drejtë të Allahut.
Prej botimit të këtyre materialeve nuk kërkohet asnjë përfitim material.
Ata njerëz që inkurajojnë të tjerët për të lexuar këto libra, për të hapur mendjet dhe
zemrat e tyre dhe për t'i udhëzuar ata të bëhen robër të devotshëm të Allahut, kryejnë një
shërbim të paçmuar.
Njëkohësisht, do të ishte një humbje kohe dhe energjie për të reklamua libra të tjerë, të
cilët krijojnë çoroditje në mendjet e njerëzve, i shpien ata në kaos ideologjik dhe që nuk
kanë një ndikim të fortë dhe preçiz në largimin e dyshimit prej mendjeve të njerëzve, siç
është vërtetuar nga përvoja e përparshme. Për librat që janë shkruar vetëm e vetëm për të
nxjerrë në pah fuqinë letrare të shkrimtarit se sa qëllimin fisnik për t'i shpëtuar njerëzit nga
mungesa e besimit është e pamundur që të kenë një ndikim kaq të madh. Ata që e venë në
dyshim këtë mund të shohin qartë se qëllimi i vetëm i librave të Harun Jahjasë është të
mposhtë mosbesimin dhe, njëkohësisht, të përhapë vlerat morale të Kur'anit. Suksesi dhe
ndikimi i këtij shërbimi shfaqen qartë në bindjen e lexuesve.
Një gjë duhet të mbahet parasysh: Arsyeja kryesore për vazhdimin e mizorisë,
konflikteve dhe telasheve të tjera që po përjetojnë shumica e njerëzve sot është
mbizotërimi ideologjik i mosbesimit. Kësaj mund t'i jepet fund vetëm me mposhtjen
ideologjike të tij dhe, njëkohësisht, duke transmetuar mrekullitë e krijimit dhe moralin e
Kur'anit, në mënyrë që njerëzit të jetojnë sipas tij. Duke patur parasysh gjendjen e botës
sot, që po precipiton në një spirale dhune, korrupsioni dhe lufte, është e qartë se ky shërbim
duhet të jepet shpejt dhe n mënyrë të suksesshme, përndryshe, do të jetë tepër vonë.
Në këtë drejtim, librat e Harun Jahjasë marrin një rol udhëheqës. Me lejen e Allahut,
këto libra do të jenë një mjet, nëpërmjet të cilit njerëzit në shekullin e XXI do të gjejnë
paqen, drejtësinë, dhe lumturinë e premtuar në Kur'an.

PËR LEXUESIN
Të gjithë librat e Harun Jahjasë shpjegojnë tema që kanë lidhje me
besimin nën dritën e vargjeve kuranore dhe i ftojnë lexuesit të mësojnë
fjalët e Allahut dhe të jetojnë në përputhje me to. Të gjitha çështjet në
lidhje me ajetet kuranore janë shpjeguar në mënyrë që të mos lihet vend
për dyshim apo për pyetje në mendjen e lexuesit. Stili i thjeshtë dhe i
rrjedhshëm i librave bën të mundur që çdo njeri i çfarëdo moshe qoftë
dhe i çfarëdo grupi shoqëror t'i kuptojë ata me lehtësi. Falë shpalosjes së
tyre mbresëlënëse dhe të ndritshme, ata mund të lexohen me një frymë.
Madje, edhe ata njerëz që e refuzojnë besimin ndikohen nga faktet që
dokumentojnë këta libra dhe nuk mund të hedhin poshtë vërtetësinë e
përmbajtjes së tyre.
Ky libër, po ashtu, të gjithë librat e Harun Jahja mund të lexohen
vetëm ose të diskutohen në grup. Lexuesit e etur për të përfituar nga
librat do të zbulojnë se diskutimi është mjaft i dobishëm dhe u mundëson
atyre të shkëmbejnë mendimet dhe përvojën e tyre me të tjerët.
Një shërbim i madh për Islamin do të ishte ndihma në botimin dhe
leximin e këtyre librave shkruar vetëm për hir të Allahut. Të gjithë librat
e Harun Jahjasë janë jashtëzakonisht bindës. Për këtë arsye, për t'ia
komunikuar të tjerëve fenë e vërtetë, një nga mënyrat më të dobishme do
të ishte nxitja për të lexuar këta libra.
Shpresojmë se, lexuesi do t'i hedhë një sy përmbledhjeve të librave të
tjerë të autorit, të cilat janë vendosur në pjesën e pasme të këtij libri.
Lënda e tij e pasur në çështjet e besimit është mjaft e dobishme dhe të
sjell kënaqësi në lexim.
Në këta libra, ndryshe nga librat e tjerë, janë mënjanuar tërësisht
pikëpamjet personale të autorit, shpjegimet e bazuara në burime të
dyshimta, stile që nuk i kushtojnë kujdesin e duhur temave fetare, dhe as
argumente të pashpresë apo pesimistë, të cilët krijojnë dyshime në
mendjen e lexuesit dhe mosbesim në zemrat e tyre.

GLOBAL PUBLISHING
Kayisdagi Mah. Degirmen Sok. No: 3
Ataşehir-Istanbul / TURKEY Phone: (+90 216)
660 00 59
Printed by: Secil Ofset
100. Yil Mahallesi MAS-SIT Matbaacilar Sitesi
4. Cadde No: 77 Bagcilar -Istanbul / Turkey
Phone: (+90 212) 629 06 15
E-Mail: info@globalkitap.com
http://globalkitap.com
www.harunyahya.com/albanian
w w w. h a r u n y a h y a . c o m
w w w. e n . h a r u n y a h y a . T V

PËRMBAJTJA
PARATHËNIE-10
ALLAHU PREMTOI TË MBROJË KUR’ANIN-13
ALLAHU ËSHTË I VETMI GJYKUES-18
ATA TË CILËT GJYKOJNË NË EMËR TË ALLAHUT-24
MARRJA E KUR’ANIT SI UDHËRRËFYES-30
KUR’ANI ËSHTË PËRKUJTUES PËR TË GJITHA BOTËRAT-33
KUR’ANI ËSHTË KRITERI QË BËN DALLIMIN MIDIS
TË DREJTËS DHE TË GABUARËS-37
ALLAHU SQARON GJITHÇKA NË KUR’AN-41
TË JETUARIT SIPAS VLERAVE TË KUR’ANIT
ËSHTË I LEHTË-45
BINDJA NDAJ KUR’ANIT IA LARGON BARRËN
E NJERËZIMIT-49
ALLAHU PARALAJMËRON NJERËZIMIN ME
ANË TË KUR’ANIT-54
MUSLIMANËT JETOJNË PLOTËSISHT SIPAS VLERAVE
TË KUR’ANIT-59
UDHËRRËFYESI I VETËM I PROFETIT TONË (SAAS)
ISHTE KUR’ANI-61
EDUKIMI I NJË BREZI MODEL QË PASON KUR’ANIN-65
PËRFUNDIM-69
MASHTRIMI I EVOLUCIONIT-72

10
PARATHËNIE
Shoqëritë që janë të larguara prej fesë e kuptojnë atë në
mënyrë të shtrembëruar, dhe popujt e tyre, ndërsa
formohen, mbledhin informacionin e tyre për të prej
burimeve krejtësisht të dyshimta. Për këtë arsye, nën maskën e fesë
njerëzit përvetësojnë rituale, rregulla, të drejta dhe padrejtësi të
ndryshme që ata mendojnë se u përshtaten atyre. Mirëpo, burimi
kryesor i diturisë së saktë për fenë e vërtetë është Kur’ani, sepse ai
është Fjala sublime e Allahut, Zotit tonë i Cili krijoi gjithësinë nga
asgjëja dhe Ai i Cili ka dijeni për gjithçka.
Stili i qartë i Kur’anit e bën atë të kuptueshëm për të gjithë njerëzit
në mënyrë që ata të përfitojnë nga urtësia e tij unike. Mirëpo,
përkundër kësaj, ata të cilët nuk janë të sinqertë apo që janë madje
armiqësor ndaj Allahut dhe fesë së Tij i qasen Kur’anit me
paragjykim dhe të ndikuar nga arsyeja e tyre e shtrembëruar, i
keqinterpretojnë vargjet e tij. Disa njerëz, duke shpresuar që ta
paraqesin fenë si një gjë të vështirë, fabrikojnë shumë besime të
rrejshme, herezi dhe mite.

Besimtarët, të cilët e njohin mirë Kur’anin, e kuptojnë se trillime të
tilla nuk janë asgjë më shumë se mite dhe kështu nuk i pranojnë ato.
Mirëpo, ata të cilët nuk e njohin Allahun dhe Kur’anin mbeten nën
ndikimin e këtyre miteve nga mosdija dhe kështu pandehin se kjo fe e
rrejshme, e cila nuk bazohet në Kur’an, është feja e vërtetë. Veç kësaj,
ata dështojnë të shohin bukuritë e paraqitura nga Islami, të cilat
Allahu i ka zgjedhur dhe përsosur, për arsye se ata nuk e lexojnë
Kur’anin.
Është interesant fakti se Kur’ani, të cilin Allahu e dërgoi për të
udhëzuar njerëzimin në rrugën e drejtë, kurrë nuk tërheq vëmendjen e
njerëzve të tillë. Kur ata pyetin diçka në lidhje me fenë, ata shikojnë
gjithkund përveç në Kur’an, edhepse ai është burimi i vetëm i saktë i
zbatueshëm për të gjitha kohërat. Kur’ani e shpreh këtë si: “E i
Dërguari tha: ‘O Zoti im, vërtet, populli im e konsideroi këtë
Kur’an si (diç) që duhet injoruar’” (Sure Furkan: 30).
Në të vërtetë, Kur’ani është burimi i vetëm i besueshëm i Islamit,
sepse ai është fjala e pandryshuar e Allahut dhe Sunneti (që Profeti
Muhammed (saas) vendosi me anë të thënieve, veprave dhe miratimit
të heshtur). Allahu shpalli Kur’anin në mënyrë që njerëzimi ta
lexonte dhe ta kuptonte atë; të fitonte dituri të saktë për Zotin e tij, I
Cili krijoi gjithësinë nga asgjëja; të mësojë se si ta adhurojë Atë dhe
se si të veprojë në përputhje me urdhërat e Tij për të fituar kënaqësinë
e Tij. Allahu shpjegoi/sqaroi vargjet e Tij përmes shembujve dhe
tregimeve. Siç e bën të qartë në: “Asgjë nuk kemi lënë pas dore në
Libër” (Sure En’am: 38), Kur’ani përfshin çdo gjë. Hollësira të
shumta që i përkasin kësaj bote dhe botës tjetër shpjegohen në
mënyrën më të kuptueshme, sepse, siç na njofton Allahu: “Ne ty ta
11

shpallëm Librin që sqaron çdo gjë dhe si udhëzim e mëshirë dhe
myzhde për Muslimanët.” (Sure Nahl: 89).
Qëllimi i këtij libri është të shpjegoj se Kur’ani është Fjala e
Allahut, udhëzim për njerëzimin që i drejtohet çdonjërit dhe se
urdhërat e tij janë të zbatueshme për të gjitha kohërat. Prandaj ai
duhet të jetë referimi më i rëndësishëm.
Një kuptim i saktë i Islamit dhe kuptim i drejtë i vargjeve të tij janë
thelbësore për ata të cilët duan të udhëzohen prej tij. Në këtë kuptim,
njëra prej detyrave më të rëndësishme për çdo Musliman i cili
posedon mençuri, ndërgjegje dhe mendje të shëndoshë është t’ua
përcjellë porosinë e tij gjithë njerëzve.
12

ALLAHU KA PREMTUAR
SE DO TA MBROJË
KUR’ANIN
Ne me madhërinë Tonë e shpallëm Kur’anin
dhe Ne gjithsesi jemi mbrojtës të tij.
(Sure Hixhr: 9)
Njëra prej vetive më të rëndësishme të Kur’anit është se
ka arritur tek ne në po atë formë në të cilën iu shpall
Profetit tonë (saas). Në: “Ne e zbritëm Përkujtuesin,
dhe Ne do ta mbrojmë atë” (Sure Hixhr: 9), Allahu
premtoi se do ta mbrojë atë.
Shkrimet Hyjnore që u shpallën para Islamit humbën format e
tyre origjinale me kalimin e kohës; ata janë ose të mangëta ose nuk
janë plotësisht të sakta. Mirëpo, në rastin e Kur’anit, Allahu vendosi
shpalljet në kujtesën e Profetit tonë (saas). Veç kësaj, pasiqë ai pranoi
secilën shpallje, Profeti (saas) u tha Shoqëruesve të tij të shumtë t’i
shkruajnë ato, duke siguruar në këtë mënyrë ruajtjen e tij në formën e
tij origjinale tekstuale. Kalifi Ebu Bekër (632-634) e kishte
grumbulluar Kur’anin në një kopje të vetme, dhe Kalifi Uthman (644-
656) dërgoi kopjet e tij në qytetet e rëndësishme Islamike. Vargjet në
13

vijim shpjegojnë mënyrën se si Profeti jonë (saas) u përpoq të mbaj në
mend shpalljet dhe mënyrën se si Allahu i ndihmoi atij ta bëjë këtë:
Ti (Muhammed) mos shqipto atë (Kur’anin) me gjuhën tënde për
ta nxënë atë me të shpejtë! Sepse Ne e kemi për detyrë tubimin
dhe leximin e tij. E kur ta lexojnë atë ty, ti përcille me të dëgjuar
leximin e tij. Dhe pastaj është obligim i Yni që ta shpjegojmë atë.
(Sure Kijame: 16-19)
Siç pohohet në këto vargje, Profeti jonë (saas) e mbajti në mend
Kur’anin në mënyrë unike, sepse Allahu i rrënjosi vargjet e tij në
mendjen e tij. Meqenëse Shoqëruesit e tij i shkruajtën të gjitha gjersa
ai ishte ende gjallë, në pajtim me premtimin e Tij, secila prej
shkronjave të tij ka mbetur e pandryshuar që nga fillimi i shpalljes së
tij mbi 1,400 vjet më parë. Prandaj, shpallja e Allahut ka mbijetuar e
paprekur deri në ditët tona.
Mungesa në Kur’an e çfarëdo kundërthënie dhe mospajtimi të
brendshëm poashtu tregon se është prej Allahut dhe është imun ndaj
ndryshimeve. Kur’ani është nga brenda i qëndrueshëm dhe në
harmoni të plotë me zhvillimet historike dhe zbulimet shkencore. Kjo
veti është aq e sigurt dhe e qartë sa që Zoti ynë pohoi:
A nuk e përfillin ata (me vëmendje) Kur’anin? Sikur të ishte prej
dikujt tjetër, përveç prej All-llahut, do të gjenin në të shumë
kundërthënie. (Sure Nisa: 82)
Shumë kundërthënie mund të gjehen në librat e zakonshëm.
Mirëpo, çdo fjalë e Kur’anit është në harmoni të plotë me të tjerat.
Veç kësaj, Kur’ani ofron informacion për gjeneratat e mëparshme,
komunitetet, format e ndryshme të administrimit, strategjitë
ushtarake dhe për shumë çështje tjera, si edhe për ngjarjet e të
14

kaluarës dhe të ardhmës. Kur’ani është gjithashtu në harmoni
absolute me faktet historike si edhe me të gjitha zhvillimet që
ndodhën pas shpalljes së tij. Për shembull, vargjet e para të Sures
Rum (Perandoria Bizantine) shpallin se Perandoria Bizantine do të
pësonte një disfatë të rëndë, por megjithatë do të ishte fitimtare pak
kohë pas kësaj, si vijon:
Elif, Lamë, Mimë. Bizantinët (Romakët) u mundën, në tokën më
të ulët, por pas disfatës së tyre, ata do të ngadhënjejnë, brenda
pak viteve. Çështja është vendim i All-llahut, fillim e mbarim (për
disfatë dhe për fitore). (Sure Rum: 1-4)
Këto vargje u shpallën rreth vitit 620, gadi 7 vjet pasiqë Persianët
idhujtarë mposhtën Bizantinët e Krishterë. Në të vërtetë, Bizanti ishte
mposhtur aq rëndë sa që vet mbijetesa e tij ishte në pikëpyetje. Pra
fitorja e parashikuar e tij dukej e pamundshme për shumë njerëz,
duke përfshirë Arabët politeist.
Në Dhjetor të vitit 627, perandoritë Bizantine dhe Persiane
zhvilluan një betejë vendimtare në Nineveh. Këtë herë, Bizantinët
papritur mposhtën Persianët. Disa muaj më vonë, Persianët u
detyruan ta bëjnë një marrëveshje me Bizantin, e cila i obligonte ata
t’i kthejnë territoret e Bizantit. Në fund, “fitorja e Romakëve” që
Allahu e premtoi në mënyrë të mrekullueshme u realizua. Ky
shembull i vetëm ofron dëshmi se Kur’ani është Fjala e Allahut.
Një veti tjetër e Kur’anit është se ai përmban fakte kyçe në lidhje
me shumë çështje (për shembull, për astronomi, fizikë dhe biologji),
në një kohë kur njerëzit kishin shumë pak dijeni për gjëra të tilla.
Kur’ani iu shpall banorëve të shekullit të shtatë të Arabisë, shoqëria e
të cilëve përmbante shumë besime paragjykuese dhe të pabaza që
15

merreshin si “shkencore.” Duke mos pasur teknologjinë për ta
studiuar gjithësinë dhe natyrën, ata besonin në legjenda të
trashëguara prej gjeneratave të kaluara. Për shembull, ata mendonin
se mallet mbështetnin qiellin, se Toka ishte e rrafshët dhe kishte male
të larta në të dy skajet e saj dhe se këto male shërbenin si shtylla për
të mbajtur kupën qiellore lart mbi kokat e tyre. Kur’ani mënjanoi
paragjykimet/bestytnitë e tilla, siç lexojmë në:
All-llahu është Ai që ngriti qiejt pa ndonjë shtyllë. Ju i shihni
ato… (Sure Rra’d: 2)
Disa të vërteta shkencore vetëm tani së voni të zbuluara me anë të
teknologjisë u shpallën në Kur’an 1,400 vjet më parë. Faktet e tilla
janë dëshmi tjera se Kur’ani është Fjala e Allahut (Për informacion
më të hollësishëm, shiko Mrekullitë e Kur’anit të Harun Jahjasë,
Botimet e Al-Attique të vitit 2000)
Kur’ani është i shkruar në një gjuhë me një bukuri dhe pasuri të
pakrahasueshme sa që ia kalon të folurit e rëndomtë. Në kohën e
shpalljes së tij, poetët Arab garonin me njëri tjetrin për të krijuar
veprat më të mira letrare. Mirëpo, stili në mënyrë unike i bukur i
Kur’anit fitoi admirimin e tyre dhe nuk mund e të mos pranonin
natyrën e tij të mrekullueshme në kuptimin letrar.
Nëse e lëmë këtë anash, një kod matematikor i ndërlikuar, fare i
pakapshëm për inteligjencën njerëzore, është i rrënjosur në ndërtimin
e Kur’anit. Disa fjalë të lidhura përsëriten në numër të njëjtë në
Kur’an. Për shembull: fjala ditë përsëritet 365 herë, ditët përsëritet 30
herë, muaji përsëritet 12 herë, shejtan dhe engjull përsëritet 88 herë,
bota/dynjaja dhe jeta e përtejme/ahireti përsëriten 115 herë, vera-
nxehtësia dhe dimri-të ftohtit përsëriten 5 herë, ndëshkimi përsëritet
16

117 herë, falja përsëritet 234 herë (dyfishi i fjalës ndëshkim), pasuria
përsëritet 26 herë dhe varfëria përsëritet 13 herë.
Fakte të tilla qartë tregojnë se Kur’ani është Fjala e Allahut, jo e
njerëzimit. Ajo është shpallje e Allahut Profetit Muhammed (saas)
dhe ka mbetur e pandryshuar që prej se u shpall.
Allahu shpreh këtë veti superiore si vijon:
E në qoftë se dyshoni në atë që Ne ia shpallëm gradualisht robit
Tonë, atëherë silleni ju një kaptinë të ngjashme me të (Kur’anin)
dhe thirrni (për ndihmë) dëshmitarët tuaj (zotërat) pos All-llahut,
nëse jeni të sinqertë (në thëniet tuaja se Kur’ani nuk është prej
Zotit). E mos e paçit bërë (deri më tash), e as që do ta bëni kurrë
(edhe në të ardhmën), atëherë ruajuni Zjarrit, lëndë e të cilit janë
njerëzit dhe gurët, që është i përgatitur për mosbesimtarët. (Sure
Bekare: 23-24)
Thuaj: “Edhe sikur të bashkoheshin njerëzit dhe xhinët për të
sjellë të ngjashëm me Kur’anin, ata nuk do të mund të bënin si ky
sado që do ta ndihmonin njëri - tjetrin”. (Sure Isra: 88)
17

ALLAHU ËSHTË I VETMI
GJYKUES
A thua mos po kërkojnë gjykimin e Kohës së
Injorancës? Po për një popull që bindshëm
beson, a ka gjykim më i mirë se ai i All-llahut?
(Sure Maide: 50)
Të Dërguarit e Allahut dhe Kur’ani janë udhëzuesit e
vetëm për besimtarët, siç lexojmë në:
“Thuaj: ‘A të kërkojë Zot tjetër pos All-llahut, e Ai është Zot i çdo
sendi?’” (Sure En’am: 164)
Mirëpo, mosbesimtarët gjejnë dhe pasojnë udhëzues dhe
udhëheqës tjerë pos Allahut, ndjekin ideologji dhe lëvizje të padrejta
dhe kështu jetojnë në lajthitje të plotë. Por, kur vdesin dhe shohin
mundimin e përjetshëm të Ferrit (Xhehenemit), do ta pranojnë këtë
mashtrim të madh: “Dhe thonë: ‘Zoti ynë, ne i dëgjuam
udhëheqësit tonë dhe të parët tonë, por ata na shmangën nga
Rruga e Drejtë’” (Sure Ahzab: 67) dhe shfaqin pendimin e tyre.
18

Faktorët që përcaktojnë qëndrimet dhe besimet e shumicës së
këtyre njerëzve, të cilët shtiren si të paditur për atë që do t’u ndodhë
atyre pas vdekjes, janë rregullat, parimet dhe zakonet e shoqërisë.
Duke i pasuar paraardhësit e tyre, shoqërinë që i rrethon apo
udhëheqësit e tyre, këta njerëz devijojnë, sepse çdo mendim apo
qëndrim që nuk është në pajtim me Kur’anin është i mangët.
Besimtarët, në anën tjetër, veprojnë në përputhje me urdhërat e
Allahut dhe me përpikmëri ju shmangen të gjitha mendimeve dhe
qëndrimeve të ndaluara, pa marrë parasysh kohën dhe vendin. Kurdo
që bëjnë diçka apo sjellin një vendim, ata i referohen Kur’anit dhe
Sunnetit të Profetit tonë (saas) dhe marrin parasysh urdhërin e
Allahut në lidhje me atë situatë të veçantë. Ata sillen në pajtim me
urdhërat e Kur’anit dhe jo në pajtim me trillet dhe dëshirat e tyre,
zakonet e padrejta shoqërore apo zakonet e trashëguara. Vërtet,
Allahu u thot besimtarëve:
Dhe ky është Libër dobiprurës që Ne e zbritëm, përmbajuni atij
dhe ruajuni ashtu që të mëshiroheni. (Sure En’am: 155)
Ata që nuk e pranojnë Allahun si Gjykatësin e vetëm, që u
kundërvihen urdhërave të Tij apo sajojnë gjykime të tjera pos të Tij
devijojnë nga rruga e drejtë. Ata i konsiderojnë normat dhe zakonet e
shoqërive të tyre më të shtrenjta se urdhërat e Allahut dhe qëndrojnë
këmbëngulës dhe të paepur në këtë qëndrim. Edhepse ndërgjegja e
tyre pranon këtë të vërtetë, ata refuzojnë urdhërat e Allahut nga
mendjemadhësia dhe fanatizmi. Në Kur’an, Allahu na njofton për
njerëz të tillë, si vijon:
E kur u thuhet atyre (idhujtarëve): “Pranoni atë që All-llahu e
shpalli,” ata thonë: “Jo, ne ndjekim atë rrugë në të cilën i gjetëm
19

prindërit tanë.” Edhe sikur prindërit e tyre të mos kenë kuptuar
dhe të mos jenë udhëzuar në rrugën e drejtë (ata do t’i pasonin)?
(Sure Bekare: 170)
Ja pra, Ne nuk kemi dërguar para teje Paralajmërues
(Pejgamber) në ndonjë vendbanim, që të mos i ketë thënë paria e
pasur e tij: “Ne i gjetëm të parët tanë në këtë fé dhe ne jemi të
orientuar gjurmëve të tyre.” Thuaj: “A edhe nëse ju kam sjell
rrugë më të mirë nga ajo që i gjetët të parët tuaj?” Ata thonë: “Ne
nuk i besojmë asaj me çka ju jeni dërguar!” (Sure Zukhruf: 23-
24)
Ky qëndrim vetëm se pengon njerëzit të përqafojnë Islamin dhe të
besojnë në Allahun. Për shembull, Faraoni dhe krerët e popullit të tij
thanë: “A keni ardhur te ne të na largoni nga ajo që adhuruan
baballarët tonë dhe të bëheni sundues në tokë? Ne nuk ju
besojmë. (Sure Jusuf: 78), kur Profeti Musa (as) dhe vëllau i tij
Profeti Harun (as) i thirrën ata që të adhurojnë Allahun dhe t’i
nënshtrohen Atij.
Në të njëjtën mënyrë, populli i Profetit Shuajb (as) pyeti: “O
Shuajb, a namazi yt po të thotë të na urdhërosh që ta braktisim
atë që adhuruan prindërit tonë, ose të mos punojmë me pasurinë
tonë ashtu si të dëshirojmë?” (Sure Hud: 87), dhe pastaj
kundërshtuan. Siç pohojnë këto vargje, njerëzit e thirrur në rrugën e
Allahut nga ana e Profetëve gjithmonë përgjigjen: “Argumenti juaj
nuk është në pajtim me rrugën që baballarët dhe stërgjyshërit tonë
pasuan.”
Në çdo kohë, njerëzit reaguan ndaj udhëzimeve të Profetëve me
armiqësi dhe kundërshtim dhe këmbëngulën në qëndrimin e tyre.
20

Pra, të gjithë Profetët thirrën njerëzit të adhurojnë Allahu, t’i
nënshtrohen Atij, ta pasojnë në mënyrë të sinqertë fenë e Tij dhe ta
adhurojnë vetëm Atë duke kërkuar vetëm kënaqësinë e Tij.
Profeti jonë (saas) gjithashtu i thirri njerëzit t’i nënshtrohen vetëm
Allahut dhe t’i binden urdhërave të Tij. Kur’ani na tregon se në Ditën
e Gjykimit, njerëzit do të jenë përgjegjës për bindjen apo mosbindjen
ndaj urdhërave tëAllahut. Në Kur’an,Allahu paralajmëron ata të cilët
adhurojnë zotëra tjerë përveç Tij dhe sajojnë religjion të ri të
shtrembëruar duke u mbështetur në trillet e tyre me këto fjalë:
A mos kanë ata ortakë (zotëra ose idhuj) që u përcaktuan atyre fé,
të cilën nuk e urdhëroi All-llahu? Po, sikur të mos ishte fjala
vendimtare (e All-llahut që shpërblimi dhe ndëshkimi të jenë në
ahiret), do të kryhej dënimi mbi ta, e megjithatë, mohuesit do të
kenë dënim të dhimbshëm. (Sure Shura: 21)
Në një varg tjetër, Zoti ynë urdhëron:
Po a nuk u mjaftoi atyre që Ne ta shpallëm Librin, i cili u lexohet
atyre? E s’ka dyshim se kjo është dhuratë e përkujtim për njerëz
që duan të besojnë”. (Sure Ankebut: 51)
Siç pohojnë këto vargje, disa prej atyre që refuzojnë udhëzimin e të
Dërguarve bëjnë ashtu në emër të feve të rrejshme të sajuara nga
njeriu dhe akuzojnë të Dërguarit për shtrembërim të kësaj feje.
Ndryshe, duke e konsideruar argumentin e Allahut dhe të Dërguarin e
Tij si të pamjaftueshëm, ata sajojnë fe të rrejshme. Mirëpo, qëndron
fakti se Kur’ani që na e zbriti Allahu mjafton për njerëzit.
Besimtarët nuk merakosen për besimin dhe praktikat e lidhura me
besimin e njerëzve tjerë, sepse ata i kushtojnë vëmendje vetëm
urdhërave të Allahut dhe zakoneve të Profetit tonë (saas). Shpallja e
21

Kur’anit u dha fund besimeve dhe praktikave të padrejta të shumë
njerëzve. Profeti ynë (saas), që nuk përfilli akuzat dhe armiqësinë e
njerëzve, u mbështet fuqishëm në Allahun dhe Kur’anin. Në ditët
tona, besimtarët duhet të mbështeten fuqishëm në Allahun, Kur’anin
dhe Sunnetin e Profetit tonë (saas) dhe kurrë të mos kërkojnë rrugë
tjetër pos asaj të Kur’anit.
Praktikat e shumicës së njerëzve janë
kryesisht të mangëta
Njëra prej ideve të gabuara më të mëdha e atyre që pasojnë
mendimin e shumicës, që nuk përfillin vendimet e Allahut dhe kështu
janë larg prej vlerave të Islamit është besimi i gabuar që “shumica
gjithmonë përfaqëson të vërtetën.” Siç lexojmë në Kur’an, shumica e
njerëzve nuk janë në rrugë të drejtë: Në qoftë se u bindesh shumicës
(mohuese që janë) në tokë, ata do të largojnë ty nga rruga e All-
llahut. Ata nuk ndjekin tjetër vetëm supozime dhe nuk janë
tjetër vetëm se rrenacakë. (Sure En’am: 116).
Poqese vendimet e shumicës nuk janë në pajtim me Kur’anin, ato
nuk pasqyrojnë të vërtetën, sepse natyra e drejtë e një lëvizjeje nuk
përcaktohet prej asaj se sa njerëz e pasojnë atë. Ky varg poashtu
pohon se mendimet e shumicës së njerëzve mbështeten në supozime
dhe prandaj largojnë shumë njerëz nga rruga e drejtë.
Largimi nga urdhërat e Allahut për t’iu bashkangjitur vendimeve
të shumicës i bën ata humbës si në këtë botë ashtu edhe në botën
tjetër, sepse ata mbeten krejtësisht të vetmuar: “Ata shkatërruan
vetveten dhe u shkoi huq trillimi që e bënin.” (Sure A’raf: 53).
22

Ndërrimi i shpalljes së Allahut me një trillim bën që njerëzit të vuajnë
zhgënjim të madh:
E kush është më mizor se ai që trillon për All-llahun? Të tillët
paraqiten para Zotit të tyre, e dëshmitarët thonë: “Këta ishin të
cilët gënjyen ndaj Zotit të tyre, pra mallkimi i All-llahut qoftë
kundër mizorëve!” (Sure Hud: 18)
E kush është më mizor se ai që shpif gënjeshtër ndaj All-llahut,
ose përgënjeshtron të vërtetën pasi t’i ketë ardhur ajo? Po, a nuk
është Xhehennemi vend për jobesimtarët? (Sure Ankebut: 68)
Në anën tjetër, besimtarët i nënshtrohen sinqerisht urdhërit të
Allahut. Përsosmëria morale pasuese e tyre shpjegohet në vargjet në
vijim:
Zoti ynë ka përfshirë me diturinë e vet çdo send, ne ju kemi
mbështeturAll-llahut. Zoti ynë, vendos mes nesh dhe mes popullit
tonë gjykimin tënd të drejtë, se Ti je më i miri gjykatës. (Sure
A’raf: 89)
Unë nuk mund të largoj prej jush asnjë send nga caktimi i All-
llahut, vendimi nuk është i tjetërkujt vetëm i All-llahut, vetëm
Atij iu kam mbështetur dhe vetëm Atij le t’i mbështeten ata që
besuan. (Sure Jusuf: 67)
Thuaj: “O All-llah, Krijues i qiejve e i tokës, Njohës i të fshehtës
edhe i të dukshmës, Ti je që gjykon mes robërve Tu për atë që ata
kundërshtoheshin”. (Sure Zumer: 46)
23

24
ATA QË GJYKOJNË NË
EMRIN E ALLAHUT
A mos kanë ata ortakë (zota ose idhuj)
që u përcaktuan atyre fé,
të cilën nuk e urdhëroi All-llahu?
(Sure Shura: 21)
Siç u bë fjalë më heret, disa njerëz sjellin vendime të padrejta
që nuk kanë asgjë të përbashkët me Islamin, përcaktojnë çka
është e ligjshme dhe e paligjshme dhe shpallin atë që Allahu
e ka shpallur të ligjshme si të paligjshme dhe anasjelltas. Në ndërkohë,
ata ndryshojnë origjinalitetin dhe thelbin e fesë dhe sajojnë “një fe të
rrejshme të sajuar prej njeriut” me besimet dhe praktikat e veta. Shumë
njerëz, të cilët nuk e njohin Kur’anin dhe Islamin, dështojnë të njohin
natyrën e padrejtë të kësaj “feje” dhe kështu mashtrohen dhe e pasojnë
atë në mënyrë të pandërgjegjshme. Në këtë mënyrë ata të cilët
vendosin urdhëra në emër të Allahut çojnë njerëzit në gjynah dhe
kundërshtim. Kur’ani përshkruan gjendjen e tyre si vijon:

Në të vertetë, një grup prej tyre janë ata që pështjellojnë gjuhët e
tyre kur lexojnë librin (për të deformuar kuptimin) ashtu që ju të
mendoni se ajo (shprehje) është nga Libri, po ajo nuk është nga
Libri. Madje thonë: “Kjo është nga All-llahu,” por ajo nuk është
nga All-llahu. Ata duke ditur thonë gënjeshtra për All-llahun.
(Sure Ali Imran: 78)
Disa shoqëri të cilat nuk e përqafojnë fenë e drejtë të Allahut dhe
këmbëngulin në besimet e tyre të trashëguara madje shkojnë aq larg
sa të bëjnë shpifje për Allahun. Pasiqë ata as që e fusin në punë
urtësinë dhe ndërgjegjen e tyre dhe as nuk din ta vlerësojnë shtrirjen e
diturisë së Allahut, ata mbeten pa asnjë arsyetim që do t’i udhëzojë
ata drejt të vërtetës. Dhe kështu ata shpikin shumë besime që janë të
papajtueshme me Kur’anin dhe çojnë të paditurit në rrugët e
padrejtësisë. Ata bëjnë atë që është e ligjshme të paligjshme dhe
anasjelltas dhe bëjnë akuza të pabaza, siç lexojmë në vargjet në vijim:
Dhe sipas bindjes së tyre ata thonë: “Këto kafshë dhe këto bimë
janë të ndaluara. Askush nuk mund të ushqehet me to, përveç ata,
të cilëve ne ua lejomë; këto janë kafshë që është e ndaluar t’u
hipet; këto janë kafshë që gjatë therrjes së tyre nuk përmendin
emrin e All-llahut, duke shpifur ndaj Tij. Ai do t’i ndëshkojë ata
për shpifjet e tyre. Madje ata thonë: “Çka është në barqet e këtyre
kafshëve është vetëm për mashkujt tanë, e ndaluar për gratë tona.
E nëse (fruti në bark) ishte i ngordhur, ata (mashkuj e femra)
ishin të barabartë në të. Ai (All-llahu) do të ndëshkojë cilësimin e
tyre të rrejshëm. Ai është i përsosur në punët e Tij, i dijshëm për
krijesat e Tij. S’ka dyshim se kanë dështuar keq ata që mbytën
fëmijët e tyre nga mendjelehtësia e pa kurrfarë dije dhe ata që
2525

duke i shpifur Zotit, shpallën të ndaluar atë që Zoti u kishte
dhuruar. Ata kanë humbur rrugën e drejtë dhe prej fillimit nuk
ishin të udhëzuar. (Sure En’am: 138-140)
Prandaj, ata të cilët merren me aktivitete të tilla njoftohen për
mënyrën se si do të ndëshkohen në Ahiret dhe për faktin se nuk mund
ta shmangin atë. Në Suren En’am, Allahu jap shembullin në vijim në
lidhje me mizorinë që kryejnë këta njerëz “pa kurrfarë dijenie”
Ai (krijoi) edhe nga devet dy (lloje) dhe nga lopët dy (lloje).
Thuaj: “A dy meshkujt i ka ndaluar, a dy femrat, ose çka mban
mitra e dy (llojeve të tyre) femrave? A mos ishit të pranishëm kur
All-llahu ju porositi me këtë (hallall apo haram)?” E kush është
më mizor se ai që trillon rrenë për All-llahun dhe ashtu t’i humbë
njerëzit në mungesë të dijes. All-llahu nuk vë në rrugë të drejtë
mizorët. (Sure En’am: 144)
Këto vargje bëjnë të qartë gjithashtu se shumica e njerëzve kanë
prirje të gjykojnë në emër të Allahut dhe ia mveshin ato gjëra për të
cilat nuk kanë kurrfarë dijenie fesë. Duke qenë kështu, Zoti ynë, I
Cili e njeh më së miri natyrën njerëzore, paralajmëron njerëzimin
kështu: “Mos i thoni asaj (rrenës) që gjuhët tuaja thonë: ‘Kjo
është e ligjshme e kjo është e paligjshme,’ e të shpifni rrenë ndaj
All-llahut. Vërtet, ata që shpifin rrenë ndaj All-llahut, nuk kanë
shpëtim. (Sure Nahl: 116) Në Suren Saffat, në anën tjetër, Allahu i
pyet këta njerëz:
Po ç’keni ju kështu? Si po gjykoni ashtu? A nuk jeni duke
menduar? A mos keni ju ndonjë argument të sigurt? Silleni pra,
Librin tuaj, nëse e flisni të vërtetën! (Sure Saffat: 154-157)
26

Allahu është i vetmi gjykues, dhe Kur’ani përcjellë
gjykimet/vendimet e Tij në formën më të qartë dhe më të
kuptueshme. Allahu tërheq një vijë absolute midis asaj që është e
ligjshme dhe e paligjshme dhe qartëson gjithçka që ka të bëjë me këto
gjykime/vendime në mënyrë që asgjë të mos mbetet e hapur për t’u
vënë në dyshim. Njerëzit mund të përcaktojnë nëse një vendim është
i drejtë apo jo duke iu referuar Kur’anit dhe Sunnetit të Profetit tonë
(saas). Kjo është mëshirë dhe lehtësi e madhe që Allahut ia dhuroi
njerëzimit. Me të vërtetë, Profeti ynë (saas) pohon se Kur’ani është
udhëzuesi dhe burimi i vetëm që i nevojitet njerëzimit:
Ju kam lënë atë që, për sa kohë që i përmbaheni, kurrë s’do t’ju
lë të devijoni pas meje: Librin e Allahut, një Litar që shtrihet prej
qiejve në Tokë dhe Ahl al-Bayt-in tim. (Tirmidhiu)
Kur’ani u drejtohet njerëzve të të gjitha kohërave. Për këtë arsye,
pohimet e tij se Allahu është i vetmi gjykues dhe se ata që
pretendojnë të gjykojnë në emrin e Tij do të përjetojnë fund të keq
meritojnë që të mendojmë seriozisht për to. Kur’ani ofron shpjegim
të hollësishëm për fetë dhe besimet e rrejshme të popujve të kaluar të
sajuara nga njeriu. Në ditët tona, disa njerëz formulojnë gjykime të
mangëta dhe shpjegim të paarsyeshëm në emër të fesë, pasiqë ata nuk
pasojnë udhëzimin Hyjnor të Kur’anit dhe të Sunnetit të Profetit tonë
(saas). Në vend të kësaj, ata përpiqen të mbështesin gjykimet e tyre
mbi atë që ata dëgjojnë apo shohin. Për shembull, shumë njerëz
gënjejnë në bisedat e tyre të përditshme, edhepse Kur’ani pohon se
një praktikë e tillë është mëkat që do të ndëshkohet në Ahiret. Si
alternativë, ata konstatojnë se “gënjeshtrat nga nevoja” janë të
27

28
falshme. Por ky është një iluzion i madh, sepse Allahu shpalli çdo lloj
gënjeshtre si mëkat.
Apo, dikush që nxitë njerëzit në veprime që Allahu nuk i pëlqen
mundet padrejtësisht të pretendoj se mbanë përgjegjësinë për
mëkatin që pason. Por Allahu e bën të qartë se kjo nuk është e
mundshme: “Asnjë mëkatar nuk do të bartë mëkatin e tjetrit.”
(Sure Fatir: 18)
Rrjedhimisht, ata të cilët pohojnë se jetojnë në pajtim me vendimet
e Allahut duhet t’i binden këtij urdhëri dhe t’i shmangen çfarëdo
besimi apo qëndrimi që bie në kundërshtim me Kur’anin dhe
Sunnetin e Profetit tonë (saas). Për më tepër, Kur’ani na njofton se
ata që e pasojnë fenë e tyre të sajuar dhe braktisin shpalljen e Allahut
poashtu akuzojnë të Dërguarit e Tij për shtrembërim të fesë dhe për të
qenit gënjeshtarë. Në një varg lexon si vijon:
Ata (idhujtarët) habiten, ngase u erdhi Paralajmëruesi
(Pejgamberi) nga mesi i tyre, e mosbesimtarët thonë: “Ky është
magjistar i rremë. A mendon ai t’i bëjë zotërat Një Zot? Vërtet,
kjo është gjë shumë e çuditshme!” Paria nga mesi i tyre shkoi
duke i thënë njëri-tjetrit: “Vazhdoni të jeni të qëndrueshëm në
adhurimin e zotërave tuaj, se kjo është një gjë e kurdisur. Ne nuk
kemi dëgjuar diçka të këtillë në fenë e fundit; kjo nuk është tjetër,
pos një trillim! A mos atij, nga mesi ynë, iu zbrit Kur’ani
(Përkujtuesi)? Jo, por ata janë në dyshim ndaj Kur’anit
(Përkujtuesit) Tim, por për shkak se ende nuk e kanë shijuar
dënimin Tim. (Sure Sad: 4-8)

29
Njerëzit e tillë në përgjithësi pohojnë se veprojnë në emër të fesë,
sepse ata nuk kanë dijeni për Islamin. Ata të cilët nuk përfillin
vendimet e Allahut apo që i ndryshojnë ato sepse janë në kundërshtim
me interesat e tyre personale nuk kanë respekt për Allahun dhe Librin
e Tij. Të tillët dështojnë të vlerësojnë se Zoti ynë, i Cili krijoi gjithçka
nga asgjëja, mund të bëjë çfarë të dojë Ai, se Dituria e Tij përfshinë
gjithçka dhe se Ai i din fshehtësitë e njeriut dhe atë që është edhe më
e fshehtë. Mirëpo, “dituria” e tyre është e kufizuar me paragjykim
dhe bestytni.
Allahu e shfaqë Rrugën e Tij të Drejtë në Kur’an:
Ti (Muhammed) praktiko atë që t’u shpall nga Zoti yt. S’ka zot,
përveç Tij. Largohu prej idhujtarëve. (Sure En’am: 106)

MARRJA E KUR’ANIT SI
UDHËRRËFYES
Ai (Xhibrili) me urdhërin e All-llahut e zbriti
Kur’anin në zemrën tënde, që është vërtetues i
asaj që ishte më parë dhe udhërrëfyes e
përgëzues për besimtarët.
(Sure Bekare: 97)
Kur’ani paraqet fakte të sigurta dhe në çdo rast përfshinë
informacionin më të saktë që iu shpall Profetit
Muhammed (saas). Për këtë arsye, ata të cilët e marrin
atë dhe Sunnetin e Profetit tonë (saas) si kriterin e tyre të vetëm në
jetë udhëzohen në Mëshirën e Allahut. Kjo veti e Kur’anit rrëfehet si
vijon:
Është e vërtetë se ky Kur’an udhëzon për atë rrugë që është më e
vërteta, e besimtarët që bëjnë vepra të mira i përgëzon se ata pa
dyshim do të kenë shpërblim të madh. (Sure Isra: 9)
Ky (Kur’ani) është dritë e dijes për njerëz, është udhëzues e
mëshirë për një popull që beson bindshëm. (Sure Xhathije: 20)
30

31
Ata të cilët e përvetësojnë Kur’anin dhe rrugën e Profetit tonë
(saas) si udhëzues kanë një mënyrë të jetesës që dallon shumë prej të
tjerëve. Për shembull, ata nuk ndiejnë dëshpërim, shqetësim,
mungesë shprese, mërzi apo kokëkrisje dhe nuk vuajnë nga bezdia
apo paniku kur përballen me ngjarje të papritura, sepse Kur’ani dhe
Sunneti i Profetit tonë (saas) i udhëzojnë ata gjithë kohën. Duke
përkujtuar se jetojnë sipas fatit që Allahu ka zgjedhur për ta, ata i
nënshtrohen Atij dhe kështu jetojnë në qetësi dhe reagojnë ndaj të
gjitha ngjarjeve me urdhërat e Allahut në mendje. Çdo vendim, fjalë e
shqiptuar dhe rresht i shkruar tregon për besnikërinë e tyre ndaj
vlerave të Kur’anit. Duke qenë kështu, ata gjithmonë kanë ndërgjegje
të pastër dhe e përjetojnë paqen shpirtërore që sjellë kjo gjendje.
Allahu rrëfen për këtë në Suren Junus si vijon:
O ju njerëz! Juve ju erdhi nga Zoti juaj këshilla (Kur’ani) dhe
shërimi i asaj që gjendet në krahërorët tuaj (në zemra), edhe
udhëzim e mëshirë për besimtarët. (Sure Junus: 57)
Mirëpo, vetëm ata që e duan dhe i frikësohen Allahut, i
nënshtrohen Atij sinqerisht dhe parapëlqejnë Ahiretin ndaj dynjasë
dhe i kushtojnë vëmendje Kur’anit dhe mendojnë për vargjet e tij. Në
një varg tjetër, Allahu na urdhëron si vijon:
Ne nuk ta shpallëm Kur’anin për të munduar ty. Ta shpallëm
vetëm si Këshillë (Përkujtim) për ata që frikësohen. (Sure Ta Ha:
2-3)
Kjo çështje është poashtu një fshehtësi e rëndësishme e Kur’anit.
Për ta kuptuar atë, gjithçka nevojitet është një qëllim i vendosur, një
besim i thellë dhe sinqeriteti, në kundërshtim me nivelin e lartë të
zgjuarsisë, sepse Allahu i udhëzon robërit e Tij të vërtetë, siguron se

ata përfitojnë nga Kur’ani dhe e arrijnë shpëtimin. Mirëpo, kjo
Shpallje e Allahut njerëzimit i udhëzon vetëm ata të cilët e duan dhe
ia kanë frikën Atij dhe i respektojnë kufizimet/ndalesat e Tij. Disa
nga vargjet e rrëfyera janë si vijon:
Dhe (përkujtoju njerëzve) atë Ditë, kur në secilin popull do të
sjellim dëshmitarë kundër tyre, e ty të sjellim dëshmitarë kundër
atyre. Ne ty të shpallëm Librin sqarim për çdo send, udhëzim e
mëshirë dhe myzhde për Muslimanët. (Sure Nahl: 89)
Thuaj; “Atë (Kur’anin) e solli “Ruhul Kudus” - shpirti i shenjtë -
plot vërtetësi nga Zoti yt, për t’i përforcuar edhe më ata që
besuan, dhe për të qenë udhërrëfyes e myzhde për Muslimanët.
(Sure Nahl: 102)
Ato janë Ajete të Librit me plot urtësi të përsosur. E që janë
udhëzim e mëshirë për ata që janë punëmirë. (Sure Lukman: 2-3)
O ju njerëz! Juve ju erdhi nga zoti juaj Këshilla (Kur’ani) dhe
shërimi i asaj që gjendet në krahërorët tuaj (në zemra), edhe
udhëzim e mëshirë për besimtarët. (Sure Junus: 57)
Siç shpallin këto vargje, Kur’ani paralajmëron njerëzimin dhe
udhëzon të gjithë Muslimanët që janë të përulur dhe i respektojnë
ndalesat e Allahut. Bediuzzaman Said Nursi, një dijetar Islamik i
madh Turk, shkruan se Kur’ani është udhëzim për robërit e
devotshëm të Allahut: “Kur’ani i të Gjithëdijshmit është udhëzues
për të vetëdijshmit dhe të ndërgjegjshmit, udhëzim për exhinët dhe
njerëzit (dhe femrat), mësues i atyre që përpiqen ta arrijnë
përsosmërinë dhe mësues i atyre që kërkojnë realitetin.”
(Bediuzzaman Said Nursi, Përmbledhja Risale-i Nur, “Letrat: Letra e
26-të”)
32

KUR’ANI ËSHTË
PËRKUJTUES PËR TË
GJITHA BOTËRAT
Ky (Kur’ani) nuk është tjetër vetëm se
këshillë për botërat.
(Sure Sad: 87)
Gjykimet e Kur’anit, Librit unik të urtësisë që Allahu e
dërgoi si përkujtues për të gjitha botërat, do të vlejnë
deri në Ditën e Gjykimit. Mirëpo, disa njerëz jo të
sinqertë të cilët sajojnë arsyetime për t’mos iu bindur gjykimeve të tij
padrejtësisht pohojnë se Kur’ani i drejtohet vetëm një periudhe të
caktuar dhe vetëm shoqërisëArabe të asaj kohe. Sipas këndvështrimit
të cekët të tyre, disa prej mendimeve të tij mund të mos merren
parasysh.
Duke qenë se Kur’ani qëndron mbi gjithë kohërat dhe vendet,
është përkujtues për të gjithë njerëzit për jetën e amshueshme dhe i
thërret ata në rrugën e drejtë. Siç lexojmë: “Dhe se ajo (shpallja)
është lëvdatë e madhe për ty dhe për popullin tënd dhe për këtë
33

(lëvdatë) më vonë do të përgjigjeni. (Sure Zukhruf: 44), dhe
prandaj njerëzit do të thirren që të japin përgjegjësi për veprimet e
tyre në Jetën e Përtejme (në Ahiret).
Me urtësinë e tij unike dhe superiore, informacioni që përcjellë për
të kaluarën dhe të ardhmën, si edhe stili i tij, i cili mënjanon harresën
dhe sjelljen e bërë të zakonshme, Kur’ani është Libër i pashoq/i
pakrahasueshëm. Kjo veti unike vlen për të gjithë njerëzit të cilët
janë krijuar që nga shpallja e tij dhe të cilët do të krijohen deri në
Ditën e Gjykimit.
Citimi në vazhdim nga Bediuzzaman Said Nursi konstaton se
urtësia e Kur’anit është e amshueshme:
Njerëzit e të vërtetës dhe dijetarët këmbëngulës. Ata thonë:
“Kur’ani është një thesar i pafund dhe i pashtershëm. Përveç
nënshtrimit dhe pranimit të çështjeve të vendosura dhe të
pakundërshtueshme, secila epokë pranon poashtu pjesën e saj të
të vërtetave të fshehta të saj, në formën e një shtojce; nuk mund
të futet pa leje në pjesën e një tjetre e cila është e fshehtë.” (Ibid.,
“Letra e 29-të”)
Bediuzzamani, i cili gjithashtu përmendi ndikimin e Kur’anit në
njerëz, e përshkruan këtë ndikim si vijon:
Kjo është rinia e Kur’anit. Ai ruan freskinë dhe rininë e tij në
secilën kohë sikurse të ishte shpallur rishtas. Në të vërtetë,
Kur’ani duhet të ketë rini të përjetshme pasiqë, si adresë e para-
përjetësisë, i drejtohet përnjëherë të gjithë njerëzve të secilës
kohë.
(Bediuzzaman Said Nursi, Përmbledhja Risale-i Nur, “Fjalët:
Fjala e 25-të”)
34

35
Vendimet dhe ligjet e Kur’anit janë aq bindëse dhe të bazuara sa
që forcohen vazhdimisht me kalimin e shekujve. (Ibid.)
Bediuzzamani më tutje konstaton se Kur’ani është një Libër i
pashoq që nuk mund të zëvendësohet me asnjë libër tjetër:
Kur’ani assesi as nuk ka – as nuk mund të ketë – asnjë të
barabartë. Absolutisht asgjë nuk mund ta zërë vendin e kësaj
mrekullie më madhështore. (Ibid., “Fjala e 13-të”)
Për më tepër:
Ai tregon stilin e tij madhështor, të bukur dhe original, të cilin
askush s’mund ta imitojë, edhepse e kënaq çdokend. Kalimi i
kohës nuk bën që stili i tij të vjetërsohet; ai gjithmonë mbetet i
freskët dhe i ri. Proza e tij dhe renditja e fjalëve janë aq mirë të
rradhitura sa që është si i lartë ashtu edhe i këndshëm. Për
falltarët dhe parashikuesit/profetizuesit tjerë të të Padukshmes,
shfaqë natyrën e tij të mrekullueshme në njoftimet e tij të
mrekullueshme në lidhje me të Padukshmen. Për historianët, ai
shfaqë natyrën e tij të mrekullueshme duke dhënë informata në
lidhje me ngjarjet e kohërave të kaluara, si edhe për ngjarjet e së
ardhmës dhe për Mbretërinë (Jetën) e Ndërmjetme dhe për
Ahiretin (Jetën e Përtejme). Për shkencëtarët social dhe politik,
tregon natyrën e tij të mrekullueshme në parimet e tij të
shenjta… Për njerëzit e pajisur me dijeni prej Allahut dhe me të
vërtetat kozmike, ai tregon natyrën e mrekullueshme të të
vërtetave të shenjta Hyjnore në Kur’an, përndryshe tregon për
ekzistencën e kësaj natyre të mrekullueshme. Për Sufitë dhe të
shenjtët tregon natyrën e tij të mrekullueshme në misteriet e
fshehta të vargjeve të tij, të cilat pandërprerë ngriten dhe bien

sikurse valët në detin e Kur’anit. Dhe kështu me rradhë. Për
secilën prej kategorive të njerëzve, hap një dritare dhe shfaqë
natyrën e tij të mrekullueshme. Madje edhe njerëzit e rëndomtë,
të cilët vetëm e dëgjojnë Kur’anin duke kuptuar pak nga
domethënia e tij, vërtetojnë se nuk ka ngjashmëri me asnjë libër
tjetër. (Nursi, “Letra e 19-të”)
Përgjegjësia parësore e secilit person është t’i shërbej Allahut.
Vetëm kthimi drejt Allahut me zemër të sinqertë dhe marrja e
Kur’anit si udhërrëfyes e mundëson këtë. Secili person duhet ta marr
këtë përgjegjësi dhe me vendosmëri ta përqafojë Kur’anin. Në Suren
Hashr, Allahu rrëfen superioritetin e Kur’anit dhe shpjegon se çfarë
përgjegjësie e madhe është që Kur’ani të merret si udhërrëfyes:
Sikur Ne ta zbritnim këtë Kur’an mbi ndonjë kodër, do ta shihje
atë të strukur e të çarë prej frikës nga All-llahu. Këta janë
shembuj që ua shkoqisim njerëzve, që ata të mendojnë. (Sure
Hashr: 21)
36

KUR’ANI ËSHTË KRITER
QË BËN DALLIMIN NË
MES TË SË DREJTËS DHE
TË GABUARËS
Udhërrëfim për njerëz, e zbriti edhe Furkanin
(dalluesin e së vërtetës nga gënjeshtra).
S’ka dyshim se ata që mohojnë argumentet e
All-llahut i pret ndëshkimi i rreptë.
All-llahu është ngadhënjyes, shpagimtar.
(Sure Ali Imran: 4)
Në Kur’an, Allahu këshillon njerëzit dhe u tregon atyre
rrugën e drejtë. Kur’ani është burimi i vetëm që i
udhëheq njerëzit drejt diturisë së drejtë të Allahut,
vlerave të Islamit, se si të jetohet në mënyrën me të cilën Allahu është
i kënaqur dhe kriter absolut që dallon të drejtën nga e gabuara. Për
këtë arsye, njëri prej emrave të Kur’anit është “Furkan”: libër që bën
dallimin në mes të së drejtës dhe të gabuarës.
37

Në këtë botë, njerëzit kanë besimet, synimet, vlerat, mendimet dhe
botëkuptimin e tyre për jetën. Mirëpo, gjykimet që Allahu shpallë në
Kur’an janë të vetmet vlera që mund të konsiderohen si të drejta dhe
të sakta. Siç shpallë Allahu në Suren Bekare: 120: “Udhëzimi i
Allahut është udhëzim i drejtë.” Prandaj, synimet dhe mënyrat e
sajuara nga njerëzit për të jetësuar interesat e tyre personale kurrë
nuk mund t’i udhëzojnë ata drejt të vërtetës dhe shpëtimit. Qëllimi i
ekzistencës së njerëzimit dhe si të arrihet kjo, parimet ideale morale
dhe sjellja e mirë që duhet të tregohet gjatë gjithë jetës së njeriut,
mënyra se si të jetohet një jetë e shëndoshë fizike dhe shpirtërore,
momenti i vdekjes dhe ajo që do t’i ndodhë shpirtit të njeriut në Ditën
e Gjykimit – të gjitha këto rrëfehen në Kur’an.
Njeriu duhet ta lexojë Kur’anin me vëmendje për të përfituar prej
tij dhe për të qenë i udhëzuar drejtë:
Atyre, të cilëve Ne u dhamë Librin dhe të cilët e lexojnë drejtë atë
ashtu si duhet, ata e besojnë atë (Kur’anin). E ata që e mohojnë
atë, të tillët janë ata që dështuan (në dynja e në ahiret). (Sure
Bekare: 121)
Leximi i Kur’anit ashtu siç duhet të lexohet bëhet i mundshëm kur
njerëzit ndiejnë dashuri dhe frikë për Allahun dhe e pasojnë atë. Ata
të cilët e lexojnë Kur’anin në këtë mënyrë i nënshtrohen çdo gjykimi
të Kur’anit dhe i përkushtohen krejtësisht zbatimit të përpiktë të çdo
vargu.
Duke pasur parasysh këtë, ata të cilët e pasojnë atë i mbështesin të
gjitha vendimet e tyre në dritën e Kur’anit dhe të Sunnetit të Profetit
tonë (saas). Duke iu falënderuar kësaj vetie, besimtarët mund të bëjnë
38

39
dallimin në mes të së drejtës dhe të gabuarës dhe të sjellin vendimin
më të mirë. Siç e bën poashtu të qartë vargu: “Udhëzimi i drejtë
është bërë qartë i dallueshëm nga lajthitja/mëkati” (Sure Bekare:
256), besimtarët nuk përpiqen të gjejnë një rrugë të mesme në mes të
vlerave të Kur’anit dhe jetesës në mosdije; në vend të kësaj, ata i
binden plotësisht dhe me siguri Kur’anit, i cili është rruga më e
drejtë. Allahu i urdhëron besimtarët të mbështeten fuqishëm në
Kur’an, si vijon:
Andaj, ti përmbaju asaj që po të shpallet, e s’ka dyshim se ti je në
rrugë të drejtë. Dhe se ajo (shpallja) është këshillë për ty dhe për
popullin tënd dhe për të më vonë do të përgjigjeni. (Sure
Zukhruf: 43-44)
Ata të cilët largojnë vetveten nga shpalljet e Allahut dhe
këmbëngulin në mosbesim kanë zgjedhur mundim dhe vuajtje si në
këtë botë ashtu edhe në atë të ardhmën, sepse mënyra e jetesës që
Allahu na urdhëron që ta jetojmë është ajo që më së shumti i shkon
për shtati natyrën së njeriut. Prandaj, ata të cilët nuk jetojnë në pajtim
me Kur’anin kurrë nuk mund të arrijnë qetësi dhe lumturi të vërtetë,
sepse e kanë braktisur një mënyrë të jetesës që është në pajtim me vet
natyrën e tyre. Për të arritur shpëtimin dhe lumturinë si në këtë botë
ashtu edhe në tjetrën, njerëzit duhet ta mësojnë fenë e vërtetë,
urdhërat e Zotit tonë dhe t’i binden me përpikmëri Kur’anit. Vërtet,
Allahu paralajmëron njerëzit kështu:
A thua mos po kërkojnë gjykimin e Kohës së Injorancës, po për
një popull që bindshëm beson, a ka gjykim më i mirë se ai i All-
llahut? (Sure Maide: 50)

Po a nuk u mjaftoi atyre që Ne ta shpallëm Librin, i cili u lexohet
atyre, e s’ka dyshim se kjo është dhuratë e përkujtim për njerëzit
që duan të besojnë”. (Sure Ankebut: 51)
Përcaktimi i saktë, komentet, arsyetimi/gjykimi dhe rekomandimet
e njerëzve të cilën jetojnë në pajtim me Kur’anin dhe aftësia e tyre për
të gjetur zgjidhje për problemet me të cilat ata përballen burojnë
drejtpërdrejt prej Kur’anit. Për këtë arsye, ata kanë gjithnjë të drejtë,
janë gjithnjë të drejtë dhe të urtë.
Gjendja e atyre të cilët dështojnë t’i binden Kur’anit tregohet si në
vazhdim:
A mos kërkojnë ata (ithtarët e librit) fe, pos fesë së shpallur nga
All-llahu? E Atij i është dorëzuar gjithë ç’ka në qiej e në tokë, me
dashje apo pa dashje dhe te Ai kthehen. (Sure Ali Imran: 83)
E, kush kërkon fe tjetër përveç fesë Islame, atij kurrsesi nuk do ti
pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpruarit. (Sure Ali
Imran: 85)
Feja e pranueshme tek All-llahu është Islami, e atyre që u është
dhënë Libri, pasi mësuam për të vërtetën, vetëm nga zilia mes vete
kundërshtuan. E kush mohon argumentet e All-llahut, le ta dijë se
All-llahu shpejt do t’i jap llogarinë. (Sure Ali Imran: 19)
Për këto arsye, njerëzit duhet t’i braktisin të gjitha besimet e
rrejshme dhe të marrin si shembull vetëm Kur’anin dhe Sunnetin e
Profetit tonë (saas). Përndryshe, ata do të pushtohen nga pikëllimi dhe
pendimi i madh në Ahiret dhe do të pranojnë një ndëshkim të rëndë.
40

ALLAHU SQARON ÇDO
GJËNË KUR’AN
Ne ty të shpallëm Librin sqarim për çdo send,
udhëzim e mëshirë dhe myzhde për Muslimanët.
(Sure Nahl: 89)
Për të nxjerrur njerëzit nga errësira për në dritë, Allahu na
dërgoi Kur’anin për të sqaruar çdo çështje dhe për të ofruar
çdo zgjidhje. Siç lexojmë:
Ne ty të shpallëm Librin sqarim për çdo send, udhëzim e mëshirë
dhe myzhde për Muslimanët. (Sure Nahl: 89)
Në anën tjetër, Allahu shpall: “Asgjë nuk kemi lënë pas dore nga
evidence (në Libër). Më në fund te Zoti i tyre do të tubohen.” (Sure
En’am: 38). Në Kur’an, Allahu shpjegon çdo gjë në mënyrën më të
përsosur, më të urtë dhe më të ngjeshur. Kjo është një shfaqje e Mëshirës
së Allahut për robërit e Tij. Në Kur’an, Ai na informon për parimet
themelore të besimit të vërtetë, për shumë çështje në lidhje me jetën në
këtë botë dhe në tjetrën, parimet ideale morale për besimtarë dhe shumë
çështje tjera që udhëzojnë njerëzimin. Allahu e prezanton Veten tek ne
41

përmes Kur’anit, shpjegon se Ai krijoi çdo gjë prej asgjëje, se Ai është i
lartësuar mbi çdo gjë, se Ai sheh dhe dëgjon fshehtësitë dhe çfarë është
edhe më e fshehtë dhe se Ai din çdo gjë.
Kur’ani na jap një shpjegim të hollësishëm për arsyen dhe mënyrën
se si u krijua njeriu, mënyrën e jetës që fiton kënaqësinë e Allahut,
mënyrat e adhurimit, një përshkrim të përsosmërisë morale, mënyrat për
të qëndruar i shëndoshë fizikisht dhe mentalisht dhe se si të trajtohen
problemet, nevojat e ngutshme dhe njerëz të ndryshëm në shoqëri. Ai
poashtu përmban dëshmi të fakteve shkencore, dituri në lidhje me jetën
e përditshme, për problemet shoqërore, Ditën e Gjykimit, Parajsën dhe
Ferrin dhe shumë çështje tjera. Me fjalë të tjera, Kur’ani ofron gjithë
diturinë themelore që mund t’ju nevojitet njerëzve në çdo kohë. Siç
lexojmë:
Kështu Ne e shpallëm këtë Kur’an Arabisht dhe përsëritëm në të
vërejtjet, në mënyrë që ata të ruhen ose që ai (Kur’ani) t’u sjellë
atyre përvojë mësimi. (Sure Ta Ha: 113)
Në këtë Kur’an Ne shtruam çdo lloji shembulli për hirë të njerëzve,
por njeriu (jobesimtari), më shumë se çdo tjetër është kundërshtar.
(Sure Kehf: 54)
Në Kur’an, Allahu i bën me dije të gjithë njerëzit se ata duhet t’i
binden gjykimeve të Tij pa kushtëzime, ta marrin Atë si shokun dhe
mbrojtësin e tyre të vetëm dhe ta bëjnë përfitimin e kënaqësisë së Tij dhe
të Parajsës qëllimin e tyre të vetëm në jetë. Për ata të cilët jetojnë në
pajtim me Kur’anin, Kur’ani është i vetmi kriter dhe rruga e Profetit
tonë (saas) e vetmja rrugë që vlen për t’u ndjekur. Kur’ani na bën me
dije se Muslimanët e vërtetë të të gjitha epokave kanë braktisur fenë e
rrejshme të shoqërisë së tyre dhe i janë kthyer Allahut dhe urdhërave të
42

43
Tij. Për shembull, Kur’ani rrëfen për mënyrën se si Shokët e Shpellës,
një grup i besimtarëve të rinjë, u dënuan dhe u kërcënuan me vdekje
sepse nuk pranuan fenë e stërgjyshërve të tyre dhe kërkuan strehim në
një shpellë (Sure Kehf: 13-16). Kthimi i Profetit Jusuf (as) tek Allahu
është një shembull për këtë:
Unë kam braktisur fenë e një populli që nuk e beson All-llahun as
botën tjetër, e ata ishin jobesimtarë. Unë e ndoqa fenë e prindërve
të mi: Ibrahimit, Is-hakut, Jakubit. Neve nuk na takoi t’i
përshkruajmë kurrë një send shok All-llahut. (Sure Jusuf: 37-38)
Në kuptimin shpirtëror, braktisja e fesë së rrejshme të shoqërisë
nënkupton ndarjen në tërësi prej pasuesve të asaj feje. Me fjalë të tjera,
nënkupton se një person është pastruar plotësisht prej mënyrës së
mëparshme të adhurimit, besimit, gjykimeve të vlerës, mënyrës së
arsyetimit, kodeve morale, zakoneve dhe traditave, mënyrave të
sjelljes dhe të jetesës që bien ndesh me Kur’anin, edhepse shoqëria e
tyre ende pason gjëra të tilla dhe që e kanë përqafuar shpalljen e
Allahut si pikën themelore të referimit.
Allahu është i kënaqur me Islamin si fe për robërit e Tij. Për atë
arsye, Ai zbriti Kur’anin si udhëzim për ta dhe e bëri jetën e Profetit
tonë (saas) shembull. E vetmja rrugë e vërtetë dhe e drejtë është rruga
e Allahut, siç përshkruhet në Kur’an. Të gjitha rrugët tjera janë të
padrejta dhe të gabueshme dhe mbështeten në fanatizëm, herezi dhe
hamendje. Prandaj, njerëzit mund të shpresojnë që të jenë të trajtuar
mirë në shikimin e Allahut, me kusht që ata t’i binden në përpikmëri
urdhërave të Tij, të bëjnë vepra të mira për të fituar kënaqësinë e Tij
dhe të ndjekin gjurmët e Profetit tonë (saas).
Siç na bën me dije Allahu në Kur’an, fjalët e Zotit tonë janë “të

44
përkryera me vërtetësi dhe drejtësi,” dhe vetëm ata të cilët pasojnë
Kur’anin dhe Sunnetin e Profetit tonë (saas) mund të arrijnë diturinë
më të vërtetë dhe më të saktë. Nuk ka “gjykues” tjetër posAllahut, siç
theksohet në vargun në vazhdim:
(Thuaj) “A pos All-llahut të kërkoj unë gjykatës (mes meje dhe
juve)? KurAi është që zbriti Librin që qartëson çdo gjë? Atyre që
u dhamë Librin e dinë se ai (Kur’ani) është i zbritur prej Zotit
tënd saktësisht, pra mos u bë prej atyre që dyshojnë. Fjalët e Zotit
tënd janë plot të vërteta (çka lajmërojnë) dhe plot të drejta (çka
gjykojnë). S’ka kush që të mund të ndryshoj fjalët (vendimet) e
Tij. Ai është që dëgjon e di. (Sure En’am: 114-115)
Gjithashtu, Profeti ynë (saas) ka thënë se ai është burimi i vetëm të
cilit të gjithë njerëzit duhet t’i drejtohen. Disa prej këshillimeve të tij
i gjejmë në traditat profetike të dhëna në vazhdim:
Kur’ani është një litar i fortë i Allahut, që domthënë se është ai
një mjet i sigurt për t’u lidhur me Allahun dhe një statut i fortë i
udhëzimit. Ai është rruga e drejtë. Kur’ani është e vërteta e qartë
që nuk lejon që mendimet të devijojnë. (Tirmidhiu)
I Dërguari i Allahut ka thënë: “Këto zemra ndryshken, mu
sikurse hekuri që ndryshket kur i hyn uji.” Dikush pyeti: “O i
Dërguar i Allahut, si mund të pastrohen ato?” Ai tha:
“Përkujtimi i shumtë i vdekjes dhe leximi i Kur’anit.” (Bayhaqi;
Manzoor No’mani, Ma’ariful Hadith (Pakistan), 85.)
Gëzohu, sepse me të vërtetë ky Kur’an – një pjesë e tij është në
duart e Allahut dhe pjesa tjetër është në duart tuaja. Prandaj,
përmbajuni atij, sepse kurrë nuk do të shkatërroheni apo të
devijoni pas tij! (Musnad Ahmad).

TË JETUARIT SIPAS
VLERAVE TË KUR’ANIT
ËSHTË I LEHTË
Ne Kur’anin e bëmë të lehtë për mësim,
po a ka ndokush që merr mësim?
(Sure Kamer: 17)
Allahu zbriti Kur’anin si udhëzim për njerëzimin dhe komunikoi
mënyrën më të thjeshtë dhe më të mirë që njeriu duhet të jetojë.
Vargjet na japin lajmin e mirë se Islami është i lehtë për t’u
praktikuar: All-llahu me këtë dëshiron lehtësim për ju. Ai nuk
dëshiron vështirësim për ju” (Sure Bekare: 185).
Kur’ani është paralajmërim i qartë për njerëzit e të gjitha moshave
dhe kulturave. Megjithatë, disa njerëz iu referohen burimeve të
pasigurta, në vend të Kur’anit, gjë që bën që ata të besojnë gabimisht
se Islami është i vështirë. Arsyeja kryesore që qëndron pas këtij
qëndrimi është dituria e tyre jo e plotë për Islamin.
45

Në ditët tona, shumë njerëz mbeten krejtësisht të pavetëdijshëm
për faktet e komunikuara nga Kur’ani, siç është ekzistenca e Ahiretit,
jeta e amshueshme në Ferr, mirësitë e pakrahasueshme të Parajsës
dhe këshillimet dhe paralajmërimet e Zotit tonë për njerëzimin.
Mirëpo, Kur’ani u zbrit në mënyrë që njerëzit të mund ta lexonin dhe
të paralajmëroheshin. Kur’ani shpallë se Allahu i tha Profetit (saas)
të thot: “(Jam urdhëruar) ta lexoj Kur’anin” (Sure Naml: 92).
Njëra prej përgjegjësive më të rëndësishme të një Muslimani është
ta lexojë dhe t’i bindet Kur’anit. Allahu bën që njerëzit të kuptojnë
Kur’anin dhe vetëm ata të cilët janë të udhëzuar prej Tij mund ta
kuptojnë kuptimin e plotë të vargjeve të tij. Ai poashtu premton
udhëzim për robërit e sinqertë që i drejtohen Atij.
Ata të cilët pohojnë se Kur’ani është i vështirë për t’u kuptuar
përpiqen që t’i ndalojnë njerëzit nga leximi i tij, që t’i drejtohen
Allahut dhe që të jetojnë në pajtim me vlerat e tij. Mirëpo, Allahu
shpall në shumë pjesë të Kur’anit se ai është i lehtë për t’u kuptuar:
Ne të kemi shpallur ty (Muhammed) Argumente të Qarta dhe ato
nuk i mohon askush, përveç atyre që kanë dalë respektit. (Sure
Bekare: 99)
O ju njerëz, juve ju erdhi nga Zoti juaj argument i qartë dhe Ne
ju zbritëm Dritë të Qartë. (Sure Nisa: 174)
Veç Kur’anit, gjykimet dhe praktikat e tij janë poashtu shumë të
lehta. Vargu në vijim është i vetëkuptueshëm:
Ne nuk ta shpallëm Kur’anin për të munduar ty. Ta shpallëm
vetëm këshillë (përkujtim) për atë që frikësohet. (Sure Ta Ha: 2-3)
Parimet morale të Kur’anit janë e vetmja mënyrë e jetesës që i
shkon për shtati natyrës njerëzore. Allahu, Krijuesi i njeriut nga
46

asgjëja, është Ai i Cili i di më së miri nevojat e njerëzve, mënyrat e
adhurimit që ata mund të zbatojnë dhe rrugët që shpien drejt një jete
të qetë dhe pa shqetësime. Për këtë arsye, Allahu na informon se Ai
nuk i ngarkon njerëzit me më shumë se që ata mund të përballojnë:
All-llahu nuk ngarkon askënd përtej mundësive të veta, atij
(njeriut) i takon ajo që e fitoi dhe atij i bie ajo (e keqe) që e
meritoi. “Zoti ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë! Zoti
ynë, mos na ngarko neve barrë të rëndë siç i ngarkove ata para
nesh! Dhe Zoti ynë, mos na ngarko me atë për të cilën nuk kemi
fuqi! Na i shlyej mëkatet, na i mbulo të këqijat, na mëshiro. Ti je
Mbrojtësi ynë, na ndihmo kundër popullit pabesimtar! (Sure
Bekare: 286)
Prej Mëshirës dhe Dhembshurisë së Tij të pafund për robërit e Tij,
Allahu jap një shpjegim të hollësishëm për mënyrën e jetesës që do të
dhurojë lumturi, paqe dhe qetësi për njerëzit. Për shembull, njerëzit
natyrshëm e duan dashurinë, respektin, mëshirën dhe dhembshurinë
dhe presin kujdes të tillë prej tjerëve. Ata i shmangen vrazhdësisë, të
keqes dhe imoralitetit dhe natyrshëm i frikësohen ekspozimit të tyre.
Ndjenja dhe shpresa të tilla janë frymëzim i Allahut për shpirtin e
njeriut.
Pasiqë kjo është mënyra se si Allahu krijoi natyrën njerëzore,
mënyra e jetës që është në pajtim me parimet morale të Islamit është
jeta që ofron kënaqësi më të plotë për njerëzimin. Allahu e thekson
këtë fakt në Suren Rum, si vijon:
Përqendro veten tënde sinqerisht në Fenë, i larguar prej çdo të
kote, (e ajo fé), feja e All-llahut në të cilën i krijoi njerëzit, s’ka
ndryshim (mos ndryshoni) të asaj natyrshmërie të krijuar nga
47

All-llahu, ajo është feja e drejtë por shumica e njerëzve nuk e
dinë. (Sure Rum: 30)
Kur’ani shpall në disa vende se feja e përshkruar në Kur’an është
më e lehta në shumë aspekte, si vijon:
All-llahu me këtë dëshiron lehtësim për ju. Ai nuk dëshiron
vështërsim për ju. (Sure Bekare: 185)
Sa i përket atij që besoi dhe bëri vepra të mira, atij i takon
shpërblimi më i mirë (Xhenneti) dhe atij nga ana Jonë do t’i
bëjmë lehtësi (në jetë). (Sure Kehf: 88)
Ne Kur’anin e bëmë të lehtë për mësim, po a ka ndokush që merr
mësim? (Sure Kamer: 17)
Ai ju zgjodhi ju (ju përcaktoi për të luftuar në rrugën e Tij) dhe
nuk ju obligoi në fé me ndonjë vështirësi, në fenë e babait tuaj,
Ibrahimit. (Sure Haxhxh: 78)
Sunneti i Profetit tonë (saas) është poashtu i lehtë për t’u
praktikuar. Profeti jonë (saas), i cili mori Kur’anin si udhëzues të tij,
ka thënë: “Lehtëso (çështjet fetare për njerëzit) dhe mos i bën
(gjërat) të vështira. Dëgjoni njëri tjetrin dhe mos u grindni (në mes
vete).” (Bukhari dhe Muslimi).
Të gjithë Muslimanët janë përgjegjës për ta paraqitur lehtësinë e
Islamit (që është pikërisht thelbi i tij), duke i pajtuar zemrat e
njerëzve me Kur’anin dhe Islamin, duke i informuar njerëzit për
Kur’anin dhe Sunnetin e Profetit tonë (saas) dhe duke i bërë ata
udhëzues të vetëm në jetën e njeriut.
48

BINDJA NDAJ
KUR’ANITLARGON
BARRËN E NJERIUT
All-llahu dëshiron t’ju lehtësoj (dispozitat), e
megjithatë njeriu është i paaftë (për të
përballuar epshet).
(Sure Nisa: 28)
Secili njeri vie në jetë dhe rritet me Vullnetin e Allahut dhe
ka nevojë për mbrojtjen e Tij në secilën fazë të jetës.
Allahu është mbrojtësi, udhëzuesi dhe mbështetësi i vetëm
i të gjithë njerëzve, i Gjalli, i Cili është Krijuesi i çdo gjëje. Vargu në
vazhdim e pohon këtë fakt:
O ju njerëz, ju keni nevojë për All-llahun e All-llahu nuk ka
nevojë për ju; Ai është i falënderuari. (Sure Fatir: 15)
Allahu, Krijuesi i gjithësisë dhe të gjitha qenieve, qofshin të gjalla
apo të vdekura, zbriti Kur’anin si mëshirë për njerëzimin. Mirëpo,
disa njerëz sajojnë arsyetime të ndryshme për të mos jetuar sipas
vlerave të tij. Njëra prej këtyre është ideja e gabuar se parimet morale
49

Islame disi kufizojnë mënyrën e tyre të zgjedhur të jetës. Por ky është
një mashtrim i madh, sepse ata të cilët jetojnë në shoqëritë që nuk
ndjekin parimet morale të Kur’anit përjetojnë ankth të madh,
vështirësi dhe kufizime, ndërsa parimet morale të Kur’anit paraqesin
një jetë të lumtur, të qetë dhe të sigurt. Kur’ani është mëshirë që
lehtëson trysninë që njerëzit e shkaktojnë mbi njëri tjetrin, largon
rregullat e ashpra dhe parimet e panevojshme dhe kufizuese, lehtëson
problemet e njerëzve dhe siguron një jetë të qetë.
Vërtet, Allahu shpall se duke komunikuar porosinë e Tij, i
Dërguari ua lehtëson njerëzve barrat e tyre të rënda dhe ua heq
zinxhirët rreth tyre. Veç kësaj, ata të cilët i përgjigjen thirrjes së të
Dërguarit dhe pastaj e mbështesin, ndihmojnë dhe mbrojnë atë dhe
ndjekin rrugën e vërtetë të Allahut do të arrijnë shpëtimin: paqen,
lumturinë dhe mirësitë. Siç lexojmë:
Ata që e pranojnë të Dërguarin (Muhammedin), Pejgamberin
arab, (që nuk shkruan as nuk lexon), të cilin e gjejnë të cilësuar
(të përshkruar me virtytet e tij), te ata në Tevrat dhe në Inxhil, e
që i urdhëron ata për çdo të mirë dhe i ndalon nga çdo e keqe, u
lejon ushqimet e këndshme dhe u ndalon ato të pakëndshmet, dhe
heq nga ata barrën e rëndë të tyre dhe prangat që ishin mbi ta.
Pra, ata të cilët e besojnë atë, e nderojnë dhe e ndihmojnë atë dhe
veprojnë me Dritën që u zbrit me të, të tillët janë të shpëtuarit.
(Sure A’raf: 157)
Në shoqëritë ku njerëzit nuk jetojnë sipas parimeve të Kur’anit,
disa rregulla të ashpra pa nevojë i bëjnë jetërat e njerëzve të vështira
dhe bëjnë që shumë probleme të mbeten të pazgjidhura. Parimet dhe
botëkuptimi i ushqyer në mendjet e njerëzve vendosin rregulla dhe
50

ndalesa të reja dhe përmes këtyre kufizimeve, i nënshtrojnë njerëzit
ndaj trysnisë së panevojshme. Për shembull, mund të ndalohet ndonjë
ushqim i lejuar. Ose, sjellja e njerëzve mund të kufizohet për arsye se
veprime të caktuara shpallen të palejueshme. Çdo shoqëri ka disa
rregulla dhe praktika që burojnë prej vet kulturës dhe interesave të
tyre. Edhepse ato nuk shprehen gojarisht, ato praktikohen dhe
zbatohen në përgjithësi, prej të gjithë pjesëtarëve të shoqërisë.
Në fund të fundit, njerëzit përpiqen të dëshmohen tek të tjerët dhe
paraqesin vetveten sikur ata të kishin cilësi superiore. Rrjedhimisht,
nën rregullat dhe kufizimet shtypëse të shoqërisë, njerëzit nuk mund
të flasin lirshëm, të qeshin apo të jetojnë siç kanë dëshirë, sepse
jetojnë nën kërcënimin e vazhdueshëm shoqëror të poshtërimit,
dënimit apo përgojimit.
Njerëzit të cilët nuk e njohin Allahun, që nuk e mbështesin besimin
e tyre në Të dhe nuk i nënshtrohen Atij dhe që nuk jetojnë në pajtim
me parimet e Kur’anit bëhen strehë e shqetësimeve të panumërta: e
frikës për të ardhmën, të mbeturit vetëm, e plakjes, e pësimit të një
aksidenti, e vdekjes, e përjetimit të rrezikimit të shëndetit të fëmijëve
të tyre, humbjes së pasurisë, dështimit në biznes apo martesë, të qenit
i privuar nga një shkollim i mirë dhe kështu me rradhë.
Të gjitha këto janë burim i ankthit aspak të palehtësuar. Padyshim,
parimet morale të Kur’anit u mundësojnë njerëzve t’ju shmangen
shqetësimeve të tilla, sepse njerëzit që janë të larguar prej vlerave të
Islamit janë të pavetëdijshëm se çdo gjë ndodhë me Vullnetin e
Allahut dhe se gjithçka është e paracaktuar. Ata nuk arrijnë të
gjykojnë se ndodhitë e mira dhe të këqija në jetë janë sprova dhe se
Allahu dhuron dhe është pronar i të gjitha mirësive dhe bukurive. Për
5151

këtë arsye, shoqëritë e përbëra prej individëve të tillë karakterizohen
me tendosje, kaos, shqetësim, ankth dhe pasiguri.
Një shoqëri e përbërë prej njerëzve të cilët zbatojnë parimet
morale të Kur’anit është imune ndaj gjërave të tilla negative, gjë që
mund të vërehet në përsosmërinë morale të pjesëtarëve të saj. Të tillët
mbështesin besimin e tyre në Allahun dhe janë këmbëngulës dhe
poashtu tregojnë mëshirë, dhembshuri dhe dashuri. Të përulur dhe të
kënaqur thellë në qenien e tyre, ata ndiejnë qetësi dhe ngushëllim që
jetojnë në pajtim me fenë e përshkruar prej Allahut. Siç porositë
Kur’ani, ata nuk i frikësohen askujt pos Tij dhe punojnë për të fituar
kënaqësinë e Tij mbi çdo gjë tjetër. Ata e dijnë se çdo mirësi që
gëzojnë është prej Allahut dhe se humbja e çdo gjëje të shtrenjtë
është sprovë prej Allahut dhe kështu ruajnë qetësinë e tyre kur arrijnë
sukses apo kur ndeshen me ndonjë ndodhi të papritur. Ata poashtu
nuk reagojnë pa menduar kur përballen me vështirësi apo probleme.
Kur’ani qartë shpjegon atë që është e ligjshme dhe e paligjshme
dhe shpjegon në hollësi parimet morale me të cilat Allahu është i
kënaqur. Për këtë arsye, rregullat e vetma që udhëheqin jetën e
besimtarëve janë ato që përmenden në Kur’an, sepse ai paraqet
gjykimet që i përshtaten natyrës së njeriut duke siguruar një lehtësim
të ndërgjegjës dhe duke sjellur qetësi dhe siguri. Allahu pohon se Ai
ka për qëllim t’ua lehtësojë njerëzve barrat e rënda të tyre, si vijon:
All-llahu dëshiron t’ju sqarojë çështjet e t’ju drejtojë në rrugën e
atyre që ishin para jush (pejgamberët) dhe t’ju pranojë
pendimin. All-llahu e di më së miri gjendjen e robërve dhe është
më i Urti. All-llahu dëshiron t’ju pranojë pendimin, e ata që
ndjekin dëshirat e epsheve, dëshirojnë që ju të shmangeni në
tërësi (nga rruga e drejtë). All-llahu dëshiron t’ju lehtësoj
52

53
(dispozitat), e megjithatë njeriu është i paaftë (për të përballuar
epshet). (Sure Nisa: 26-28)
Bediuzzaman Said Nursi shpjegon parajsën shpirtërore që do ta
gëzojnë ata, pikërisht në këtë jetë, të cilët jetojnë në pajtim me
Kur’anin dhe urdhërat e tij:
Në momentin që e pashë këtë botë në mes të errësirës, zemra,
shpirti dhe mendja ime dhe të gjitha aftësitë e mia njerëzore,
vërtet, të gjitha grimcat e qenies sime, ishin të gatshme të qajnë
dhe të klithin nga dhimbja. Por papritur, Emri i Allahut të
Plotëfuqishëm i të Drejtit u ngrit në simbolin e të Gjithëdijshmit,
dhe Emri i Mëshirëplotit në simbolin e Bujarit të Madh, Emri i të
Gjithëmëshirshmit në simbolin (domethënë, në kuptimin e) Atij që
falë gjithnjë, Emri i Ringjallësit në simbolin e Trashëguesit, Emri
i Dhuruesit të Jetës në simbolin e Zemërgjerit dhe Emri i
Mbështetësit u ngrit në simbolin e Zotëruesit. Ato praruan dhe
mbushën me dritë shumë botëra brenda botës së njerëzimit. Duke
hapur dritaret e botës së ndritshme të jetës së përtejme, ato
shpërndanë drita mbi botën e errët të njeriut. (Nursi, “Letrat:
Letra e 29-të”)
Allahu pajisi njerëzimin me një natyrë që kurrë nuk gjenë qetësi dhe
prehje në një sistem jo-Islam. Duke nënvizuar dallimin në mes të
besimtarëve dhe mosbesimtarëve, kjo cilësi e besimtarëve bëhet më e
dukshme në Ahiret. Ata të cilët nuk jetojnë në pajtim me Kur’anin janë
të dëshëpruar, ndërsa besimtarët përjetojnë lumturi të madhe:
E kur të vijë ajo Ditë (e Gjykimit), askush nuk do të flasë, pos me
lejen e Tij, e prej tyre (të tubuarve), ka fatzi dhe fatbardhë. (Sure
Hud: 105)

ALLAHU
PARALAJMËRON
NJERËZIMINME KUR’AN
Ai (All-llahu) ia shpalli (Kur’anin) të saktë (pa
shmangje), pët t’ua tërhequr vërejtjen (atyre që
nuk besojnë) ndaj një dënimi të rëndë prej Tij, e
për t’i përgëzuar besimtarët që bëjnë vepra të
mira, se ata do të kenë një shpërblim të
mrekullueshëm. (Sure Kehf: 2)
Vargjet që paralajmërojnë njerëzimin për vuajtjet e
Ferrit janë njëra prej vetive më të rëndësishme të
Kur’anit. Ata të cilët paralajmërohen kuptojnë
plotësisht se si të bëjnë dallimin në mes të së drejtës dhe të gabuarës, të
mirës dhe të keqes. Kjo veti rrëfehet si vijon:
Ai (All-llahu) ia shpalli (Kur’anin) të saktë (pa shmangje), pët t’ua
tërhequr vërejtjen (atyre që nuk besojnë) ndaj një dënimi të rëndë
prej Tij, e për t’i përgëzuar besimtarët që bëjnë vepra të mira, se
ata do të kenë një shpërblim të mrekullueshëm. (Sure Kehf: 2)
54

55
Ne e bëmë atë (Kur’anin) të lehtë me gjuhën tënde vetëm që me të
t’i përgëzosh të devotshmit, dhe me të t’i tërheqësh vërejtjen një
populli që ëshë kryeneç. (Sure Merjem: 97)
Siç sugjeron vargu në: “Mua më është shpallur ky Kur’an që me
të t’ju tërheqë vërejtjen juve dhe atij që i komunikohet (dhe të
gjithë atyre që vijnë pas jush deri në ditën e kijametit)” (Sure
En’am: 19), Profeti ynë (saas) mori përgjegjësinë që të paralajmërojë
çdokend që mund të arrinte. Në një varg tjetër, Allahu pohon se Ai ia
shpalli Kur’anin Profetit tonë (saas) në mënyrë që ai të mund t’i
paralajmëronte njerëzit:
Prandaj, Ne të shpallëm ty Kur’an Arabisht që ta këshillosh
kryefshatin (Mekën) dhe ata përreth saj, dhe t’u tërheqësh
vërejtjen për Ditën e Tubimit (kijametit), për të cilën nuk ka
dyshim. Një grup për në Xhennet, kurse një grup për në Zjarr.
(Sure Shura: 7)
Siç pohojnë këto vargje, Allahu përshkruan në Kur’an momentin e
vdekjes, mënyrën se si engjujt do ta nxjerrin shpirtin e personit të
ndjerë, mënyrën se si njerëzimi do të tubohet, mënyrën se si do të
zhvillohet dhënia e llogarisë, ngjarjet në lidhje me Ditën e Gjykimit,
mënyrën se si njerëzit do të dërgohen në Ferr të shoqëruar pas dhënies
së llogarisë, për atë se çfarë do të përjetojë secili shpirt atë ditë, vuajtjet
e përjetshme në Ferr, vuajtjet shpirtërore dhe materiale dhe dhimbjen
që banorët e tij do të vuajnë si edhe bukurinë dhe mirësitë e
pashembullta të Parajsës dhe paralajmëron njerëzit për Ditën e
Gjykimit.
Me të vërtetë, shumë vargje përshkruajnë mënyrën se si njerëzit në
Ferr bisedojnë me njëri tjetrin, jetën e tyre shoqërore dhe mënyrën se si

do të vazhdojnë të fjalosen përkundër gjithë vuajtjes së tyre. Disa
vargje madje përmendin argumentet e tyre, si vijon:
Dhe ti tërhiqju vërejtjen njerëzve për ditën kur atyre do t’u vijë
dënimi, e ata që ishin mizorë thonë: “Zoti ynë, na jep afat për një
kohë të shkurtër t’i përgjigjemi thirrjes tënde (për besim) dhe t’i
pasojmë të Dërguarit!” Do t’u thuhet: “A nuk u betuat ju më parë
se për ju nuk ka lëkundje (prej dynjasë në botën tjetër)?” (Sure
Ibrahim: 44)
Ai (All-llahu) thot: “Mos u grindni tash para Meje, se Unë më parë
ju tërhoqa vërejtjen. Tek Unë nuk ndryshon fjala (vendimi) dhe
Unë nuk jam zullumqar për robërit”. (Përkujto) Ditën kur Ne
Xhehennemit i themi: “A je mbushur?” E, ai thot: “A ka ende?”
(Sure Kaf: 28-30)
Dhe ata që nuk besuan thanë: “Ne nuk i besojmë këtij Kur’ani, e as
atij që ishte para tij, (librave të tjerë).” E sikur t’i shihje
zullumqarët kur të dalin para Zotit të tyre të ndalen, kthejnë fjalën
(fyese) njëri-tjerit, atyre që ishin pari, u thonë: “Sikur të mos ishit
ju, ne do të kishim qenë besimtarë!” (Sure Sebe’: 31)
Posa të gllabërohen nga vuajtjet, nuk do të ketë shpëtim për ata që ua
kthyen shpinën paralajmërimeve të Kur’anit. Ata do të pendohen kur
do të shohin Engjujt e Vdekjes duke ardhur për ta. Mirëpo, një pendim
i tillë i madh nuk do t’u sjell dobi atyre, sepse këta njerëz zgjodhën
rrugën e mosbesimit kur të Dërguarit e komunikuan porosinë eAllahut.
Një varg lexon:
Dhe ata do të klithin aty: “O Zoti ynë, nxjerrna e të bëjmë vepra të
mira, e jo si ato që i bënim!” Po a nuk u dhamë juve jetë aq sa që ai
që ka dashur të mendojë, ka mundur të mendojë gjatë asaj kohe,
56

57
madje juve u ka ardhur edhe Pejgamberi (Paralajmëruesi), pra
shijoni, se për zullumqarët nuk ka ndonjë ndihmëtar. (Sure Fatir:
37)
Besimtarët të cilët kalojnë çdo moment të jetës së tyre për të fituar
kënaqësinë dhe mëshirën e Allahut, dhe të cilët jetojnë në pajtim me
ndërgjegjet e tyre, shpërblehen me Parajsë në Jetën e Përtejme. Kur’ani
rrëfen se Engjujt e Vdekjes do t’i marrin shpirtërat e njerëzve të tillë të
virtytshëm në Parajsë në grupe në mënyrën e dhënë në vazhdim:
Është Xhenneti i Adn-it, ku do të hyjnë, nën të rrjedhin lumenj, aty
kanë çka të dëshirojnë, ashtu i shpërblen All-llahu të ruajturit. Të
cilët duke qenë të pastër, engjëjt ua marrin shpirtin, duke u thënë:
“Esselamu alejkum (Paqja qoftë mbi ju!)” Hyni në Xhennet, për
hir të asaj që vepruat. (Sure Nahl: 31-32)
Kur’ani poashtu përcjellë fjalët e besimtarëve, të cilëve u japet një
pozitë e nderuar dhe e lartë në Parajsë. Ata gjithmonë
lartësojnë/lavdërojnë Allahun në bisedat e tyre, të cilat janë gjithmonë
të bazuara në temat e bukurisë, dashurisë, paqes dhe mirësisë:
E ata thonë: “Falënderuar qoftë All-llahu që largoi prej nesh
brengat; vërtet, Zoti ynë është që falë shumë dhe është Bamirës. i
Cili nga mirësia e Tij na vendosi në vendin e përjetshëm, ku nuk do
të na prekë ndonjë mundim fizik dhe ku nuk na prek ndonjë
molisje. (Sure Fatir: 34-35)
E ata (të Xhennetit) thanë: “Falënderuar qoftë All-llahu, i cili
premtimin e Vet e bëri realitet ndaj nesh dhe na la në disponim
tokën e Xhennetit që të vendosemi aty ku të duam! Sa shpërblim i
mirë është i atyre që vepruan drejtë”. (Sure Zumer: 74)
(Këta) Thonë: “Ne edhe kur ishim në familjet tona, ishim ata që

58
frikësoheshim. E All-llahu na dhuroi të mira dhe na ruajti prej
dënimit të erës (flakës) së nxehtë të zjarrit. Ne më parë ishim ndër
ata që lutëm Atë, e Ai është Bamirës, Mëshirues”. (Sure Tur: 26-
28)
Siç bëhet e qartë në këto vargje, besimtarët janë të vetëdijshëm se
mund të arrijnë këtë fund të lumtur vetëm me Vullnetin dhe Mëshirën
e Allahut. Duke marrë parasysh të kuptuarit e tyre se vetëm Mëshira
dhe mbrojtja e Allahut mund t’i udhëzojë ata në rrugën e drejtë,
besimtarët gjithmonë falënderojnë Allahun në Parajsë, pikërisht
sikurse e falënderojnë në këtë jetë.
58

MUSLIMANËT JETOJNË
PLOTËSISHT SIPAS
VLERAVE TË KUR’ANIT
Ky (Kur’ani) është sqarim për njerëzit, është
udhëzim dhe këshillë për të devotshmit.
(Sure Ali Imran: 138)
Kriteri i vetëm mbi të cilin mbështeten jetërat e
Muslimanëve është Kur’ani dhe Sunneti i Profetit tonë
(saas). Derisa të vdesin, ata në përpikmëri u binden
urdhërave të Allahut, i frikësohen vetëm Allahut, kërkojnë ndihmë
vetëm prej Tij dhe kurrë nuk ndiejnë frikë, panikë apo dëshpërim. Ata
nuk i frikësohen fajësimit të cilitdo njeri. Kur ndeshen me ndodhi të
papritura, ata gjithmonë sillen në pajtim me Kur’anin dhe Sunnetin e
Profetit tonë (saas). Ata shfaqin të njëjtën përsosmëri morale në
kohëra të vështirësisë dhe telasheve, pikërisht sikurse veprojnë kur
t’u jenë dhuruar mirësi dhe begati, sepse ata janë të vetëdijshëm se
vetëm Allahu dhuron më shumë mirësi apo ju kufizon ato atyre për
një qëllim hyjnor dhe se Allahu dërgon vështirësi për t’i bërë njerëzit
më të pjekur.
59

60
Mirëpo, ata që nuk e përfillin Kur’anin dhe dështojnë në përqafimin
e Islamit mbështesin tërë jetërat e tyre në fitimin e miratimit të
njerëzve. Filozofia e tyre e jetës, parimet dhe pikëpamjet bien në
kundërshtim me Kur’anin. Duke mos qenë në gjendje të pasojnë
Kur’anin dhe Sunnetin e Profetit tonë (saas) si udhërrëfyes, ata
formulojnë rituale, zakone dhe forma të adhurimit që nuk janë në
pajtim me parimet morale Islamike.
Siç u tha njerëzve të tij Profeti Shuajb (as), në vend se të zbatojnë
urdhërat e Allahut, të tillët pasojnë të gjitha format e besimeve dhe
rregullave të padrejta, sikur ato të ishin gjykime hyjnore: “O populli
im, a është më i çmuar te ju farefisi im se All-llahu, që me përbuzje
e keni hedhur pas shpine? (Sure Hud: 92). Madje edhe nëse e shohin
të vërtetën në Kur’an, nuk mund t’i braktisin besimet e tyre të padrejta.
Të kuptuarit e tyre të asaj që është e ligjshme dhe e paligjshme
ndryshon në pajtim me arsyen dhe mendimet e tyre të shtrembëruara,
gjykimet e vlerave të shoqërisë së tyre dhe ajo që ata trashëgojnë prej
paraardhësve të tyre. Ata respektojnë mendimet e njerëzve më shumë
se gjykimet e Kur’anit.
Botëkuptimi i njerëzve të tillë theksohet në Kur’an si vijon: “Ne i
gjetëm të parët tanë në këtë fé dhe ne jemi të orientuar gjurmëve të
tyre”. (Sure Zukhruf: 23).
Kur’ani, Fjala e pandryshueshme e Allahut, transmeton rrugën e
vetme drejtë shpëtimit si në këtë botë ashtu edhe në atë të ardhmën.
Ndërsa, përsosmëria morale e shfaqur nga Profeti ynë (saas) është
shembull për besimtarët.

UDHËRRËFYESI I VETËM
I PROFETIT TONË (SAAS)
ISHTE KUR’ANI
Ti (Muhammed) praktiko atë që t’u shpall nga
Zoti yt. S’ka Zot, përveç Tij.
Largohu prej idhujtarëve.
(Sure En’am: 106)
Allahu zgjodhi Profetin tonë (saas) dhe i shpalli atij Kur’anin, i cili
do të zbatohet deri në Ditën e Gjykimit. Kur’ani poashtu na informon
se Profeti Muhammed (saas) është Profeti i fundit. Profeti ynë (saas)
pasoi Kur’anin dhe këshilloi njerëzit që ta lexojnë atë dhe t’i
respektojnë vetëm gjykimet e tij. Vargjet në lidhje me këtë japen në
vazhdim:
Ti (Muhammed) praktiko atë që t’u shpall nga Zoti yt. S’ka Zot,
përveç Tij. Largohu prej idhujtarëve. (Sure En’am: 50)
Ti ec pas asaj që të shpallet dhe bëhu i durueshëm derisa All-llahu
të gjykojë. Ai është më i miri i gjykatësve! (Sure Junus: 109)
61

Profeti ynë (saas) poashtu u rekomandoi shoqëruesve të tij që të
lexojnë Kur’anin dhe t’i zbatojnë urdhërat e tij:
Pse disa njerëz imponojnë kushte që nuk janë të pranishme në
Librin e Allahut (Ligjet)?
Kushdo që e imponon një kusht që nuk është prej Ligjeve të
Allahut, atëherë ai kusht është i pavlerë edhe nëse ai imponon
njëqind kushte, sepse kushtet e Allahut janë më detyruese dhe më
të besueshme. (Bukhariu)
Libri i Allahut është litari i Allahut; ai i cili e pason atë është i
udhëzuar dhe ai i cili e braktis atë është në gabim. (Muslimi)
Ai i cili foli në pajtim me Kur’anin foli të vërtetën dhe ai i cili
vepron në pajtim me udhëzimet e tij i jap të drejtë vetes për
shpërblim. Përsëri, ai i cili gjykon në pajtim me Kur’anin është i
drejtë dhe i qartë. Pastaj, sa për atë i cili i fton njerëzit në
Kur’an është vërtet i udhëzuar në Rrugën e Drejtë. (Tirmidhiu)
Ndërsa urdhëronte të mirën dhe ndalonte të keqen, Profeti ynë
(saas) ndjekte vetëm Kur’anin si udhëzues. Të gjitha fjalët e tij
buronin prej tij: “Unë (nuk trilloj) i përmbahem vetëm asaj që më
shpallet nga Zoti im. Ky (Kur’ani) është argument i qartë (me të
cilin ndriçohen zemrat) nga Zoti juaj, është udhërrëfyes dhe
mëshirë për popullin që beson. (Sure A’raf: 203). Për shembull,
populli i tij e pyeti atë për fetva (mendim ligjor në lidhje me ligjin
Islamik) për femrat. Allahu i tha të Dërguarit të Tij (saas) të thot:
“All-llahu ju sqaron nga libri (Kur’ ani) përkitazi me gratë
jetime” (Sure Nisa’: 127). Ngjashëm, kur njerëzit pyetën për fetva
për trashëgimi, Allahu e urdhëroi atë të thot: “Allahu ju jap
62

63
fetva/përgjigje për njerëzit të cilët vdesin pa trashëgimtar të
drejtpërdrejt” dhe “All-llahu ju sqaron, ashtu që të mos humbni.
All-llahu di për çdo send. (Sure Nisa’: 176)
Në një varg tjetër, Allahu i shpall Profetit tonë (saas) që t’u
përgjigjet si në vazhdim atyre të cilët thonë:
“Sillna një Kur’an tjetër, ose ndryshoje këtë!”
Thuaj: “Mua nuk më takon që ta ndryshojë vet, unë përcjelli
vetëm atë që më shpallet. Nëse e kundërshtoj Zotin tim i
frikësohem dënimit të një Dite të Madhe. (Sure Junus: 15)
Rrjedhimisht, Sunneti i Profetit tonë (saas) është të zbatohet
Kur’ani në jetën e përditshme. Për këtë arsye, Allahu na bën me dije
se bindja ndaj tij është një parim themelor i besimit. Në një varg,
Allahu pohon se bindja e tillë është në të vërtetë bindje ndaj Tij (Sure
Nisa’: 80).
Cilido që i bindet fjalëve të tij dhe pason Sunnetin e tij zbaton
poashtu gjykimet e Kur’anit, sepse çdo qëndrim, vendim dhe fjalë e
Profetit tonë (saas) buron prej Kur’anit. Në traditën profetike të
dhënë në vazhdim, Profeti ynë (saas) tha:
Ai i cili më bindet mua i është bindur Allahut dhe ai i cili nuk më
bindet mua nuk i është bindur Allahut; ai i cili i bindet Emirit
(Sunduesit që unë e emëroj) më është bindur mua dhe ai i cili nuk
i bindet Emirit nuk më është bindur mua. (Bukhariu)
Siç pohon Kur’ani, Profeti ynë (saas) ishte një person me
përsosmëri morale i cili pikëllohej nga vuajtja e besimtarëve. Ai ishte
thellësisht i brengosur për besimtarët dhe ishte i butë dhe i
mëshirshëm ndaj tyre (Sure Teube: 128); një person fisnik i cili

64
urdhëronte të mirën dhe ndalonte të gabuarën dhe i cili ua lehtësoi
besimtarëve barrat e rënda të tyre dhe ua hoqi zinxhirët rreth tyre
(prangat që ishin mbi ta) (Sure A’raf: 157); dhe ishte bekim për
njerëzit, i pastroj ata dhe ua mësoi atyre Librin dhe Urtësinë
(Kur’anin dhe Sheriatin) (Sure Ali Imran: 164).
Për të qenë Musliman i vërtetë me të cilin Allahu është i kënaqur,
njeriu duhet t’i bindet urdhërave të Kur’anit, të përqafojë Sunnetin e
Profetit tonë (saas) dhe të praktikojë në përpikmëri çfarëdo që ato na
thonë të bëjmë. Pasiqë Kur’ani jap shpjegim të hollësishëm për jetën
e Profetit tonë (saas), Muslimanët janë të detyruar ta studiojnë jetën e
tij, të shkojnë hapave të tij dhe të përpiqen të shfaqin përsosmërinë e
tij morale. Në Kur’an, Allahu shpjegon se Profeti (saas) jap
shembullin më të mirë për besimtarët:
Ju e kishit shembullin më të lartë në të dërguarin e All-llahut,
kuptohet, ai që shpreson në shpërblimin e All-llahut në botën
jetër, ai që atë shpresë e shoqëron duke e përmendur shumë
shpesh All-llahun. (Sure Ahzab: 21)

EDUKIMI I NJË BREZI
SHEMBULL QË PASON
KUR’ANIN
Nga ju le të jetë grup që thërret në atë që është e
dobishme, urdhëron për punë të mbara dhe
ndalon nga e keqja. Të tillët janë ata të
shpëtuarit. (Sure Ali Imran: 104)
Shumë njerëz marrin njerëz të tjerë si shembuj dhe përpiqen
të jenë sikur ata. Që nga kultura e tyre deri te mënyra se si
flasin apo vishen, ata imitojnë këta njerëz dhe ju pikon
zemra për mënyrën e jetesës së tyre. Por gadi të gjithë këta shembuj
kanë dështimet e tyre dhe posedojnë parime morale ose kuptim që
shpiejnë njerëzit drejt të keqes. Për njerëzimin, shembulli më i mirë
për ta ndjekur është ai i Profetit tonë (saas), sepse zanafilla e
parimeve të tij morale dhe e përsosmërisë së tij morale është Kur’ani.
Profeti ynë (saas) dhe shokët e tij ishin të ndërgjegjshëm, njerëz që
kishin frikën e Allahut dhe ishin mishëruar me parimet morale të
Kur’anit dhe ndienin dashuri të thellë për Allahun.
65

66
Allahu nderoi besimtarët me vetinë e “sunduesve
(zëvendësuesve) në Tokë” (Sure En’am: 165), dhe ju dha nder si në
këtë botë ashtu edhe në atë të ardhmën. Historia ishte dëshmitare e
formave më të përsosura të paqes, lumturisë, sigurisë, drejtësisë,
dashurisë, miqësisë, vëllazërisë dhe motërsisë, dhembshurisë dhe
sakrificës në tokat e sunduara nga Profeti ynë (saas). Vërtet, kjo
periudhë u quajt “Periudha e Lumturisë.” Allahu dha lajmin e mirë të
këtij shpërblimi, të cilin besimtarët e sinqertë do ta marrin derisa janë
ende duke jetuar në këtë botë:
Kush bën vepër të mirë, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë
besimtar, Ne do t’i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në
botën tjetër) do t’u japim shpërblimin më të mirë për veprat e
tyre. (Sure Nahl: 97)
Për këtë arsye, është e një rëndësie të madhe që ky brez i tanishëm
të edukojë një brez të ri të përbërë prej njerëzve të cilët mendojnë,
sundojnë, flasin dhe vendosin në pajtim me Kur’anin dhe Sunnetin e
Profetit tonë (saas). Kur’ani jap një shpjegim të hollësishëm të vetive
të një shoqërie të tillë Muslimane, shoqëri në të cilën besimtarët e
sinqertë ndjekin hapat e të Dërguarit (saas) dhe përpiqen të fitojnë
vetëm kënaqësinë e Allahut. Disa prej vetive të tyre janë si vijon:
● Ata e adhurojnë vetëm Allahun. (Sure Fatiha: 3)
● Ata i janë nënshtruar Allahut. (Sure Teube: 51)
● Ata janë të vetëdijshëm se janë të dobët/të pafuqishëm në Praninë
e Allahut. (Sure Xhinn: 22)
● Ata i frikësohen Allahut dhe me devotshmëri i shmangen çfarëdo
forme të moralit që nuk i pëlqen Atij. (Sure Ra’d: 21)

67
● Ata janë mirënjohës ndaj Allahut nën çfarëdo rrethana. (Sure
Bekare: 172)
● Ata janë që falin dhe janë tolerant. (Sure Hixhr: 85)
● Ata janë që ecin nëpër tokë të qetë. (Sure Furkan: 63)
● Ata janë të ndijshëm dhe të mëshirshëm. (Sure Teube: 128)
● Ata urdhërojnë për punë të mbara dhe ndalojnë nga e keqja. (Sure
Ali Imran: 104)
● Ata janë të bashkuar dhe solidar. (Sure Saff: 4)
● Ata mbrojnë gjithmonë ndershmërinë dhe drejtësinë dhe nuk i
përkrahin kurrë keqbërësit. (Sure Nisa’: 58, 105)
● Ata janë që mbajnë premtimet e tyre. (Sure Bekare: 177)
● Ata i shmangen të folurit kufër (mosbesues). (Sure Furkan: 72)
● Ata janë të durueshëm dhe dhe për atë që i godet në rrugën e All-
llahut, ata as nuk dobësohen dhe as nuk përulen. (Sure Hud: 55)
● Ata janë të besueshëm dhe të guximshëm. (Sure Junus: 71)
● Ata veprojnë në përputhje me parimet e Islamit. (Sure A’raf: 89)
● Ata nuk i shtyjnë me forcë njerëzit që t’i pranojnë idetë e tyre; ata
vetëm i shpjegojnë ato. (Sure Nahl: 125)
● Ata nuk kërkojnë ndonjë shpërblim për përpjekjet e tyre. (Sure
Shura: 23)
● Ata nuk i shmangen thënies të së vërtetës. (Sure Maide: 54)
● Ata gjejnë kënaqësi në art dhe estetikë.
● Ata janë kundër fanatizmit dhe jotolerancës.
Kur këto cilësi të bëhen dominante, shtrembërimi moral, luftërat,
vrazhdësia, varfëria, mashtrimi, fatkeqësitë shoqërore, problemet dhe
vështirësitë që mbisundojnë aktualisht në mbarë botën do të
zëvendësohen me paqe, siguri, drejtësi, tolerancë, miqësi dhe

68
bamirësi, sepse parimet morale të Kur’anit i sjellin pasuri dhe bukuri
shpirtërore dhe materiale njerëzimit. Në përgjithësi, të jetuarit në
pajtim me Kur’anin do të krijojë zgjidhje të përhershme për të gjitha
problemet.
Me vargun: “O ju që besuat, hyni në Islam tërësisht (Përqafoni
fenë Islame në tërësi), e mos ndiqni rrugën e djallit, sepse ai është
armik i juaji i hapët. (Sure Bekare: 208), Allahu thërret njerëzit të
jetojnë sipas vlerave të Kur’anit.
Ata të cilët i refuzojnë traditat dhe zakonet e padrejta të shoqërisë
së tyre dhe ndjekin Kur’anin janë, në terminologjinë e Kur’anit, ata
të cilët “hyjnë në Islam.” Përndryshe, krijohen shoqëritë fanatike, të
pasinqerta, të frikshme, të druajtura, mendjengushta, të paditura, të
paurta dhe të pamatura që strehojnë besime të panumërta të padrejta.
Pjesëtarët e tyre jetojnë vetëm për t’i kënaqur trillet dhe dëshirat e
tyre, ndjekin qëllime tokësore, nuk njohin kufinjë në imoralitet dhe
ndihen të pushtuar nga trysnia e rregullave dhe parimeve që burojnë
prej sistemeve të paditura. Natyrisht se njeriu nuk do mund të
shpresojë të jetojë një jetë tolerante, të qytetëruar, të qetë dhe të sigurt
në një shoqëri të tillë.
Për këtë arsye, çdo njeri që beson duhet të jetë mirënjohës ndaj
Allahut, sepse Ai dhuroi besim të sinqertë për të gjithë besimtarët, i
udhëzoi ata drejt të vërtetës dhe i nderoi ata me njohjen e Profetit
tonë (saas). Mënyra për të treguar këtë mirënjohje është të shfaqen
plotësisht parimet morale të Kur’anit dhe të pasohet Sunneti i Profetit
tonë (saas). Refuzimi i kësaj është mosmirënjohje ndaj Allahut, një
qëndrim që do të ndëshkohet rëndë në Ahiret.
68

PËRFUNDIM
Kur njerëzit pyesin për fenë e tyre, shumica e njerëzve
thonë se ata janë Muslimanë. Mirëpo, shumica prej tyre
nuk e kanë lexuar Kur’anin, Librin e drejtë të Islamit,
madje edhe vetëm një herë. Megjithatë, siç është përmendur gjatë
këtij libri, Kur’ani është shpallja e Allahut nëpërmjet së cilës Ai
paraqet Veten dhe shpjegon qëllimin e vërtetë të jetës sonë në këtë
botë dhe në botën tjetër, si edhe veçoritë e përsosmërisë morale.
Të jetuarit e jetës i pavetëdijshëm për pritjet e Allahut dhe të qenit
i kënaqur me fe të sajuara nuk i shkon për shtati ndërgjegjes dhe
diturisë së një personi. Allahu pohon se Ai zbriti Kur’anin që njerëzit
ta lexojnë:
Ne me urtësi e zbritëm atë (Kur’anin) dhe me urtësi është zbritur.
E ty nuk të dërguam tjetër vetëm se përgëzues dhe qortues. Dhe
(ta shpallëm) Kur’anin që Ne e ndamë pjesë - pjesë për t’ua
lexuar njerëzve dalëngadalë dhe ashtu e shpallëm atë një pas një.
(Sure Isra: 105-106)
69

70
Kur’ani është unik dhe prandaj shumë më superior se çdo libër
tjetër. Për këtë arsye, informacioni që përmban ai është shumë më
superior se çdo informacion tjetër. Çdo person i cili e lexon atë me
qëllim të sinqertë dhe sheh mrekullitë, urtësinë unike dhe
superioritetin që vargjet e tij përcjellin do të udhëzohet në të vërtetën.
Pa marrë parasysh se a besojnë njerëzit në të apo jo, Kur’ani është
përkujtues për të gjitha botërat dhe një mrekulli e Zotit tonë, siç
lexojmë në:
Thuaj: “I besuat ju atij ose nuk i besuat (atij nuk i bëhet dëm), e
atyre që u është dhënë dijeni (nga librat e parë) para tij, kur u
lexohet atyre, ata hudhen me fytyra (përdhe) duke i bërë sexhde”,
dhe thonë: “I lartësuar është Zoti ynë, premtimi i Zotit tonë është
i realizuar”. Dhe duke qarë hudhen me fytyra (kur dëgjojnë
Kur’anin) dhe ai ua shton edhe më përuljen (ndaj All-llahut)
(Sure Isra: 107-109)
Njeriu kurrë nuk është tepër i vjetër për ta lexuar Kur’anin, për ta
kuptuar atë dhe për t’i zbatuar urdhërat e tij në jetën e tij apo të saj.
Duke qenë kështu, njeriu nuk duhet të pushtohet nga nxitjet që i
pëshpëritë Shejtani, si: “Nuk e ke bërë këtë deri më sot, prandaj a do
të kesh ndonjë dobi nëse e bën këtë tani e tutje?” dhe të jeni të
kujdesshëm ndaj këshillave të ngjashme të shejtanit. Allahu do t’i
mbajë njerëzit përgjegjës për gjendjen e tyre më të vonshme. Nëse
një person, duke e parë të vërtetën, kthehet nga Allahu dhe Kur’ani
dhe fillon të jetojë një jetë duke kërkuar kënaqësinë e Tij, Mëshirën
dhe Parajsën, Allahu do ta pranojë pendimin e tij apo të saj.
Në këtë mënyrë, ata të cilët e dinë se do të vdesin një ditë dhe do të
jetojnë një jetë të amshueshme dhe të cilët janë të vetëdijshëm për

Parajsën dhe Ferrin, duhet ta kenë parasysh gjendjen e tyre me
ndërgjegje dhe urtësi dhe pastaj të vendosin se si të sillen. Ajo që i
shkon për shtati ndërgjegjes dhe urtësisë së njeriut është që ta jetoj
jetën duke kërkuar kënaqësinë e Allahut, Mëshirën e Tij dhe Parajsën
dhe t’u bindet urdhërave të Tij. Siç pohon Ai në Kur’an:
Lexo çka të është shpallur ty nga Libri i Zotit tënd! Nuk ka kush
që mund t’i ndryshojë fjalët e Tij dhe pos Tij, nuk mund të gjesh
stehim. (Sure Kehf: 27)
7171

MASHTRIMI
I EVOLUCIONIT
Darvinizmi, me fjalë të tjera teoria e evolucionit, u
prezantua me qëllim të mohimit të faktit të krijimit, por
që në të vërtetë nuk është asgjë përveç një marrëzi e
dështuar joshkencore. Kjo teori, e cila pretendon se jeta lindi
rastësisht nga materia e pajetë, u zhvlerësua nga faktet shkencore
të “projektimit” të qartë në gjithësi dhe në gjërat e gjalla. Në këtë
mënyrë, shkenca vërtetoi se Allahu krijoi gjithësinë dhe gjallesat
në të. Propaganda e zhvilluar sot për të mbajtur në jetë teorinë e
evolucionit mbështetet kryekëput në shtrembërimin e fakteve
shkencore, interpretimin e paragjykuar dhe gënjeshtrat dhe
pavërtetësitë e maskuara si shkencë.
Mirëpo kjo propagandë nuk mund ta fsheh të vërtetën. Fakti se
teoria e evolucionit është mashtrimi më i madh në historinë e
shkencës ka ardhur në shprehje shumë e më shumë në botën
shkencore gjatë 20-30 viteve të fundit. Hulumtimet e bëra pas
viteve të 80-ta në veçanti kanë zbuluar se pohimet e Darvinizmit
janë krejtësisht të pabaza, gjë që është thënë nga një numër i madh
i shkencëtarëve. Në Shtetet e Bashkuara të Amerikës në veçanti,
shumë shkencëtarë prej fushave të ndryshme biologjia, biokimia
dhe paleontologjia pranojnë gjymtinë e Darvinizmit dhe e përdorin
72

73
konceptin e projektimit inteligjent për të shpjeguar zanafillën e
jetës. Ky “projektim inteligjent” është një shprehje shkencore e
faktit se Allahu i krijoi të gjitha gjallesat.
Ne kemi ekzaminuar rënien e teorisë së evolucionit dhe provat e
krijimit në mënyrë shumë të hollësishme shkencore në shumë prej
punimeve tona dhe vazhdojmë ta bëjmë këtë. Duke pasur parasysh
rëndësinë e madhe të kësaj çështjeje, do të jetë shumë e dobishme që
ta bëjmë një përmbledhje të saj këtu.
Dështimi shkencor i Darvinizmit
Teoria e evolucionit, edhe pse është një doktrinë që i ka fillimet
në Greqinë e lashtë, u përqafua gjerësisht në shekullin e
nëntëmbëdhjetë. Zhvillimi më i rëndësishëm që e bëri teorinë
temën kryesore të botës së shkencës ishte botimi në vitin 1859 i
librit Origjina e Llojeve të Çarlls Darvinit. Në këtë libër, ai doli me
pretendimin se llojet e ndryshme në tokë nuk janë krijuar veç e
veç, por rrjedhin nga një stërgjysh i përbashkët dhe kanë ndryshuar
nga njëra-tjetra nëpërmjet ndryshimeve të vogla me kalimin e
kohës. Teoria e Darvinit nuk mbështetet në asnjë zbulim shkencor
konkret, siç e pranoi edhe ai vet, ajo ishte vetëm një “supozim”.
Veç kësaj, ashtu siç e pranoi Darvini në kapitullin e gjatë të librit të
tij të titulluar “Vështirësitë e Teorisë”, teoria dështoi përballë një
sërë çështjesh vendimtare.
Darvini mbështeti të gjitha shpresat e tij në zbulimet e reja
shkencore, të cilat shpresonte që do të zgjidhnin këto vështirësi.
Mirëpo, në kundërshtim me atë që ai shpresonte, zbulimet
shkencore zgjeruan përmasat e këtyre vështirësive. Disfata e

74
darvinizmit përballë shkencës mund të përmblidhet në tre tituj
kryesorë:
1) Teoria nuk arrin të shpjegoj se si ka zënë fill jeta në tokë.
2) Nuk gjendet asnjë zbulim shkencor që tregon se “mekanizmat
e evolucionit” të propozuara nga kjo teori, posedojnë asnjë force
evoluese.
3) Të dhënat fosile provojnë pikërisht të kundërtën e ideve të
parashtruara nga kjo teori.
Në këtë pjesë, do të shtjellojmë në vija të përgjithshme këto tri
çështje themelore:
Pengesa e parë e pakapërcyeshme:
Zanafilla e jetës
Teoria e evolucionit pretendon se të gjitha speciet rrjedhin nga
një qelizë e vetme e shfaqur në Tokën primitive 3.8 miliardë vjet
më parë. Si është e mundur që një qelizë e vetme të ndërtojë
miliona specie të gjalla e të komplikuara dhe, nëse me të vërtetë ka
ndodhur diçka e tillë, përse nuk gjendet asnjë gjurmë në të dhënat
fosile janë disa nga pyetjet në të cilat teoria nuk është në gjendje të
jap përgjigje. Por në fillim, duhet të pyetemi: Si u krijua kjo
“qelizë e parë”?
Meqë teoria e evolucionit e mohon krijimin dhe çfarëdo
ndërhyrje të mbinatyrshme, ajo supozon se “qeliza e parë” është
shfaqur rastësisht pa asnjë projektim, planifikim apo rregullim,
përbrenda ligjeve të natyrës. Sipas kësaj teorie, materia e pajetë
duhet të ketë krijuar rastësisht qelizën e gjallë. Por kjo hipotezë bie
ndesh me ligjet më të pakundërshtueshme të biologjisë.

75
“Jeta rrjedh nga jeta”
Darvini, në librin e tij, nuk ka folur kurrë mbi zanafillën e jetës.
Koncepti primitiv shkencor në periudhën kur jetoi ai supozonte se
gjallesat zotërojnë një konstrukt shumë të thjeshtë. Sipas teorisë së
krijimit të rastësishme që besohej në mesjetë, lëndët e
pajetë/inorganike, duke u bashkuar, mund të formojnë një qenie të
gjallë. Në atë periudhë ishte shumë i përhapur mendimi se insektet
formoheshin nga tepricat e ushqimeve, ndërsa minjtë nga gruri. Për
të provuar diçka të tillë janë bërë eksperimente nga më të
çuditshmet: Një leckë e ndotur me pak grurë mbi të, në një anë,
ndërsa në anën tjetër një shkencëtar, duke pritur që pas një kohe të
formoheshin minj.
Gjithashtu mendohej se shfaqja e krimbave në një copë mishi
ishte dëshmi e krijimit të vetvetishëm/spontan. Por më vonë do të
kuptohej se ata krimba nuk formoheshin vetvetiu në mish, por nga
larvat e padukshme për syrin që silleshin nga mizat.
Madje edhe kur Darvini shkroi librin Origjina e Llojeve, besimi
se bakteret formoheshin nga materia e pajetë ishte një gjë e pranuar
gjerësisht në botën e shkencës.
Por vetëm 5 vite pas botimit të librit të Darvinit, Lui Paster
shpalli përfundimet e arritura pas shumë studimeve dhe
eksperimenteve të gjata që rrëzuan plotësisht krijimin
spontan, i cili përbënte gur-themelin e teorisë së Darvinit. Në
ligjëratën e tij triumfale në Sorbonë në vitin 1864, Pasteri tha:
“Kurrë më nuk do të rimarr veten krijimi spontan prej grushtit
vdekjeprurës të dhënë nga ky eksperiment i thjeshtë.”1

Mbrojtësit e teorisë së evolucionit i kundërshtuan për një kohë
të gjatë zbulimet e Pasterit. Mirëpo shkenca, e cila po përparonte
duke nxjerrë në dritë ndërtimin kompleks të qelizës së organizmit
të gjallë, e përforcoi edhe më tepër pavlefshmërinë e pretendimeve
mbi krijimin e rastësishëm të jetës.
Përpjekjet e pafrytshme të shekullit njëzet
Evolucionisti i parë, i cili u mor me çështjen e zanafillës së jetës
në shekullin e njëzet ishte biologu i njohur rus Aleksandër Oparin,
i cili u mundua të provonte, me anë të një sërë tezash të hedhura
nga vetë ai në vitet 1930, se qeliza e gjallë mund të krijohej
rastësisht. Por këto punime do të dilnin të pasuksesshme dhe
Oparin do të detyrohej ta bënte këtë rrëfim:
Mirëpo, fatkeqësisht, çështja e zanafillës së qelizës përbën
ndoshta pikën më të errët të gjithë studimit të evolucionit të
organizmave.2
Pasuesit evolucionist të Oparinit u munduan të bënin
eksperimente për të gjetur një zgjidhje për këtë çështje. Më i
njohuri nga këto eksperimente ishte ai që u ndërmor në vitin 1953
nga kimisti amerikan Stenli Miler, i cili, duke bashkuar gazrat, që
ai pretendonte se kishin ekzistuar në atmosferën primitive në një
ambient eksperimental dhe duke i ekspozuar ato ndaj një burimi të
jashtëm energjie, Milleri formoi disa molekula organike
(aminoacide) të pranishme në strukturën e proteinave.
Mezi kishin kaluar disa vite para se të zbulohej se ky
eksperiment, i cili atëherë u paraqit si një hap i rëndësishëm në
76

emër të evolucionit, ishte i pavlefshëm, sepse atmosfera e përdorur
në këtë eksperiment ishte shumë më e ndryshme nga kushtet reale
të Tokës.3
Pas një periudhe të gjatë heshtjeje, Milleri pranoi se atmosfera e
përdorur nga ai nuk ishte reale.4
Të gjitha përpjekjet evolucioniste që u ndërmorën gjatë shekullit
të njëzet për të shpjeguar zanafillën e jetës përfunduan pa sukses.
Xhefri Bada, gjeo-kimisti i njohur nga Instituti Skrips i San
Diegos, në një artikull të botuar në vitin 1998 në revistën “Earth
(Toka)”, pranon këtë fakt:
Sot, duke e lënë pas shekullin e njëzet, akoma përballemi me
problemin më të madh të pazgjidhur që kishim kur hymë në
shekullin e njëzet: Si zuri fill jeta në tokë?5
Ndërtimi i ndërlikuar i jetës
Shkaku kryesor që çështja mbi zanafillën e jetës ka hyrë në një
dilemë të tillë është se madje ata organizma të gjallë që mendohej
të jenë më të thjeshtat kanë ndërtim jashtëzakonisht të ndërlikuar.
Qeliza e një gjallese është shumë më e ndërlikuar se të gjitha
produktet teknologjike që ka arritur të prodhojë njeriu. Sot, madje
edhe në laboratorët më të përparuara të botës, duke bashkuar
materie kimike organike, nuk do të mund të arrijmë kurrë të
përfitojmë një qelizë të vetme.
Kushtet që nevojiten për formimin e një qelize janë aq të shumta
sa kurrë nuk mund të shpjegohen me rastësi. Probabiliteti që
proteinat, njësia bazë e qelizës, të sintetizohen rastësisht është 1 në
77

10950 (për një proteinë mesatare me 500 aminoacide). Në
matematikë probabilitetet më të vogla se 1050 konsiderohen të
pamundura.
Molekula e ADN-së përmban informacionet gjenetike si një
bankë informacionesh me kapacitet të pabesueshëm. Nëse do ta
hidhnim në letër informacionin që përfshin ADN-ja e njeriut, do të
krijohej një bibliotekë me 900 volume enciklopedike me nga 500
faqe secili.
Në këtë pikë shfaqet një dilemë shumë interesante: ADN-ja
mund ta kopjoj/përsëris vetveten vetëm me ndihmën e disa
proteinave të specializuara (enzimave). Mirëpo, sinteza e këtyre
enzimave mund të realizohet vetëm me anë të informacionit të
koduar në ADN. Pasi që ato të dyja janë të varura nga njëra tjetra,
ato duhet të ekzistojnë në të njëjtën kohë për kopjim/përsëritje.
Kjo e sjellë skenarin se jeta ka zënë fill vetvetiu në një rrugë pa
krye. Prof. Lesli Orgel, një evolucionist me reputacion nga
Universiteti i San Diegos në Kaliforni, e pranon këtë fakt në
botimin e revistës Scientific American të Shtatorit të vitit 1994:
Është krejtësisht e pamundshme që proteinat dhe acidet
nukleike, duke qenë të dyja komplekse për nga ndërtimi, të
jenë krijuar vetvetiu në të njëjtin vend dhe në të njëjtën kohë.
Po ashtu duket e pamundshme ta kemi njërën pa tjetrën. Dhe
kështu, në shikim të parë, njeriut do t’i duhej të vjen në
përfundimin se, në të vërtetë, jeta kurrë nuk ka mundur të zë
fill me anë të mjeteve kimike.6
Padyshim, nëse është e pamundur që jeta të ketë zënë fill nga
shkaqet natyrore, atëherë duhet të pranohet se jeta u “krijua” në
78

mënyrë të mbinatyrshme. Ky fakt zhvlerëson në mënyrë të qartë
teorinë e evolucionit, qëllimi kryesor i së cilës është të mohoj
krijimin.
Mekanizmat imagjinarë të evolucionit
Çështja e dytë e rëndësishme që e bën teorinë e Darvinit të
pavlefshme është se të dy konceptet e paraqitura nga kjo teori si
“mekanizma të evolucionit”, u kuptua se në të vërtetë nuk
zotërojnë asnjë forcë evoluese.
Darvini e mbështeti hipotezën e tij në tërësi në mekanizmin e
“seleksionimit natyror.” Rëndësia që i jepte këtij mekanizmi mund
të kuptohet fare lehtë edhe nga titulli i librit të tij: Origjina e
Llojeve nëpërmjet seleksionimit natyror”…
Seleksionimi natyror pohon se ato gjallesa që janë më të
fuqishme dhe që i përshtaten më mirë kushteve natyrore të
vendbanimeve të tyre do të mbijetojnë në luftën për jetë. P.sh., në
një kope sorkadhesh që kërcënohet prej kafshëve të ndryshme
grabitqare, do të mbijetojnë vetëm ato sorkadhe që vrapojnë më
shpejt. Kështu që kopeja e sorkadheve do të përbëhet nga individët
më të fortë dhe më të shpejtë. Mirëpo, sigurisht që ky mekanizëm
nuk mund të shkaktojë evoluimin e sorkadheve e t’i kthejë në një
lloj tjetër gjallese, për shembull, në kuaj.
Për këtë arsye, mekanizmi i seleksionimit natyror nuk zotëron
asnjë forcë evoluese. Edhe Darvini ishte i ndërgjegjshëm për këtë
realitet, ndaj në librin e tij Origjina e Llojeve u detyrua të pohonte:
Seleksionimi natyror s’mund të bëjë asgjë përderisa nuk
shfaqen dallime dhe ndryshime të dobishme individuale.7
79

Ndikimi i Lamarkut
Si mund të formoheshin këto ndryshime të dobishme? Darvini,
kësaj pyetjeje u mundua t’i përgjigjej nga këndvështrimi i të
kuptuarit primitiv të shkencës së asaj kohe. Sipas biologut francez
Shevalie Lamark (1774-1829), i cili ka jetuar para Darvinit,
gjallesat ia përcollën brezit pasardhës të gjitha ndryshimet fizike,
të cilat kishin fituar gjatë jetës së tyre. Ai pohonte se këto cilësi, të
cilat u akumuluan nga një brez në tjetrin, bënë që të formohen
specie të reja. Për shembull, ai pohonte se gjirafat evoluuan nga
antilopat gjatë përpjekjeve të tyre për të arritur gjethet e pemëve të
larta, qafat e tyre u zgjatën nga njëri brez në tjetrin Edhe Darvini
ka dhënë shembuj të ngjashëm. Në librin e tij Origjina e Llojeve,
për shembull, ai thotë se disa arinj për të gjetur ushqim në thellësi
të detit me kohë u shndërruan në balena.8
Por zbulimet e Gregor Mendelit (1822-1884) të ligjeve të
trashëgimisë, të cilat u saktësuan nga shkenca e gjenetikës, e cila
lulëzoi në shekullin e njëzet, hedhën poshtë plotësisht legjendën e
përcjelljes së karakteristikave të fituara në brezat pasardhës.
Kështu, u vërtetua përfundimisht se seleksionimi natyror ishte një
mekanizëm joefektiv.
Neo-darvinizmi dhe mutacionet
Për të gjetur një zgjidhje, darvinistët nxorën në dritë “Teorinë
Sintetike Moderne”, apo siç njihet ndryshe Neo-Darvinizmin, në
fund të viteve 1930. Neo-Darvinizmi shtoi mutacionet, të cilat janë
shtrembërime të formuara në gjenet e gjallesave për shkak të
80

faktorëve të tillë të jashtëm si rrezatimi apo gabimet në përsëritje,
si “shkaqe të ndryshimeve të dobishme” përveç mutacionit natyror.
Modeli, i cili edhe sot e ruan vlerën në emër të evolucionit, është
Neo-Darvinizmi. Sipas kësaj teorie miliona gjallesa në botë u
formuan si rezultat i një procesi me anën e të cilit organe të shumta
komplekse të këtyre organizmave (p.sh., veshët, mushkëritë dhe
krahët) iu nënshtruan “mutacioneve,” domethënë çrregullimeve
gjenetike. Por ekziston një fakt i prerë shkencor që plotësisht e
hedh poshtë këtë teori: Mutacionet nuk i zhvillojnë gjallesat,
përkundrazi, ato janë gjithmonë të dëmshme.
Arsyeja për këtë është shumë e thjeshtë: ADN-ja zotëron një
ndërtim shumë të ndërlikuar dhe çdo ndikim spontan mbi këtë
molekulë, mund vetëm t’i shkaktojë dëm asaj. Gjeneticisti
amerikan B. G. Ranganathan e shpjegon këtë fakt si në vazhdim:
Së pari, mutacionet e vërteta janë shumë të rralla në natyrë.
Së dyti, shumica e mutacioneve janë të dëmshme pasi që janë
të rastësishme, më parë se ndryshime të rregullta në
strukturën e gjeneve; çfarëdo ndryshimi i rastësishëm në një
sistem tejet të rregullt do të ndikojë për të keq, jo për të mirë.
Për shembull, nëse një tërmet do të dridhte një ndërtim tejet të
rregullt siç është një ndërtesë, do të ndodhte një ndryshim i
rastësishëm në kornizën e ndërtesës, i cili sipas të gjitha
gjasave, nuk do të ishte një përmirësim. 9
Nuk çudit fakti se deri më sot nuk është vëzhguar asnjë rast i
ndonjë mutacioni të dobishëm, domethënë, i cili është parë të
zhvilloj kodin gjenetik. Është vërtetuar se të gjitha mutacionet janë
81

të dëmshme. Është kuptuar se mutacioni, i cili është paraqitur si
një “mekanizëm i evolucionit,” është në të vërtetë një dukuri
gjenetike që dëmton gjallesat dhe i lë të gjymtuara. (Efekti më i
zakonshëm i mutacionit në qeniet njerëzore është kanceri.)
Natyrisht, një mekanizëm shkatërrues nuk mund të jetë
“mekanizëm evolutiv.” Seleksionimi natyror, në anën tjetër,
“s’mund të bëj asgjë i vetëm,” siç e pranoi edhe Darvini. Ky fakt
na tregon se nuk ekziston ndonjë “mekanizëm evolutiv” në natyrë.
Pasi që nuk ekziston asnjë mekanizëm evolutiv, asnjë proces i tillë
i imagjinuar i quajtur “evolucion” nuk ka mundur të ndodhë.
Të dhënat fosile: asnjë gjurmë e formave
kalimtare
Të dhënat fosile janë treguesi më i qartë se skenari që sugjerohet
nga teoria evolucionit nuk ka ndodhur kurrë.
Sipas kësaj teorie, të gjitha gjallesat kanë evoluar nga një
paraardhës. Një specie, e cila ekzistonte më parë, me kalimin e
kohës, u shndërrua në diçka tjetër dhe të gjitha speciet u krijuan në
këtë mënyrë. Me fjalë të tjera, ky transformim u zhvillua
gradualisht gjatë një periudhe të gjatë prej qindra miliona vjetësh.
Po të kishte qenë kështu, lloje të shumta kalimtare duhej të
kishin ekzistuar dhe jetuar brenda kësaj periudhe të gjatë
transformimi.
Për shembull, disa krijesa gjysmë peshk–gjysmë zvarranik
duhej të kishin jetuar në të kaluarën të cilat kishin fituar disa tipare
zvarranikësh, përveç tipareve të peshkut të cilat ato tashmë i
82

kishin. Apo duhej të kishin ekzistuar disa zvarranik-zogj, të cilët
fituan disa tipare të zogjve përveç tipareve të zvarranikëve që ato
tashmë i kishin. Meqë këto gjallesa do të duhej të kishin ekzistuar
në një periudhë kalimtare, gjallesat duhet të kenë qenë të
gjymtuara dhe me një sërë të metash. Evolucionistët, këto qenie
imagjinare që besojnë të kenë jetuar në të kaluarën, i quajnë
“forma kalimtare”.
Nëse me të vërtetë do të kishin ekzistuar gjallesa të tilla në të
kaluarën, atëherë do të duhej të kishte me miliona dhe madje
miliarda sosh për nga numri dhe llojllojshmëria. Ajo që është më
me rëndësi, mbetjet e këtyre qenieve të çuditshme do të duhej të
haseshin në të dhënat fosile. Darvini, në librin Origjina e Llojeve,
këtë fakt e shpjegon kështu:
Nëse teoria ime është e vërtetë, atëherë forma kalimtare të
panumërta që lidhin speciet e të njëjtit grup, duhet të kenë
ekzistuar sigurisht... Si rrjedhim, provat për ekzistencën e tyre
të mëparshme do të mund të gjendeshin vetëm në mbetjet
fosile.”10
Shpresat e venitura të Darvinit
Mirëpo, edhe pse janë bërë shumë kërkime intensive për të
gjetur fosilet që nga mesi i shekullit të nëntëmbëdhjetë në mbarë
botën, ende nuk është gjetur asnjë formë kalimtare. Të gjitha
fosilet, në kundërshtim me atë që shpresonin evolucionistët,
tregojnë se jeta në Tokë u shfaq rastësisht, krejt papritur dhe
plotësisht e formuar.
83

Një paleontolog i njohur britanik, Derek V. Ager, edhe pse një
evolucionist, e pranon këtë realitet:
Problemi ynë është ky: Tek analizojmë me hollësi të dhënat
fosile në nivelin e klasave apo llojeve, hasim gjithmonë e më
tepër jo evolucion gradual, por shpërthim të papritur të një
lloji në llogari të një tjetri.11
Me fjalë të tjera, te fosilet e gjetura, të gjitha llojet e gjallesave
shfaqen papritmas dhe në formën e tyre të përfunduar, pa asnjë
formë të ndërmjetme në mes. Kjo është pikërisht e kundërta e
supozimeve të Darvinit. Për më tepër, kjo është një provë shumë e
fortë që gjallesat janë krijuar. I vetmi shpjegim që një specie e gjallë
të shfaqet papritmas e plotë dhe pa paraardhës nga i cili të ketë
evoluar është se ajo u krijua. Kjo e vërtetë është pranuar po ashtu
nga biologu i mirënjohur evolucionist Douglas Futuyuma:
Krijimi dhe evolucioni janë dy shpjegimet e vetme që mund të
bëhen rreth origjinës së qenieve të gjalla. Krijimi dhe
evolucioni, në mes tyre, shter shpjegimet e mundshme për
zanafillën e gjallesave. Organizmat ose janë shfaqur në tokë të
zhvilluara plotësisht, ose jo. Në rast se nuk janë zhvilluar
gradualisht, ato duhet të jenë zhvilluar nga specie që kanë
ekzistuar më parë me anë të ndonjë procesi modifikimi. Në rast
se janë shfaqur plotësisht të zhvilluara, ato me të vërtetë duhet
të jenë krijuar nga ndonjë intelekt i plotfuqishëm.12
Fosilet tregojnë se qeniet e gjalla u shfaqën në Tokë të formuara
plotësisht dhe në gjendje të përkryer. Me fjalë të tjera “origjina e
llojeve,” në kundërshtim me supozimin e Darvinit, nuk është
evolucioni, por krijimi.
84

85
Përralla e evolucionit të njeriut
Çështja që trajtohet më shpesh nga mbrojtësit e teorisë së
evolucionit është prejardhja e njeriut. Mendimi darvinist mbi këtë
çështje thotë se qeniet njerëzore moderne që jetojnë sot kanë evoluar
nga disa krijesa të ngjashme me majmunët. Gjatë kësaj periudhe të
supozuar, e cila mendohet të ketë filluar rreth 4-5 milionë vjet më
parë, pretendohet se kanë jetuar “forma kalimtare” midis njeriut
modern dhe të parëve të tij. Ka katër “kategori” bazë në gjithë këtë
skenar të imagjinuar:
1. Australopiteku
2. Homo habilis
3. Homo erektus
4. Homo sapiens
Evolucionistët i japin emrin “Australopitek” (që do të thotë
“majmuni i jugut”), të ashtuquajturit paraardhës të parë të njeriut të
ngjashëm me majmunët. Këto qenie të gjalla nuk janë në fakt asgjë
tjetër, përveçse një specie e zhdukur majmuni. Kërkimet e shumta të
Lordit Solli Cukerman dhe Profesorit Çarlls Oksnard, dy anatomistë
me famë botërore nga Anglia dhe SHBA-ja, rreth mbetjeve të
australopitekëve tregojnë se këto qenie i përkisnin një lloji të
majmunit të zhdukur dhe se nuk kishin asnjë ngjashmëri me qeniet
njerëzore.13
Evolucionistët e quajnë fazën tjetër të evolucionit njerëzor
“homo,” domethënë “njeri”. Sipas këtij pretendimi, qeniet e gjalla të
serisë “homo” ishin më të zhvilluara se australopitekët.
Evolucionistët i vendosën fosilet e këtyre krijesave të ndryshme
pranë njëra-tjetrës me një renditje të caktuar dhe përpiluan një plan
imagjinar evolucioni. Ky plan është imagjinar, sepse faktikisht asnjë

lidhje evolucionare mes këtyre klasave të ndryshme nuk është
provuar. Ernst Majër, njëri prej mbrojtësve më të rëndësishëm të
teorisë së evolucionit në shekullin e njëzet në librin e tij Një
argument i gjatë pohon se: “në veçanti (enigmat) historike si
zanafilla e jetës apo e Homo sapiensit, janë tejet të vështira dhe
mund madje t’i bëjnë ballë një shpjegimi përfundimtar të
kënaqshëm.”14
Kur konturojnë zinxhirin Australopitek > Homo Habilis >
Homo Erektus > Homo Sapiens, evolucionistët nënkuptojnë se
këto specie kanë qenë paraardhëse të njëra-tjetrës. Mirëpo,
zbulimet më të fundit të paleo-antropologëve tregojnë se
Austrolopiteku, Homo Habilis dhe Homo Erektus kanë jetuar në të
njëjtën periudhë në pjesë të ndryshme të botës.15
Për më tepër, një segment i caktuar njerëzish i klasifikuar si
Homo Erektus ka jetuar deri në kohërat moderne. Homo sapiensi,
Neandertalët dhe Homo Sapiens Sapiens (njeriu modern) kanë
bashkëjetuar në të njëjtin rajon.16
Kjo, sigurisht, provon përfundimisht se këto specie nuk ishin
paraardhëse të njëra-tjetrës. Stefën Xhej Gould, njëri prej
paleontologëve të universitetit të Harvardit, megjithëse është
evolucionist, e shpjegon qorrsokakun në të cilin gjendet teoria
darviniste në këtë mënyrë:
Çfarë i ndodhi shkallës sonë, nëse bashkekzistojnë tri linja
hominide (A. Afrikanus, Robust Australopitekët robust
(shtatmëdhenj) dhe H. Habilis) që nuk rrjedhin nga njëra-
tjetra? Për më tepër, asnjë nga të tre nuk shfaq ndonjë
tendencë evolutive gjatë qëndrimit të tyre në tokë.17
86

Me pak fjalë, i gjithë skenari i evolucionit njerëzor që po mbahet
gjallë me ndihmën e vizatimeve të ndryshme të krijesave
imagjinare “gjysmë-majmun-gjysmë-njeri”, që shfaqen në media
apo libra shkollorë, domethënë, sinqerisht, me anë të metodave
propagandistike, s’janë gjë tjetër veçse një mit pa asnjë bazë
shkencore.
Lordi Solli Cukerman, një nga shkencëtarët më të njohur dhe më
të spikatur të Mbretërisë së Bashkuar, e ka studiuar këtë çështje për
vite me radhë dhe ka kryer një punë kërkimore 15-vjeçare mbi
fosilet e Australopitekut. Edhe pse evolucionist, ai arriti në
përfundimin se, në të vërtetë, nuk ekziston asnjë pemë
gjenealogjike midis majmunit dhe njeriut.
Cukerman gjithashtu bëri një “spektër interesant të shkencave”,
duke i radhitur ato nga ato që ai i konsideronte si më shkencoret tek
ato që i konsideronte si më joshkencoret. Sipas spektrit të
Cukermanit, më “shkencoret,” duke marrë parasysh mbështetjen e
tyre në argumente, janë shkenca e fizikës dhe kimisë. Më pas vijnë
shkencat biologjike dhe pastaj shkencat shoqërore. Në fund fare,
në pjesën që konsiderohet të jetë si pjesa më “joshkencore”,
radhitet “perceptimi jashtë-shqisor” – konceptet si telepatia dhe
shqisa e gjashtë – dhe në fund të fundit u vendos “evolucioni i
njeriut”. Cukerman shpjegon kështu arsyetimin e tij:
Më pas zhvendosim regjistrin e të vërtetës objektive në drejtim
të atyre fushave të shkencës të konsideruara si shkenca
biologjike, si p.sh. perceptimi jashtë-shqisor apo interpretimi i
historisë së fosileve të njeriut, ku për (evolucionistin) besnik
gjithçka është e mundur – dhe ku besimtari i zjarrtë (i
87

evolucionit ndonjëherë është në gjendje të besojë shumë gjëra
kontradiktore në të njëjtën kohë.18
Siç shihet, evolucioni njerëzor nuk është gjë tjetër veçse një
përmbledhje e “disa interpretimeve të paragjykuara të fosileve të
zhvarrosura prej njerëzve të caktuar, të cilët ndjekin verbërisht
teorinë e tyre.
Formula e Darvinit!
Përveç të gjitha provave teknike me të cilat jemi marrë gjer më
tani, le ta shtjellojmë njëherë, se çfarë paragjykimi kanë
evolucionistët me një shembull të thjeshtë që të kuptohet madje
edhe prej fëmijëve:
Teoria e evolucionit pohon se jeta u krijua rastësisht. Sipas këtij
pohimi, atomet e pajetë dhe të pavetëdije u bashkuan për të
formuar qelizën dhe pastaj ata disi formuan gjallesat tjera, duke
përfshirë edhe njeriun. Le të mendojmë për këtë. Kur i bashkojmë
elementet që janë bazë e ndërtimit jetës si karboni, fosfori,
nitrogjeni dhe potasiumi, vetëm një grumbull formohet. Pa marrë
parasysh se çfarë trajtimi i nënshtrohet, ky grumbull atomesh nuk
mund të formojë madje as edhe një gjallesë të vetme. Nëse
dëshironi, le ta formulojmë një “eksperiment” në lidhje me këtë
çështje dhe ta shtjellojmë në emër të evolucionistëve atë që ata
vërtet e pohojnë pa e shprehur zëshëm me emrin “formula e
Darvinit”:
Le të vendosin materialistët plot materiale të pranishme në
përbërjen e gjallesave si fosfori, nitrogjeni, karboni, oksigjeni,
hekuri dhe magneziumi në fuçi të mëdha. Veç kësaj, le të shtojnë
88

në këto fuçi çfarëdo lloj materiali që nuk ekziston në kushte
normale, por që ata mendojmë se është i domosdoshëm. Le të
shtojnë në këtë përzierje aq sa të dëshirojnë amino acide – të cilat
nuk kanë mundësi të formohen në kushte natyrore – dhe proteina –
që një e vetme e ka probabilitetin e formimit 10 në 950 – sa të
duan. Le t’ia ekspozojnë këto përzierje deri në masën që dëshirojnë
nxehtësisë dhe lagështisë. Le t’i përziejnë këto me çfarëdo pajisje
të përparuar teknologjike që të duan. Le t’i vënë shkencëtarët më të
shquar pranë këtyre fuçive. Le të presin këta ekspert me radhë
pranë këtyre fuçive për miliarda dhe trilionë vite. Le të lejohen të
përdorin të gjitha llojet e kushteve që ata besojnë të jenë të
domosdoshme për formimin e një njeriu. Pa marrë parasysh se
çfarë bëjnë, ata nuk mund ta krijojnë një njeri prej këtyre fuçive, të
themi një profesor që ekzaminon strukturën e qelizës së tij nën një
mikroskop elektronik. Ata nuk mund të krijojnë gjirafa, luanë,
bletë, kanarina, kuaj, delfinë, trëndafila, orkide, zambakë, karafila,
banane, portokaj, molla, hurma, domate, pjepra, shalqi, fiq, ullinj,
rrush, pjeshka, pallojë, fazanë, flutura shumëngjyrëshe apo me
miliona gjallesa si këto. Me të vërtetë, ata nuk do të mund të
përfitonin as edhe një qelizë të vetme prej cilësdo prej tyre.
Thënë shkurt, atomet e pavetëdijshme nuk mund të formojnë
qelizën duke u bashkuar. Ato nuk mund të marrin një vendim të ri
dhe ta ndajnë këtë qelizë më dysh dhe pastaj të marrin vendime
tjera dhe të krijojnë profesorët të cilët së pari shpikin mikroskopin
elektronik dhe pastaj ekzaminojnë strukturën e qelizës së vet nën
atë mikroskop. Materia është një grumbull i pavetëdijshëm, i
pajetë dhe ajo vjen në jetë me krijimin e lartë të Allahut.
89

Teoria e evolucionit, e cila pohon të kundërtën e kësaj, është një
gjykim plotësisht i gabuar i kundërt me arsyen. Të menduarit
madje edhe vetëm për pak kohë për pohimet e evolucionistëve
zbulon këtë të vërtetë, sikurse në shembullin më lartë.
Teknologjia e syrit dhe veshit
Një çështje tjetër që mbetet pa përgjigje nga teoria e evolucionit
është cilësia e shkëlqyer e perceptimit të syrit dhe veshit.
Para se të kalojmë te syri, le t’i përgjigjemi shkurtimisht pyetjes
“Si shohim ne?” Rrezet e dritës që vijnë nga një objekt, bien në
retinën e syrit duke dhënë një imazh të përmbysur të objektit. Këtu,
këto rreze drite transformohen në sinjale elektrike nga qelizat dhe
pastaj përcillen në një zonë të vogël në pjesën e prapme të trurit, ku
ndodhet “qendra e shikimit”. Këto sinjale elektrike perceptohen në
këtë qendër të trurit si imazh pas një sërë procesesh. Le të mendojmë
pak, duke u bazuar në këto njohuri teknike.
Truri është i izoluar tërësisht nga drita. Kjo do të thotë se pjesa e
brendshme e trurit është në errësirë të plotë dhe drita nuk arrin atje.
Qendra e shikimit është një vend në errësirë të plotë ku nuk hyn
kurrë dritë. Ka mundësi që të jetë vendi më i errët që ekziston.
Megjithatë, ne shikojmë një botë të ndritshme plot dritë në këtë
errësirë të plotë.
Imazhi i formuar në sy është kaq i mprehtë dhe i qartë, sa që as
teknologjia e shekullit njëzet nuk ka arritur ta realizojë. Për
shembull, shikoni librin që jeni duke e lexuar, duart me të cilat e
mbani atë dhe pastaj ngrini kokën dhe shikoni përreth. A keni parë
ndonjëherë një imazh të tillë të mprehtë e të qartë si ky në ndonjë
90

vend tjetër? Edhe ekrani më i zhvilluar i televizorit i prodhuar nga
prodhuesi më i fuqishëm i televizorëve në botë nuk mund të
sigurojë një imazh aq të mprehtë për ju. Ky është një imazh tre-
dimensional, me ngjyra dhe jashtëzakonisht i pastër. Për vite të
tëra, mijëra inxhinierë janë përpjekur të prodhojnë një televizor
tre-dimensional, i cili mund të arrijë cilësinë e shikimit të syrit. Ata
kanë arritur të shpikin një sistem TV tre-dimensional, por ai nuk
mund të shihet pa vendosur një palë syze speciale 3-D. Për më
tepër, bëhet fjalë vetëm për një tre-dimensional artificial. Sfondi
është më i mjegulluar, ndërsa plani i parë duket sikur është dekor
prej letre. Asnjëherë s’ka qenë e mundur të arrihet një imazh me
cilësinë e syrit. Edhe në kamera apo në televizor, ka një humbje të
cilësisë së imazhit.
Evolucionistët pretendojnë se mekanizmi që prodhon këtë
imazh të mprehtë e të qartë është formuar krejt rastësisht. Nëse
dikush do t’ju thoshte se televizori në dhomën tuaj është formuar si
rezultat i bashkimit të rastësishëm të miliona atomeve, çfarë do të
mendonit ju? Si mund ta bëjnë atomet atë që mijëra njerëz s’e
bëjnë dot?
Nëse një pajisje që prodhon një imazh më primitiv se syri nuk
mund të jetë formuar rastësisht, atëherë është shumë e qartë që edhe
syri apo imazhi që shikohet prej tij nuk mund të jenë krijuar
rastësisht. E njëjta gjë vlen edhe për veshin. Veshi i jashtëm i kap
tingujt dhe i drejton te veshi i mesëm, i cili ia përcjell veshit të
brendshëm duke i përforcuar ato. Veshi i brendshëm ia dërgon valët
zanore trurit, duke i kthyer në sinjale elektrike. Ashtu si me
shikimin, procesi i dëgjimit përfundon në qendrën e dëgjimit në tru.
91

Ajo që thamë për syrin është e vërtetë edhe për veshin. D.m.th.
truri është i izoluar nga tingujt, ashtu si është i izoluar edhe nga
drita: asnjë tingull nuk mund të depërtojë brenda. Prandaj, s’ka
rëndësi sa zhurmë ka jashtë, brenda trurit mbizotëron një qetësi
absolute. Megjithatë edhe tingujt më të mprehtë perceptohen nga
truri.
Nëpërmjet trurit tonë, i cili është i izoluar nga tingujt, ne
dëgjojmë simfoninë e ekzekutuar nga një orkestër apo zhurmat në
një vend të mbushur plot me njerëz. Megjithatë, nëse bëhet një
matje ekzakte e nivelit të tingujve në trurin tonë në këto momente,
do të kuptonim se një qetësi absolute mbizotëron aty.
Ashtu si në rastin e imazhit, dekada të tëra përpjekjesh kanë
kaluar për të krijuar dhe riprodhuar tinguj sa më të afërt me
origjinalin. Rezultatet e këtyre përpjekjeve janë regjistruesit e
zërit, sistemet HI-FI dhe sistemet e ndryshme për kapjen e
tingujve. Pavarësisht nga teknologjia e përparuar dhe përpjekjet e
mijëra inxhinierëve e ekspertëve, nuk është përfituar asnjë tingull
që të ketë të njëjtën mprehtësi dhe qartësi si tingulli që kapet nga
veshi. Mendoni për sistemet HI-FI të cilësisë më të lartë të
prodhuar nga kompania më e madhe e industrisë së muzikës. Edhe
në këto pajisje, kur regjistrohet zëri, humbet një pjesë e cilësisë.
Kur ndizni një HI-FI gjithmonë dëgjoni një zhurmë të lehtë para se
të fillojë muzika. Veshi i njeriut asnjëherë nuk e kap një tingull të
shoqëruar me zhurmë; ai e kap tingullin pikërisht ashtu siç është, i
mprehtë e i qartë. Kështu ka qenë gjithmonë që nga krijimi i
njeriut.
92

Kujt i takon ndërgjegjja që sheh dhe dëgjon në
brendi të trurit?
Kush shikon një botë joshëse në trurin tonë, dëgjon simfonitë
dhe cicërimën e zogjve dhe ndien aromën e trëndafilit?
Nxitjet që vijnë prej syve, veshëve dhe hundës së një personi
shkojnë në tru si impulse nervore elektro-kimike. Në librat e
biologjisë, fiziologjisë dhe biokimisë, mund të gjeni shumë hollësi
për mënyrën se si ky imazh formohet në tru. Mirëpo, kurrë nuk do
të mund të ndesheni me faktin më të rëndësishëm: Kush i pranon
këto impulse nervore elektro-kimike si imazhe, tinguj, aroma dhe
ngjarje shqisore në tru? Ekziston një ndërgjegje në tru që i pranon
gjithë këto pa ndier ndonjë nevojë për një sy, vesh apo hundë. Kujt
i takon kjo ndërgjegje? Natyrisht se nuk u takon nervave, shtresës
yndyrore dhe neuroneve që e përbëjnë trurin. Kjo është arsyeja pse
darvinistët-materialist, të cilët besojnë se gjithçka përbëhet prej
materies, nuk mund të japin përgjigje në këto pyetje.
Sepse kjo ndërgjegje është shpirti i krijuar prej Allahut, i cili nuk
ka nevojë as për syrin për të shikuar imazhet dhe as për veshin për
t’i dëgjuar tingujt. Për më tepër, nuk ka nevojë për trurin për të
menduar.
Çdo njeri që e lexon këtë fakt të qartë shkencor do të duhej të
mendonte thellë për Allahun e Gjithëfuqishëm dhe të ketë frikë dhe
të kërkoj strehim tek Ai, sepse Ai ngjesh tërë gjithësinë në një vend
plotësisht të errët prej disa centimetrave kub në një formë tre-
dimensionale, me ngjyra, me hije dhe të ndritshme.
93

94
Një besim materialist
Informacioni që kemi paraqitur deri tani tregon se teoria e
evolucionit është një pretendim që bie hapur në kundërshtim me
faktet shkencore. Pretendimi i teorisë në lidhje me prejardhjen e
jetës është në kundërshtim me shkencën, mekanizmat e
evolucionit të propozuara nga kjo teori nuk kanë asnjë forcë
evolutive, dhe fosilet tregojnë se format kalimtare nuk kanë
ekzistuar kurrë. Prandaj, teoria e evolucionit duhet të hidhet poshtë
si një ide joshkencore. Në këtë mënyrë shumë ide, si modeli i
gjithësisë me qendër Tokën, janë nxjerrë jashtë agjendës së
shkencës gjatë historisë.
Por teoria e evolucionit vazhdon të mbahet me vendosmëri në
listën e teorive shkencore. Disa njerëz madje përpiqen t’i
paraqesin kritikat në adresë të saj si “sulm ndaj shkencës”. Po pse
ndodh kjo gjë?
Arsyeja për këtë situatë të krijuar është se për disa njerëz të cilët
u përkasin disa qarqeve të caktuara, teoria e evolucionit është
shndërruar në një besim dogmatik të domosdoshëm. Këto qarqe
kapen fort pas filozofisë materialiste dhe ndikohen nga
Darvinizmi, i cili për ta është shpjegimi i vetëm materialist për
natyrën.
Nganjëherë ata e pranojnë hapur këtë. Riçard Levontin,
gjenetist i famshëm nga universiteti i Harvardit dhe në të njëjtën
kohë një evolucionist i njohur pranon se është “së pari materialist,
pastaj shkencëtar”:

Nuk është puna se metodat dhe institucionet e shkencës në
njëfarë mënyre na detyrojnë të pranojmë një shpjegim
material për botën, por përkundrazi, ne jemi të detyruar nga
përkrahja jonë arbitrare e kauzës materialiste të krijojmë një
aparat hetimi dhe një sërë konceptesh që japin shpjegime
materiale, edhe nëse janë kundër intuitës, pa marrë parasysh
se sa të mjegullta janë për të panisurën. Për më tepër,
materializmi është absolut, kështu që ne nuk mund të lejojmë
të dalë në skenë një Qenie Hyjnore.19
Këto fjalë janë deklarata të qarta se Darvinizmi është një dogmë
e mbajtur gjallë për hir të lidhjes me filozofinë materialiste. Sipas
kësaj dogme asgjë nuk ekziston përveç materies. Prandaj, ajo
predikon se materia e pajetë dhe e pavetëdijshme krijoi jetën. Ajo
këmbëngul se miliona specie të gjalla, (si zogjtë, peshqit, kafshët,
insektet, pemët, lulet, balenat dhe qeniet njerëzore) u shfaqën si
pasojë e bashkëveprimit të materies si shiut, rrufeve dhe kështu me
radhë prej materies së pajetë. Ky besim është në kundërshtim të
plotë si me arsyen ashtu edhe shkencën. Por darvinistët vazhdojnë
të mbrojnë këtë besim me qëllim që “të mos lejojnë daljen në skenë
të një Qenie Hyjnore.”
Kushdo që nuk e shikon prejardhjen e gjallesave me paragjykim
materialist do ta kuptojë këtë të vërtetë të qartë: të gjitha gjallesat
janë rezultat i krijimit të një Krijuesi, i Cili zotëron fuqi, dije dhe
inteligjencë superiore. Ky Krijues është Allahu, i Cili krijoi tërë
gjithësinë nga asgjëja, i Cili e konstruktoi atë në mënyrën më të
përkryer dhe u dha formë të gjitha gjallesave.
95

Teoria e evolucionit:
Magjia më e fuqishme në botë
Çdo njeri i lirë prej paragjykimit dhe ndikimit të çfarëdo
ideologjie të caktuar, që përdor arsyen dhe logjikën e tij apo të saj,
do të kuptojë qartë se besimi në teorinë e evolucionit, i cili na
përkujton besëtytnitë e shoqërive pa dijeni të shkencës apo
qytetërimit, është plotësisht i pamundshëm.
Siç u shpjegua më lartë, ata që besojnë në teorinë e evolucionit
mendojnë se disa atome dhe molekula të hedhura në një fuçi të
madhe do të mund të krijonin profesorë dhe studentë universiteti
që janë në gjendje të mendojnë dhe gjykojnë; shkencëtarë si
Ajnshtajni dhe Galileo; artistë si Hemfri Bogart, Frenk Sinatra dhe
Luçano Pavaroti; si edhe antilopa, drurë limoni dhe karafila. Për
më tepër, pasi që shkencëtarët dhe profesorët të cilët besojnë në
këto gjepura janë njerëz të shkolluar, është krejtësisht e arsyeshme
të flitet për këtë teori si për “magjinë më të fuqishme në histori.”
Asnjëherë më parë asnjë besim apo ide tjetër nuk ua ka larguar
aftësinë e të gjykuarit të njerëzve, nuk ka pranuar t’i lejojë ata të
mendojnë me mençuri dhe me arsye dhe ua ka fshehur të vërtetën
sikur ata t’i kishin sytë e lidhur. Kjo është një verbëri madje edhe
më e keqe dhe më e pabesueshme se adhurimi i Zotit të Diellit Ra
nga egjiptianët, adhurimi i totemeve në disa pjesë të Afrikës,
adhurimi i Diellit nga populli i Sabës, adhurimi i idhujve që kishin
mbaruar me duart e tyre nga ana e fisit të Profetit Ibrahim (paqja
qoftë mbi të) apo adhurimi i Viçit të Artë nga ana e popullit të
Profetit Musa (paqja qoftë mbi të).
Në të vërtetë, Allahu ka theksuar këtë mungesë arsyeje në
96

Kuran. Në shumë vargje, Ai zbulon se mendjet e disa njerëzve do
të jenë të mbyllura dhe se ata do të jenë të pafuqishme të shohin të
vërtetën. Disa nga këto vargje jepen në vazhdim:
Sa për ata që mohojnë, njësoj është, i paralajmërove apo nuk i
paralajmërove - ata nuk besojnë. Allahu i ka vulosur zemrat e
tyre, ndërsa në veshët dhe sytë e tyre kanë mbulesë; ata i pret një
dënim i madh. (Sure Bekare: 6-7)
… Ata kanë zemra me të cilat nuk kuptojnë. Ata kanë sy me të
cilët nuk shohin. Ata kanë veshë me të cilët nuk dëgjojnë. Ata janë
si kafshët, bile edhe më të humbur! Ata janë të pavetëdijshëm.
(Sure A’raf: 179)
Edhe sikur Ne t'u hapnim atyre një derë në qiell dhe të ngjiteshin
vazhdimisht lart në të (e të shihnin engjëjt e fshehtësitë), ata
vetëm do të thoshin: "Neve na janë ndalë sytë (të parët). Jo, ne
jemi njerëz të magjepsur. (Sure Hixhr: 14-15)
Fjalët nuk mund ta shprehin se sa është e habitshme se si kjo
magji ka arritur të mbajë një komunitet aq të gjerë në skllavëri, t’i
largojë njerëzit nga e vërteta dhe të mos ndërpritet për 150 vjet.
Është e kuptueshme se një apo disa njerëz do të mund të besonin në
skenarë dhe pohime të pabesueshme përplot marrëzi dhe mungesë
arsyeje. Mirëpo, “magjia” është shpjegimi i vetëm i mundshëm për
njerëzit në mbarë botën që besojnë se atomet e pavetëdijshme dhe
të pajetë papritur vendosën të bashkohen dhe të formojnë një
gjithësi që funksionon me një sistem të organizimit, rregullit,
arsyes dhe vetëdijes së përkryer; një planet të quajtur Tokë me të
gjitha veçoritë e saj të përshtatura në mënyrë aq të përkryer për
jetën; dhe gjallesat përplot sisteme të panumërta komplekse.
97

98
Në të vërtetë, Kurani rrëfen ngjarjen e Profetit Musa dhe
Faraonit për të treguar se disa njerëz të cilët përkrahin filozofitë
ateiste në të vërtetë ndikojnë tek të tjerët me anë të magjisë. Kur iu
tha Faraonit për fenë e vërtetë, ai i tha Profetit Musa të ndeshet me
magjistarët e tij. Kur Musai e bëri këtë, ai u tha atyre që të tregojnë
aftësitë e tyre të parët. Vargjet pasojnë:
“Hidhni ju!” – u përgjigj ai. Kur magjistarët hodhën
shkopinjtë e tyre, i magjepsën sytë e njerëzve, i frikësuan ata
dhe shfaqën një magji të madhe. (Sure A’raf: 116)
Siç kemi vënë re, magjistarët e Faraonit ishin në gjendje të
mashtrojmë çdo njeri, përveç Musait dhe atyre të cilët i besuan atij.
Mirëpo, dëshmia e tij zhduki magjinë, apo “gëlltiti atë që ata kishin
sajuar,” siç përshkruhet në ajet.
Atëherë Ne i kumtuam Musait: “Hidhe shkopin tënd!” - dhe ai
filloi të gëlltiste gjithçka që trilluan ata. Në këtë mënyrë, doli në
shesh e vërteta dhe dështoi ajo që kishin bërë ata. (Sure A’raf:
117-118)
Siç kemi vënë re, kur njerëzit e kuptuan se ata u magjepsën dhe se
ajo që panë ishte vetëm një iluzion, magjistarët e Faraonit humbën
gjithë besueshmërinë e tyre. Edhe në ditët tona, përveç nëse ata të
cilët, nën ndikimin e një magjie të ngjashme, besojnë në këto
pretendime qesharake nën maskën e tyre shkencore dhe kalojnë jetët e
tyre duke i mbrojtur ato, i braktisin besimet e tyre paragjykuese, ata
po ashtu do të poshtërohen kur e vërteta e plotë shfaqet dhe magjia
prishet. Në të vërtetë, Malkolm Magerixh, një filozof ateist dhe
përkrahës i evolucionit, pranoi se ishte i brengosur pikërisht nga kjo
perspektivë:

99
Engjujt thanë: “Larg nga të metat je
Ti o Zot! Ne nuk kemi asnjë dije tjetër
përveç asaj që na mësove Ti. Vërtet,
Ti je i Gjithëdijshëm e i Urtë.”
(Sure Bekare: 32)
Unë personalisht jam i bindur se teoria e evolucionit, posaçërisht
shtrirja e zbatimit të saj, do të jetë njëra prej shakave më të mëdha
në librat e historisë në të ardhmen. Brezat e ardhshëm do të
çuditen se si një hipotezë aq jo bindëse dhe e dyshimtë ka mundur
të pranohej me naivitetin e pabesueshëm që ajo posedon. 20
Se e ardhmja nuk është larg: Përkundrazi, njerëzit së shpejti do ta
shohin se “rasti” nuk është hyjni dhe do të shikojnë prapa në teorinë e
evolucionit si në mashtrimin më të keq dhe magjinë më të tmerrshme në
botë. Ajo magji tashmë ka filluar të ngrihet me shpejtësi prej
shpatullave të njerëzve në mbarë botën. Shumë njerëz që e shohin
fytyrën e saj të vërtetë po pyeten me habi se si është e mundur që të jenë
kapluar prej saj.

100
1. Sidney Fox, Klaus Dose, Molecular
Evolution and The Origin of Life, Ë.H.
Freeman and Company, San Francisco, 1972,
p. 4.
2. Alexander I. Oparin, Origin of Life,
Dover Publications, NeëYork, 1936, 1953
(reprint), p. 196.
3. “Neë Evidence on Evolution of Early
Atmosphere and Life”, Bulletin of the
American Meteorological Society, vol 63,
November 1982, p. 1328-1330.
4. Stanley Miller, Molecular Evolution of
Life: Current Status of the Prebiotic Synthesis
of Small Molecules, 1986, p. 7.
5. Jeffrey Bada, Earth, February 1998, p.
40.
6. Leslie E. Orgel, “The Origin of Life on
Earth”, Scientific American, vol. 271, October
1994, p. 78.
7. Charles Darëin, The Origin of Species
by Means of Natural Selection, The Modern
Library, Neë York, p. 127.
8. Charles Darëin, The Origin of Species:
A Facsimile of the First Edition, Harvard
University Press, 1964, p. 184.
9. B. G. Ranganathan, Origins?,
Pennsylvania: The Banner Of Truth Trust,
1988, p. 7.
10. Charles Darëin, The Origin of
Species: A Facsimile of the First Edition,
Harvard University Press, 1964, p. 179.
11. Derek A. Ager, “The Nature of the
Fossil Record”, Proceedings of the British
Geological Association, vol 87, 1976, p. 133.
12. Douglas J. Futuyma, Science on Trial,
Pantheon Books, Neë York, 1983. p. 197.
13. Solly Zuckerman, Beyond The Ivory
Toëer, Toplinger Publications, Neë York,
1970, pp. 75-14; Charles E. Oxnard, “The
Place of Australopithecines in Human
Evolution: Grounds for Doubt”, Nature, vol
258, p. 389.
14. “Could science be brought to an end
by scientists’belief that they have final ansëers
or by society’s reluctance to pay the bills?”
Scientific American, December 1992, p. 20.
15. Alan Ëalker, Science, vol. 207, 7
March 1980, p. 1103; A. J. Kelso, Physical
Antropology, 1st ed., J. B. Lipincott Co., Neë
York, 1970, p. 221; M. D. Leakey, Olduvai
Gorge, vol. 3, Cambridge University Press,
Cambridge, 1971, p. 272.
16. Jeffrey Kluger, “Not So Extinct After
All: The Primitive Homo Erectus May Have
Survived Long Enough To Coexist Ëith
Modern Humans”, Time, 23 December 1996.
17. S. J. Gould, Natural History, vol. 85,
1976, p. 30.
18. Solly Zuckerman, Beyond The Ivory
Toëer, p. 19.
19. Richard Leëontin, “The Demon-
Haunted Ëorld,” The Neë York Revieë of
Books, January 9, 1997, p. 28.
20 Malcolm Muggeridge, The End of
Christendom, Grand Rapids:Eerdmans, 1980,
p. 43.
SHËNIMET

Marrja e kuranit si udhërrëfyes. albanian (shqip)

More Related Content

What's hot (13)

Viewers also liked (6)

Similar to Marrja e kuranit si udhërrëfyes. albanian (shqip) (19)

More from HarunyahyaAlbanian (14)

Marrja e kuranit si udhërrëfyes. albanian (shqip)